Would you pass the wallet test?

Translator: Amirreza Abedzadeh Reviewer: sadegh vn

[پذیرش]

Picture this: you’re working a slow shift in a hotel lobby

تصور کنید: شما در شیفت کاری خلوت در لابی یک هتل کار می‌کنید

when someone hurriedly approaches the front desk.

و کسی باعجله به میز پذیرش نزدیک می‌شود.

They found a lost wallet around the corner,

او یک کیف پول گم‌شده را در گوشه‌ای پیدا کرده،

but they’re in a rush and don’t have time to follow up.

ولی عجله دارد و زمان برای پیگیری آن ندارد.

They ask if you can handle it and then run off.

او از شما می‌پرسد که آیا می‌توانید ردیفش کنید و بعد دور می‌شود.

Looking at the wallet you see it contains a key, a grocery list, about $13,

به کیف پول که نگاه می‌کنید، می‌بینید که شامل یک کلید، لیست خرید، تقریبا ۱۳ دلار،

and three business cards with a name and email

و ۳ کارت ویزیت با یک نام و ایمیل می‌شود

you assume belong to the wallet’s owner.

که گمان می‌کنید به صاحب کیف پول تعلق دارند.

So, what do you do?

پس، چه کار می‌کنید؟

Between 2013 and 2016,

بین سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۶،

over 17,000 front-desk workers around the globe

بیش از ۱۷،۰۰۰ مسئول پذیرش در سرتاسر جهان

were faced with this choice,

با این انتخاب روبه‌رو شدند،

becoming unwitting participants in a massive study of honesty.

و بدون اینکه بدانند، در یک پژوهش بزرگ درمورد صداقت شرکت کردند.

And the results surprised top economists and the researchers

و نتایج آن، اقتصاددان‌های مشهور و محققانی که

این پژوهش را اداره می‌کردند، شگفت‌زده کرد.

running the experiment.

But to understand what these groups were expecting,

اما برای اینکه متوجه شوید که این گروه‌ها انتظار چه چیزی را داشتند،

we need to spend a little time defining honesty.

باید ابتدا صداقت را تعریف کنیم.

We typically think of honesty in terms of actively telling the truth

به طور کلی، تعریف ما از صداقت، این است که در روابط بین‌فردی‌مان،

in our interpersonal relationships.

فعالانه حقیقت را بگوییم.

But in fact, every healthy society relies on a shared foundation of honesty.

اما در حقیقت، هر جامعه‌ی سالم، به یک اساس مشترک از صداقت تکیه می‌کند.

Using public services, making business transactions,

استفاده از خدمات عمومی، انجام معاملات تجاری،

and deciding government policies

و تصمیم‌گیری‌ درمورد سیاست‌های دولتی،

requires a baseline expectation of honesty from our fellow citizens.

مستلزم یک انتظار پایه از صداقت توسط همشهری‌هایمان است.

Because of this, understanding what drives honesty

به همین دلیل، درک چیزی که صداقت را افزایش می‌دهد،

is a vital research subject

یک موضوع تحقیق مهم برای

for economists, psychologists, and sociologists.

اقتصاددانان، روانشناسان و جامعه‌شناسان است.

Unfortunately, honesty can be difficult to investigate

متاسفانه، صداقت، وقتی مردم می‌دانند که تحت‌نظر هستند،

when people know they’re being watched.

موضوع سختی برای بررسی است.

So, researchers have come up with clever ways to analyze

به همین دلیل، محققان راه‌های هوشمندانه‌ای

this behavior outside the lab.

برای تجزیه و تحلیل این رفتار در خارج از آزمایشگاه یافته‌اند.

And this global study by the universities of Michigan, Utah, and Zurich

و این پژوهش جهانی توسط دانشگاه‌های میشیگان، یوتا و زوریخ،

sought to answer an important question:

به دنبال یافتن پاسخی برای یک سوال مهم بود:

will people engage in opportunistic behavior

آیا مردم، زمانی که شانس بسیار کمی برای گیرافتادن هست،

when there’s little-to-no chance of being caught?

رفتارهای سودجویانه خواهند داشت؟

In what became known as the Lost Wallet Test,

در آزمونی به عنوان «آزمون کیف پول گم‌شده»،

13 research assistants traveled to 355 cities in 40 different countries,

۱۳ دستیار محقق به ۳۵۵ شهر در ۴۰ کشور متفاوت سفر کردند،

recreating the same scenario in hotels, banks, public offices,

و یک سناریوی یکسان را در هتل‌ها، بانک‌ها، ادارات دولتی،

and various cultural establishments.

و موسسات فرهنگی مختلف بازسازی کردند.

The clear wallets ensured participants could see their contents,

کیف پول‌های شفاف، به شرکت‌کنندگان این امکان را می‌دادند که محتویات آن را ببینند،

half of which contained a key, grocery list, and business cards,

که نصف آن‌ها دارای یک کلید، لیست خرید، و کارت‌های ویزیت بود،

while the other half also included the equivalent of roughly 13 US dollars.

و نصف دیگر آن‌ها دارای پولی معادل حدود ۱۳ دلار آمریکا بود.

The researchers believed the money would discourage honesty.

محققان باور داشتند که پول، باعث می‌شد مردم تمایل کمتری به صداقت داشته باشند.

Specifically, they thought participants’ self-interest would overpower

دقیق‌تر بگوییم، آن‌ها گمان می‌کردند سود شخصی شرکت‌کنندگان

two competing factors:

بر دو عامل رقیب غلبه می‌کند:

their altruistic desire not to harm the wallet’s owner,

تمایل انسان‌دوستانه آن‌ها برای اینکه به صاحب کیف پول ضرر نزنند،

and their desire to maintain a positive self-image.

و تمایل آن‌ها برای اینکه تصویری مثبت از خودشان حفظ کنند.

Regarding self-image, we generally like to think of ourselves as good and honest.

در مورد تصویر از خود، ما به طور کلی دوست داریم تصوری مثبت

و صادق از خودمان داشته باشیم.

But studies have found people are often able to let themselves off the hook

اما پژوهش‌ها نشان می‌دهند که مردم اغلب به خود اجازه می‌دهند بدون احساس شرم

for stealing small amounts of money.

مقادیر کمی پول بدزدند.

As for harming the wallet's owner,

در مورد ضرر زدن به صاحب کیف پول،

the victim of their crime would be abstract.

قربانی جرم آن‌ها انتزاعی و خیالی خواهد بود.

They'd never met this person, and since the wallet had come from another location,

آن‌ها هرگز این شخص را ملاقات نکرده بودند، و از آنجا که کیف پول از جای دیگری آمده بود

it seemed unlikely they ever would.

بعید بود که آن‌ها هیچ وقت او را ملاقات کنند.

For these reasons, researchers expected money-filled wallets

به همین دلیل، محققان انتظار داشتند کیف پول‌هایی که دارای پول هستند،

to be reported less often,

کمتر گزارش شوند،

and the 279 economists they surveyed agreed.

و ۲۷۹ اقتصاددانی که از آن‌ها نظرخواهی شد، با محققان موافق بودند.

But to their surprise, the study found the exact opposite.

اما در کمال شگفتی‌شان، پژوهش کاملاً خلاف این را نشان داد.

While only 46% of cash-free wallets were reported,

در حالی که تنها ۴۶٪ از کیف‌های بدون پول گزارش داده شدند،

61% of cash wallets were called in.

۶۱٪ از کیف‌های دارای پول گزارش شدند.

This pattern held true across the globe,

این الگو در سرتاسر دنیا تکرار شد،

regardless of the participants’ age, gender,

بدون توجه به سن و جنسیت شرکت‌کنندگان

or whether they were being observed during the wallet drop-off.

و بدون توجه به اینکه شخص دیگری آن‌ها را هنگام تحویل دادن مشاهده می‌کرد یا خیر.

And when researchers tried increasing the temptation to be dishonest

و زمانی که محققان، با کیف پول‌های حاوی حدود ۱۰۰ دلار،

with wallets containing nearly $100,

وسوسه به دروغگویی را افزایش دادند،

the results surprised them again.

نتایج باری دیگر آن‌ها را شگفت‌زده کرد.

People reported 72% of these big money wallets.

مردم ۷۲٪ از این کیف‌پول‌های پرپول را گزارش دادند.

There are a lot of theories for why honesty goes up

نظریات متعددی درباره اینکه چرا هرچقدر ارزش کیف‌پول بالا می‌رود،

as the wallet becomes more valuable.

صداقت هم افزایش پیدا می‌کند، وجود دارد.

The $100 wallet certainly increases self-interest.

کیف‌پول ۱۰۰ دلاری، قطعاَ سود شخصی را افزایش می‌دهد.

But in international follow-up surveys,

اما با نظرخواهی‌های پیگیری‌کننده‌ی بین‌المللی،

people reported that taking larger sums of money felt more like theft,

مردم بیان کردند که برداشتن مقدار بیشتری پول بیشتر به آن‌ها احساس دزدی‌کردن می‌داد،

making it harder to maintain a positive self-image.

و حفظ تصویر مثبت ذهنی از خود را سخت‌تر می‌کرد.

It’s also possible that when the financial stakes are higher,

همچنین ممکن است که وقتی ریسک مالی بالاتر باشد،

so is the perceived harm to the wallet’s owner.

ضرری که تصور می‌شود به صاحب آن وارد می‌شود هم بیشتر است.

Others have suggested that our commitment to honesty could be altered

سایرین اشاره کرده‌اند که تعهد ما به صداقت می‌تواند در محیط کاری تغییر کند،

in professional settings,

meaning participants might have acted differently outside the office.

به این معنا که شرکت‌کنندگان در محیط غیراداری، ممکن بود طور دیگری رفتار کنند.

Still, this result suggests that self-interest

با این حال، این نتیجه نشان می‌دهد که

might not be as powerful as we often think.

نفع شخصی، ممکن است آن‌قدر که فکر می‌کنیم قدرتمند نباشد.

Seeing yourself as an honest person can motivate you to be an honest person.

تصور خود به عنوان انسانی صادق، می‌تواند محرک شما برای صادق بودن باشد.

And by modeling this behavior and celebrating it and others,

و با الگوقراردادن این رفتار و قدردانی از کسانی که این کار را انجام دادند،

we can help create an honest society we can all rely on.

می‌توانیم به ایجاد یک جامعه‌ی صادق، که همه‌ می‌توانیم به آن تکیه کنیم، کمک کنیم.