How do animals experience pain? - Robyn J. Crook

حیوانات چطور حس درد را تجربه می‌کنند؟

Translator: Vahideh Ranjbar Reviewer: Nima Pourreza

Humans know the surprising prick of a needle,

انسان‌ها درد ناشی از فرو رفتن سوزن را تجربه کرده‌اند،

the searing pain of a stubbed toe and the throbbing of a toothache.

درد شدیدی که بخاطر برخورد انگشت پا بوجود می‌آید

و دردی که بعلت دندان درد هست.

We can identify many types of pain and have multiple ways of treating it.

ما قادریم بسیاری از دردها را تشخیص بدهیم و از راه‌های زیادی به درمان برسیم.

But what about other species?

اما گونه‌های دیگر چطور؟

How do the animals all around us experience pain?

حیوانات اطرافمان چطور درد را تجربه می‌کنند؟

It’s important that we find out.

فهمیدن این موضوع اهمیت دارد.

We keep animals as pets, they enrich our environment,

ما از حیوانات خانگی نگهداری می‌کنیم،

آنها محیط زیست ما را تکمیل می‌کنند

we farm many species for food,

ما گونه‌های زیادی را برای غذا، پرورش می‌دهیم

and we use them in experiments to advance science and human health.

و از آنها در آزمایش‌هایی جهت پیشرفت علم و سلامت انسان استفاده می‌کنیم.

Animals are clearly important to us,

بی‌تردید حیوانات برای ما اهمیت دارند

so it’s equally important that we avoid causing them unnecessary pain.

بنابراین این مسئله مهم است که ما بی‌جهت باعث ایجاد حس درد در آنها نشویم.

For animals that are similar to us, like mammals,

در حیواناتی که شبیه به ما هستند مثل پستانداران،

it's often obvious when they're hurting.

اغلب زمانیکه آنها دچار آسیب می‌شوند آشکار است.

But there's a lot that isn't obvious,

اما چیزهای زیادی هم وجود دارند که مشخص نیستند

like whether pain relievers that work on us also help them.

مثل اینکه آیا تاثیری که داروهای مسکن برای ما دارند به حیوانات هم کمک می‌کنند.

And the more different an animal is from us,

حیواناتی که تفاوت بیشتری با ما دارند،

the harder it is to understand their experience.

موضوع سخت‌تر این است که حس درد در آنها را متوجه شویم.

How do you tell whether a shrimp is in pain?

شما چطور می‌توانید بگویید که یک میگو درد دارد؟

A snake?

یا یک مار؟

A snail?

یک حلزون چطور؟

In vertebrates— including humans— pain can be split into two distinct processes.

در مهره‌دارانی همچون انسان،

درد می‌تواند به دو مرحله مجزا تقسیم شود.

In the first, nerves in the skin sense something harmful

در ابتدا، عصب‌ها و پوست چیزی زیان‌دار را حس می‌کنند

and communicate that information to the spinal cord.

و آن اطلاعات را به نخاع انتقال می‌دهند.

There, motor neurons activate movements that make us rapidly jerk away

در آنجا، نورون‌های حرکتی فعالیت‌هایی را به دنبال دارند

که باعث می‌شوند که ما با تکانی ناگهانی از خطر دور بمانیم.

from the threat.

This is the physical recognition of harm called nociception.

این تشخیص فیزیکی آسیب هست که به آن سیستم عصبی حسی می‌گویند

And nearly all animals, even those with very simple nervous systems,

و تقریبا تمام حیوانات

حتی آنهایی که سیستم عصبی ساده‌تری دارند

experience it.

این فرایند را تجربه می‌کنند.

Without this ability, animals would be unable to avoid harm

بدون این توانایی، حیوانات نمی‌توانند از صدمه جلوگیری کنند.

and their survival would be threatened.

و بقاء آنها در معرض خطر قرار خواهد گرفت.

The second part is the conscious recognition of harm.

بخش دوم تشخیص آگاهانه درد است.

In humans, this occurs when the sensory neurons in our skin

در انسان‌ها زمانی اتفاق می‌افتد که نورون‌های حسی در پوست ما

make a second round of connections via the spinal cord to the brain.

ارتباطات دوم را از طریق نخاع به مغز شکل می‌دهند.

There, millions of neurons in multiple regions create the sensations of pain.

در آنجا، میلیون‌ها نورون در نواحی متعدد احساس درد را به وجود می‌آورند.

For us, this is a very complex experience associated with emotions

برای ما، این یک تجربه پیچیده است که مربوط به احساساتی مثل ترس،

like fear, panic and stress, which we can communicate to others.

وحشت

و استرس می‌شود

که ما می‌توانیم با دیگران به اشتراک بگذاریم.

But it’s harder to know exactly how animals experience

اما دانستن اینکه حیوانات دقیقا چطور این قسمت از فرایند را

this part the process,

حس می‌کنند، مشکل است.

because most of them can’t show us what they feel.

چرا که بیشتر انها نمی‌توانند به ما نشان بدهند چه چیزی را حس می‌کنند.

However, we get clues from observing how animals behave.

اگرچه ما از مشاهدات سرنخ‌هایی را داریم که حیوانات چطور رفتار می‌کنند.

Wild, hurt animals are known to nurse their wounds,

حیوانات وحشی وقتی آسیب میبینند خودشان از زخم‌هاشون مراقبت می‌کنند

make noises to show their distress, and become reclusive.

و چون درد دارند از خود صداهایی درمی‌آورند

و گوشه‌گیر و منزوی می‌شوند.

in the lab, scientists have discovered that animals like chickens and rats

در آزمایشگاه، دانشمندان پی برده‌اند که حیواناتی مثل مرغ‌ها و موش‌های صحرایی

will self-administer pain-reducing drugs if they’re hurting.

اگر صدمه ببینند خود با داروهایی درد را تسکین می‌دهند.

Animals also avoid situations where they’ve been hurt before,

حیوانات همچنین از بودن در موقعیتی که قبلا در آن دچار آسیب شده‌اند

which suggests awareness of threats.

و آن را از خطر آگاه می‌کند خودداری می‌کنند.

We’ve reached the point that research has made us so sure

ما در تحقیقات به این نکته پی برده‌ایم که

that vertebrates recognize pain

مهره داران درد را تشخیص می‌دهند

that it’s illegal in many countries to needlessly harm these animals.

و در بسیاری از کشورها، آسیب زدن بی‌دلیل به این حیوانات غیرقانونی است.

But what about other types of animals, like invertebrates?

اما انواع دیگر حیوانات مثل بی‌مهره‌ گان چطور؟

These animals aren't legally protected,

این حیوانات به طور قانونی محافظت نمی‌شوند.

partly because their behaviors are harder to read.

چراکه به سختی می‌توان رفتارهای آنها را مورد مطاله قرار داد.

We can make good guesses about some of them, like oysters, worms and jellyfish.

ما درمورد برخی از این حیوانات حدس‌های خوبی داریم

مثل صدف‌ دریایی،

کرم‌ها

و عروس دریایی.

These are examples of animals that either lack a brain

اینها مثال‌هایی از حیواناتی است که فاقد

or have a very simple one.

مغز یا یک سیستم بسیار ساده‌ای هستند.

So an oyster may recoil when squirted with lemon juice, for instance,

بنابراین یک صدف خوراکی ممکن است بر اثر پاشیده شدن آب لیمو به عقب حرکت کند و این

because of nociception.

بخاطر سیستم عصبی حسی اوست.

But with such a simple nervous system,

اما با وجود چنین سیستم عصبی ساده‌ای

it’s unlikely to experience the conscious part of pain.

بعید به نظر می‌آید که بخش هوشیار درد تجربه شود.

Other invertebrate animals are more complicated, though.

حیوانات بی‌مهره دیگر پیچیده‌‌تر هستند گرچه

Like the octopus, which has a sophisticated brain

مثل هشت‌ پا

که مغز پیچیده تری دارند

and is thought to be one of the most intelligent invertebrate animals.

و به نظر می‌آید که یکی از باهوش‌ ترین بی‌مهرگان هستند.

Yet in many countries, people continue the practice of eating live octopus.

در بسیاری از کشورها، مردم هنوز هشت پا را زنده زنده می‌خورند.

We also boil live crayfish, shrimp, and crabs,

اما همچنان خرچنگ دراز، میگو و خرچنگ‌ها را زنده زنده می‌جوشانیم

even though we don't really know how they're affected either.

گرچه ما واقعا نمیدانیم آنها چطور تحت تاثیر این کار ما قرار می‌گیرند.

This poses an ethical problem,

و این یک مسئله اخلاقی را بوجود می‌آورد

because we may be causing these animals unnecessary suffering.

چراکه ممکن است ما بی‌جهت باعث رنجش این حیوانات بی‌گناه شویم.

Scientific experimentation, though controversial,

آزمایشات علمی گرچه بحث‌ برانگیز هستند اما سرنخ‌هایی را به ما می‌دهند.

gives us some clues.

Tests on hermit crabs show that they’ll leave an undesirable shell

آزمایشات روی خرچنگ‌های گوشه نشین نشان داده که آنها صدف نامطلوب را ترک می‌کنند

if they’re zapped with electricity.

اگر با الکتریسیته مورد حمله قرار بگیرند.

But stay if it’s a good shell.

اما اگر صدف خوب باشد، می‌مانند.

And octopi that might originally curl up an injured arm to protect it,

و هشت پایی که ممکنه در ابتدا یک بازوی آسیب دیده را برای محافظت جمع کرده

will risk using it to catch prey.

ریسک کرده و از آن برای گرفتن طعمه استفاده کند.

That suggests that these animals make value judgments around sensory input,

این باعث می‌شود که این حیوانات سوژه‌های ارزشمندی برای محرک‌های حسی

instead of just reacting reflexively to harm.

به جای تنها پرداختن به واکنش‌های فیزیکی نسبت به آسیب باشند.

Meanwhile, crabs have been known to repeatedly rub a spot on their bodies

در این میان، مشخص شده است که خرچنگ‌ها زمانیکه یک شوک الکتریکی را در

where they’ve received an electric shock.

دریافت می‌کنند، نقطه‌ ای از بدن خود را مرتب می‌مالند.

And even sea slugs flinch when they know they’re about to receive

و حتی حلزون بدون صدف زمانیکه

بداند در معرض یک محرک زیان‌ بار قرار دارد، شانه خالی می‌کند.

a noxious stimulus.

That means they have some memory of physical sensations.

این بدین معناست که آنها خاطراتی از حواس فیزیکی دارند.

We still have a lot to learn about animal pain.

چیزهای زیادی درباره درد حیوانات هست که ما نمیدانیم.

As our knowledge grows, it may one day allow us to live in a world

همچنانکه دانش ما افزایش می‌یابد

این امکان وجود دارد که بتوانیم در دنیایی زندگی کنیم که دیگر بی‌دلیل باعث درد نشویم.

where we don’t cause pain needlessly.