How can you change someone's mind? (hint: facts aren't always enough) - Hugo Mercier

Translator: sadegh zabihi Reviewer: Mary Jane

Three people are at a dinner party.

سه نفر در یک مهمانی شام هستند.

Paul, who’s married, is looking at Linda.

پاول که متاهل است، به لیندا نگاه می‌کند.

Meanwhile, Linda is looking at John, who’s not married.

در همین حال لیندا به جان نگاه می‌کند، که ازدواج نکرده.

Is someone who’s married looking at someone who’s not married?

آیا کسی که ازدواج کرده دارد به کسی که ازدواج نکرده نگاه می‌کند؟

Take a moment to think about it.

لحظه‌ای به آن فکر کنید.

Most people answer that there’s not enough information to tell.

بیشتر افراد می‌گویند اطلاعات کافی برای جواب دادن وجود ندارد.

And most people are wrong.

و بیشتر افراد اشتباه می‌کنند.

Linda must be either married or not married—there are no other options.

لیندا باید یا متاهل باشد یا مجرد -- گزینه دیگری وجود ندارد.

So in either scenario, someone married is looking at someone who’s not married.

پس در هر حالت، یک متاهل دارد به یک مجرد نگاه می‌کند.

When presented with the explanation, most people change their minds

وقتی که توضیح ارائه می‌شود، بیشتر مردم نظرشان را عوض می‌کنند

and accept the correct answer,

و پاسخ درست را می‌پذیرند،

despite being very confident in their first responses.

در حالی که از واکنش اولیه خود خیلی مطمئن بودند.

Now let’s look at another case.

حالا بیایید به یک مورد دیگر نگاهی بکنیم.

A 2005 study by Brendan Nyhan and Jason Reifler

در یک تحقیق در سال ۲۰۰۵، برندن نایان و جیسون رایفلر

examined American attitudes regarding the justifications for the Iraq War.

نگرش آمریکایی‌ها نسبت به توجیه جنگ عراق را بررسی کردند.

Researchers presented participants with a news article

محققان به شرکت‌کنندگان در آزمایش سرفصل‌های اخباری می‌دادند

that showed no weapons of mass destruction had been found.

که نشان می‌داد هیچ سلاح کشتار جمعی یافت نشده است.

Yet many participants not only continued to believe that WMDs had been found,

اما بسیاری از شرکت‌کننده‌ها نه تنها هنوز فکر می‌کردند سلاح کشتار جمعی پیدا شده،

but they even became more convinced of their original views.

بلکه بیشتر هم از نگرش اولیه خود مطمئن می‌شدند.

So why do arguments change people’s minds in some cases and backfire in others?

پس چرا بحث در بعضی موارد نظر افراد را تغییر می‌دهد و در سایر موارد باعث جبهه گرفتن آنها می‌شود؟

Arguments are more convincing when they rest on a good knowledge of the audience,

بحث خیلی قانع‌کننده‌تر خواهد بود اگر بر اساس دانش خوبی از

taking into account what the audience believes,

باورهای مخاطب،

who they trust,

به چه کسی اعتماد دارند،

and what they value.

و ارزش‌های آنها انجام شود.

Mathematical and logical arguments like the dinner party brainteaser work

بحث‌های منطقی و ریاضی مثل سوال انحرافی مهمانی شام موثر هستند

because even when people reach different conclusions,

زیرا وقتی حتی افراد به نتایج متفاوت می‌رسند،

they’re starting from the same set of shared beliefs.

از باورهای مشترکی آغاز کرده‌اند.

In 1931, a young, unknown mathematician named Kurt Gödel presented a proof

در سال ۱۹۳۱، یک ریاضیدان جوان و ناشناخته به نام کورت گودل اثباتی ارائه داد

that a logically complete system of mathematics was impossible.

که یک سیستم کامل ریاضی از نظر منطقی غیرممکن است.

Despite upending decades of work by brilliant mathematicians

علی‌رغم دهه‌ها کار ریاضی‌دانان درخشانی

like Bertrand Russell and David Hilbert,

چون برتراند راسل و دیوید هیلبرت،

the proof was accepted

اثبات پذیرفته شد

because it relied on axioms that everyone in the field already agreed on.

زیرا بر اصولی بنا شده بود که همه افراد آن حوزه بر آنها اتفاق نظر داشتند.

Of course, many disagreements involve different beliefs

البته بسیاری از اختلاف نظرها شامل اختلاف عقایدی هستند

that can’t simply be reconciled through logic.

که به راحتی از طریق منطق قابل تطابق نیستند.

When these beliefs involve outside information,

وقتی این باورها شامل اطلاعات بیرونی باشند،

the issue often comes down to what sources and authorities people trust.

مساله معمولاً به اینجا می‌رسد که مردم به کدام منبع و کدام مقام اعتماد دارند.

One study asked people to estimate several statistics

در تحقیقی از مردم خواسته شد که چندین آمار را

related to the scope of climate change.

در حوزه تغییرات اقلیمی تخمین بزنند.

Participants were asked questions,

از شرکت کنندگان سوالاتی پرسیده شد،

such as “how many of the years between 1995 and 2006

مثل «چند سال بین ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۶

were one of the hottest 12 years since 1850?”

جزو ۱۲ سال گرم‌تر از سال ۱۸۵۰ بودند؟»

After providing their answers,

بعد از دادن جواب،

they were presented with data from the Intergovernmental Panel on Climate Change,

اطلاعات صفحه تغییرات اقلیمی بین دولتی به آنها نشان داده شد،

in this case showing that the answer was 11 of the 12 years.

که می‌گفت جواب ۱۱ سال از ۱۲ سال بوده است.

Being provided with these reliable statistics from a trusted official source

ارائه این آمار قابل اتکا از منبعی رسمی و قابل اعتماد

made people more likely to accept the reality that the earth is warming.

باعث شد مردم بیشتر این واقعیت را بپذیرند که زمین در حال گرم شدن است.

Finally, for disagreements that can’t be definitively settled

در نهایت، برای اختلاف‌نظرهایی که نمی‌توان

with statistics or evidence,

با آمار و شواهد به نتیجه قطعی رسید،

making a convincing argument

انجام بحثی قانع کننده

may depend on engaging the audience’s values.

ممکن است وابسته به درگیر کردن ارزش‌های مخاطب باشد.

For example, researchers have conducted a number of studies

برای مثال، محققان تحقیقاتی انجام داده‌اند

where they’ve asked people of different political backgrounds

که از افراد با پیشینه‌های سیاسی مختلف خواسته شده

to rank their values.

تا ارزش‌های خود را رتبه‌بندی کنند.

Liberals in these studies, on average, rank fairness—

در این مطالعه لیبرال‌ها، به طور متوسط، عدالت را --

here meaning whether everyone is treated in the same way—above loyalty.

در اینجا یعنی رفتار یکسان با همه -- بالاتر از وفاداری قرار دادند.

In later studies, researchers attempted to convince liberals

در مطالعات بعدی، محققان با بحث‌های مختلف تلاش کردند لیبرال‌ها را

to support military spending with a variety of arguments.

برای حمایت از هزینه‌های نظامی قانع کنند.

Arguments based on fairness—

بحث‌های بر اساس عدالت --

like that the military provides employment

مثل اینکه ارتش برای افراد با پیش‌زمینه محروم

and education to people from disadvantaged backgrounds—

اشتغال و تحصیلات فراهم می‌کند --

were more convincing than arguments based on loyalty—

بیشتر از بحث‌های بر اساس وفاداری قانع کننده بودند --

such as that the military unifies a nation.

مثل اینکه ارتش ملت را متحد می‌کند.

These three elements—

این سه عنصر --

beliefs, trusted sources, and values—

باورها، منابع مورد اعتماد، و ارزش‌ها --

may seem like a simple formula for finding agreement and consensus.

ممکن است فرمول ساده‌ای برای رسیدن به توافق و اجماع به نظر برسند.

The problem is that our initial inclination is to think of arguments

مشکل اینجاست که تمایل اولیه ما این است که به بحث‌هایی فکر می‌کنیم

that rely on our own beliefs, trusted sources, and values.

که بر باورها، منابع مورد اعتماد و ارزش‌های ما تکیه دارند.

And even when we don’t,

و حتی وقتی این طور فکر نمی‌کنیم،

it can be challenging to correctly identify what’s held dear

تشخیص درست اینکه کسانی که با ما موافق نیستند

by people who don’t already agree with us.

چه چیز را عزیز می‌دارند دشوار است.

The best way to find out is simply to talk to them.

بهترین راه فهمیدن صحبت با آنها است.

In the course of discussion,

در جریان بحث،

you’ll be exposed to counter-arguments and rebuttals.

در برابر استدلال‌های مخالف و رد نظرتان قرار می‌گیرید.

These can help you make your own arguments and reasoning more convincing

این‌ها می‌توانند به شما کمک کنند بحث و استدلال خودتان را قانع‌کننده‌تر کنید

and sometimes, you may even end up being the one changing your mind.

و گاهی، ممکن است حتی شما کسی باشید که نظرش را عوض می‌کند.