How do blood transfusions work? - Bill Schutt

Μετάφραση: Athina Zoe Lymperi Επιμέλεια: Lucas Kaimaras

In 1881, doctor William Halsted rushed to help his sister Minnie,

Το 1881, ο ιατρός Γουίλιαμ Χάλστεντ έσπευσε να βοηθήσει την αδερφή του Μίννι,

who was hemorrhaging after childbirth.

η οποία αιμορραγούσε μετά τον τοκετό.

He quickly inserted a needle into his arm,

Τοποθέτησε γρήγορα μια βελόνα στο χέρι του,

withdrew his own blood, and transferred it to her.

έκανε ανάληψη του αίματος του και το μετάγγισε σε αυτήν.

After a few uncertain minutes, she began to recover.

Μετά από λίγα αβέβαια λεπτά, αυτή άρχισε να επανέρχεται.

Halsted didn’t know how lucky they’d gotten.

Ο Χάλστεντ δεν ήξερε πόσο τυχεροί στάθηκαν.

His transfusion only worked because he and his sister

Η μετάγγιση λειτούργησε μόνο επειδή αυτός και η αδερφή του

happened to have the same blood type—

έτυχε να έχουν την ίδια ομάδα αίματος -

something that isn’t guaranteed, even among close relatives.

κάτι που δεν είναι εγγυημένο ούτε μεταξύ στενών συγγενών.

Blood types hadn’t been discovered by Halsted’s time,

Οι ομάδες αίματος δεν είχαν ανακαλυφθεί την εποχή του Χάλστεντ,

though people had been experimenting with transfusions for centuries—

αν και οι άνθρωποι πειραματίζονταν με μεταγγίσεις για αιώνες -

mostly unsuccessfully.

κυρίως άνευ επιτυχίας.

In 1667, a French physician named Jean-Baptiste Denis

Το 1667, ένας Γάλλος φυσικός ονόματι Ζαν-Μπαπτίστ Ντενί

became the first to try the technique on a human.

ήταν ο πρώτος που δοκίμασε την τεχνική σε άνθρωπο.

Denis transfused sheep’s blood into Antoine Mauroy,

Ο Ντενί μετάγγισε αίμα προβάτου στον Αντουάν Μορουά,

a man likely suffering from psychosis,

έναν άνθρωπο που πιθανόν να έπασχε από ψύχωση,

in the hopes that it would reduce his symptoms.

με την ελπίδα ότι αυτό θα ελάττωνε τα συμπτώματά του.

Afterward, Mauroy was in good spirits.

Έπειτα, ο Μορουά είχε καλή διάθεση.

But after a second transfusion, he developed a fever,

Αλλά μετά από μια δεύτερη μετάγγιση ανέβασε πυρετό,

severe pain in his lower back, intense burning in his arm,

είχε έντονο πόνο στη μέση του, αφόρητο κάψιμο στο χέρι του,

and he urinated a thick, black liquid.

και ούρησε ένα παχύρρευστο, μαύρο υγρό.

Though nobody knew it at the time,

Αν και κανείς δεν το γνώριζε τότε,

these were the signs of a dangerous immune response unfolding inside his body.

αυτά ήταν τα συμπτώματα μιας επικίνδυνης ανοσοποιητικής αντίδρασης στο σώμα του.

This immune response starts  with the production of proteins

Αυτή η αντίδραση του ανοσοποιητικού ξεκινά με την παραγωγή πρωτεϊνών,

called antibodies,

τα αποκαλούμενα αντισώματα,

which distinguish the body’s own cells from intruders.

τα οποία διακρίνουν τα κύτταρα του σώματος από τους εισβολείς.

They do so by recognizing the foreign proteins, or antigens,

Το κάνουν αναγνωρίζοντας τις ξένες πρωτεΐνες, ή αντιγόνα,

embedded in an intruder’s cell membrane.

που είναι ενσωματωμένα στην κυτταρική μεμβράνη του εισβολέα.

Antibodies latch onto the antigens,

Τα αντισώματα προσκολλώνται στα αντιγόνα,

signaling other immune cells to attack and destroy the foreign cells.

σημαίνοντας σε άλλα ανοσοποιητικά κύτταρα την επίθεση και καταστροφή ξένων κυττάρων.

The destroyed cells are flushed from the body in urine.

Τα κατεστραμμένα κύτταρα αποβάλλονται από το σώμα με τα ούρα.

In extreme cases, the massive break down of cells

Σε εξαιρετικές περιπτώσεις η μαζική καταστροφή των κυττάρων

causes clots in the bloodstream that disrupt the flow of blood to vital organs,

προκαλεί στο αίμα θρόμβους που διακόπτουν τη ροή του σε ζωτικά όργανα,

overload the kidneys, and cause organ failure.

υπερφορτώνοντας τους νεφρούς και προκαλώντας οργανική ανεπάρκεια.

Fortunately, Denis’s patient survived the transfusion.

Ευτυχώς, ο ασθενής του Ντενί επιβίωσε της μετάγγισης.

But, after other cross-species transfusions proved fatal,

Ωστόσο, άλλες μεταγγίσεις μεταξύ ειδών αποδείχθηκαν θανατηφόρες,

the procedure was outlawed across Europe,

έτσι η διαδικασία απαγορεύτηκε στην Ευρώπη

falling out of favor for several centuries.

φεύγοντας από το προσκήνιο για αρκετούς αιώνες.

It wasn’t until 1901 that Austrian physician Karl Landsteiner

Όμως το 1901 ένας Αυστριακός φυσικός, ο Κάρλ Λαντστάινερ,

discovered blood types,

ανακάλυψε τους τύπους αίματος,

the crucial step in the success of human to human blood transfusions.

το κρίσιμο βήμα προς την επιτυχία των μεταγγίσεων από άνθρωπο σε άνθρωπο.

He noticed that when different types were mixed together, they formed clots.

Παρατήρησε ότι, όταν διαφορετικοί τύποι αναμειγνύονταν, δημιουργούσαν θρόμβους.

This happens when antibodies latch on to cells with foreign antigens,

Αυτό συμβαίνει όταν τα αντισώματα προσκολλώνται σε κύτταρα με ξένα αντιγόνα,

causing blood cells to clump together.

προκαλώντας συσσωμάτωση των κυττάρων του αίματος.

But if the donor cells are the same blood type as the recipient’s cells,

Αλλά αν τα κύτταρα του δότη είναι του ίδιου τύπου αίματος με του λήπτη,

the donor cells won’t be flagged for destruction, and won’t form clumps.

τα κύτταρα του δότη δεν θα σημανθούν για καταστροφή, ούτε θα συσταθούν θρόμβοι.

By 1907,

Έως το 1907,

doctors were mixing together small amounts of blood before transfusing it.

οι ιατροί αναμείγνυαν μικρές ποσότητες αίματος πριν το μεταγγίσουν.

If there were no clumps, the types were a match.

Αν δεν υπήρχαν θρόμβοι, οι τύποι αίματος ταίριαζαν.

This enabled them to save thousands of lives,

Αυτό τους επέτρεψε να σώσουν χιλιάδες ζωές,

laying the foundation for modern transfusions.

θέτοντας τις βάσεις για τις σύγχρονες μεταγγίσεις.

Up to this point, all transfusions had occurred in real time,

Έως τότε, όλες οι μεταγγίσεις γίνονταν σε πραγματικό χρόνο,

directly between two individuals.

απευθείας μεταξύ δύο ατόμων.

That’s because blood begins to clot almost immediately

Κι αυτό διότι το αίμα δημιουργεί θρόμβους

σχεδόν αμέσως μόλις έρχεται σε επαφή με τον αέρα -

after coming into contact with air—

a defense mechanism to prevent excessive blood loss after injury.

ένας αμυντικός μηχανισμός που αποτρέπει τη σφοδρή απώλεια αίματος μετατραυματικά.

In 1914, researchers discovered that the chemical sodium citrate

Το 1914, ερευνητές ανακάλυψαν ότι το χημικό κιτρικό νάτριο

stopped blood coagulating by removing the calcium necessary for clot formation.

σταματούσε την πήξη του αίματος αφαιρώντας το ασβέστιο που προκαλεί τη θρόμβωση.

Το αίμα με το κιτρικό νάτριο μπορούσε να αποθηκευτεί για μετέπειτα χρήση -

Citrated blood could be stored for later use—

the first step in making large scale blood transfusions possible.

το πρώτο βήμα για την επίτευξη μεταγγίσεων μεγάλης κλίμακας.

In 1916, a pair of American scientists found an even more effective anticoagulant

Το 1916 δύο Αμερικάνοι επιστήμονες βρήκαν ένα ακόμη πιο δραστικό αντιπηκτικό

called heparin, which works by deactivating enzymes that enable clotting.

την ηπαρίνη, η οποία δρα απενεργοποιώντας τα ένζυμα που επιτρέπουν τη θρόμβωση.

We still use heparin today.

Χρησιμοποιούμε ηπαρίνη ακόμα και σήμερα.

At the same time,

Την ίδια εποχή,

American and British researchers developed portable machines

Αμερικάνοι και Άγγλοι ερευνητές ανέπτυξαν φορητές συσκευές

that could transport donor blood onto the battlefields of World War I.

που μπορούσαν να μεταφέρουν αίμα δότη στα πεδία μάχης του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.

Combined with the newly-discovered heparin,

Συνδυαστικά με την προσφάτως ανακαλυφθείσα ηπαρίνη,

medics safely stored and preserved liters of blood,

οι ιατροί μπορούσαν να αποθηκεύουν και να διατηρούν με ασφάλεια λίτρα αίματος,

wheeling it directly onto the battlefield to transfuse wounded soldiers.

κατευθύνοντάς το άμεσα στο πεδίο της μάχης για μετάγγιση σε λαβωμένους στρατιώτες.

After the war, this crude portable box would become the inspiration

Μετά τον πόλεμο, αυτό το πρόχειρο φορητό κουτί αποτέλεσε την έμπνευση

for the modern-day blood bank, a fixture of hospitals around the world.

για τη σύγχρονη τράπεζα αίματος,

που αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα των νοσοκομείων παγκοσμίως.