The myth of Narcissus and Echo - Iseult Gillespie

Translator: Hemn Bakhtiar Reviewer: Daban Q. Jaff

Hera, queen of the gods, was on the edge of her throne.

هێرا، شاژنی خواوەندەکان، لەسەر تەختەکەی بوو.

A mountain nymph named Echo, renowned for her charm and chatter,

پەری دەریاییەک بەناوی ئێکۆ، بەناوبانگ بوو بە جوانیییەکەی.

was regaling her with a sensational story.

بە چیڕۆکێکی ناخ هەژێن دڵخۆشی دەکرد.

But what Hera didn’t know was that Echo was merely distracting her

بەڵام ئەوەی هێرا نەیدەزانی ئەوەبوو ئێکۆ ئەوی سەرقاڵ دەکرد

while her husband, Zeus,

لە کاتێکدا مێردەکەی، زیوس،

was frolicking about with the other nymphs.

لەگەڵ پەرییەکانی تر ڕایدەبوارد.

Unfortunately for Echo, Zeus got sloppy, and Hera realized what was going on.

بێبەختانە بۆ ئێکۆ، زیوس کەمتەرخەم بوو، و هێرا زانی چی ڕوودەدات.

Enraged by Echo’s duplicity—

زۆر توڕە بوو لە فێڵی ئێکۆ --

and powerless to stop her husband’s adultery—

و بێ دەسەڵات بوو بەرامبەر یارییەکانی مێردەکەی--

Hera decided to silence the nymph for good.

هێرا بڕیاریدا پەری دەریاییەکە بێدەنگ بکات.

From then on, Echo could no longer enrapture listeners with her stories;

لەو کاتە بەدواوە، ئێکۆ نەیدەتوانی بە چیڕۆکەکانی کەس هەڵبخەلەتێنێت:

she could only repeat the last words another said.

تەنها دەیتوانی کۆتا وشەکانی کەسی بەرامبەر دووبارە بکاتەوە.

As her conversations became dull and her company undesirable,

کە گفتوگۆکانی بێ مانا بوون و کەس هاوەڵی ئەوی نەدەویست،

Echo grew dispirited.

ئێکۆ لاواز و شکابوو.

One day, while Echo was drifting through the woods,

ڕۆژێک، کاتێک ئێکۆ لە دارستانەکە ڕێی دەکرد،

she spotted a young man hunting deer.

پیاوێکی گەنجی بینی ئاسکی ڕاو دەکرد.

It was Narcissus, the stunningly beautiful son of a river god and water nymph.

نارسیسس بوو، کوڕێکی سەرنجڕاکێشی خواوەندی ڕووبار و پەری دەریاییەک.

After his birth, a seer had given his mother a cryptic prophecy:

دوای لەدایکبوونی، پێشبینیکەرێک پەیامێکی بە دایکی وتبوو:

Narcissus would live a long life— but only if he never really knew himself.

نارسیسس ژیانێکی درێژ دەژییەت-- بەڵام تەنها ئەگەر بەڕاستی خۆی نەناسێت.

No one was sure exactly what to make of this.

کەس نەیدەزانی چی لەگەڵ ئەمە بکات.

And, in the meantime, Narcissus grew into a proud youth.

و، لەم کاتەدا، نارسیسس بوو بە گەنجێکی شانازیکەر.

His good looks attracted many admirers.

سەیرکردنە باشەکانی دڵی زۆر کەسی بۆخۆی برد.

But he preferred to amble through life on his own

بەڵام ئەو وای بە باش زانی تەنها بمێنێتەوە لە ژیان

and left a trail of broken hearts in his wake.

و چەندین دڵی شکاوی لەدوای خۆی جێهێشت.

Seeing Narcissus there, Echo was filled with longing.

نارسیسی لەوێ بینی، ئێکۆ هەستی بە خۆشحاڵی کرد.

Unable to initiate a conversation, she walked after him.

توانای گفتوگۆی نەبوو، بەدوای ئەو ڕۆیشت.

Soon, Narcissus heard a rustle, and called out,

دواتر، نارسیسس گوێی لە خشەی گەڵا بوو، و بانگی کرد،

“Who goes there? Who are you?”

“کێ لەوێیە؟ تۆ کێیت؟”

Echo revealed herself, but only repeated the word “you,”

ئێکۆ خۆی ئاشکرا کرد، بەڵام تەنها یەک وشەی دووبارە دەکردەوە “تۆ“،

making her tone as endearing as possible as she went to hold him.

بە ئەوپەڕی توانای خۆی دەنگی خۆی ناسک کرد دەیویست لە خۆی بگرێت.

Agitated, Narcissus said, “Let me go, I can’t stay.”

بە هەڵچوونەوە، نارسیسس وتی، “وازبهێنە، ناتوانم بمێنمەوە.”

Echo could only counter with a plea for him to do so.

ئێکۆ تەنها دەیتوانی بە پاڕانەوە تێیبگەیەنێت وابکات.

Freeing himself from her embrace, Narcissus snapped,

دوای ڕزگاربوونی لە باوەشی ئەو، نارسیسس وتی،

“I’d rather die than have you love me!”

“پێم باشترە بمرم لەوەی تۆ منت خۆشبوێت”

To which Echo could only cry, “Love me... love me.”

ئێکۆ تەنها دەیتوانی بگریت، “منت خۆشبوێ... منت خۆشبوێ.”

Narcissus told Echo once more to leave him alone,

نارسیسس جارێکی تر بە ئێکۆی وت وازی لێ بهێنێت،

then faded from her gaze.

دوای ڕۆیشت لە پێش چاوانی.

Echo wandered to a cave.

ئێکۆ چوو بۆ ئەشکەوتێک.

And gradually, her heart grew heavy and her body frail

و دواتر، دڵی قورس ببو و جەستەی پارچە پارچە

until all that was left of her was her voice,

تاوەکو هەموو ئەوەی لێی مابووەوە تەنها دەنگی بوو،

which the wind carried to vast, empty places.

کە باییەکە دەیگوازتەوە بۆ شوێنی فراوان و بەتاڵ.

Forever after, it could be heard reverberating through hollow caves

تاهەتا، تەنها دەتوانرا لە ئەشکەوتەکە گوێی لێ بگیرێت

and rebounding across lonely clearings.

و لەو شوێنە دەنگی دەدایەوە.

But this wasn’t even the first time heartbreak over Narcissus

بەڵام ئەمە یەکەمجار نەبوو دڵشکاندن لەسەر نارسیسس

had proven fatal.

بکوژ دەربچێت.

A young man named Ameinias had also been cruelly rejected by Narcissus.

پیاوێکی گەنج بەناوی ئەمێنیاس دڵرەقانە لە لایەن نارسیسس ڕەتکرایەوە.

Before his death, he prayed to Nemesis, the goddess of revenge,

پێش مردنی لە نێمێسیس پاڕاییەوە، خواوەندی تۆڵە،

that Narcissus would also one day know the pain of love.

کەوا نارسیسس ڕۆژێک لە ئازاری خۆشەویستی تێبگات.

She heard Ameinias’ pleas and, upon witnessing Echo’s fate,

ئەو گوێی لە نزای ئەمینیاس بوو، و لەگەڵ بینینی چارەنووسی ئێکۆ،

decided that it would be the final affront.

بڕیاریدا دەبێت لێرە کۆتایی پێ بێت.

It was time for retribution.

کاتی سزا بوو.

So, Nemesis set Narcissus towards a clear, glassy pool.

بۆیە، نێمێسیس نارسیسس خستە بەردەم حەوزێکی جوان و ڕوونەوە.

As he bent towards the water to drink,

کاتێک نووشتاییەوە بۆ خواردنەوە،

he caught sight of a hauntingly beautiful young man.

چاوی بە پیاوێکی گەنجی سەرنج ڕاکێش کەوت.

Never before had Narcissus seen himself with such clarity.

هەرگیز پێشتر نارسیسس خۆی ئاوا بە ڕوونی نەبینینبوو.

He spent the day acquainting himself with every glinting angle and glowing curl

ئەو ڕۆژەکەی بە سەیرکردنی خۆی بەسەربرد لە هەموو گۆشەیەکەوە و نووشتانەوەییەک

then passed the evening gazing at his reflection by moonlight

دوای ئێوارە و شەوی بەسەردا هات هەر سەیری ڕەنگدانەوەی خۆی ئەکرد

and sleeping with his fingers grazing the water.

و خەوی لێکەوت و پەنجەکانی لەناو ئاو بوون.

Days wore on, and Narcissus never parted from his one true love.

چەندین ڕۆژ دواتر، و نارسیسس هەر لە خۆشەویستەکەی خۆی جیانەبووەوە.

When he reached out, his double reached for him;

کاتێک چووە نزیکییەوە، ڕەنگدانەوەکەش هاتە نزیکەوە؛

and when he leaned in to bestow a kiss, he also tilted his face.

و کاتێک ویستی ماچی بکات، ڕوخساری لار کردەوە.

But when he tried to hold the bewitching figure, it disappeared.

بەڵام کاتێک ویستی وێنەکەی خۆی لە باوەش بگرێت، دیارنەما.

At last, Narcissus knew the agony of unrequited love.

لە کۆتاییدا، نارسیسس تامی تاڵاوی خۆشەویستی کرد.

Eating and drinking nothing, Narcissus too wasted away.

هیچ خواردن و خواردنەوەییەکی نەخوارد، نارسیسس سست و لاواز ببو.

His neck ached from bending over the lake, and his legs became rooted to the grass.

ملی لە لاربوونەوە بۆئاو ئازاری پێگەیشتبوو، و قاچەکانی بوون بە یەک لەگەڵ زەوییەکە.

When the wood nymphs finally passed by,

کاتێک پەری دەریای دارستانەکە گەیشتن پێی،

all that was left of him was a white and yellow flower

هەموو ئەوەی مابووەوە گوڵێکی سپی و زەرد بوو

bending towards its reflection.

بەسەر ڕەنگدانەوەکەی خۆیی لارببووەوە.

From then on, it was known as narcissus.

لەو کاتە بەدواوە، ئەم گوڵە بە نارسیسس ناسرا.