The neuroscience of restorative justice | Dan Reisel

Daniel Reisel: Onarıcı adaletin sinirbilimi

Çeviri: Zeynep Duygu Tamer Gözden geçirme: Ramazan Şen

I'd like to talk today

Bugün beynimizi ve

about how we can change our brains

toplumuzu nasıl değiştirebileceğimize

and our society.

dair konuşmak istiyorum.

Meet Joe.

Joe ile tanışın.

Joe's 32 years old and a murderer.

Joe 32 yaşında bir katil.

I met Joe 13 years ago on the lifer wing

Joe ile 13 yıl önce Londra'da Wormwood Scrubs

at Wormwood Scrubs high-security prison in London.

yüksek güvenlikli hapishanesinin müebbet koğuşunda tanıştım.

I'd like you to imagine this place.

Bu yeri hayal etmenizi istiyorum.

It looks and feels like it sounds:

İsmi ile müsemma bir yer.

Wormwood Scrubs.

Wormwood Scrubs, "Acı Çalılık"

Built at the end of the Victorian Era

Viktorya döneminin sonunda

by the inmates themselves,

mahkumlar tarafından inşa edilmiş olan

it is where England's most dangerous prisoners are kept.

bu hapishane İngiltere'nin en tehlikeli mahkumlarının tutulduğu yer.

These individuals have committed acts

Bu kişiler, tarif edilemeyecek kötülükte

of unspeakable evil.

suçlar işlemiş.

And I was there to study their brains.

Ve ben onların beyinlerini incelemek için oradaydım.

I was part of a team of researchers

University College London'dan

from University College London,

bir araştırmacı takımındaydım

on a grant from the U.K. department of health.

ve İngiltere Sağlık Bakanlığı'nın verdiği ödenek üzerine oradaydık.

My task was to study a group of inmates

Görevim, klinik açıdan psikopat olarak teşhis edilmiş

who had been clinically diagnosed as psychopaths.

bir grup mahkumu incelemekti.

That meant they were the most

Yani onlar, tüm hapishane nüfusunun

callous and the most aggressive

en duygusuz ve en saldırgan

of the entire prison population.

mahkumlarıydı.

What lay at the root of their behavior?

Davranışlarının temelinde ne yatıyordu?

Was there a neurological cause for their condition?

Durumlarını açıklayacak nörolojik bir sebep var mıydı?

And if there was a neurological cause,

Ve eğer nörolojik bir sebep varsa,

could we find a cure?

bir tedavi bulabilir miydik?

So I'd like to speak about change, and especially about emotional change.

Değişim ve özellikle duygusal değişim hakkında konuşmak istiyorum.

Growing up, I was always intrigued

Büyürken, insanların nasıl değiştiğini

by how people change.

her zaman merak ederdim.

My mother, a clinical psychotherapist,

Klinik psikoterapist olan annem,

would occasionally see patients at home

akşamları zaman zaman evde hastalarına

in the evening.

bakardı.

She would shut the door to the living room,

Oturma odasının kapısını kapatırdı

and I imagined

ve ben o odada

magical things happened in that room.

büyülü şeylerin gerçekleştiğini hayal ederdim.

At the age of five or six

Beş ya da altı yaşımdayken,

I would creep up in my pajamas

üzerimde pijamalarla sessizce

and sit outside with my ear glued to the door.

kulağım kapıya yapışmış bir şekilde dışarda otururdum.

On more than one occasion, I fell asleep

Birden fazla sefer, uyuya kaldım

and they had to push me out of the way

ve seansın sonunda beni yoldan

at the end of the session.

itmeleri gerekti.

And I suppose that's how I found myself

Ve sanırım böylece kendimi

walking into the secure interview room

Wormwood Scrubs'taki ilk günümde

on my first day at Wormwood Scrubs.

güvenli görüşme odasına girerken buldum.

Joe sat across a steel table

Joe çelik masada karşıma oturdu

and greeted me with this blank expression.

ve boş bir ifade ile beni karşıladı.

The prison warden, looking equally indifferent,

Hapishane gardiyanı, aynı boş ifade ile bana bakarak,

said, "Any trouble, just press the red buzzer,

"Bir sorun çıkarsa, sadece kırmızı alarma bas

and we'll be around as soon as we can."

ve biz mümkün olduğunca çabuk geliriz" dedi.

(Laughter)

(Kahkaha)

I sat down.

Oturdum.

The heavy metal door slammed shut behind me.

Ağır metal kapı ardımda hızla kapandı.

I looked up at the red buzzer

Joe'nun arkasındaki duvarın

far behind Joe on the opposite wall.

üzerinde bulunan kırmızı alarma baktım.

(Laughter)

(Kahkaha)

I looked at Joe.

Joe'ya baktım.

Perhaps detecting my concern,

Muhtemelen endişemi hisseden Joe,

he leaned forward, and said,

öne doğru eğildi ve olabildiği kadar

as reassuringly as he could,

rahatlatıcı bir şekilde şöyle dedi:

"Ah, don't worry about the buzzer,

"Alarm için endişelenme,

it doesn't work anyway."

zaten çalışmıyor."

(Kahkaha)

(Laughter)

Over the subsequent months,

Sonraki birkaç ay boyunca,

we tested Joe and his fellow inmates,

Joe ve diğer mahkumları test ettik,

looking specifically at their ability

özellikle, farklı duyguları gösteren resimleri

to categorize different images of emotion.

kategorize etme yeteneklerine baktık.

And we looked at their physical response

Ve bu duygulara gösterdikleri fiziksel tepkiyi

to those emotions.

inceledik.

So, for example, when most of us look

Örneğin, çoğumuz üzgün görünen bir kişinin

at a picture like this of somebody looking sad,

bu gibi bir resmine baktığımızda,

we instantly have a slight,

hemen ufak, ölçülebilen

measurable physical response:

fiziksel bir tepki veririz:

increased heart rate, sweating of the skin.

kalp atışının hızlanması, derinin terlemesi.

Whilst the psychopaths in our study were able

Araştırmamızdaki psikopatlar doğru bir şekilde

to describe the pictures accurately,

resimleri tarif edebilmelerine rağmen,

they failed to show the emotions required.

gereken duyguları göstermekte başarısız oldular.

They failed to show a physical response.

Fiziksel bir tepki gösteremediler.

It was as though they knew the words

Sanki empatinin sözlerini biliyorlardı,

but not the music of empathy.

ama müziğini bilmiyorlardı.

So we wanted to look closer at this

Daha yakından incelemek için

to use MRI to image their brains.

MR kullanarak beyinlerini resimlemek istedik.

That turned out to be not such an easy task.

Sanıldığı kadar kolay bir görev değildi.

Imagine transporting a collection

Zincir ve kelepçli bir grup klinik açıdan

of clinical psychopaths across central London

psikopat olan mahkumu, Londra'nın merkezine

in shackles and handcuffs

trafiğin en yoğun olduğu saatte

in rush hour,

taşıdığınızı hayal edin

and in order to place each of them in an MRI scanner,

ve herbirini MR'dan geçirmek için,

you have to remove all metal objects,

zincir ve kelepçeler ve öğrendiğime göre,

including shackles and handcuffs,

vücutlarındaki tüm piercingler dahil

and, as I learned, all body piercings.

bütün metal nesneleri çıkarmanız gerekiyor.

After some time, however, we had a tentative answer.

Ancak bir süre sonra, deneysel bir yanıt bulduk.

These individuals were not just the victims

Bu kişiler sadece sorunlu bir çocukluğun

of a troubled childhood.

kurbanı değillerdi.

There was something else.

Başka birşey daha vardı.

People like Joe have a deficit in a brain area

Joe gibi insanların, amigdala adı verilen beyin alanında

called the amygdala.

bir eksiklik vardı.

The amygdala is an almond-shaped organ

Amigdala, beynin her iki yarısının derinlerinde

deep within each of the hemispheres of the brain.

badem şeklinde bir organdır.

It is thought to be key to the experience of empathy.

Empati deneyiminin anahtarı olduğu düşünülür.

Normally, the more empathic a person is,

Normalde, bir insan ne kadar empatik ise,

the larger and more active their amygdala is.

amigdalaları o kadar büyük ve aktiftir.

Our population of inmates

Mahkum nüfusumuz

had a deficient amygdala,

eksik bir amigdalaya sahip,

which likely led to their lack of empathy

bu da empati yoksunluğu ve ahlak dışı

and to their immoral behavior.

davranışlarına sebep oluyor.

So let's take a step back.

Geri bir adım atalım.

Normally, acquiring moral behavior

Normalde, ahlaki davranış kazanmak

is simply part of growing up,

tamamen büyümenin bir parçasıdır,

like learning to speak.

konuşmayı öğrenmek gibi.

At the age of six months, virtually every one of us

6 aylıkken, neredeyse herbirimiz canlı ve cansız

is able to differentiate between animate and inanimate objects.

nesneler arasındaki farkı ayırt etme yeteneğine sahip oluruz.

At the age of 12 months,

12 aylıkken,

most children are able to imitate

çoğu çocuk başkalarının anlamlı eylemlerini

the purposeful actions of others.

taklit etme yeteneğine sahiptir.

So for example, your mother raises her hands

Örneğin, anneniz esnemek için ellerini kaldırır

to stretch, and you imitate her behavior.

ve siz onun davranışını taklit edersiniz.

At first, this isn't perfect.

İlk başta, mükemmel değildir.

I remember my cousin Sasha,

Kuzenim Sasha'yı hatırlıyorum,

two years old at the time,

o zaman iki yaşındaydı,

looking through a picture book

resimli bir kitaba bakıyordu

and licking one finger and flicking the page with the other hand,

ve bir parmağını yalar ve sayfayı diğer eliyle çevirirdi,

licking one finger and flicking the page with the other hand.

bir parmağını yalar ve sayfayı diğer eliyle çevirirdi.

(Laughter)

(Kahkaha)

Bit by bit, we build the foundations of the social brain

Ufak ufak, sosyal beynimizin temellerini kurarız

so that by the time we're three, four years old,

böylece üç, dört yaşına geldiğinde,

most children, not all,

çoğu çocuk, hepsi değil,

have acquired the ability to understand

empatinin bir başka ön koşulu olan

the intentions of others,

diğer insanların niyetlerini

another prerequisite for empathy.

anlama yeteneğini kazanır.

The fact that this developmental progression

Bu gelişimsel ilerlemenin, dünyanın neresinde

is universal,

yaşıyor ya da

irrespective of where you live in the world

hangi kültürden olursanız olun,

or which culture you inhabit,

evrensel olması gerçeği

strongly suggests that the foundations

ahlaki davranışın doğuştan geldiğini

of moral behavior are inborn.

kuvvetli bir şekilde gösteriyor.

If you doubt this,

Eğer şüphe duyuyorsanız,

try, as I've done, to renege on a promise you've made

benim yaptığım gibi, dört yaşındaki bir çocuğa verdiğiniz

to a four-year-old.

sözden geri dönmeyi deneyin.

You will find that the mind of a four-year old

Dört yaşındaki bir çocuğun aklının hiç de saf olmadığını

is not naïve in the slightest.

göreceksiniz.

It is more akin to a Swiss army knife

Bir İsviçre çakısına benzer,

with fixed mental modules

gelişim boyunca incelikle bilenmiş

finely honed during development

sabit mental modüller

and a sharp sense of fairness.

ve keskin bir adalet duygusuna sahiptir.

The early years are crucial.

İlk yıllar çok önemli.

There seems to be a window of opportunity,

Bir fırsat penceresi var gibi görünüyor,

after which mastering moral questions

ondan sonra ahlaki soruları öğrenmek

becomes more difficult,

daha zor hale geliyor,

like adults learning a foreign language.

yetişkinlerin yabancı bir dil öğrenmesi gibi.

That's not to say it's impossible.

İmkansız demek değil.

A recent, wonderful study from Stanford University

Yakın zaman Stanford Üniversitesi'nin yaptığı harika bir araştırma,

showed that people who have played

iyi ve yardımsever bir süper kahraman rolü

a virtual reality game in which they took on

üstlendikleri sanal gerçeklik oyununu

the role of a good and helpful superhero

oynayan insanların sonrasında diğerlerine karşı

actually became more caring and helpful

hakikaten daha sempatik ve daha yardımsever

towards others afterwards.

hale geldiklerini gösterdi.

Now I'm not suggesting

Şimdi suçlulara

we endow criminals with superpowers,

süper güçler bahşetmemizi önermiyorum,

but I am suggesting that we need to find ways

ama Joe ve onun gibi insanların, kendi ve geri kalan

to get Joe and people like him

hepimizin yararı adına

to change their brains and their behavior,

beyinlerini ve davranışlarını değiştirmelerini

for their benefit

sağlayacak

and for the benefit of the rest of us.

yöntemler bulmamız gerektiğini söylüyorum.

So can brains change?

Peki, beyin değişebilir mi?

For over 100 years,

100 yılı aşkın bir süre boyunca,

neuroanatomists and later neuroscientists

nöroanatomistler ve daha sonra nörologlar

held the view that after initial development in childhood,

çocukluktaki ilk gelişimden sonra, yetişkin insan beyninde

no new brain cells could grow

yeni hücrelerin gelişmeyeceği

in the adult human brain.

düşüncesine sahipti.

The brain could only change

Beyin sadece belirli bir takım

within certain set limits.

limitler içerisinde değişebilirdi.

That was the dogma.

O dönemde inanç buydu.

But then, in the 1990s,

Ama sonra, 1990'larda,

studies starting showing,

Princeton'dan Elizabeth Gould

following the lead of Elizabeth Gould at Princeton and others,

ve diğerlerinin önderliğinde yapılan araştırmalar gösterdi ki,

studies started showing the evidence of neurogenesis,

yetişkin memeli beyninde nörojenez yani

the birth of new brain cells

yeni beyin hücrelerinin

in the adult mammalian brain,

oluştuğuna dair kanıtlar görülmeye başlandı.

first in the olfactory bulb,

İlk olarak, koku alma duyusundan

which is responsible for our sense of smell,

sorumlu olfaktori soğanilikte,

then in the hippocampus

sonra kısa dönem hafızayı

involving short-term memory,

içeren hipokampusta,

and finally in the amygdala itself.

ve son olarak amigdalada.

In order to understand

Bu sürecin nasıl işlediğini

how this process works,

anlamak için,

I left the psychopaths and joined a lab in Oxford

psikopatları bıraktım ve Oxford'da öğrenme ve gelişim

specializing in learning and development.

konusunda uzman bir laboratuvara katıldım.

Instead of psychopaths, I studied mice,

Psikopatlar yerine, fareleri inceledim,

because the same pattern of brain responses

çünkü aynı beyin tepki kalıpları,

appears across many different species of social animals.

farklı sosyal hayvan türlerinde görülür.

So if you rear a mouse in a standard cage,

Eğer bir fareyi, pamuklu bir ayakkabı kutusu gibi

a shoebox, essentially, with cotton wool,

tek başına ve pek fazla uyarıcı olmaksızın,

alone and without much stimulation,

standart bir kafeste yetiştirirseniz,

not only does it not thrive,

hiçbir gelişme göstermemekle kalmaz,

but it will often develop strange,

ayrıca çoğu zaman garip, tekrarlayan

repetitive behaviors.

davranışlar kazanır.

This naturally sociable animal

Bu doğal olarak sosyal olan hayvan

will lose its ability to bond with other mice,

diğer farelerle bağ kurma yeteneğini kaybedecek,

even becoming aggressive when introduced to them.

hatta onların arasında katıldığında, agresif hale gelecek.

However, mice reared in what we called

Ancak, zenginleştirilmiş bir çevre dediğimiz

an enriched environment,

tekerlekler, merdivenler ve

a large habitation with other mice

keşfedecek alanlara sahip

with wheels and ladders and areas to explore,

diğer farelerin de olduğu büyük bir yerde yetişen fareler

demonstrate neurogenesis,

nörojenezi, yani yeni hücrelerin

the birth of new brain cells,

doğduğunu gösteriyor

and as we showed, they also perform better

ve gösterdiğimiz gibi, öğrenme ve hafıza görevleri

on a range of learning and memory tasks.

alanında daha iyi performans gösteriyorlar.

Now, they don't develop morality to the point of

Küçük yaşlı farelerin alışveriş torbalarını

carrying the shopping bags of little old mice

sokağın karşısında taşıyacak kadar ahlak

across the street,

geliştirmiyorlar,

but their improved environment results in healthy,

ama iyileştirilmiş çevreleri, sağlıklı ve sosyal davranış ile

sociable behavior.

sonuçlanıyor.

Mice reared in a standard cage, by contrast,

Buna karşılık, bir hapishane hücresinden farksız

not dissimilar, you might say, from a prison cell,

standart bir kafeste yetişen farelerin beyinlerinde

have dramatically lower levels of new neurons

önemli ölçüde daha düşük seviyede yeni nöronlar

in the brain.

bulunur.

It is now clear that the amygdala of mammals,

Bizim gibi primatlar dahil, memelilerin amigdalasının

including primates like us,

nörojenez gösterdiği

can show neurogenesis.

artık kesin.

In some areas of the brain,

Beynin bazı alanlarında,

more than 20 percent of cells are newly formed.

yüzde 20'den fazla hücre yeni olarak oluşur.

We're just beginning to understand

Bu hücrelerin sahip olduğu asıl fonksiyonu

what exact function these cells have,

daha yeni anlamaya başlıyoruz,

but what it implies is that the brain is capable

ama şu anlama geliyor ki, beyin yetişkinlikte de

of extraordinary change way into adulthood.

olağanüstü değişim gösterme kapasitesine sahip.

However, our brains are also

Ancak, beynimiz ayrıca

exquisitely sensitive to stress in our environment.

çevremizdeki strese son derece duyarlıdır.

Stress hormones, glucocorticoids,

Beyin tarafından salgılanan stres hormonları

released by the brain,

ve glukokortikoidlar

suppress the growth of these new cells.

bu yeni hücrelerin büyümesini önler.

The more stress, the less brain development,

Ne kadar çok stress varsa, o kadar az beyin gelişimi vardır,

which in turn causes less adaptability

ve sonucunda daha az uyumluluk

and causes higher stress levels.

ve daha yüksek stres seviyelerine sebep olur.

This is the interplay between nature and nurture

Bu, gözlerimiz önünde gerçekleşen

in real time in front of our eyes.

doğa ve yetişme arasındaki etkileşimdir.

When you think about it,

Üzerinde düşündüğünüzde,

it is ironic that our current solution

stresli amigdalaya sahip insanlar için

for people with stressed amygdalae

mevcut çözümümüzün, onları

is to place them in an environment

daha ileri gelişimi engelleyen

that actually inhibits any chance of further growth.

bir çevreye yerleştirmek olması gerçekten ironik.

Of course, imprisonment is a necessary part

Tabi ki, hapis, adalet sistemimizin ve

of the criminal justice system

toplumu korumanın gerekli

and of protecting society.

bir parçası.

Our research does not suggest

Araştırmamız, suçluların

that criminals should submit their MRI scans

kusurlu amigdalalarını gösteren MR taramalarını

as evidence in court

mahkemeye kanıt olarak

and get off the hook because they've got a faulty amygdala.

sunmalarını ve cezadan kurtulmalarını ileri sürmüyor.

The evidence is actually the other way.

Kanıt, aslında diğer tarafa işaret ediyor.

Because our brains are capable of change,

Çünkü beynimiz değişim yetisine sahip,

we need to take responsibility for our actions,

eylemlerimizin sorumluluğunu üstlenmeliyiz

and they need to take responsibility

onlar da rehabilitasyonlarının

for their rehabilitation.

sorumluluğunu üstlenmeliler.

One way such rehabilitation might work

Onarıcı adalet programları ile

is through restorative justice programs.

böyle bir rehabilitasyon işe yarayabilir.

Here victims, if they choose to participate,

Burada kurbanlar, eğer katılmayı seçerlerse,

and perpetrators meet face to face

ve suçlular güvenli ortamlarda

in safe, structured encounters,

yüz yüze gelirler

and the perpetrator is encouraged

ve suçlu eylemlerinin sorumluluğunu

to take responsibility for their actions,

üstlenmesi yönünde teşvik edilir

and the victim plays an active role in the process.

ve kurban bu süreç boyunca aktif bir rol oynar.

In such a setting, the perpetrator can see,

Böyle bir ortamda, suçlu, belki de ilk kez

perhaps for the first time,

kurbanı duygu, düşünce

the victim as a real person

ve gerçek duygusal tepkiye sahip

with thoughts and feelings and a genuine

gerçek bir insan gibi

emotional response.

görebilir.

This stimulates the amygdala

Bu amigdalayı uyarır

and may be a more effective rehabilitative practice

ve hapsetmeden daha etkin bir rehabilitasyon

than simple incarceration.

uygulaması olabilir.

Such programs won't work for everyone,

Bu tür programlar herkes için çalışmayacaktır,

but for many, it could be a way

fakat birçoğu için, bünyedeki donmuş denizi

to break the frozen sea within.

kırmak için bir yöntem olabilir.

So what can we do now?

Şimdi ne yapabiliriz?

How can we apply this knowledge?

Bu bilgileri nasıl uygulayabiliriz?

I'd like to leave you with

Öğrendiğim üç dersi anlattıktan sonra

three lessons that I learned.

sözlerime son vermek istiyorum.

The first thing that I learned was that

Öğrendiğim ilk şey,

we need to change our mindset.

zihniyetimizi değiştirmemiz gerekiyor.

Since Wormwood Scrubs was built 130 years ago,

Wormwood Scrubs, 130 yıl önce inşa edildiğinden beri,

society has advanced in virtually every aspect,

toplum, okullarımızı, hastanelerimizi işletme yönünden

in the way we run our schools, our hospitals.

neredeyse her yönden ilerleme kaydetti.

Yet the moment we speak about prisons,

Ancak hapishanelerden bahsettiğimiz an,

it's as though we're back in Dickensian times,

orta çağa olmasa da Dickens

if not medieval times.

dönemine dönüyoruz.

For too long, I believe,

İnanıyorum ki,

we've allowed ourselves to be persuaded

çok uzun zaman boyunca insan doğasının

of the false notion that human nature cannot change,

değişemeyeceği düşüncesine inanmakla yetindik

and as a society, it's costing us dearly.

ve toplum olarak, bedelini ödüyoruz.

We know that the brain is capable of extraordinary change,

Beynin olağandışı değişim kapasitesine sahip olduğunu biliyoruz

and the best way to achieve that,

ve bunu başarmanın en iyi yolu,

even in adults, is to change and modulate

yetişkinlerde bile, çevremizi değiştirmek ve

our environment.

modüle etmektir.

The second thing I have learned

Öğrendiğim ikinci şey ise,

is that we need to create an alliance

bilimin, sosyal değişimi sağlamada

of people who believe that science is integral

bütünleyici olduğuna inanan insanlardan oluşan

to bringing about social change.

bir birlik yaratmamız gerekiyor.

It's easy enough for a neuroscientist to place

Bir nörolog için yüksek güvenlikten bir mahkumu

a high-security inmate in an MRI scanner.

MR'dan geçirmek yeterince kolay.

Well actually, that turns out not to be so easy,

Aslında o kadar da kolay değil,

but ultimately what we want to show

ama sonuç olarak göstermek istediğimiz şey,

is whether we're able to reduce the reoffending rates.

tekrar suç işleme oranını düşürüp, düşüremeyeceğimiz.

In order to answer complex questions like that,

Böyle karmaşık soruları yanıtlamak için,

we need people of different backgrounds --

farklı özgeçmişlerden insanların,

lab-based scientists and clinicians,

laboratuvar merkezli bilim adamları ve klinik uzmanların,

social workers and policy makers,

sosyal çalışanlar ve politikacıların,

philanthropists and human rights activists —

hayırseverler ve insan hakları aktivistlerin

to work together.

birlikte çalışmaları gerek.

Finally, I believe we need

Son olarak, kendi amigdalamızı

to change our own amygdalae,

değiştirmeliyiz,

because this issue goes to the heart

çünkü bu mesele sadece Joe'nun değil,

not just of who Joe is,

ama bizim kim olduğumuza

but who we are.

dayanıyor.

We need to change our view of Joe

Joe'ya, kesinlikle ıslah edilemez biri olarak

as someone wholly irredeemable,

bakmaktan vazgeçmeliyiz.

because if we see Joe as wholly irredeemable,

Çünkü eğer Joe'yu ıslah edilemez biri olarak görürsek,

how is he going to see himself as any different?

o kendini farklı biri gibi nasıl görebilir?

In another decade, Joe will be released

On yıl sonra, Joe, Wormwood Scrubs'tan

from Wormwood Scrubs.

salıverilecek.

Will he be among the 70 percent of inmates

O, mahkumlar arasında tekrar suç işleyerek,

who end up reoffending

hapishane sistemine geri dönen

and returning to the prison system?

yüzde 70'ten biri mi olacak?

Wouldn't it be better if, while serving his sentence,

Eğer Joe, cezasını çekerken, yeni beyin hücreleri,

Joe was able to train his amygdala,

ve bağlantılarının gelişimini sağlama amacıyla

which would stimulate the growth of new brain cells

amigdalasını eğitebilseydi ve böylece salıverildiğinde

and connections,

dünyaya ile yüzleşebilseydi

so that he will be able to face the world

once he gets released?

daha iyi olmaz mıydı?

Surely, that would be in the interest of all of us.

Elbette, bu hepimiz için daha iyi olurdu.

(Applause)

(Alkış)

Thank you. (Applause)

Teşekkürler. (Alkış)