Alejandro Aravena: My architectural philosophy? Bring the community into the process

Alejandro Aravena: Benim mimari felsefem? Toplumu sürecin içine dâhil edin

Çeviri: Eren Gokce Gözden geçirme: Harun Duygulu

If there's any power in design,

Eğer tasarımın bir gücü varsa,

that's the power of synthesis.

o sentezin gücüdür.

The more complex the problem,

Sorun karmaşıklaştıkça,

the more the need for simplicity.

basitliğe daha çok ihtiyaç duyulur.

So allow me to share three cases

Tasarımın sentez gücünü

where we tried to apply

uygulamaya çalıştığımız üç durumu

design's power of synthesis.

paylaşmama izin verin.

Let's start with the global challenge of urbanization.

Küresel şehirleşme sorunuyla başlayalım.

It's a fact that people are moving towards cities.

İnsanların şehirlere doğru taşındığı bir gerçek

and even if counterintuitive, it's good news.

ve bu genel kanının aksine iyi bir haber.

Evidence shows that people are better off in cities.

İnsanların şehirlerde daha iyi durumda olduklarını gösteren kanıtlar var.

But there's a problem that I would call

Ancak "3S" tehditi adını verdiğim

the "3S" menace:

bir problem var:

The scale, speed, and scarcity of means

Ölçek, hız ve imkânların kıtlığı;

with which we will have to respond to this phenomenon

tarihte daha önce görülmeyen

has no precedence in history.

bu olguya karşılık vermemiz gerekiyor.

For you to have an idea,

Bir fikriniz olması için,

out of the three billion people living in cities today,

bugün şehirlerde yaşayan üç milyar insanın

one billion are under the line of poverty.

bir milyarı yoksulluk sınırının altındadır.

By 2030, out of the five billion people

2030'da şehirlerde yaşayacak

that will be living in cities,

beş milyar insandan

two billion are going to be under the line of poverty.

iki milyarı yoksulluk sınırının altında olacak.

That means that we will have to build

Bunun anlamı, gelecek 15 yıl boyunca

a one million-person city per week

aile başına 10.000 dolarla,

with 10,000 dollars per family

her hafta bir milyon insanlık bir şehir

during the next 15 years.

inşa etmemiz gerektiği.

A one million-person city per week

Aile başına 10.000 dolarla,

with 10,000 dollars per family.

her hafta bir milyon insanlık bir şehir.

If we don't solve this equation,

Eğer bu denklemi çözmezsek,

it is not that people will stop coming to cities.

insanlar şehirlere gelmeyi bırakacak değiller.

They will come anyhow,

Yine de gelecekler,

but they will live in slums, favelas

ancak gecekondularda, favelalarda ve kanunsuz yerleşimlerde

and informal settlements.

yaşayacaklar.

So what to do? Well, an answer may come

O zaman ne yapmalı? Belki de cevap

from favelas and slums themselves.

favela ve gecekonduların kendisinden gelecek.

A clue could be in this question we were asked

Bize 10 sene önce sorulan bu soruda

10 years ago.

bir ipucu olabilir.

We were asked to accommodate 100 families

Şili'nin kuzeyindeki Iquique şehir

that had been occupying illegally

merkezinde yarım hektarlık alanda

half a hectare in the center

yasadışı olarak oturan 100 aileyi,

of the city of Iquique in the north of Chile

10.000 dolar devlet desteğini kullanarak

using a $10,000 subsidy

arsayı almak, altyapıyı sağlamak

with which we had to buy the land,

ve en iyi ihtimalle 40 metrekare

provide the infrastructure,

civarında olacak evler

and build the houses that, in the best of the cases,

inşa etmek suretiyle

would be of around 40 square meters.

yerleştirmemiz istendi.

And by the way, they said,

Bu arada şehrin merkezinde olduğu için

the cost of the land,

arsanın maliyetinin

because it's in the center of the city,

normalde sosyal konutların olması

is three times more

gereken maliyetinden üç kat fazla

than what social housing can normally afford.

olduğunu söylediler.

Due to the difficulty of the question,

Sorunun zorluğu yüzünden,

we decided to include the families

kısıtları anlamak üzere sürece

in the process of understanding the constraints,

aileleri de dâhil etmeye karar verdik

and we started a participatory design process,

ve katılımcı tasarım sürecini başlattık,

and testing what was available there in the market.

oradaki pazarda ne mevcutsa onu test ettik.

Detached houses,

Bağımsız evler ile

30 families could be accommodated.

30 aile yerleştirilebilirdi.

Row houses, 60 families.

Sıra evler ile, 60 aile.

["100 families"] The only way to accommodate all of them

["100 aile"] Onları yerleştirmenin tek yolu ise

was by building in height,

yükseklik olarak inşa etmekti,

and they threatened us

onlarsa bizi bunu çözüm olarak

to go on a hunger strike

getirmeye kalkışırsak dahi

if we even dared to offer this

açlık grevine gitmekle

as a solution,

tehdit ettiler,

because they could not make the tiny apartments

çünkü küçük daireleri

expand.

genişletemeyeceklerdi.

So the conclusion with the families —

Sonuç olarak ailelerle beraber,

and this is important, not our conclusion —

ki bu önemli, bizim kararımız değil,

with the families, was that we had a problem.

ailelerle beraber alınan karar bir sorunumuz olduğuydu.

We had to innovate.

Yenilik yapmak zorundaydık.

So what did we do?

O zaman ne yaptık?

Well, a middle-class family

Orta sınıf bir aile

lives reasonably well

yaklaşık 80 metrekarede

in around 80 square meters,

oldukça rahat yaşar.

but when there's no money,

Ancak para yokken,

what the market does

pazarın yaptığı şey

is to reduce the size of the house

evin büyüklüğünü

to 40 square meters.

40 metrekareye düşürmektir.

What we said was,

Söylediğimiz şey şuydu,

what if,

40 metrekareyi

instead of thinking of 40 square meters

küçük bir ev

as a small house,

olarak düşünmek yerine,

why don't we consider it

neden iyi bir evin yarısı

half of a good one?

olarak düşünmüyoruz?

When you rephrase the problem

Sorunu küçük bir ev yerine

as half of a good house

iyi bir evin yarısı olarak

instead of a small one,

ifade ettiğinizde,

the key question is, which half do we do?

kilit soru hangi yarısının yapılacağı olur.

And we thought we had to do with public money

Biz de devletin parasıyla, ailelerin tek başlarına

the half that families won't be able to do individually.

yapamayacakları yarısını yapmamız gerektiğini düşündük.

We identified five design conditions

Evin zor olan yarısına dair

that belonged to the hard half of a house,

beş tane tasarım durumu belirledik

and we went back to the families to do two things:

ve iki şeyi yapmak üzere ailelere geri döndük:

join forces and split tasks.

Güçleri birleştirmek ve işleri bölüşmek.

Our design was something in between

Tasarımımız bina ile ev arasında

a building and a house.

bir şeydi.

As a building, it could pay

Bir bina olarak, pahalı ve iyi bir

for expensive, well-located land,

konumda bulunan arsayı ödeyebilir

and as a house, it could expand.

ve bir ev olarak genişleyebilirdi.

If, in the process of not being expelled

Eğer evi aldıkları sırada

to the periphery while getting a house,

çevrenin dışına itilmezlerse,

families kept their network and their jobs,

aileler ağlarını ve işlerini korursa,

we knew that the expansion would begin right away.

genişlemenin hemen başlayacağını biliyorduk.

So we went from this initial social housing

Sonuçta birkaç hafta içinde, ilk baştaki

to a middle-class unit achieved by families themselves

sosyal konutlardan aileler tarafından yapılan

within a couple of weeks.

orta sınıf ünitelere doğru gittik.

This was our first project

Bu 10 yıl önce Iquique'deki

in Iquique 10 years ago.

ilk projemizdi.

This is our last project in Chile.

Bu da Şili'deki son projemiz.

Different designs, same principle:

Farklı tasarımlar, aynı prensip:

You provide the frame,

Siz çerçeveyi sağlıyorsunuz

and from then on, families take over.

ve ondan sonra aileler devralıyor.

So the purpose of design,

Yani tasarımın amacı,

trying to understand and trying to give an answer

"3S" tehditi olan ölçek, hız ve kıtlığı

to the "3S" menace,

anlamaya çalışma

scale, speed, and scarcity,

ve bir yanıt vermeye çalışma,

is to channel people's own building capacity.

insanların kendi yapma kapasitesini yönlendirmektir.

We won't solve the one million people per week equation

İnsanların kendi yapma gücünü kullanmazsak,

unless we use people's own power for building.

her hafta bir milyon insan denklemini çözemeyiz.

So, with the right design,

Yani doğru tasarımla,

slums and favelas may not be the problem

gecekondular ve favelalar problem değil,

but actually the only possible solution.

aslında tek muhtemel çözüm olacaklardır.

The second case is how design can contribute

İkinci durum, tasarımın sürdürülebilirliğe

to sustainability.

nasıl katkıda bulunabileceği ile ilgili.

In 2012, we entered the competition

2012'de Angelini İnovasyon Merkezi

for the Angelini Innovation Center,

için yarışmaya girdik

and the aim was to build

ve amaç bilgi yaratmak için

the right environment for knowledge creation.

doğru çevreyi yaratmaktı.

It is accepted that for such an aim,

Böyle bir amaç için, bilgi yaratmak için,

knowledge creation,

insanlar arasında etkileşimin,

interaction among people, face-to-face contact,

yüz yüze ilişkinin önemli olduğu

it's important, and we agreed on that.

kabul edildi ve biz de bununla hemfikir olduk.

But for us, the question of the right environment

Ancak bizim için doğru çevre sorusu,

was a very literal question.

gerçeği yansıtan bir soruydu.

We wanted to have a working space

Doğru ışık, doğru sıcaklık,

with the right light, with the right temperature,

doğru havanın olduğu bir çalışma alanı

with the right air.

elde etmek istedik.

So we asked ourselves:

Kendi kendimize sorduk:

Does the typical office building

Tipik bir ofis binası bu anlamda

help us in that sense?

bize yardımcı olur mu?

Well, how does that building look, typically?

Yani, o bina tipik olarak nasıl görünür?

It's a collection of floors,

Katların bir koleksiyonudur,

one on top of each other,

birbirleri üstünde,

with a core in the center

merkezde bir iç kısımla,

with elevators, stairs, pipes, wires, everything,

asansörler, merdivenler, borular, kablolar, her şeyle

and then a glass skin on the outside

ve sonra direkt güneş yayınımı yüzünden

that, due to direct sun radiation,

içeride büyük bir sera etkisi yaratan

creates a huge greenhouse effect inside.

camdan bir dış tabaka.

In addition to that, let's say a guy

Buna ek olarak, diyelim ki

working on the seventh floor

yedinci katta çalışan bir adam

goes every single day through the third floor,

her gün üçüncü kattan geçiyor,

but has no idea what the guy on that floor

ancak o kattaki adamın neyle ilgili çalıştığı hakkında

is working on.

hiçbir fikri yok.

So we thought, well, maybe we have to turn this scheme

Biz de belki bu planı ters yüz etmeliyiz

inside out.

diye düşündük.

And what we did was,

Yaptığımız şey şuydu.

let's have an open atrium,

Hadi açık bir avlu yapalım,

a hollowed core,

içi boş bir iç kısım olsun,

the same collection of floors,

aynı katların koleksiyonu,

but have the walls and the mass in the perimeter,

ama duvarlar ve kitle dış sınırlarda,

so that when the sun hits,

bu yüzden güneş vurduğu zaman,

it's not impacting directly glass, but a wall.

direkt olarak camı değil, duvarı etkiliyor.

When you have an open atrium inside,

İçeride açık bir avlunuz olduğunda,

you are able to see what others are doing

binanın içinde diğerlerinin ne yaptığını

from within the building, and you have

görebilirsiniz ve ışığı kontrol etmek

a better way to control light,

için daha iyi bir yolunuz olur,

and when you place the mass and the walls

aynı zamanda kitle ve duvarları dış sınırlar

in the perimeter,

içine yerleştirdiğinizde,

then you are preventing direct sun radiation.

direkt güneş yayınımı da engellersiniz.

You may also open those windows

Pencereleri açıp

and get cross-ventilation.

çapraz havalandırma da sağlayabilirsiniz.

We just made those openings

Yüksekteki meydanlar olarak,

of such a scale that they could work

açık hava alanları olarak,

as elevated squares,

binanın tamamı boyunca

outdoor spaces throughout

kullanılması için bu açıklıkları

the entire height of the building.

böyle bir boyutta yaptık.

None of this is rocket science.

Hiçbiri roket bilimi değil.

You don't require sophisticated programming.

Karmaşık programlamaya ihtiyacınız yok.

It's not about technology.

Teknolojiyle ilgili değil.

This is just archaic, primitive common sense,

Bu sadece arkaik, ilkel sağduyu

and by using common sense,

ve sağduyuyu kullanarak

we went from 120 kilowatts

camdan bir kuleyi soğutmak için

per square meter per year,

gerekli tipik enerji tüketimi olan

which is the typical energy consumption

yılda metrekare başına

for cooling a glass tower,

120 kilovattan,

to 40 kilowatts per square meter per year.

yılda metrekare başına 40 kilovata eriştik.

So with the right design,

Yani sürdürülebilirlik

sustainability is nothing but the rigorous use

doğru tasarımla, sağduyunun özenli

of common sense.

kullanımından başka bir şey değildir.

Last case I would like to share is how design

Son olarak paylaşmak istediğim örnek,

can provide more comprehensive answers

tasarımın doğal afetlere karşı nasıl kapsamlı

against natural disasters.

bir cevap sağlayabileceğiyle ilgili.

You may know that Chile, in 2010,

Şili'nin 2010'da Richter ölçeğine göre

was hit by an 8.8 Richter scale

8.8 büyüklüğünde bir deprem ve tsunami

earthquake and tsunami,

ile sarsıldığını belki biliyorsunuzdur

and we were called to work

ve biz de ülkenin güneyindeki

in the reconstruction of the Constitución,

Constitución'un yeniden inşa edilmesinde

in the southern part of the country.

çalışmak için çağrıldık.

We were given 100 days, three months,

Kamu binalarından halka açık alanlara,

to design almost everything,

sokak ızgaralarına, ulaşıma, konutlara kadar

from public buildings to public space,

hemen hemen her şeyi

street grid, transportation, housing,

ve en önemlisi şehrin gelecekteki

and mainly how to protect the city

tsunamilere karşı nasıl korunacağını

against future tsunamis.

tasarlamak için bize 100 gün, üç ay verildi.

This was new in Chilean urban design,

Bu Şili şehir tasarımında yeni bir şeydi

and there were in the air a couple of alternatives.

ve aklımızda birkaç alternatif vardı.

First one:

Birincisi:

Forbid installation on ground zero.

Sıfırıncı kata yerleşimi yasakla.

Thirty million dollars spent mainly

Çoğunlukla arazi kamulaştırmak için

in land expropriation.

otuz milyon dolar harcandı.

This is exactly what's being discussed in Japan nowadays,

Bu aynen bugünlerde Japonya'da tartışılan şey

and if you have a disciplined population

ve eğer Japonlar gibi disiplinli bir

like the Japanese, this may work,

nüfusunuz varsa bu mümkün olabilir,

but we know that in Chile,

ancak biliyoruz ki Şili'de

this land is going to be occupied illegally anyhow,

bu arazi her halükârda yasa dışı olarak işgal edilecek,

so this alternative was unrealistic and undesirable.

bu yüzden bu alternatif gerçekçi değildi ve istenmiyordu.

Second alternative: build a big wall,

İkinci alternatif: Dalgaların enerjisine

heavy infrastructure to resist

karşı koymak için büyük bir duvar

the energy of the waves.

ve sağlam bir altyapı inşa et.

This alternative was conveniently lobbied

Bu alternatif için büyük inşaat şirketleri

by big building companies,

rahatça kulis yaptılar,

because it meant 42 million dollars in contracts,

çünkü 42 milyon dolarlık kontrat anlamına geliyordu

and was also politically preferred,

ve politik olarak da tercih ediliyordu,

because it required no land expropriation.

çünkü hiçbir arazi kamulaştırması gerektirmiyordu.

But Japan proved that trying to resist

Ancak Japonya doğanın gücüne karşı

the force of nature is useless.

gelmeye çalışmanın faydasız olduğunu anlamıştı.

So this alternative was irresponsible.

Yani bu alternatif güvenilmezdi.

As in the housing process,

Konut yapımında olduğu gibi,

we had to include the community

bunun için çözüm bulmakta toplumu

in the way of finding a solution for this,

dâhil etmek zorundaydık

and we started a participatory design process.

ve katılımcı bir tasarım süreci başlattık.

(Video) [In Spanish] Loudspeaker: What kind of city do you want?

(Video) [İspanyolca] Hoparlör: Nasıl bir şehir istiyorsunuz?

Vote for Constitución.

Constitución için oy verin.

Go to the Open House and express your options.

Açık Ev'e gidip tercihlerinizi ifade edin.

Participate!

Katılın!

Fisherman: I am a fisherman.

Balıkçı: Ben bir balıkçıyım.

Twenty-five fishermen work for me.

Yirmi beş tane balıkçı benimle çalışıyor.

Where should I take them? To the forest?

Onları nereye götüreceğim? Ormana mı?

Man: So why can't we have a concrete defense?

Adam: Neden betondan bir korumamız olmuyor?

Done well, of course.

Aferin, tabii ki.

Man 2: I am the history of Constitución.

Adam 2: Ben Constitución'un tarihiyim.

And you come here to tell me that I cannot keep on living here?

Bana gelip burada yaşamaya devam edemeyeceğimi mi söylüyorsunuz?

My whole family has lived here,

Bütün ailem burada yaşadı,

I raised my children here,

çocuklarımı burada büyüttüm

and my children will also raise their children here.

ve benim çocuklarım da kendi çocuklarını burada büyütecekler,

and my grandchildren and everyone else will.

torunlarımı ve diğer herkes de öyle.

But why are you imposing this on me?

Neden bize bunu dayatıyorsunuz?

You! You are imposing this on me!

Sen! Bunu bana dayatıyorsun!

In danger zone I am not authorized to build.

Tehlikeli bölgede inşaat yapma iznim yok.

He himself is saying that.

Kendisi bunu söylüyor.

Man 3: No, no, no, Nieves...

Adam 3: Hayır, hayır, hayır, Nieves...

Alejandro Aravena: I don't know if you were able

Alejandro Aravena: Alt yazılardan

to read the subtitles, but you can tell

okuyabildiniz mi bilmiyorum ama,

from the body language

vücut dilinden anlaşılan

that participatory design

katılımcı tasarım

is not a hippie, romantic,

hippi, romantik,

let's-all-dream-together-about- the-future-of-the-city

hadi hep beraber şehrin geleceğini hayal edelim

kind of thing.

türünde bir şey değil.

It is actually — (Applause)

Aslında- (Alkış)

It is actually not even with the families

Aslında ailelerle beraber doğru cevabı

trying to find the right answer.

bulmak bile değil.

It is mainly trying to identify with precision

Büyük oranda doğru sorunun ne olduğunu

what is the right question.

kesin bir şekilde tanımlamaya çalışmak.

There is nothing worse than answering well

Yanlış soruyu doğru cevaplamaktan

the wrong question.

daha kötü bir şey yok.

So it was pretty obvious after this process

Bu süreçten sonra bizim orada

that, well, we chicken out here

korkup gideceğimiz oldukça açıktı,

and go away because it's too tense,

çünkü çok gergindi

or we go even further in asking,

veya ileri gidip şu soruyu sorabilirdik:

what else is bothering you?

Daha başka neler sizi rahatsız ediyor?

What other problems do you have

Daha başka hangi sorunlarınız var

and you want us to take care of now that the city

ve şehrin sıfırdan yeniden tasarlanması gerekliliği

will have to be rethought from scratch?

konusuyla artık ilgilenmemizi mi istiyorsunuz?

And what they said was,

Şöyledikleri şey şuydu:

look, fine to protect the city against future tsunamis,

Bakın, şehri gelecekteki tsunamilere karşı korumak iyi,

we really appreciate, but the next one is going to come in, what, 20 years?

çok minnettarız, ancak bir sonraki ne zaman, 20 yıl sonra mı gelecek?

But every single year, we have problems

Ancak her yıl, yağmurdan dolayı sel

of flooding due to rain.

problemimiz var.

In addition, we are in the middle

Buna ilaveten, ülkenin ormanlık

of the forest region of the country,

bölgesinin ortasındayız

and our public space sucks.

ve halka açık alanlarımız çok berbat.

It's poor and it's scarce.

Kötüler ve azlar.

And the origin of the city, our identity,

Şehrin kökeni, kimliğimiz

is not really connected to the buildings that fell,

gerçekte çöken binalara bağlı değil,

it is connected to the river,

nehre bağlı,

but the river cannot be accessed publicly,

ancak nehre halk tarafından erişilemiyor,

because its shores are privately owned.

çünkü kıyıları şahıslara ait.

So we thought that we had to produce a third alternative,

Bu yüzden üçüncü bir alternatif üretebileceğimizi düşündük

and our approach was against geographical threats,

ve yaklaşımımız coğrafi tehditlere karşı

have geographical answers.

coğrafi yanıtlar olmasıydı.

What if, in between the city

Şehirle deniz arasında

and the sea

bir ormanımız olsaydı

we have a forest,

ne olurdu,

a forest that doesn't try to resist

doğanın enerjisine karşı koymaya

the energy of nature,

çalışmayan, ancak sürtünme yaratarak

but dissipates it by introducing friction?

onu yok eden bir orman?

A forest that may be able to laminate the water

Suyun üzerini kaplayıp taşmayı

and prevent the flooding?

önleyebilecek bir orman.

That may pay the historical debt of public space,

Halka açık alanlara olan tarihi borcu

and that may provide, finally,

ödeyebilecek ve sonunda nehre demokratik

democratic access to the river.

ulaşımı sağlayabilecek.

So as a conclusion of the participatory design,

Katılımcı tasarımın sonucu olarak,

the alternative was validated politically and socially,

alternatifin politik ve sosyal olarak geçerliliği onaylanmış oldu,

but there was still the problem of the cost:

ancak hâlâ maliyet problemi vardı:

48 million dollars.

48 milyon dolar.

So what we did was a survey

Sonuç olarak devlet yatırım sistemi

in the public investment system,

ile ilgili bir araştırma yaptık

and found out that there were three ministries

ve aynı yerde üç bakanlığın üç projesi

with three projects in the exact same place,

olduğunu bulduk,

not knowing of the existence of the other projects.

diğer projelerin varlığından haberleri yoktu.

The sum of them: 52 million dollars.

Hepsinin toplamı: 52 milyon dolar.

So design's power of synthesis

Tasarımın sentez gücü,

is trying to make a more efficient use

şehirlerdeki en kıt kaynakları

of the scarcest resource in cities,

daha verimli kullanmaya çalışır,

which is not money but coordination.

ki bu para değil koordinasyondur.

By doing so, we were able to save

Böylece dört milyon dolar

four million dollars, and that is why the forest

tasarruf etmeyi başardık ve bu sebeple

is today under construction.

orman bugün yapım hâlinde.

(Applause)

(Alkış)

So be it the force of self construction,

İster kendi kendine yapmanın gücü olsun,

the force of common sense,

isterse sağduyunun gücü

or the force of nature, all these forces

veya doğanın gücü olsun, bütün bu güçler

need to be translated into form,

şekle dönüştürülmek zorunda,

and what that form is modeling and shaping

o şeklin modellediği ve biçimlendirdiği şey

is not cement, bricks, or wood.

çimento, tuğla ve tahta değildir.

It is life itself.

Hayatın kendisidir.

Design's power of synthesis

Tasarımın sentez gücü,

is just an attempt to put

yalnızca mimarinin özüne

at the innermost core of architecture

hayatın gücünü

the force of life.

koymaya bir teşebbüstür.

Thank you so much.

Çok teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)