Amanda Burden: How public spaces make cities work

Amanda Burden: Açık alanlar bir şehri nasıl geliştirir

Çeviri: Sare Sen Gözden geçirme: Eren Gokce

When people think about cities,

Şehirler hakkında düşünürken

they tend to think of certain things.

insanların aklına belirli şeyler gelir.

They think of buildings and streets

Binaları, caddeleri,

and skyscrapers, noisy cabs.

gökdelenleri ve gürültülü taksileri düşünürler.

But when I think about cities,

Ama ben şehirler hakkında düşünürken

I think about people.

insanları düşünürüm.

Cities are fundamentally about people,

Şehirler temelde insanlarla ilgilidir.

and where people go

İnsanların nerelere gittikleri

and where people meet

ve nerelerde buluştukları

are at the core of what makes a city work.

bir şehrin ayakta durmasını sağlayan temellerdir.

So even more important than buildings in a city

Yani bir şehirdeki binalardan çok daha önemlisi

are the public spaces in between them.

binalar arasındaki halka açık alanlardır.

And today, some of the most transformative

Ve günümüzde şehirlerdeki

changes in cities

en önemli değişimler

are happening in these public spaces.

bu açık alanlarda gerçekleşiyor.

So I believe that lively, enjoyable public spaces

Bence canlı ve eğlenceli halka açık alanlar,

are the key to planning a great city.

mükemmel bir şehir planlamanın anahtarıdır.

They are what makes it come alive.

Şehri canlandıran bu alanlardır.

But what makes a public space work?

Ama açık alanların kullanılmasını sağlayan nedir?

What attracts people to successful public spaces,

İnsanları başarılı açık alanlara çeken

and what is it about unsuccessful places

ya da insanları başarısız yerlerden

that keeps people away?

uzak tutan nedir?

I thought, if I could answer those questions,

Eğer bu sorulara cevap verebilirsem

I could make a huge contribution to my city.

şehrime büyük bir katkıda bulunacağımı düşündüm.

But one of the more wonky things about me

Hakkımdaki en garip şeylerden biri

is that I am an animal behaviorist,

bir hayvan davranış bilimcisi olmam

and I use those skills not to study animal behavior

ve bu yeteneğimi hayvan davranışlarını incelemek için değil,

but to study how people in cities

şehirli insanların açık alanları

use city public spaces.

nasıl kullandıklarını incelemek için kullanmam.

One of the first spaces that I studied

İncelediğim ilk yerlerden birisi

was this little vest pocket park called Paley Park

Manhattan'ın merkezindeki küçük bir cep parkı olan

in midtown Manhattan.

Paley Parkı idi.

This little space became a small phenomenon,

Bu dar alan küçük bir fenomene dönüşmüştü

and because it had such a profound impact

ve New Yorklular üzerinde derin

on New Yorkers,

bir etki yarattığı için

it made an enormous impression on me.

burası beni çok etkiledi.

I studied this park very early on in my career

Bu parkı kariyerimin başında incelemiştim,

because it happened to have been built

çünkü üvey babam tarafından

by my stepfather,

inşa edilmişti.

so I knew that places like Paley Park

Böylece Paley Parkı gibi yerlerin şans eseri

didn't happen by accident.

oluşmadığını öğrendim.

I saw firsthand that they required

İnanılmaz bir adanmışlık ve

incredible dedication

detaylara gösterilen muazzam dikkatin

and enormous attention to detail.

şart olduğunu şahsen gördüm.

But what was it about this space

Ama bu yeri bu kadar özel kılan

that made it special and drew people to it?

ve insanları ona çeken şey neydi?

Well, I would sit in the park and watch very carefully,

Parkta oturup dikkatlice etrafı incelerdim,

and first among other things

her şeyden önce gelen

were the comfortable, movable chairs.

rahat ve taşınabilen sandalyelerdi.

People would come in, find their own seat,

İnsanlar parka gelir, kendi sandalyelerini bulur,

move it a bit, actually, and then stay a while,

yerini ayarlarlar, sonra bir süre otururlardı

and then interestingly,

ve ilginç bir şekilde

people themselves attracted other people,

bu insanlar başka insanları çekerlerdi.

and ironically, I felt more peaceful

Ne gariptir ki, etrafta başka insanlar olunca

if there were other people around.

daha da huzurlu hissederdim.

And it was green.

Ve yemyeşildi.

This little park provided what New Yorkers crave:

Bu park New Yorklular'a ihtiyaçları olan

comfort and greenery.

rahatlık ve yeşilliği sunuyordu.

But my question was,

Benim sorumsa,

why weren't there more places with greenery

şehrin ortasında neden daha fazla yeşil alan ve

and places to sit in the middle of the city

oturabileceğiniz, kendinizi yalnız

where you didn't feel alone,

ya da fazlalık gibi hissetmediğiniz

or like a trespasser?

yerler olmadığıydı.

Unfortunately, that's not how cities

Maalesef şehirler

were being designed.

bu şekilde tasarlanmıyor.

So here you see a familiar sight.

Burada tanıdık bir manzara görüyoruz.

This is how plazas have been designed for generations.

Plazalar nesillerdir bu şekilde tasarlanıyor.

They have that stylish, Spartan look

Modern mimariyle ilişkilendirilen

that we often associate with modern architecture,

çok şık ve yalın bir görüntüleri var.

but it's not surprising that people

Fakat insanların buna benzer yerleri gözardı etmeleri

avoid spaces like this.

sürpriz değil.

They not only look desolate,

Sadece ıssız değil, aynı zamanda

they feel downright dangerous.

düpedüz tehlikeli görünüyorlar.

I mean, where would you sit here?

Burada nerede oturabilirsiniz?

What would you do here?

Burada ne yapabilirsiniz?

But architects love them.

Ama mimarlar bunlara bayılıyorlar.

They are plinths for their creations.

Yaratıcılıklarının abideleri.

They might tolerate a sculpture or two,

Birkaç heykele katlanabilirler,

but that's about it.

ama hepsi bu.

And for developers, they are ideal.

Ve müteahhitler için idealler.

There's nothing to water, nothing to maintain,

Sulayacak ya da bakım yapılacak bir şey

and no undesirable people to worry about.

veya uğraşacakları istenmeyen insanlar yok.

But don't you think this is a waste?

Sizce de bu israf değil mi?

For me, becoming a city planner

Benim için şehir planlamacı olmak

meant being able to truly change the city

yaşadığım ve sevdiğim şehri

that I lived in and loved.

tamamıyla değiştirebilmek anlamına geliyordu.

I wanted to be able to create places

Paley Park'taki gibi hissetmenizi sağlayacak

that would give you the feeling that you got

yerler yaratabilmek

in Paley Park,

istiyordum

and not allow developers to build bleak plazas like this.

ve müteahhitlerin böyle kasvetli plazalar yaratmalarına izin vermemek.

But over the many years,

Ama yıllar içinde öğrendim ki,

I have learned how hard it is

başarılı, anlamlı, eğlenceli

to create successful, meaningful,

açık alanlar yaratmak

enjoyable public spaces.

hiç de kolay değil.

As I learned from my stepfather,

Üvey babamdan öğrendiğim gibi,

they certainly do not happen by accident,

şans eseri oluşmuyorlar,

especially in a city like New York,

özellikle de New York gibi

where public space has to be fought for to begin with,

açık alanlar için savaş verilen bir şehirde,

and then for them to be successful,

böyle alanların başarılı olması için de

somebody has to think very hard

birilerinin her detayı

about every detail.

çok iyi düşünmesi gerekiyor.

Now, open spaces in cities are opportunities.

Günümüzde şehirlerdeki her açık alan bir fırsat.

Yes, they are opportunities for commercial investment,

Evet, ticari yatırımlar için bir fırsat,

but they are also opportunities for the common good

ama şehrin kamu yararı için de

of the city,

bir fırsat.

and those two goals are often not aligned with one another,

Bu iki amaç çoğunlukla birbiriyle uyuşmuyor

and therein lies the conflict.

ve işte çatışma da burada.

The first opportunity I had to fight

Mükemmel bir açık alan için savaşma fırsatını

for a great public open space was in the early 1980s,

ilk kez 1980'lerin başında yakaladım.

when I was leading a team of planners

Aşağı Manhattan'da Hudson Nehri kıyısındaki

at a gigantic landfill called Battery Park City

Battery Park City adı verilen devasa bir çöplük arazisinde

in lower Manhattan on the Hudson River.

bir planlama ekibini yönetiyordum.

And this sandy wasteland had lain barren

Bu kumlu boş arazi 10 yıl boyunca

for 10 years,

çoraklaşmıştı

and we were told, unless we found a developer

ve bize eğer 6 ay içinde bir müteahhit bulamazsak

in six months, it would go bankrupt.

iflas edeceği söylendi.

So we came up with a radical,

Biz de çok kökten ve neredeyse

almost insane idea.

çılgınca bir fikir bulduk.

Instead of building a park

İlerideki gelişimi tamamlayıcı bir

as a complement to future development,

park inşa etmek yerine,

why don't we reverse that equation

neden denklemi ters çevirmiyoruz

and build a small but very high-quality

ve önce küçük ama çok yüksek kalitede

public open space first,

bir açık alan inşa edip

and see if that made a difference.

fark yaratacak mı diye bakmıyoruz.

So we only could afford to build a two-block section

Bütçemiz, ileride bir mil uzunluğunda bir gezinti yeri oluşturacak

of what would become a mile-long esplanade,

sadece iki blok büyüklüğündeki bir alana yetiyordu.

so whatever we built had to be perfect.

Yani inşa edeceğimiz şey mükemmel olmalıydı.

So just to make sure, I insisted

Emin olmak için korkulukların ve deniz kenarındaki duvarın

that we build a mock-up

tahtadan bir maketini

in wood, at scale, of the railing and the sea wall.

yapmamızda ısrar ettim.

And when I sat down on that test bench

Kumlar hâlâ etrafımda uçuşurken,

with sand still swirling all around me,

o deneme bankına oturduğumda,

the railing hit exactly at eye level,

korkuluklar tam göz hizamdaydı

blocking my view and ruining my experience

bütün manzaramı ve suyun kenarındaki

at the water's edge.

zevkimi engelliyordu.

So you see, details really do make a difference.

Gördüğünüz gibi detaylar gerçekten de fark yaratıyor.

But design is not just how something looks,

Fakat tasarım sadece bir şeyin nasıl göründüğü değil,

it's how your body feels on that seat in that space,

vücudunuzun oradaki o bankta nasıl hissettiğidir

and I believe that successful design always depends

ve bence başarılı tasarım her zaman bu kişisel

on that very individual experience.

tecrübeye bağlıdır.

In this photo, everything looks very finished,

Bu fotoğrafta her şey bitmiş görünüyor

but that granite edge, those lights,

fakat o granit duvar, o lambalar,

the back on that bench,

o bankın arkası,

the trees in planting,

dikilen ağaçlar,

and the many different kinds of places to sit

oturulacak bir sürü farklı alanlar,

were all little battles that turned this project

bu projeyi insanların bulunmak isteyecekleri

into a place that people wanted to be.

bir yere dönüştüren küçük savaşlardı.

Now, this proved very valuable 20 years later

Bütün bunların ne kadar değerli olduğunu

when Michael Bloomberg asked me to be

20 yıl sonra Michael Bloomberg benden

his planning commissioner

planlama müdürü olmamı ve

and put me in charge of shaping

tüm New York'u yeniden şekillendirmemi

the entire city of New York.

istediğinde anladım.

And he said to me on that very day,

Ve o gün bana şunu söyledi,

he said that New York was projected

New York nüfusunun 8 milyondan 9 milyona

to grow from eight to nine million people.

çıkması bekleniyordu.

And he asked me,

Ve bana şu soruyu sordu:

"So where are you going to put

"Peki bu yeni bir milyon New Yorklu'yu

one million additional New Yorkers?"

nereye yerleştirmeyi düşünüyorsun?"

Well, I didn't have any idea.

Hiçbir fikrim yoktu doğrusu.

Now, you know that New York does

New York'un göçmenler için

place a high value on attracting immigrants,

çok çekici olduğunu hepimiz biliyoruz.

so we were excited about the prospect of growth,

Bu büyüme beklentisi hepimizi heyecanlandırıyordu,

but honestly, where were we going to grow

ama zaten sınırlarına kadar genişlemiş olan

in a city that was already built out to its edges

ve suyla çevrili bir şehirde ne yöne

and surrounded by water?

doğru büyüyecektik?

How were we going to find housing

Bu kadar yeni New Yorklu'ya

for that many new New Yorkers?

nasıl konut sağlayacaktık?

And if we couldn't spread out,

Eğer genişleyemiyorsak,

which was probably a good thing,

ki belki de bu iyi bir şeydi,

where could new housing go?

yeni konutlara nerede yer bulunacaktı?

And what about cars?

Peki ya araçlar?

Our city couldn't possibly handle any more cars.

Şehrimiz kesinlikle daha fazla araba kaldıramazdı.

So what were we going to do?

Peki ne yapacaktık?

If we couldn't spread out, we had to go up.

Eğer genişleyemiyorsak, yükselmemiz gerekiyordu.

And if we had to go up,

Eğer yükselmemiz gerekiyorsa,

we had to go up in places

araca ihtiyaç duyulmayacak

where you wouldn't need to own a car.

yerlerde yükselmemiz gerekiyordu.

So that meant using one of our greatest assets:

Bu da en değerli varlıklarımızdan birini kullanmak demekti:

our transit system.

Toplu taşıma sistemimiz.

But we had never before thought

Daha önce bunu nasıl etkili

of how we could make the most of it.

kullanabileceğimizi hiç düşünmemiştik.

So here was the answer to our puzzle.

İşte bilmecenin çözümü buydu.

If we were to channel and redirect

Eğer yeni gelişim alanlarını

all new development around transit,

toplu taşımanın etrafına konuşlandırırsak,

we could actually handle that population increase,

nüfus artışını aslında kaldırabiliriz

we thought.

diye düşündük.

And so here was the plan,

Planımız şöyleydi:

what we really needed to do:

Yapmamız gereken

We needed to redo our zoning --

bölge sistemimizi değiştirmek,

and zoning is the city planner's regulatory tool --

ki bölgeler şehir planlamacıların düzenleme araçlarıdır,

and basically reshape the entire city,

ve tüm şehri yeniden şekillendirmekti.

targeting where new development could go

Yeni gelişim alanlarının nereler olabileceğini düşünerek

and prohibiting any development at all

ve araca bağımlı banliyö tipi

in our car-oriented,

bölgelerde gelişimi

suburban-style neighborhoods.

tamamıyla önleyerek yaptık.

Well, this was an unbelievably ambitious idea,

Bu çok da iddialı bir plandı,

ambitious because communities

çünkü yerel yönetimlerin

had to approve those plans.

bu planı onaylaması gerekiyordu.

So how was I going to get this done?

Peki bunu nasıl başaracaktım?

By listening. So I began listening,

Dinleyerek... Ben de dinlemeye başladım,

in fact, thousands of hours of listening

aslına bakarsanız sadece güven kazanabilmek için

just to establish trust.

binlerce saat boyunca dinledim.

You know, communities can tell

Yerel yönetimler onların mahallelerini

whether or not you understand their neighborhoods.

gerçekten anlayıp anlamadığınızı fark edebilirler.

It's not something you can just fake.

Numara yapabileceğiniz bir şey değildir bu.

And so I began walking.

Ben de yürümeye başladım.

I can't tell you how many blocks I walked,

Size ne kadar çok yürüdüğümü anlatamam,

in sweltering summers, in freezing winters,

boğucu sıcaklarda ve dondurucu soğuklarda,

year after year,

yıllarca,

just so I could get to understand

sadece her mahallenin

the DNA of each neighborhood

DNA'sını ve her sokağın verdiği

and know what each street felt like.

hissi anlayabilmek için.

I became an incredibly geeky zoning expert,

İnanılmaz çalışkan bir bölgeleme uzmanı olmuştum,

finding ways that zoning could address

yerel halkın ihtiyaçlarını karşılayacak

communities' concerns.

çözümler buluyordum.

So little by little, neighborhood by neighborhood,

Böylece yavaş yavaş, mahalle mahalle,

block by block,

sokak sokak,

we began to set height limits

yükseklik sınırları getirmeye başladık.

so that all new development

Böylece tüm yeni gelişim

would be predictable and near transit.

tahmin edilebilir ve toplu ulaşıma yakın olabilecekti.

Over the course of 12 years,

12 yıl boyunca

we were able to rezone

yeniden planlanan

124 neighborhoods,

124 mahalle,

40 percent of the city,

şehrin %40'ı,

12,500 blocks, so that now,

12.500 sokak oldu.

90 percent of all new development of New York

Bu da New York'taki yeni gelişimin %90'ı

is within a 10-minute walk of a subway.

metroya 10 dakikalık yürüme mesafesinde demek.

In other words, nobody in those new buildings

Yani bu yeni konutlardaki hiç kimsenin

needs to own a car.

arabaya ihtiyacı yok.

Well, those rezonings were exhausting

Yeniden bölge planlamalar çok yorucuydu,

and enervating and important,

yıpratıcıydı ve önemliydi

but rezoning was never my mission.

ama misyonum hiçbir zaman yeniden bölge planlama değildi.

You can't see zoning and you can't feel zoning.

Bölge planlamayı göremezsiniz ve hissedemezsiniz.

My mission was always to create

Benim misyonum her zaman

great public spaces.

harika açık alanlar yaratmaktı.

So in the areas where we zoned for significant development,

Yeni gelişim için yeniden planladığımız alanlarda

I was determined to create places

insanların hayatlarında fark yaratacak alanlar

that would make a difference in people's lives.

oluşturmaya kararlıydım.

Here you see what was

Burada iki mil uzunluğunda

two miles of abandoned, degraded waterfront

terkedilmiş, yıkılmış bir su kıyısı görüyorsunuz,

in the neighborhoods of Greenpoint

Brooklyn'deki Greenpoint

and Williamsburg in Brooklyn,

ve Williamsburg'ın mahallelerinde,

impossible to get to and impossible to use.

gitmesi ve kullanması imkânsız alanlar.

Now the zoning here was massive,

Burada yeniden bölge planlama çok fazlaydı,

so I felt an obligation to create

ben de bu su kıyılarında muhteşem

magnificent parks on these waterfronts,

parklar yaratma zorunluluğu hissettim

and I spent an incredible amount of time

ve bu planların her santimetrekaresinde

on every square inch of these plans.

inanılmaz zaman harcadım.

I wanted to make sure that there were

Karadan kıyıya kadar uzanan

tree-lined paths from the upland to the water,

ağaçlıklı yollar, her yerde ağaçlar ve yeşillik

that there were trees and plantings everywhere,

ve elbette oturulacak bir sürü alan

and, of course, lots and lots of places to sit.

olmasını sağlamak istedim.

Honestly, I had no idea how it would turn out.

Açıkcası nasıl bir şey ortaya çıkacağını bilmiyordum.

I had to have faith.

İçgüdülerime güvenmem gerekiyordu.

But I put everything that I had studied and learned

Ama öğrendiğim ve bildiğim her şeyi

into those plans.

bu planlarda kullandım.

And then it opened,

Ve açılış günü geldi.

and I have to tell you, it was incredible.

Söylemeliyim ki, inanılmazdı.

People came from all over the city

Şehrin her yerinden insanlar gelmişlerdi

to be in these parks.

bu parkları görmek için.

I know they changed the lives of the people who live there,

Orada yaşayan insanların hayatlarını değiştirdiklerini biliyorum.

but they also changed New Yorkers' whole image

Ama aynı zamanda New Yorklular'ın şehirlerine bakışlarını da

of their city.

değiştirdi.

I often come down and watch people

Sık sık buraya gelip insanların

get on this little ferry

iskeleler arası çalışan

that now runs between the boroughs,

bu küçük vapura binmelerini izlerim.

and I can't tell you why,

Neden bilmiyorum ama

but I'm completely moved

insanların orayı sanki

by the fact that people are using it

her zaman oradaymış gibi

as if it had always been there.

kullanmaları beni çok etkiler.

And here is a new park in lower Manhattan.

Burası aşağı Manhattan'da yeni bir park.

Now, the water's edge in lower Manhattan

Aşağı Manhattan'daki su kıyısı

was a complete mess before 9/11.

11 Eylül öncesinde tam bir felaketti.

Wall Street was essentially landlocked

Wall Steet'in suya hiç kıyısı yoktu,

because you couldn't get anywhere near this edge.

çünkü bu kıyıya yanaşmak imkânsızdı.

And after 9/11, the city had very little control.

11 Eylül sonrasında şehir yönetiminin kontrolü kısıtlıydı.

But I thought if we went

Ama düşündüm ki,

to the Lower Manhattan Development Corporation

eğer Aşağı Manhattan Geliştirme Kurumu'na gidersek

and got money to reclaim this two miles

ve bu 2 millik yıkılmış su kıyısını almak için

of degraded waterfront

para bulabilirsek,

that it would have an enormous effect

aşağı Manhattan'ın yeniden yapılanmasında

on the rebuilding of lower Manhattan.

çok büyük bir etki yaratabilirdik.

And it did.

Ve öyle de oldu.

Lower Manhattan finally has a public waterfront

Sonunda aşağı Manhattan'ın üç tarafında

on all three sides.

halka açık bir kıyısı var.

I really love this park.

Bu parkı gerçekten çok seviyorum.

You know, railings have to be higher now,

Korkuluklar şimdi daha yüksek olmak zorunda,

so we put bar seating at the edge,

böylece kenarlara bar sandalyeleri koyduk

and you can get so close to the water

ve suya o kadar yaklaşabiliyorsunuz ki,

you're practically on it.

neredeyse suyun üzerindesiniz.

And see how the railing widens

Bakın korkuluklar nasıl genişliyor

and flattens out so you can lay down

ve yassılaşıyor, böylece yemeğinizi

your lunch or your laptop.

ya da diz üstü bilgisayarınızı koyabilirsiniz.

And I love when people come there

İnsanların buraya gelip,

and look up and they say,

karşıya bakıp "İşte Brooklyn, ne kadar da yakın."

"Wow, there's Brooklyn, and it's so close."

demeleri çok hoşuma gidiyor.

So what's the trick?

Peki işin sırrı ne?

How do you turn a park

Bir parkı insanların

into a place that people want to be?

olmak istediği bir yere nasıl dönüştürürsünüz?

Well, it's up to you,

Bu size kalmış,

not as a city planner but as a human being.

bir şehir planlamacı değil, bir insan olarak.

You don't tap into your design expertise.

Tasarım tecrübenize başvurmayın.

You tap into your humanity.

İnsanlığınıza başvurun.

I mean, would you want to go there?

Yani siz oraya gitmek ister miydiniz?

Would you want to stay there?

Siz orada olmak ister miydiniz?

Can you see into it and out of it?

Oraya göz atar mıydınız ve sürekli gider miydiniz?

Are there other people there?

Orada başka insanlar da var mı?

Does it seem green and friendly?

Çevre dostu ve canayakın görünüyor mu?

Can you find your very own seat?

Kendinize oturacak bir yer bulabiliyor musunuz?

Well now, all over New York City,

Şu anda tüm New York'ta

there are places where you can

kendinize oturacak bir yer bulabileceğiniz

find your very own seat.

yerler var.

Where there used to be parking spaces,

Daha önce otopark olan alanlar

there are now pop-up cafes.

şimdi küçük kafeler oldu.

Where Broadway traffic used to run,

Broadway trafiğinin aktığı yerlerde

there are now tables and chairs.

şimdi masalar ve sandalyeler var.

Where 12 years ago, sidewalk cafes were not allowed,

12 yıl önce kaldırım kafelerinin yasak olduğu yerlerde,

they are now everywhere.

şimdi her yer kafe.

But claiming these spaces for public use

Ama bu alanları halka açmak

was not simple,

kolay olmadı

and it's even harder to keep them that way.

ve öyle kalmalarını sağlamak daha da zor.

So now I'm going to tell you a story

Şimdi size bir hikâye anlatacağım,

about a very unusual park called the High Line.

High Line adındaki olağan dışı bir park hakkında.

The High Line was an elevated railway.

High Line yükseltilmiş bir tren yoluydu.

(Applause)

(Alkış)

The High Line was an elevated railway

High Line yükseltilmiş bir tren yoluydu.

that ran through three neighborhoods

Manhattan'ın batı yakasındaki üç

on Manhattan's West Side,

mahalleden geçiyordu.

and when the train stopped running,

Tren hattı iptal olunca

it became a self-seeded landscape,

vahşi otların büyüdüğü bir yere dönüştü,

a kind of a garden in the sky.

gökyüzündeki bir bahçe gibi.

And when I saw it the first time,

Orayı ilk gördüğümde,

honestly, when I went up on that old viaduct,

sahiden de o eski viyadüke çıktığımda,

I fell in love the way you fall in love with a person,

bir insana âşık olmuş gibi oraya âşık oldum,

honestly.

gerçekten.

And when I was appointed,

Göreve ilk geldiğimde

saving the first two sections of the High Line

High Line'ın ilk iki bölümünü yıkılmaktan

from demolition became my first priority

kurtarmak ilk önceliğimdi

and my most important project.

ve en büyük projemdi.

I knew if there was a day that I didn't

Eğer High Line'ı bir gün bile umursamazsam

worry about the High Line, it would come down.

yıkılacağını biliyordum.

And the High Line,

Ve High Line,

even though it is widely known now

şu anda çok bilinse de

and phenomenally popular,

ve olağanüstü popüler olsa da,

it is the most contested public space in the city.

şehirde en çok çekişmeye neden olan yerdir.

You might see a beautiful park,

Siz bakınca güzel bir park görebilirsiniz,

but not everyone does.

ama herkes görmüyor.

You know, it's true, commercial interests

Şu bir gerçek ki, ticari menfaatler

will always battle against public space.

her zaman halka açık yerlere karşı savaşacak.

You might say,

Şöyle diyebilirsiniz,

"How wonderful it is that more than

"Ne kadar güzel, tüm dünyadan

four million people come from all over the world

4 milyonu aşkın insan High Line'ı

to visit the High Line."

ziyarete geliyor."

Well, a developer sees just one thing: customers.

Ama bir müteahhit sadece bir şey görür: Müşteriler.

Hey, why not take out those plantings

Neden o yeşilliği ortadan kaldırıp

and have shops all along the High Line?

yerine mağazalar açmıyoruz?

Wouldn't that be terrific

Muhteşem olmaz mıydı

and won't it mean a lot more money for the city?

ve şehre bir sürü para kazandırmaz mıydı?

Well no, it would not be terrific.

Hayır, muhteşem olmazdı.

It would be a mall, and not a park.

O zaman park değil, alışveriş merkezi olurdu.

(Applause)

(Alkış)

And you know what, it might mean

Bir şey söyleyeyim mi, belki de

more money for the city,

şehre bir sürü para kazandırırdı,

but a city has to take the long view,

ama bir şehir ileri bakmalı,

the view for the common good.

ortak fayda açısından bakmalı.

Most recently, the last section of the High Line,

Yakınlarda High Line'in son kısmı olan

the third section of the High Line,

High Line'ın üçüncü parçası,

the final section of the High Line,

High Line'ın bitiş kısmında

has been pitted against development interests,

yatırımcıların menfaatlerine karşı mücadele edildi.

where some of the city's leading developers

Burada şehrin bazı büyük yatırımcıları

are building more than 17 million square feet

Hudson Yards'da 17 milyon fit karelik

at the Hudson Yards.

bir alanı inşa ediyorlar.

And they came to me and proposed

Bana gelip

that they "temporarily disassemble"

bu üçüncü ve son kısmı geçici olarak

that third and final section.

yıkmayı önerdiler.

Perhaps the High Line didn't fit in

Belki de High Line kafalarındaki

with their image of a gleaming city of skyscrapers

tepe üstündeki parlak gökdelenler şehri imajına

on a hill.

uymadı.

Perhaps it was just in their way.

Belki de sadece ayaklarına dolanıyordu.

But in any case, it took nine months

Her halükârda bize 9 ay boyunca

of nonstop daily negotiation

günbegün aralıksız pazarlıklara mal oldu,

to finally get the signed agreement

sonunda bu yıkımı önleyecek

to prohibit its demolition,

anlaşmaya varmak.

and that was only two years ago.

Bu sadece iki sene önceydi.

So you see, no matter how popular

Gördüğünüz gibi açık bir alan

and successful a public space may be,

ne kadar popüler ve başarılı olursa olsun,

it can never be taken for granted.

hiçbir zaman garantide değildir.

Public spaces always -- this is it saved --

Açık alanların her zaman- işte burada, kurtarıldı-

public spaces always need vigilant champions,

açık alanların her zaman uyanık savunuculara ihtiyacı var,

not only to claim them at the outset for public use,

sadece bu alanları ortak kullanıma kazandırmak için değil,

but to design them for the people that use them,

buraları insanların kullanımı için tasarlamak için de,

then to maintain them to ensure

sonrasında bakımlarını sağlayarak

that they are for everyone,

herkesin kullanabildiğinden,

that they are not violated, invaded,

kötü kullanılmadığından, işgal edilmediğinden,

abandoned or ignored.

terk edilmediğinden ya da ihmal edilmediğinden emin olmak için.

If there is any one lesson

Şehir planlamacısı olarak eğer öğrendiğim

that I have learned in my life as a city planner,

bir ders varsa hayatımda,

it is that public spaces have power.

o da açık alanların bir gücü olduğudur.

It's not just the number of people using them,

Sadece buraları kullanan insanların sayısından değil,

it's the even greater number of people

çok daha fazla sayıda insanın

who feel better about their city

sadece bu alanların varlığı sayesinde

just knowing that they are there.

şehirlerinde mutlu hissetmesinden.

Public space can change how you live in a city,

Açık alanlar bir şehirde yaşama şeklinizi değiştirebilir,

how you feel about a city,

bir şehirde kendinizi nasıl hissettiğinizi,

whether you choose one city over another,

bir şehri bir diğerine tercih edip etmemenizi

and public space is one of the most important reasons

ve açık alanlar bir şehirde yaşamaya devam etmenizin

why you stay in a city.

en büyük nedenlerinden biridir.

I believe that a successful city

Bence başarılı bir şehir

is like a fabulous party.

muhteşem bir parti gibidir.

People stay because they are having a great time.

İnsanlar çok iyi vakit geçirdikleri için orada kalmak isterler.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)

Thank you. (Applause)

Teşekkürler. (Alkış)