Amanda Burden: How public spaces make cities work

Translator: vakhtang nemsadze Reviewer: Sandro Subeliani

როდესაც ადამიანები ფიქრობენ ქალაქზე

When people think about cities,

they tend to think of certain things.

ისინი ფიქრობენ კონკრეტულ საგნებზე .

შენობებზე, ქუჩებზე და ცათამბრჯენებზე ,

They think of buildings and streets

and skyscrapers, noisy cabs.

ხმაურიან ტაქსებზე.

But when I think about cities,

როდესაც მე ვფიქრობ ქალაქზე .

I think about people.

მე ვფიქრობ ხალხზე.

Cities are fundamentally about people,

ქალაქები არის ხალხისთვის,

and where people go

ხოლო სადაც ხალხი დადის ,

and where people meet

are at the core of what makes a city work.

ერთმანეთს ხვდება

არის ბირთვი რაც ქალაქს ამუშავებს.

So even more important than buildings in a city

მაშასადამე შენობებზე უფრო მნიშვნელოვანი არის

are the public spaces in between them.

საზოგადოებრივი სივრცეები შენობებს შორის.

And today, some of the most transformative

სწორედ დღეს ყველაზე ტრანსფორმაციული

changes in cities

ცვლილებები ხდება

are happening in these public spaces.

ქალაქის საზოგადოებრივ სივრცეებში.

So I believe that lively, enjoyable public spaces

მე მჯერა რომ ცოცხალი ,

სასიამოვნო, საზოგადოებრივი სივრცეები

are the key to planning a great city.

არის გასაღები დიდებული ქალაქების დაგეგმარებისთვის.

They are what makes it come alive.

ეს არის ის რაც ქალაქს აცოცხლებს.

მაგრამ რა არის ის რასაც ქალაქი მოჰყავს მოძრაობაში?

But what makes a public space work?

What attracts people to successful public spaces,

რა იზიდავს ხალხს

წარმატებულ საზოგადოებრივ სივრცეებში,

and what is it about unsuccessful places

და როგორია წარუმატებელი სივრცეები

that keeps people away?

რასაც ხალხი თავს არიდებს?

I thought, if I could answer those questions,

ვიფიქრე თუ შევძლებდი ამ შეკითხვებზე პასუხების პოვნას

I could make a huge contribution to my city.

ამით დიდ დახმარებას გავუწევდი ჩემს ქალაქს.

But one of the more wonky things about me

მე მაქვს ერთი უცნაურობა , შევისწავლი ცხოველთა ქცევას.

is that I am an animal behaviorist,

შევისწავლი ცხოველთა ქცევას.

and I use those skills not to study animal behavior

მე ვიყენებ ამ გამოცდილებას არა ცხოველთა შესასახებ

but to study how people in cities

არამედ ადამიანები როგორ იყენებენ

use city public spaces.

საზოგადოებრივ სივრცეებს.

One of the first spaces that I studied

ერთ-ერთი პირველი სიცვრცე ,რომელიც შევისწავლე

was this little vest pocket park called Paley Park

იყო ეს პატარა პარკი . "პალეი პარკი"

in midtown Manhattan.

"მიდთაუნ" მანჰეტანზე.

This little space became a small phenomenon,

ეს პატარა პარკი გახდა მცირე ფენომენი.

ვინაიდან, მას ქონდა ძლიერი გავლენა ნიუ იორკელებზე

and because it had such a profound impact

on New Yorkers,

it made an enormous impression on me.

მან უზარმაზარი შთაბეჭდილება მოახდინა ჩემზე.

მე ვსწავლობდი ამ პარკს

I studied this park very early on in my career

ჩემი კარიერის ადრეულ პერიოდში

because it happened to have been built

რადგან ის ჩემი მამინაცვლის აშენებულია.

by my stepfather,

so I knew that places like Paley Park

მე ვიცოდი რომ "პალეი პარკის" მსგავსი ადგილები

didn't happen by accident.

შემთხვევით არ ჩნდება.

I saw firsthand that they required

მე ვხედავდი პირველწყაროთი თუ როგორი

წარმოუდგენელი თავდადება და დეტალების მიმართ

incredible dedication

and enormous attention to detail.

ყურადღება იყო საჭირო.

But what was it about this space

მაგრამ რა იყო ის განსაკუთრებული ამ პარკში

that made it special and drew people to it?

რაც ხალხს ასე იზიდავდა ?

მე დავჯდებოდი პარკში და

Well, I would sit in the park and watch very carefully,

and first among other things

ყურადღებით ვაკვირდებოდი.

ყველაზე მნიშვნელოვანი რამ იყო

were the comfortable, movable chairs.

კომფორტული მოძრავი სავაძლები.

People would come in, find their own seat,

ხალხი მოდიოდა , პოულობდა სავარძელს თავისთვის,

move it a bit, actually, and then stay a while,

გადაინაცვლებდნენ და ჩერდებოდნენ საკმაო ხანს.

and then interestingly,

შემდეგ საინტერესოა ,

people themselves attracted other people,

ხალხმა თავად მიიზიდა დანარჩენები.

and ironically, I felt more peaceful

გასაკვირად , თავი ვიგრძენი უფრო

if there were other people around.

დაცულად ხალხის გარემოცვაში.

And it was green.

ის იყო გამწვანებული.

This little park provided what New Yorkers crave:

ამ პატარა პარკმა ნიუ იორკელებს

მისცა ის რაც მათ სწყურიათ

comfort and greenery.

კომფორტი და სიმწვანე .

But my question was,

თუმცა ჩემი კითხვა იყო

why weren't there more places with greenery

რატომ არ არის მეტი მწვანე ადგილები,

and places to sit in the middle of the city

სივრცეები სადაც დაჯდები ქალაქის ცენტრში

where you didn't feel alone,

და თავს მარტოდ არ იგრძნობ,

ან საზღვრის დამრღვევად.

or like a trespasser?

სამწუხაროთ ქალაქი არიყო ასე დაგეგმარებული.

Unfortunately, that's not how cities

were being designed.

აქ ხედავთ ნაცნობ ხედს.

So here you see a familiar sight.

This is how plazas have been designed for generations.

ასე გეგმარდებოდა მოედნები მრავალი თაობა .

ისინი გამოიყურებიან ელენაგტურად ,

They have that stylish, Spartan look

სპარტანული შეხედულებით ,

that we often associate with modern architecture,

რასაც ვუკავშრებთ თანამედროვე არქიტექტურას ,

but it's not surprising that people

თუმცა არ არის სიურპრიზი

ხალხი თავს არიდებს მსგავს სივრცეებს.

avoid spaces like this.

They not only look desolate,

ისინი არა მხოლოდ უკაცრიელი ჩანს ,

they feel downright dangerous.

არამედ საშიშიც.

I mean, where would you sit here?

სად დაჯდებოდი აქ?

რას გააკეთებდი?

What would you do here?

მაგრამ არქიტექტორებს ის უყვართ.

But architects love them.

They are plinths for their creations.

ის ხომ მათი შემოქმედების ნაყოფია.

მათ შეგვიძლია ქანდაკებაც ვუწოდოთ ,

They might tolerate a sculpture or two,

but that's about it.

მაგრამ სულ ეს არის.

And for developers, they are ideal.

მშენებლებისთვისაც იდეალურია ,

There's nothing to water, nothing to maintain,

იქ არაფერია რომ მორწყო ან შეაკეთო

and no undesirable people to worry about.

არც არასასურველი ხალხი რომ იჯავრო.

არ ფიქრობთ რომ ეს არის გამოუსადეგარი?

But don't you think this is a waste?

მე როგორც ქალაქმგეგმარებელს

For me, becoming a city planner

meant being able to truly change the city

მსურს შევძლო და შევცვალო ქალაქი,ისეთად

that I lived in and loved.

სადაც ვისურვებდი ცხოვრებას და შევიყვარებდი.

I wanted to be able to create places

მსურდა შემძლებოდა რომ შემექმნა

სივრცეები სადაც იგრძნობდით იგივეს

that would give you the feeling that you got

რასაც "პალეი პარკში"

in Paley Park,

and not allow developers to build bleak plazas like this.

არ მიმეცა უფლება დეველოპერებისთვის

აშენებინად მსგავსი უფერული მოედნები.

But over the many years,

წლების გამოცდილების შემდეგ მე ვისწავლე,

I have learned how hard it is

როგორი რთულია შექმნა წარმატებული , მნიშვნელოვანი

to create successful, meaningful,

და სასიამოვნო საზოგადოებრივი სივრცეები.

enjoyable public spaces.

როგორც ჩემი მამინაცვლისგან ვისწავლე ,

As I learned from my stepfather,

they certainly do not happen by accident,

ეს შემთხვევით არ ხდება,

especially in a city like New York,

განსაკუთრებით ნიუ იორკის მსგავს ქალაქში.

where public space has to be fought for to begin with,

სადაც საზოგადოებრივი სივრცისთვის უნდა იბრძოლო,

ხოლო შემდეგ რომ გახდეს წარმატებული

and then for them to be successful,

ვინმემ ძალიან ბევრი უნდა იფიქროს

somebody has to think very hard

about every detail.

თითოეულ დეტალზე.

დღეს ღია სივრცეები არის შესაძლებლობა.

Now, open spaces in cities are opportunities.

დიახ . შესაძლებლობაა კომერციული ინვესტორებისთვის,

Yes, they are opportunities for commercial investment,

მაგრამ ასევე სასიკეთო შესაძლებლობაა ქალაქისთვის.

but they are also opportunities for the common good

of the city,

and those two goals are often not aligned with one another,

ხშირად ეს ორი რამ ვერ თანაარსებობს

and therein lies the conflict.

და კომფლიქტში მოდის ერთმანეთთან.

The first opportunity I had to fight

ბრძოლის პირველი შესაძლებლობა ღია

for a great public open space was in the early 1980s,

საზოგადოებრივი სივრცისთვის მქონდა 1980 -იან წლებში.

when I was leading a team of planners

როდესაც ვხელმძღვანელობდი მგეგმარებელთა ჯგუფს

at a gigantic landfill called Battery Park City

უზარმაზარ ნაგავსაყრელზე "ბატერი პარკ სიტი"

in lower Manhattan on the Hudson River.

" ქვემო მანჰეტენზე" მდინარე "ჰუდსონი"-ზე .

And this sandy wasteland had lain barren

ეს ქვიშიანი უნაყოფო ტერიტორია

for 10 years,

იყო უფუნქციოდ 10 წელი.

and we were told, unless we found a developer

ჩვენ გვითხრეს თუ არ ვიპოვიდით დეველოპერს

in six months, it would go bankrupt.

6 თვეში გაკოტრდებოდა.

So we came up with a radical,

ჩვენ მოგვივიდა რადიკალური თითქმის

almost insane idea.

წარმოუდგენელი აზრი.

Instead of building a park

პარკის აშენების ნაცვლად , როგორც წინაპირობა

as a complement to future development,

მომავალი მშენებლობის,

why don't we reverse that equation

რატომ არ შემოვაბრუნებთ განტოლებას

and build a small but very high-quality

და ავაშენებთ პატარა მაგრამ ძალიან მაღალი ხარისხის

public open space first,

ღია საზოგადოებრიც სიცრცეს

and see if that made a difference.

და დავაკვირდებით ეს რას შეცვლის.

ჩვენ მხოლოდ გავწვდით ორი კვარტალის აშენებას

So we only could afford to build a two-block section

რაც უნდა გადაქცეულიყო

of what would become a mile-long esplanade,

ერთი მილის (1,6 კმ.) სიგრძის ესპლანადად,

so whatever we built had to be perfect.

ასე რომ რასაც ავაშენებდით უდნა ყოფილიყო იდეალური.

So just to make sure, I insisted

დასარწმუნებლად მე დავიჟინე გაგვეკეთებინა მაკეტი

that we build a mock-up

in wood, at scale, of the railing and the sea wall.

ხის მასალით ზუსტ მაშტაბში, მოაჯირი და საზღვაო კედელი .

And when I sat down on that test bench

როდესაც დავჯექი სატესტო სავარძელზე

with sand still swirling all around me,

ქვიშა კვლავ ბრუნავდა ჩემს გარშემო,

the railing hit exactly at eye level,

მოაჯირი ხედვის არეს ბლოკავდა

blocking my view and ruining my experience

და ანგრევდა მთელს ჩემს ემოციებს

at the water's edge.

წყლის პირას განცდილს.

ხედავ დეტალებს რომელიც ცვლის ყველაფერს.

So you see, details really do make a difference.

But design is not just how something looks,

დიზაინი არ არის მხოლოდ რაღაც როგორ გამოიყურება,

it's how your body feels on that seat in that space,

ეს არის შენი სხეული რას გრძნობს

ამ სავარძელზე, ამ სივრცეში,

მე მჯერა რომ წარმატებული დიზაინი

and I believe that successful design always depends

ყოველთვის დამოკიდებუილა ინდივიდუალურ აღქმაზე.

on that very individual experience.

In this photo, everything looks very finished,

ამ სურათში ყველაფერი ჩანს დასრულებული ,

but that granite edge, those lights,

მაგრამ ეს გრანიტის კუთხე , ეს განათებები,

the back on that bench,

სავარძლის საზურგე,

the trees in planting,

ჩარგული ხეები,

and the many different kinds of places to sit

სხვა და სხვა დასაჯდომი ადგილები

were all little battles that turned this project

იყო გამოწვევები რამაც აქცია ეს პროექტი

into a place that people wanted to be.

ადგილად სადაც ხალხს სურდა ყოფნა.

ეს დადასტურდა დღეს , ოცი წლის შემდეგ

Now, this proved very valuable 20 years later

როდესაც მაიკლ ბლომბერგმა მთხოვა ვყოფილიყავი

when Michael Bloomberg asked me to be

his planning commissioner

მისი რწმუნებული , ქალაქმგეგმარებელი

and put me in charge of shaping

და დამავალა მთელი ქალაქის ფორმირება.

the entire city of New York.

მან მე იმ დღეს მითხრა ,რომ

And he said to me on that very day,

he said that New York was projected

იგეგმება ნიუ იორკის პოპულაცია

to grow from eight to nine million people.

გაიზარდოს 8 დან 9 მილიონამდე.

And he asked me,

მან მკითხა თუ სად ვაპირებდი მოვათავსო

"So where are you going to put

one million additional New Yorkers?"

დამატებით ერთი მილიონი ნიუ იორკელი.

Well, I didn't have any idea.

მე წარმოდგენა არ მქონდა.

Now, you know that New York does

იცით რომ ნიუ იორკი ემიგრანტებისთვის

place a high value on attracting immigrants,

მიმზიდველი ადგილია.

so we were excited about the prospect of growth,

ჩვენ გვიხაროდა მოსალოდნელი ზრდა ,

but honestly, where were we going to grow

მაგრამ გულხადილად რომ გითხრათ,

in a city that was already built out to its edges

საით უნდა გავფართოვებულიყავით?

უკვე გაშენებულია კიდემდე და გარშემო

and surrounded by water?

წყალით ვართ გარშემორტყმული .

How were we going to find housing

როგორ დავაკმაყოფილოთ საცხოვრებლით

for that many new New Yorkers?

ამდენი ნიუ იორკელი ?

And if we couldn't spread out,

და თუ ვერ გავფართოვდებით

which was probably a good thing,

რაც სავარაუდოდ აჯობებდა,

where could new housing go?

სად უნდა აშენდეს ახალი საცხოვრებლები?

And what about cars?

ან ავტომობილების საკითხი?

Our city couldn't possibly handle any more cars.

ქალაქი ვეღარ დაიტევდა დამატებით ავტომობილებს.

მაშინ როგორ მოვიქცეთ?

So what were we going to do?

თუ ვერ გავფართოვდებით ,

If we couldn't spread out, we had to go up.

სიმაღლეში უნდა წავიდეთ

ისეთ ადგილებში სადაც ავტომობილის

And if we had to go up,

we had to go up in places

ყოლა არ დაგვჭირდება.

where you wouldn't need to own a car.

ეს ნიშნავს გამოვიყენოთ არსებული რესურსები,

So that meant using one of our greatest assets:

our transit system.

ჩვენი სატრანზიტო სისტემა.

But we had never before thought

აქამდე არასოდეს გვიფიქრია

of how we could make the most of it.

თუ როგორ შეგვეძლო ამის გაკეთება,

So here was the answer to our puzzle.

ხოლო ეს იყო თავსატეხის პასუხი.

ჩვენ ვიფიქრეთ რომ თუ ახალ მშენებლობას

If we were to channel and redirect

გავაყოლებდით ტრანზიტის გარშემო ,

all new development around transit,

ჩვენ შევძლებდით გავმკლავებოდით

we could actually handle that population increase,

პოპულაციის ზრდას.

we thought.

ამისთვის დაგვჭირდა გადაკეთება

And so here was the plan,

what we really needed to do:

ზონირების სისტემის და სარეგულაციო

We needed to redo our zoning --

and zoning is the city planner's regulatory tool --

ქალაქ-გეგმარებითი მექანიზმების .

and basically reshape the entire city,

პრინციპში მთლიანი ქალაქის სახეცვლილება.

targeting where new development could go

მიმართულება მივეცით ახალ მშენებლობებს

and prohibiting any development at all

და ავკრძალეთ ყველანაირი მშენებლობა

in our car-oriented,

ავტომობილ-მოთხოვნადი

suburban-style neighborhoods.

გარეუბნების სტილის ადგილებში.

Well, this was an unbelievably ambitious idea,

ეს იყო დაუჯერებელად ამბიციური იდეა,

ambitious because communities

რადგან საზოგადოებას

მხარი უნდა დაეჭირა ამ გეგმისთვის.

had to approve those plans.

როგორ უნდა მიმეღწია ამისთვის?

So how was I going to get this done?

მოსმენით . ხოდა მეც დავიწყე მოსმენა,

By listening. So I began listening,

in fact, thousands of hours of listening

ფაქტობრივად მოსმენილი ათასობით საათი

მხოლოდ ნდობის დასამყარებლად.

just to establish trust.

You know, communities can tell

საზოგადოებას შეუძლია გითხრას

whether or not you understand their neighborhoods.

გემსის თუ არა მათი სამეზობლოსი.

It's not something you can just fake.

ეს ვერ იქნებოდა სიყალბე.

And so I began walking.

და მე დავიწყე საირული.

I can't tell you how many blocks I walked,

ვერ გეტყვით რამდენი კვარტალი მოვიარე,

in sweltering summers, in freezing winters,

მხუთავ ზაფხულში , გამყინავ ზამთარში

year after year,

წლიდან წლამდე,

just so I could get to understand

იმისათვის რომ გამეგო "დე ენ ემი "

the DNA of each neighborhood

and know what each street felt like.

თითოეული უბნის

და მეგრძნო თითოეული ქუჩა.

I became an incredibly geeky zoning expert,

მე გავხდი წარმოუდგენლად შეშლილი

ზონირების ექსპერტი,

finding ways that zoning could address

ვეძებდი გზებს გადამემისამართებინა

communities' concerns.

ზონირება საზოგადოების მოთხოვნილებისთვის .

So little by little, neighborhood by neighborhood,

ნელ ნელა , სამეზობლოდან სამეზობლოში ,

block by block,

კვარტლიდან კვარტალში ,

we began to set height limits

ჩვენ დავაწესეთ სიმაღლის ლიმიტები

so that all new development

ასე რომ ყველა ახალი მშენებლობა

would be predictable and near transit.

იქნებოდა პროგნოზირებადი და ტრანზიტთან ახლოს.

თორმეტი წლის განმავლობაში

Over the course of 12 years,

ჩვენ შევძელით ხელახალი ზონირება

we were able to rezone

124 უბნის ,

124 neighborhoods,

ქალაქის 40 %-ის

40 percent of the city,

12,500 blocks, so that now,

12,500 კვარტლის და დღეს ,

90 პროცენტი ახალი შენობების ნიუ იორკში

90 percent of all new development of New York

is within a 10-minute walk of a subway.

მდებარეობს ათი წუთის სავალზე მეტროდან .

In other words, nobody in those new buildings

სხვა სიტყვებით , ამ შენობებში

არავის დაჭირდება ავტომობილი.

needs to own a car.

Well, those rezonings were exhausting

ზონირების პროცესი იყო დამქანცველი ,

დამამშვიდებელიც და მნიშვნელოვანი,

and enervating and important,

მაგრამ ხელახალი ზონირება არასოდეს

but rezoning was never my mission.

ყოფილა ჩემი მისია.

You can't see zoning and you can't feel zoning.

ვერასოდეს დაინახავთ ან იგრძნობთ ზონირებას .

ჩემი სურვილი იყო შემექმნა დიდებული

My mission was always to create

great public spaces.

საზოგადებრივი სივრცეები.

So in the areas where we zoned for significant development,

იქ სადაც ჩვენ შევცვალეთ ზონირება მნიშვნელოვნად ,

I was determined to create places

მე ვიყავი მტკიცე შემექმნა სივრცეები

that would make a difference in people's lives.

რომელიც შეცვლიდა ადამაინების ცხოვრებას.

Here you see what was

აქ ხედავთ რა იყო ორი მილი (3,2 კმ) მიტოვებული

two miles of abandoned, degraded waterfront

დეგრადირებული სანაპირო "გრინპოინტში"

in the neighborhoods of Greenpoint

და "ვილიამსბურგი" ბრუკლინში.

and Williamsburg in Brooklyn,

impossible to get to and impossible to use.

მიუღწევადი და გამოუყენებელი .

აქ განხორციელდა მასიური ზონირება ,

Now the zoning here was massive,

so I felt an obligation to create

მე ვიგრძენი ვალდებულება გამეკეთებინა

მიმზიდველი პარკი ამ სანაპიროზე,

magnificent parks on these waterfronts,

მე დავხარჯე წარმოუდგენელი დრო

and I spent an incredible amount of time

on every square inch of these plans.

თითოეულ კვადატულ ინჩზე (1ინჩი=2,54სმ)

I wanted to make sure that there were

მინდოდა დავრწმუნებულიყავი, რომ

tree-lined paths from the upland to the water,

იყო სამ ზოლიანი ბილიკი მაღლობიდან წყლამდე,

that there were trees and plantings everywhere,

რომ აქ იყო ხეები და ნარგავები ყველგან ,

and, of course, lots and lots of places to sit.

რაღა თქმა უნდა უამრავი დასაჯდომი ადგილი.

სიმართლე რომ ვქთვა წარმოდგენა არ მქონდა

Honestly, I had no idea how it would turn out.

როგორი გამოვიდოდა , უბდალოდ უნდა მერწმუნა.

I had to have faith.

მე ჩავდე ყველაფერი ამ პროექტში რაც მქონდა ნასწავლი.

But I put everything that I had studied and learned

შემდეგ ის გაიხსნა ,

into those plans.

And then it opened,

and I have to tell you, it was incredible.

და ეს უნდა ვთქვა , ის გამოვიდა შეუდარებელი .

People came from all over the city

ხალხი მოდის მთელი ქალაქიდან ამ პარკში .

to be in these parks.

I know they changed the lives of the people who live there,

ვიცი რომ ისინი ცვლიან იმათ ცხოვრების წესს

but they also changed New Yorkers' whole image

ვინც იქ ცხოვრობს, მარგამ

of their city.

მათ ასევე შეცვალეს ნიუ იორკის

I often come down and watch people

მთელი ქალაქის სახე.

get on this little ferry

მე ხშირად მოვდივარ აქ რომ ვუყურო ხალხს

that now runs between the boroughs,

როგორ სხდებიან პატარა ბორანში

and I can't tell you why,

რომელიც ახლა დაცურავს პატარა ქალაქებს შორის,

but I'm completely moved

ვერ გეტყვით რატომ, თუმცა

by the fact that people are using it

მაოცებს ის ფაქტი თუ როგორ იყენებენ ადამიანები მას,

as if it had always been there.

თითქოს ის ყოველთვის აქ იყო.

And here is a new park in lower Manhattan.

ეს კი არის ახალი პარკი ქვემო მანჰეტენზე.

ახლანდელი სანაპირო ქვემო მანჰეტენზე

Now, the water's edge in lower Manhattan

იყო სრულიად ქაოსში 11 სექტემბრის შემდეგ .

was a complete mess before 9/11.

Wall Street was essentially landlocked

"ვოლ სტრიტი" იყო არსებითად დახშული

because you couldn't get anywhere near this edge.

რადგან ამ ნაპირს ვერ მიუახლოვდებოდი.

And after 9/11, the city had very little control.

11 სქეტემბრის შემდეგ ქალაქზე

ხორციელდებოდა ძალიან მწირე კონტროლი.

But I thought if we went

მე ვიფიქრე, რომ თუ ჩვენ წავიდოდით

to the Lower Manhattan Development Corporation

ქვემო მანჰეტენის განვითარების კორპორაციით

and got money to reclaim this two miles

და ვიშოვიდით ფინანსებს აღსადგენად

of degraded waterfront

დეგრადირებული სანაპიროსი

that it would have an enormous effect

ამას ექნებოდა უზარმაზარი ეფექტი

on the rebuilding of lower Manhattan.

ქვემო მანჰეტენის აღმშენებლობაში.

And it did.

და ეს ასეც მოხდა.

Lower Manhattan finally has a public waterfront

საბოლოოდ ქვემო მანჰეტენს აქვს

საზოგადოებრივი სანაპირო ზოლი სამივე მხარეს.

on all three sides.

მე ძალიან მიყვარს ეს პარკი.

I really love this park.

You know, railings have to be higher now,

ამჯერად მოაჯირი მაღალი უნდა ყოფილიყო,

so we put bar seating at the edge,

ამის გამო ჩვენ დავდგით ბარის სკამები ნაპირთან,

and you can get so close to the water

შეგიძლიათ დასხდეთ წყალთან ძალიან ახლოს

you're practically on it.

პრაქტიკულად მასზე ხართ.

And see how the railing widens

ხედავთ როგორ ფართოვდება მოაჯირი

and flattens out so you can lay down

your lunch or your laptop.

და ბრტყელდება , შეგიძლიათ დადოთ

And I love when people come there

თქვენი სადილი ან კომპიუტერი.

and look up and they say,

მიხარია როდესაც ადამაინები მოდიან

"Wow, there's Brooklyn, and it's so close."

ზემოდ იხედებიან და ამბობენ ,

"ვაუ , ეს ბრუკლინია , და ესე ახლოსაა."

So what's the trick?

რაში მდგომარეობს მოხერხება?

How do you turn a park

როგორ შეიძლება აქციო პარკი

into a place that people want to be?

ისეთ ადგილად სადაც ხალხს სურს მოსვლა?

ეს თქვენზეა დამოკიდებული,

Well, it's up to you,

არა როგორც ქალაქმგეგმარებელზე ,

not as a city planner but as a human being.

არამედ როგორც უბრალო მოქალაქეზე.

You don't tap into your design expertise.

შენ არ მონაწილეობ როგორც დიზიანის ექსპერტი

არამედ როგორც ადამიანი.

You tap into your humanity.

I mean, would you want to go there?

ვგულისხმობ, წახვიდოდი იქ?

დარჩებოდი ?

Would you want to stay there?

შეგიძლია მასში შეიხედო და იქედან გამოიხედო ?

Can you see into it and out of it?

Are there other people there?

არიან იქ სხვა ადამიანებიც?

Does it seem green and friendly?

გეჩვენება გამწვანებულად და მეგობრულად?

შეგიძლია მიაგნო შენს საკუთარ ადგილს?

Can you find your very own seat?

Well now, all over New York City,

დღეს მთელი ქალაქის გარშემო

there are places where you can

არის ადგილები სადაც შეგიძლია იპოვო

find your very own seat.

მართლაც შენთვის სასურველი ადგილი

Where there used to be parking spaces,

სადაც ადრე ავტოსადგომი იყო

there are now pop-up cafes.

ახლა არის კაფეები .

Where Broadway traffic used to run,

სადაც ადრე საცობი იყო ბროდვეიზე ,

there are now tables and chairs.

ახლა მაგიდები და სკამებია.

Where 12 years ago, sidewalk cafes were not allowed,

იქ სადაც 12 წლის წინ ტროტუარზე

კაფეები არ იყო დაშვებული

they are now everywhere.

დღეს ის ყველგან არის.

But claiming these spaces for public use

ამ სივრცეების მოთხოვნა საზოგადოებრივი

დანიშნულებისთვის არ იყო მარტივი ,

was not simple,

and it's even harder to keep them that way.

უფრო რთული კი მისი შენარჩუნებაა ამ მიზნით.

So now I'm going to tell you a story

ახლა მინდა მოგიყვეთ ისტორია ,

about a very unusual park called the High Line.

არაჩვეულებრივი პარკის სახელად "ჰაი ლაინი"

"ჰაი ლაინი" იყო აწეული რკინიგზის ხაზი.

The High Line was an elevated railway.

(Applause)

The High Line was an elevated railway

რომელიც სამ უბანში მოძრაობდა

that ran through three neighborhoods

on Manhattan's West Side,

მანჰეტენის დასავლეთით,

and when the train stopped running,

და როდესაც მატარებელმა შეწყვიტა ფუნქციონირება,

it became a self-seeded landscape,

ის გადაიქცა ველურ ლანდშაპტად,

a kind of a garden in the sky.

ცაში დაკიდებული ბაღის მსგავსად.

როდესაც მე ის პირველად ვნახე ,

And when I saw it the first time,

ავედი ზემოთ ამ ძველ პლათფორმაზე ,

honestly, when I went up on that old viaduct,

I fell in love the way you fall in love with a person,

მე ის შემიყვარდა, ისევე როგორც

პიროვნება უყვარდებათ,

honestly.

And when I was appointed,

გულახდილად ვამბობ.

saving the first two sections of the High Line

როდესაც განვიზრახე ,

გადამერჩინა დანგრევისგან "ჰაი ლაინის"

from demolition became my first priority

პირველი ორი სექცია ეს გახდა ჩემი პრიორიტეტი

და ჩემი ყველაზე მნიშვნელოვანი პროექტი.

and my most important project.

მე ვიცოდი რომ თუ იქნებოდა

I knew if there was a day that I didn't

ისეთი დღე როცა არ ვიფიქრებდი

worry about the High Line, it would come down.

"ჰაილაინ პარკზე" ის დაინგრეოდა.

And the High Line,

მიუხედავად იმისა, რომ დღეს

even though it is widely known now

ფართოდ არის ცნობილი ეს პარკი

and phenomenally popular,

და ფენომენალურად პოპულარულია,

it is the most contested public space in the city.

ყველაზე სადაო საზოგადოებრივი

სივრცეა ქალაქში.

You might see a beautiful park,

თქვენ ალბათ ხედავთ ლამაზ პარკს,

but not everyone does.

მაგრამ ყველა ვერ ხედავს.

You know, it's true, commercial interests

სიმართლეა რომ კომერციული ინტერესი

will always battle against public space.

ყოველთვის წინააღმდეგობაშია საზოგადოებრივ სივრცეებთან

ალბათ იტყვით "შესანიშნავია როცა ოთხი

You might say,

"How wonderful it is that more than

four million people come from all over the world

მილიონი ადამიანი სტუმრობს

ჰაილაინ პარკს მთელი მსოფლიოდან."

to visit the High Line."

Well, a developer sees just one thing: customers.

ხოლო დეველოპერები ხედავენ

მხოლოდ მომხმარებლებს.

Hey, why not take out those plantings

ჰეი რატომ არ მოაშორებ ნარგავებს და

and have shops all along the High Line?

ნაცვლად იყოს მაღაზიები მთელს სიგრძეზე?

Wouldn't that be terrific

ეს არ აჯობებდა , ეს ხომ უამრავ

and won't it mean a lot more money for the city?

შემოსავალს ნიშნავს ქალაქისთვის?

Well no, it would not be terrific.

- არა ეს არ აჯობებდა ,

It would be a mall, and not a park.

ეს იქნებოდა სავაჭრო მოლი

და არა პარკი .

(Applause)

And you know what, it might mean

იცით რა? შეიძლება ვთქვათ მეტი

more money for the city,

ფული ქალაქისთვის , მაგრამ ქალაქმა

but a city has to take the long view,

შორს უნდა გაიხედოს.

the view for the common good.

საზოგადო კეთილდღეობისთვის.

Most recently, the last section of the High Line,

სულ ახლა ხანს, ბოლო ნაწილი ჰაილაინის,

the third section of the High Line,

მესამე ფინალური ნაწილი პარკის,

the final section of the High Line,

has been pitted against development interests,

გადაკვეთა დეველოპერების ინტერესებმა,

where some of the city's leading developers

სადაც ქალაქის ლიდერი მშენებლები

are building more than 17 million square feet

აშენებდნენ 17 მილიონ კვ ფიტი (1.57 მილიონი კვ.მ)

at the Hudson Yards.

მდინარე ჰუძონთან.

And they came to me and proposed

ისინი მთავაზობდნენ "დროებით დაეშალათ"

that they "temporarily disassemble"

მესამე , ბოლო ნაწილი.

that third and final section.

Perhaps the High Line didn't fit in

ალბათ ჰაილაინი ვერ ჯდებოდა

with their image of a gleaming city of skyscrapers

მათ წარმოდგენაში მოკაშკაშე ცათამბრჯენების ბორცვზე.

on a hill.

Perhaps it was just in their way.

ან უბრალოდ გზაზე გადაეღობათ.

But in any case, it took nine months

საერთო ჯამში ამან წაიღო 9 თვიანი

of nonstop daily negotiation

შეუჩერებელი ყოველდღიური მოლაპარაკებები

to finally get the signed agreement

საბოლოოდ შევთანხმდით ,რომ არ დაინგრეოდა,

to prohibit its demolition,

and that was only two years ago.

ეს ხდებოდა სულ რაღაც ორი წლის წინ.

So you see, no matter how popular

ხომ ხედავთ არ აქვს მნიშვნელობა

რამდენად პოპულარულია საზოგადოებრივი

and successful a public space may be,

it can never be taken for granted.

სივრცე , ყოვეთვის არსებობს საფრთხე.

Public spaces always -- this is it saved --

public spaces always need vigilant champions,

(ეს არის ის რაც გადარჩა)

საზოგადოებრივ სივრცეებს ყოველთვის

not only to claim them at the outset for public use,

ჭირდება ფხიზელი ჩემპიონები,

არა მხოლოდ დასაწყისში უნდა მოვთხოვოთ

საზოგადოებრივი გამოყენება,

but to design them for the people that use them,

არამედ დავგეგმოთ ხალხის საჭიროებისამებრ.

then to maintain them to ensure

შემდეგ უნდა მოვუაროთ და დავრწმუნდეთ ,

that they are for everyone,

რომ ყველასთვის ხელმისაწვდომია.

that they are not violated, invaded,

რომ არ არის დაზიანებული ან მიტოვებული .

abandoned or ignored.

თუკი რამე ვისწავლე როგორც ქალაქმგეგმარებელმა

If there is any one lesson

that I have learned in my life as a city planner,

ეს არის ,რომ საზოგადოებრივ სივრცეებს აქვს ძალა.

it is that public spaces have power.

It's not just the number of people using them,

არა მხოლოდ რამდენი ადამიანი იყენებს მათ,

it's the even greater number of people

არამედ ესარის ბევრად მეტი ადმაიანი

who feel better about their city

ვინც თავს გრძნობს უკეთ ,თავისი ქალაქით.

just knowing that they are there.

მხოლოდ იმის ცოდნით, რომ ისინი იქ არინ.

Public space can change how you live in a city,

საზოგადოებრივ სივრცეს შეუძლია შეიცვალოს

იმის მიხედვით თუ როგორ ცხოვრობ

how you feel about a city,

და გრძნობ ქალაქს,

whether you choose one city over another,

რომელი ქალაქიც უნდა აირჩიო

and public space is one of the most important reasons

საზოგადოებრივი სივრცე არის ერთ-ერთი

ყველაზე მნიშვნელოვანი მიზეზი

why you stay in a city.

რატომაც რჩები ქალაქში.

I believe that a successful city

მე მჯერა, რომ წარმატებული ქალაქი

ისითივეა როგორც ზღაპრული წვეულება.

is like a fabulous party.

People stay because they are having a great time.

ხალხი ჩერდება რადგან

დიდებულ დროს ატარებენ.

Thank you.

გმადლობთ.

(Applause)

Thank you. (Applause)

გმადლობთ (აპლოდისმენტები)