Our story of rape and reconciliation | Thordis Elva and Tom Stranger

Çeviri: berat güven Gözden geçirme: Esra Çakmak

[This talk contains graphic language and descriptions of sexual violence

[Bu konuşma küfür ve cinsel şiddet unsurları içermektedir

İzleyici dikkatine sunulur]

Viewer discretion is advised]

Tom Stranger: In 1996, when I was 18 years old,

Tom Stranger: 1996'da ben 18 yaşındayken,

I had the golden opportunity to go on an international exchange program.

altın bir fırsat yakalamıştım; Uluslararası Öğrenci Değişim Programı.

Ironically I'm an Australian who prefers proper icy cold weather,

Bir Avustralyalı olarak buz gibi havası olan bir yeri istemem ironikti,

so I was both excited and tearful when I got on a plane to Iceland,

anne babam ve kardeşlerimle vedalaşıp İzlanda uçağına bindikten sonra,

after just having farewelled my parents and brothers goodbye.

hem heyecanlı, hem de hüzünlüydüm.

I was welcomed into the home of a beautiful Icelandic family

Beni doğa yürüyüşüne çıkaran ve ahenkli İzlanda dilini kavramama

who took me hiking,

yardımcı olan,

and helped me get a grasp of the melodic Icelandic language.

güzel bir İzlanda ailesinin yanında kalmaya başladım.

Başlangıçta biraz vatan hasreti çektim.

I struggled a bit with the initial period of homesickness.

I snowboarded after school,

Okuldan sonra snowboard yapar

and I slept a lot.

ve bol bol uyurdum.

Two hours of chemistry class in a language that you don't yet fully understand

Henüz iyi anlamadığınız bir dildeki iki saatlik kimya dersi

iyi bir sakinleştirici etkisi yaratabiliyor.

can be a pretty good sedative.

(Laughter)

(Kahkaha)

My teacher recommended I try out for the school play,

Öğretmenim bana okuldaki piyesi denememi tavsiye etti,

just to get me a bit more socially active.

bu beni biraz daha sosyalleştirecekti.

It turns out I didn't end up being part of the play,

Nihayetinde oyunda bir rol alamadım,

but through it I met Thordis.

ama bu sayede Thordis'le tanıştım.

Hoş bir gençlik aşkı yaşıyorduk,

We shared a lovely teenage romance,

and we'd meet at lunchtimes to just hold hands

öğle arasında sadece el ele tutuşmak ve beraber eski

and walk around old downtown Reykjavík.

merkez Reykjavik'de turlamak için buluşurduk.

I met her welcoming family, and she met my friends.

Onun sıcakkanlı ailesi ile tanıştım, o da benim arkadaşlarımla tanıştı.

We'd been in a budding relationship for a bit over a month

Okulda Noel Balosu yapıldığında, bir aydan uzun süredir

when our school's Christmas Ball was held.

filizlenmekte olan bir ilişkimiz vardı.

Thordis Elva: I was 16 and in love for the first time.

Thordis Elva : 16 yaşındaydım ve ilk kez âşık olmuştum.

Going together to the Christmas dance

Noel Balosuna birlikte gitmek,

was a public confirmation of our relationship,

ilişkimizi toplum onayına açık hâle getiriyordu

and I felt like the luckiest girl in the world.

ve kendimi dünyadaki en şanslı kızmışım gibi hissediyordum.

No longer a child, but a young woman.

Artık bir çocuk değil, genç bir kadındım.

High on my newfound maturity,

Yeni keşfettiğim yetişkinliğimin

I felt it was only natural to try drinking rum for the first time that night, too.

verdiği cesaretle, o gece hayatımda ilk kez rom içmeyi denemek gayet doğaldı.

That was a bad idea.

Bu kötü bir fikirdi.

I became very ill,

Çok kötü oldum,

drifting in and out of consciousness

bilinçsel olarak kendimden geçmem

in between spasms of convulsive vomiting.

ve sarsıcı kusmalarım arasında gidip geliyordum.

The security guards wanted to call me an ambulance,

Güvenlik görevlisi bir ambulans çağırmak istedi,

but Tom acted as my knight in shining armor,

ama Tom beyaz atlı prensim gibi davrandı

and told them he'd take me home.

ve onlara, beni eve götüreceğini söyledi.

It was like a fairy tale,

Bir peri masalı gibiydi,

his strong arms around me,

beni güçlü kolları ile tutuyor

laying me in the safety of my bed.

ve güven dolu yatağıma yatırıyordu.

But the gratitude that I felt towards him soon turned to horror

Elbiselerimi çıkarıp üzerime çıktığında, ona karşı hissettiğim şükran

as he proceeded to take off my clothes and get on top of me.

çok geçmeden dehşete dönüştü.

Kendime gelmiştim,

My head had cleared up,

but my body was still too weak to fight back,

fakat vücudum karşı koyamayacak kadar bitkindi

and the pain was blinding.

ve acı kör ediciydi.

I thought I'd be severed in two.

Sanki ikiye bölünüyor gibiydim.

In order to stay sane,

Aklımı yitirmemek için,

I silently counted the seconds on my alarm clock.

sessizce çalar saatin saniyelerini saydım.

And ever since that night,

O geceden beri,

I've known that there are 7,200 seconds in two hours.

iki saatte 7.200 saniye olduğunun bilincindeyim.

Despite limping for days and crying for weeks,

Günlerce topallayarak yürüyüp haftalarca ağlamama rağmen,

this incident didn't fit my ideas about rape like I'd seen on TV.

bu olay televizyonda gördüğüm tecavüz haberlerine benzemiyordu.

Tom wasn't an armed lunatic;

Tom silahlı bir psikopat değildi,

he was my boyfriend.

o benim erkek arkadaşımdı

And it didn't happen in a seedy alleyway,

ve bu olay tenha bir sokakta yaşanmamıştı,

it happened in my own bed.

kendi yatağımda olmuştu.

By the time I could identify what had happened to me as rape,

Başıma gelen bu olayın tecavüz olduğunu kabullendiğimde,

he had completed his exchange program

o değişim programını tamamlamıştı

and left for Australia.

ve Avustralya'ya dönmüştü.

So I told myself it was pointless to address what had happened.

Bu nedenle kendi kendime, olanları düşünmek anlamsız dedim.

And besides,

Ayrıca,

it had to have been my fault, somehow.

bu bir şekilde, benim suçum olmalıydı.

I was raised in a world where girls are taught

Kızlara boşuna tecavüz edilmediğini öğreten

that they get raped for a reason.

bir dünyada büyümüştüm.

Their skirt was too short,

Eteği çok kısaydı,

their smile was too wide,

çok fazla gülüyordu,

their breath smelled of alcohol.

nefesi alkol kokuyordu.

And I was guilty of all of those things,

Bu üç suçun hepsini işlemiştim,

so the shame had to be mine.

bu nedenle bu benim ayıbımdı.

It took me years to realize

O gece beni tecavüzden

that only one thing could have stopped me from being raped that night,

kurtarabilecek tek bir şey olduğunu anlamam yıllar aldı;

and it wasn't my skirt,

eteğimle alakalı değildi,

it wasn't my smile,

gülmem de değildi,

çocuksu, saf güvenim de değildi.

it wasn't my childish trust.

The only thing that could've stopped me from being raped that night

O gece beni tecavüzden kurtarabilecek tek şey,

is the man who raped me --

bana tecavüz eden adamdı,

had he stopped himself.

eğer kendine hâkim olsaydı.

TS: I have vague memories of the next day:

TS: Ertesi sabaha dair silik sahneler vardı aklımda;

the after effects of drinking,

akşamdan kalma etkileri,

a certain hollowness that I tried to stifle.

bastırmaya çalıştığım bir boşluk duygusu,

Nothing more.

başka hiçbir şey yoktu.

But I didn't show up at Thordis's door.

Ancak Thordis'in evine gitmedim.

Şunu belirtmem önemli,

It is important to now state

that I didn't see my deed for what it was.

yaptığım şeyin ne olduğunu görmüyordum.

The word "rape" didn't echo around my mind as it should've,

"Tecavüz" kelimesi zihnimde olması gerektiği gibi canlanmıyordu

and I wasn't crucifying myself with memories of the night before.

ve bir gece önce olanları hatırlayarak kendime işkence etmiyordum.

Bu çok bilinçli bir inkâr değildi;

It wasn't so much a conscious refusal,

it was more like any acknowledgment of reality was forbidden.

daha çok, bir gerçeği kabullenmeyi kendime yasaklamak gibiydi.

Yaptığım şeyi tarif ederken Thordis'te neden olduğum büyük travmayı

My definition of my actions completely refuted any recognition

of the immense trauma I caused Thordis.

kabul etmeyi tamamen reddediyordum.

To be honest,

Dürüst olmak gerekirse,

I repudiated the entire act in the days afterwards

daha sonraki günlerde ve o suçu işlerken, bütün olayı

and when I was committing it.

tamamen inkâr etmiştim.

Bunun tecavüz değil, seks olduğu düşüncesine tutunarak gerçeği inkâr ettim.

I disavowed the truth by convincing myself it was sex and not rape.

And this is a lie I've felt spine-bending guilt for.

Bu içimi kemiren bir yalandı.

I broke up with Thordis a couple of days later,

Birkaç gün sonra Thordis'ten ayrıldım

and then saw her a number of times

ve İzlanda'da kalışımın

during the remainder of my year in Iceland,

geri kalan döneminde onu birkaç kez gördüm

feeling a sharp stab of heavyheartedness each time.

ve her seferinde göğsüme bıçak saplanıyor gibi hissettim.

Deep down, I knew I'd done something immeasurably wrong.

Derinde bir yerlerde çok kötü bir şey yaptığımı biliyordum,

ama bu anıyı bilinçsiz bir şekilde derinlere gömmmüş

But without planning it, I sunk the memories deep,

and then I tied a rock to them.

ve sonra üzerine de ağır bir taş bağlamıştım.

Sonraki dokuz yıllık dönemi

What followed is a nine-year period

that can best be titled as "Denial and Running."

en iyi anlatan başlık, "İnkâr ve Kaçış" olurdu.

When I got a chance to identify the real torment that I caused,

Neden olduğum ızdırabı fark etme şansı yakaladığım anlarda,

I didn't stand still long enough to do so.

buna uzun süre katlanamıyordum.

Whether it be via distraction,

Dikkatimi başka şeylere veriyor,

substance use,

madde kullanıyor,

thrill-seeking

heyecan arıyor

or the scrupulous policing of my inner speak,

veya vicdanımın sesini bastırmaya çalışıyor,

I refused to be static and silent.

hareketsiz ve sessiz kalamıyordum.

And with this noise,

Bu ses ile birlikte,

I also drew heavily upon other parts of my life

hayatımın diğer alanlarını, beni ben yapan portreyi

to construct a picture of who I was.

oluşturmaya çalışıyordum.

I was a surfer,

Bir sörfçü,

a social science student,

sosyal bilimler öğrencisi,

a friend to good people,

iyi insanlara bir dost,

a loved brother and son,

sevilen bir oğul ve bir kardeş,

an outdoor recreation guide,

açık hava aktivite rehberi,

and eventually, a youth worker.

son olaraksa bir gençlik çalışanıydım.

I gripped tight to the simple notion that I wasn't a bad person.

Kötü bir insan olmadığım fikrine sıkı sıkı tutundum.

Kanımda böyle bir şeyin olduğunu sanmıyordum,

I didn't think I had this in my bones.

I thought I was made up of something else.

bu benim yapıma uymazdı.

In my nurtured upbringing,

Benim yetiştirilme tarzımda,

my loving extended family and role models,

sevecen geniş ailem ve rol modellerim,

yakınımdaki insanlar, kadınlara olan saygılarında

people close to me were warm and genuine

in their respect shown towards women.

sıcak ve içtendiler.

It took me a long time to stare down this dark corner of myself,

Bu karanlık yanımı alt edip ona sorular sormam

and to ask it questions.

yıllarımı aldı.

TE: O Noel Balosu dansından 9 yıl sonra

TE: Nine years after the Christmas dance,

I was 25 years old,

25 yaşındaydım

and headed straight for a nervous breakdown.

ve bir sinir krizine doğru son sürat gidiyordum.

My self-worth was buried under a soul-crushing load of silence

Kendime verdiğim değer, ruhumu parçalayan bir sessizliğe yenilmişti

that isolated me from everyone that I cared about,

ve bu sessizlik beni sevdiğim herkesten koparıyordu,

and I was consumed with misplaced hatred and anger

kendime yersizce yansıttığım nefret ve öfke ile tükeniyor,

that I took out on myself.

acısını kendimden çıkarıyordum.

One day, I stormed out of the door in tears

Bir gün sevdiğim biriyle kavga edip

ağlayarak, öfkeyle çıkıp gittim

after a fight with a loved one,

and I wandered into a café,

ve tesadüfen bir kafeye girdikten sonra

where I asked the waitress for a pen.

garsondan bir kalem istedim.

I always had a notebook with me,

Yanımda hep bir not defteri taşırdım,

claiming that it was to jot down ideas in moments of inspiration,

güya ilham gelirse bir şeyler karalamak içindi,

but the truth was that I needed to be constantly fidgeting,

ama gerçek şuydu ki sürekli bir şeylerle meşgul olmak zorundaydım,

because in moments of stillness,

çünkü hareketsiz kaldığım anlarda,

I found myself counting seconds again.

tekrardan saniyeleri saymaya başlıyordum.

But that day, I watched in wonder as the words streamed out of my pen,

Ama o gün, kalemimden dökülen satırlara hayret içinde bakakaldım,

forming the most pivotal letter I've ever written,

şimdiye kadar yazdığım en ehemmiyetli mektuptu

addressed to Tom.

ve Tom'a ithaf edilmişti.

Along with an account of the violence that he subjected me to,

Beni maruz bıraktığı şiddeti anlatmanın yanı sıra,

the words, "I want to find forgiveness"

şu kelimeler yüzüme çarpıyordu,

stared back at me,

"Affetmek istiyorum''

surprising nobody more than myself.

ve buna hiç kimse benim kadar şaşıramazdı.

But deep down I realized that this was my way out of my suffering,

Derinlerde bir yerlerde, çektiğim acıdan kurtuluş yolumun bu olduğunu fark ettim,

because regardless of whether or not he deserved my forgiveness,

çünkü onun bağışlanmayı hak edip etmediğini hiç önemsemeden,

I deserved peace.

ben huzuru hak ediyordum.

My era of shame was over.

Benim utanç çağım sona ermişti.

Before sending the letter,

Mektubu göndermeden önce,

I prepared myself for all kinds of negative responses,

kendimi her türlü olumsuz cevaba hazırlamıştım

or what I found likeliest: no response whatsoever.

veya en olası senaryo hiç cevap gelmemesiydi.

Kendimi hazırlamadığım tek senaryo ise

The only outcome that I didn't prepare myself for

was the one that I then got --

karşıma çıkan şeydi: Uzlaştırmaya yelken tutan

a typed confession from Tom, full of disarming regret.

pişmanlıkla dolu, Tom'dan gelen yazılı bir itiraf.

As it turns out, he, too, had been imprisoned by silence.

Görünen oydu ki, o da sessizliğe mahkûm olmuştu.

And this marked the start of an eight-year-long correspondence

Aramızdaki sekiz yıl süren yazışma böyle başladı

that God knows was never easy,

ve Tanrı biliyor ya, hiç kolay olmadı

but always honest.

ama daima dürüst olduk.

I relieved myself of the burdens that I'd wrongfully shouldered,

Yanlış bir şekilde kendi omuzlarıma yüklediğim yükten kurtuldum

and he, in turn, wholeheartedly owned up to what he'd done.

ve o da, yaptığı şeyin sorumluluğunu tüm samimiyetiyle yüklendi.

Our written exchanges became a platform

Yazılı iletişimlerimiz, o gecenin

to dissect the consequences of that night,

sonuçlarının dikkatle incelendiği bir platforma

and they were everything from gut-wrenching

ve yürek burkucu bir şeyden, kelimelerle anlatılamayan

to healing beyond words.

iyileştirici bir mucizeye dönüştü.

And yet, it didn't bring about closure for me.

Yine de, benim için olayın kapanmasını sağlamadı.

Belki de e-postaların yeterince samimi gelmemesinden,

Perhaps because the email format didn't feel personal enough,

perhaps because it's easy to be brave

belki de dünyanın öbür ucunda,

when you're hiding behind a computer screen on the other side of the planet.

bir klavyenin ardına sığınırken cesur olmanın kolay gelmesinden.

But we'd begun a dialogue

Ama bir diyaloğa başlamıştık

that I felt was necessary to explore to its fullest.

ve sonuna kadar irdelemek bana gerekli geliyordu.

So, after eight years of writing,

Ve sekiz yıl yazıştıktan

and nearly 16 years after that dire night,

ve o uğursuz geceden yaklaşık 16 yıl sonra,

I mustered the courage to propose a wild idea:

çılgın bir teklif yapmak üzere cesaretimi topladım;

that we'd meet up in person

şahsen görüşecektik

and face our past once and for all.

ve geçmişle kesin ve son kez yüzleşecektik.

TS: Iceland and Australia are geographically like this.

TS: İzlanda ve Avustralya coğrafi bakımdan böyledir.

İkisinin tam ortasında Güney Afrika vardır.

In the middle of the two is South Africa.

We decided upon the city of Cape Town,

Cape Town şehrinde uzlaştık

and there we met for one week.

ve orada bir hafta boyunca görüştük.

The city itself proved to be a stunningly powerful environment

Bu şehrin, barışma ve bağışlanma arayan biri için

to focus on reconciliation and forgiveness.

şaşırtıcı bir şekilde güçlü bir atmosferi vardı.

Nowhere else has healing and rapprochement been tested

Hiçbir yer, iyileşme ve yeniden yön bulma konusunda

like it has in South Africa.

Güney Afrika kadar test edilmedi.

As a nation, South Africa sought to sit within the truth of its past,

Güney Afrikalılar ulus olarak geçmişlerindeki gerçeklerle

and to listen to the details of its history.

yaşamayı biliyor ve tarihin ayrıntılarına kulak veriyorlar.

Knowing this only magnified the effect that Cape Town had on us.

Bunu bilmek, Cape Town'un üzerimizdeki etkisini artırdı.

Over the course of this week,

Bu bir hafta boyunca,

we literally spoke our life stories to each other,

birbirimizin hayat hikâyesini deyim yerindeyse

from start to finish.

baştan sona dinledik.

And this was about analyzing our own history.

Bu kendi geçmişimizi analiz etmek demekti.

We followed a strict policy of being honest,

Dürüst olmak konusunda katı bir tavır takınmıştık

and this also came with a certain exposure,

ve bu beraberinde, bizi bazı konularda incinmeye açık

an open-chested vulnerability.

bir hâle de getiriyordu.

There were gutting confessions,

İçimizi döktüğümüz itiraflar

and moments where we just absolutely couldn't fathom

ve diğer kişinin deneyimlerinin derinliklerini ölçemediğimiz

the other person's experience.

anlar oluyordu.

Cinsel şiddetin artçı etkilerini yüz yüze, açık açık konuştuk

The seismic effects of sexual violence were spoken aloud and felt,

face to face.

ve hissettik.

At other times, though,

Diğer zamanlarda,

we found a soaring clarity,

gittikçe artan berraklığı gördük

and even some totally unexpected but liberating laughter.

ve hatta, hiç beklemediğimiz ama özgürleştiren kahkahalar attık.

Bu anlara ulaştığımızda,

When it came down to it,

we did out best to listen to each other intently.

birbirimizi dikkatle dinlemek için bütün çabayı gösterdik.

And our individual realities were aired with an unfiltered purity

Bireysel gerçeklerimiz bütün saflığı ile ortaya çıkıyor

that couldn't do any less than lighten the soul.

ve bu ruhumuzu aydınlatıyordu.

TE: Wanting to take revenge is a very human emotion --

TE: İntikam istemek çok insani bir duygu,

instinctual, even.

hatta içgüdüsel bile denebilir.

And all I wanted to do for years

Yıllarca, tıpkı bana yaptığı gibi

was to hurt Tom back as deeply as he had hurt me.

Tom'un canını sonuna kadar yakmak istedim.

But had I not found a way out of the hatred and anger,

Ancak bu nefret ve öfkeden kurtulamasaydım,

I'm not sure I'd be standing here today.

şimdi burada olur muydum, bilmiyorum.

That isn't to say that I didn't have my doubts along the way.

Bu, yol boyunca hiç şüphe duymadığım anlamına gelmiyor.

When the plane bounced on that landing strip in Cape Town,

Uçak Cape Town'daki piste indiğinde

I remember thinking,

şöyle düşünüyordum;

"Why did I not just get myself a therapist and a bottle of vodka

"Neden bu işi normal bir insan gibi bir terapist ve bir şişe votka

ile halletmeye çalışmadım ki?"

like a normal person would do?"

(Laughter)

(Kahkaha)

At times, our search for understanding in Cape Town

Cape Town'daki bu anlama çabamız zaman zaman

felt like an impossible quest,

imkânsız bir görev gibi geliyordu

and all I wanted to do was to give up

ve bu işten vazgeçip evime,

and go home to my loving husband, Vidir,

sevgili kocam Vidir'e ve oğlumuza

and our son.

dönmek istiyordum.

But despite our difficulties,

Yaşadığımız zorluklara rağmen,

this journey did result in a victorious feeling

bu yolculuk bir zafer duygusuyla sonuçlandı,

that light had triumphed over darkness,

karanlığı alt eden ışığın zafer hissiydi,

that something constructive could be built out of the ruins.

yıkıntılardan anlamlı bir şey inşa etmenin hissiydi.

I read somewhere

Bir yerde, gençliğinde yanında

that you should try and be the person that you needed when you were younger.

olmasını dilediğin kişi olmaya çalışmak gerektiğini okumuştum.

And back when I was a teenager,

Ben gençken,

I would have needed to know that the shame wasn't mine,

bu ayıbın bana ait olmadığını ve tecavüzden sonra bir umut

that there's hope after rape,

olduğunu bilmeye ihtiyacım vardı,

that you can even find happiness,

hatta bugün kocamla paylaştığım

like I share with my husband today.

gibi bir mutluluğu bulabileceğime inanmalıydım.

Which is why I started writing feverishly upon my return from Cape Town,

Bu nedenle Cape Town'dan döndükten sonra hummalı bir şekilde yazmaya koyuldum

resulting in a book co-authored by Tom,

ve sonunda Tom'la ortak bir kitap çıkardık,

that we hope can be of use to people from both ends

umuyoruz ki her iki taraftaki insanlara da yararlı olur;

of the perpetrator-survivor scale.

hem fail, hem de kurban için.

Hiç bir şey olmasa bile,

If nothing else,

it's a story that we would've needed to hear when we were younger.

bu hikâye bizim gençken duymamız gereken bir hikâyeydi.

Given the nature of our story,

Öykümüzün doğası gereği

I know the words that inevitably accompany it --

kurban, tecavüzcü gibi kelimelerin kaçınılmaz olduğunu

victim, rapist --

biliyorum,

etiketler kavramları düzenleme yöntemidir,

and labels are a way to organize concepts,

but they can also be dehumanizing in their connotations.

fakat bu kelimeler, çağrışımları nedeniyle canavarlaştırıcı olabilir.

Once someone's been deemed a victim,

Biri kurban olarak etiketlendiğinde,

it's that much easier to file them away as someone damaged,

o kişiyi "arızalı, lekelenmiş, aşağı" olarak sınıflandırmak

dishonored,

çok daha

less than.

kolaydır.

And likewise, once someone has been branded a rapist,

Benzer biçimde, biri tecavüzcü olarak yaftalandığında

it's that much easier to call him a monster --

ona "canavar, yaratık, aşağılık" demek

inhuman.

çok kolaydır.

But how will we understand what it is in human societies

Ancak bunu yapan kişilerin insan olmadığını farz ettiğimizde

that produces violence

o zaman, toplumda şiddeti üreten

if we refuse to recognize the humanity of those who commit it?

şeyin ne olduğunu nasıl anlayabiliriz?

And how --

Ve nasıl -

(Applause)

(Alkış)

And how can we empower survivors if we're making them feel less than?

Kurbanları aşağılık hissettirirken, onlara nasıl güçlendirebiliriz?

How can we discuss solutions to one of the biggest threats

Dünyadaki kadın ve çocukların hayatlarına yöneltilen

to the lives of women and children around the world,

tehditleri nasıl tartışabilir ve çözüm bulabiliriz,

if the very words we use are part of the problem?

kullandığımız kelimeler sorunun bir parçası iken?

TS: From what I've now learnt,

TS: Benim öğrendiğim,

my actions that night in 1996 were a self-centered taking.

1996'da o gece yaptıklarım benmerkezci bir yaklaşımdı.

I felt deserving of Thordis's body.

Thordis'in bedenini hak ettiğimi düşünüyordum.

I've had primarily positive social influences

Temelde olumlu sosyal etkiler almış

and examples of equitable behavior around me.

ve etrafımda eşitlikçi davranışlar görmüştüm,

But on that occasion,

ama o anda

I chose to draw upon the negative ones.

olumsuz davranışları seçmiştim.

The ones that see women as having less intrinsic worth,

Kadınları yaradılış gereği daha değersiz gören

and of men having some unspoken and symbolic claim to their bodies.

ve erkeğin kadın bedeni üzerinde zımni ve sembolik hakkı var gibi inanışlar.

These influences I speak of are external to me, though.

Bahsettiğim bu etkilerden uzak olduğumu söylemeliyim.

And it was only me in that room making choices,

O odada seçim yapan tek kişi bendim,

nobody else.

başkası değil.

When you own something

Bir şeyi kabullenip

and really square up to your culpability,

suçluluk içinde iyice köşeye sıkıştığında,

şaşırtıcı bir şey olabilir.

I do think a surprising thing can happen.

Buna sahiplenme paradoksu diyorum.

It's what I call a paradox of ownership.

I thought I'd buckle under the weight of responsibility.

Bu ağır sorumluğunun beni prangaya mahkûm edeceğini

I thought my certificate of humanity would be burnt.

ve sosyal bilimler sertifikamın yanacağını zannediyordum;

Instead, I was offered to really own what I did,

bunun yerine, yaptığım şeyi sahiplenme imkânına eriştim

and found that it didn't possess the entirety of who I am.

ve bu şeyin, benim olduğum kişiyi tamamen betimlemediğini fark ettim.

Put simply,

Kısaca,

something you've done doesn't have to constitute the sum of who you are.

yaptığın bir şey, senin kişiliğini oluşturmuyor.

The noise in my head abated.

Kafamın içindeki ses dinmişti.

The indulgent self-pity was starved of oxygen,

Kolaycı kendine acıma duygusu, oksijensiz kalmıştı

and it was replaced with the clean air of acceptance --

ve yerine kabullenmenin temiz havası gelmişti,

an acceptance that I did hurt this wonderful person standing next to me;

yanımda duran bu muhteşem insanı incittiğimi kabullenmek

an acceptance that I am part of a large and shockingly everyday grouping of men

ve partnerlerine karşı cinsel şiddet uygulayan, büyük ve şaşırtıcı derecede

who have been sexually violent toward their partners.

normal gözüken erkek grubunun bir parçası olduğumu kabullenmek.

Don't underestimate the power of words.

Kelimelerin gücünü küçümsemeyin.

Thordis'e ona tecavüz ettiğimi dile getirmem, onunki kadar

Saying to Thordis that I raped her changed my accord with myself,

as well as with her.

benim de kendime bakış açımı değiştirdi.

But most importantly,

Ama en önemlisi,

the blame transferred from Thordis to me.

suç Tordis'ten bana geçti.

Hemen her zaman,

Far too often,

the responsibility is attributed to female survivors of sexual violence,

suç cinsel şiddet mağduru kadına yüklenir,

and not to the males who enact it.

bunu gerçekleştiren adama değil.

Far too often,

Çok sıklıklaysa,

the denial and running leaves all parties at a great distance from the truth.

inkâr etme ve kaçış, tarafları gerçeklerden çok uzaklaştırır.

There's definitely a public conversation happening now,

Şu anda kesinlikle açık bir konuşma gerçekleştiriyoruz

and like a lot of people,

ve pek çok insan gibi,

we're heartened that there's less retreating

bu zor ama önemli tartışmadan

from this difficult but important discussion.

kaçmadığımızı görmek bize cesaret veriyor.

I feel a real responsibility to add our voices to it.

Bu tartışmaya kendi katkımı yapmakla yükümlü hissediyorum kendimi.

TE: What we did is not a formula that we're prescribing for others.

TE: Bizim yaptığımız şey, diğer insanlara reçete yazmak değil.

Nobody has the right to tell anyone else how to handle their deepest pain

Hiç kimse bir başkasına en derin acılarını ve en büyük dehşetini nasıl yeneceğini

or their greatest error.

söyleme hakkına sahip değildir.

Sessizliği kırmak hiç kolay değildir

Breaking your silence is never easy,

and depending on where you are in the world,

ve dünyada yaşadığın bölgeye göre

it can even be deadly to speak out about rape.

bir tecavüzü dile getirmek ölümcül bile olabilir.

I realize that even the most traumatic event of my life

Hayatımın en travmatik olayında bile,

is still a testament to my privilege,

bir ayrıcalık bahşedildiğinin farkındayım;

because I can talk about it without getting ostracized,

toplum dışına itilmeden, hatta öldürülmeden

or even killed.

bunu konuşabiliyorum.

But with that privilege of having a voice

Ama bu konuşma ayrıcalığına sahip olmak,

comes the responsibility of using it.

bunu kullanma sorumluluğunu da getiriyor.

That's the least I owe my fellow survivors who can't.

Benim gibi konuşamayan kurbanlara, en azından bunu borçluyum.

The story we've just relayed is unique,

Aktardığımız bu hikâye benzersiz

and yet it is so common with sexual violence being a global pandemic.

ama cinsel şiddetin küresel bir salgın hâline gelmesiyle normalleşiyor.

But it doesn't have to be that way.

Bu şekilde olmak zorunda değil.

One of the things that I found useful on my own healing journey

Kendi iyileşme hikâyemde yararlı bulduğum şeylerden biri,

is educating myself about sexual violence.

kendimi cinsel şiddet konusunda eğitmekti.

And as a result, I've been reading, writing

Bunun sonucunda on yılı aşkın süredir

and speaking about this issue for over a decade now,

bu konuda okuyor, yazıyor ve konuşuyorum,

going to conferences around the world.

dünyanın çeşitli yerlerinde konferanslara gidiyorum.

And in my experience,

Deneyimlerime göre,

the attendees of such events are almost exclusively women.

bu tür etkinliklere katılanların neredeyse tamamını kadınlar oluşturuyor.

But it's about time that we stop treating sexual violence as a women's issue.

Cinsel şiddet sadece kadınların sorunuymuş gibi davranmayı bırakmanın zamanı geldi.

(Applause)

(Alkış)

A majority of sexual violence against women and men

Kadınlar ve erkeklere uygulanan cinsel şiddetin failleri

is perpetrated by men.

çoğunlukla erkektir,

And yet their voices are sorely underrepresented in this discussion.

ama onların sesi bu gibi toplantılarda acı verici derecede az çıkıyor.

But all of us are needed here.

Burada herkese ihtiyacımız var.

Just imagine all the suffering we could alleviate

Eğer bu sorunla hep beraber yüzleşme cesaretini gösterirsek

if we dared to face this issue together.

azaltabileceğimiz acıları düşünün.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkış)