My love letter to cosplay | Adam Savage

Çeviri: Ramazan Şen Gözden geçirme: İlker Sevim

There's this fact that I love that I read somewhere once,

Bir yerde okuduğum bir bilgi çok hoşuma gitmişti,

that one of the things that's contributed to homo sapiens' success

Homo sapiens'in bir tür olarak

as a species

başarısının arkasında

is our lack of body hair --

vücut tüyümüzün az olması yatıyormuş.

that our hairlessness, our nakedness

Tüysüzlüğümüz, çıplaklığımız,

combined with our invention of clothing,

giysiyi icat edişimizle birleşip,

gives us the ability to modulate our body temperature

vücut sıcaklığımızı değiştirmemizi sağlıyormuş

and thus be able to survive in any climate we choose.

ve böylelikle her iklimde var olabiliyoruz.

And now we've evolved to the point where we can't survive without clothing.

Ve şimdi, kıyafet olmadan yaşayamayacağımız bir duruma evrildik

And it's more than just utility,

ve giysiler, fayda dışında

now it's a communication.

iletişim de sağlıyor.

Everything that we choose to put on is a narrative,

Giymeyi seçtiğimiz her şey,

gittiğimiz yerler, yaptığımız şeyler

a story about where we've been,

what we're doing,

ve kim olmak istediğimiz hakkında

who we want to be.

hikâye anlatıyor.

I was a lonely kid.

Ben yalnız bir çocuktum.

I didn't have an easy time finding friends to play with,

Oyun arkadaşı bulmakta zorlanırdım.

and I ended up making a lot of my own play.

Bu nedenle kendi oyunlarımı yaratırdım.

I made a lot of my own toys.

Oyuncaklarımın çoğunu kendim yaptım.

It began with ice cream.

Bu bir dondurmayla başladı.

There was a Baskin-Robbins in my hometown,

Doğduğum şehirde bir Baskin-Robbins vardı,

and they served ice cream from behind the counter

ve tezgâhın arkasındaki dev

in these giant, five-gallon, cardboard tubs.

kapların içinden dondurma servis ederlerdi.

And someone told me -- I was eight years old --

Biri bana dedi ki -- Sekiz yaşındaydım --

someone told me that when they were done with those tubs,

bu kaplarla işleri bittiğinde,

onları yıkayıp arkada tutuyorlarmış

they washed them out and kept them in the back,

ve eğer istersen sana bir tanesini veriyorlarmış.

and if you asked they would give you one.

It took me a couple of weeks to work up the courage,

Cesaretimi toplamam birkaç hafta aldı,

ama sonunda topladım ve bir tane verdiler.

but I did, and they did.

They gave me one -- I went home with this beautiful cardboard tub.

Bir tane verdiler ve eve güzel bir kapla gittim.

I was trying to figure out what I could do with this exotic material --

Bu egzotik malzemeyle ne yapabileceğimi düşünmeye başladım,

metal halkalar, üstte ve altta.

metal ring, top and bottom.

I started turning it over in my head, and I realized, "Wait a minute --

Kafamda çevirmeye başladım, ve bir şey fark ettim,

"Bir saniye kafam bu şeye tam oturuyor."

my head actually fits inside this thing."

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Yeah, I cut a hole out,

Evet, bir delik kestim,

I put some acetate in there

ve biraz asetat kağıdı koydum

and I made myself a space helmet.

ve kendime bir uzay kaskı yaptım.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

I needed a place to wear the space helmet,

Bu uzay kaskını giyebileceğim bir yere ihtiyacım vardı

so I found a refrigerator box a couple blocks from home.

ve evin yakınında bir buzdolabı kutusu buldum.

I pushed it home,

Eve kadar getirdim

and in my parents' guest room closet,

ve ebeveynlerimin misafir odası dolabında,

I turned it into a spaceship.

onu bir uzay mekiğine dönüştürdüm.

I started with a control panel out of cardboard.

Kartondan bir kontrol paneli yaparak başladım,

I cut a hole for a radar screen

radar ekranı için bir delik kestim

and put a flashlight underneath it to light it.

ve altına fener koyarak aydınlattım.

I put a view screen up, which I offset off the back wall --

Duvara dayanan bir görüş ekranı yerleştirdim --

and this is where I thought I was being really clever --

işte çok zeki olduğumu düşündüğüm nokta --

izin almadan dolap duvarının arkasını siyaha boyadım

without permission, I painted the back wall of the closet black

and put a star field,

ve tavan arasından bulduğum Noel ışıklarıyla

which I lit up with some Christmas lights I found in the attic,

yıldızlar yerleştirdim

and I went on some space missions.

ve uzay maceraları yaşamaya gittim.

A couple years later,

Birkaç yıl sonra,

the movie "Jaws" came out.

"Jaws" filmi vizyona girdi.

I was way too young to see it, but I was caught up in "Jaws" fever,

İzlemek için çok gençtim ama "Jaws" çılgınlığı

Amerika'daki herkes gibi beni de etkilemişti.

like everyone else in America at the time.

There was a store in my town that had a "Jaws" costume in their window,

Vitrininde "Jaws" kostümü olan bir mağaza vardı

and my mom must have overheard me talking to someone

ve annem beni biriyle o kostümün ne kadar havalı

about how awesome I thought this costume was,

olduğunu konuşurken duymuş olacak ki,

because a couple days before Halloween,

Cadılar Bayramı'ndan birkaç gün önce,

she blew my freaking mind by giving me this "Jaws" costume.

bana o "Jaws" kostümünü vererek beni mutluluktan uçurdu.

Now, I recognize it's a bit of a trope

Şimdi, belli bir yaşa gelmiş insanların,

for people of a certain age to complain

şimdiki çocukların

that kids these days have no idea how good they have it,

ne kadar şanslı olduğu hakkında şikâyet etmesi biraz klişe

but let me just show you a random sampling

ama şimdi size internet üzerinden alabileceğiniz

of entry-level kids' costumes you can buy online right now ...

rastgele bir çocuk kostümü örneği göstereyim.

... and this is the "Jaws" costume my mom bought for me.

Ve bu da annemin bana aldığı "Jaws" kostümü.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

This is a paper-thin shark face

Bu kağıt inceliğinde bir köpekbalığı yüzü

and a vinyl bib with the poster of "Jaws" on it.

ve üzerinde "Jaws" posteri olan sentetik bir önlük.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And I loved it.

Ve ben buna bayılmıştım.

A couple years later,

Birkaç yıl sonra

my dad took me to a film called "Excalibur."

babam beni "Excalibur" filmine götürdü.

I actually got him to take me to it twice,

Beni aslında iki kere götürdü ki bu,

which is no small thing, because it is a hard, R-rated film.

küçük bir şey değil çünkü bu film çok sert ve +18'di.

But it wasn't the blood and guts or the boobs

Ama tekrar görmek istememin nedeni

that made me want to go see it again.

ne kan, ne cesaret, ne de çıplaklıktı.

They helped --

Etkisi oldu --

(Laughter)

(Gülüşmeler)

It was the armor.

Giydikleri zırhtı.

The armor in "Excalibur" was intoxicatingly beautiful to me.

"Excalibur"daki zırh benim için inanılmaz güzeldi.

These were literally knights in shining, mirror-polished armor.

Ayna gibi parlayan zırhlar giyen şövalyeler vardı.

And moreover, the knights in "Excalibur" wear their armor everywhere.

Dahası, "Excalibur"daki şövalyeler her yere zırhlarıyla gidiyordu.

All the time -- they wear it at dinner, they wear it to bed.

Her zaman -- akşam yemeğinde, uyurken.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

I was like, "Are they reading my mind?

"Aklımı mı okuyorlar?

I want to wear armor all the time!"

Ben de hep zırh giymek istiyorum!"

(Laughter)

(Gülüşmeler)

So I went back to my favorite material,

Ve en sevdiğim malzemeye geri döndüm,

the gateway drug for making,

en kullanışlı el işi malzemesi,

corrugated cardboard,

katlanmış karton

and I made myself a suit of armor,

ve kendi zırhımı yarattım.

replete with the neck shields and a white horse.

Bir sürü boyun kalkanı ve beyaz bir at.

Now that I've oversold it,

Yeterince anlattım,

here's a picture of the armor that I made.

işte yaptığım zırhın bir fotoğrafı.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

(Applause)

(Alkışlar)

Now, this is only the first suit of armor I made

Ve bu "Excalibur"dan ilham alıp

inspired by "Excalibur."

yaptığım ilk zırhtı.

A couple of years later,

Birkaç yıl sonra,

I convinced my dad to embark on making me a proper suit of armor.

babamı bana gerçek bir zırh yapma konusunda ikna ettim.

Over about a month,

Bir ay sonra,

he graduated me from cardboard to roofing aluminum called flashing

beni kartondan çatı kaplama malzemesine terfi ettirdi,

and still, one of my all-time favorite attachment materials,

ki hâlâ favori bağlama malzememdir,

POP rivets.

POP perçinleri.

We carefully, over that month,

Dikkatlice, bir ay uğraşarak

constructed an articulated suit of aluminum armor

bileşik kıvrımları olan eklemli bir

with compound curves.

alüminyum zırh yaptık.

We drilled holes in the helmet so that I could breathe,

Nefes almam için kaska delikler açtık

and I finished just in time for Halloween and wore it to school.

ve Cadılar Bayramı'ndan hemen önce bitirdik ve okula giydim.

Now, this is the one thing in this talk

Bu konuşmada görselini gösteremeyeceğim

that I don't have a slide to show you,

tek şey bu,

because no photo exists of this armor.

çünkü bu zırhın bir fotoğrafı bulunmuyor.

I did wear it to school,

Onu gerçekten okulda giydim,

there was a yearbook photographer patrolling the halls,

koridorlarda dolaşan yıllık fotoğrafçısı da vardı,

but he never found me, for reasons that are about to become clear.

ama beni bazı nedenlerden dolayı asla bulamadı.

There were things I didn't anticipate

Okulda alüminyum zırh giymek hakkında

about wearing a complete suit of aluminum armor to school.

öngöremediğim şeyler vardı.

In third period math, I was standing in the back of class,

3. sınıf Matematik dersinde, sınıfın arkasında dikiliyordum.

and I'm standing in the back of class

Dikiliyordum

because the armor did not allow me to sit down.

çünkü zırh oturmama izin vermiyordu.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

This is the first thing I didn't anticipate.

Bu, öngöremediğim ilk şeydi.

And then my teacher looks at me sort of concerned

Sonra öğretmenim dersin ortasına doğru

about halfway through the class and says, "Are you feeling OK?"

endişeli bir bakış attı ve "İyi misin?" dedi.

I'm thinking, "Are you kidding? Am I feeling OK?

Ben de, "Şaka mı bu? Ne iyisi?

Bir zırh giyiyorum! Hayatım en güzel -- "

I'm wearing a suit of armor! I am having the time of my --"

And I'm just about to tell her how great I feel,

Tam ne kadar harika hissettiğimi söyleyecekken,

when the classroom starts to list to the left

sınıf sola doğru kaymaya başladı

and disappear down this long tunnel,

ve uzun bir tünelden yok oldu

and then I woke up in the nurse's office.

ve ben revirde uyandım.

I had passed out from heat exhaustion,

Zırhın içinde sıcak çarpmasından

wearing the armor.

bayılmışım.

And when I woke up,

Uyandığımda da,

I wasn't embarrassed about having passed out in front of my class,

sınıfın önünde bayılmaktan utanmıyordum.

"Zırhımı kim aldı, zırhım nerede?" diye merak ediyordum.

I was wondering, "Who took my armor? Where's my armor?"

OK, fast-forward a whole bunch of years,

Tamam, birkaç yıl ileriye gidelim,

some colleagues and I get hired to make a show for Discovery Channel,

arkadaşlarım ve ben Discovery Channel'da

"MythBusters" (Efsane Avcıları) programı için işe alındık.

called "MythBusters."

And over 14 years,

Ve 14 yılda boyunca,

I learn on the job how to build experimental methodologies

iş üzerinde deneysel metodoloji kurmayı ve

and how to tell stories about them for television.

televizyonda onlar hakkında hikâyeler anlatmayı öğrendim.

I also learn early on

Ayrıca kostümlerin

that costuming can play a key role in this storytelling.

hikâye anlatımında önemli bir rol oynadığını işin başında öğrendim.

I use costumes to add humor, comedy, color

Kostümleri anlattığımız hikâyelere

espri, komiklik, renk ve öykü netliği katması için kullanıyorum.

and narrative clarity to the stories we're telling.

And then we do an episode called "Dumpster Diving,"

Daha sonra "Çöp Bidonuna Dalış" adında bir bölüm yaptık

and I learn a little bit more

ve o zaman kostüm

about the deeper implications of what costuming means to me.

benim için daha da derin bir anlam kazandı.

In the episode "Dumpster Diving,"

"Çöp Bidonuna Dalış" bölümünde,

the question we were trying to answer is:

cevaplamaya çalıştığımız soru:

Çöp bidonuna dalmak

Is jumping into a dumpster as safe

filmlerde göstertildiği gibi güvenli mi?

as the movies would lead you to believe?

(Laughter)

(Gülüşmeler)

The episode was going to have two distinct parts to it.

Bölümün iki farklı parçası olacaktı.

One was where we get trained to jump off buildings by a stuntman

Birisi, bir dublör ile binalardan hava yastığına atlama

into an air bag.

alıştırması yapmaktı.

And the second was the graduation to the experiment:

İkincisi de, deneyi gerçekleştirmeydi:

we'd fill a dumpster full of material and we'd jump into it.

Bir çöp bidonunu doldurup içine atlayacaktık.

I wanted to visually separate these two elements,

Bu elementleri görsel olarak ayırmak istedim

and I thought,

ve şöyle düşündüm:

"Well, for the first part we're training, so we should wear sweatsuits --

"Alıştırma yaptığımız ilk kısımda, eşofman giymeliydik --

Oh! Let's put 'Stunt Trainee' on the back of the sweatsuits.

Eşofmanın arkasına 'Acemi Dublör' yazalım.

That's for the training."

Alıştırma bunun için."

But for the second part, I wanted something really visually striking --

Ama ikinci kısım için, görsel olarak çarpıcı bir şey istedim --

"I know! I'll dress as Neo from 'The Matrix.'"

"Biliyorum! Matrix'teki Neo gibi giyineceğim."

(Laughter)

(Gülüşmeler)

So I went to Haight Street.

Haight sokağına gittim.

I bought some beautiful knee-high, buckle boots.

Dize kadar olan tokalı güzel botlardan aldım,

I found a long, flowing coat on eBay.

eBay'den uzun ceket buldum.

I got sunglasses, which I had to wear contact lenses in order to wear.

Güneş gözlüğü takabilmek için lens takmak zorunda kaldım.

The day of the experiment shoot comes up,

Deney çekimlerinin yapılacağı gün geldi

and I step out of my car in this costume,

ve arabamdan bu kıyafetle indim

and my crew takes a look at me ...

ve ekip bana baktı ...

and start suppressing their church giggles.

ve kendilerini tutamayıp güldüler.

They're like, "(Laugh sound)."

Böyle gülüyorlardı, "(Gülme sesi)."

And I feel two distinct things at this moment.

Ve o an iki farklı şey hissettim.

I feel total embarrassment

Ekibimin bu kıyafeti

over the fact that it's so nakedly clear to my crew

kesinlikle giymek istediğimi düşünüyor olması

that I'm completely into wearing this costume.

yüzünden çok mahçup hissettim.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

But the producer in my mind reminds myself

Ama zihnimdeki yönetmene göre de

that in the high-speed shot in slow-mo,

yüksek hızlı çekim ağır çekim oynatıldığında,

that flowing coat is going to look beautiful behind me.

arkamdaki uzun ceket güzel gözükecek.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Five years into the "MythBusters" run,

"MythBusters" koşturmasında 5 yıl sonra

we got invited to appear at San Diego Comic-Con.

San Diego'daki Comic-Con'a davet edildik.

I'd known about Comic-Con for years and never had time to go.

Comic-Con'u yıllardır biliyorum ama hiç gitmeye vaktim olmadı.

This was the big leagues -- this was costuming mecca.

Burası devler ligiydi -- kostümün merkeziydi.

People fly in from all over the world

İnsanlar muhteşem kreasyonlarını göstermek için

to show their amazing creations on the floor in San Diego.

dünyanın dört bir yanından San Diego'ya geliyor.

And I wanted to participate.

Ben de katılmak istedim.

I decided that I would put together an elaborate costume

Beni tamamen kapatacak olan özenle hazırlanmış bir kostüm

that covered me completely,

yapmaya karar verdim.

and I would walk the floor of San Diego Comic-Con anonymously.

Böylece San Diego'daki Comic-Con'da isimsiz olarak dolaşacaktım.

The costume I chose?

Seçtiğim kıyafet ne mi?

Hellboy.

Hellboy.

That's not my costume,

Kostümüm bu değil,

that's actually Hellboy.

Hellboy'un kendisi.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

But I spent months

Ama en hatasız

assembling the most screen-accurate Hellboy costume I could,

Hellboy kostümünü yapabilmek için aylar harcadım,

from the boots to the belt to the pants

botlardan kemerine, pantolonundan,

to the right hand of doom.

lanetli sağ eline kadar.

I found a guy who made a prosthetic Hellboy head and chest

Protez Hellboy kafası ve göğsü yapan bir adam buldum

and I put them on.

ve onları giydim.

I even had contact lenses made in my prescription.

Reçeteyle lens bile aldım.

I wore it onto the floor at Comic-Con

Comic-Con'da kostümü giydim

and I can't even tell you how balls hot it was in that costume.

ve içindeyken nasıl sıcak olduğunu siz anlatamam.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Sweating! I should've remembered this.

Terliyordum! Bunu düşünmem gerekirdi.

I'm sweating buckets and the contact lenses hurt my eyes,

Sırılsıklam terliyorum ve lensler gözlerimi acıtıyor

and none of it matters because I'm totally in love.

ve hiçbirini önemsemiyorum çünkü körkütük âşık oldum.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Not just with the process of putting on this costume and walking the floor,

Sadece kostümü giymek ve dolaşmak olayına değil,

but also with the community of other costumers.

kostüm giyilen bu topluluğa da âşık oldum.

It's not called costuming at Cons,

Con'larda buna kostüm giyme denmiyor,

it's called "cosplay."

buna "cosplay" (kostümlü oyun) deniyor.

Now ostensibly, cosplay means people who dress up

Görünüşte, cosplay insanların film ve televizyondaki

as their favorite characters from film and television

favori karakterleri gibi giyinmesi anlamına geliyor.

and especially anime,

ve özellikle anime,

but it is so much more than that.

ama bundan çok daha fazlası.

These aren't just people who find a costume and put it on --

Bunlar sadece bir kostüm bulup giyen insanlar değil --

they mash them up.

onları eziyorlar.

They bend them to their will.

İstedikleri gibi büküyorlar.

They change them to be the characters they want to be in those productions.

Bu üretimlerde olmak istedikleri karaktere dönüştürüyorlar.

They're super clever and genius.

Süper akıllı ve dahiler.

They let their freak flag fly and it's beautiful.

Kendileri gibi oluyorlar ve bu çok güzel.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

But more than that,

Ama bundan da fazlası,

they rehearse their costumes.

kostümlerin provasını da yapıyorlar.

At Comic-Con or any other Con,

Comic-Con'da veya diğer Con'larda,

you don't just take pictures of people walking around.

etrafta yürüyen insanların resimlerini çekmezsiniz.

You go up and say,

Onlara şöyle dersin:

"Hey, I like your costume, can I take your picture?"

"Hey, kostümünü beğendim, resmini çekebilir miyim?"

And then you give them time to get into their pose.

Sonra onlara poza girmeleri için biraz vakit verirsiniz.

They've worked hard on their pose

Kostümün kameranızda

to make their costume look great for your camera.

harika gözükmesi için pozlarına çok çalışırlar.

And it's so beautiful to watch.

Ve bunu izlemesi güzel.

And I take this to heart.

Ve ben bunu ciddiye alıyorum.

At subsequent Cons,

Sonraki Con'larda,

I learn Heath Ledger's shambling walk as the Joker from "The Dark Knight."

Heath Ledger'in "Kara Şövalye"deki Joker rolünün paytak yürümesini öğrendim.

I learn how to be a scary Ringwraith from "Lord of the Rings,"

"Yüzüklerin Efendisi"ndeki Nazgûl kadar korkunç olmayı öğrendim

and I actually frighten some children.

ve gerçekten de birkaç çocuğu korkuttum.

I learned that "hrr hrr hrr" --

Chewbacca'nın yaptığı

that head laugh that Chewbacca does.

kahkahayı öğrendim.

And then I dressed up as No-Face from "Spirited Away."

Sonra "Ruhların Kaçışı"ndaki Suratsız gibi giyindim.

If you don't know about "Spirited Away" and its director, Hayao Miyazaki,

Eğer "Ruhların Kaçışı" filmini ve yönetmeni Hayao Miyazaki'yi bilmiyorsanız

first of all, you're welcome.

öncelikle, önemli değil.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

This is a masterpiece, and one of my all-time favorite films.

Bu bir başyapıt ve en iyi filmlerimden biri.

It's about a young girl named Chihiro who gets lost in the spirit world

Film, terk edilmiş bir Japon eğlence parkındaki ruhlar dünyasında

in an abandoned Japanese theme park.

kaybolan Chihiro adındaki bir kız hakkında.

And she finds her way back out again

Ve orada edindiği

with the help of a couple of friends she makes --

birkaç arkadaşının yardımıyla dönüş yolunu bulur --

a captured dragon named Haku

Haku adındaki esir bir ejderha

and a lonely demon named No-Face.

ve Suratsız adındaki yalnız bir iblis.

No-Face is lonely and he wants to make friends,

Suratsız yalnızdır ve arkadaş edinmek ister

and he thinks the way to do it is by luring them to him

ve bunu yapmanın yolunun onları kandırmak için

and producing gold in his hand.

elinde altın üretmek olduğunu düşünür.

But this doesn't go very well,

Ama bu hiç iyi gitmez

and so he ends up going on kind of a rampage

ve Chihiro onu koruyana,

until Chihiro saves him,

kurtarana kadar

rescues him.

ipini koparmış gibidir.

So I put together a No-Face costume,

Böylece bir Suratsız kostümü yaptım

and I wore it on the floor at Comic-Con.

ve onu Comic-Con'da giydim.

And I very carefully practiced No-Face's gestures.

Ve çok dikkatli bir şekilde Suratsız'ın hareketlerini çalıştım.

I resolved I would not speak in this costume at all.

Bu kostümde konuşmamaya karar verdim.

When people asked to take my picture,

İnsanlar resim için izin istediğinde,

I would nod

kafa sallayacaktım

and I would shyly stand next to them.

ve ürkek bir şekilde yanlarında dikilecektim.

They would take the picture

Resmi çekecekler

and then I would secret out from behind my robe

ve sonra elbisemin arkasından çikolata altın bozukluk

a chocolate gold coin.

çıkaracaktım.

And at the end of the photo process, I'd make it appear for them.

Fotoğraf işinin sonunda, onlara bunu gösterecektim.

Ah, ah ah! -- like that.

İşte böyle.

And people were freaking out.

Ve insanlar korkuyordu.

"Holy crap! Gold from No-Face! Oh my god, this is so cool!"

"Aman Tanrım! Suratsızın altını! Aman Tanrım, bu harika!"

And I'm feeling and I'm walking the floor and it's fantastic.

Hissediyorum ve yürüyorum ve bu harika.

And about 15 minutes in something happens.

Ve yaklaşık 15 dakika içinde bir şey oluyor.

Somebody grabs my hand,

Birisi elimi tutuyor

and they put a coin back into it.

ve bir bozukluk bırakıyor.

And I think maybe they're giving me a coin as a return gift,

Belki hediyeme karşılık veriyorlardır diye düşündüm

but no, this is one of the coins that I'd given away.

ama hayır, bu dağıttığım bozukluklardan biri.

I don't know why.

Nedenini bilmiyorum.

And I keep on going, I take some more pictures.

Ve devam ediyorum, biraz daha resim çekiyorum.

And then it happens again.

Ve sonra tekrar oluyor.

Understand, I can't see anything inside this costume.

Bu kostüm içinde hiçbir şey göremiyorum.

I can see through the mouth --

Ağızdan görebiliyorum --

I can see people's shoes.

Ayakkabıları görebiliyorum.

I can hear what they're saying and I can see their feet.

Ne dediklerini duyabiliyorum ve ayaklarını görebiliyorum.

But the third time someone gives me back a coin,

Birisi bana üçüncü kez bozukluk verince,

I want to know what's going on.

neler olduğunu öğrenmek istedim.

So I sort of tilt my head back to get a better view,

O yüzden daha iyi görebilmek için kafamı geriye eğdim

and what I see is someone walking away from me going like this.

ve birisinin benden böyle uzaklaştığını gördüm.

And then it hits me:

Sonra kafama dank etti:

it's bad luck to take gold from No-Face.

Suratsızdan altın almak uğursuzluktur.

In the film "Spirited Away,"

"Ruhların Kaçışı" filminde

bad luck befalls those who take gold from No-Face.

Suratsız'dan altın alanların başına uğursuzluk gelir.

This isn't a performer-audience relationship; this is cosplay.

Bu bir oyuncu-seyirci ilişkisi değil; bu cosplay.

We are, all of us on that floor,

Bizler, oradaki herkes,

injecting ourselves into a narrative that meant something to us.

bizim için önemli olan bir anlatıya kendimizi zerk ediyoruz.

And we're making it our own.

Ve bunu kendimizin yapıyoruz.

We're connecting with something important inside of us.

İçimizdeki önemli bir şeyle iletişim kuruyoruz.

And the costumes are how we reveal ourselves

Ve kostümler kendimizi ortaya koyma biçimimizdir.

to each other.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkışlar)