Nathaniel Kahn: My father, my architect

Nathaniel Kahn "Mimarım" projesi hakkında konuşuyor

Çeviri: Tayfun Ozdemir Gözden geçirme: yasin alp aluç

One thing I wanted to say about film making is -- about this film --

Film yapmayla ilgili söylemek istediğim tek şey -- bu filmle ilgili olarak --

in thinking about some of the wonderful talks we've heard here,

burada duyduğumuz harika lafların bazılarını düşünmeyle ilgili olarak,

Michael Moschen, and some of the talks about music,

Michael Moschen ve müzikle ilgili bazı laflar,

this idea that there is a narrative line,

burada anlatılan bu fikir

and that music exists in time.

ve bu müzik zamanla var olur.

A film also exists in time; it's an experience

Bir film de zamanla var olur, bu bir tecrübedir

that you should go through emotionally.

ki heyecanla gözden geçirmelisiniz.

And in making this film I felt that so many of the documentaries I've seen

Ve bu filmi yaparken bir sürü belgeseli gördüğümü hissettiğim

were all about learning something,

bütün şeyleri öğrenmeyle alakalıydı,

or knowledge, or driven by talking heads, and driven by ideas.

ya kültür, ya başı çekmek ya da yönlendirilmiş fikirler.

And I wanted this film to be driven by emotions,

Ve bu filmin duygularla yönlendirilmiş olmasını istedim,

and really to follow my journey.

ve gerçektende yolculuğumu takip etmesini.

So instead of doing the talking head thing, instead it's composed of scenes,

Bu grup şeyini yapmanın yerine, sahneleri oluşturulmanın yerine,

and we meet people along the way.

yol boyunca insanlarla karşılaşırız.

We only meet them once.

Onlarla sadece bir kez karşılaşırız.

They don't come back several times, so it really chronicles a journey.

Onlar birkaç kez geriye dönmezler, bu yüzden o kronik bir yolculuktur.

It's something like life, that once you get in it

Hayat gibi bir şeydir ki bir kez içeri girerseniz

you can't get out.

dışarı çıkamazsınız.

There are two clips I want to show you,

Size göstermek istediğim 2 klip var,

the first one is a kind of hodgepodge,

ilki karmakarışık birşey gibi,

its just three little moments, four little moments

sadece üç küçük anı, dört küçük anı

with three of the people who are here tonight.

bu gece burdaki üç insanla ilgili.

It's not the way they occur in the film,

Filmde bu şekilde karşımıza çıkmıyorlar

because they are part of much larger scenes.

çünkü onlar daha geniş sahnelerin parçasıdır.

They play off each other in a wonderful way.

Onlar harika bir şekilde birbirleriyle bir araya gelirler.

And that ends with a little clip of my father, of Lou,

Ve bu Lou'nun yani babamın küçük bir klibiyle sonlanır,

talking about something that is very dear to him,

çok sevgili babam hakkında bir şeyler söyleme,

which is the accidents of life.

hayatın tesadüfleridir.

I think he felt that the greatest things in life were accidental,

Sanırım hayattaki en büyük şeylerin tesadüfi olduğunu hissetti,

and perhaps not planned at all.

ve hiçbir şekilde planlamadığını.

And those three clips will be followed by a scene of

Ve bu 3 klibin ardından babamın

perhaps what, to me, is really his greatest building

Bangladeş, Dhaka'daki binasını göreceğiz,

which is a building in Dhaka, Bangladesh.

sanırım bana göre babamın en mükemmel binası.

He built the capital over there.

Başkenti orada inşa etti.

And I think you'll enjoy this building, it's never been seen --

Sanırım daha önce görülmemiş olan bu binadan hoşlanıcaksınız,

it's been still photographed, but never photographed by a film crew.

fotoğrafı çekildi fakat asla bir film ekibi tarafından fotoğraflanmamıştır.

We were the first film crew in there.

Oradaki ilk film ekibi bizdik.

So you'll see images of this remarkable building.

Bu yüzden bu olağanüstü binanın resimlerini göreceksiniz.

A couple of things to keep in mind when you see it,

Gördüğünüzde aklınızda tutmanız gereken birkaç şey,

it was built entirely by hand,

tamamen elle inşa edilmiş olması,

I think they got a crane the last year.

Sanırım geçen sene onların vinci vardı.

It was built entirely by hand off bamboo scaffolding,

Vinç tamamen el değmeden bambu iskelesinden inşa edildi,

people carrying these baskets of concrete on their heads,

insanlar başlarının üstündeki beton sepetleriyle taşıyorlardı

dumping them in the forms.

ve onları kalıplara boşaltıyorlardı.

It is the capital of the country,

Burası ülkenin başkenti

and it took 23 years to build,

ve bu binayı inşa etmek 23 sene aldı,

which is something they seem to be very proud of over there.

oradakiler de bundan çok gurur duyuyorlar.

It took as long as the Taj Mahal.

İnşası Tac Mahal kadar sürdü.

Unfortunately it took so long that Lou never saw it finished.

Maalesef çok zaman geçtiği için Lou bittiğini görmedi.

He died in 1974.

1974 yılında öldü.

The building was finished in 1983.

İnşaat 1983'te bitti.

So it continued on for many years

Yani inşası o öldükten sonra

after he died.

uzun bir süre devam etti.

Think about that when you see that building,

Düşünün ki bu binayı görünce,

that sometimes the things we strive for so hard in life we never get to see finished.

bazen hayattaki zorluklarla mücadele ettiğimiz şeylerin bittiğini asla göremeyiz.

And that really struck me about my father,

Ve bu beni babamla ilgili olarak gerçekten etkiledi,

in the sense that he had such belief

manen bu kadar inancı vardı

that somehow, doing these things

ki nedense, bu şeyleri onun

giving in the way that he gave, that something good would come out of it,

yaptığı şekilde sonuçta iyi bir şeyler olacak gibi yaparak,

even in the middle of a war, there was a war with Pakistan at one point,

hatta bir savaşın ortasında bile, o zamanlar Pakistan'la savaş halindeydiler,

and the construction stopped totally and he kept working,

ve inşaat tamamen durdu ama o çalışmaya devam etti,

because he felt, "Well when the war is done

çünkü şöyle hissediyordu "Savaş bittiğinde

they'll need this building."

onlar bu binaya ihtiyaç duyucaklar."

So, those are the two clips I'm going to show.

Bu yüzden, iki klip göstereceğim.

Roll that tape.

Kaseti oynatalım.

(Applause)

(Alkışlar)

Richard Saul Wurman: I remember hearing him talk at Penn.

Richard Saul Wurman: Pennsylvania' daki konuşmada onu duyduğumu hatırlarım.

And I came home and I said to my father and mother,

Ve eve geldim ve annemle babama dedim ki,

"I just met this man: doesn't have much work,

"Yapacak işi olmayan bir adamla tanıştım,

and he's sort of ugly, funny voice,

epeyce çirkin, komik sesli,

and he's a teacher at school.

ve bir okulda öğretmen.

I know you've never heard of him, but just mark this day

Onu daha önce duymadığınızı biliyorum, fakat sadece bu günü işaretleyin

that someday you will hear of him,

ki bir gün onu duyacaksınız,

because he's really an amazing man."

çünkü gerçekten inanılmaz bir adam."

Frank Gehry: I heard he had some kind of a fling with Ingrid Bergman. Is that true?

Frank Gehry: Onun Ingrid Bergman'la ilgili çılgınlıklarını duydum. Doğru mu?

Nathaniel Kahn: If he did he was a very lucky man.

Nathaniel Kahn: Yaptıysa çok şanslı bir adamdır.

(Laughter)

(Kahkahalar)

NK: Did you hear that, really?

NK: gerçekten bunu duydunuz mu?

FG: Yeah, when he was in Rome.

FG: Evet, o Roma'da iken.

Moshe Safdie: He was a real nomad.

Nathaniel Kahn: O gerçek bir bedeviydi.

And you know, when I knew him when I was in the office,

Ve biliyorsunuz ki, onunla tanıştığımda ofisteydim,

he would come in from a trip, and he would be in the office

o seyahatten gelecekti ve iki veya üç gün

for two or three days intensely, and he would pack up and go.

için yoğun bir şekilde ofiste olacaktı ve valizi toplayıp gidecekti.

You know he'd be in the office till three in the morning working with us

Biliyorsunuz ki bizimle çalışarak sabah üçe kadar ofiste olacaktı

and there was this kind of sense of the nomad in him.

ve onda biraz bedevi duyusu vardı.

I mean as tragic as his death was in a railway station,

Demek istediğim trajik olan tren istasyonundaki ölümüydü,

it was so consistent with his life, you know?

hayatıyla çok fazla uyumluydu, biliyor musunuz?

I mean I often think I'm going to die in a plane,

Demek istediğim sık sık uçakta öleceğimi düşünürüm,

or I'm going to die in an airport,

veya havaalanında öleceğimi,

or die jogging without an identification on me.

veya kimliksiz olarak jogging yaparken.

I don't know why I sort of carry that

Bunu bir şekilde neden taşıdığımı bilmediğim

from that memory of the way he died.

bu hafızadaki ölüm şeklinden.

But he was a sort of a nomad at heart.

Fakat o bir nevi kalpten bedeviydi.

Louis Kahn: How accidental our existences are really

Louis Kahn: Varlığımız gerçekte ne kadar rastlantısaldır

and how full of influence by circumstance.

ve ne kadar olayların tesiri altında kalır.

Man: We are the morning workers who come, all the time, here

Erkek: Biz her zaman buraya sabah gelip çalışırız

and enjoy the walking, city's beauty and the atmosphere

ve yürümekten hoşlanırız, şehrin güzelliği ve atmosferi

and this is the nicest place of Bangladesh.

ve burası Bangladeş'in en güzel yeridir.

We are proud of it.

Bununla gurur duyarız.

NK: You're proud of it?

NK: Siz bununla gurur duyuyor musunuz?

Man: Yes, it is the national image of Bangladesh.

Erkek: Evet, bu Bangladeş'in ulusal simgesidir.

NK: Do you know anything about the architect?

NK: Mimar hakkında bir şey biliyor musunuz?

Man: Architect? I've heard about him; he's a top-ranking architect.

Erkek: Mimar? Onun [anlaşılmıyor] bir mimar olduğunu duydum.

NK: Well actually I'm here because I'm the architect's son,

NK: Şey aslında burdayım çünkü ben mimarın oğluyum,

he was my father.

o babamdı.

Man: Oh! Dad is Louis Farrakhan?

Erkek: Oooo! Louis Farrakhan baban mı?

NK: Yeah. No not Louis Farrakhan, Louis Kahn.

NK: Evet. Hayır Louis Farrakhan değil, Louis Kahn.

Man: Louis Kahn, yes!

Erkek: Louis Kahn, evet!

(Laughter)

(Kahkaha)

Man: Your father, is he alive?

Erkek: Baban yaşıyor mu?

NK: No, he's been dead for 25 years.

NK: Hayır, 25 senedir ölü.

Man: Very pleased to welcome you back.

Erkek: Çok memnun oldum geri geldiğinize.

NK: Thank you.

NK: Teşekkürler.

NK: He never saw it finished, Pop.

NK: Babam asla bittiğini göremedi.

No, he never saw this.

Hayır, o bunu asla görmedi.

Shamsul Wares: It was almost impossible, building for a country like ours.

Shamsul Wares: Bizim gibi bir ülke için böyle bir bina inşa etmek neredeyse imkansızdı.

In 30, 50 years back, it was nothing, only paddy fields,

50 sene öncesinde, hiçbir şeydi, sadece çeltik tarlasıydı

and since we invited him here,

ve onu buraya davet ettiğimizden beri,

he felt that he has got a responsibility.

bir sorumluluğu olduğunu hissetti.

He wanted to be a Moses here, he gave us democracy.

O burada Musa olmak istedi, bize demokrasi verdi.

He is not a political man,

O politik bir adam değil,

but in this guise he has given us

fakat bu aldatıcı görünüşün altında o bize

the institution for democracy, from where we can rise.

demokrasi kurumunu yükseltebileceğimiz bir yer verdi.

In that way it is so relevant.

Bu şekilde konuyla çok ilgili.

He didn't care for how much money this country has,

O bu ülkenin ne kadar parası olduğuyla ilgilenmedi,

or whether he would be able to ever finish this building,

veya bu binayı hiç bitirip bitiremeyeceği ile,

but somehow he has been able to do it, build it, here.

fakat o bir şekilde bunu yapabildi, burada inşa edebildi.

And this is the largest project he has got in here, the poorest country in the world.

Ve bu sahip olduğu en büyük proje, dünyanın en fakir ülkesi.

NK: It cost him his life.

NK: Bu hayatına mal oldu.

SW: Yeah, he paid. He paid his life for this,

SW: Evet, ödedi. Bunu hayatıyla ödedi

and that is why he is great and we'll remember him.

ve bu neden onun büyük olduğunu ve onu hatırlayacağımızı gösterir.

But he was also human.

Fakat aynı zamanda o bir insandı,

Now his failure to satisfy the family life,

şimdi onun ailesini memnun etmedeki başarısızlığı,

is an inevitable association of great people.

mükemmel insanlarda kaçınılmaz bir katkı oldu.

But I think his son will understand this,

Fakat sanırım oğlu bunu anlayacak

and will have no sense of grudge,

ve kin duygusu olmayacak

or sense of being neglected, I think.

veya ihmal edilmiş olmayacak.

He cared in a very different manner,

O çok farklı bir davranışla ilgilendi,

but it takes a lot of time to understand that.

fakat bunu anlamak çok fazla zaman alır.

In social aspect of his life

Hayatının sosyal yönünde

he was just like a child, he was not at all matured.

o tam bir çocuk gibiydi, hiçbir şekilde olgunlaşmamıştı.

He could not say no to anything,

Hiçbir şeye hayır diyemezdi

and that is why, that he cannot say no to things,

ve bu nedenle bir şeylere hayır diyemiyordu,

we got this building today.

bugün bu binaya sahibiz.

You see, only that way you can be able to understand him.

Görüyorsunuz, sadece bu şekilde onu anlayabilirsiniz.

There is no other shortcut,

Başka yolu yok,

no other way to really understand him.

onu gerçekten anlamak için başka yol yok.

But I think he has given us this building

Fakat sanırım, o bu binayı bize verdi

and we feel all the time for him,

ve her zaman onun çektiklerini anlayacağız,

that's why, he has given love for us.

bu da bize sevgisini vermesinin sebebidir.

He could not probably give the right kind of love for you,

O bir nevi doğru sevgiyi muhtemelen size veremedi,

but for us, he has given the people the right kind of love,

fakat bizim için, o bir nevi doğru sevgiyi insanlara verdi,

that is important.

bu önemlidir.

You have to understand that.

Bunu anlamalısınız.

He had an enormous amount of love,

O muazzam bir sevgiye sahipti,

he loved everybody.

o herkesi sevdi.

To love everybody, he sometimes did not see

Herkesi sevmek için, bazen çok

the very closest ones,

yakınlarını görmedi,

and that is inevitable for men of his stature.

ve bu onun kişiliğindeki erkekler için kaçınılmazdır.

(Applause)

(Alkışlar)