4 steps to ending extreme poverty | Shameran Abed

Çeviri: Sara Ozturk Gözden geçirme: Nihal Aksakal

We are witness to monumental human progress.

Bizler muazzam insan gelişiminin tanıklarıyız.

Over the past few decades, the expansion of the global marketplace

Geçtiğimiz son 10 yılda küresel piyasanın büyümesi

has lifted a third of the world's population out of extreme poverty.

dünya nüfusunun 3'te 1'ini aşırı yoksulluktan çekip çıkardı.

Yet we are also witness to an astounding failure.

Yine de şaşırtıcı bir başarısızlığın da tanıklarıyız.

Our efforts to lift people up

İnsanları yükseltme çabalarımız,

have left behind those in the harshest forms of poverty,

yoksulluğu en haşin şekilde yaşayan aşırı yoksulları geride bıraktı.

the ultra-poor.

What it means to be ultra-poor goes beyond the monetary definition

Bu da aşırı yoksulların, günde 2 dolardan daha az bir parayla yaşamak gibi

that we're all familiar with:

hepimizin aşina olduğu mali tanımın ötesine geçtikleri anlamına geliyor.

living on less than two dollars a day.

It goes even beyond not having assets

Çiftlik hayvanı ya da arsa gibi mülk sahibi olmamanın bile ötesine geçiyorlar.

like livestock or land.

To be ultra-poor means to be stripped of your dignity,

Aşırı yoksul olmak itibarınızdan, amacınızdan

purpose and self-worth.

ve öz saygınızdan yoksun olmanız anlamına geliyor.

It means living in isolation,

Kendi topluluğunuza yük olduğunuz için

because you're a burden to your own community.

izole bir şekilde yaşamanız anlamına geliyor.

It means being unable to imagine a better future

Kendiniz ve aileniz için daha iyi bir gelecek

hayal edemeyeceğiniz anlamına geliyor.

for yourself and your family.

By the end of 2019,

2019 yılının sonuna kadar

about 400 million people were living in ultra-poverty worldwide.

dünya çapında 400 milyon insan aşırı yoksulluk içinde yaşıyordu.

That's more than the populations of the United States and Canada combined.

Bu sayı, Amerika ve Kanada'nın nüfuslarının birleşiminden daha fazla.

And when calamity strikes,

Bir pandemi, doğal afet

whether it's a pandemic, a natural disaster or a manmade crisis,

veya insan işi bir kriz fark etmeksizin bir felaket olduğunda

these numbers spike astronomically higher.

bu sayılar aşırı derecede daha da yükseliyor.

My father, Fazle Abed, gave up a corporate career

Babam Fazle Abed, 1972 yılında Bangladeş'te

to establish BRAC here in Bangladesh in 1972.

BRAC'ı kurmak için kurumsal kariyerini bıraktı.

Bangladesh was a wreck,

Yıkıcı bir kasırgayla uğraşırken ardından gelen

having just gone through a devastating cyclone

vahşi bir bağımsızlık savaşı yüzünden

followed by a brutal war for independence.

Bangladeş bir enkaz halindeydi.

Working with the poorest of the poor, my father realized

Babam, yoksulların en yoksuluyla çalışırken

that poverty was more than the lack of income and assets.

yoksulluğun gelir ve mülk yokluğundan daha fazla bir şey olduğunu fark etti,

It was also a lack of hope.

aynı zamanda umut yokluğuydu.

People were trapped in poverty,

İnsanlar yoksullukta kapana kısılmışlardı

because they felt their condition was immutable.

çünkü durumlarının değişmez bir şey olduğunu hissediyorlardı.

Poverty, to them, was like the sun and the moon --

Onlar için yoksulluk güneş ve ay gibiydi,

something given to them by God.

onlara Tanrı tarafından verilmiş bir şey gibiydi.

For poverty reduction programs to succeed,

Yoksulluğu azaltan programların başarılı olabilmesi için

they would need to instill hope and self-worth

umut ve öz değer aşılamaları gerekiyordu,

so that, with a little support,

böylece küçük bir destekle

people could lift themselves out of poverty.

insanlar kendilerini yoksulluktan çekip çıkarabilirdi.

BRAC went on to pioneer the graduation approach,

BRAC, hem gelir yoksulluğuna hem de umut yoksulluğuna değinerek

a solution to ultra-poverty that addresses both income poverty

aşırı yoksulluğa bir çözüm olan sınıflandırma yaklaşımına öncü oldu.

and the poverty of hope.

The approach works primarily with women,

Bu yaklaşım özellikle kadınlarda işe yarıyor

because women are the most affected by ultra-poverty

çünkü kadınlar aşırı yoksulluktan en çok etkilenenler

but also the ones most likely to pull themselves and their families

ama aynı zamanda kendilerini ve ailelerini

yoksulluktan çekip çıkarabilecek olanlar onlar.

out of it.

Over a two-year period,

İki yıllık bir dönem boyunca esas olarak 4 şey yapıyoruz.

we essentially do four things.

One, we meet a woman's basic needs

İlk olarak bir kadına yemek ve para vererek,

by giving her food or cash,

hayatta kalmasını garantiye alarak temel ihtiyaçlarını karşılıyoruz.

ensuring the minimum to survive.

Two, we move her towards a decent livelihood

İkinci olarak çiftlik hayvanı gibi bir mülk vererek

by giving her an asset, like livestock,

onu daha düzgün bir geçim kaynağına yönlendiriyoruz

and training her to earn money from it.

ve para kazanabilmesi için onu eğitiyoruz.

Three, we train her to save, budget

Üçüncü olarak yeni varlığını koruması, bütçelendirmesi

and invest her new wealth.

ve onunla yatırım yapabilmesi için onu eğitiyoruz.

And four, we help to integrate her socially,

Dördüncü olarak ona ilk önce kendi gibi olan kadınlardan oluşan gruplarla

first into groups of women like her

daha sonra da topluluğuyla kaynaşması için yardım ediyoruz.

and then into her community.

Each of these elements is key to the success of the others,

Bütün bu ilkelerin her biri diğerlerinin başarısının anahtarı

but the real magic is the hope and sense of possibility

ama asıl sihir, kadınların aldıkları yakın akıl hocalığı boyunca

the women develop through the close mentorship they receive.

geliştirdikleri umut ve sorumluluk hissi.

Let me tell you about Jorina.

Size Jorina'dan bahsedeyim.

Jorina was born in a remote village in northern Bangladesh.

Jorina, kuzey Bangladeş'te uzak bir köyde doğdu.

She never went to school,

Okula hiç gitmedi

and at the age of 15, she was married off to an abusive husband.

ve 15 yaşında istismarcı bir kocayla evlendirildi.

He eventually abandoned her,

Nihayetinde kocası, Jorina'ya hiç gelir bırakmayarak

leaving her with no income

okula gitmeyen ve ciddi şekilde yetersiz beslenmiş

and two children who were not in school and were severely malnourished.

2 çocuğuyla Jorina'yı terk etti.

With no one to turn to for help,

Yardım isteyecek kimsesi olmadığı için hiç umudu yoktu.

she had no hope.

Jorina joined BRAC's Graduation program in 2005.

Jorina, 2005'te BRAC'ın eğitim programına katıldı.

She received a dollar a week,

Haftada bir dolar, iki inek,

two cows,

girişim eğitimi ve bir akıl hocasından haftalık ziyaret aldı.

enterprise training

and a weekly visit from a mentor.

She began to build her assets,

Kendi mülklerini inşa etmeye başladı

but most importantly,

ama en önemlisi de kendisi ve çocukları için

she began to imagine a better future for herself and her children.

daha iyi bir gelecek hayal etmeye başladı.

If you were visit Jorina's village today,

Eğer bugün Jorina'nın köyünü ziyaret etseniz

you would find that she runs the largest general store in her area.

bölgesindeki en büyük marketi işlettiğini görürsünüz.

She will proudly show you the land she bought

Size, aldığı araziyi ve inşa ettiği evi gururla gösterir.

and the house she built.

Since we began this program in 2002,

2002'de bu programa başladığımızdan beri

two million Bangladeshi women

2 milyon Bangladeşli kadın

have lifted themselves and their families out of ultra-poverty.

kendilerini ve ailelerini aşırı yoksulluktan çekip çıkardı.

That's almost nine million people.

Bu neredeyse 9 milyon insan demek.

The program, which costs 500 dollars per household,

Her hane için 500 dolara mal olan program sadece 2 yıldır yürürlükte

runs for only two years,

ama etkisi bunun çok daha ötesine geçiyor.

but the impact goes well beyond that.

Researchers at the London School of Economics found

Londra Ekonomi Okulu'ndaki araştırmacılar,

that even seven years after entering the program,

programa katıldıktan 7 yıl sonra bile katılımcıların %92'sinin

92 percent of participants had maintained or increased

gelirlerini, mülklerini ve tüketimlerini devam ettirdiklerini

their income, assets and consumption.

ya da yükselttiklerini buldu.

Esther Duflo and Abhijit Banerjee,

Geçen yıl Nobel Ödülü'nü kazanan

the MIT economists who won the Nobel Prize last year,

iki MIT ekonomisti Esther Duflo ve Abdhijit Banerjee,

led multicountry evaluations

eğitimi yoksulluk tuzağını bozmada

that identified graduation as one of the most effective ways

en etkili yol olarak tanımlayan

çok ülkeli değerlendirmeye öncülük ettiler.

to break the poverty trap.

But my father wasn't content

Ama babam bazı insanlar için işe yarayan

to have found a solution that worked for some people.

bir çözüm bulmuş olmaktan memnun değildi.

He always wanted to know whether we were being ambitious enough

Ölçeklendirme konusunda yeterince istekli

olup olmadığımızı her zaman bilmek istiyordu.

in terms of scale.

So when we achieved nationwide scale in Bangladesh,

Bangladeş'te ülke çapındaki ölçeklere ulaştığımızda

he wanted to know how we could scale it globally.

bunu küresel olarak nasıl ölçebileceğimizi bilmek istedi

And that has to involve governments.

ve bu, devletleri de içermek zorunda.

Governments already dedicate billions of dollars

Devletler çoktan milyarlarca dolarlarını

on poverty reduction programs.

yoksulluğu azaltan programlara adamışlar.

But so much of that money is wasted,

Ama bu paranın büyük çoğunluğu boşa harcanmış

because these programs either don't reach the poorest,

çünkü bu programlar ya yoksullara ulaşmamış

and even the ones that do fail to have significant long-term impact.

ya da ulaşsalar bile uzun süreli etki yaratmada başarısız olmuşlar.

We are working to engage governments

Eğitim programlarını sahiplenmelerinde ve ölçeklendirmelerinde

to help them to adopt and scale graduation programs themselves,

yardımcı olmak için devletleri bağlamak üzerine çalışıyoruz.

maximizing the impact of the billions of dollars

Milyarlarca doların etkisini en üst düzeye çıkararak

they already allocate to fight ultra-poverty.

çoktan aşırı yoksullukla savaşmaya ayırdılar.

Our plan is to help another 21 million people

Planımız, tesis içi ve her ülkeye iliştirilmiş BRAC ekipleriyle

lift themselves out of ultra-poverty

önümüzdeki 6 yıl boyunca 8 ülkedeki

in eight countries over the next six years

21 milyon insana kendilerini aşırı yoksulluktan

with BRAC teams on-site and embedded in each country.

çekip çıkarmaları için yardım etmek.

In July of 2019, my father was diagnosed with terminal brain cancer

2019'un temmuz ayında babama terminal beyin kanseri tanısı kondu

and given four months to live.

ve 4 ay daha yaşayacağı söylendi.

As he transitioned out of BRAC after leading the organization for 47 years,

Kuruluşu 47 yıl yönettikten sonra BRAC'den ayrıldığında

he reminded us that throughout his life,

bize, hayatı boyunca iyimserliği

he saw optimism triumph over despair,

umutsuzluğa karşı bir zafer olarak gördüğünü,

that when you light the spark of self-belief in people,

insanlarda kendine inancın kıvılcımını yaktığında

en yoksulun bile hayatını dönüştürebileceğini hatırlattı.

even the poorest can transform their lives.

My father passed away in December.

Babam Aralık ayında vefat etti.

He lit that spark for millions of people,

Milyonlarca insan için o kıvılcımı yaktı

and in the final days of his life,

ve hayatının son günlerinde

he implored us to continue to do so for millions more.

daha milyonlarcası için öyle yapmaya devam etmemizi rica etti.

This opportunity is ours for the taking,

Bu fırsat bizim elimizde

so let's stop imagining a world without ultra-poverty

bu yüzden aşırı yoksulluğun olmadığı bir dünya hayal etmeyi bırakalım

and start building that world together.

ve o dünyayı birlikte inşa etmeye başlayalım.

Thank you.

Teşekkür ederim.