4 steps to ending extreme poverty | Shameran Abed

Translator: Mahshid Moballegh Nasery Reviewer: Leila Ataei

We are witness to monumental human progress.

ما شاهد پیشرفت چشمگیر بشر هستیم.

Over the past few decades, the expansion of the global marketplace

طی چند دهه گذشته، گسترش بازار جهانی

has lifted a third of the world's population out of extreme poverty.

یک سوم جمعیت جهان را از فقر شدید خارج کرده است.

Yet we are also witness to an astounding failure.

با این وجود ما شاهد یک شکست حیرت‌انگیز هم هستیم.

Our efforts to lift people up

تلاش‌های ما برای اعتلای مردم،

have left behind those in the harshest forms of poverty,

کسانی را که در شدیدترین اشکال فقر به سر می‌برند،

the ultra-poor.

فوق العاده فقیر.

What it means to be ultra-poor goes beyond the monetary definition

معنای فقیر بودن بسیار فراتر از تعریف پولی است

that we're all familiar with:

که همه ما با آن آشنا هستیم:

living on less than two dollars a day.

زندگی کردن با کمتر از دو دلار در روز.

It goes even beyond not having assets

این حتی فراتر از نداشتن دارایی

like livestock or land.

مانند دام یا زمین است.

To be ultra-poor means to be stripped of your dignity,

بسیار فقیر بودن به معنی از بین رفتن رتبه،

purpose and self-worth.

هدف و عزت نفس است.

It means living in isolation,

این به معنای زندگی در انزوا است،

because you're a burden to your own community.

زیرا شما یک بار برای جامعه‌تان هستید.

It means being unable to imagine a better future

این به معنای قادر نبودن به تصور آینده بهتر

for yourself and your family.

برای خود و خانواده‌تان است.

By the end of 2019,

تا پایان سال ۲۰۱۹،

about 400 million people were living in ultra-poverty worldwide.

حدود ۴۰۰ میلیون نفر در سراسر جهان در فقر بیش از حد زندگی می‌کردند.

That's more than the populations of the United States and Canada combined.

این رقم بیشتر از مجموع جمعیت ایالات متحده و کانادا است.

And when calamity strikes,

و وقتی فاجعه رخ می‌دهد،

whether it's a pandemic, a natural disaster or a manmade crisis,

چه یک اپیدمی باشد، چه یک فاجعه طبیعی یا یک بحران دست ساز،

these numbers spike astronomically higher.

این اعداد به صورت نجومی افزایش می‌یابند.

My father, Fazle Abed, gave up a corporate career

پدرم، فاضل عابد، شغل شرکتی را برای ایجاد

to establish BRAC here in Bangladesh in 1972.

BRAC در بنگلادش در سال ۱۹۷۲ رها کرد.

Bangladesh was a wreck,

بنگلادش یک خرابه بود،

having just gone through a devastating cyclone

تازه از یک طوفان ویرانگر

followed by a brutal war for independence.

پس از آن یک جنگ بی رحمانه برای استقلال عبور کرده بود.

Working with the poorest of the poor, my father realized

پدرم که با فقیرترین فقرا کار می‌کرد، فهمید که

that poverty was more than the lack of income and assets.

فقر چیزی بیشتراز کمبود درآمد و دارایی است.

It was also a lack of hope.

در واقع کمبود امید هم بود.

People were trapped in poverty,

مردم در فقر گرفتار شده بودند،

because they felt their condition was immutable.

چون احساس می‌کردند که وضعیتشان غیرقابل تغییر است.

Poverty, to them, was like the sun and the moon --

فقر، از نظر آنها، مانند خورشید و ماه بود -

something given to them by God.

که خدا به آنها داده بود.

For poverty reduction programs to succeed,

برای موفقیت برنامه‌های کاهش فقر،

they would need to instill hope and self-worth

آنها نیاز به ایجاد امید و ارزش شخصی داشتند

so that, with a little support,

به طوری که با کمی حمایت،

people could lift themselves out of poverty.

مردم می‌توانستند خود را از فقر نجات دهند.

BRAC went on to pioneer the graduation approach,

BRAC پیشگام روش فارغ التحصیلی بود،

a solution to ultra-poverty that addresses both income poverty

یک راه حل برای فقر شدید که هم فقر درآمدی

and the poverty of hope.

وهم فقر امید را برطرف می‌کند.

The approach works primarily with women,

این رویکرد در درجه اول با زنان کار می‌کند،

because women are the most affected by ultra-poverty

زیرا زنان بیشترین تاثیر را از فقرشدید می‌گیرند

but also the ones most likely to pull themselves and their families

و همچنین کسانی هستند که به احتمال زیاد خود و خانواده خود را از آن

out of it.

بیرون می‌کشند.

Over a two-year period,

در طی یک دوره دو ساله،

we essentially do four things.

ما اساساً چهار کار انجام می‌دهیم.

One, we meet a woman's basic needs

یکی، ما نیازهای اساسی یک زن را

by giving her food or cash,

با دادن غذا یا پول نقد، می‌بینیم.

ensuring the minimum to survive.

تا حداقل از زنده ماندن مطمین شویم.

Two, we move her towards a decent livelihood

دو، با دادن یک چیز مانند دام،

by giving her an asset, like livestock,

او را به سمت امرار معاش مناسب می‌بریم،

and training her to earn money from it.

و به او آموزش می‌دهیم تا از طریق آن درآمد کسب کند.

Three, we train her to save, budget

سه، به او آموزش می‌دهیم تا پس انداز کند،

and invest her new wealth.

و دارایی جدیدش را سرمایه گذاری کند.

And four, we help to integrate her socially,

و چهار، به او کمک می‌کنیم تا از نظر اجتماعی کامل شود،

first into groups of women like her

ابتدا در گروه زنانی مثل خودش

and then into her community.

و سپس جامعه‌اش.

Each of these elements is key to the success of the others,

هر یک از این عناصر رمز موفقیت دیگران است،

but the real magic is the hope and sense of possibility

اما جادوی واقعی امید و احساس امکان است

the women develop through the close mentorship they receive.

زنان از طریق مشاوره نزدیکی که دریافت می‌کنند رشد می‌کنند.

Let me tell you about Jorina.

بگذارید در مورد ژورینا برایتان بگویم.

Jorina was born in a remote village in northern Bangladesh.

ژورینا در دهکده‌ای دور افتاده در شمال بنگلادش به دنیا آمد.

She never went to school,

هرگز به مدرسه نرفت،

and at the age of 15, she was married off to an abusive husband.

و در سن ۱۵ سالگی، با یک شوهر بد زبان ازدواج کرده بود.

He eventually abandoned her,

او سرانجام او را رها کرد،

leaving her with no income

بدون درآمد

and two children who were not in school and were severely malnourished.

و با دو کودک که در مدرسه نمی‌رفتند و به شدت دچار سو تغذیه بودند.

With no one to turn to for help,

بدون هیچ کس برای کمک،

she had no hope.

او امیدی نداشت.

Jorina joined BRAC's Graduation program in 2005.

جورینا در سال ۲۰۰۵ به برنامه فارغ التحصیلی BRAC پیوست.

She received a dollar a week,

او هفته‌ای یک دلار،

two cows,

دو گاو،

enterprise training

آموزش سازمانی

and a weekly visit from a mentor.

و یک ملاقات هفتگی با یک مربی دریافت می‌کرد.

She began to build her assets,

او شروع به ساخت دارایی‌هایش کرد،

but most importantly,

اما مهمتر از همه،

she began to imagine a better future for herself and her children.

او شروع به تصور آینده‌ای بهتر برای خود و فرزندانش کرد.

If you were visit Jorina's village today,

اگر امروز به روستای جورینا سفر می‌کردید،

you would find that she runs the largest general store in her area.

متوجه می‌شدید که وی بزرگترین فروشگاه همگانی در منطقه خود را اداره می‌کند.

She will proudly show you the land she bought

او با افتخار زمینی را که خریده به شما نشان خواهد داد

and the house she built.

و خانه‌ای که ساخته است.

Since we began this program in 2002,

از زمانی که ما این برنامه را در سال ۲۰۰۲ شروع کردیم،

two million Bangladeshi women

دو میلیون زن بنگلادشی

have lifted themselves and their families out of ultra-poverty.

خود و خانواده‌هایشان را از فقر شدید بیرون کشیده‌اند.

That's almost nine million people.

تقریباً نه میلیون نفر.

The program, which costs 500 dollars per household,

این برنامه، که برای هر خانوار ۵۰۰ دلار هزینه دارد،

runs for only two years,

فقط دو سال اجرا می‌شود،

but the impact goes well beyond that.

اما تأثیرش فراتر از آن خواهد بود.

Researchers at the London School of Economics found

محققان دانشکده اقتصاد لندن دریافتند

that even seven years after entering the program,

که هفت سال پس از ورود به برنامه،

92 percent of participants had maintained or increased

۹۲ درصد از شرکت کنندگان درآمد، دارایی و مصرف خود را

their income, assets and consumption.

حفظ کرده یا افزایش داده بودند.

Esther Duflo and Abhijit Banerjee,

استر دوفلو و ابیجیت بانرجی،

the MIT economists who won the Nobel Prize last year,

اقتصاددانان MIT که سال گذشته برنده جایزه نوبل شدند،

led multicountry evaluations

ارزیابی‌شان در چند کشورمنجر به این شد

that identified graduation as one of the most effective ways

که فارغ التحصیلی را به عنوان یکی از موثرترین رو‌‌ها برای شکستن

to break the poverty trap.

دام فقر معرفی کردند.

But my father wasn't content

اما پدر من راضی به یافتن

to have found a solution that worked for some people.

راه حلی نبود که برای برخی افراد مفید باشد.

He always wanted to know whether we were being ambitious enough

او همیشه می‌خواست بداند که آیا ما به اندازه کافی

in terms of scale.

دراصطلاح معیار بلندپروازیم.

So when we achieved nationwide scale in Bangladesh,

بنابراین وقتی به معیار سراسری در بنگلادش رسیدیم،

he wanted to know how we could scale it globally.

می‌خواست بداند چگونه می‌توانیم در سطح جهانی معیار بندی‌اش کنیم.

And that has to involve governments.

و این باید دولت‌ها را درگیر کند.

Governments already dedicate billions of dollars

دولت‌ها هم اکنون میلیاردها دلار

on poverty reduction programs.

به برنامه‌های کاهش فقر اختصاص داده‌اند.

But so much of that money is wasted,

اما مقدار زیادی از این پول هدر رفته است،

because these programs either don't reach the poorest,

زیرا این برنامه‌ها به فقیرترین‌ها،

and even the ones that do fail to have significant long-term impact.

و حتی مواردی که موفق به تأثیر قابل توجه طولانی مدت نمی‌شوند، نمی‌رسند.

We are working to engage governments

ما در تلاشیم تا با دولت‌ها همکاری کنیم

to help them to adopt and scale graduation programs themselves,

به منظور کمک برای معیار بندی و اقتباس برنامه‌های فارغ التحصیلی خودشان،

maximizing the impact of the billions of dollars

و به حداکثر رساندن تأثیر میلیاردها دلاری که

they already allocate to fight ultra-poverty.

در حال حاضر برای مبارزه با فقر شدید اختصاص داده‌اند.

Our plan is to help another 21 million people

برنامه ما کمک به ۲۱ میلیون نفر دیگر است

lift themselves out of ultra-poverty

تا خود را از فقر شدید نجات دهند

in eight countries over the next six years

طی شش سال آینده در هشت کشور

with BRAC teams on-site and embedded in each country.

با تیم‌های BRAC که در محل و در هر کشور تعبیه شده است.

In July of 2019, my father was diagnosed with terminal brain cancer

در ژوئیه سال ۲۰۱۹، تشخیص داده شد پدر من سرطان قسمت انتهایی مغز دارد

and given four months to live.

و چهار ماه برای زندگی فرصت دارد.

As he transitioned out of BRAC after leading the organization for 47 years,

هنگامی که او پس از ۴۷ سال هدایت سازمان از BRAC خارج می‌شد،

he reminded us that throughout his life,

به ما یادآوری کرد که در طول زندگی خود،

he saw optimism triumph over despair,

اوخوش‌بینی را بر یأس پیروزدیده‌است،

that when you light the spark of self-belief in people,

وقتی جرقه خودباوری را در مردم روشن می‌کنید،

even the poorest can transform their lives.

حتی فقیرترین‌ها نیز می‌توانند زندگی خود را متحول کنند.

My father passed away in December.

پدرم در دسامبر درگذشت.

He lit that spark for millions of people,

او این جرقه را برای میلیون‌ها نفر روشن کرد،

and in the final days of his life,

و در روزهای آخر زندگی خود،

he implored us to continue to do so for millions more.

او از ما درخواست کرد که برای میلیون‌ها نفر دیگر به این کار ادامه دهیم.

This opportunity is ours for the taking,

این فرصت گرفتن برای ماست،

so let's stop imagining a world without ultra-poverty

بنابراین بیایید تصور جهانی بدون فقر شدید را متوقف کنیم

and start building that world together.

و شروع به ساختن آن جهان با هم کنیم.

Thank you.

سپاسگزارم.