Siddharthan Chandran: Can the damaged brain repair itself?

Siddharthan Chandran: Hasarlı beyin kendisini onarabilir mi?

Çeviri: Ramazan Şen Gözden geçirme: güney örnek

I'm very pleased to be here today

Bugün burada sizlerle olmaktan

to talk to you all about how we might repair

ve hasar görmüş beyinleri nasıl onarabileceğimiz

the damaged brain,

konusunda konuşmaktan çok memnunum

and I'm particularly excited by this field,

ve bu dal beni özellikle heyecanlandırıyor,

because as a neurologist myself,

çünkü bir nörolog olarak,

I believe that this offers one of the great ways

inanıyorum ki bu bize bugün yıkıcı ve tedavi edilemeyen

that we might be able to offer hope

hastalıklarla yaşayan hastalar için

for patients who today live with devastating

umut sunabileceğimiz en önemli yollardan

and yet untreatable diseases of the brain.

birini arz ediyor.

So here's the problem.

Sorunu anlatayım.

You can see here the picture of somebody's brain

Burada gördüğünüz beyin resmi

with Alzheimer's disease

Alzheimer hastalığı taşıyan birine ait,

next to a healthy brain,

hemen yanında sağlıklı bir beyin,

and what's obvious is, in the Alzheimer's brain,

ve çok açıkça görüldüğü gibi, Alzheimer’li beyinde,

ringed red, there's obvious damage -- atrophy, scarring.

kırmızı ile çerçevelenmiş, bariz görülen hasar var -- atrofi, skarlaşma.

And I could show you equivalent pictures

Ve size başka hastalıklardan

from other disease: multiple sclerosis,

eşdeğer resimler gosterebilirim: multipl skleroz,

motor neuron disease, Parkinson's disease,

motor nöron hastalıkları, Parkinson hastalığı,

even Huntington's disease,

hatta Huntington hastalığı,

and they would all tell a similar story.

hepsi benzer bir hikaye anlatır.

And collectively these brain disorders represent

Ve topluca bu beyin bozuklukları

one of the major public health threats of our time.

zamanımızın en büyük halk sağlığı tehditlerinden biridir.

And the numbers here are really rather staggering.

Ve rakamlar burada oldukça inanılmazdır.

At any one time, there are 35 million people today

Herhangi bir anda, bugün 35 milyon kişi

living with one of these brain diseases,

bu beyin hastalıklarından biriyle yaşamaktadır

and the annual cost globally

ve küresel maliyet

is 700 billion dollars.

700 milyar dolardır.

I mean, just think about that.

Yani, bunu bir düşünün.

That's greater than one percent

Bu küresel gayri safi hasılanın

of the global GDP.

yüzde birinden fazladır.

And it gets worse,

Ve daha da kötüleşiyor,

because all these numbers are rising

çünkü bütün bu rakamlar yükseliyor

because these are by and large

çünkü bunlar genel olarak yaşa bağlı hastalıklar

age-related diseases, and we're living longer.

ve giderek daha uzun yaşıyoruz.

So the question we really need to ask ourselves is,

Öyleyse kendimize gerçekten sormamız gereken soru,

why, given the devastating impact of these diseases

neden, bu hastalıkların yıkıcı etkisine rağmen,

to the individual,

bireyden bahsediyorum,

never mind the scale of the societal problem,

toplumsal problem boyutunu bir kenara bırakalım,

why are there no effective treatments?

Neneden etkin tedaviler yok?

Now in order to consider this,

Şimdi bunun üzerinde düşünmek için,

I first need to give you a crash course

size öncelikle beynin nasıl çalıştığı konusunda

in how the brain works.

bir hızlandırılmış kurs vermem gerek.

So in other words, I need to tell you

Başka bir deyişle, sizlere

everything I learned at medical school.

tıp fakültesinde öğrendiğim her şeyi anlatmalıyım.

(Laughter)

(Kahkahalar)

But believe me, this isn't going to take very long.

Ama inanın, bu çok uzun sürmeyecek.

Okay? (Laughter)

Tamam? (Kahkahalar)

So the brain is terribly simple:

Beyin son derecede basittir:

it's made up of four cells,

dört hücreden oluşmuştur

and two of them are shown here.

ve ikisi burada gösterilmektedir.

There's the nerve cell,

Sinir hücresi vardır

and then there's the myelinating cell,

ve sonra myelin hücre vardır,

or the insulating cell.

ya da izolasyon hücreleri.

It's called oligodendrocyte.

Oligodendrosit denir.

And when these four cells work together

Bu dört hücre sağlıklı ve uyum içinde çalıştığında

in health and harmony,

they create an extraordinary symphony of electrical activity,

olağanüstü bir elektrik faaliyeti senfonisi yaratırlar

and it is this electrical activity

ve bu elektrik faaliyeti

that underpins our ability to think, to emote,

bizim düşünme, duygularımızı açığa serme, hatırlama

to remember, to learn, move, feel and so on.

öğrenme, hareket, hissetme gibi kabiliyetlerimizi destekler.

But equally, each of these individual four cells

Ama aynı zamanda, bu dört hücrenin her biri

alone or together, can go rogue or die,

tek başına ya da topluca, bozulabilir ya da ölebilir,

and when that happens, you get damage.

ve bu olduğunda siz hasar görürsünüz.

You get damaged wiring.

Tesisatınız hasarlanır.

You get disrupted connections.

Bağlantılar kesintiye uğrar.

And that's evident here with the slower conduction.

Ve daha yavaş iletim olduğu burada belirgindir.

But ultimately, this damage will manifest

Ama sonuçta, bu hasar ortaya

as disease, clearly.

açıkça hastalık olarak çıkacaktır.

And if the starting dying nerve cell

Ve eğer ölmeye başlayan sinir hücreleri

is a motor nerve, for example,

motor siniriyse, örneğin;

you'll get motor neuron disease.

motor sinir hastalığına yakalanacaksınız.

So I'd like to give you a real-life illustration

Size motor sinir hastalığı ile neler olduğunu

of what happens with motor neuron disease.

gerçek hayattan bir açıklamayla göstermek istiyorum.

So this is a patient of mine called John.

Bu benim John adlı bir hastam.

John I saw just last week in the clinic.

John’u daha geçen hafta klinikte gördüm.

And I've asked John to tell us something about what were his problems

Ve kendisine ilk başta motor sinir hastalığı

that led to the initial diagnosis

teşhisine neden olan

of motor neuron disease.

şikayetlerini sordum.

John: I was diagnosed in October in 2011,

John: 2011 Ekim ayında teşhis edildi,

and the main problem was a breathing problem,

başlıca şikayetim nefes almaydı,

difficulty breathing.

zorlukla nefes alıyordum.

Siddharthan Chandran: I don't know if you caught all of that, but what John was telling us

Bilmiyorum yakalayabildiniz mi, ama John bize dedi ki:

was that difficulty with breathing

Zor nefes alması

led eventually to the diagnosis

nihayetinde motor sinir hastalığı

of motor neuron disease.

teşhisine yönlendirdi.

So John's now 18 months further down in that journey,

John bu yolculuğa başlayalı 18 ay olmuş,

and I've now asked him to tell us something about

ve şimdi kendisine şu anki

his current predicament.

şikayetlerini söylemesini istedim.

John: What I've got now is the breathing's gotten worse.

John: Şu anki durumum nefes almam gittikçe daha zorlaştı.

I've got weakness in my hands, my arms and my legs.

Ellerimde, kollarımda ve bacaklarımda güçsüzlük var.

So basically I'm in a wheelchair most of the time.

Yani aslında çoğu zaman tekerlekli sandalyedeyim.

SC: John's just told us he's in a wheelchair

SC: John bize zamanının çoğunda tekerlekli sandalyede

most of the time.

olduğunu söyledi.

So what these two clips show

Bize bu iki görüntünün gösterdiği şey

is not just the devastating consequence of the disease,

sadece hastalığın yıkıcı sonuçları değil,

but they also tell us something about

aynı zamanda hastalığın

the shocking pace of the disease,

şok edici hızı

because in just 18 months,

çünkü sadece 18 ayda,

a fit adult man has been rendered

sağlıklı yetişkin bir insan

wheelchair- and respirator-dependent.

tekerlekli sandalyeye ve solunum aygıtına bağımlı hale geldi.

And let's face it, John could be anybody's father,

Ve kabul edelim, John herhangi birinin babası,

brother or friend.

kardeşi ya da arkadaşı olabilir.

So that's what happens when the motor nerve dies.

İşte motor sinir hücreleri öldüğünde böyle oluyor.

But what happens when that myelin cell dies?

Peki myelin hücre öldüğünde neler oluyor?

You get multiple sclerosis.

Multipl skleroz oluyorsunuz.

So the scan on your left

Soldaki tarama

is an illustration of the brain,

beynin bir resmi

and it's a map of the connections of the brain,

ve beyindeki bağlantıların bir haritası

and superimposed upon which

ve üzerine eklenen kısımlar da

are areas of damage.

hasar görmüş bölgeler.

We call them lesions of demyelination.

Biz buna demyelinasyon lezyonları diyoruz.

But they're damage, and they're white.

Ama hasarlılar ve beyazlar.

So I know what you're thinking here.

Şimdi ne düşündüğünüzü biliyorum.

You're thinking, "My God, this bloke came up

Diyorsunuz ki, “Tanrım, bu adam çıktı

and said he's going to talk about hope,

ve umut hakkında konuşacağını söyledi

and all he's done is give a really rather bleak

ve şu ana kadar tek yaptığı kasvetli ve

and depressing tale."

iç karartıcı bir hikaye anlatmak oldu.”

I've told you these diseases are terrible.

Size bu hastalıkların feci şeyler olduğunü söylemiştim.

They're devastating, numbers are rising,

Yıkıcılar ve rakamlar yükseliyor,

the costs are ridiculous, and worst of all,

maliyetler gülünç ve en kötüsü

we have no treatment. Where's the hope?

tedavi yok. Umut nerede?

Well, you know what? I think there is hope.

Yani, biliyor musunuz? Bence umut var.

And there's hope in this next section,

Umut M.S. hastası olan başka birinin

of this brain section of somebody else with M.S.,

bu beyin bölgesinde

because what it illustrates

çünkü bize gösteriyor ki,

is, amazingly, the brain can repair itself.

şaşırtıcı bir şekilde, beyin kendini onarabiliyor.

It just doesn't do it well enough.

Sadece yeteri kadar iyi yapamıyor bu işi.

And so again, there are two things I want to show you.

Ve tekrar, size göstermek istediğim iki şey var.

First of all is the damage of this patient with M.S.

Birincisi, M.S. hastası olan hastanın hasarı.

And again, it's another one of these white masses.

Ve tekrar, beyaz küme olanlardan bir tane daha.

But crucially, the area that's ringed red

Ama en önemlisi, kırmızı ile halkaya alınmış kısım

highlights an area that is pale blue.

soluk mavi bir bölgeyi öne çıkarıyor.

But that area that is pale blue was once white.

Ama o mavi olan bölge daha önce beyazdı.

So it was damaged. It's now repaired.

Yani hasarlıydı. Şimdi onarılmış.

Just to be clear: It's not because of doctors.

Açık olayım: Doktorlar sayesinde değil.

It's in spite of doctors, not because of doctors.

Doktorlara rağmen, doktorlar sayesinde değil.

This is spontaneous repair.

Bu beklenmedik bir onarma.

It's amazing and it's occurred

Şaşırtıcı ve gerçekleşti

because there are stem cells in the brain, even,

çünkü beyinde kök hücreleri vardır, hatta,

which can enable new myelin, new insulation,

hasarlı sinirlerin üzerine yeni myelin,

to be laid down over the damaged nerves.

yeni izolasyon döşenmesini mümkün kılarlar.

And this observation is important for two reasons.

Bu gözlem iki sebepten dolayı çok önemli.

The first is it challenges one of the orthodoxies

Birincisi tıp fakültesinde öğrendiğimiz

that we learnt at medical school,

inançlarımızdan birine meydan okur,

or at least I did, admittedly last century,

en azından benim öğrendiğim bir inanç, kabul edebiliriz ki,

which is that the brain doesn't repair itself,

son asırda, beyin kendini onaramaz inancı,

unlike, say, the bone or the liver.

kemik ya da ciğerin aksine.

But actually it does, but it just doesn't do it well enough.

Ama aslında onarır, sadece yeteri kadar değil.

And the second thing it does,

İkincisi de şu,

and it gives us a very clear direction of travel for new therapies --

bize yeni tedavi yolları için çok net bir yön verir —

I mean, you don't need to be a rocket scientist

Demek istediğim burada ne yapılacağını bilmek için

to know what to do here.

roket mühendisi olmanıza gerek yok.

You simply need to find ways of promoting

İç sebeplerden, kendiliğinden zaten olan onarmaları

the endogenous, spontaneous repair that occurs anyway.

desteklemek için yöntemler bulmalısınız.

So the question is, why, if we've known that

Öyleyse soru bu, neden,

for some time, as we have,

bir süredir bunu biliyorsak, ki biliyoruz,

why do we not have those treatments?

neden böyle tedavilerimiz yok?

And that in part reflects the complexity

Bu bize ilaç geliştirme konusundaki

of drug development.

karmaşıklıkları gösterir.

Now, drug development you might think of

İlaç geliştirmeyi oldukça pahalı

as a rather expensive but risky bet,

ama riskli bir bahis olarak düşünebilirsiniz ,

and the odds of this bet are roughly this:

bu bahisin olasılıkları kabaca şöyledir:

they're 10,000 to one against,

10,000’e karşı birdir,

because you need to screen about 10,000 compounds

çünkü 10,000 bileşeni elemeniz gerekir ki

to find that one potential winner.

bir olası kazananı bulabilesiniz.

And then you need to spend 15 years

Sonra da 15 yıl harcamalısınız

and spend over a billion dollars,

milyarlarca dolar harcamalısınız,

and even then, you may not have a winner.

ve o zaman bile bir kazananınız olmayabilir.

So the question for us is,

Öyleyse sormamız gereken şu,

can you change the rules of the game

oyunun kurallarını değiştirebilir misiniz,

and can you shorten the odds?

olasılıkları kısaltabilir misiniz?

And in order to do that, you have to think,

Bunu yapabilmek icin, düşünmeniz gereken,

where is the bottleneck in this drug discovery?

bu ilaç keşfetme işini yavaşlatan şey nedir?

And one of the bottlenecks is early in drug discovery.

Yavaşlatan şeylerden biri ilaç keşfinin ilk başlarındadır.

All that screening occurs in animal models.

Bütün bu elemeler hayvan örnekler üzerinde gerçekleşir.

But we know that the proper study of mankind is man,

Ama biliyoruz ki insandır insanın asıl bileceği,

to borrow from Alexander Pope.

Alexander Pope’tan ödünç alalım.

So the question is, can we study these diseases

Öyleyse soru şu, bu hastalıkları

using human material?

insan malzemesi kullanarak araştırabilir miyiz?

And of course, absolutely we can.

Tabii ki, kesinlikle araştırabiliriz.

We can use stem cells,

Kök hücre kullanabiliriz

and specifically we can use human stem cells.

ve özellikle insan kök hücreleri kullanabiliriz.

And human stem cells are these extraordinary

İnsan kök hücreleri olağanüstü

but simple cells that can do two things:

ama basit hücrelerdir ve iki şey yapabilirler:

they can self-renew or make more of themselves,

kendilerini yenileyebilirler ya da kendilerini çoğaltabilirler,

but they can also become specialized

ama aynı zamanda uzmanlaşıp

to make bone, liver or, crucially, nerve cells,

kemik, ciğer, ya da çok önemli olarak, sinir hücreleri

maybe even the motor nerve cell

ve belki de motor sinir hücreleri

or the myelin cell.

ya da myelin hücreleri üretebilirler.

And the challenge has long been,

Zorluk uzun süredir,

can we harness the power,

bu gücü, kök hücrelerinin

the undoubted power of these stem cells

şüphe götürmeyen bu gücünü,

in order to realize their promise

yenileyici nöroloji için vaadettiklerinin

for regenerative neurology?

farkına varmak için kullanabilir miyiz idi.

And I think we can now, and the reason we can

Bence yapabiliriz, öyle düşünüyorum çünkü

is because there have been several major discoveries

birkaç ana keşif yapıldı

in the last 10, 20 years.

son 10, 20 yıl içerisinde.

One of them was here in Edinburgh,

Bunlardan bir tanesi burada Edinburgh’taydi,

and it must be the only celebrity sheep, Dolly.

herhalde tek meşhur koyun, Dolly.

So Dolly was made in Edinburgh,

Dolly Edinburgh’ta yapıldı,

and Dolly was an example

ve Dolly yetişkin bir kök hücreden

of the first cloning of a mammal

ilk klonlanan memeli

from an adult cell.

örneğiydi.

But I think the even more significant breakthrough

Ama bence asıl önemli yenilik

for the purposes of our discussion today

bugünkü tartışmamızla ilgili olarak

was made in 2006 by a Japanese scientist

2006’da Japon bir bilim adamı

called Yamanaka.

Yamanaka tarafından yapıldı.

And what Yamaka did,

Yamaka’nın yaptığı,

in a fantastic form of scientific cookery,

fevkalade bir bilimsel aşçılık diyebiliriz,

was he showed that four ingredients,

bize gösterdi ki dört madde,

just four ingredients,

sadece dört madde,

could effectively convert any cell, adult cell,

etkili bir şekilde herhangi bir hücreyi, yetişkin hücreyi,

into a master stem cell.

ana kök hücre haline dönüştürebilir.

And the significance of this is difficult to exaggerate,

Bunun önemini abartmak zor

because what it means that from anybody in this room,

çünku bunun anlamı, bu salondaki herhangi birinden,

but particularly patients,

ama özellikle de hastalardan,

you could now generate

sipariş üzerine, şahsa özel

a bespoke, personalized tissue repair kit.

doku onarım takımı üretebilirsiniz.

Take a skin cell, make it a master pluripotent cell,

Bir deri hücresini alın, ana pluripotent hücreye dönüştürün,

so you could then make those cells

böylelikle bundan kendi

that are relevant to their disease,

hastalıklarıyla ilgili hücreler yapabilirsiniz,

both to study but potentially to treat.

hem araştırmak hem de tedavi için.

Now, the idea of that at medical school --

Şimdi bunun düşüncesi bile tıp fakültesinde --

this is a recurring theme, isn't it, me and medical school? —

bu yinelenen bir tema değil mi? ben ve tıbbiye? —

would have been ridiculous,

oldukça gülünç olurdu,

but it's an absolute reality today.

ama bugün mutlak bir gerçeklik.

And I see this as the cornerstone

Ve ben bunu yenilenmenin, onarmanın

of regeneration, repair and hope.

ve umudun temel taşı olarak görüyorum.

And whilst we're on the theme of hope,

Umuttan bahsetmişken,

for those of you who might have failed at school,

okulda başarısızlığa uğramış olanlarınız için

there's hope for you as well,

sizin için de umut var.

because this is the school report of John Gerdon.

Bu John Gerdon’un okul raporundan. [“Sanırım bilim adamı olmak düşünceleri var;

["I believe he has ideas about becoming a scientist; on his present showing this is quite ridiculous."]

bu şu anda oldukça gülünç görünüyor.”]

So they didn't think much of him then.

But what you may not know is that he got the Nobel Prize for medicine

Yani o zamanlar pek birşey olduğunu düşünmemişlerdi.

just three months ago.

Bilmiyor olabilirsiniz ama kendisi sadece üç ay önce Nobel Tıp Ödülünü aldı.

So to return to the original problem,

Asıl soruna dönecek olursak,

what is the opportunity of these stem cells,

Peki bu kök hücrelerin

or this disruptive technology,

ya da hasarlı beyini onarma konusunda

for repairing the damaged brain,

bu bilindik gidişatı yıkan teknolojilerin,

which we call regenerative neurology?

yenileyici nöroloji dediğimiz fırsatı nedir?

I think there are two ways you can think about this:

Bence bunu iki şekilde düşünebiliriz:

as a fantastic 21st-century drug discovery tool,

Fevkalade bir 21. yüzyıl ilaç keşif aracı

and/or as a form of therapy.

ve/veya bir tedavi şekli.

So I want to tell you a little bit about both of those

Önümüzdeki dakikalarda sizlere bunların

in the next few moments.

her ikisinden de biraz bahsetmek istiyorum.

Drug discovery in a dish is how people often

Tabaktaki ilaç keşfi derler

talk about this.

insanlar bundan bahsettiklerinde.

It's very simple: You take a patient with a disease,

Çok basittir: Hastayı alırsınız,

let's say motor neuron disease,

diyelim ki motor nöron hastalığı olan bir hastayı,

you take a skin sample,

doku örneği alırsınız,

you do the pluripotent reprogramming,

pluripotent yeniden programlamasını yaparsınız,

as I've already told you,

az önce bahsettiğim gibi

and you generate live motor nerve cells.

ve canlı motor sinir hücreleri üretirsiniz.

That's straightforward, because that's what

Bu çok basittir çünkü, bunu yapmak

pluripotent cells can do.

pluripotent hücreler için doğaldır.

But crucially, you can then compare their behavior

Ama en önemlisi bunların davranışını

to their equivalent but healthy counterparts,

eşdeğer sağlıklı benzerleriyle karşılaştırırsınız,

ideally from an unaffected relative.

etkilenmemiş bir akrabadan olması en ideali olur.

That way, you're matching for genetic variation.

Bu şekilde genetik varyasyona göre eşlersiniz.

And that's exactly what we did here.

Ve biz de aynen bunu yaptık.

This was a collaboration with colleagues:

Meslektaşlar arasında bir işbirliğiydi:

in London, Chris Shaw; in the U.S., Steve Finkbeiner and Tom Maniatis.

Londra’da, Chris Shaw; ABD’de, Steve Finkbeiner ve Tom Maniatis.

And what you're looking at, and this is amazing,

Ve şu an baktığınız şey, hayranlık verici

these are living, growing, motor nerve cells

bunlar yaşayan, büyüyen, motor sinir hücreleri

from a patient with motor neuron disease.

motor sinir hastalığı taşıyan bir hastadan alınmış.

It happens to be an inherited form.

Kalıtsal bir şekli buradaki.

I mean, just imagine that.

Yani bir düşünün.

This would have been unimaginable 10 years ago.

Bu 10 yıl önce hayal edilemezdi.

So apart from seeing them grow and put out processes,

Bunların büyümesini ve işlemesini görmenin yanı sıra

we can also engineer them so that they fluoresce,

floresan ışığı yaymalarını sağlayabiliriz

but crucially, we can then track their individual health

ama en önemlisi herbirinin sağlığını takip edebiliriz

and compare the diseased motor nerve cells

ve hastalıklı motor nöron hücreleri ile

to the healthy ones.

sağlıklı hücreleri karşılaştırabiliriz.

And when you do all that and put it together,

Bütün bunları yapıp bir araya getirdiğinizde,

you realize that the diseased ones,

hastalıklı hücrelerin,

which is represented in the red line,

kırmızı çizgiyle belirtildi,

are two and a half times more likely to die

ölme olasılıklarının sağlıklı benzerlerinden

than the healthy counterpart.

iki buçuk kat fazla olduğunu anlarsınız.

And the crucial point about this is that you then have

Buradaki en önemli nokta

a fantastic assay to discover drugs,

ilaç keşfetmek için fevkalade bir tahliliniz var

because what would you ask of the drugs,

çünkü ilaçtan istediğiniz şu

and you could do this through a high-throughput

ve bunu otomatik eleme sistemi kullanarak

automated screening system,

yüksek işlem hacmiyle yapabilirsiniz.

you'd ask the drugs, give me one thing:

İlaca dersiniz ki bana tek bir şey ver:

find me a drug that will bring the red line

Bana kırmızı çizgiyi

closer to the blue line,

mavi çizgiye yakınlaştıracak bir ilaç ver,

because that drug will be a high-value candidate

bu ilaç çok yüksek değeri olan bir aday olacağı için

that you could probably take direct to human trial

muhtemelen doğrudan insanlar üzerinde test edebilirsiniz

and almost bypass that bottleneck

ve daha önce bahsettiğim ilaç keşfini en çok yavaşlatan

that I've told you about in drug discovery

hayvanlarla ilgili

with the animal models,

aşamayı hemen hemen atlarsınız,

if that makes sense. It's fantastic.

anlatabildim mi bilmem. Bu olağanüstü.

But I want to come back

Fakat kök hücreleri,

to how you might use stem cells directly

hasarı onarmak için doğrudan nasıl kullanabiliriz

to repair damage.

konusuna geri dönmek istiyorum.

And again there are two ways to think about this,

Bunu da iki şekilde düşünebiliriz

and they're not mutually exclusive.

ve bunlar birbirinden bağımsız değil.

The first, and I think in the long run

Birincisi, uzun vadede

the one that will give us the biggest dividend,

bize en büyük kâr payını verecek olan,

but it's not thought of that way just yet,

ama henüz bu şekilde düşünmediğimiz,

is to think about those stem cells that are already

halihazırda beyninizde olan kök hücreleri düşünmek

in your brain, and I've told you that.

ki size anlattım bunu.

All of us have stem cells in the brain,

Hepimizin beyninde kök hücreler var,

even the diseased brain,

hastalıklı beyinde bile

and surely the smart way forward

ve ilerisi için en akıllı olanı

is to find ways that you can promote and activate

halihazırda beyninizde olan kök hücreleri

those stem cells in your brain already

desteklemek ve etkinleştirme yolları bulmak

to react and respond appropriately to damage

öyle ki hasara uygun şekilde tepki ve karşılık versinler

to repair it.

ve onarabilsinler.

That will be the future.

Gelecek bu olacak.

There will be drugs that will do that.

Bunu yapan ilaçlar olacak.

But the other way is to effectively parachute in cells,

Ama diğer yöntem temelde hücreleri indirmek,

transplant them in,

içeri nakletmek,

to replace dying or lost cells, even in the brain.

ölen ve kaybolan hücrelerin yerine geçirmek, beyinde bile.

And I want to tell you now an experiment,

Şimdi size bir deney anlatmak istiyorum,

it's a clinical trial that we did,

yaptığımız bir klinik denemesi,

which recently completed,

yakın zaman önce tamamladık,

which is with colleagues in UCL,

UCL’den meslektaşlar ile,

David Miller in particular.

özellikle David Miller ile.

So this study was very simple.

Bu çalışma çok basitti.

We took patients with multiple sclerosis

Multipl skleroz olan hastalar aldık

and asked a simple question:

ve basit bir soru sorduk:

Would stem cells from the bone marrow

Kemik iliğinden alınan kök hücreler

be protective of their nerves?

sinirlerini koruyabilir mi?

So what we did was we took this bone marrow,

Yaptığımız şey kemik iliğini alıp,

grew up the stem cells in the lab,

laboratuvarda kök hücreleri yetiştirdik

and then injected them back into the vein.

ve damara geri enjekte ettik.

I'm making this sound really simple.

Çok basitleştirerek anlatıyorum.

It took five years off a lot of people, okay?

Birçok insanın beş yılını aldı, tamam mı?

And it put gray hair on me

Ayrıca saçlarımı ağarttı

and caused all kinds of issues.

ve birçok soruna yol açtı.

But conceptually, it's essentially simple.

Ama kavramsal olarak, temelde çok basit.

So we've given them into the vein, right?

Damardan geri verdik, tamam?

So in order to measure whether this was successful or not,

Bunun başarılı olup olmadığını ölçmek için,

we measured the optic nerve

optik sinirleri ölçtük

as our outcome measure.

sonlanım ölçüsü olarak.

And that's a good thing to measure in M.S.,

M.S. için bu iyi bir ölçü

because patients with M.S. sadly suffer

çünkü M.S. hastaları maalesef

with problems with vision --

görme bozuklukları da yaşar --

loss of vision, unclear vision.

görme kaybı, bulanık görme.

And so we measured the size of the optic nerve

David Miller ile tarayıcılar kullanarak

using the scans with David Miller

optik sinirin boyunu ölçtük

three times -- 12 months, six months,

üç kez, 12 ay, altı ay

and before the infusion --

ve infüzyondan önce --

and you can see the gently declining red line.

hafifçe düşen kırmızı çizgiyi görebilirsiniz.

And that's telling you that the optic nerve is shrinking,

Bu size optik sinirin küçüldüğünü anlatıyor,

which makes sense, because their nerves are dying.

mantıklı çünkü sinirler ölüyor.

We then gave the stem cell infusion

Sonra kök hücre infüzyonunu verdik

and repeated the measurement twice --

ve ölçümleri iki kez tekrarladık --

three months and six months --

üç ay ve altı ay --

and to our surprise, almost,

ve bizi neredeyse şaşırtarak

the line's gone up.

çizgi yukarı çıktı.

That suggests that the intervention

Buradan ortaya atılabilir ki

has been protective.

müdahale koruyucu oldu.

I don't think myself that what's happened

Bence sanmıyorum ki burada olan

is that those stem cells have made new myelin

kök hücreleri yeni myelin ya da yeni sinir hücresi

or new nerves.

üretmiş olsun.

What I think they've done is they've promoted

Burada olan bence endojenöz kök hücrelerini ya da öncül hücreleri

the endogenous stem cells, or precursor cells,

işlerini yapmak üzere harekete geçirdiler,

to do their job, wake up, lay down new myelin.

uyanıp yeni myelin üretmeleri için.

So this is a proof of concept.

Böylece kavramı ispatladık.

I'm very excited about that.

Bundan büyük heyecan duyuyorum.

So I just want to end with the theme I began on,

Başladığım tema ile bitirmek istiyorum,

which was regeneration and hope.

yenilenme ve umut.

So here I've asked John

Burada John’a gelecek için

what his hopes are for the future.

umutlarının ne olduğunu sordum.

John: I would hope that

John: Umarım ki

sometime in the future

gelecekte bir gün

through the research that you people are doing,

sizlerin yaptığı araştırmalarla,

we can come up with a cure

bir tedavi bulabiliriz,

so that people like me can lead a normal life.

böylece benim gibi insanlar normal bir hayat yaşayabilir.

SC: I mean, that speaks volumes.

SC: Yani, bu bize çok şey anlatıyor.

But I'd like to close by first of all thanking John --

Ama öncelikle John’a teşekkür ederek bitirmek istiyorum --

thanking John for allowing me to share

John’a bana kendi anlayışını ve bu görüntüleri

his insights and these clips with you all.

sizlerle paylaşmama izin verdiği için minnettarım.

But I'd also like to add to John and to others

Ama John’un ve diğerlerinin görüşlerine

that my own view is, I'm hopeful for the future.

kendi görüşümü eklemek isterim, ben gelecek için umutluyum.

I do believe that the disruptive technologies

Ezber bozan teknolojiler,

like stem cells that I've tried to explain to you

size açıklamaya çalıştığım kök hücreler gibi,

do offer very real hope.

çok gerçek bir umut sunuyor.

And I do think that the day that we might be able

Hasarlı beyinleri onarabileceğimiz

to repair the damaged brain

günler benim kanaatimce

is sooner than we think.

sandığımızdan daha yakın.

Thank you.

Teşekkürler.

(Alkışlar)

(Applause)