Alice Goffman: How we're priming some kids for college — and others for prison

Çeviri: Goksu Kalayci Gözden geçirme: Ramazan Şen

On the path that American children travel to adulthood,

Amerikan çocukların yetişkinliğe doğru yolculuğunda

two institutions oversee the journey.

iki kurum önemli rol oynar.

The first is the one we hear a lot about: college.

İlki hepimizin sıkça duyduğu üniversite.

Some of you may remember the excitement that you felt

Bazılarınız, üniversiteye ilk başladığında

when you first set off for college.

hissettiği o heyecanı hatırlayacaktır.

Some of you may be in college right now

Bazılarınız şu anda üniversitede olabilir,

and you're feeling this excitement at this very moment.

ve siz bu heyecanı şu anda yaşıyorsunuzdur.

College has some shortcomings.

Üniversitenin bazı kusurları var.

It's expensive; it leaves young people in debt.

Pahalıdır; genç insanları borçlandırır.

But all in all, it's a pretty good path.

Ama genel olarak, oldukça iyi bir yol.

Young people emerge from college with pride and with great friends

Gençler, üniversiteden gurur, iyi arkadaşlar

and with a lot of knowledge about the world.

ve dünya ile ilgili bir sürü bilgi ile ayrılırlar.

And perhaps most importantly,

Belki de en önemlisi

a better chance in the labor market than they had before they got there.

iş piyasasında, üniversiteye gelmeden öncekinden daha avanatjlı bir konumdadırlar.

Today I want to talk about the second institution

Ben bugün, ABD'de çocukluktan yetişkinliğe geçiş

overseeing the journey from childhood to adulthood in the United States.

yolculuğunda önemli rol oynayan ikinci kurumdan bahsetmek istiyorum.

And that institution is prison.

Bu kurum hapishane.

Young people on this journey are meeting with probation officers

Bu yolculuktaki gençler, öğretmenler yerine

instead of with teachers.

gözaltı memurlarıyla tanışıyorlar.

They're going to court dates instead of to class.

Derslere gitmek yerine, mahkemelere gidiyorlar.

Their junior year abroad is instead a trip to a state correctional facility.

Yurt dışında okunacak 3. sene yerine, ıslah evlerine yolculuk yapıyorlar.

And they're emerging from their 20s

Ve 20'li yaşlarından,

not with degrees in business and English,

işletme ve İngilizce dereceleriyle değil

but with criminal records.

suç kayıtlarıyla çıkıyorlar.

This institution is also costing us a lot,

Bu kurum ayrıca bize çok para harcatıyor.

about 40,000 dollars a year

New Jersey'de bir genci

to send a young person to prison in New Jersey.

hapishaneye yollamak, yılda yaklaşık 40.000 dolara mal oluyor.

But here, taxpayers are footing the bill

Ama burada, vergi ödeyenler masrafları üstleniyor,

and what kids are getting is a cold prison cell

hapishanedeki gençlerse karşılığında soğuk bir hapishane hücresi alıyorlar

and a permanent mark against them when they come home

ve eve gelip de iş başvurusu yaptıkları zaman

and apply for work.

karşılaşacakları kalıcı bir yafta.

There are more and more kids on this journey to adulthood

ABD'de yetişkinliğe giden bu yolculukta eskisinden çok daha fazla çocuk var

than ever before in the United States and that's because in the past 40 years,

çünkü son 40 yılda

our incarceration rate has grown by 700 percent.

hapsetme oranımız yüzde 700 arttı.

I have one slide for this talk.

Bu konuşma için bir slaydım var.

Here it is.

İşte burada.

Here's our incarceration rate,

İşte hapsetme oranımız,

about 716 people per 100,000 in the population.

toplam nüfusta 100.000 insan başına 716 kişi.

Here's the OECD countries.

Bu da Ekonomik Kalkınma ve İşbirliği Örgütü'ndeki ülkeler.

What's more, it's poor kids that we're sending to prison,

Dahası, hapse yolladığımız çocukların bir çoğu

too many drawn from African-American and Latino communities

siyahi ve Latin topluluklardan gelmiş fakir çocuklar;

so that prison now stands firmly between the young people trying to make it

böylece hapishane, başarmaya çalışan genç insanlarla, Amerikan Rüyası'nın

and the fulfillment of the American Dream.

gerçekleşmesi arasında kalın bir duvar olarak duruyor.

The problem's actually a bit worse than this

Aslında sorun bundan biraz daha kötü

'cause we're not just sending poor kids to prison,

çünkü fakir çocukları yalnızca hapse yollamıyoruz,

we're saddling poor kids with court fees,

fakir çocuklara mahkeme masrafları,

with probation and parole restrictions,

gözaltı ve şartlı tahliyeler,

with low-level warrants,

düşük seviye suç hükümlerle yüklüyoruz.

we're asking them to live in halfway houses and on house arrest,

Onlardan ev hapsinde veya rehabilitasyon merkezlerinde yaşamalarını istiyoruz

and we're asking them to negotiate a police force

ve onlardan kamu güvenliği için değil,

that is entering poor communities of color,

tutuklamalar yaparak şehir hazinesini doldurmak

not for the purposes of promoting public safety,

için siyahi mahallelere giren

but to make arrest counts, to line city coffers.

bir polis teşkilatıyla tartışmalarını bekliyoruz.

This is the hidden underside to our historic experiment in punishment:

Bu, tarihi ceza deneyimizin gizlenmiş alt yüzü:

young people worried that at any moment, they will be stopped, searched and seized.

gençler her an durdurulup aranacaklarından ve götürüleceklerinden endişelilerdi.

Not just in the streets, but in their homes,

Sadece sokaklarda değil, evlerinde,

at school and at work.

okulda ve iş yerlerinde.

I got interested in this other path to adulthood

Ben, yetişkinliğe giden bu diğer yola

when I was myself a college student

2000'lerin başında

attending the University of Pennsylvania

Pennsylvania Üniversite'sinde

in the early 2000s.

bir öğrenciyken merak saldım.

Penn sits within a historic African-American neighborhood.

Penn, tarihi bir Afro-Amerikan mahallesinin üstüne kurulu.

So you've got these two parallel journeys going on simultaneously:

Böylece bu iki paralel yolculuk aynı anda gerçekleşiyor:

the kids attending this elite, private university,

bu elit, özel üniversitede okuyan çocuklar

and the kids from the adjacent neighborhood,

ve bazıları üniversiteye giden,

some of whom are making it to college,

bir çoğu da hapse yollanan

and many of whom are being shipped to prison.

karşı mahalledeki çocuklar.

In my sophomore year, I started tutoring a young woman who was in high school

Üniversitedeki ikinci yılımda, üniversiteden 10 dakika uzakta

who lived about 10 minutes away from the university.

yaşayan liseli bir genç kadına özel dersler vermeye başladım.

Soon, her cousin came home from a juvenile detention center.

Kısa sürede, kuzeni bir çocuk ıslah evinden eve döndü.

He was 15, a freshman in high school.

15 yaşındaydı, liseye yeni başlamıştı.

I began to get to know him and his friends and family,

Onu, arkadaşlarını ve ailesini tanımaya başladım

and I asked him what he thought about me writing about his life

ve ona üniversite son sınıf tezim olarak onun hayatı ile ilgili

for my senior thesis in college.

yazmam hakkında ne düşündüğünü sordum.

This senior thesis became a dissertation at Princeton

Bu son sınıf tezi Princeton'da bir doktora tezi haline geldi,

and now a book.

ve şimdi de bir kitap.

By the end of my sophomore year,

Üniversite ikinci sınıfın sonunda

I moved into the neighborhood and I spent the next six years

o mahalleye taşındım ve gelecek altı yılı genç insanların

trying to understand what young people were facing as they came of age.

olgunlaşırken nelerle karşılaştıklarını anlamaya çalışarak geçirdim.

The first week I spent in this neighborhood,

Bu mahallede geçirdiğim ilk hafta

I saw two boys, five and seven years old,

beş ve yedi yaşlarında, büyüğün küçüğün arkasından

play this game of chase,

koştuğu bir kovalamaca oyunu

where the older boy ran after the other boy.

oynayan iki oğlan çocuğu gördüm.

He played the cop.

Büyük olan polisi oynuyordu.

When the cop caught up to the younger boy,

Polis küçük çocuğu yakaladığında,

he pushed him down,

onu yere itti,

handcuffed him with imaginary handcuffs,

hayali kelepçelerle onu kelepçeledi,

took a quarter out of the other child's pocket,

çocuğun cebinden bir çeyreklik çıkardı ve

saying, "I'm seizing that."

"Bunu alıyorum" dedi.

He asked the child if he was carrying any drugs

Çocuğa üzerinde uyuşturucu bulunup bulunmadığını

or if he had a warrant.

veya izin belgesi olup olmadığını sordu.

Many times, I saw this game repeated,

Bu oyunun oynandığını bir çok kez gördüm,

sometimes children would simply give up running,

bazen çocuklar öylece koşmaktan vazgeçiyor,

and stick their bodies flat against the ground

elleri başlarının üstünde

with their hands above their heads, or flat up against a wall.

kendilerini yere atıyor veya bir duvara yapışıyorlardı.

Children would yell at each other,

Çocuklar birbirlerine bağırırlardı:

"I'm going to lock you up,

"Seni içeri tıkacağım,

I'm going to lock you up and you're never coming home!"

seni içeri tıkacağım ve bir daha asla eve dönmeyeceksin!"

Once I saw a six-year-old child pull another child's pants down

Bir keresinde altı yaşında bir çocuğun bir başkasının pantolonunu indirip

and try to do a cavity search.

üstünü aramaya çalıştığını gördüm.

In the first 18 months that I lived in this neighborhood,

Bu mahallede yaşadığım ilk 18 ay boyunca,

I wrote down every time I saw any contact between police

polisler ve komşum olan bu insanlar arasında gördüğüm

and people that were my neighbors.

her irtibatı yazdım.

So in the first 18 months,

Yani lk 18 ay boyunca,

I watched the police stop pedestrians or people in cars,

polislerin yayaları veya arabadaki insanları durdurduklarını,

search people, run people's names,

insanların üstünü aradıklarını,

chase people through the streets,

isimlerini aldıklarını, sokakta birilerini kovaladıklarını

pull people in for questioning,

insanları sorguya çektiklerini

or make an arrest every single day, with five exceptions.

ve beş durum haricinde her gün birini tutukladıklarını gördüm.

Fifty-two times, I watched the police break down doors,

52 kere polisin kapıları kırmasını izledim,

chase people through houses

evlerin içinde insanları kovalamalarını

or make an arrest of someone in their home.

ya da birisini evinin içinde tutuklamalarını.

Fourteen times in this first year and a half,

İlk bir buçuk yılda 14 kere

I watched the police punch, choke, kick, stomp on or beat young men

polisin, genç adamları yakaladıktan sonra yumruklamasını, tekmelemesini,

after they had caught them.

boğazlamasını veya dövmesini izledim.

Bit by bit, I got to know two brothers,

Yavaş yavaş iki erkek kardeşi tanımaya başladım,

Chuck and Tim.

Chuck ve Tim.

Chuck was 18 when we met, a senior in high school.

Tanıştığımızda Chuck 18 yaşındaydı, lisede son sınıf öğrencisi.

He was playing on the basketball team and making C's and B's.

Basketbol takımında oynuyor ve derslerinden B ve C'ler alıyordu.

His younger brother, Tim, was 10.

Küçük kardeşi Tim, 10 yaşındaydı.

And Tim loved Chuck; he followed him around a lot,

Ve Tim Chuck'ı çok severdi, hep onu takip ederdi,

looked to Chuck to be a mentor.

Chuck'ı bir akıl hocası olarak görürdü.

They lived with their mom and grandfather

Anneleri ve dedeleriyle

in a two-story row home with a front lawn and a back porch.

ön bahçesi ve arkada verandası olan iki katlı bir evde yaşıyorlardı.

Their mom was struggling with addiction all while the boys were growing up.

Anneleri, çocuklar büyürken bağımlılıkla cebelleşiyordu.

She never really was able to hold down a job for very long.

Hiçbir zaman, uzun süre boyunca bir işte çalışamıyordu.

It was their grandfather's pension that supported the family,

Aileyi geçindiren, yemek, kıyafet ve çocukların

not really enough to pay for food and clothes

okul malzemelerini karşılamaya pek yetmeyen,

and school supplies for growing boys.

dedenin emekli maaşıydı.

The family was really struggling.

Aile gerçekten çok zor durumdaydı.

So when we met, Chuck was a senior in high school.

İşte tanıştığımzda, Chuck lisede son sınıftaydı.

He had just turned 18.

Daha yeni 18 olmuştu.

That winter, a kid in the schoolyard

O kış, okul bahçesinde bir çocuk

called Chuck's mom a crack whore.

Chuck'ın annesine kokain orospusu dedi.

Chuck pushed the kid's face into the snow

Chuck çocuğun yüzünü karın içine itti

and the school cops charged him with aggravated assault.

ve okuldaki polisler onu ağır saldırı ile suçladı.

The other kid was fine the next day,

Diğer çocuk ertesi gün gayet iyiydi,

I think it was his pride that was injured more than anything.

bence her şeyden çok zedelenen, çocuğun gururuydu.

But anyway, since Chuck was 18,

Neyse, Chuck 18 olduğu için

this agg. assault case sent him to adult county jail

bu ağır saldırı davası onu kuzeydoğu Philadelphia'da

on State Road in northeast Philadelphia,

State Road'daki yetişkin il hapishanesine yolladı.

where he sat, unable to pay the bail -- he couldn't afford it --

Neredeyse tüm son sınıf boyunca

while the trial dates dragged on and on and on

mahkeme tarihleri üst üste gelirken,

through almost his entire senior year.

kefaleti ödemesi imkansız bir şekilde orada kaldı.

Finally, near the end of this season,

Sonunda, o mevsimin sonuna doğru

the judge on this assault case threw out most of the charges

ağır saldırı davasındaki hakim çoğu suçlamayı geri geçti

and Chuck came home

ve Chuck yalnızca

with only a few hundred dollars' worth of court fees hanging over his head.

birkaç yüz dolarlık mahkeme masraflarıyla eve döndü.

Tim was pretty happy that day.

Tim o gün oldukça mutluydu.

The next fall, Chuck tried to re-enroll as a senior,

Ertesi sonbahar, Chuck son sınıf öğrencisi olarak tekrar

but the school secretary told him that

kayıt olmayı denedi ama okul sekreteri

he was then 19 and too old to be readmitted.

19 yaşında ve yeniden kabul edilmek için çok büyük olduğunu söyledi.

Then the judge on his assault case issued him a warrant for his arrest

Sonra ağır saldırı davasındaki hakim, dava sonuçlandıktan

because he couldn't pay the 225 dollars in court fees

birkaç hafta sonra ödenmesi gereken 225 doları ödeyemediği

that came due a few weeks after the case ended.

için tutuklama emri çıkardı.

Then he was a high school dropout living on the run.

Sonra kanundan kaçan lise terk biriydi.

Tim's first arrest came later that year

Tim'in ilk tutuklaması o yıl içerisinde

after he turned 11.

11 yaşına bastıktan sonra geldi.

Chuck had managed to get his warrant lifted

Chuck tutuklama emrini kaldırtmayı becermişti

and he was on a payment plan for the court fees

ve mahkeme ücretlerini ödemek için bir ödeme planındaydı

and he was driving Tim to school in his girlfriend's car.

ve kız arkadaşının arabasıyla Tim'i okula götürüyordu.

So a cop pulls them over, runs the car,

Bir polis onları durduyor, arabayı kontrol ediyor

and the car comes up as stolen in California.

ve araba California'dan çalınmış çıkıyor.

Chuck had no idea where in the history of this car it had been stolen.

Chuck'ın bu arabanın çalındığından hiç haberi yoktu.

His girlfriend's uncle bought it from a used car auction

Kız arkadaşının amcası, kuzeydoğu Philadelphia'da bir kullanılmış araba

in northeast Philly.

açık artırmasından almıştı.

Chuck and Tim had never been outside of the tri-state,

Chuck ve Tim, bırakın California'yı,

let alone to California.

üçlü eyalet alanından dışarı çıkmamışlardı.

But anyway, the cops down at the precinct

Her neyse, polisler

Chuck'ı çalınmış malı satın almakla suçladılar.

charged Chuck with receiving stolen property.

And then a juvenile judge, a few days later,

Sonra bir çocuk hakimi, birkaç gün sonra

charged Tim, age 11,

11 yaşındaki Tim'i çalınmış malı

with accessory to receiving a stolen property

satın almaya suç ortaklığıyla suçladı

and then he was placed on three years of probation.

ve üç yıl gözaltına alındı.

With this probation sentence hanging over his head,

Gözaltı kararı üzerinde asılıyken

Chuck sat his little brother down

Chuck küçük kardeşini karşısına aldı

and began teaching him how to run from the police.

ve ona polisten nasıl kaçılacağını anlatmaya başladı.

They would sit side by side on their back porch

Arka verandalarında, sokak arasına bakarak

looking out into the shared alleyway

yan yana otururlardı

and Chuck would coach Tim how to spot undercover cars,

ve Chuck Tim'e sivil polis arabaların nasıl tespit edeceğini, gece geç saatteki

how to negotiate a late-night police raid, how and where to hide.

polis baskınını nasıl atlatacağını ve nerede ve nasıl saklanacağını anlatırdı.

I want you to imagine for a second

Bir saniye için,

what Chuck and Tim's lives would be like

çocukların hapse değil de üniversiteye gittiği

if they were living in a neighborhood where kids were going to college,

bir mahallede yaşasalardı, Chuck ve Tim'in hayatının nasıl olacağını

not prison.

hayal etmenizi istiyorum.

A neighborhood like the one I got to grow up in.

Benim içinde büyüdüğüm gibi bir mahallle.

Okay, you might say.

Diyebilirsiniz ki, tamam.

But Chuck and Tim, kids like them, they're committing crimes!

Ama Chuck ve Tim, onlar gibi çocuklar suç işliyorlar!

Don't they deserve to be in prison?

Hapiste olmayı hak etmiyorlar mı?

Don't they deserve to be living in fear of arrest?

Tutuklanma korkusuyla yaşamayı hak etmiyorlar mı?

Well, my answer would be no.

Benim cevabım hayır olurdu.

They don't.

Hak etmiyorlar.

And certainly not for the same things that other young people

Ve daha ayrılacıklı diğer genç çocukların

with more privilege are doing with impunity.

yapıp cezasız kaldıkları şeyler için kesinlikle etmiyorlar.

If Chuck had gone to my high school,

Chuck benim okuluma gitmiş olsaydı,

that schoolyard fight would have ended there,

okulun arka bahçesindeki o kavga, bir arka bahçe

as a schoolyard fight.

kavgası olarak orada biterdi.

It never would have become an aggravated assault case.

Asla bir ağır saldırı davasına dönüşmezdi.

Not a single kid that I went to college with

Benim birlikte üniversite okuduğum hiçbir çocuğun

has a criminal record right now.

şu anda sabıka kaydı yok.

Not a single one.

Bir tanesinin bile yok.

But can you imagine how many might have if the police had stopped those kids

Ama derse yürürken polis onları durdurup uyuşturucu için ceplerini

and searched their pockets for drugs as they walked to class?

arasaydı kaç tanesinin sabıka kaydı olacağını hayal edebiliyor musunuz?

Or had raided their frat parties in the middle of the night?

Ya da gece yarısı partilerine baskınlar yapsalardı?

Okay, you might say.

Diyebilirsiniz ki, tamam.

But doesn't this high incarceration rate

Ama yüksek hapsetme oranı

partly account for our really low crime rate?

çok düşük suç oranımızla sonuçlanmıyor mu?

Crime is down. That's a good thing.

Suç oranı düşük. Bu iyi bir şey.

Totally, that is a good thing. Crime is down.

Kesinlikle, bu iyi bir şey. Suç oranı düşük.

It dropped precipitously in the '90s and through the 2000s.

90'larda ve 2000'lerde hızlıca düştü.

But according to a committee of academics

Ama geçen yıl Ulusal Bilimler Akademisi'nde

convened by the National Academy of Sciences last year,

toplanan akademik komiteye göre, tarih boyunca yüksek olan

the relationship between our historically high incarceration rates

hapsetme oranımızla düşük suç oranımız arasındaki bağlantı

and our low crime rate is pretty shaky.

epey şüpheli.

It turns out that the crime rate goes up and down

Görülen o ki, suç oranımız, kaç genç insanı hapse yolladığımızla

irrespective of how many young people we send to prison.

bağlantısız olarak artıp azalıyor.

We tend to think about justice in a pretty narrow way:

Adaletle ilgili çok dar düşünme eğilimindeyiz:

good and bad, innocent and guilty.

iyi ve kötü, masum ve suçlu.

Injustice is about being wrongfully convicted.

Adaletsizlik, haksızca mahkum edilmektir.

So if you're convicted of something you did do,

Yani eğer yaptığınız bir şey için mahkum edildiyseniz

you should be punished for it.

bunun için cezalandırılmalısınız.

There are innocent and guilty people,

Masum ve suçlu insanlar var,

there are victims and there are perpetrators.

kurbanlar var ve suç işleyenler var.

Maybe we could think a little bit more broadly than that.

Belki bundan biraz daha geniş düşünebiliriz.

Right now, we're asking kids who live in the most disadvantaged neighborhoods,

Şu anda, en dezavantajlı mahallelerde yaşayan,

who have the least amount of family resources,

en az aile kaynaklarına sahip olan,

who are attending the country's worst schools,

ülkenin en kötü okullarında okuyan,

who are facing the toughest time in the labor market,

iş piyasasında en zor zamanı geçiren,

who are living in neighborhoods where violence is an everyday problem,

şiddetin günlük bir sorun olduğu mahallelerde yaşayan çocuklardan

we're asking these kids to walk the thinnest possible line --

mümkün olan en ince çizgide yürümelerini,

to basically never do anything wrong.

asla yanlış bir şey yapmamalarını istiyoruz.

Why are we not providing support to young kids facing these challenges?

Neden bu zorluklarla yüzleşen çocuklara destek sağlamıyoruz?

Why are we offering only handcuffs, jail time and this fugitive existence?

Neden onlara yalnızca kelepçeler, hapis cezası ve bu kaçak var oluşu öneriyoruz?

Can we imagine something better?

Daha iyi bir şey hayal edebiliyor muyuz?

Can we imagine a criminal justice system that prioritizes recovery,

Cezalandırmaktansa ıslah etmeyi, suç önlemeyi, topluma kazandırmayı

prevention, civic inclusion,

önceliklendiren bir ceza adaleti sistemi

rather than punishment?

hayal edebiliyor muyuz?

(Alkış)

(Applause)

A criminal justice system that acknowledges

ABD'deki fakir siyahi insanların karşılaştığı

the legacy of exclusion that poor people of color in the U.S. have faced

tarihsel dışlanmanın farkına varıp bunu teşvik etmeyen

and that does not promote and perpetuate those exclusions.

ve devam ettirmeyen bir ceza adaleti sistemi.

(Applause)

(Alkış)

And finally, a criminal justice system that believes in black young people,

Ve son olarak, siyahi gençlere toplanması gereken düşmanlar olarak davranan değil,

rather than treating black young people as the enemy to be rounded up.

bunun yerine siyahi gençlere inanan bir ceza adaleti sistemi.

(Applause)

(Alkış)

The good news is that we already are.

İyi haber şu ki bu sisteme zaten sahibiz.

A few years ago, Michelle Alexander wrote "The New Jim Crow,"

Birkaç yıl önce, Michelle Alexander "The New Jim Crow"u yazdı.

Ve Amerikalıların hapsetmeyi daha önce görmedikleri şekilde,

which got Americans to see incarceration as a civil rights issue

of historic proportions in a way they had not seen it before.

bir kamu hakkı sorunu olarak görmelerini sağladı.

President Obama and Attorney General Eric Holder have come out very strongly

Başkan Obama ve Başsavcı Eric Holder hüküm giydirmede reform ve

on sentencing reform,

hapsetmede ırksal farklılığın

on the need to address racial disparity in incarceration.

üzerinde durulması gerekliliğiyle ilgili çok güçlü açıklamalar yaptılar.

We're seeing states throw out Stop and Frisk

Eyaletlerin durdurup arama iznini kaldırdığını görüyoruz,

as the civil rights violation that it is.

çünkü bu bir kamu hakkı ihlali.

We're seeing cities and states decriminalize possession of marijuana.

Şehirlerin ve eyaletlerin esrar bulundurmayı yasallaştırdığını görüyoruz.

New York, New Jersey and California

New York, New Jersey ve California

have been dropping their prison populations, closing prisons,

hapis nüfuslarını düşürüyor, hapisleri kapatıyorlar,

while also seeing a big drop in crime.

ayrıca suç oranlarında büyük bir düşüş var.

Texas has gotten into the game now,

Teksas da oyuna dahil oldu,

also closing prisons, investing in education.

hapishaneleri kapatıyor ve eğitime yatırım yapıyor.

This curious coalition is building from the right and the left,

Bu ilginç koalisyon hem sağdan hem de soldan yükseliyor,

made up of former prisoners and fiscal conservatives,

eski mahkumlardan ve ekonomik muhafazakarlardan,

of civil rights activists and libertarians,

sivil hak aktivistlerinden ve özgürlükçülerden

of young people taking to the streets to protest police violence

silahsız siyahi gençlere karşı polis şiddetini protesto etmek için

against unarmed black teenagers,

sokaklara çıkan gençlerden

and older, wealthier people --

ve daha yaşlı, daha zengin insanlardan oluşuyor.

some of you are here in the audience --

Bazılarınız burada, seyirciler arasındasınız,

pumping big money into decarceration initiatives

topluma kazandırma girişimlerine büyük paralar pompalayorsunuz.

In a deeply divided Congress,

Oldukça bölünmüş bir Meclis'te

the work of reforming our criminal justice system

ceza adaleti sistemimizin düzeltilmesi işi

is just about the only thing that the right and the left

sağ ve solun bir araya gelerek

are coming together on.

yapması gereken neredeyse tek şey.

I did not think I would see this political moment in my lifetime.

Ömrüm boyunca bu politik ana şahit olacağımı düşünmezdim.

I think many of the people who have been working tirelessly

Bence tarihsel olarak yüksek olan hapsetme oranlarımızın

to write about the causes and consequences

sebep ve sonuçlarıyla ilgili yazmak için

of our historically high incarceration rates

usanmadan çalışan insanların çoğu

did not think we would see this moment in our lifetime.

ömrümüzde bu anı göreceğimizi düşünmezdi.

The question for us now is, how much can we make of it?

Şimdi bizim için soru şu: bundan ne kadar faydalanabiliriz?

How much can we change?

Ne kadar şey değiştirebiliriz?

I want to end with a call to young people,

Gençlere bir seslenişle bitirmek istiyorum,

the young people attending college

üniversitede okuyan gençlere

and the young people struggling to stay out of prison

ve hapse girmemek için veya hapisten çıkıp eve

or to make it through prison and return home.

dönebilmek için uğraşan gençlere.

It may seem like these paths to adulthood are worlds apart,

Yetişkinliğe giden bu iki yol birbirinden ayrı dünyalar gibi gözükebilir,

but the young people participating in these two institutions

ama bizi yetişkinliğe götüren bu iki

conveying us to adulthood,

kurumda bulunan gençlerin

they have one thing in common:

bir ortak noktası var:

Both can be leaders in the work of reforming our criminal justice system.

Her ikisi de de ceza adaleti sistemimizi düzeltmede liderler olabilirler.

Young people have always been leaders in the fight for equal rights,

Genç insanlar, eşit haklar için verilen kavgada, daha çok insana değer

the fight for more people to be granted dignity

verilmesi için ve özgürlükte bir şans için

and a fighting chance at freedom.

verilen kavgada hep lider olmuşlardır.

The mission for the generation of young people

Olgunlaşma aşamasındaki genç neslin

coming of age in this, a sea-change moment, potentially,

bu büyük bir değişim anındaki görevi, imkan dahilinde,

is to end mass incarceration and build a new criminal justice system,

kitlesel hapsetmeyi durdurmak ve yeni bir ceza adaleti sistemi kurarak

emphasis on the word justice.

adalet kelimesine vurgu yapmak.

Thanks.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)