Nathalie Cabrol: How Mars might hold the secret to the origin of life

Translator: Suppadej Mahapokai Reviewer: Purich Worawarachai

Well, you know, sometimes

คุณรู้ไหม ว่าในบางครั้ง

the most important things come in the smallest packages.

สิ่งที่สำคัญที่สุดนั้นกลับเดินทางมา ในภาชนะที่เล็กที่สุด

I am going to try to convince you, in the 15 minutes I have,

และดิฉันจะพยายามทำให้คุณเชื่อ ภายในระยะเวลา 15 นาทีที่ดิฉันมี

that microbes have a lot to say about questions such as,

ว่าจุลินทรีย์นั้น สามารถตอบคำถามเรา ได้มากมาย อย่างเช่น

"Are we alone?"

"เราอยู่อย่างโดดเดี่ยวหรือเปล่า"

and they can tell us more about not only life in our solar system

และพวกมันเองก็ไม่ได้บอกเรามากขึ้นเพียงแค่ ในเรื่องของสิ่งมีชีวิตในระบบสุริยะนี้

but also maybe beyond,

แต่ยังอาจรวมไปถึงชีวิตนอกระบบสุริยะด้วย

และนี่คือสาเหตุว่าทำไมดิฉันถึงได้ติดตาม พวกมันไปยังสถานที่ต่าง ๆ บนโลกที่แทบเป็นไปไม่ได้ที่จะอยู่อาศัย

and this is why I am tracking them down in the most impossible places on Earth,

in extreme environments where conditions

ในสภาพแวดล้อมสุดโต่งที่ที่สภาวะแวดล้อมนั้น

are really pushing them to the brink of survival.

คอยกดดันพวกมันทุกรูปแบบ ให้ดิ้นรนเอาชีวิตรอด

Actually, sometimes me too, when I'm trying to follow them too close.

ที่จริงแล้ว บางทีดิฉันเองก็โดนไปด้วย เวลาที่พยายามติดตามพวกมันจนใกล้เกินไป

But here's the thing:

แต่ทีนี้ประเด็นมีอยู่ว่า

We are the only advanced civilization in the solar system,

พวกเราเป็นเพียงอารยธรรมก้าวหน้า หนึ่งเดียวในระบบสุริยะแห่งนี้

แต่นั้นไม่ได้หมายความว่า ในดาวแถบนี้ไม่มีจุลินทรีย์อยู่เลย

but that doesn't mean that there is no microbial life nearby.

In fact, the planets and moons you see here

อันที่จริงแล้ว ดาวเคราะห์และ ดวงจันทร์ทุกดวงที่พวกคุณเห็นตรงนี้

could host life -- all of them -- and we know that,

สามารถเป็นที่อยู่อาศัยของสิ่งมีชีวิตได้ และพวกเราเองต่างก็รู้กันดีในเรื่องนั้น

and it's a strong possibility.

และความเป็นไปได้นั้นก็สูงมาก

And if we were going to find life on those moons and planets,

และถ้าวันหนึ่งเราสามารถค้นพบสิ่งมีชีวิต บนดวงจันทร์และดาวเคราะห์เหล่านั้นได้

เมื่อนั้น เราจะสามารถ ตอบคำถามต่าง ๆ ได้ อย่างเช่น

then we would answer questions such as,

เราอยู่อย่างเดียวดายในระบบสุริยะนี้หรือไม่

are we alone in the solar system?

Where are we coming from?

เรามาจากที่ไหน

Do we have family in the neighborhood?

เรามีญาติอยู่บนดวงดาวใกล้เคียงไหม

Is there life beyond our solar system?

นอกระบบสุริยะของเรา มีสิ่งมีชีวิตอยู่หรือไม่?

และพวกเราสามารถตั้งคำถามทั้งหมดนี้ได้ เพราะว่าการปฏิวัติทางความคิดได้เกิดขึ้น

And we can ask all those questions because there has been a revolution

in our understanding of what a habitable planet is,

ในแง่ของความเข้าใจของเราที่มีต่อ ลักษณะของดาวเคราะห์ที่อยู่อาศัยได้

and today, a habitable planet is a planet

และจากนิยามในทุกวันนี้ ดาวเคราะห์ ที่สามารถอยู่อาศัยได้ ก็คือดาวเคราะห์

that has a zone where water can stay stable,

ที่มีพื้นที่ที่น้ำสามารถอยู่ได้อย่างเสถียร (มีครบทุก สถานะ พร้อม ๆ กันในสภาพเดียวกัน)

but to me this is a horizontal definition of habitability,

แต่สำหรับดิฉันแล้ว นี่เป็นนิยามใน แนวนอนของความสามารถในการอยู่อาศัย

because it involves a distance to a star,

เพราะมันเป็นเรื่องของระยะทางจากดาวฤกษ์

but there is another dimension to habitability,

แต่มันยังมีอีกมิติหนึ่งของสิ่งที่เรียกว่า ความสามารถในการอยู่อาศัย

และนี่คือมิติในแนวตั้ง

and this is a vertical dimension.

Think of it as

ให้คุณมองว่ามันคือ

conditions in the subsurface of a planet where you are very far away from a sun,

สภาพใต้พื้นผิวของดาวเคราะห์สักดวงหนึ่ง ที่อยู่ห่างมาก ๆ จากดวงอาทิตย์

but you still have water, energy, nutrients,

แต่คุณก็ยังมีน้ำ พลังงาน สารอาหาร

which for some of them means food,

ซึ่งบางส่วนก็อาจเป็นอาหาร

and a protection.

และที่คุ้มกัน

And when you look at the Earth,

และเมื่อเรามามองที่โลกของเรา

very far away from any sunlight, deep in the ocean,

ในทะเลลึกที่แสงแดดไม่สามารถเข้าถึงได้

you have life thriving

คุณจะเห็นชีวิตที่เติบโตอยู่

and it uses only chemistry for life processes.

และพวกมันก็อาศัยเพียงแค่ กระบวนการทางเคมีในการดำรงชีวิต

So when you think of it at that point, all walls collapse.

ดังนั้น เมื่อคุณคิดอย่างนั้นแล้ว กำแพงทางความคิดทั้งหมดก็จะพังทลายลง

You have no limitations, basically.

อันที่จริงแล้ว คุณจะมองไม่เห็นขอบเขตเลย

And if you have been looking at the headlines lately,

และถ้าคุณได้ติดตามหัวข่าวต่าง ๆ เมื่อไม่นานมานี้

คุณจะเห็นว่า เราได้ค้นพบ มหาสมุทรใต้พื้นผิวดาวแล้ว

then you will see that we have discovered a subsurface ocean

บนดวงจันทร์ยูโรปา แกนีมีด เอนเซลาดัส ไททัน

on Europa, on Ganymede, on Enceladus, on Titan,

and now we are finding a geyser and hot springs on Enceladus,

และตอนนี้เราก็กำลังค้นหาไกเซอร์ และน้ำพุร้อนบนดวงจันทร์เอนเซลาดัสอยู่

Our solar system is turning into a giant spa.

ระบบสุริยะของเรานั้นกำลัง กลายเป็นเหมือนสปายักษ์

For anybody who has gone to a spa knows how much microbes like that, right?

สำหรับใครที่เคยไปสปาคงทราบว่า จุลินทรีย์ชอบสปาขนาดไหน ใช่ไหมคะ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

So at that point, think also about Mars.

ดังนั้น เมื่อคิดถึงจุดนั้นแล้ว เราลองมานึกถึงดาวอังคารกันบ้าง

ในทุกวันนี้ ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดสามารถ อยู่อาศัยบนพื้นผิวของดาวอังคารได้เลย

There is no life possible at the surface of Mars today,

but it might still be hiding underground.

แต่ว่าพวกมันอาจ ซ่อนตัวอยู่ใต้พื้นผิวนั้นก็เป็นได้

So, we have been making progress in our understanding of habitability,

สรุปว่า พวกเราต่างมีความเข้าใจมากขึ้น เกี่ยวกับความสามารถในการอยู่อาศัย

but we also have been making progress in our understanding

แต่พวกเราเองก็ยังเข้าใจ มากขึ้นด้วย

ว่าสิ่งที่ทำให้ชีวิตบนโลก มีความโดดเด่นนั้นคืออะไร

of what the signatures of life are on Earth.

And you can have what we call organic molecules,

ทีนี้ เราอาจมีสิ่งที่เราต่างเรียกว่า โมเลกุลอินทรีย์

and these are the bricks of life,

ซึ่งเป็นเหมือนกับก้อนอิฐของชีวิต

and you can have fossils,

เราอาจมีฟอสซิล

and you can minerals, biominerals,

เราอาจมีแร่ธาตุ แร่ชีวภาพ

which is due to the reaction between bacteria and rocks,

ที่เกิดมาจากปฏิกิริยาระหว่าง แบคทีเรียกับก้อนหินต่าง ๆ

and of course you can have gases in the atmosphere.

และแน่นอน เราอาจมีแก๊สต่าง ๆ ที่อยู่ในชั้นบรรยากาศ

And when you look at those tiny green algae

และเมื่อเรามองไปที่สาหร่าย สีเขียวเล็ก ๆ เหล่านั้น

on the right of the slide here,

ที่ด้านขวาของจอตรงนี้

they are the direct descendants of those who have been pumping oxygen

พวกมันคือลูกหลานโดยตรงของ สิ่งมีชีวิตที่สร้างออกซิเจน

a billion years ago in the atmosphere of the Earth.

เมื่อหนึ่งพันล้านปีที่แล้ว ให้กับชั้นบรรยากาศโลก

When they did that, they poisoned 90 percent of the life

เมื่อพวกมันทำเช่นนั้น ก็เท่ากับว่าพวกมัน วางยาพิษชีวิตที่เหลืออีก 90 เปอร์เซ็นต์

at the surface of the Earth,

ที่อยู่บนพื้นผิวโลก

but they are the reason why you are breathing this air today.

แต่พวกมันเองก็เป็นสาเหตุ ที่ทำให้คุณมีอากาศหายใจอยู่ทุกวันนี้

But as much as our understanding grows of all of these things,

แต่ต่อให้เราเข้าใจสิ่งเหล่านี้ มากขึ้นแค่ไหนก็ตาม

there is one question we still cannot answer,

เราก็ยังไม่อาจหาคำตอบให้กับ คำถาม ๆ หนึ่งได้

and this is, where are we coming from?

และคำถามนั้นก็คือ "เรามาจากไหน"

แล้วคุณรู้ไหมว่า มันกำลังแย่ลงเรื่อย ๆ

And you know, it's getting worse,

because we won't be able to find the physical evidence

เพราะว่าเราไม่สามารถหา หลักฐานทางกายภาพได้เลย

of where we are coming from on this planet,

ที่บอกว่าเรามาจากที่ไหน บนดาวเคราะห์ดวงนี้

and the reason being is that anything that is older than four billion years is gone.

และเหตุผลก็คือว่าอะไรก็ตามที่ มีอายุมากกว่า 4 พันล้านปีได้หายไปแล้ว

บันทึกทั้งหมด ได้หายไปแล้ว

All record is gone,

erased by plate tectonics and erosion.

ลบหายไปโดยการเคลื่อนที่ของแผ่นเปลือกโลก และการกัดกร่อนจากน้ำและลม

This is what I call the Earth's biological horizon.

นี่คือสิ่งที่ฉันเรียกว่า ขอบฟ้าทางชีววิทยาของโลก

Beyond this horizon we don't know where we are coming from.

เมื่อเลยขอบฟ้านี้ไป เราต่างไม่รู้เลยว่า เรามาจากที่ไหนกันแน่

So is everything lost? Well, maybe not.

แล้วทุกอย่างได้สูญหายไปแล้วหรอ? ก็ อาจจะไม่ทั้งหมด

And we might be able to find evidence of our own origin

และพวกเราก็อาจพบหลักฐานที่บ่งบอกถึง จุดกำเนิดที่แท้จริงของเรา

in the most unlikely place, and this place in Mars.

ในที่ที่ไม่น่าจะเป็นไปได้เลย และที่นั่นก็คือดาวอังคาร

How is this possible?

แล้วทำไมมันถึงเป็นไปได้ล่ะ

Well clearly at the beginning of the solar system,

จริง ๆ แล้ว เห็นได้ชัดว่า ในช่วงแรกเริ่มของระบบสุริยะนั้น

Mars and the Earth were bombarded by giant asteroids and comets,

ทั้งดาวอังคารและโลกต่างถูกถล่มด้วย อุกกาบาตและดาวหางยักษ์จำนวนมาก

และการพุ่งชนเหล่านั้นก็ก่อให้เกิด เศษกระจัดกระจายไปทั่วทุกที่

and there were ejecta from these impacts all over the place.

Earth and Mars kept throwing rocks at each other for a very long time.

แล้วโลกและดาวอังคาร ต่างก็ผลัดกันโยนหิน ใส่อีกฝ่ายอยู่เป็นเวลานานมาก

Pieces of rocks landed on the Earth.

ชิ้นส่วนของหินมากมายก็ตกลงมายังโลก

Pieces of the Earth landed on Mars.

ชิ้นส่วนของโลกก็ตกลงไปบนดาวอังคาร

So clearly, those two planets may have been seeded by the same material.

เห็นได้ชัดว่า ดาวเคราะห์ทั้ง 2 ดวงนี้ อาจก่อกำเนิดขึ้นมาจากวัตถุดิบเดียวกัน

So yeah, maybe Granddady is sitting there on the surface and waiting for us.

ฉะนั้น ไม่แน่ว่า อาจมีผู้เฒ่าคนหนึ่ง กำลังนั่งรอเราอยู่บนนั้นก็เป็นได้

But that also means that we can go to Mars and try to find traces of our own origin.

แต่นั่นก็ยังหมายความว่าพวกเราสามารถไปยัง ดาวอังคารเพื่อตามหาจุดกำเนิดของเราได้ด้วย

Mars may hold that secret for us.

ดาวอังคารอาจกุมกุญแจสู่ความลับไว้ให้เรา

This is why Mars is so special to us.

นี่คือเหตุผลว่าทำไมดาวอังคาร จึงมีความพิเศษกับเรามาก

แต่การที่สิ่งนั้นจะเกิดขึ้นได้

But for that to happen,

ดาวอังคารจะต้องเคยเป็นที่ที่อยู่อาศัยได้ ในตอนที่สภาพแวดล้อมต่าง ๆ นั้นลงตัวแล้ว

Mars needed to be habitable at the time when conditions were right.

So was Mars habitable?

ว่าแต่ดาวอังคารเคยอยู่อาศัยได้หรือเปล่าล่ะ

We have a number of missions telling us exactly the same thing today.

เรามีภารกิจมากมาย ที่บอกกับเราเหมือน ๆ กันในทุกวันนี้

At the time when life appeared on the Earth,

ในช่วงเวลาที่ชีวิตก่อกำเนิดขึ้นบนโลก

Mars did have an ocean, it had volcanoes, it had lakes,

ดางอังคารเองก็มีมหาสมุทร มีภูเขาไฟ มีทะเลสาบ

and it had deltas like the beautiful picture you see here.

และก็ยังมีดินดอนสามเหลี่ยมมากมายเหมือนกับ ในรูปอันสวยงามที่คุณเห็นอยู่ตรงนี้

This picture was sent by the Curiosity rover only a few weeks ago.

รูปนี้ถูกส่งมาโดยยานสำรวจ Curiosity เพียงไม่กี่สัปดาห์ก่อนหน้านี้

It shows the remnants of a delta, and this picture tells us something:

มันแสดงให้เห็นถึงเศษที่เหลืออยู่ของ ดินดอนแห่งหนึ่ง และรูปนี้ก็บอกกับเรา

ว่าน้ำนั้นเคยมีอยู่มากมาย

water was abundant

และอยู่บนพื้นผิวดาวดวงนี้มาเป็นเวลานาน

and stayed founting at the surface for a very long time.

This is good news for life.

นี่เป็นข่าวดีสำหรับสิ่งมีชีวิต

Life chemistry takes a long time to actually happen.

กระบวนการทางชีวเคมีนั้น ใช้เวลานานมากกว่าจะก่อตัวเป็นรูปเป็นร่าง

So this is extremely good news,

ฉะนั้น นี่คือข่าวที่ดีมาก ๆ เลยทีเดียว

but does that mean that if we go there, life will be easy to find on Mars?

ว่าแต่นั่นหมายความว่าถ้าเราไปที่ดาวอังคาร เราจะพบสิ่งมีชีวิตได้อย่างง่ายดายหรือไม่

ไม่จำเป็นเสมอไป

Not necessarily.

นี่คือสิ่งที่เคยเกิดขึ้น

Here's what happened:

At the time when life exploded at the surface of the Earth,

ตอนที่สิ่งมีชีวิตต่างผุดขึ้นมา บนพื้นผิวโลก

then everything went south for Mars,

ทุกอย่างบนดาวอังคาร นั้นกลับกลับตาลปัตร

literally.

จากหน้ามือเป็นหลังมือ

The atmosphere was stripped away by solar winds,

ชั้นบรรยากาศนั้นถูกทำลายด้วยลมสุริยะ

Mars lost its magnetosphere,

ดาวอังคารสูญเสียสนามแม่เหล็ก

and then cosmic rays and U.V. bombarded the surface

จากนั้นรังสีคอสมิกและยูวีก็ ถล่มลงบนพื้นผิวดาวอย่างหนักหน่วง

and water escaped to space and went underground.

และน้ำก็หลุดลอยไปสู่อวกาศ หรือไม่ก็ลงสู่ใต้ดิน

So if we want to be able to understand,

ดังนั้น ถ้าเราอยากที่จะเข้าใจ

if we want to be able to find those traces of the signatures of life

ถ้าเราอยากที่จะค้นพบร่องรอยของสิ่งมีชีวิต

at the surface of Mars, if they are there,

บนพื้นผิวของดาวอังคาร หากว่าพวกมันมีอยู่ที่นั่นจริง ๆ

we need to understand what was the impact of each of these events

เราจะต้องเข้าใจก่อนว่าผลกระทบของ เหตุการณ์แต่ละเหตุการณ์

on the preservation of its record.

ต่อการเก็บรักษาบันทึกของมันคืออะไร

Only then will we be able to know where those signatures are hiding,

มีเพียงตอนนั้นเท่านั้น ที่เราจะสามารถ รู้ได้ว่าร่องรอยเหล่านั้นซ่อนอยู่ที่ไหน

and only then will we be able to send our rover to the right places

และมีเพียงตอนนั้นเท่านั้น ที่เราจะสามารถ ส่งยานสำรวจของเราไปได้ถูกที่

where we can sample those rocks that may be telling us something

ซึ่งเป็นที่ที่เราสามารถเก็บตัวอย่างหิน ที่อาจกำลังบอกอะไรเราบางอย่าง

ที่สำคัญมากเกี่ยวกับตัวเราได้

really important about who we are,

or, if not, maybe telling us that somewhere, independently,

หรือไม่ ก็อาจบอกเราว่า ณ ที่ใดที่หนึ่งข้างนอกนั้น

life has appeared on another planet.

ชีวิตก็ได้ก่อกำเนิดขึ้นบน ดาวเคราะห์ดวงอื่นเช่นเดียวกัน

So to do that, it's easy.

และการที่จะทำแบบนั้นได้ก็ไม่ยากเลย

You only need to go back 3.5 billion years ago

คุณเพียงแค่ต้องย้อนเวลากลับไป ยัง 3.5 พันล้านปีที่แล้ว

in the past of a planet.

ไปยังอดีตของดาวเคราะห์ดวงนี้

We just need a time machine.

พวกเราแค่ต้องการเครื่องเดินทางข้ามเวลา

Easy, right?

ง่าย ใช่ไหมละ

ที่จริงแล้ว มันก็ง่าย

Well, actually, it is.

Look around you -- that's planet Earth.

มองไปรอบ ๆ ตัวคุณสิ โลกของคุณนั่นแหละ

This is our time machine.

นี่แหละคือเครื่องเดินทางข้ามเวลาของเรา

Geologists are using it to go back in the past of our own planet.

นักธรณีวิทยาต่างกำลังใช้มันเพื่อย้อนกลับ ไปสู่อดีตของดาวเคราะห์ของเรา

I am using it a little bit differently.

ในขณะที่ดิฉันใช้มันในทางที่ต่างออกไปหน่อย

I use planet Earth to go in very extreme environments

ฉันใช้โลกใบนี้เพื่อไปดู สภาพแวดล้อมสุดโต่งต่าง ๆ

where conditions were similar to those of Mars

ที่ที่สภาวะต่าง ๆ นั้น ใกล้เคียงกับดาวอังคาร

at the time when the climate changed,

ในช่วงที่สภาพอากาศได้เปลี่ยนแปลงไปแล้ว

and there I'm trying to understand what happened.

และที่นั่น ดิฉันก็พยายาม ทำความเข้าใจสิ่งที่เคยเกิดขึ้น

What are the signatures of life?

อะไรคือลักษณะเด่นของสิ่งมีชีวิต

What is left? How are we going to find it?

มีอะไรที่หลงเหลืออยู่บ้าง เราจะหามันได้อย่างไร

So for one moment now I'm going to take you with me

และในตอนนี้ ฉันจะพาคุณไปกับฉัน

on a trip into that time machine.

เดินทางข้ามเวลาด้วยเครื่องข้ามเวลานั้น

และตอนนี้ สิ่งที่คุณเห็นอยู่ตรงนี้ก็คือ เทือกเขาแอนดีสที่ระดับความสูง 4,500 เมตร

And now, what you see here, we are at 4,500 meters in the Andes,

but in fact we are less than a billion years after the Earth and Mars formed.

แต่ที่จริงแล้ว เราอยู่ห่างจากช่วงเวลาที่โลก และดาวอังคารก่อตัวขึ้นไม่ถึง 1 พันล้านปี

The Earth and Mars will have looked pretty much exactly like that --

โลกและดาวอังคารในตอนนั้น มีหน้าตาแทบจะไม่ต่างจากรูปนี้

volcanoes everywhere, evaporating lakes everywhere,

ภูเขาไฟ กระจายอยู่ทุกแห่ง ทะเลสาบที่ระเหยอยู่ กระจายอยู่ทุกที่

minerals, hot springs,

แร่ธาตุต่าง ๆ น้ำพุร้อนมากมาย

และคุณเห็นเนินพวกนั้น ตรงชายฝั่งทะเลสาบนั่นไหม

and then you see those mounds on the shore of those lakes?

Those are built by the descendants of the first organisms

เนินพวกนั้นถูกสร้างขึ้น โดยลูกหลานของสิ่งมีชีวิตกลุ่มแรก ๆ

that gave us the first fossil on Earth.

ที่ต่างกลายเป็นฟอสซิลชิ้นแรก ๆ ของโลกให้กับเรา

But if we want to understand what's going on, we need to go a little further.

แต่ถ้าเราอยากจะเข้าใจว่า มีอะไรขึ้น กันแน่ เราจะต้องย้อนกลับไปอีกสักหน่อย

And the other thing about those sites

และอีกเรื่องหนึ่งเกี่ยวกับสถานที่พวกนั้น

is that exactly like on Mars three and a half billion years ago,

ก็คือว่าพวกมันมีลักษณะเหมือนกับดาวอังคาร เมื่อ 3,500 ล้านปีก่อนเป๊ะ ๆ เลย

the climate is changing very fast, and water and ice are disappearing.

สภาพอากาศกำลังเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วมาก ส่วนน้ำและน้ำแข็งก็กำลังค่อย ๆ หายไป

But we need to go back to that time when everything changed on Mars,

แต่เราต้องกลับไปยังช่วงเวลาที่ ทุกอย่างบนดาวอังคารได้เปลี่ยนไปแล้ว

and to do that, we need to go higher.

และการที่จะทำแบบนั้นได้ เราจะต้องขึ้นไปสูงกว่านี้

Why is that?

ทำไมน่ะหรอ

Because when you go higher,

เพราะว่าเมื่อคุณขึ้นไปสูงขึ้น

the atmosphere is getting thinner, it's getting more unstable,

ชั้นบรรยากาศจะเบาบางลง สภาพต่าง ๆ จะเริ่มเสถียรน้อยลง

the temperature is getting cooler, and you have a lot more U.V. radiation.

อุณหภูมิจะลดลง และรังสียูวีก็จะเข้มข้นมากขึ้นด้วย

Basically,

โดยพื้นฐานแล้ว

you are getting to those conditions on Mars when everything changed.

เราจะได้เห็นสภาพแวดล้อมของดาวอังคาร ในตอนที่ทุกสิ่งได้เปลี่ยนไปแล้ว

So I was not promising anything about a leisurely trip on the time machine.

ทว่า ฉันไม่ได้บอกนะว่าการเดินทางด้วย เครื่องข้ามเวลานั้นจะเป็นเรื่องสบาย ๆ

You are not going to be sitting in that time machine.

คุณจะไม่ได้นั่งไปบนเครื่องข้ามเวลานั้น

You have to haul 1,000 pounds of equipment to the summit

คุณจะต้องลากอุปกรณ์น้ำหนักรวมกันกว่า 1000 ปอนด์ (453 กก.) ขึ้นไปบนยอด

of this 20,000-foot volcano in the Andes here.

ของภูเขาไฟสูง 20,000 ฟุต ที่อยู่ในเทือกเขาแอนดีส

That's about 6,000 meters.

นั่นคือประมาณ 6,000 เมตร

And you also have to sleep on 42-degree slopes

และคุณก็ยังต้องนอน บนพื้นเอียง 42 องศาอีกด้วย

and really hope that there won't be any earthquake that night.

และตั้งความหวังอย่างมากว่า จะไม่มีแผ่นดินไหวเกิดขึ้นในคืนนั้น

But when we get to the summit, we actually find the lake we came for.

แต่เมื่อเราไปถึงยอดแล้ว เราก็ได้พบกับทะเลสาบที่เราตามหา

At this altitude, this lake is experiencing exactly the same conditions

ที่ความสูงระดับนี้ ทะเลสาบแห่งนี้ กำลังเผชิญกับสภาวะแบบเดียวกับ

สภาวะบนดาวอังคาร เมื่อ 3,500 ล้านปีก่อนโดยสิ้นเชิง

as those on Mars three and a half billion years ago.

And now we have to change our voyage

และทีนี้ เราจะต้องเปลี่ยน การเดินทางของเรา

เพื่อเข้าไปแหวกว่ายอยู่ในทะเลสาบนั้น

into an inner voyage inside that lake,

and to do that, we have to remove our mountain gear

และการที่จะทำแบบนั้นได้ เราก็จะต้องถอดอุปกรณ์ปืนเขาของเรา

and actually don suits and go for it.

และสวมชุดดำน้ำ แล้วจึงเริ่มลุยได้

But at the time we enter that lake, at the very moment we enter that lake,

แต่วินาทีที่เราก้าวขาลงไปในทะเลสาบแห่งนั้น ทันทีที่เราเข้าไปในทะเลสาบ

we are stepping back

พวกเราก็กำลังเดินทางย้อนกลับไปยัง

three and a half billion years in the past of another planet,

อดีตของดาวเคราะห์อีกดวงหนึ่งเมื่อ 3500 ล้านปีก่อน

and then we are going to get the answer came for.

และจากนั้นพวกเราก็จะได้คำตอบ ที่พวกเราต่างมาเพื่อตามหา

Life is everywhere, absolutely everywhere.

สิ่งมีชีวิตต่างกระจายอยู่ทั่วทุกที่ ทั่วทุกที่อย่างแท้จริง

Everything you see in this picture is a living organism.

ทุกสิ่งที่คุณเห็นในรูปนี้ คือ สิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่งที่ยังมีชีวิตอยู่

Maybe not so the diver, but everything else.

ไม่ได้หมายถึงนักประดาน้ำหรอกนะคะ แต่หมายถึงสิ่งอื่น ๆ ทั้งหมดน่ะ

But this picture is very deceiving.

แต่รูปนี้นั้นตบตาเราอย่างมาก

Life is abundant in those lakes,

สิ่งมีชีวิตมากมายต่างอาศัย อยู่ในทะเลสาบเหล่านั้นก็จริง

but like in many places on Earth right now and due to climate change,

แต่ก็เหมือนกับหลาย ๆ ที่บนโลกในตอนนี้ เนื่องจากสภาพอากาศที่เปลี่ยนแปลง

there is a huge loss in biodiversity.

ความหลากหลายทางชีวภาพนั้นถูกทำลายไปมาก

In the samples that we took back home,

ในตัวอย่างที่เรานำกลับมา

36 percent of the bacteria in those lakes were composed of three species,

แบคทีเรีย 36 เปอร์เซ็นในทะเลสาบเหล่านั้น ประกอบไปด้วย 3 สายพันธุ์

and those three species are the ones that have survived so far.

และทั้ง 3 สายพันธุ์นั้น คือ สายพันธุ์มีชีวิตรอดตลอดการกลับมา

Here's another lake, right next to the first one.

นี่เป็นทะเลสาบอีกแห่งหนึ่ง ที่อยู่ถัดจากทะเลสาบแห่งแรกไป

สีแดงที่คุณเห็นอยู่นี่ ไม่ได้เกิดขึ้นมาจากแร่ธาตุ

The red color you see here is not due to minerals.

It's actually due to the presence of a tiny algae.

จริง ๆ แล้วมันเกิดขึ้นมาจากสาหร่าย ขนาดเล็กมากที่อยู่บริเวณนั้น

ในบริเวณนี้ รังสียูวีนั้นรุนแรงมาก

In this region, the U.V. radiation is really nasty.

Anywhere on Earth, 11 is considered to be extreme.

ไม่ว่าจะเป็นที่ใดก็ตามบนโลกใบนี้ ค่าดัชนียูวี 11 ถือว่าเข้มข้นที่สุดแล้ว

แต่ในช่วงที่มีพายุรังสียูวีโถมกระหน่ำ ที่นั่น ค่าดัชนียูวีนั้นกลับพุ่งไปถึง 43

During U.V. storms there, the U.V. Index reaches 43.

SPF 30 is not going to do anything to you over there,

ค่า SPF 30 จะไม่มีประโยชน์ อะไรเลยเมื่ออยู่ที่นั่น

and the water is so transparent in those lakes

และน้ำก็ในทะเลสาบเหล่านั้นก็ใส

that the algae has nowhere to hide, really,

มากจนกระทั่งสาหร่ายเหล่านั้น ไม่มีที่ให้หลบซ่อนเลย

and so they are developing their own sunscreen,

ฉะนั้น พวกมันจึงพัฒนาวิธีกันแดดของตัวเอง

and this is the red color you see.

และนั่นก็คือสีแดงที่พวกคุณเห็นอยู่

But they can adapt only so far,

แต่ว่าพวกมันก็ปรับตัวได้อยู่เพียงเท่านั้น

and then when all the water is gone from the surface,

และเมื่อน้ำทั้งหมดได้หายไปจากพื้นผิวแล้ว

microbes have only one solution left:

จุลินทรีย์เหล่านั้นก็เหลือทางออก เพียงแค่ทางเดียวซึ่งก็คือ

They go underground.

พวกมันลงไปใต้ดิน

And those microbes, the rocks you see in that slide here,

และจุลินทรีย์เหล่านั้น พวกก้อนหิน ที่คุณเห็นอยู่ในสไลด์นี้

จริง ๆ แล้วพวกมันกำลังอาศัย อยู่ในก้อนหินพวกนี้เอง

well, they are actually living inside rocks

and they are using the protection of the translucence of the rocks

และพวกมันก็ใช้ความโปร่งแสง ของหินเหล่านั้นเป็นที่กำบัง

to get the good part of the U.V.

เพื่อให้ได้รับรังสียูวีส่วนที่ดี

and discard the part that could actually damage their DNA.

และละทิ้งส่วนที่จะทำร้าย DNA ของพวกมัน

และนี่คือสาเหตุว่าทำไม พวกเราถึงนำยานสำรวจ

And this is why we are taking our rover

to train them to search for life on Mars in these areas,

มาเตรียมความพร้อมเพื่อให้ค้นหาสิ่งมีชีวิต บนดาวอังคารในพื้นที่เหล่านี้ได้

because if there was life on Mars three and a half billion years ago,

เพราะว่าถ้าสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่บนดาวอังคาร เมื่อ 3500 ล้านปีก่อนจริง ๆ

it had to use the same strategy to actually protect itself.

พวกมันก็จะต้องใช้กลยุทธ์เดียวกัน เพื่อปกป้องตัวมันเอง

Now, it is pretty obvious

ตอนนี้ เห็นได้ค่อนข้างชัดเจน

that going to extreme environments is helping us very much

ว่าการเดินทางไปยังสภาพแวดล้อม สุดโต่งต่าง ๆ นั้นกำลังช่วยอะไรเรามากมาย

for the exploration of Mars and to prepare missions.

ในการสำรวจดาวอังคาร และในการเตรียมภารกิจต่าง ๆ

So far, it has helped us to understand the geology of Mars.

จนถึงตอนนี้ มันได้ช่วยเราให้เข้าใจ สภาพทางธรณีวิทยาของดาวอังคาร

มันได้ช่วยให้เราเข้าใจสภาพอากาศของ ดาวอังคารในอดีตและการเปลี่ยนแปลงของมัน

It has helped to understand the past climate of Mars and its evolution,

but also its habitability potential.

แต่ก็ยังรวมไปถึงความสามารถ ในการอยู่อาศัยของมันด้วย

Our most recent rover on Mars has discovered traces of organics.

ยานสำรวจล่าสุดของเราที่อยู่บนดาวอังคาร ได้ค้นพบร่องรอยของสารอินทรีย์

Yeah, there are organics at the surface of Mars.

ใช่แล้ว บนดาวอังคารนั้น มีสารอินทรีย์ต่าง ๆ อยู่

And it also discovered traces of methane.

และมันก็ยังค้นพบร่องรอยของแก๊สมีเทน

And we don't know yet if the methane in question

แต่พวกเราก็ยังไม่รู้แน่ชัดว่า แก๊สมีเทนที่ว่านี้

เกิดมาจากปฏิกิริยาทางธรณีวิทยา หรือชีววิทยากันแน่

is really from geology or biology.

Regardless, what we know is that because of the discovery,

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เรารู้ก็คือว่า เนื่องจากการค้นพบนั้น

the hypothesis that there is still life present on Mars today

สมมุติฐานที่ว่าสิ่งมีชีวิต ยังคงมีอยู่บนดาวอังคาร

ก็ยังคงใช้การได้อยู่

remains a viable one.

So by now, I think I have convinced you that Mars is very special to us,

จนถึงตอนนี้ ฉันคิดว่าฉันได้ทำให้คุณเชื่อ แล้วว่าดาวอังคารนั้นพิเศษต่อเรามากจริง ๆ

but it would be a mistake to think that Mars is the only place

แต่มันอาจไม่ถูกเสียทีเดียวที่จะคิดว่า ดาวอังคารเป็นสถานที่แห่งเดียว

in the solar system that is interesting to find potential microbial life.

ในระบบสุริยะแห่งนี้ที่เหมาะสำหรับ การค้นหาสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กต่าง ๆ

And the reason is because Mars and the Earth

และเหตุผลก็คือว่าทั้งดาวอังคารและโลกนั้น

could have a common root to their tree of life,

อาจมีแหล่งกำเนิดของสายใยแห่งชีวิตร่วมกัน

แต่ถ้าคุณไปไกลกว่าดาวอังคารแล้ว มันก็ไม่ได้ง่ายแบบนั้น

but when you go beyond Mars, it's not that easy.

Celestial mechanics is not making it so easy

หลักการทางกลศาสตร์ท้องฟ้าทำให้

for an exchange of material between planets,

การแลกเปลี่ยนวัตถุระหว่างดวงดาว เกิดขึ้นได้ไม่ง่ายนัก

and so if we were to discover life on those planets,

และสมมติว่าเราค้นพบชีวิต บนดาวเคราะห์เหล่านั้น

it would be different from us.

มันก็จะแตกต่างจากเรา

It would be a different type of life.

มันจะเป็นชีวิตอีกรูปแบบหนึ่ง

แต่ในท้ายที่สุดแล้ว ทั้งหมดอาจมีแค่เรา

But in the end, it might be just us,

it might be us and Mars,

ทั้งหมดอาจมีแค่เราและดาวอังคาร

or it can be many trees of life in the solar system.

หรือมันอาจมีสายใยแห่งชีวิตอื่น ๆ อีก มากมายในระบบสุริยะแห่งนี้

I don't know the answer yet, but I can tell you something:

ดิฉันยังไม่ทราบคำตอบดี แต่ดิฉันบอกคุณได้เลยว่า

ไม่ว่าผลลัพธ์จะออกมาเป็นอย่างไร ไม่ว่าจำนวนนั้นจะออกมาเป็นเท่าไร

No matter what the result is, no matter what that magic number is,

it is going to give us a standard

มันจะเป็นเกณฑ์ให้เรา

by which we are going to be able to measure the life potential,

ที่เราจะนำไปใช้วัด ความเป็นไปได้ของการมีสิ่งมีชีวิต

รวมถึงความหนาแน่นและความหลากหลาย ของพวกมันนอกระบบสุริยะของเรา

abundance and diversity beyond our own solar system.

And this can be achieved by our generation.

และสิ่งนี้ก็สามารถบรรลุได้ ในรุ่นของเรา

This can be our legacy, but only if we dare to explore.

สิ่งนี้สามารถเป็นมรดกตกทอดต่อไป เพียงแค่เรากล้าที่จะออกสำรวจ

Now, finally,

ทีนี้ สรุปว่า

if somebody tells you that looking for alien microbes is not cool

หากมีใครซักคนบอกคุณว่าการค้นหาจุลินทรีย์ นอกโลกนั้นไม่เห็นจะเจ๋งตรงไหน

because you cannot have a philosophical conversation with them,

เพราะว่าคุณไม่สามารถแลกเปลี่ยนความนึกคิด ในเชิงปรัชญากับพวกมันได้

งั้นฉันขอบอกวิธีที่คุณสามารถใช้ได้ เพื่อบอกว่าพวกเขาผิดอย่างไรและผิดตรงไหน

let me show you why and how you can tell them they're wrong.

Well, organic material is going to tell you

ก็คือ สารอินทรีย์จะบอกกับคุณ

about environment, about complexity and about diversity.

ในเรื่องสิ่งแวดล้อม ในเรื่องความซับซ้อน และในเรื่องความหลากหลายทางชีวภาพ

DNA, or any information carrier, is going to tell you about adaptation,

ดีเอ็นเอหรือสารที่นำพาข้อมูลใด ๆ ก็ตาม จะบอกคุณในเรื่องการปรับตัว

about evolution, about survival, about planetary changes

ในเรื่องวิวัฒนาการ ในเรื่องการเอาชีวิตรอด ในเรื่องการเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ ของดาวเคราะห์

and about the transfer of information.

และในเรื่องการขนย้ายข้อมูล

All together, they are telling us

ทั้งหมดนั้น พวกมันกำลังบอกเราว่า

what started as a microbial pathway,

อะไรคือสิ่งที่ทำให้สิ่งมีชีวิตขนาดเล็ก ก่อกำเนิดขึ้นเป็นครั้งแรก

and why what started as a microbial pathway

และทำไมสิ่งที่ก่อกำเนิด ชีวิตเหล่านั้น

sometimes ends up as a civilization

ในบางครั้ง ก็กลายมา เป็นอารยธรรมในท้ายที่สุด

or sometimes ends up as a dead end.

หรือในบางครั้งกลับต้องเจอกับทางตัน

Look at the solar system, and look at the Earth.

ลองมองมาที่ระบบสุริยะของเรา และมองไปที่โลกดูสิ

On Earth, there are many intelligent species,

บนโลกนั้น มีสิ่งมีชีวิตสายพันธุ์ต่าง ๆ ที่มีความฉลาดมากมาย

but only one has achieved technology.

แต่มีเพียงแค่สายพันธุ์เดียวเท่านั้นที่ สามารถคิดค้นเทคโนโลยีได้สำเร็จ

Right here in the journey of our own solar system,

ที่นี่ ในการเดินทาง ไปในระบบสุริยะของเรา

there is a very, very powerful message

มันมีข้อความที่ทรงพลังมาก ๆ ข้อความหนึ่ง

that says here's how we should look for alien life, small and big.

ที่บอกว่าเราควรค้นหาชีวิตต่างดาว ทั้งที่มีขนาดเล็กและใหญ่อย่างไร

So yeah, microbes are talking and we are listening,

ดังนั้น ใช่แล้ว จุลินทรีย์ต่างกำลังพูดอยู่ ส่วนพวกเราเองก็กำลังฟังมัน

and they are taking us,

และพวกมันก็กำลังพาเราไป

one planet at a time and one moon at a time,

ยังดาวเคราะห์แต่ละดวง และดวงจันทร์แต่ละดวง

towards their big brothers out there.

เพื่อไปหาพี่ใหญ่ของพวกมัน ที่อยู่ข้างนอกนั้น

And they are telling us about diversity,

และพวกมันก็กำลังบอกเราในเรื่องความหลากหลาย

they are telling us about abundance of life,

พวกมันกำลังบอกเราถึง ความอุดมสมบูรณ์ของสิ่งมีชีวิต

และพวกมันก็กำลังบอกเราว่า ชีวิตของพวกเราอยู่รอดมาถึงจุดนี้ได้อย่างไร

and they are telling us how this life has survived thus far

จนก่อให้เกิดอารยธรรม

to reach civilization,

intelligence, technology and, indeed, philosophy.

ความฉลาด เทคโนโลยี และแน่นอน ปรัชญา

ขอบคุณค่ะ

Thank you.

(Applause)

(เสียงปรบมือ)