Mike deGruy: Hooked by an octopus

Translator: Varintorn Tacha Reviewer: Sakunphat Jirawuthitanant

ผมเริ่มรู้สึกหลงใหลกับหมึกยักษ์ ตั้งแต่ผมยังเด็ก

ผมเติบโตมาในเมืองโมบีล รัฐแอละแบมา—

ก็ต้องมีใครสักคนมาจากเมืองโมบีลแหละเนอะ—

และ โมบีลตั้งอยู่ในจุดบรรจบกัน ของแม่น้ำห้าสาย

กำเนิดดินดอนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำ ที่สวยงาม

I first became fascinated with octopus at an early age.

และที่ดินดอนนี้ก็จะมีจระเข้คลานยั้วเยี้ยะ

แหวกว่ายอยู่ในแม่น้ำที่อุดมไปด้วยปลา

I grew up in Mobile, Alabama --

และต้นสนไซเปรสที่โปรยปรายและงูต่าง ๆ

somebody's got to be from Mobile, right? --

อีกทั้งยังมีนกจากทุกสายพันธุ์

and Mobile sits at the confluence of five rivers,

มันคือดินแดนมหัศจรรย์ที่ มีมนต์ขลัง เหมาะจะอาศัยอยู่—

forming this beautiful delta.

ถ้าคุณเป็นเด็กที่สนใจในสัตว์นะ— ที่จะโตมา

And the delta has alligators crawling

in and out of rivers filled with fish

และน้ำจากดินดอนนี้ก็จะไหลไปที่อ่าวโมบีล และลงสู่อ่าวเม็กซิโกในที่สุด

and cypress trees dripping with snakes,

birds of every flavor.

และผมก็จำได้ว่าผม ได้สัมผัสหมึกยักษ์ครั้งแรก

It's an absolute magical wonderland to live in --

ตอนผมสักห้าหรือหกขวบได้

if you're a kid interested in animals, to grow up in.

วันนั้นผมว่ายน้ำอยู่ในอ่าว แล้วไปเห็นหมึกตัวน้อยอยู่ที่ก้นอ่าว

And this delta water flows to Mobile Bay, and finally into the Gulf of Mexico.

ผมเอื้อมมือลงไปช้อนตัวมือมันขึ้นมา และทันใดนั้น

ผมก็ทึ่งในความเร็ว ความแข็งแรง และความคล่องตัวของพวกมัน

And I remember my first real contact with octopus

มันพยายามที่จะแงะง่ามนิ้วของผม และลอดไปที่หลังมือ

was probably at age five or six.

I was in the gulf, and I was swimming around and saw a little octopus on the bottom.

สิ่งที่ผมทำได้คือกอบกุม เจ้าตัวแสนวิเศษไว้

And I reached down and picked him up, and immediately

แล้วมันก็เริ่มนิ่งสงบในฝ่ามือของผม

became fascinated and impressed by its speed and its strength and agility.

และก็เริ่มกะพริบสีสัน

สาดสีต่าง ๆ

It was prying my fingers apart and moving to the back of my hand.

สักพัก มันก็เริ่มซุกหนวดใต้ตัวมัน

It was all I could do to hold onto this amazing creature.

แล้วเป็นตัวเองเป็นทรงกลม ๆ

Then it sort of calmed down in the palms of my hands

และเปลี่ยนสีตัวเองเป็นสีน้ำตาล พร้อมแถบสีขาวสองแถบ

and started flashing colors,

ผมก็แบบ “โห!” ผมไม่เคย เห็นอะไรแบบนี้มาก่อนในชีวิต

just pulsing all of these colors.

ผมดูมันอยู่สักพักแล้วก็คิดว่า ผมควรที่จะปล่อยมันลงที่เดิม

And as I looked at it, it kind of tucked its arms under it,

แล้วผมก็ปล่อยมันลง

raised into a spherical shape

พอเจ้าหมึกตัวนี้มันพ้นมือของผม มันทำสิ่งที่สุดยอดมาก

and turned chocolate brown with two white stripes.

I'm going, "My gosh!" I had never seen anything like this in my life!

พอตัวมันลงไปแตะที่ก้นอ่าวเท่านั้นแหละ

So I marveled for a moment, and then decided it was time to release him,

ปิ๊ง! อันตรธานหายไป

ต่อหน้าต่อตาผมเลย

so I put him down.

และผมก็รู้ได้ในทันที ตอนอายุหกขวบ ว่า

The octopus left my hands and then did the damnedest thing:

นี่คือสัตว์ที่ผมต้องการศึกษาเรียนรู้ และมันก็เป็นเช่นนั้น

ผมศึกษาต่อในระดับมหาวิทยาลัย และจบปริญญาคณะสัตววิทยาทางทะเล

It landed on the bottom in the rubble

แล้วผมก็ย้ายไปฮาวาย เพื่อเรียนต่อปริญญาเอก

and -- fwoosh! -- vanished

ที่มหาวิทยาลัยฮาวาย

right before my eyes.

And I knew, right then, at age six,

ในช่วงที่เรียนอยู่ ผมไปทำงานที่ พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ําไวกิกิ

that is an animal that I want to learn more about. So I did.

อควาเรียมมีแท็งก์ปลาเยอะมาก

And I went off to college and got a degree in marine zoology,

แต่ไม่ค่อยมีจุดแสดงสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลัง

แล้วผมที่เป็นคนสันหลังยาวอะนะ ผมก็แบบ

and then moved to Hawaii and entered graduate school

at the University of Hawaii.

งั้นไปในทะเล แล้วจับสัตว์พวกนี้ที่ผม

And while a student at Hawaii, I worked at the Waikiki Aquarium.

ได้ศึกษาพวกมันในขณะที่เป็นผมเป็นนักเรียน

And the aquarium had a lot of big fish tanks

และก็เอามันกลับมา สร้างพื้นที่เล็ก ๆ แล้วจัดแสดงพวกมัน

but not a lot of invertebrate displays,

and being the spineless guy, I thought, well

ทีนี้ ปลาในแท็งก์มันก็เป็นอาหารตาที่ดีนะ

I'll just go out in the field and collect these wonderful animals

แต่มันไม่ค่อยมีปฏิสัมพันธ์กับคนเท่าไหร่

I had been learning about as a student

แต่หมึกยักษ์มี

and bring them in, and I built these elaborate sets and put them on display.

ถ้าคุณเดินไปอยู่ใกล้ ๆ ตู้หมึกยักษ์

โดยเฉพาะช่วงเช้า ๆ ก่อนนักท่องเที่ยวจะมา

Now, the fish in the tanks were gorgeous to look at,

หมึกยักษ์จะโผล่หัวขึ้นมาแล้วจ้องมองคุณ

แล้วคุณจะคิดว่า “มันกำลังมองฉันอยู่เหรอ? มันมองฉันอยู่!”

but they didn't really interact with people.

พอคุณเดินเข้าไปใกล้อีก คุณจะรู้ว่า

But the octopus did.

พวกมันมีอุปนิสัยที่แตกต่างกัน

If you walked up to an octopus tank,

especially early in the morning before anyone arrived,

บางตัวจะคอยตั้งการ์ดเตรียมรับ

the octopus would rise up and look at you

บางตัวจะทิ้งตัวไปที่ด้านหลังของตู้ และหายตัวไปกับก้อนหิน

and you're thinking, "Is that guy really looking at me? He is looking at me!"

And you walk up to the front of the tank. Then you realize

และมันจะมีอยู่ตัวนึง สัตว์ที่น่าทึ่งตัวนี้

that these animals all have different personalities:

ผมเดินไปหน้าแท็งก์ แล้วมันก็จ้องมาที่ผม

มันมีเขาเล็ก ๆ โผล่ขึ้นมาเหนือตา

Some of them would hold their ground,

ผมก็เดินไปยืนอยู่หน้าแท็งก์—

others would slink into the back of the tank and disappear in the rocks,

หน้าผมอยู่ห่างจากกระจกสักสี่นิ้วได้—

แล้วหมึกตัวนี้ก็เกาะอยู่บนหินก้อนนึง

and one in particular, this amazing animal ...

I went up to the front of the tank, and he's just staring at me,

มันผละตัวออกจากหิน แล้วทิ้งตัวลงมาอยู่หน้ากระจก

and he had little horns come up above his eyes.

ผมจ้องมองเจ้าสัตว์ตัวนี้ ในระยะห่างประมาณหกถึงเจ็ดนิ้วได้

So I went right up to the front of the tank --

I was three or four inches from the front glass --

ในเวลานั้น ตาของผมมันยังเห็นในระยะนี้ชัดอยู่อะนะ

and the octopus was sitting on a perch, a little rock,

และในตอนนี้ที่ผมกำลังจ้องนิ้วเบลอ ๆ ของผม อยู่เนี่ย ช่วงเวลานั้นมันไปจากผมนานแล้วล่ะ

and he came off the rock and he also came down right to the front of the glass.

เข้าเรื่อง ในขณะที่เราจ้องตากันอยู่เนี่ย

So I was staring at this animal about six or seven inches away,

มันก็เอื้อมหนวดของมันลงไป คว้ากรวดจำนวนหนึ่ง

and at that time I could actually focus that close;

แล้วก็ปล่อยลงในหัวฉีดน้ำเข้าแท็งก์

now as I look at my fuzzy fingers I realize those days are long gone.

ของเครื่องกรองน้ำ

แล้วก็ ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก— กรวดกระทบกับกระจกแล้วร่วงสู่พื้น

Anyway, there we were, staring at each other,

มันเอื้อมลงไปคว้ากรวดอีกกำหนึ่ง ปล่อยมันออก—

and he reaches down and grabs an armful of gravel

ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก— เหมือนเดิมเลย

and releases it in the jet of water entering the tank

แล้วมันก็ยกหนวดข้างหนี่งขึ้น ผมก็ยกแขนตาม

from the filtration system,

and -- chk chk chk chk chk! -- this gravel hits the front of the glass and falls down.

แล้วมันก็ยกอีกหนวด ผมก็ยกอีกแขน

He reaches up, takes another armful of gravel, releases it --

แล้วผมก็ตระหนักได้ว่า เจ้าหมึกได้ชนะการแข่งยกมือแล้ว

chk chk chk chk chk! -- same thing.

เพราะผมหมดมือแล้ว แต่มันยังเหลืออีกหก (เสียงหัวเราะ)

Then he lifts another arm and I lift an arm.

แต่สิ่งที่ผมสามารถ อธิบายสิ่งที่ผมเห็นในวันนั้น

Then he lifts another arm and I lift another arm.

คือ หมึกตัวนั้นกำลังเล่นอยู่

And then I realize the octopus won the arms race,

ซึ่งเป็นพฤติกรรมที่ค่อนข้างซับซ้อน สําหรับสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลัง

because I was out and he had six left. (Laughter)

ทีนี้ ตอนผมอยู่ประมาณปีสาม

But the only way I can describe what I was seeing that day

มันมีเรื่องน่าขันเกิดขึ้นระหว่างที่ ผมเดินทางไปทำงาน

was that this octopus was playing,

ซึ่งเป็นสิ่งที่เปลี่ยนชีวิตผมไปเลย

ผู้ชายคนหนึ่งมาที่อควาเรียม เรื่องมันยาวมากแต่ประเด็นคือ

which is a pretty sophisticated behavior for a mere invertebrate.

เขาส่งผมและเพื่อน ๆ ของผม ไปมหาสมุทรแปซิฟิกทางตอนใต้

So, about three years into my degree,

เพื่อเก็บรวมรวมสัตว์ต่าง ๆ ให้เขา

a funny thing happened on the way to the office,

และก่อนเดินทาง เขาก็มอบ กล้องฟิล์มภาพยนต์ขนาด 16 มิลฯ มาด้วย

which actually changed the course of my life.

เขากล่าวว่า “ถ่ายภาพยนตร์ เกี่ยวกับการเดินทางครั้งนี้มาด้วยละ”

A man came into the aquarium. It's a long story, but essentially

“โอเค นักชีววิทยาสองสามคนสร้างหนัง—

he sent me and a couple of friends of mine to the South Pacific

คงจะสนุกน่าดู”

to collect animals for him,

แล้วเราก็ออกเดินทาง และถ่ายหนังกลับไปด้วย

and as we left, he gave us two 16-millimeter movie cameras.

ซึ่งมันน่าจะเป็นหนังที่ห่วยที่สุด

ในประวัติศาสตร์การสร้างภาพยนต์

He said, "Make a movie about this expedition."

แต่มันน่าทึ่งมาก ผมสนุกกับมันสุด ๆ

"OK, a couple of biologists making a movie --

ผมจำได้ว่าหลอดไฟในหัวผมมันสว่างปิ๊งขึ้น

ประมาณว่า “เดี๋ยวนะ

this'll be interesting,"

and off we went. And we did, we made a movie,

ฉันทำมันตลอดเวลาได้นี่

which had to be the worst movie ever made

นั่นล่ะ ผมจะเป็นคนสร้างหนัง”

in the history of movie making,

หลังจากกลับจากงานนั้น

but it was a blast. I had so much fun.

ลาออกจากมหาวิทยาลัย แขวนใบวุธิบัตรการทำหนัง

And I remember that proverbial light going off in my head,

และไม่เคยปริปากบอกใครว่า ผมไม่รู้เลยว่าผมกำลังทำอะไรอยู่

thinking, "Wait a minute.

มันก็เป็นประสบการที่ดีนะ

Maybe I can do this all the time.

และสิ่งที่ผมร่ำเรียนมา ก็เป็นประโยชน์มาก ๆ

Yeah, I'll be a filmmaker."

ถ้าคุณเป็นนักสร้างหนังเกี่ยวกับธรรมชาติ

So I literally came back from that job,

และคุณต้องออกกองเพื่อถ่ายทำสัตว์

quit school, hung my filmmaking shingle

โดยเฉพาะเรื่องพฤติกรรมของสัตว์

and just never told anyone that I didn't know what I was doing.

มันช่วยได้มากในการมีความรู้พื้นฐานว่า

It's been a good ride.

สัตว์พวกนั้นเป็นยังไง

And what I learned in school though was really beneficial.

มันเป็นอยู่อย่างไร ก็แบบ อุปนิสัยของมันอะ

If you're a wildlife filmmaker

แต่สิ่งที่ผมได้เรียนรู้เกี่ยวกับหมึกยักษ์

and you're going out into the field to film animals,

คือตอนออกกอง ตอนเป็นนักสร้างหนัง

especially behavior,

ตอนถ่ายภาพยนต์เกี่ยวกับมัน

it helps to have a fundamental background

ที่ที่คุณสามารถใช้เวลานานมาก ๆ

on who these animals are,

how they work and, you know, a bit about their behaviors.

อยู่กับสัตว์ เฝ้ามองเจ้าหมึกยักษ์เป็นตัวของมันเอง

But where I really learned about octopus

ในบ้านของพวกมัน

was in the field, as a filmmaker

ผมจำได้ว่าผมเดินทางไปที่ออสเตรเลีย

making films with them,

ไปที่เกาะที่ชื่อ วันทรีไอส์แลนด์ (One Tree Island)

where you're allowed to spend large periods of time

และดูเหมือนว่า วิวัฒนาการจะเกิดขึ้น

with the animals, seeing octopus being octopus

ค่อนข้างรวดเร็วที่เกาะวันทรี

ตั้งแต่ครั้งแรกที่มีการตั้งชื่อเกาะ จนผมเดินทางถึงเกาะ

in their ocean homes.

I remember I took a trip to Australia,

เพราะผมแน่ใจว่ามันมีต้นไม้มากกว่าสามต้น

went to an island called One Tree Island.

บนเกาะที่พวกผมไปน่ะนะ

ยังไงก็ตาม เกาะวันทรีตั้งอยู่ใกล้ ๆ กับ

And apparently, evolution had occurred

แนวปะการังที่งดงามมาก ๆ

at a pretty rapid rate on One Tree,

อันที่จริง มันมีช่องน้ำหลาก

between the time they named it and the time I arrived,

ที่กระแสน้ำขึ้น ๆ ลง ๆ สองครั้งต่อวัน อย่างรวดเร็ว

because I'm sure there were at least three trees

และมันก็มีแนวปะการัง

on that island when we were there.

เป็นแนวที่ค่อนข้างซับซ้อน และมีสัตว์มากมาย

Anyway, one tree is situated right next to

รวมไปถึงหมึกยักษ์ด้วย

a beautiful coral reef.

และแม้ว่าจะจำเจ

In fact, there's a surge channel

แต่ก็เชื่อได้ว่า หมึกยักษ์ที่ออสเตรเลีย

where the tide is moving back and forth, twice a day, pretty rapidly.

เป็นเจ้าแห่งการพลางตัว

And there's a beautiful reef,

ถ้าพูดก็คือ

very complex reef, with lots of animals,

มีอยู่หนึ่งตัวตรงนี้

including a lot of octopus.

ก็เลยเป็นสิ่งท้าทายแรกของเรา ในการหาพวกมัน

And not uniquely

และมันเป็นสิ่งที่ท้าทายมาก ๆ

but certainly, the octopus in Australia

แต่ประเด็นคือ เราอยู่ที่นั่นเป็นเดือน

are masters at camouflage.

และผมอยากให้พวกมันรู้สึกเคยชินกับเรา

As a matter of fact,

เพื่อที่เราจะได้ศึกษาพฤติกรรมของ พวกมันโดยไม่ทำให้มันรู้สึกรบกวน

there's one right there.

ในสัปดาห์แรก พวกเราใช้เวลาไปกับการ

So our first challenge was to find these things,

เข้าใกล้พวกมันให้ได้มากที่สุด

and that was a challenge, indeed.

ทุก ๆ วัน ขยับเข้าใกล้ทีละนิด ๆ

But the idea is, we were there for a month

และคุณจะรู้สึกขีดจำกัด เมื่อตัวมันเริ่มขยับ

and I wanted to acclimate the animals to us

คุณก็แค่ถอยออกมาสักพัก แล้วค่อยกลับไปใหม่

so that we could see behaviors without disturbing them.

และหลังจากหนึ่งสัปดาห์ พวกมันก็ไม่สนใจเรา ประมาณว่า

So the first week was pretty much spent

just getting as close as we could,

“ไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่ไม่เป็นภัยต่อฉัน”

every day a little closer, a little closer, a little closer.

แล้วก็ใช้ชีวิตตามปกติของมัน

And you knew what the limit was: they would start getting twitchy

และในระยะห่างหนึ่งฟุต เราได้เห็นมันผสมพันธ์

and you'd back up, come back in a few hours.

เกี้ยวพาราสี และ ต่อสู้

และมันเป็นประสบการณ์ที่เหลือเชื่อมาก

And after the first week, they ignored us.

และหนึ่งในพฤติกรรมที่สุดยอดมาก ๆ

It was like, "I don't know what that thing is, but he's no threat to me."

ที่ผมจำได้ติดตา

So they went on about their business

คือพฤติกรรมการหาอาหาร

and from a foot away, we're watching mating

มันมีเทกนิกเยอะแยะไปหมด

and courting and fighting

ที่พวกมันใช้ในการล่า

and it is just an unbelievable experience.

แต่ตัวนี้ใช้การมองเห็น

And one of the most fantastic displays

มันจะมองส่วนหัวของปะการัง

that I remember, or at least visually,

จากสิบฟุตออกไปน่าจะได้

was a foraging behavior.

แล้วค่อย ๆ คืบคลานไปที่ปะการัง

And they had a lot of different techniques

ผมไม่รู้ว่ามันเห็นปูจริง ๆ หรือแค่คาดเดาว่ามันอาจจะมีปูอยู่

that they would use for foraging,

but this particular one used vision.

แต่ไม่ว่ายังไงก็ตาม มันจะกระโจนจากพื้น

And they would see a coral head,

maybe 10 feet away,

แล้วแหวกน้ำไป และลงจอดบนปะการังอย่างพอดิบพอดี

and start moving over toward that coral head.

แล้วพังผืดระหว่างหนวดของมัน

And I don't know whether they actually saw crab in it, or imagined that one might be,

ก็จะคลุมปะการังไปทั้งหมด

และมันก็จะใช้พยายามหนวดตกปูออกมากิน

but whatever the case, they would leap off the bottom

พอหนวดแตะปูได้เมื่อไหร่ก็จบเกม

and go through the water and land right on top of this coral head,

และผมสงสัยมาตลอดว่า ใต้พังผืดมันเป็นยังไง

ผมเลยหาวิธีที่จะดูมัน (เสียงหัวเราะ)

and then the web between the arms

would completely engulf the coral head,

และนี่คือผมที่ได้เห็นการทำงาน ของจะงอยปากเป็นครั้งแรก

and they would fish out, swim for crabs.

มันน่าทึ่งมาก

And as soon as the crabs touched the arm, it was lights out.

ถ้าคุณต้องเลือกที่ต้องสร้างหนัง เกี่ยวกับสัตว์สักชนิดหนึ่ง

And I always wondered what happened under that web.

คุณควรเลือกสัตว์ที่ค่อนข้างมีอยู่ทั่ว ๆ ไป

So we created a way to find out, (Laughter)

และหมึกยักษ์ก็มีอยู่ทั่วมหาสมุทรเลย

and I got my first look at that famous beak in action.

พวกมันอาศัยอยู่ในน้ำลึกด้วย

ผมไม่สามารถยืนยันได้ว่าหมึกยักษ์เป็นชนวน

It was fantastic.

ของความสนใจอย่างแรงกล้าของผม

If you're going to make a lot of films about a particular group of animals,

เกี่ยวกับโลกใต้ทะเลลึก

you might as well pick one that's fairly common.

แต่ไม่ว่าอะไรก็แล้วแต่ ผมชอบที่นั่นมาก ๆ

And octopus are, they live in all the oceans.

มันเป็นอะไรที่แปลกใหม่มาก

They also live deep.

ถ้าคุณอยากจะหนีไปไกล ๆ จากทุกสิ่ง

And I can't say octopus are responsible

และอยากเห็นสิ่งที่ไม่เคยเห็นมาก่อน

for my really strong interest

และอยากจะเปิดประสบการณ์ในการพบเจอบางสิ่ง

in getting in subs and going deep,

ที่ไม่เคยมีใครพบเห็น ซื้อเรือดำน้ำนะ

but whatever the case, I like that.

ลงไปอยู่ในนั้น ปิดประตู เปิดท่อออกซิเจน

It's like nothing you've ever done.

เปิดเครื่องฟอกอากาศ

If you ever really want to get away from it all

ที่จะขจัดคาบอนไดออกไซด์จากการหายใจออก และจะมีคนทิ้งคุณลงทะเล

and see something that you have never seen,

and have an excellent chance of seeing something

แล้วลงไปเลย จะไม่มี การเชื่อมต่อใด ๆ

no one has ever seen, get in a sub.

จากพื้นโลก นอกจากวิทยุสื่อสารหนึ่งตัว

และในขณะที่คุณกำลังดำดิ่งลงไปข้างล่าง

You climb in, seal the hatch, turn on a little oxygen,

ความจอแจวุ่นวายบนพื้นผิวก็จะนิ่งลง

turn on the scrubber,

มันจะเงียบสงัด

which removes the CO2 in the air you breathe, and they chuck you overboard.

และมันจะก็จะรู้สึกดีขึ้นเรื่อย ๆ

Down you go. There's no connection to the surface

และยิ่งคุณดำลึกลงไปเท่าไหร่ น้ำทะเลสีฟ้าครามข้างบน

apart from a pretty funky radio.

ก็จะเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินเข้มขึ้น ๆ

And as you go down, the washing machine

at the surface calms down.

และกลายเป็นสีม่วงเข้ม

And it gets quiet.

และลึกลงไปอีกพันสองพันฟุต ก็เป็นสีดำสนิท

And it starts getting really nice.

และตอนนี้คุณก็ได้ก้าวเข้าสู่

And as you go deeper, that lovely, blue water you were launched in

อาณาจักรแห่งระบบนิเวศน์น้ำระดับกลาง

gives way to darker and darker blue.

คุณสามารถกล่าวทอล์กเต็ม ๆ เกี่ยวกับ

And finally, it's a rich lavender,

สิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่ ในน้ำระดับนี้ได้เลย

and after a couple of thousand feet, it's ink black.

ผมสามารถพูดได้เลยว่า

And now you've entered the realm

สิ่งมีชีวิตที่หน้าตาประหลาดที่สุด

of the mid-water community.

และพฤติกรรมอุกอาจที่สุด

You could give an entire talk

คือสิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่ ในระดับน้ำชั้นกลางนี้

about the creatures that live in the mid-water.

Suffice to say though, as far as I'm concerned,

เราจะดำดิ่งผ่านพื้นโลกบนนี้

without question, the most bizarre designs

ที่มีพื้นที่ครอบคลุมประมาณ 95%

and outrageous behaviors

ของพื้นที่อยู่อาศัยบนโลก

ลงไปที่สันเขาในน้ำชั้นกลาง ที่ผมคิดว่าเจ๋งกว่าเยอะ

are in the animals that live in the mid-water community.

สันเขาในน้ำระดับกลางเป็นเทือกเขาขนาดใหญ่

But we're just going to zip right past this area,

this area that includes about 95 percent

4,000 ไมล์ทอดยาวคดเคี้ยวทั่วผิวโลก

of the living space on our planet

และมีเทือกเขา สูงเป็นพัน ๆ ฟุต

and go to the mid-ocean ridge, which I think is even more extraordinary.

บางที่สูงเป็นหมื่น ๆ ฟุต

และทะลุผ่านพื้นผิวโลก

The mid-ocean ridge is a huge mountain range,

ก่อกำเนิดเกาะต่าง ๆ อย่างเช่นเกาะฮาวาย

40,000 miles long, snaking around the entire globe.

และบนยอดเขาที่สูงชันนี้

กำลังแยกตัวออกจากกัน ก่อกำเนิดการทรุดตัวของหุบเขา

And they're big mountains, thousands of feet tall,

some of which are tens of thousands of feet

พอคุณดำลงไปที่รอยแยกนี้ คุณก็จะเห็นว่า แผ่นดินใหม่สร้างมายังไง

and bust through the surface,

เพราะที่ตรงนี้อุดมไปด้วย ภูเขาไฟมีพลังเป็นพัน ๆ ปล่อง

creating islands like Hawaii.

And the top of this mountain range

ที่จะปะทุเมื่อไหร่ตอนไหนก็ได้

is splitting apart, creating a rift valley.

ตลอด 4,000 ไมล์ของแนวสันเขา

และในขณะที่แผ่นเปลือกโลก กำลังแยกตัวออกจากกัน

And when you dive into that rift valley, that's where the action is

แม็กมา ลาวา ก็จะเข้ามาแทนที่ ในพื้นที่ว่างตรงนี้

because literally thousands of active volcanoes

คุณกำลังมองแผ่นดิน แผ่นดินใหม่

are going off at any point in time

all along this 40,000 mile range.

ที่กำลังถูกสร้างขึ้นต่อหน้าต่อตาคุณเอง

And as these tectonic plates are spreading apart,

และด้านบนของมันคือ น้ําทะเลลึกระดับ 3,000 ถึง 4,000 เมตร

magma, lava is coming up and filling those gaps,

ที่สร้างแรงกดดันมหาศาล

บีบอัดให้น้ําไหลผ่านรอยแตกไปยังใจกลางโลก

and you're looking land -- new land --

จนมันเจอกับชั้นหินหนืด (magma)

being created right before your eyes.

ชั้นที่ร้อนจัด

And over the tops of them is 3,000 to 4,000 meters of water

และอุดมไปด้วยแร่ธาตุ

creating enormous pressure,

กลับกระแสน้ำและยิงแร่ธาตุกลับขึ้นสู่ผิวน้ำ

forcing water down through the cracks toward the center of the earth,

ปะทุความร้อนออกมาจากพื้นโลก เหมือนน้ำพุร้อนที่เยลโลว์สโตน

until it hits a magma chamber

ถ้าว่ากันตามตรง พื้นที่ตรงนี้ทั้งหมดก็

where it becomes superheated

ไม่ต่างจากอุทยานแห่งชาติเยลโลว์สโตน เท่าไหร่ ถ้าไม่นับบางตัวแปร

and supersaturated with minerals,

และของไหลที่ปะทุจากท่อมีอุณหภูมิ ที่ 600 หรือ 700 องศาฟาเรนไฮต์

reverses its flow and starts shooting back to the surface

and is ejected out of the earth like a geyser at Yellowstone.

น้ำรอบ ๆ บริเวณมีอุณหภูมิอยู่สูงกว่า จุดเยือกแข็งเพียงเล็กน้อย

In fact, this whole area

เลยเย็นตัวลงในทันที

is like a Yellowstone National Park with all of the trimmings.

และไม่สามารถรับน้ำหนักของ

แร่ธาตุทั้งหมดที่ละลายผสมอยู่ในตัว

And this vent fluid is about 600 or 700 degrees F.

และตกตะกอน ก่อตัวเป็นกลุ่มควันสีดํา

The surrounding water is just a couple of degrees above freezing.

และสร้างปล่องหอคอย

So it immediately cools,

ที่มีความสูง 10 20 หรือ 30 ฟุต

and it can no longer hold in suspension

และรอบ ๆ ปล่องพวกนี้

all of the material that it's dissolved,

ก็ร้อนระอุและมีสิ่งมีชีวิตเป็นเพียบ

and it precipitates out, forming black smoke.

คุณจะเจอควันดำแบล็กสโมกเกอร์ปกคลุมไปทั่ว

And it forms these towers, these chimneys

และปล่องที่มีหนอนหลอดยักษ์

that are 10, 20, 30 feet tall.

ที่อาจจะมีลำตัวยาวได้ถึง 8 ถึง 10 ฟุต

And all along the sides of these chimneys

และส่วนปลายด้านบนของหนอนหลอดยักษ์ก็มี

is shimmering with heat and loaded with life.

กะเปาะสีแดงคล้ายขนนก

You've got black smokers going all over the place

และสิ่งที่อาศัยอยู่ท่ามกลางกลุ่ม หนอนหลอดยักษ์ที่พันกันจนยุ่ง

and chimneys that have tube worms

ก็คือกลุ่มก้อนระบบนิเวศน์ของสัตว์ต่าง ๆ :

that might be eight to 10 feet long.

กุ้ง ปลา กุ้งมังกร ปู

And out of the tops of these tube worms

หอย และ สัตว์ขาปล้องอีกจำนวนมาก

are these beautiful red plumes.

ที่กำลังเล่นเกมชีวิตอันแสนอันตราย

And living amongst the tangle of tube worms

ระหว่างอุณหภูมิร้อนเดือดและเย็นเยือก

is an entire community of animals:

และระบบนิเวศน์นี้

shrimp, fish, lobsters, crab,

ไม่มีใครรับรู้ถึงการมีอยู่

clams and swarms of arthropods

จนถึงเมื่อ 33 ปีที่แล้ว

that are playing that dangerous game

และทีนี้นักวิทยาศาสตร์ก็ลำบาก ว้าวุ่นเลย

between over here is scalding hot and freezing cold.

มันทำให้นักวิทยาศาสตร์ฉุกคิดใหม่ว่า

And this whole ecosystem

สิ่งมีชีวิตบนโลกถือกำเนิดจากที่ไหนกันแน่

wasn't even known about

เพราะก่อนที่ปล่องพวกนี้จะถูกค้นพบ

until 33 years ago.

And it completely threw science on its head.

หัวใจสำคัญของทุกสิ่งมีชีวิตบนโลก

คือดวงอาทิตย์และการสังเคราะห์แสง

It made scientists rethink

แต่ข้างล่างนั่นมันไม่มีดวงอาทิตย์

where life on Earth might have actually begun.

มันไม่มีการสังเคราะห์แสงไง

And before the discovery of these vents,

มันเป็นเคมีสังเคราะห์ ที่ขับเคลื่อนระบบนิเวศน์ข้างล่างนั่น

all life on Earth, the key to life on Earth,

และมันยังเป็นสิ่งที่ไม่ยั่งยืนด้วย

was believed to be the sun and photosynthesis.

คุณอาจจะลงไปถ่ายตรงนี้

But down there, there is no sun,

ตรงปล่องไฮโดรเทอร์มอร์นี่

there is no photosynthesis;

แล้วคิดในใจว่าคุณต้องอยู่ที่ ดาวเคราะห์ดวงอื่นแน่ ๆ

it's chemosynthetic environment down there driving it,

มันน่าอัศจรรย์ที่แท้จริงแล้วนี่คือโลก

and it's all so ephemeral.

มันเหมือนโลกมนุษย์ต่างดาว

You might film this

แต่ถ้าคุณกลับลงไปในจุดเดิม ในอีกแปดปีให้หลัง

unbelievable hydrothermal vent,

which you think at the time has to be on another planet.

มันอาจจะดับสูญไปแล้วก็ได้

ไม่มีน้ำร้อน

It's amazing to think that this is actually on earth;

สัตว์ต่าง ๆ ที่เคยอยู่ ก็ล้มหายตายจากไปแล้ว

it looks like aliens in an alien environment.

แม้ว่าปล่องน้ำจะยังอยู่ก็ตาม

But you go back to the same vent eight years later

กลายเป็นเมืองร้าง

เมืองผีร้างหลอน ๆ น่ากลัว ๆ

and it can be completely dead.

แน่นอนว่า ปราศจากสัตว์โดยพื้นฐานแล้ว

There's no hot water.

แต่ประมาณสิบไมล์ห่างออกไป

All of the animals are gone, they're dead,

and the chimneys are still there

ฟู! อีกปล่องหนึ่งกำลังปะทุอยู่

creating a really nice ghost town,

ระบบนิเวศน์ปล่องน้ำร้อนปล่องใหม่ ได้ถือกำเนิดขึ้น

an eerie, spooky ghost town,

และวงจรชีวิตของระบบนิเวศน์ ปล่องไฮโดรเทอร์มอล

but essentially devoid of animals, of course.

But 10 miles down the ridge...

จะวนเวียนทุก ๆ 30 ถึง 40 ปี

ตลอดแนวสันเขาใต้ทะเลลึก

pshhh! There's another volcano going.

และเพราะความไม่ยั่งยืนตามธรรมชาติ

And there's a whole new hydrothermal vent community that has been formed.

ของระบบนิเวศน์ปล่องน้ำร้อน

And this kind of life and death of hydrothermal vent communities

ก็ไม่ค่อยแตกต่างระบบนิเวศน์

ในบริเวณอื่น ๆ ที่ผมเคยพบเจอ

is going on every 30 or 40 years

ตลอด 35 ปีที่ผมเดินทางไปสร้างภาพยนตร์

all along the ridge.

And that ephemeral nature

พอคุณเดินทางไปออกกองเพื่อถ่าย วิวทิวทัศน์ของอ่าวที่งดงาม

of the hydrothermal vent community

และเมื่อเสร็จงานกลับบ้าน และพอผมถึงกลับบ้าน

isn't really different from some of the

ผมก็จะเริ่มคิดว่า “ไปออกกองที่ไหนดีน้า…

areas that I've seen

อ๋อ! รู้แล้ว ไปถ่ายตรงนั้นดีกว่า มันมี

in 35 years of traveling around, making films.

อ่าวที่หนึ่งที่มีปะการัง และกั้งอยู่เยอะ ๆ”

Where you go and film a really nice sequence at a bay.

แล้วพอคุณเดินทางไปถึง มันได้ร้างไปแล้ว

And you go back, and I'm at home,

ไม่มีปะการัง ตะไคร่น้ำเต็มอ่าว น้ำเป็นสีเขียวเหมือนถั่วเขียวต้ม

and I'm thinking, "Okay, what can I shoot ...

แล้วคุณก็ตั้งคำถาม “เกิดอะไรขึ้นเนี่ย”

Ah! I know where I can shoot that.

พอคุณลองกลับหลังหันดู

There's this beautiful bay, lots of soft corals and stomatopods."

เนินเขาด้านหลังกำลังก่อสร้างหมู่บ้านอยู่

And you show up, and it's dead.

และรถปราบหน้าดินกำลังดันกองดินไปมา

There's no coral, algae growing on it, and the water's pea soup.

และถัดมาอีกนิด

You think, "Well, what happened?"

มีสนามกอล์ฟ

And you turn around,

เพราะพื้นที่แถบนี้มันเป็นเขตร้อน

and there's a hillside behind you with a neighborhood going in,

ฝนแปดแดดสี่

and bulldozers are pushing piles of soil back and forth.

น้ำฝนเลยไหลลงเนินเขา

And over here

ชะล้างตะกอนจากเขตก่อสร้างลงน้ำ

there's a golf course going in.

และปกคลุมปะการังจนมันตาย

And this is the tropics.

ส่วนปุ๋ยและยาฆ่าแมลง

It's raining like crazy here.

จากสนามกอล์ฟก็ไหลลงมารวมกันในอ่าว

So this rainwater is flooding down the hillside,

ยาฆ่าแมลงที่ฆ่าพวกตัวอ่อนของสัตว์

carrying with it sediments from the construction site,

ปุ๋ยก็เร่งปฏิกิริยาการเจริญเติบโตของตะไคร่

smothering the coral and killing it.

และนี่คือที่มาของถั่วเขียวต้มน้ำตาล

And fertilizers and pesticides

แต่ อย่างน่าดีใจ ผมเคยเห็นเหตุการณ์ตรงข้ามกัน

are flowing into the bay from the golf course --

ผมเคยเจออ่าวที่สภาพย่ำแย่มาก ๆ

the pesticides killing all the larvae and little animals,

ผมมองมันแล้วก็ “ยี้!”

fertilizer creating this beautiful plankton bloom --

แล้วก็ไปทำงานของผมในอีกฟากของเกาะ

and there's your pea soup.

ห้าปีต่อมา ผมกลับไปที่เดิม

But, encouragingly, I've seen just the opposite.

แต่อ่าวอันเดิมกลายเป็นอ่าวที่งดงามมาก

I've been to a place that was a pretty trashed bay.

มีปะการังมากมาย และปลาเป็นฝูง ๆ

And I looked at it, just said, "Yuck,"

น้ำก็ใสแจ๋ว แล้วผมก็ถาม “เกิดอะไรขึ้น”

and go and work on the other side of the island.

สิ่งที่เกิดขึ้นคือ

Five years later, come back,

คนในพื้นที่ลุกขึ้นมาปกป้อง

and that same bay is now gorgeous. It's beautiful.

พวกเขาตระหนักถึงสิ่งที่เกิดขึ้น ที่เนินเขาและช่วยกันแก้ไข

It's got living coral, fish all over the place,

ตรากฎหมายและออกใบอนุญาต

crystal clear water, and you go, "How did that happen?"

ในการทำการก่อสร้าง และ

Well, how it happened is

การดูแลรักษาสนามกอล์ฟอย่างมีความรับผิดชอบ

the local community galvanized.

เพื่อที่จะหยุดตะกอนหินจากการถูกชะลงอ่าว

They recognized what was happening on the hillside and put a stop to it;

และหยุดการปล่อยสารเคมีลงสู่ทะเล

และอ่าวนั้นก็กลับมามีชีวิตเหมือนเดิม

enacted laws and made permits required

ทะเลมีความสามารถพิเศษ

to do responsible construction

ในการฟื้นฟูตัวเอง ถ้าเราแค่ปล่อยมันไว้ ไม่ไปยุ่งกับมัน

and golf course maintenance

and stopped the sediments flowing into the bay,

ผมว่ามาร์กาเร็ต มีด (Margaret Mead)

and stopped the chemicals flowing into the bay,

ได้กล่าวไว้อย่างดีมาก

and the bay recovered.

เธอว่า คนที่ช่างคิดและทุ่มเทกลุ่มเล็ก ๆ

The ocean has an amazing ability

จะเปลี่ยนแปลงโลกได้

to recover, if we'll just leave it alone.

ความจริงแล้ว นี่แหละคือสิ่งที่เกิดขึ้นจริง

I think Margaret Mead

และคนกลุ่มเล็ก ๆ กลุ่มนั้น

said it best.

ได้ช่วยเปลี่ยนแปลงอ่าวนั้นไว้

She said that a small group of thoughtful people

ผมเป็นคนที่เชื่อในองค์กรระดับล่างนะ

could change the world.

ผมไปเป็นวิทยากรหลาย ๆ แห่ง

Indeed, it's the only thing that ever has.

ที่ในตอนสุดท้ายแล้ว

And a small group of thoughtful people

หนึ่งในคำถามแรก ๆ ที่จะเกิดขึ้นคือ

changed that bay.

“แล้วฉันทำอะไรได้บ้างล่ะ

I'm a big fan of grassroots organizations.

ฉันเป็นแค่คนธรรมดาหนึ่งคน

แต่ปัญหาพวกนี้มันใหญ่โตมโหฬารระดับโลก”

I've been to a lot of lectures

where, at the end of it, inevitably,

เป็นคำถามที่ดีมาก ๆ

one of the first questions that comes up is,

และคำตอบของผมคือ ไม่ต้องมอง

"But, but what can I do?

ในภาพรวมใหญ่ ๆ กับปัญหายักษ์ ๆ

I'm an individual. I'm one person.

ลองมองแค่สนามหลังบ้านของคุณก่อน

And these problems are so large and global, and it's just overwhelming."

อันที่จริง ลองมองเข้าไปในใจคุณ

Fair enough question.

อะไรคือสิ่งไม่ถูกต้องในบริเวณบ้านของคุณ

My answer to that is don't look

at the big, overwhelming issues of the world.

และแก้ไข้มัน

สร้างพื้นที่ฟื้นฟูสภาพในหมู่บ้านคุณ

Look in your own backyard.

และส่งเสริมให้คนอื่น ๆ ลองทำตาม

Look in your heart, actually.

บางที เขตการรักษาพวกนี้ จะกลายเป็นแผนที่ได้

What do you really care about that isn't right where you live?

จุดเล็ก ๆ บนแผนที่

พูดกันตามตรง วิธีการสื่อสารในโลกปัจจุบัน

And fix it.

Create a healing zone in your neighborhood

ที่คนในอลาสก้ารู้ทันทีว่า เกิดอะไรขึ้นในประเทศจีน

and encourage others to do the same.

คนกีวี (นิวซีแลนด์) ทำนั่น คนอังกฤษทำนี่

And maybe these healing zones can sprinkle a map,

คนทุกคนคุยกับใครก็ได้บนโลก

little dots on a map.

เราไม่ได้เป็นแค่จุดสันโดษบนแผนที่อีกต่อไป

And in fact, the way that we can communicate today --

เราได้สร้างเครือข่ายสัมพันธ์

where Alaska is instantly knowing what's going on in China,

และบางทีเขตการรักษาพวกนี้จะค่อย ๆ เติบโต

จนทับซ้อนกันในที่สุด ซึ่งจะดีมาก ๆ

and the Kiwis did this, and then over in England they tried to ...

and everybody is talking to everyone else --

และนั่นคือคำตอบของผม

it's not isolated points on a map anymore,

มองไปที่สนามหลังบ้าน มองเข้าไปในกระจกก็ได้

it's a network we've created.

And maybe these healing zones can start growing,

ถามตัวเองว่าคุณทำอะไรได้ที่

and possibly even overlap, and good things can happen.

จะเป็นประโยชน์มากกว่าที่ทำอยู่ตอนนี้

ทำมันซะ แล้วบอกต่อ ๆ กันไป

So that's how I answer that question.

สัตว์ที่ปล่องน้ำร้อนใต้ทะเล

Look in your own backyard, in fact, look in the mirror.

ทำอะไรมากไม่ได้

What can you do that is more responsible

เกี่ยวกับความเป็นความตาย

than what you're doing now?

ของบ้านที่มันอาศัยอยู่ แต่พวกเราทำได้

And do that, and spread the word.

ในทางทฤษฎี พวกเราเป็นมนุษย์ที่มีหลักการ

The vent community animals

และเราสามารถเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม

can't really do much

about the life and death

ที่มีอิทธิพลและผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมได้

that's going on where they live, but up here we can.

เหมือนกับคนในชุมชนนั้นที่ช่วยฟื้นฟูอ่าว

In theory, we're thinking, rational human beings.

ทีนี้ คำอธิษฐาน TED Prize ของซิลเวีย

And we can make changes to our behavior

คือเธอต้องการวิงวอนให้พวกเราช่วยกัน

that will influence and affect the environment,

ทำอะไรก็ได้

ที่จะสงวนไว้ ไม่ใช่แค่จุดเล็ก ๆ เท่ารูเข็ม

like those people changed the health of that bay.

แต่ยิ่งใหญ่เป็นวงกว้าง

Now, Sylvia's TED Prize wish

ของการดำรงไว้ของมหาสมุทร

was to beseech us to do anything we could,

ที่เธอเรียกมันว่า “พื้นที่แห่งความหวัง”

และผมก็ชื่นชมมันมาก อย่างสุดหัวใจ

everything we could,

to set aside not pin pricks,

และผมก็หวังไว้ว่า บางส่วนของ “พื้นที่แห่งความหวัง” นั้น

but significant expanses

of the ocean for preservation,

อาจจะอยู่ในใต้ทะเลลึก

"hope spots," she calls them.

ในสถานที่แห่งประวัติศาสตร์

And I applaud that. I loudly applaud that.

ที่ถูกละเลยอย่างหนักหน่วง จนไปถึงทารุณกรรม

And it's my hope that some of these "hope spots"

คำว่า “ทิ้งลงทะเล” คงผุดขึ้นประมาณว่า

“ถ้ามันใหญ่ไป หรือเป็นมลพิษเกินไป สำหรับลานขยะ

can be in the deep ocean,

an area that has historically

ก็ทิ้งทะเลไปเลย!”

ผมหวังว่าพวกเราจะช่วยกันรักษา

been seriously neglected, if not abused.

“พื้นที่แห่งความหวัง”ในใต้ทะเลลึกไว้ด้วย

The term "deep six" comes to mind:

ทีนี้ ผมไม่ได้คำอธิษฐาน

"If it's too big or too toxic for a landfill,

แต่ผมก็ขอบอกไว้เลยว่า

deep six it!"

So, I hope that we can also keep

ผมจะทำทุกอย่างที่ผมทำได้

some of these "hope spots" in the deep sea.

เพื่อสนับสนุนคำอธิษฐานของซิลเวีย เอิร์ล

และนั่นคือสิ่งที่ผมทำ

Now, I don't get a wish,

ขอบคุณมากครับ (เสียงปรบมือ)

but I certainly can say

that I will do anything I can

to support Sylvia Earle's wish.

And that I do.

Thank you very much. (Applause)