Philippe Starck: Design and destiny

Translator: Pakpoom Watcharapipatpant Reviewer: Rawee Ma

You will understand nothing with my type of English.

พวกคุณจะไม่เข้าใจอะไรเลยกับภาษาอังกฤษของผม

It's good for you because you can have a break after all these fantastic people.

ดีแล้ว เพราะคุณจะได้มีเวลาพักบ้าง จากพวกคนเจ๋งๆพวกนั้นบ้าง

I must tell you I am like that, not very comfortable,

ผมจะบอกคุณว่า ผมก็เหมือนคนพวกนั้น มันอาจจะฟังยากหน่อยนะครับ

because usually, in life, I think my job is absolutely useless.

เพราะปกติในชีวิตจริง ผมคิดว่างานผม ค่อนข้างไร้ประโยชน์

I mean, I feel useless.

ผมหมายความว่า ผมรู้สึกไร้ค่า

Now after Carolyn, and all the other guys, I feel like shit.

หลังจากแคโรไลน์ หรือคนอื่นๆ ผมรู้สึกว่าไร้สาระ

And definitively, I don't know why I am here,

จริงแล้วผมไม่รู้ว่ามาทำไมที่นี่

but -- you know the nightmare you can have, like you are an impostor,

แต่เหมือนกับเป็นฝันร้าย เหมือนคุณเป็น คนที่ปลอมตัวเข้ามา

you arrive at the opera, and they push you, "You must sing!"

คุณมาถึงที่โรงละคร และเขาก็ผลักคุณออกไป " คุณต้องร้องเพลง"

I don't know. (Laughter)

ผมไม่รู้ (ผู้ชมหัวเราะ)

So, so, because I have nothing to show, nothing to say,

เอาหล่ะ ผมไม่มีอะไรจะมานำเสนอ ไม่มีอะไรจะมาพูด

we shall try to speak about something else.

เรามาลองพูดถึงอะไรอย่างอื่นกันดีกว่า

We can start, if you want, by understanding --

ผมจะเริ่มจาก ถ้าคุณอยากรู้ว่าด้วยการเข้าใจ

it's just to start, it's not interesting, but -- how I work.

มันเริ่มต้นไม่น่าสนใจ แต่-- วิธีทำงานของผม

When somebody comes to me and ask for what I am known,

เมื่อมีคนมาพบผมขอให้ผมทำอะไรสักอย่างที่ผมรู้

I mean, yes, lemon squeezer, toilet brush, toothpick, beautiful toilet seats,

ใช่แล้ว ผมหมายถึง ที่คั้นน้ำส้ม ที่ขัดส้วม ไม้จิ้มฟัน หรือสุขภัณฑ์สวยๆ

and why not -- a toothbrush?

คุณอาจจะถามว่า ไม่มีแปรงสีฟันเหรอ?

I don't try to design the toothbrush.

ผมไม่พยายามที่จะออกแบบ แปรงสีฟัน

I don't try to say, "Oh, that will be a beautiful object," or something like that.

ผมไม่พยายามที่จะบอกว่า "โอ้ มันเป็นสิ่งที่สวยมาก" แบบนั้นหรอก

That doesn't interest me.

มันไม่น่าสนใจสำหรับผม

Because there is different types of design.

เพราะว่ามันคือการออกแบบที่แตกต่างแบบหนึ่ง

The one, we can call it the cynical design,

ที่อาจจะเรียกได้ว่าเป็นการเหยียดหยามการออกแบบ

that means the design invented by Raymond Loewy in the '50s,

ความหมายเดียวกับ การออกแบบนวัตกรรมโดย เรย์มอน โลวี่ ในยุค '50s

who said, what is ugly is a bad sale, la laideur se vend mal, which is terrible.

ที่กล่าวไว้ว่า สิ่งที่น่าเกลียดคือการขาย เป็นอะไรที่เลวร้ายมาก

It means the design must be just the weapon for marketing,

หมายความว่าการออกแบบจะเป็นเอาวุธของการตลาด

for producer to make product more sexy, like that,

สำหรับผู้ผลิตที่จะทำให้ผลิตภัณฑ์ดูเซ็กซี่ขึ้น

they sell more: it's shit, it's obsolete, it's ridiculous.

เพื่อให้ขายดีขึ้น มันไร้สาระมาก มันล้าสมัยไปแล้ว ดูน่าขำ

I call that the cynical design.

ผมเรียกว่าเป็นการเหยียดหยามการออกแบบ

After, there is the narcissistic design:

แล้วเริ่มที่มีการหลงใหลการออกแบบ

it's a fantastic designer who designs only for other fantastic designers. (Laughter)

เป็นนักออกแบบที่คิดว่าตัวเองเจ๋ง ออกแบบ เฉพาะนักออกแบบรายอื่นที่เจ๋ง(เสียงหัวเราะ)

After, there is people like me, who try to deserve to exist,

แล้วคนอย่างผมต้องพยายามที่จะรักษามันไว้

and who are so ashamed to make this useless job, who try to do it in another way,

และพวกน่าละอายพวกนั้นก็มัวแต่ทำอะไรไร้สาระ ออกมาทำให้ผิดที่ผิดทางไปหมด

and they try, I try, to not make the object for the object but for the result,

และพวกเขาพยายาม ผมก็พยายาม ที่จะไม่สร้าง วัตถุเพื่อวัตถุ แต่เพื่อผลลัพธ์ที่มากกว่า

for the profit for the human being, the person who will use it.

เพื่อประโยชน์ต่อมนุษยชาติ หรือคนที่ใช้มัน

If we take the toothbrush -- I don't think about the toothbrush.

ถ้าเราแปรงฟัน ผมคงไม่ได้คิดถึงแปรงฟันหรอก

I think, "What will be the effect of the brush in the mouth?"

ผมคิดว่า "อะไรมีผลต่อการแปรงในปากมากกว่า"

And to understand what will be the effect of the toothbrush in the mouth,

และเข้าใจว่าอะไรจะมีผลต่อการแปรงฟันในปาก

I must imagine: Who owns this mouth?

ผมจะจินตนาการว่า ใครเป็นเจ้าของปากนี้?

What is the life of the owner of this mouth? In what society [does] this guy live?

ชีวิตของเจ้าของปากนั่นเป็นอย่างไรบ้าง? ในสังคมที่เขาอาศัยอยู่

What civilization creates this society?

อารยธรรมอะไรที่สร้างสังคมขึ้นมา ?

What animal species creates this civilization?

สายพันธุ์สัตว์แบบไหนที่สร้างความเจริญ ?

When I arrive -- and I take one minute, I am not so intelligent --

เมื่อผมมาถึง --ขอเวลาสักครู่นะครับ พอดีผมไม่ได้ฉลาดอะไรนัก

when I arrive at the level of animal species, that becomes real interesting.

เมื่อผมมองกลับไปที่ระดับสายพันธุ์สัตว์ นั่นกลับน่าสนใจอย่างยิ่ง

Me, I have strictly no power to change anything.

ผมยังไม่มีพลังอำนาจที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรได้

But when I come back, I can understand why I shall not do it,

เมื่อผมมองกลับไปผมเข้าใจได้ว่าทำไมผมจะไม่ทำมัน

because today to not do it, it's more positive than do it, or how I shall do it.

เพราะว่า ปัจจุบัน ไม่ทำอะไรเลย อาจจะดีกว่า หรือผมจะทำมันได้อย่างไรหล่ะ

But to come back, where I am at the animal species, there is things to see.

แต่เมื่อผมมองกลับไป ณ จุดที่ผมเป็นสายพันธุ์สัตว์นั้น ผมเห็นอะไรบางอย่าง

There is things to see, there is the big challenge.

สิ่งที่เห็นนั้นคือ ความท้าทายอันยิ่งใหญ่

The big challenge in front of us.

สิ่งท้าทายอันยิ่งใหญ่ ที่อยู่ข้างหน้าเรา

Because there is not a human production

ที่นั่นไม่มีคำว่าผลิตผลของมนุษย์

which exists outside of what I call "the big image."

ที่ตั้งอยู่นอกสิ่งที่ผมเรียกมันว่า "ภาพองค์รวม"

The big image is our story, our poetry, our romanticism.

ภาพองค์รวมนี้แหละคือ เรื่องราวของเรา บทกวีของเรา ความโรแมนติกของเรา

Our poetry is our mutation, our life.

บทกวีแห่งการเปลี่ยนแปลงของชีวิต

We must remember, and we can see that in any book of my son of 10 years old,

เราอาจจะจำได้ หรือที่เราสามารถเห็นในตำราเรียน ของลูกวัย 10 ขอบของผมคือ

that life appears four billion years ago, around -- four billion point two?

ชีวิตปรากฎขึ้นเมื่อประมาณสี่พันล้านปีที่แล้ว ใช่สี่พันจุดสองรึเปล่าครับ?

Voice offstage: Four point five.

ผู้ชม: สี่พันจุดห้า

Yes, point five, OK, OK, OK! (Laughter) I'm a designer,

ใช่แล้ว สี่พันห้า โอเคๆๆ (เสียงหัวเราะ)ผมเป็นดีไซน์เนอร์

that's all, of Christmas gifts.

นั่นเป็นพรสวรรค์เดียวที่มีของผม

And before, there was this soup, called "soupe primordiale,"

ก่อนหน้านั้น มันมีซุปที่เรียกว่า "ซุปแห่งการกำเนิดโลก"

this first soup -- bloop bloop bloop --

นี่เป็นซุปแรก -- บุ๋ง บุ๋ง บุ๋ง --

sort of dirty mud, no life, nothing.

มีแต่โคลนสกปรก ไม่มีสิ่งมีชีวิต ไม่มีอะไรเลย

So then -- pshoo-shoo -- lightning -- pshoo -- arrive --

จากนั้น -- เปรี้ยง -- ฟ้าฝ่า -- ปร้าง

pshoo-shoo -- makes life -- bloop bloop -- and that dies.

เปรี้ยง -- เกิด --- บุ๋ง บุ๋ง -- และตาย

Some million years after -- pshoo-shoo, bloop-bloop -- ah, wake up!

หลายล้านปีผ่านไป -- เปรี้ยงปร้าง -- บุ๋ง บุ๋ง --- อ่า... ในที่สุด!

At the end, finally, that succeeds, and life appears.

สุดท้าย ชีวิตก็เกิดขึ้นมาสำเร็จ

We was so, so stupid. The most stupid bacteria.

เราที่ยังแสนจะโง่อยู่ เป็นแบคทีเรียที่โง่ที่สุด

Even, I think, we copy our way to reproduce, you know what I mean,

แต่เราก็ยังทำการก็อปปี้ตัวเองโดยการสืบพันธุ์ คุณรู้ว่าผมพูดถึงอะไร

and something of -- oh no, forget it.

และบางอย่างของ -- อะไรสักอย่าง ช่างมันเถอะ

After, we become a fish; after, we become a frog;

หลังจากนั้นเรากลายมาเป็นปลา หลังจากนั้นเรากลายมาเป็นกบ

after, we become a monkey; after, we become what we are today: a super-monkey,

หลังจากนั้นเรากลายมาเป็นลิงหลังจากนั้นเรา กลายมาเป็นเหมือนทุกวันนี้เป็นสุดยอดลิง

and the fun is, the super-monkey we are today, is at half of the story.

สิ่งที่สนุกก็คือ สุดยอดลิงที่เราเป็นตอนนี้ ยังเป็นแค่ครึ่งนึงของเรื่องทั้งหมด

Can you imagine? From that stupid bacteria to us,

คุณพอจะจินตนาการได้ไหม? จากแบคทีเรียโง่ที่สุดกลายมาเป็นเรา

with a microphone, with a computer, with an iPod: four billion years.

กับไมโครโฟน กับคอมพิวเตอร์ กับไอพอด ภายในสี่พันล้านปี

And we know, and especially Carolyn knows, that when the sun will implode,

และอย่างที่เรารู้ โดยเฉพาะกับแคโรไลน์ รู้ว่าเมื่อไหร่ที่พระอาทิตย์ขยายตัว

the earth will burn, explode, I don't know what,

โลกเราจะถูกเผาไหม แตกออก ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน

and this is scheduled for four, four billion years?

นี่เป็นสิ่งที่จะเกิดขึ้นภายในสี่พันล้านปีใช่ไหมครับ?

Yes, she said, something like that. OK, that means we are at half of the story.

ใช่แล้ว เธอบอกแบบนั้น โอเค นั่นหมายความว่า เรายังดำเนินมาได้แค่ครึ่งนึงของเรื่องทั้งหมด

Fantastic! It's a beauty!

สุดยอด! งดงาม!

Can you imagine? It's very symbolic.

คุณเห็นไหมว่ามันเป็นสัญญลักษณ์อะไรบางอย่าง

Because the bacteria we was had no idea of what we are today.

เพราะว่าแบคทีเรียที่เราเคยเป็น ไม่มีทางรู้ว่าจะพัฒนามาได้ไกลขนาดนี้

And today, we have no idea of what we shall be in four billion years.

และเราในตอนนี้ ก็ไม่มีทางรู้ ว่าเราจะเป็นยังไงในอีกสี่พันล้านปีข้างหน้า

And this territory is fantastic.

อาณาเขตนี้กว้างใหญ่ไพศาลมาก

That is our poetry. That is our beautiful story.

เป็นบทกวีของเรา เป็นเรื่องอันงดงามของเรา

It's our romanticism. Mu-ta-tion. We are mutants.

มันคือความโรแมนติก ของการพัฒนา เรากำลังเปลี่ยนแปลง

And if we don't deeply understand, if we don't integrate that we are mutants,

และหากเราไม่เข้าใจมันอย่างถ่องแท้ หากเราไม่เข้าใจว่าเรากำลังเปลี่ยนแปลง

we completely miss the story.

เรากำลังหลงทางไปจากเรื่องนี้อย่างสมบูรณ์

Because every generation thinks we are the final one.

เพราะทุกยุคสมัย เราชอบคิดว่าตัวเองเป็นยุคสุดท้าย

We have a way to look at Earth like that, you know,

เรามีวิธีในการมองโลกแบบนั้น

"I am the man. The final man.

"ฉันเป็นมนุษย์ มนุษย์คนสุดท้าย"

You know, we mutate during four billion years before, but now, because it's me, we stop. Fin. (Laughter)

เราวิวัฒนาการมาสี่พันล้านปี แต่ตอนนี้ เรากลับหยุด เพราะว่านี่คือเรา (เสียงหัวเราะ)

For the end, for the eternity, it is one with a red jacket."

เป็นจุดจบ อวสาน ผมกับเสื้อเจ็คเก็ทสีแดงนี่ หรืออะไรแบบนี้

Something like that. I am not sure of that. (Laughter)

ผมไม่แน่ใจว่ามันจะเป็นจะจบแบบนี้ (ผู้ชมหัวเราะ)

Because that is our intelligence of mutation and things like that.

เพราะว่ามันเหมือนกับความฉลาดของเราได้พัฒนา

There is so many things to do; it's so fresh.

มันมีอีกหลายอย่างที่เราต้องทำ มันยังใหม่มาก

And here is something: nobody is obliged to be a genius,

และ ความจริงแล้วไม่มีใครจำเป็นต้องเป็นอัจฉริยะ

but everybody is obliged to participate.

แต่ทุกคนต้องร่วมมือกัน

And to participate, for a mutant, there is a minimum of exercise, a minimum of sport.

และการร่วมมือนี้ เพื่อการพัฒนา อย่างน้อยเพื่อที่เราจะได้ฝึกซ้อม เพื่อที่จะลงแข่ง

We can say that.

ผมพูดแบบนั้นได้ไหม

The first, if you want -- there is so many --

อย่างแรกเลย ถ้าคุณต้องการ --มันมีหลายอย่างมาก--

but one which is very easy to do, is the duty of vision.

แต่มีอันนึงที่ง่ายมากที่จะทำ คือ คือการปรับวิสัยทัศน์

I can explain you. I shall try.

ผมจะอธิบายให้คุณฟัง ลองดูนะครับ

If you walk like that, it's OK, it's OK, you can walk,

ถ้าคุณเดินแบบนี้ มันไม่ผิด เพราะคุณกำลังเดินอยู่

but perhaps, because you walk with the eyes like that, you will not see, oh, there is a hole.

แต่ทันใดนั้น เพราะคุณมัวแต่มองข้างล่างแบบนี้ คุณจะไม่เห็นว่า มีหลุมอยู่ตรงนั้น

And you will fall, and you will die. Dangerous.

จากนั้นคุณก็ตกลงไปตาย อันตรายมาก

That's why, perhaps, you will try to have this angle of vision.

นั้นเป็นเหตุผลที่ทำไม คุณจึงต้องปรับมุมมองขึ้นมา

OK, I can see, if I found something, up, up, and they continue, up up up.

เอาหลุ่ะ แบบนี้ ถ้าผมเห็นอะไร ผมก็แค่หลบ และเดินต่อไป

I raise the angle of vision, but it's still very -- selfish, selfish, egoiste -- yes, selfish.

ผมปรับมุมมองแล้ว แต่ยังคงที่จะ -- เห็นแก่ตัว

You, you survive. It's OK.

คุณเอาตัวรอดได้ ก็โอเค

If you raise the level of your eyes a little more you go,

ถ้าคุณปรับมุมมองให้สูงขึ้นอีก

"I see you, oh my God you are here, how are you, I can help you,

"ผมเห็นคุณแล้ว โอ้ คุณอยู่นั่นเอง เป็นไงบ้างครับ สบายดีไหม มีอะไรให้ช่วยไหมครับ

I can design for you a new toothbrush, new toilet brush," something like that.

ผมออกแบบให้คุณได้นะ อยากได้อะไรหล่ะ แปรงสีฟันใหม่ แปรงขัดส้วม" หรืออะไรก็ได้

I live in society; I live in community.

ผมอยู่ในสังคม ผมอยู่ในชุมชน

It's OK. You start to be in the territory of intelligence, we can say.

มันก็ดี คุณเริ่มเข้ามาอยู่ในดินแดนแห่งความฉลาดแล้ว ผมสามารถพูดได้แบบนั้น

From this level, the more you can raise this angle of view,

ในระดับนี้ คุณสามารถที่จะมองสูงขึ้นไปอีก

the more you will be important for the society.

หมายความว่าคุณจะมีความหมายต่อสังคมมากขึ้น

The more you will rise, the more you will be important for the civilization.

สูงขึ้นไปอีก คุณจะเป็นส่วนหนึ่งของความเจริญนี้

The more you will rise, to see far and high, like that,

สูงขึ้นอีก คุณจะเห็นไปได้กว้างไกล แบบนี้

the more you will be important for the story of our mutation.

คุณจะมีความสำคัญต่อการวิวัฒนาการของเรา

That means intelligent people are in this angle. That is intelligence.

นั่นหมายความว่า คนที่ฉลาดๆ มีมุมมองแบบนี้ นั่นคือความฉลาด

From this to here, that, it's genius.

จากนี่ถึงนี่ นั่นคืออัจฉริยะ

Ptolemy, Eratosthenes, Einstein, things like that.

ปโตเลมี อริสโตเติล ไอสไตน์ หรือคนอื่นๆ

Nobody's obliged to be a genius.

เราไม่จำเป็นต้องเป็นอัจฉริยะหรอก

It's better, but nobody.

มันดีกว่า แต่ก็มีน้อยคนนัก

Take care, in this training, to be a good mutant.

ดูดีๆนี่เป็นการฝึกที่จะเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดี

There is some danger, there is some trap. One trap: the vertical.

มีสิ่งหนึ่งที่น่ากลัว มันมีกับดัก กับดักของการมองไปบนฟ้า

Because at the vertical of us, if you look like that,

เพราะบนนั้น ถ้าคุณมองขึ้นไป

"Ah! my God, there is God. Ah! God!"

"โอ้พระเจ้า นั่นคือพระเจ้า มีพระเจ้าอยู่ตรงนั้น!"

God is a trap. God is the answer when we don't know the answer.

พระเจ้าคือกับดัก พระเจ้าคือคำตอบ เมื่อเราไม่รู้ในคำตอบ

That means, when your brain is not enough big, when you don't understand,

นั่นหมายความว่า เมื่อสมองคุณยังไม่ใหญ่พอ คุณเลยไม่เข้าใจในสิ่งนั้น

you go, "Ah, it's God, it's God." That's ridiculous.

คุณก็จะบอกว่า "โอ้ นั่นคือพระเจ้่า พระเจ้าคือทุกสิ่ง" นั่นมันตลกสิ้นดี

That's why -- jump, like that? No, don't jump.

นั่นคือเห็นผลที่ทำไม -- กระโดดแบบนี้? ไม่ไม่ใช่กระโดด

Come back. Because, after, there is another trap.

กลับมา เพราะว่า หลังจากนั้น ก็มีกับดักอื่นอีก

If you look like that, you look to the past,

ถ้าคุณมองแบบนี้ คุณกำลังมองไปยังอดีต

or you look inside if you are very flexible, inside yourself.

หรือคุณกำลังมองเข้าไป ถ้าคุณยืดหยุ่นพอ มองเข้าไปในตัวคุณเอง

It's called schizophrenia, and you are dead also.

หรือเรียกว่าโรคประสาท และคุณก็ตายไปแล้ว

That's why every morning, now, because you are a good mutant,

ทำไมถึงยังมีเช้าวันใหม่ทุกๆวัน หรือตอนนี้ เพราะคุณกำลังพัฒนาไปในทางที่ดี

you will raise your angle of view.

คุณกำลังปรับมุมมองของคุณให้สูงขึ้น

Out, more of the horizontal. You are an intelligence.

มากขึ้นกว่าระดับปกติ คุณเป็นคนที่ฉลาด

Never forget -- like that, like that.

อย่าลืมมันเชียว -- แบบนี้ และ แบบนี้

It's very, very, very important.

มันสำคัญ มากถึงมากที่สุด

What, what else we can say about that? Why do that?

แล้วอะไรหล่ะ อะไรอย่างอื่นที่เราจะพูดถึงมันได้บ้าง? ทำไมต้องทำแบบนี้น่ะเหรอ?

It's because we -- if we look from far, we see our line of evolution.

มันก็เพราะว่าเรา-- หากเรามองจากที่ไกลๆ เราเห็นเส้นทางของกระบวนการวิวัฒนาการของเรา

This line of evolution is clearly positive.

เส้นทางแห่งวิวัฒนาการที่เป็นไปในทางที่ดีขึ้น

From far, this line looks very smooth, like that.

ถ้ามองไกลๆ เส้นทางนี้ดูเหมือนกับเส้นทางเรียบๆ

But if you take a lens, like that, this line is ack, ack, ack, ack, ack. Like that.

แต่ถ้าคุณส่องมันใกล้ๆ คุณจะเห็นว่าเส้นทางนั้นตะกุกตะกัก ไม่เรียบเอาซะเลย

It's made of light and shadow.

เป็นส่วนผสมกันระหว่าง แสงสว่าง และความมืด

We can say light is civilization, shadow is barbaria.

แสงสว่างแทนยุคของความเจริญรุ่งเรือง และความมืดแทนยุคของคนเถื่อน

And it's very important to know where we are.

และมันสำคัญมากในการตระหนักว่า เราอยู่ ณ จุดใด

Because some cycle, there is a spot in the cycle,

เพราะว่ามันมักจะเป็นวัฏจักรหมุนเวียนไปเรื่อยๆ

and you have not the same duty in the different parts of the cycle.

และคุณจะมีหน้าที่แตกต่างกันไป ในแต่ละช่วงของวัฏจักร

That means, we can imagine -- I don't say it was fantastic,

มันความว่า เราสามารถที่จะจินตนาการ --ผมจะไม่พูดว่า มันเป็นอะไรที่สุดยอด

but in the '80s, there was not too much war, like that, it was --

แต่ในยุค '80s ที่จริงแล้ว มันไม่ได้มีสงครามมากเกินไปแบบนั้น

we can imagine that the civilization can become civilized.

เราสามารถจินตนาการได้ว่า ความเจริญรุ่งเรืองเหล่านั้น สามารถที่จะกลายเป็นอรยะธรรมที่สูงส่งได้

In this case, people like me are acceptable.

ในกรณีนี้ ผู้คนอย่างผมจะได้รับการยอมรับ

We can say, "It's luxurious time."

อาจจะบอกได้ว่า "เป็นช่วงเวลาแห่งความหรูหรา"

We have time to think, we have time to I don't know what,

เราจะมีเวลาคิด เราะจะมีเวลาที่จะทำอะไรก็ตาม

speak about art and things like that.

พูดเกี่ยวกับ ศิลปะ อะไรประมาณนั้น

It's OK. We are in the light.

มันก็ดีแล้ว เพราะเราะอยู่ในแสงสว่าง

But sometimes, like today, we fall, we fall so fast, so fast to shadow, we fall so fast to barbaria.

แต่บางครั้ง เช่นทุกวันนี้ เรากำลังถอยหลัง ถดถอยอย่างรวดเร็วกลับเข้าไปในความมืดและยุคของคนคร่ำครึ

With many, many, many, many face of barbaria.

ด้วย คนคร่ำครึที่มีมากหน้าหลายตาขึ้นทุกที

Because it's not, the barbaria we have today, it's perhaps not the barbaria we think.

มันไม่ได้เกี่ยวกับคนคร่ำครึที่เรามีวันนี้ มันอาจจะไม่ใช่ยุคมืดอย่างที่เราคิด

There is different type of barbaria.

มันเป็นยุคมืดที่ต่างออกไป

That's why we must adapt.

นั่นเป็นหนทางที่เราต้องปรับตัว

That means, when barbaria is back, forget the beautiful chairs, forget the beautiful hotel,

นั่นหมายความว่า เมื่อพวกคร่ำครึกลับมา ลืมเก้าอี้สวยๆไปได้เลย ลืมโรงแรมสวยๆไปได้เลย

forget design, even -- I'm sorry to say -- forget art.

ลืมดีไซน์ไปได้เลย แม้แต่ -- ขอโทษที่ผมต้องพูด --ลืมศิลปะไปซะ

Forget all that. There is priority; there is urgency.

ลืมทั้งหมดนั่นแหละ นี่เป็นเรื่องเร่งด่วนสำคัญ

You must go back to politics, you must go back to radicalization,

คุณต้องกลับไปสู่การเมือง คุณต้องกลับไปสู่พวกหัวรุนแรง

I'm sorry if that's not very English.

ขอโทษนะครับ ถ้ามันไม่ใช่ภาษาอังกฤษ

You must go back to fight, to battle.

คุณต้องกลับไปสู่การทำสงครามกัน

That's why today I'm so ashamed to make this job.

นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไม ตอนนี้ ผมจึงละอายใจที่ต้องทำงานนี้

That's why I am here, to try to do it the best possible.

นี่เป็นเหตุผลที่ทำไมผมต้องมาอยู่ที่นี่ พยายามทำในสิ่งที่ผมสามารถทำได้ดีที่สุด

But I know that even I do it the best possible

ผมรู้ว่า แม้มันเป็นสิ่งที่ผมสามารถทำได้ดีที่สุด

-- that's why I'm the best -- it's nothing.

--นั่นทำไมผมถึงเป็นสุดยอด--แต่ไม่มีค่าอะไร

Because it's not the right time.

เพราะว่า มันผิดที่ผิดเวลา

That's why I say that. I say that, because, I repeat, nothing exist if it's not in the good rhythym,

ทำไมผมถึงพูดแบบนั้น ๆ เพราะผมขอย้ำว่า มันไม่มีค่าอะไรเลยหากมันไม่มีเหตุผลที่ดีพอ

the rhythym of our beautiful dream, of this civilization.

เหตุผลที่สวยงามของความฝันของเรา ของความเจริญเหล่านี้

And because we must all work to finish this story.

และเพราะเหตุนี้ เราทุกคนจึงต้องทำงานเพื่อให้เรื่องนี้เสร็จ

Because the scenario of this civilization

เพื่อทัศนียภาพของความเจริญรุ่งเรือง

-- about love, progress, and things like that -- it's OK,

--ไม่ว่าจะเป็นความรัก ความก้าวหน้า หรืออะไรก็ตาม มันไม่ผิดหรอก

but there is so many different, other scenarios of other civilizations.

แต่มีหลายทัศนะในความเจริญรุ่งเรือง

This scenario, of this civilization, was about becoming powerful, intelligent,

ทัศนะแห่งความเจริญรุ่งเรืองเหล่านี้ ล้วนเกี่ยวกับการทรงพลัง ความฉลาด

like this idea we have invented, this concept of God.

เหมือนกับแนวคิดที่เราสร้างพระเจ้าขึ้นมา

We are God now. We are. It's almost done.

เราเป็นพระเจ้าแล้ว เราเป็น มันเกือบจะเสร็จแล้ว

We have just to finish the story.

เราเพียงแค่ต้องจบเรื่องนี้เท่านั้น

That is very, very important.

นี่เป็นสิ่งที่ สำคัญมากถึงมากที่สุด

And when you don't understand really what's happened,

และเมื่อคุณไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

you cannot go and fight and work and build and things like that.

คุณไม่สามารถที่จะออกไปต่อสู้ ทำงาน หรือ สร้างอะไรก็ตาม

You go to the future back, back, back, back, like that.

คุณไปยังอนาคต แต่กลับ ถอย ถอย ถอย ถอย แบบนี้

And you can fall, and it's very dangerous.

คุณอาจจะหงายหลัง และมันเเป็นสิ่งที่อันตรายมาก

No, you must really understand that.

ไม่ได้ คุณต้องทำความเข้าใจมันจริงๆ

Because we have almost finished, I'll repeat this story.

เพราะ เราเกือบจะเสร็จแล้ว ผมพูดถึงเรื่องนี้อีกแล้ว

And the beauty of this, in perhaps 50 years, 60 years, we can finish completely this civilization,

และความงดงามของมัน ไม่แน่ภายใน 50 ปี 60 ปี เราอาจจะทำให้ความเจริญรุ่งเรืองนี้ไปสู่จุดสูงสุดได้

and offer to our children the possibility to invent a new story,

และมอบมันให้แก่ลูกหลานของเรา ที่อาจจะนำมันไปสร้างเรื่องราวใหม่ๆ

a new poetry, a new romanticism.

บทกวีบทใหม่ ความโรแมนติกแบบใหม่

With billions of people who have been born, worked, lived and died before us,

ด้วยคนเป็นพันๆล้านคน ที่เคยเกิด ทำงาน มีชีวิตอยู่และตายไปก่อนหน้าเรา

these people who have worked so much,

ผู้คนเหล่านี้ทำงานอย่างหนัก

we have now bring beautiful things, beautiful gifts, we know so many things.

จนสามารถทำให้เราสร้างสิ่งที่สวยงาม เป็นเหมือนของขวัญ ที่ทำให้เราได้รู้สิ่งต่างๆมากมาย

We can say to our children, OK, done, that was our story. That passed.

เราสามารถบอกกับลูกๆของเราว่า โอเค มันจบแล้ว นั่นเป็นเรื่องของเรานะ และมันได้ผ่านไปแล้ว

Now you have a duty: invent a new story. Invent a new poetry.

ตอนนี้หน้าที่ของลูกๆก็คือ : สร้างเรื่องขึ้นมาใหม่ แต่งบทกวีขึ้นมาใหม่

The only rule is, we have not to have any idea about the next story.

กฎข้อเดียวคือ เราจะไม่มีทางรู้ว่าเรื่องต่อไปจะเป็นยังไง

We give you white pages. Invent.

เราจะให้หน้ากระดาษว่างๆกับลูก สร้างมันขึ้นมา

We give you the best tools, the best tools, and now, do it.

เราจะให้เครื่องมือที่ดีที่สุด ๆ และลงมือทำมันได้เลย

That's why I continue to work, even if it's for toilet brush.

นี่เป็นเหตุผลที่ผมยังคงทำงานต่อไป แม้ว่ามันจะเป็นเพียงแปรงขัดห้องน้ำก็ตาม