Technology hasn't changed love. Here's why | Helen Fisher

Translator: Sarawan Wongsa Reviewer: Monsicha Suajorn

I was recently traveling in the Highlands of New Guinea,

เมื่อไม่นานมานี้ ฉันได้ไปเที่ยวในไฮแลนด์ บนเกาะนิวกินี

and I was talking with a man who had three wives.

และได้พูดคุยกับชายคนหนึ่งที่มีภรรยาสามคน

I asked him, "How many wives would you like to have?"

ฉันถามเขาว่า "คุณอยากจะมีภรรยากี่คน"

And there was this long pause,

เขาเงียบไปพักใหญ่

and I thought to myself,

ฉันคิดกับตัวเองว่า

นี่เขาจะตอบว่า 5 คนหรือเปล่า

"Is he going to say five?

Is he going to say 10?

หรือว่า 10 คน

หรือว่า 25 คน

Is he going to say 25?"

And he leaned towards me

เขาโน้มตัวมาหาฉัน

และกระซิบว่า "ไม่อยากมีเลยสักคน"

and he whispered, "None."

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Eighty-six percent of human societies permit a man to have several wives:

86 เปอร์เซ็นของสังคมมนุษย์ ยอมให้ผู้ชายมีภรรยาได้มากกว่าหนึ่งคน

polygyny.

มีภรรยาหลายคนพร้อมกัน

แต่กลุ่มคนส่วนมากของวัฒนธรรมเหล่านี้

But in the vast majority of these cultures,

มีเพียงห้าถึงสิบเปอร์เซ็นของผู้ชายเท่านั้น ที่มีภรรยาหลายคน

only about five or ten percent of men actually do have several wives.

Having several partners can be a toothache.

การมีคู่ครองหลายคน สร้างความเจ็บปวดได้เหมือนปวดฟัน

In fact, co-wives can fight with each other,

ในความเป็นจริงแล้ว ภรรยาทั้งหลายจะทะเลาะกัน

บางครั้งถึงกับกลั่นแกล้งลูกของอีกฝ่าย

sometimes they can even poison each other's children.

And you've got to have a lot of cows, a lot of goats,

และคุณก็จำเป็นต้องมีวัว มีแพะ

มีเงิน และมีที่ดินจำนวนมากมาย

a lot of money, a lot of land,

ในการที่จะสร้างฮาเร็มขึ้นมา

in order to build a harem.

มนุษย์เราเป็นสปีชีส์ที่มีการจับคู่

We are a pair-bonding species.

Ninety-seven percent of mammals do not pair up to rear their young;

97 เปอร์เซ็นของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ไม่มีการจับคู่กันเพื่อเลี้ยงลูกของตน

human beings do.

แต่มนุษย์เราทำเช่นนั้น

I'm not suggesting that we're not --

ฉันไม่ได้กำลังบอกว่าพวกเรา

ไม่จำเป็นต้องว่ามีความซื่อสัตย์ ต่อคู่ครองของตนเองเสมอไป

that we're necessarily sexually faithful to our partners.

ฉันพบเห็นพฤติกรรมนอกใจใน 42 วัฒนธรรม

I've looked at adultery in 42 cultures,

I understand, actually, some of the genetics of it,

ฉันเข้าใจว่าจริง ๆ แล้ว มันเป็นเหตุผลทางพันธุศาสตร์

and some of the brain circuitry of it.

และระบบวงจรสมอง

It's very common around the world,

สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นเป็นปกติทั่วโลก

but we are built to love.

แต่พวกเรานั้นถูกสร้างมาให้รัก

How is technology changing love?

เทคโนโลยีกำลังเปลี่ยนแปลงความรักไปอย่างไร

I'm going to say almost not at all.

ฉันจะบอกว่าแทบไม่เปลี่ยนเลย

I study the brain.

ฉันศึกษาเรื่องสมอง

ฉันและเพื่อนร่วมงาน ได้สแกนสมองของคนกว่าร้อยคน

I and my colleagues have put over 100 people into a brain scanner --

people who had just fallen happily in love,

ประกอบด้วยคนที่กำลัง ตกหลุมรักอย่างมีความสุข

people who had just been rejected in love

คนที่เพิ่งถูกปฏิเสธความรัก

and people who are in love long-term.

และคนที่ตกหลุมรักมาอย่างยาวนาน

And it is possible to remain "in love" long-term.

และมันเป็นไปได้นะคะ ที่จะตกหลุมรักเป็นเวลายาวนาน

And I've long ago maintained

และฉันสนับสนุนความคิดที่ว่า

that we've evolved three distinctly different brain systems

เราวิวัฒนาการระบบประสาทสามระบบ ที่แตกต่างกันอย่างชัดเจน

for mating and reproduction:

เพื่อจับคู่และเจริญพันธุ์

sex drive,

แรงขับทางเพศ

feelings of intense romantic love

ความรู้สึกรักหวานซึ้งอย่างแรงกล้า

and feelings of deep cosmic attachment to a long-term partner.

และความรู้สึกยึดติดหยั่งรากลึก กับคู่ครองที่ครองคู่กันมานาน

And together, these three brain systems --

และด้วยการทำงานร่วมกันของ ระบบประสาททั้งสามระบบ

with many other parts of the brain --

ร่วมกับส่วนอื่น ๆ ของสมอง

orchestrate our sexual, our romantic and our family lives.

ก่อให้เกิดการมีเพศสัมพันธ์ ความรักอย่างลึกซึ้ง และการสร้างครอบครัว

But they lie way below the cortex,

แต่พวกมันอยู่ต่ำกว่าสมองชั้นนอกมาก

way below the limbic system where we feel our emotions,

ต่ำลงไปกว่าระบบลิมบิค ที่ทำให้เรารู้สึกถึงอารมณ์

สร้างอารมณ์ความรู้สึกของเรา

generate our emotions.

They lie in the most primitive parts of the brain, linked with energy,

ระบบประสาทเหล่านี้วางตัวอยู่ ในส่วนดั้งเดิมของสมองเชื่อมต่อกับพลังงาน

focus, craving, motivation, wanting and drive.

การเพ่งความคิด ความปรารถนา แรงบันดาลใจ ความต้องการ และแรงขับ

In this case,

ในกรณีนี้

the drive to win life's greatest prize:

เป็นแรงขับที่จะให้ได้มาซึ่งรางวัล อันยิ่งใหญ่ที่สุดของชีวิต

a mating partner.

นั่นคือ คู่สืบพันธุ์

They evolved over 4.4 million years ago among our first ancestors,

โดยมีวิวัฒนาการมากว่า 4.4 ล้านปี ตั้งแต่ยุคแรกของบรรพบุรุษ

and they're not going to change if you swipe left or right on Tinder.

และมันจะไม่มีการเปลี่ยนแปลง ไม่ว่าคุณจะปัดหน้าจอแอปทินเดอร์ไปซ้ายหรือขวา

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

There's no question that technology is changing the way we court:

เทคโนโลยีกำลังเปลี่ยนวิธีที่เราใช้จีบกัน อย่างไม่ต้องสงสัย

emailing, texting,

อีเมล ส่งข้อความ

emojis to express your emotions,

สัญลักษณ์อิโมจิเพื่อสื่ออารมณ์

sexting,

ข้อความหรือรูปภาพติดเรท

"liking" a photograph, selfies ...

การกดไลค์รูป การถ่ายเซลฟี

พวกเรากำลังมองเห็นกฎเกณฑ์ และข้อห้ามใหม่ ๆ สำหรับการจีบกัน

We're seeing new rules and taboos for how to court.

But, you know --

แต่คุณคิดว่า

is this actually dramatically changing love?

สิ่งเหล่านี้กำลังเปลี่ยนแปลงความรัก อย่างมากมายจริง ๆ น่ะหรือ

What about the late 1940s,

ลองคิดถึงสมัยปลายทศวรรษที่ 40 สิ

ตอนที่รถยนต์เป็นที่นิยมมาก

when the automobile became very popular

and we suddenly had rolling bedrooms?

ทันใดนั้นพวกเราก็มีห้องนอนที่เขย่าไปมาได้

(เสียงหัวเราะ)

(Laughter)

How about the introduction of the birth control pill?

หรือว่าการเกิดขึ้นของยาคุมกำเนิด

Unchained from the great threat of pregnancy and social ruin,

ที่ช่วยปลดปล่อยผู้หญิงจากภัยคุกคาม ของการตั้งครรภ์และความย่อยยับทางสังคม

women could finally express their primitive and primal sexuality.

ในที่สุดผู้หญิงก็สามารถแสดงออกถึง ความต้องการทางเพศจากสัญชาตญาณดิบได้

Even dating sites are not changing love.

แม้กระทั่งเว็บไซต์หาคู่ ก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงความรัก

I'm Chief Scientific Advisor to Match.com,

ฉันเป็นหัวหน้าที่ปรึกษาด้านวิทยาศาสตร์ ของเว็บ Match.com

I've been it for 11 years.

มาเป็นระยะเวลา 11 ปีแล้ว

ฉันเฝ้าบอกพวกเขา และพวกเขาก็เห็นด้วย

I keep telling them and they agree with me,

ว่าเว็บเหล่านี้ไม่ใช่เว็บหาคู่

that these are not dating sites,

they are introducing sites.

แต่เป็นเพียงเว็บแนะนำตัว

เมื่อคุณนั่งลงในบาร์

When you sit down in a bar,

in a coffee house,

ในร้านกาแฟ

on a park bench,

บนม้านั่งในสวนสาธารณะ

your ancient brain snaps into action like a sleeping cat awakened,

สมองดึกดำบรรพ์ของคุณเริ่มปฏิบัติการ เหมือนแมวหลับที่ถูกปลุกให้ตื่น

and you smile

และคุณก็เริ่มยิ้ม

and laugh

และหัวเราะ

and listen

และตั้งใจฟัง

และทำสิ่งต่าง ๆ ที่บรรพบุรุษของเราทำ เฉกเช่นเมื่อหนึ่งแสนปีที่แล้ว

and parade the way our ancestors did 100,000 years ago.

We can give you various people --

เราสามารถมอบผู้คนมากมายให้กับคุณ

all the dating sites can --

เหมือนเช่นที่เว็บไซต์หาคู่ทำ

but the only real algorithm is your own human brain.

แต่อัลกอริทีมที่แท้จริงคือ สมองของมนุษย์ต่างหาก

Technology is not going to change that.

เทคโนโลยีไม่ได้เปลี่ยนแปลงสิ่งเหล่านี้

เทคโนโลยีไม่ได้เปลี่ยนคนที่คุณเลือกที่จะรัก

Technology is also not going to change who you choose to love.

I study the biology of personality,

ฉันศึกษาชีววิทยาด้านบุคลิกภาพ

and I've come to believe

และฉันเชื่อ

that we've evolved four very broad styles of thinking and behaving,

ว่าเราค่อย ๆ พัฒนาวิธีการคิด และพฤติกรรมอย่างกว้าง ๆ 4 แบบ

linked with the dopamine, serotonin,

ที่เชื่อมโยงกับระบบโดพามีน, เซโรโทนิน,

testosterone and estrogen systems.

เทสโทสเตอโรน และ เอสโทรเจน

So I created a questionnaire directly from brain science

ดังนั้น ฉันจึงได้สร้างแบบสอบถาม ที่พัฒนาจากวิทยาศาสตร์ด้านสมอง

to measure the degree to which you express the traits --

เพื่อวัดระดับที่คนแสดงคุณสมบัติ

the constellation of traits --

กลุ่มของคุณสมบัติ

linked with each of these four brain systems.

ที่เชื่อมโยงกับแต่ละระบบสมองทั้งสี่ชนิดนี้

I then put that questionnaire on various dating sites

จากนั้นฉันได้ใส่แบบสอบถามนี้ ลงในเว็บหาคู่ต่าง ๆ

in 40 countries.

ใน 40 ประเทศ

Fourteen million or more people have now taken the questionnaire,

ขณะนี้มีคนตอบแบบสอบถามนี้แล้ว มากกว่า 14 ล้านคน

and I've been able to watch who's naturally drawn to whom.

และฉันก็ได้เห็นว่า ตามธรรมชาติแล้ว คนแบบไหนจะดึงดูดกัน

And as it turns out,

ฉันพบว่า

those who were very expressive of the dopamine system

คนที่มีการแสดงออก ของระบบโดพามีนอย่างชัดเจน

tend to be curious, creative, spontaneous, energetic --

มีแนวโน้มที่จะขี้สงสัย สร้างสรรค์ ตอบสนองทันที มีพลังงาน

I would imagine there's an awful lot of people like that in this room --

ซึ่งฉันอยากจะคิดว่า มีผู้คนมากมายในห้องนี้มีลักษณะเช่นนี้

they're drawn to people like themselves.

จะดึงดูดคนที่มีลักษณะเหมือนกับตนเอง

คนที่ขี้สงสัยและมีความคิดสร้างสรรค์ ต้องการผู้คนแบบเดียวกับตน

Curious, creative people need people like themselves.

People who are very expressive of the serotonin system

คนที่มีการแสดงออก ของระบบเซโรโทนินอย่างชัดเจน

tend to be traditional, conventional, they follow the rules,

มีแนวโน้มที่เป็นพวกจะอนุรักษ์นิยม และปฏิบัติตามกฎ

เคารพผู้ที่มีอำนาจมากกว่า

they respect authority,

การเลื่อมใสในศาสนา ก็แสดงออกในระบบเซโรเทนิน

they tend to be religious -- religiosity is in the serotonin system --

and traditional people go for traditional people.

และคนที่เป็นอนุรักษ์นิยม ก็เลือกที่จะไปกับคนที่เป็นอนุรักษ์นิยม

In that way, similarity attracts.

กรณีนี้ คนที่เหมือนกันจะดึงดูดดัน

In the other two cases, opposites attract.

ในกรณีที่เหลืออีก 2 กรณีนั้น คนที่ต่างกันดึงดูดกัน

People very expressive of the testosterone system

คนที่มีการแสดงออก ของระบบเทสโทสเตอโรนอย่างชัดเจน

มีแนวโน้มที่จะช่างวิเคราะห์ คิดเป็นระบบ ตรงไปตรงมา ตัดสินใจได้เด็ดขาด

tend to be analytical, logical, direct, decisive,

พวกเขาจะเลือกคนที่ตรงข้ามกับตน

and they go for their opposite:

they go for somebody who's high estrogen,

พวกเขามองหาคนที่มีระดับเอสโตรเจนสูง

somebody who's got very good verbal skills

คนที่มีทักษะทางด้านภาษาดี

มีทักษะกับคนที่ดี

and people skills,

who's very intuitive

มีความคิดริเริ่ม

and who's very nurturing and emotionally expressive.

คนที่ชอบดูแลคนอื่น และแสดงออกทางอารมณ์อย่างชัดเจน

We have natural patterns of mate choice.

เรามีรูปแบบทางธรรมชาติของการเลือกคู่

Modern technology is not going to change who we choose to love.

เทคโนโลยีสมัยใหม่ไม่ได้เปลี่ยนแปลง คนที่เราเลือกที่จะรัก

But technology is producing one modern trend

แต่เทคโนโลยีกำลัง สร้างแนวโน้มใหม่อย่างหนึ่ง

ที่ฉันพบว่าสำคัญเป็นอย่างยิ่ง

that I find particularly important.

มันเกี่ยวข้องกับแนวคิด เรื่องความย้อนแย้งของการมีทางเลือก

It's associated with the concept of paradox of choice.

For millions of years,

เป็นเวลาหลายล้านปีมาแล้ว

we lived in little hunting and gathering groups.

เราอาศัยเป็นกลุ่มขนาดเล็ก ล่าสัตว์ เก็บของป่า

พวกคุณไม่ได้มีโอกาสที่จะต้องเลือก

You didn't have the opportunity to choose

between 1,000 people on a dating site.

หนึ่งคนจากตัวเลือกหนึ่งพันคน เหมือนในเว็บหาคู่

In fact, I've been studying this recently,

จริง ๆ แล้ว เมื่อเร็ว ๆ นี้ ฉันได้ทำการศึกษา

and I actually think there's some sort of sweet spot in the brain;

และคิดว่าในสมองของเรานั้น มีจุดที่ค่อนข้างอ่อนหวาน

I don't know what it is, but apparently, from reading a lot of the data,

ฉ้นไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่จากการอ่านข้อมูลจำนวนมาก

we can embrace about five to nine alternatives, and after that,

คนเราจะจัดการกับตัวเลือก 5-9 คนได้ แต่หากมากกว่านั้น

you get into what academics call "cognitive overload,"

คุณจะเกิดอาการที่ศัพท์วิชาการเรียกว่า "ภาระเกินของกระบวนการรับรู้"

and you don't choose any.

และคุณจะไม่เลือกใครเลย

ดังนั้น ฉันจึงคิดว่า การเกิดภาระเกินทางการรับรู้นี้

So I've come to think that due to this cognitive overload,

we're ushering in a new form of courtship

จะนำไปสู่การสร้างรูปแบบการจีบกันแบบใหม่

that I call "slow love."

ที่ฉันเรียกว่า "รักอย่างช้า ๆ"

I arrived at this during my work with Match.com.

ฉันได้แนวคิดนี้ ในระหว่างที่ทำงานกับ Match.com

Every year for the last six years,

ทุก ๆ ปีตลอด 6 ปีที่ผ่านมา

เราทำการศึกษาที่เรียกว่า "คนโสดในอเมริกา"

we've done a study called "Singles in America."

We don't poll the Match population,

เราไม่ได้สำรวจความคิดเห็น เฉพาะคนที่ใช้เว็บไซต์ Match.com

we poll the American population.

เราสำรวจความคิดเห็น ของประชาชนชาวอเมริกา

We use 5,000-plus people,

โดยใช้คนอย่างน้อยห้าพันคน

a representative sample of Americans based on the US census.

เป็นกลุ่มตัวอย่างของชาวอเมริกัน ที่อยู่ในสำมะโนประชากรของอเมริกา

We've got data now on over 30,000 people,

ในขณะนี้เราได้ข้อมูล จากผู้คนมากกว่าสามหมื่นคน

and every single year,

และทุก ๆ ปี

I see some of the same patterns.

ฉันมองเห็นรูปแบบที่เหมือนเดิมบางอย่าง

Every single year when I ask the question,

ทุก ๆ ปีที่ฉันตั้งคำถาม

over 50 percent of people have had a one-night stand --

พบว่ามากกว่า 50 เปอร์เซ็นของคน ที่มีความสัมพันธ์แบบคู่นอนคืนเดียว

ไม่จำเป็นต้องเกิดขึ้นปีที่แล้ว แต่ช่วงใดช่วงหนึ่งในชีวิต

not necessarily last year, but in their lives --

50 percent have had a friends with benefits

50 เปอร์เซ็นเคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้ง กับเพื่อนแต่ไม่ผูกพัน

อย่างน้อยครั้งหนึ่งในชีวิต

during the course of their lives,

and over 50 percent have lived with a person long-term

และมากกว่า 50 เปอร์เซ็น ใช้ชีวิตคู่อย่างยาวนาน

before marrying.

ก่อนที่จะแต่งงานกัน

Americans think that this is reckless.

เนื่องจากคนอเมริกาคิดว่านี่เป็นเรื่องที่เสี่ยง

I have doubted that for a long time;

ฉันสงสัยมานานแล้ว

the patterns are too strong.

รูปแบบดังกล่าวมีความชัดเจนเกินไป

There's got to be some Darwinian explanation --

มันต้องอธิบายได้ด้วยทฤษฎีของดาร์วิน

Not that many people are crazy.

ไม่ใช่ว่าผู้คนมากมายกำลังเป็นบ้า

And I stumbled, then, on a statistic that really came home to me.

และฉันก็พบคำอธิบายทางสถิติ ที่น่าเชื่อถือโดยบังเอิญ

It was a very interesting academic article

จากบทความทางวิชาการที่น่าสนใจฉบับนึง

in which I found that 67 percent of singles in America today

ฉันพบว่า 67 เปอร์เซ็นต์ ของคนโสดชาวอเมริกา

who are living long-term with somebody,

ที่ใช้ชีวิตคู่กับใครสักคนอย่างยาวนาน

have not yet married because they are terrified of divorce.

แต่ไม่ยอมแต่งงาน เป็นเพราะพวกเขากลัวการหย่าร้าง

They're terrified of the social,

พวกเขากลัวผลลัพธ์ทางสังคม

legal, emotional,

ทางกฎหมาย ทางอารมณ์

economic consequences of divorce.

ทางเศรษฐกิจ ของการหย่าร้าง

So I came to realize that I don't think this is recklessness;

ดังนั้น ฉันไม่คิดว่า เหตุผลคือการกลัวความเสี่ยง

I think it's caution.

แต่คิดว่ามันคือความหวาดระแวง

Today's singles want to know every single thing about a partner

ทุกวันนี้ คนโสดต่างอยากรู้ ทุก ๆ รายละเอียดเกี่ยวกับคนที่คบหา

before they wed.

ก่อนจะแต่งงานกัน

You learn a lot between the sheets,

คุณเรียนรู้มากมายบนเตียง

not only about how somebody makes love,

ไม่เพียงแต่ว่าวิธีการร่วมรักของเขา

but whether they're kind,

แต่เรียนรู้ด้วยว่าคน ๆ นั้น จิตใจดีหรือไม่

whether they can listen

เขารู้จักรับฟังไหม

and at my age,

และสำหรับคนรุ่นฉัน

whether they've got a sense of humor.

เรียนรู้ด้วยว่าเขามีอารมณ์ขันหรือไม่

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

และในยุคที่เราต่างมีทางเลือกเกินพอ

And in an age where we have too many choices,

แถมยังไม่ต้องกังวลว่าจะท้องหรือจะติดโรค

we have very little fear of pregnancy and disease

and we've got no feeling of shame for sex before marriage,

และไม่มีต้องละอาย เรื่องมีเพศสัมพันธ์ก่อนแต่งงาน

ฉันคิดว่าผู้คนจึงใช้เวลาในการศึกษากัน

I think people are taking their time to love.

And actually, what's happening is,

จริง ๆ แล้วสิ่งที่เกิดขึ้นคือ

เรากำลังมองเห็น ขั้นแรกก่อนจะเริ่มผูกมัด

what we're seeing is a real expansion of the precommitment stage

before you tie the knot.

ก่อนจะขมวดปมให้แน่นต่อไป

ในสมัยก่อน การแต่งงาน เป็นจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์

Where marriage used to be the beginning of a relationship,

now it's the finale.

ในตอนนี้ ถือเป็นจุดสุดท้าย

But the human brain --

แต่สมองของคนนั้น...

(เสียงหัวเราะ)

(Laughter)

The human brain always triumphs,

สมองมักจะชนะเสมอ

ในสหรัฐอเมริกาตอนนี้

and indeed, in the United States today,

86 percent of Americans will marry by age 49.

86 เปอร์เซ็นต์ของชาวอเมริกา แต่งงานตอนอายุ 49 ปี

And even in cultures around the world where they're not marrying as often,

กระทั่งในวัฒนธรรมทั่วโลก ที่การแต่งงานไม่เกิดขึ้นบ่อย ๆ

ก็เริ่มยอมรับการอยู่ร่วมกันนาน ๆ ก่อนแต่งงานมากขึ้น

they are settling down eventually with a long-term partner.

So it began to occur to me:

ดั้งนั้นฉันจึงคิดว่า

during this long extension of the precommitment stage,

ในช่วงขั้นแรกก่อนจะเริ่มผูกมัดนี้

if you can get rid of bad relationships before you marry,

ถ้าคุณสามารถยกเลิกความสัมพันธ์ ที่แย่ ๆ ก่อนแต่งงานได้

บางทีเราอาจจะเห็นคู่แต่งงาน ที่มีความสุขมากขึ้นก็ได้

maybe we're going to see more happy marriages.

So I did a study of 1,100 married people in America --

ฉันจึงทำการศึกษาคู่แต่งงาน 1,100 คู่ในอเมริกา

not on Match.com, of course --

แน่นอนไม่ใช่พวกที่อยู่ใน Match.com

and I asked them a lot of questions.

ฉันถามคำถามพวกเขามากมาย

But one of the questions was,

แต่หนึ่งสิ่งที่ถามคือ

คุณจะแต่งงานอีกครั้ง กับคนที่คุณแต่งอยู่ตอนนี้ไหม

"Would you re-marry the person you're currently married to?"

And 81 percent said, "Yes."

81 เปอร์เซ็นต์ตอบว่า แต่ง

In fact, the greatest change in modern romance and family life

ความจริงแล้ว การเปลี่ยนแปลงมากที่สุด ของชีวิตรักและครอบครัวสมัยใหม่

ไม่ใช่เทคโนโลยี

is not technology.

ไม่ใช่กระทั่งการรักอย่างช้า ๆ

It's not even slow love.

แต่คือการที่ผู้หญิงได้เข้าสู่ตลาดแรงงาน

It's actually women piling into the job market

ในวัฒนธรรมทั่วโลก

in cultures around the world.

For millions of years,

เป็นเวลากว่าหลายล้านปี

บรรพบุรุษของเราอาศัยในสังคมขนาดเล็ก ล่าสัตว์และเก็บอาหาร

our ancestors lived in little hunting and gathering groups.

ผู้หญิงทำงานด้วยการเก็บเกี่ยวพืชผล

Women commuted to work to gather their fruits and vegetables.

They came home with 60 to 80 percent of the evening meal.

และนำอาหารกลับบ้าน สำหรับ 60-80 เปอร์เซ็นต์ของมื้อเย็น

The double-income family was the rule.

ครอบครัวต้องการผู้มีรายได้ทั้งสองคน

และผู้หญิงได้รับการยอมรับ ด้านเศรษฐกิจ สังคม

And women were regarded as just as economically, socially

และมีอำนาจทางเพศเท่าเทียมเพศชาย

and sexually powerful as men.

Then the environment changed some 10,000 years ago,

การเปลี่ยนแปลงสภาพแวดล้อม เมื่อหนึ่งหมื่นปีที่แล้ว

we began to settle down on the farm

เป็นจุดเริ่มต้นของการทำกสิกรรม

and both men and women became obliged, really,

ซึ่งทั้งผู้ชายและผู้หญิงต่างตั้งมั่น

to marry the right person,

ที่จะแต่งงานกับคนที่เหมาะสม

from the right background,

ทั้งด้านพื้นความหลัง

from the right religion

ด้านศาสนา

and from the right kin and social and political connections.

และมีเครือญาติและการเชื่อมโยง ทางสัมคมการเมืองที่ตรงกัน

Men's jobs became more important:

งานของผู้ชายมีความสำคัญมากขึ้น

they had to move the rocks, fell the trees, plow the land.

พวกเขาต้องเคลื่อนหิน ตัดต้นไม้ ไถพรวนดิน

They brought the produce to local markets, and came home

นำสินค้าไปขายที่ตลาดและกลับบ้าน

ด้วยเงินตอบแทนที่เท่าเทียมกัน

with the equivalent of money.

Along with this,

ในช่วงนั้น

we see a rise of a host of beliefs:

เรามองเห็นจุดเริ่มต้นของความเชื่อ

the belief of virginity at marriage,

เรื่องการรักษาพรหมจรรย์ก่อนแต่งงาน

arranged marriages -- strictly arranged marriages --

การคลุมถุงชนที่เข้มงวด

the belief that the man is the head of the household,

เห็นความเชื่อว่าผู้ชายเป็นผู้นำครอบครัว

that the wife's place is in the home

และที่ของผู้หญิงคือบ้าน

and most important,

ที่สำคัญที่สุดคือ

honor thy husband, and 'til death do us part.

การรักษาเกียรติของสามี ตราบจนตายจากกัน

These are gone.

สิ่งเหล่านี้ได้สูญหายไปหมดแล้ว

They are going, and in many places,

อาจยังมีอยู่ในหลายที่ แต่อีกในหลายที่

they are gone.

ก็ไม่มีอีกแล้ว

We are right now in a marriage revolution.

ตอนนี้เราอยู่ในช่วง การปฏิวัติด้านการแต่งงาน

We are shedding 10,000 years of our farming tradition

เราค่อย ๆ ปล่อยวัฒนธรรมของสังคมกสิกรรม เมื่อหนึ่งหมื่นปีที่แล้วให้สูญหายไป

and moving forward towards egalitarian relationships between the sexes --

และมุ่งไปสู่ความเสมอภาค ของความสัมพันธ์ระหว่างเพศ

เหมือนอย่างที่บรรพบุรุษ สมัยดึกดำบรรพ์ของเราทำ

something I regard as highly compatible with the ancient human spirit.

I'm not a Pollyanna;

ฉันไม่ใช่คนมองโลกในแง่ดีเกินไป

there's a great deal to cry about.

ยังมีเรื่องน่าเศร้าอีกมาก

ฉันศึกษาเรื่องการหย่าร้าง ใน 80 วัฒนธรรม

I've studied divorce in 80 cultures,

I've studied, as I say, adultery in many --

อย่างที่กล่าวมาแล้ว ฉันศึกษาเรื่องการนอกใจ

มันมีกองปัญหาขนาดใหญ่

there's a whole pile of problems.

As William Butler Yeats, the poet, once said,

ดังที่กวี วิลเลี่ยม บัทเลอร์ ยีทส์ ได้กล่าวไว้ว่า

"ความรักคือความคดโกง"

"Love is the crooked thing."

ฉันจะเพิ่มอีกว่า "ไม่มีใครรอดออกมาอย่างมีชีวิตสักคน"

I would add, "Nobody gets out alive."

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

เราทุกคนต่างมีปัญหา

We all have problems.

But in fact, I think the poet Randall Jarrell really sums it up best.

แต่ฉันว่าบทกลอนของ แรนดอลล์ จาร์เรลล์ กล่าวสรุปได้ดีที่สุด

He said, "The dark, uneasy world of family life --

ว่า "ในชีวิตครอบครัวที่มืดมนและเป็นทุกข์

where the greatest can fail, and the humblest succeed."

คนที่เยี่ยมที่สุดอาจล้มเหลว และคนที่ต่ำต้อยที่สุดกลับชนะ"

But I will leave you with this:

ฉันจะทิ้งท้ายไว้ดังนี้

love and attachment will prevail,

ความรักและความผูกพันจะชนะ

technology cannot change it.

เทคโนโลยีไม่สามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งนี้ได้

And I will conclude by saying

และฉันจะสรุป โดยกล่าวว่า

any understanding of human relationships must take into account

การจะเข้าใจในความสัมพันธ์ใด ๆ ต้องคำนึงถึง

หนึ่งในพฤติกรรมที่ทรงพลังของมนุษย์ คือ

one the most powerful determinants of human behavior:

the unquenchable,

ความกระหาย

adaptable

ความสามารถในการปรับตัว

and primordial human drive to love.

และแรงขับเคลื่อนเพื่อไขว่คว้าความรัก

Thank you.

ขอบคุณค่ะ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Kelly Stoetzel: Thank you so much for that, Helen.

เคลลี่ สเตทเซล: ขอบคุณมากค่ะ เฮเลน

As you know, there's another speaker here with us

อย่างที่รู้ เรามีผู้พูดอีกท่านที่นี่

that works in your same field.

ที่ทำงานในสาขาเดียวกับคุณ

She comes at it from a different perspective.

เธอศึกษาด้วยวิธีที่แตกต่างกัน

Esther Perel is a psychotherapist who works with couples.

เอสเธอร์ เพเรล เป็นนักจิตวิทยาที่ทำงานกับคู่แต่งงาน

You study data,

คุณศึกษาด้วยการเก็บข้อมูล

เอสเธอร์ศึกษาจาก สิ่งที่คู่สมรสเล่าให้เธอฟัง

Esther studies the stories the couples tell her

when they come to her for help.

เมื่อพวกเขามาขอคำปรึกษาจากเธอ

Let's have her join us on the stage.

เชิญเธอขึ้นมาบนเวทีเลยค่ะ

Esther?

เอสเธอร์

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

So Esther,

เอสเธอร์คะ

when you were watching Helen's talk,

เมื่อคุณฟังสิ่งที่ เฮเลน พูดมา

was there any part of it

มีส่วนไหนบ้างไหม

ที่สอดคล้องกับงานของคุณ

that resonated with you through the lens of your own work

that you'd like to comment on?

หรือคุณอยากจะให้ความเห็นเพิ่มเติม

เอสเธอร์ เพเรล: น่าสนใจค่ะ เพราะว่าในทางหนึ่งแล้ว

Esther Perel: It's interesting, because on the one hand,

the need for love is ubiquitous and universal.

ความต้องการรักเป็นสิ่งที่พบได้ทั่วไป

But the way we love --

แต่วิธีที่เรารัก

the meaning we make out of it --

ความหมายของความรัก ในมุมมองของแต่ละคน

the rules that govern our relationships, I think,

วิธีการดำเนินความสัมพันธ์ ฉันคิดว่า

are changing fundamentally.

ได้เปลี่ยนแปลงไป

We come from a model that, until now,

เราเคยถูกสร้างจากรูปแบบ

was primarily regulated around duty and obligation,

ซึ่งถูกควบคุมด้วยหน้าที่ และความรับผิดชอบเป็นหลัก

the needs of the collective and loyalty.

ความต้องการการรวมกลุ่มและการยอมรับ

And we have shifted it

แต่ตอนนี้ เราเปลี่ยนไป

to a model of free choice and individual rights,

สู่รูปแบบของการมีทางเลือกอิสระ และเชื่อในสิทธิของบุคคล

and self-fulfillment and happiness.

การเติมเต็มและหาความสุขให้ตัวเอง

And so, that was the first thing I thought,

และสิ่งแรกที่ฉันคิดถึงคือ

that the need doesn't change,

ความต้องการไม่เคยเปลี่ยนไป

but the context and the way we regulate these relationships

เพียงแต่วิธีที่เราควบคุมความสัมพันธ์เหล่านี้

changes a lot.

ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก

On the paradox of choice --

การมีทางเลือกที่มากเกินไป

you know, on the one hand we relish the novelty

ทำให้เราเพลิดเพลินกับสิ่งใหม่ ๆ

และความสนุกสนาน

and the playfulness, I think,

to be able to have so many options.

จากการมีตัวเลือกมากมาย

And at the same time,

ในขณะเดียวกัน

as you talk about this cognitive overload,

เมื่อคุณพูดถึงภาระเกินของกระบวนการรับรู้

ฉันเห็นผู้คนมากมาย

I see many, many people who ...

who dread the uncertainty and self-doubt

ที่กลัวความไม่แน่นอน และมีความสงสัยในตัวเอง

that comes with this massa of choice,

อันเนื่องมาจากทางเลือกที่มากมายนี้

ไปสู่สิ่งที่เรีกว่า "โฟโม"

creating a case of "FOMO"

and then leading us --

ซึ่งขับเคลื่อนเรา

โฟโมคือความกลัว ที่จะพลาดโอกาสหรือสูญเสีย

FOMO, fear of missed opportunity, or fear of missing out --

it's like, "How do I know I have found 'the one' --

เช่น "ฉันจะรู้ได้อย่างไร

the right one?"

ว่าได้พบคนที่ใช่แล้ว"

So we've created what I call this thing of "stable ambiguity."

ด้วยเหตุนี้ เราจึงสร้างสิ่งที่ฉันเรียกว่า "ความคลุมเครืออย่างมั่นคง"

Stable ambiguity is when you are too afraid to be alone

ความคลุมเครืออย่างมั่นคงเกิดขึ้น เมื่อคุณกลัวเกินไปที่จะอยู่คนเดียว

but also not really willing to engage in intimacy-building.

แต่ก็ไม่เต็มใจ ที่จะสร้างความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับใคร

It's a set of tactics that kind of prolong the uncertainty of a relationship

เป็นวิธีการยื้อเวลาแห่งความไม่แน่นอน ของการมีความสัมพันธ์

but also the uncertainty of the breakup.

ทั้งยังยื้อเวลาของความไม่แน่นอน ในการเลิกกันด้วย

So, here on the internet you have three major ones.

ด้วยเหตุนี้ บนอินเตอร์เน็ต เราจะพบความสัมพันธ์สามรูปแบบ

One is icing and simmering,

รูปแบบแรก เรียกว่า การโรยน้ำตาลไอซิงและการเคี่ยว

which are great stalling tactics

ซึ่งเป็นกลยุทธ์ที่ยอดเยี่ยม

that offer a kind of holding pattern

ของการครอบครองรูปแบบหนึ่ง

เป็นการย้ำถึงธรรมชาติ ของความสัมพันธ์ที่ไม่มีนิยาม

that emphasizes the undefined nature of a relationship

but at the same time gives you enough of a comforting consistency

แต่ในขณะเดียวกัน ก็มอบความมั่นคงให้คุณพอสมควร

และยังมอบอิสระอย่างเพียงพอ ด้วยความสัมพันธ์ที่ไม่มีนิยาม

and enough freedom of the undefined boundaries.

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

ใช่ไหมคะ

Yeah?

And then comes ghosting.

และ มาถึงรูปแบบที่เรียกว่า ผี

And ghosting is, basically,

รูปแบบผี คือ

you disappear from this massa of texts on the spot,

การที่คุณทำตัวหายไปเลย

and you don't have to deal with the pain that you inflict on another,

และไม่ต้องจัดการกับความเจ็บปวด ที่สร้างให้กับอีกฝ่าย

คุณทำมันราวกับมันเป็นสิ่งที่ไม่มีใครเห็น แม้กระทั่งตัวคุณเอง

because you're making it invisible even to yourself.

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

ใช่ไหม

Yeah?

ดั้งนั้น ตอนที่กำลังฟังคุณพูด ฉันก็คิดว่า

So I was thinking -- these words came up for me as I was listening to you,

like how a vocabulary also creates a reality,

คำศัพท์สามารถสร้างสรรค์ความจริงได้อย่างไร

และในขณะเดียวกัน

and at the same time,

that's my question to you:

นี่คือคำถามที่ฉันอยากจะถามคุณ

Do you think when the context changes,

คุณคิดว่าเมื่อบริบทแวดล้อมเปลี่ยนไป

it still means that the nature of love remains the same?

ธรรมชาติของความรัก จะยังคงเหมือนเดิมหรือไม่

คุณศึกษาสมอง ฉันศึกษาความสัมพันธ์ของคนและเรื่องราว

You study the brain and I study people's relationships and stories,

ฉันคิดว่ามันเกี่ยวกับทุกอย่างที่คุณพูดมา

so I think it's everything you say, plus.

But I don't always know the degree to which a changing context ...

แต่ฉันไม่รู้ว่าบริบทแวดล้อม ต้องเปลี่ยนแปลงไปมากเพียงใด

Does it at some point begin to change --

หรือว่า ณ จุดหนึ่ง จึงเริ่มมีเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้น

ถ้าความหมายเปลี่ยนแปลงไป มันจะเปลี่ยนความต้องการไปด้วย

If the meaning changes, does it change the need,

or is the need clear of the entire context?

หรือความต้องการนั้น ไม่เปลี่ยนไปตามบริบททั้งหมด

HF: Wow! Well --

เฮเลน: ว้าว! อืม

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Well, I've got three points here, right?

ฉันได้สามคำถามใช่ไหมคะ

First of all, to your first one:

ก่อนอื่น คำถามแรกของคุณ

there's no question that we've changed, that we now want a person to love,

แน่นอนว่าพวกเราเปลี่ยนแปลงไป ตอนนี้เราต้องการใครสักคนมารัก

และในหลายพันปีที่ผ่านมา เราต้องแต่งงานกับคนที่ใช่

and for thousands of years, we had to marry the right person

ใช่ในด้านพื้นเพและเครือข่ายที่มี

from the right background and right kin connection.

And in fact, in my studies of 5,000 people every year,

และความจริงแล้วในการศึกษา ผู้คนห้าพันคนทุก ๆ ปี

I ask them, "What are you looking for?"

ฉันถามพวกเขาว่า "คุณกำลังมองหาอะไร"

And every single year, over 97 percent say --

และทุก ๆ ปี มี 97 เปอร์เซ็นตอบว่า

EP: The list grows --

เอสเธอร์: ความยืนยาว

HF: Well, no.

เฮเลน: ไม่ใช่ค่ะ

โดยพื้นฐาน คือ มากกว่า 97 เปอร์เซ็นของคน

The basic thing is over 97 percent of people

want somebody that respects them,

ต้องการคนที่เคารพ และให้เกียรติตนเอง

somebody they can trust and confide in,

คนที่เชื่อใจและไว้ใจได้

somebody who makes them laugh,

คนที่ทำให้หัวเราะได้

somebody who makes enough time for them

คนที่มีเวลาให้กับพวกเขามากพอ

and somebody who they find physically attractive.

และ คนที่ทำให้รู้สึกดึงดูดทางกาย

That never changes.

สิ่งเหล่านี้ไม่เคยเปลี่ยน

And there's certainly -- you know, there's two parts --

และ ยังมีอีกสองส่วน

EP: But you know how I call that?

เอสเธอร์: แต่ว่าสำหรับฉันแล้ว

That's not what people used to say --

นั่นไม่ใช่สิ่งที่คนเคยพูดถึงนะ

HF: That's exactly right.

เฮเลน: ถูกต้องที่สุดค่ะ

เอสเธอร์: พวกเขาบอกว่า ต้องการใครสักคนที่อยู่เคียงข้างกัน

EP: They said they wanted somebody with whom they have companionship,

economic support, children.

สนับสนุนด้านการเงิน มีลูก

We went from a production economy to a service economy.

เราก้าวจากเศรษฐกิจที่เน้นการผลิต มาสู่เศรษฐกิจที่เน้นการบริการ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

We did it in the larger culture, and we're doing it in marriage.

เราทำอย่างนี้ในวัฒนธรรมที่กว้างใหญ่ขึ้น และทำผ่านการแต่งงาน

HF: Right, no question about it.

เฮเลน: ใช่ค่ะ ไม่ต้องสงสัยเลย

But it's interesting, the millennials actually want to be very good parents,

แต่มันน่าสนใจนะที่คน Gen Y (Millennium) อยากจะเป็นพ่อแม่ที่ดี

whereas the generation above them wants to have a very fine marriage

ในขณะที่คนยุคก่อนนั้น อยากจะมีชีวิตแต่งงานที่ดี

โดยไม่จดจ่อกับการเป็นพ่อแม่ที่ดีมากนัก

but is not as focused on being a good parent.

You see all of these nuances.

คุณมองเห็นความแตกต่างเล็ก ๆ นี้ได้

There's two basic parts of personality:

มีองค์ประกอบพื้นฐาน ของบุคลิกภาพสองประการ

there's your culture -- everything you grew up to do and believe and say --

นั่นคือ วัฒนธรรม ทุกสิ่งที่ทำและเชื่อในขณะที่เติบโตมา

and there's your temperament.

และนิสัยใจคอของคุณ

ซึ่งสิ่งที่ฉันได้อ้างถึงก่อนหน้านี้ คือ นิสัยใจคอของคุณ

Basically, what I've been talking about is your temperament.

And that temperament is certainly going to change with changing times

นิสัยเป็นสิ่งที่เปลี่ยนแปลงไปตามเวลา

และตามความเชื่อ

and changing beliefs.

And in terms of the paradox of choice,

และในแง่ของการมีทางเลือกที่มากเกินไป

มันสร้างความยุ่งยากอย่างไม่ต้องสงสัย

there's no question about it that this is a pickle.

There were millions of years where you found that sweet boy

เมื่อล้านปีที่แล้ว คุณอาจพบเด็กหนุ่มที่แสนอ่อนหวาน

at the other side of the water hole,

ที่แอ่งน้ำอีกด้านหนึ่ง

และคุณก็มุ่งไปหาเลย

and you went for it.

EP: Yes, but you --

เอสเธอร์: ใช่ แต่คุณ

HF: I do want to say one more thing.

เฮเลน: ฉันอยากจะกล่าวเพิ่มอีกอย่าง

The bottom line is, in hunting and gathering societies,

สิ่งสำคัญของสังคมล่าสัตว์ และเก็บอาหารคือ

they tended to have two or three partners during the course of their lives.

ผู้คนมีแนวโน้มที่จะมีคู่เพียงสองหรือสามคน ตลอดช่วงชีวิตของพวกเขา

They weren't square!

พวกเขาไม่ได้ซื่อสัตย์

And I'm not suggesting that we do,

แต่ฉันก็ไม่ได้บอกว่าพวกเราซื่อสัตย์

but the bottom line is, we've always had alternatives.

สิ่งสำคัญคือ เรามีทางเลือกเสมอ

Mankind is always --

มนุษย์เป็นแบบนั้น

in fact, the brain is well-built to what we call "equilibrate,"

ความจริงแล้ว สมองถูกสร้างมาให้เกิดความสมดุล

เพื่อพยายามและตัดสินใจ

to try and decide:

Do I come, do I stay? Do I go, do I stay?

ฉันจะมาหรือจะอยู่ ฉันจะไปหรือจะอยู่

What are the opportunities here?

ที่นี่มีโอกาสอะไรบ้าง

How do I handle this there?

ฉันจะจัดการสิ่งนี้อย่างไร

And so I think we're seeing another play-out of that now.

และฉันคิดว่าเรากำลังเห็นการเผยตัว ของสิ่งนี้ในตอนนี้แล้ว

เคลลี่: ขอบคุณพวกคุณทั้งสองมาก

KS: Well, thank you both so much.

I think you're going to have a million dinner partners for tonight!

ฉันคิดว่าคุณกำลังจะมีคู่เดท ในมื้อเย็นนี้นับล้านคู่เลยล่ะ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Thank you, thank you.

ขอบคุณค่ะ ขอบคุณ