Technology hasn't changed love. Here's why | Helen Fisher

Translator: Yasaman Samadzade Reviewer: hassan qodusi

I was recently traveling in the Highlands of New Guinea,

اخیرا سفری به ارتفاعات گینه‌ی نو داشتم

and I was talking with a man who had three wives.

و اونجا با مردی صحبت کردم که سه زن داشت.

I asked him, "How many wives would you like to have?"

ازش پرسیدم: دوست داری چند زن داشته باشی؟

And there was this long pause,

و سکوتی طولانی به وجود آمد.

and I thought to myself,

با خودم فکر کردم

"Is he going to say five?

میخواد بگه پنج تا؟

Is he going to say 10?

ده تا؟

Is he going to say 25?"

بیست و پنج تا؟

And he leaned towards me

اون آقا به سمت من خم شد

and he whispered, "None."

و زمزمه کرد:« هیچی!»

(Laughter)

(خنده)

Eighty-six percent of human societies permit a man to have several wives:

۸۶٪ جوامع بشری حق چندهمسری رو به مرد میدن،

polygyny.

تعدد زوجات.

But in the vast majority of these cultures,

اما در اکثریت قریب به اتفاق این فرهنگ ها

only about five or ten percent of men actually do have several wives.

فقط ۵ تا ۱۰٪ این مردها چند زن دارن.

Having several partners can be a toothache.

داشتن چند زن مثل دندون درده.

In fact, co-wives can fight with each other,

درواقع همسران مشترک ممکنه با هم دعوا کنن،

sometimes they can even poison each other's children.

گاهی حتی ممکنه بچه های همدیگرو مسموم کنن.

And you've got to have a lot of cows, a lot of goats,

و شما باید کلی گاو و گوسفند

a lot of money, a lot of land,

و دارایی و املاک داشته باشید

in order to build a harem.

تا یه حرمسرا بسازید.

We are a pair-bonding species.

ما گونه ای هستیم که به جفت نیاز داریم.

Ninety-seven percent of mammals do not pair up to rear their young;

۹۷٪ پستانداران قبل از بزرگ شدن بچه هاشون تولید مثل نمیکنن،

human beings do.

برعکس انسان ها!

I'm not suggesting that we're not --

نظر من این نیست که ما

that we're necessarily sexually faithful to our partners.

لزوماً‌ از نظر جنسی به همسرانمون وفاداریم.

I've looked at adultery in 42 cultures,

من زنا را در ۴۲ فرهنگ بررسی کردم،

I understand, actually, some of the genetics of it,

و در واقع بعضی عوامل وراثتی

and some of the brain circuitry of it.

و بعضی مدل های ذهنی اون رو فهمیدم.

It's very common around the world,

این اتفاق در همه جای دنیا هست،

but we are built to love.

اما ما برای عشق ورزی ساخنه شدیم.

How is technology changing love?

فناوری چجوری عشق رو تغییر میده؟

I'm going to say almost not at all.

من میخوام بگم که درواقع هیچ جوره.

I study the brain.

من ساختار مغز رو مطالعه کردم

I and my colleagues have put over 100 people into a brain scanner --

و همکارام بیش از ۱۰۰ نفر رو اسکن مغزی کردن

people who had just fallen happily in love,

افرادی که با خوشحالی عاشق شده بودن،

people who had just been rejected in love

کسایی که در عشق طرد شده بودن،

and people who are in love long-term.

و کسایی که مدت زیادی عاشق بودن.

And it is possible to remain "in love" long-term.

«عاشق بودن» طولانی امکان پذیره.

And I've long ago maintained

خیلی وقت پیش گفتم که

that we've evolved three distinctly different brain systems

ما سه سیستم مغزی تکامل یافته کاملا متفاوت

for mating and reproduction:

برای جفت گیری و تولید مثل داریم:

sex drive,

کشش جنسی،

feelings of intense romantic love

حس عشقی شدید و رویایی،

and feelings of deep cosmic attachment to a long-term partner.

و حس وابستگی به شریک زندگی برای همیشه.

And together, these three brain systems --

و این سه سیستم مغزی با هم --

with many other parts of the brain --

همراه با بخش های دیگر مغز --

orchestrate our sexual, our romantic and our family lives.

به زندگی جنسی، عشقی و خانوادگی‌مون نظم میدن.

But they lie way below the cortex,

اما این ها زیر قشر مغز قرار دارن،

way below the limbic system where we feel our emotions,

زیر دستگاه لیمبیک که مرکز احساساته،

generate our emotions.

و احساسات رو ایجاد میکنه.

They lie in the most primitive parts of the brain, linked with energy,

در بخش های بسیار ابتدایی مغز که با انرژی

focus, craving, motivation, wanting and drive.

تمرکز، ولع، انگیزه، خواسته و کشش در ارتباطن.

In this case,

در این مورد با

the drive to win life's greatest prize:

تمایل برای کسب بزرگترین هدف زندگی:

a mating partner.

شریکی برای جفت گیری.

They evolved over 4.4 million years ago among our first ancestors,

۴.۴ میلیون سال قبل این حس در نیاکان ما پیشرفت کرده،

and they're not going to change if you swipe left or right on Tinder.

و دیگه با عقب و جلو کردن صفحه ی تیندر چیزی عوض نمیشه.

(Laughter)

(خنده)

(Applause)

(تشویق)

There's no question that technology is changing the way we court:

شکی نیست که فناوری روش همسریابی ما رو عوض میکنه:

emailing, texting,

ارسال ایمیل و پیامک،

emojis to express your emotions,

ایموجی ها برای بیان احساسات،

sexting,

ارسال پیام جنسی،

"liking" a photograph, selfies ...

لایک کردن عکس ها و سلفی ها...

We're seeing new rules and taboos for how to court.

بایدها و نبایدهای جدیدی برای همسریابی هست.

But, you know --

اما میدونید --

is this actually dramatically changing love?

آیا این‌ها شدیدا مفهوم عشق رو تغییر میدن؟

What about the late 1940s,

مثلا اواخر دهه‌ی ۱۹۴۰

when the automobile became very popular

اتومبیل خیلی محبوب شد

and we suddenly had rolling bedrooms?

و بعد اتاق خواب‌های متحرک داشتیم!

(Laughter)

(خنده)

How about the introduction of the birth control pill?

یا تولید قرص های جلوگیری از بارداری.

Unchained from the great threat of pregnancy and social ruin,

خانوما از خطر بزرگ بارداری و تباهی جامعه راحت شدند،

women could finally express their primitive and primal sexuality.

و بالاخره از تمایلات جنسی اولیه شون حرف زدند.

Even dating sites are not changing love.

حتی سایت های دوست یابی هم عشق رو تغییر ندادن.

I'm Chief Scientific Advisor to Match.com,

من مشاور ارشد علمی match.com هستم،

I've been it for 11 years.

۱۱ ساله که اونجا مشغول کارم.

I keep telling them and they agree with me,

همیشه بهشون میگم و موافق هم هستن

that these are not dating sites,

که اونا سایت دوست یابی نیستن،

they are introducing sites.

سایت معرفی هستن.

When you sit down in a bar,

وقتی شما توی یه بار نشستید،

in a coffee house,

تو یه کافی شاپ،

on a park bench,

روی نیمکت پارک،

your ancient brain snaps into action like a sleeping cat awakened,

جرقه های ذهنی قدیمی تون مثل یه گربه که از خواب میپره

and you smile

فعال میشه و لبخند میزنید،

and laugh

میخندید،

and listen

گوش میدید،

and parade the way our ancestors did 100,000 years ago.

و راهی که نیاکان‌مون صدهزار سال قبل رفتن میرید.

We can give you various people --

میتونیم افراد مختلفی رو بهتون معرفی کنیم،

all the dating sites can --

همه سایت های دوست یابی میتونن --

but the only real algorithm is your own human brain.

اما تنها الگوریتم واقعی خود مغز شماست.

Technology is not going to change that.

و فناوری قادر به تغییر اون نیست.

Technology is also not going to change who you choose to love.

فناوری نمیتونه فردی رو که شما عاشقش میشید تغییر بده.

I study the biology of personality,

من زیست شناسی شخصیت رو مطالعه کردم،

and I've come to believe

و به این باور رسیدم

that we've evolved four very broad styles of thinking and behaving,

۴ روش تفکر و رفتاری بزرگ در ما تکامل یافته

linked with the dopamine, serotonin,

که به سیستم دوپامین، سروتونین،

testosterone and estrogen systems.

تستوسترون، و استروژن مرتبطه.

So I created a questionnaire directly from brain science

پس پرسشنامه‌ای مستقیماً از علم مغز برای سنجشِ

to measure the degree to which you express the traits --

میزان بیان این خصوصیات طراحی کردم --

the constellation of traits --

برای مجموعه این خصوصیات --

linked with each of these four brain systems.

که به این ۴ سیستم مغزی مرتبط هستن.

I then put that questionnaire on various dating sites

پرسشنامه رو در سایت های دوست یابی مختلف

in 40 countries.

در ۴۰ کشور گذاشتم.

Fourteen million or more people have now taken the questionnaire,

۱۴ میلیون نفر یا بیشتر تا حالا بهش پاسخ دادن

and I've been able to watch who's naturally drawn to whom.

و میتونم ببینم هر خصلتی به چه چیز مربوطه.

And as it turns out,

مشخص شده که

those who were very expressive of the dopamine system

افراد بیانگر سیستم دوپامین

tend to be curious, creative, spontaneous, energetic --

کنجکاو، خلاق، خودانگیخته، و پر انرژی هستن --

I would imagine there's an awful lot of people like that in this room --

فکر کنم افراد زیادی با این ویژگی اینجایند --

they're drawn to people like themselves.

اونا به سمت افراد مشابهشون میرن.

Curious, creative people need people like themselves.

افراد کنجکاو و خلاق به مثل خودشون نیاز دارن

People who are very expressive of the serotonin system

افراد بیانگر سیستم سروتونین

tend to be traditional, conventional, they follow the rules,

ساده و سنتی و پیرو قوانین هستن،

they respect authority,

به مسئولین احترام میذارن،

they tend to be religious -- religiosity is in the serotonin system --

مذهبی هستند -- مذهب در سیستم سروتونین هست --

and traditional people go for traditional people.

افراد سنتی به سمت افراد سنتی میرن.

In that way, similarity attracts.

در این موارد مشابه ها مجذوب همدیگر میشن.

In the other two cases, opposites attract.

در دو مورد دیگه، متفاوت ها به هم جذب میشن.

People very expressive of the testosterone system

افراد با سیستم تستوسترون

tend to be analytical, logical, direct, decisive,

تحلیلگر، منطقی، رک و قاطع هستند،

and they go for their opposite:

و به افراد مخالفشون جذب میشن.

they go for somebody who's high estrogen,

کسی که استروژن بالایی داره،

somebody who's got very good verbal skills

مهارت های کلامی

و اجتماعی قوی داره،

and people skills,

who's very intuitive

فردی که شهودی،

and who's very nurturing and emotionally expressive.

فرهیخته و احساساتیه.

We have natural patterns of mate choice.

الگوهای طبیعی در انتخاب همسر وجود داره.

Modern technology is not going to change who we choose to love.

فناوری مدرن قادر به تغییر فرد مورد علاقه‌مون نیست.

But technology is producing one modern trend

اما یه روال جدید رو معرفی میکنه

that I find particularly important.

که عملا مهمه.

It's associated with the concept of paradox of choice.

و با موضوع «تناقض انتخاب» در ارتباطه. (حق انتخاب بیشتر و رضایت کمتر)

For millions of years,

ما میلیون ها سال

we lived in little hunting and gathering groups.

تو گروه های کوچک شکارچی و دورهم زندگی میکردیم.

You didn't have the opportunity to choose

شما شانس انتخاب بین هزار نفر

between 1,000 people on a dating site.

در سایت های دوست یابی رو نداشتید.

In fact, I've been studying this recently,

در واقع من اخیرا مطالعه کردم

and I actually think there's some sort of sweet spot in the brain;

و فکر میکنم که نوعی نقطه‌ی شیرین و حساس در مغز هست؛

I don't know what it is, but apparently, from reading a lot of the data,

نمیدونم چیه، اما هنگام مطالعه‌ی اطلاعات خیلی زیاد،

we can embrace about five to nine alternatives, and after that,

ظاهرا ما میتونیم ۵ تا ۹ گزینه رو دریافت کنیم و بعد از اون

you get into what academics call "cognitive overload,"

به چیزی میرسید که در علم «اضافه‌بار شناختی» نامیده میشه

and you don't choose any.

و هیچکدوم رو انتخاب نمیکنید.

So I've come to think that due to this cognitive overload,

فکر میکنم بخاطر این اضافه‌بار شناختی

we're ushering in a new form of courtship

به یک لذت جدید میرسیم

that I call "slow love."

که اسمش رو «عشق آهسته» گذاشتم.

I arrived at this during my work with Match.com.

اینو در مدت کار در match.com فهمیدم.

Every year for the last six years,

در شش سال گذشته، هرسال

we've done a study called "Singles in America."

مطالعه ای با نام «مجردان امریکا» انجام دادیم.

We don't poll the Match population,

فقط افراد این سایت مورد مطالعه نبودن،

we poll the American population.

از جمعیت امریکا سرشماری کردیم.

We use 5,000-plus people,

از یک جمعیت بالای پنج هزار نفری،

a representative sample of Americans based on the US census.

به عنوان نماینده‌ی کوچکی از آمار کل امریکا، استفاده کردیم.

We've got data now on over 30,000 people,

الان از بیش از ۳۰ هزار نفر آمار داریم،

and every single year,

و در هریک از این سال ها

I see some of the same patterns.

بعضی الگوهای مشابه رو می‌بینم.

Every single year when I ask the question,

هر سال وقتی این سوال رو میپرسم

over 50 percent of people have had a one-night stand --

بیش از ۵۰٪ افراد تجربه ی یک شب رو داشتن --

not necessarily last year, but in their lives --

نه الزاماً در همون سال، بلکه در طول زندگی‌شون

50 percent have had a friends with benefits

۵۰٪ دوستی داشتند که در طول زندگی

during the course of their lives,

باهاشون رابطه جنسی داشته.

and over 50 percent have lived with a person long-term

و بیش از ۵۰٪ اونها قبل از ازدواج برای مدت طولانی

before marrying.

با کسی زندگی کردن.

Americans think that this is reckless.

به عقیده ی امریکایی ها این بی ملاحظه‌گی است.

I have doubted that for a long time;

مدت ها در این باره شکل داشتم؛

the patterns are too strong.

این الگوها زیادی قوی هستن.

There's got to be some Darwinian explanation --

یه سری توضیحات داروینی باید باشه --

Not that many people are crazy.

همه ی این افراد که احمق نیستن.

And I stumbled, then, on a statistic that really came home to me.

و بعد با آماری که به دستم رسید واقعا سر در گم شدم.

It was a very interesting academic article

در یه مقاله ی علمی بسیار جالب

in which I found that 67 percent of singles in America today

دیدم که ۶۷٪ مجردهای امریکا در حال حاضر

who are living long-term with somebody,

که مدت طولانی با کسی زندگی میکنن

have not yet married because they are terrified of divorce.

هنوز ازدواج نکردن، چون از طلاق میترسند.

They're terrified of the social,

اونا از عواقب اجتماعی،

legal, emotional,

قانونی، عاطفی،

economic consequences of divorce.

و اقتصادی جدایی میترسن.

So I came to realize that I don't think this is recklessness;

پس به این نتیجه رسیدم که این امر بی ملاحظگی نیست؛

I think it's caution.

بلکه احتیاط کردنه.

Today's singles want to know every single thing about a partner

مجردای امروزی میخوان قبل از ازدواج هرچیز جزیی رو از شریک زندگی

before they wed.

بدونن.

You learn a lot between the sheets,

چیزای زیادی لابه لای این اوراق میفهمید،

not only about how somebody makes love,

نه فقط درباره‌ی نحوه‌ی عاشق شدن افراد،

but whether they're kind,

بلکه اینکه مهربونن،

whether they can listen

میتونن به شما گوش بدن،

and at my age,

و تو سن من

whether they've got a sense of humor.

اینکه شوخ طبعن.

(Laughter)

(خنده)

And in an age where we have too many choices,

در سنی که گزینه های زیادی برای انتخاب داریم،

we have very little fear of pregnancy and disease

ترس ناچیزی از بارداری و بیماری داریم

and we've got no feeling of shame for sex before marriage,

و از رابطه جنسی قبل از ازدواج اصلا خجالت نمیکشیم.

I think people are taking their time to love.

فکر میکنم مردم وقتشون رو برای عشق سپری میکنن.

And actually, what's happening is,

و اتفاقی که در واقع میفته اینه که

what we're seeing is a real expansion of the precommitment stage

چیزی که میبینیم گسترش واقعی مرحله‌ی پیش از ازدواجه،

before you tie the knot.

قبل از اینکه درگیر آن بشوید.

Where marriage used to be the beginning of a relationship,

قبلا ازدواج شروع یه رابطه بود،

now it's the finale.

اما الان آخر کاره!

But the human brain --

اما مغز انسان --

(Laughter)

(خنده)

The human brain always triumphs,

مغز انسان همیشه پیروز میشه،

and indeed, in the United States today,

و در واقع امروزه در امریکا

86 percent of Americans will marry by age 49.

۸۶٪ از مردم تا ۴۹ سالگی ازدواج می‌کنند.

And even in cultures around the world where they're not marrying as often,

حتی در فرهنگ های دیگه در دنیا که ازدواج زیاد شایع نیست،

they are settling down eventually with a long-term partner.

نهایتا با یه رابطه ی طولانی مدت با یه نفر به زندگی عادی‌شون میرسن.

So it began to occur to me:

پس کم کم فکر کردم که

during this long extension of the precommitment stage,

در گسترش طولانی مرحله تعهد پیش از ازدواج

if you can get rid of bad relationships before you marry,

اگر قبل از ازدواج از شر روابط بد و پر از دعوا خلاص بشید

maybe we're going to see more happy marriages.

احتمالا ازدواج شادتری خواهید داشت.

So I did a study of 1,100 married people in America --

من تحقیقی روی ۱.۱۰۰ فرد متاهل امریکایی کردم --

not on Match.com, of course --

البته نه در سایت match.com --

and I asked them a lot of questions.

و سوالات زیادی از اونا پرسیدم.

But one of the questions was,

اما یکی از سوالات این بود:

"Would you re-marry the person you're currently married to?"

«آیا باز هم با همسر فعلی‌ت ازدواج می‌کنی؟»

And 81 percent said, "Yes."

۸۱٪ گفتن: «بله.»

In fact, the greatest change in modern romance and family life

در واقع تغییر بزرگ در زندگی عشقی و خانوادگی مدرن

is not technology.

فناوری نیست.

It's not even slow love.

حتی عشق آهسته هم نیست.

It's actually women piling into the job market

بلکه در حقیقت ورود زنان به بازار کار

in cultures around the world.

در فرهنگ های سراسر دنیاست.

For millions of years,

برای میلیون ها سال

our ancestors lived in little hunting and gathering groups.

نیاکان ما دز گروه های شکاری کوچک دور هم زندگی میکردن.

Women commuted to work to gather their fruits and vegetables.

شغل زنان جمع آوری میوه و سبزی بود.

They came home with 60 to 80 percent of the evening meal.

اون‌ها با ۶۰ تا ۸۰٪ وعده‌ی غذایی به خونه برمی‌گشتند.

The double-income family was the rule.

خانواده ی دو درآمدی یه قانون بود.

And women were regarded as just as economically, socially

و زنان از نظر اقتصادی، اجتماعی

and sexually powerful as men.

و جنسی کاملا با مردها برابر تلقی میشدند.

Then the environment changed some 10,000 years ago,

حدود ۱۰ هزار سال پیش محیط تغییر کرد،

we began to settle down on the farm

و ما شروع به سکونت در مزارع کردیم،

and both men and women became obliged, really,

و زنان و مردان در واقع مجبور شدن

to marry the right person,

که با فرد مناسب،

from the right background,

با پیشینه‌ی مناسب،

from the right religion

دین مناسب،

and from the right kin and social and political connections.

با خانواده و پیوندهای اجتماعی و سیاسی مناسب ازدواج کنن.

Men's jobs became more important:

شغل مردان مهم تر شد.

they had to move the rocks, fell the trees, plow the land.

مجبور به جابجا کردن سنگ ها، قطع درختان و شخم زدن زمین بودند.

They brought the produce to local markets, and came home

محصولات رو به بازار محلی میبردن و با پول برابر

with the equivalent of money.

به خونه برمیگشتن.

Along with this,

همزمان

we see a rise of a host of beliefs:

ما افزایش اعتقادات جدید رو میبینیم؛

the belief of virginity at marriage,

اعتقاد به دوشیزگی برای ازدواج،

arranged marriages -- strictly arranged marriages --

ازدواج های از پیش تعیین شده، به شدت مدیریت شده --

the belief that the man is the head of the household,

اعتقاد به اینکه مرد رییس خانه است،

that the wife's place is in the home

جای زن در خانه است،

and most important,

و مهم تر از همه اینکه

honor thy husband, and 'til death do us part.

«به شوهرت تا زمانی که مرگ شما را از هم جدا کند افتخار کن.»

These are gone.

این ها از بین رفته‌اند.

They are going, and in many places,

دارن از بین میرن، و خیلی جاها

they are gone.

از بین رفته‌اند.

We are right now in a marriage revolution.

الان در دوره ی انقلاب در ازدواج هستیم.

We are shedding 10,000 years of our farming tradition

ما در حال رهایی از سنت‌های ۱۰ هزار ساله‌ی کشاورزی هستیم

and moving forward towards egalitarian relationships between the sexes --

و به سمت برابرخواهی روابط بین دو جنس حرکت میکنیم --

something I regard as highly compatible with the ancient human spirit.

چیزی که به نظرمن با روح انسان‌های قدیمی بسیار سازگاره.

I'm not a Pollyanna;

من سرخوش و خوش بین نیستم؛

there's a great deal to cry about.

چیزای زیادی هست که باید براش گریه کرد

I've studied divorce in 80 cultures,

من طلاق رو در ۸۰ فرهنگ بررسی کردم،

I've studied, as I say, adultery in many --

ازدواج غیرشرعی رو که گفتم، در خیلی از فرهنگ‌ها مطالعه کردم

there's a whole pile of problems.

مشکلات خیلی زیادی وجود داره.

As William Butler Yeats, the poet, once said,

ویلیام باتلر ییتس یه شاعره که یه جایی میگه

"Love is the crooked thing."

«عشق ناراستی هایی دارد.»

I would add, "Nobody gets out alive."

من اضافه میکنم که «هیچکس جان سالم به در نمی‌برد.»

(Laughter)

(خنده)

We all have problems.

همه‌ی ما مشکلات داریم.

But in fact, I think the poet Randall Jarrell really sums it up best.

اما واقعا به نظرم بهترین خلاصه رو شاعر راندل جاریل گفته:

He said, "The dark, uneasy world of family life --

«در دنیای تیره و دشوار زندگی خانوادگی --

where the greatest can fail, and the humblest succeed."

بهترین فرد، می‌تواند مغلوب شود و افتاده‌ترین فرد، موفق.»

But I will leave you with this:

اما اینو از من داشته باشید که:

love and attachment will prevail,

عشق و دلبستگی پیروز میشن،

technology cannot change it.

و فناوری قادر به تغییرشون نیست.

And I will conclude by saying

میخوام اینو بگم و نتیجه بگیرم که

any understanding of human relationships must take into account

هرگونه شناخت از روابط انسانی باید با در نظر گرفتنِ

one the most powerful determinants of human behavior:

یکی از قوی ترین عوامل تعیین کننده‌ی رفتار انسان انجام بشه:

the unquenchable,

میل سیری ناپذیر،

adaptable

متغیر،

and primordial human drive to love.

و ازلی انسان به عشق.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)

Kelly Stoetzel: Thank you so much for that, Helen.

کلی استوتزل: خیلی ممنونم هلن.

As you know, there's another speaker here with us

همونطور که میدونی سخنران دیگه ای هم اینجا با ماست

that works in your same field.

که در حوزه ی مشابه تو کار میکنه.

She comes at it from a different perspective.

و دیدگاه متفاوتی داره.

Esther Perel is a psychotherapist who works with couples.

اِستِر پِرِل روان درمانگره و با زوج ها کار میکنه.

You study data,

تو داده ها رو بررسی میکنی،

Esther studies the stories the couples tell her

استر داستان هایی که زوج ها موقع مراجعه برای کمک گرفتن

when they come to her for help.

تعریف میکنن بررسی میکنه.

Let's have her join us on the stage.

بذار اونو هم به جایگاه دعوت کنیم.

Esther?

استر؟

(Applause)

(تشویق)

So Esther,

بسیار خوب استر،

when you were watching Helen's talk,

در زمان مشاهده‌ی سخنرانی هلن

was there any part of it

جایی بود

that resonated with you through the lens of your own work

که از دیدگاه شغلی تو هم همون طور باشه

that you'd like to comment on?

و بخوای نظری بدی؟

Esther Perel: It's interesting, because on the one hand,

استر پرل: خیلی جالبه چون از یه طرف

the need for love is ubiquitous and universal.

نیاز به عشق فراگیر و جهانیه.

But the way we love --

اما روش عشق ورزی ما --

the meaning we make out of it --

معنایی که ازش دریافت میکنیم --

the rules that govern our relationships, I think,

قوانین حاکم بر روابطمون،

are changing fundamentally.

به نظر من به طور اساسی در حال تغییر هستن.

We come from a model that, until now,

ما از مدلی اومدیم که تا الان

was primarily regulated around duty and obligation,

در درجه‌ی اول بر اساس وظیفه و تعهد تنظیم شده بود

the needs of the collective and loyalty.

که الزامات مشترک و وفاداری بود.

And we have shifted it

و ما اون رو

to a model of free choice and individual rights,

به مدل انتخاب آزاد و حقوق فردی،

and self-fulfillment and happiness.

و رضایت شخصی و شادی تغییر دادیم.

And so, that was the first thing I thought,

بنابراین اولین چیزی که بهش فکر کردم اینه

that the need doesn't change,

که نیاز تغییر نمیکنه،

but the context and the way we regulate these relationships

بلکه شرایط و نحوه ی تنظیم روابطمون

changes a lot.

خیلی تغییر کرده.

On the paradox of choice --

در تناقض انتخاب --

you know, on the one hand we relish the novelty

می‌دونید، از یه طرف از چیزهای جدید خوش‌مون میاد،

and the playfulness, I think,

و به نظرم این حس خوشحالی

to be able to have so many options.

که میتونیم گزینه های زیادی داشته باشیم.

And at the same time,

و همزمان

as you talk about this cognitive overload,

همونطور که تو درباره‌ی اضافه‌بار شناختی گفتی،

I see many, many people who ...

من افراد خیلی خیلی زیادی رو دیدم

who dread the uncertainty and self-doubt

که از عدم قطعیت و شک به خودشون میترسن

that comes with this massa of choice,

که به دنبال این تعدد در انتخاب میاد

و یک «فومو» ایجاد میکنه (FOMO)

creating a case of "FOMO"

and then leading us --

و ما رو به دنبال خودش میکشه --

FOMO, fear of missed opportunity, or fear of missing out --

«فومو» مخفف ترس از فرصت های از دست رفته، یا ترس به دست نیاوردنه --

it's like, "How do I know I have found 'the one' --

مثل اینکه «چجوری بفهمم "خودش" رو پیدا کردم

the right one?"

یه فرد مناسب رو؟»

So we've created what I call this thing of "stable ambiguity."

بنابراین ما چیزی رو ایجاد کردیم که من بهش میگم «ابهام پایدار».

Stable ambiguity is when you are too afraid to be alone

ابهام پایدار وقتی ایجاد میشه که شما به شدت از تنهایی واهمه دارید،

but also not really willing to engage in intimacy-building.

اما تمایلی هم ندارید با کسی وارد رابطه‌ی صمیمی بشید.

It's a set of tactics that kind of prolong the uncertainty of a relationship

و این مجموعه رویه‌هایی است که هم عدم اطمینان در رابطه

but also the uncertainty of the breakup.

و هم عدم اطمینان از شکست رو طولانی میکنه.

So, here on the internet you have three major ones.

در اینترنت سه نوع عمده ی اونا رو داریم.

One is icing and simmering,

یکی سرد و گرم شدنه،

which are great stalling tactics

که از بزرگترین تاکتیک های طفره رفتنه

that offer a kind of holding pattern

و الگویی رو دنبال میکنه

that emphasizes the undefined nature of a relationship

که به ماهیت ناشناخته ی رابطه تاکید میکنه،

but at the same time gives you enough of a comforting consistency

اما همزمان به اندازه ی کافی بهتون ٰآرامش مناسب

و آزادی کافی برای رفتن به مرزهای ناشناخته رو میده.

and enough freedom of the undefined boundaries.

(Laughter)

(خنده)

Yeah?

آره؟

And then comes ghosting.

و بعد ناپدید میشه.

And ghosting is, basically,

و این ناپدید شدن اساسا یعنی

you disappear from this massa of texts on the spot,

ناگهان از این پیام های متعدد محو میشید،

and you don't have to deal with the pain that you inflict on another,

و لازم نیست به دردی که به دیگران تحمیل کردید توجه کنید،

because you're making it invisible even to yourself.

چون حتی برای خودتون هم نامرئیش کردید.

(Laughter)

(خنده)

Yeah?

آره؟

So I was thinking -- these words came up for me as I was listening to you,

داشتم فکر می‌کردم...این کلمات وقتی به حرفات گوش میدادم به ذهنم رسید،

like how a vocabulary also creates a reality,

همونجوری که یک مجموعه لغات یک واقعیت رو میسازه،

and at the same time,

و همزمان

that's my question to you:

این سوال رو ازت دارم:

Do you think when the context changes,

فکر میکنی وقتی شرایط تغییر می‌کنه

it still means that the nature of love remains the same?

هنوز هم این معنی رو میده که ماهیت عشق یکسان مونده؟

You study the brain and I study people's relationships and stories,

تو مغز رو بررسی می‌کنی و من روابط و داستان آدمها رو.

so I think it's everything you say, plus.

به نظرم این علاوه بر چیزاییه که گفتی.

But I don't always know the degree to which a changing context ...

ولی من همیشه اندازه‌ی تغییر شرایط رو نمی‌فهمم ...

Does it at some point begin to change --

آیا در نقطه‌ای شروع به تغییر می‌کنه --

If the meaning changes, does it change the need,

آیا تغییر معنا، نیاز رو هم تغییر میده،

or is the need clear of the entire context?

یا نیاز با توجه به شرایط کلی روشن میشه؟

HF: Wow! Well --

هلن: اوه! خوب --

(Laughter)

(خنده)

(Applause)

(تشویق)

Well, I've got three points here, right?

خوب من سه نکته دارم،‌ درسته؟

First of all, to your first one:

اولی، برای اولین موردی که گفتی:

there's no question that we've changed, that we now want a person to love,

هیچ شکی نیست که ما تغییر کردیم، و کسی رو میخوایم که بهش عشق بورزیم،

and for thousands of years, we had to marry the right person

و برای هزاران سال ما مجبور به ازدواج با فرد مناسب

from the right background and right kin connection.

با پیشینه و اقوام مناسب بودیم.

And in fact, in my studies of 5,000 people every year,

و در واقع من در مطالعاتم روی ۵ هزار نفر در سال

I ask them, "What are you looking for?"

ازشون پرسیدم «دنبال چی هستید؟»

And every single year, over 97 percent say --

و در هریک از این سال‌ها بیش از ۹۷٪ گفتند...

EP: The list grows --

استر: لیست در حال افزایشه

HF: Well, no.

هلن: خوب نه.

The basic thing is over 97 percent of people

اصل قضیه اینه که بیش از ۹۷٪ افراد

want somebody that respects them,

کسی رو میخوان که بهشون احترام بذاره،

somebody they can trust and confide in,

که بهشون اعتماد کنه و اونا رو محرم بدونه،

somebody who makes them laugh,

کسی که اونا رو بخندونه،

somebody who makes enough time for them

کسی که براشون وقت کافی بذاره

and somebody who they find physically attractive.

و کسی که از نظر ظاهری جذاب باشه.

That never changes.

این هرگز تغییر نمیکنه.

And there's certainly -- you know, there's two parts --

و قطعا -- میدونی، دو بخش داره --

EP: But you know how I call that?

استر: اما میدونی من بهش چی میگم؟

That's not what people used to say --

این چیزی نیست که بقیه قبلاً میگفتن --

HF: That's exactly right.

هلن: دقیقا درسته.

EP: They said they wanted somebody with whom they have companionship,

استر: می‌گفتن کسی رو می‌خواستن که باهاشون مصاحبت کنه

حمایت مالی کنه و بچه داشته باشن

economic support, children.

We went from a production economy to a service economy.

ما از اقتصاد تولیدی به اقتصاد خدماتی رفتیم

(Laughter)

(خنده)

We did it in the larger culture, and we're doing it in marriage.

در فرهنگ‌های بزرگتر این کار رو کردیم، و حالا رسیدیم به ازدواج.

HF: Right, no question about it.

هلن: درسته، هیچ شکی نیست.

But it's interesting, the millennials actually want to be very good parents,

اما جالبه که این نسل در واقع میخوان والدین خوبی باشن،

whereas the generation above them wants to have a very fine marriage

اما نسل پیش از اونا میخواستن ازدواج خوبی داشته باشن

but is not as focused on being a good parent.

اما به والد خوب بودن بی توجه بودن.

You see all of these nuances.

همه ی این تفاوتای جزیی رو میبینی.

There's two basic parts of personality:

دو بخش اصلی در شخصیت وجود داره:

there's your culture -- everything you grew up to do and believe and say --

فرهنگتون -- همه چیزایی که بزرگ شدید تا انجام بدید وباور کنید و بگید --

and there's your temperament.

و خلق وخوی شما.

Basically, what I've been talking about is your temperament.

اساسا چیزی که من ازش حرف زدم خلق و خوی شما بود.

And that temperament is certainly going to change with changing times

و قطعا این خلق و خو با تغییر زمان

and changing beliefs.

و تغییر عقاید، تغییر میکنه.

And in terms of the paradox of choice,

و درباره ی تناقض انتخاب،

there's no question about it that this is a pickle.

شکی نیست که بچه ی شیطونیه.

There were millions of years where you found that sweet boy

میلیون ها ساله که این پسر بچه ی شیرین رو

at the other side of the water hole,

اون طرف چاله ی آب پیدا کردید

and you went for it.

و دنبالش رفتید.

EP: Yes, but you --

استر: بله. اما تو --

HF: I do want to say one more thing.

هلن: میخوام یه چیز دیگه هم بگم.

The bottom line is, in hunting and gathering societies,

خلاصه اینکه در جوامع شکاری کوچک و دورهمی

they tended to have two or three partners during the course of their lives.

مردم تمایل داشتن در طول زندگیشون دو یا سه همسر داشته باشن.

They weren't square!

اونا قانع نبودن!

And I'm not suggesting that we do,

و منم توصیه نمیکنم قانع باشیم.

but the bottom line is, we've always had alternatives.

اما خط پایان اینه که ما همیشه جایگزین داشتیم.

Mankind is always --

بشر همیشه اینطوره --

in fact, the brain is well-built to what we call "equilibrate,"

در واقع مغز به خوبی برای چیزی که بهش میگیم "موازنه کردن" ساخته شده،

to try and decide:

برای تلاش و تصمیم گیری:

Do I come, do I stay? Do I go, do I stay?

بیام یا بمونم؟ برم یا بمونم؟

What are the opportunities here?

فرصتایی که اینجا هست چیه؟

How do I handle this there?

اینجا چطور به فلان چیز برسم؟

And so I think we're seeing another play-out of that now.

پس فکر میکنم یه بازی دیگه از اون رو داریم میبینیم.

KS: Well, thank you both so much.

کلی: خوب از هر دوتون خیلی متشکرم.

I think you're going to have a million dinner partners for tonight!

فکر کنم امشب میلیون ها شریک شام داشته باشید!

(Applause)

(تشویق)

Thank you, thank you.

متشکرم، متشکرم.