Paul Collier's new rules for rebuilding a broken nation

Translator: Thanee Chaiwat Reviewer: Pornsiri Wiriyakraikul

I'm going to talk about post-conflict recovery

ผมจะขอพูดถึงการฟื้นฟูประเทศภายหลังความขัดแย้ง

and how we might do post-conflict recovery better.

และเราจะทำให้การฟื้นฟูดังกล่าวดีขึ้นได้อย่างไร

The record on post-conflict recovery is not very impressive.

ข้อมูลที่ผ่านมาของการฟื้นฟูประเทศภายหลังความขัดแย้งอาจดูไม่ค่อยดีนัก

40 percent of all post-conflict situations,

ร้อยละ 40 ของสถานการณ์ภายหลังความขัดแย้ง

historically, have reverted back to conflict within a decade.

โดยประวัติศาสตร์แล้ว ก็จะกลับสู่ความขัดแย้งอีกครั้งภายในระยะเวลา 10 ปี

In fact, they've accounted for half of all civil wars.

ตามข้อเท็จจริงแล้ว ประมาณครึ่งหนึ่งจะกลายเป็นสงครามกลางเมือง

Why has the record been so poor?

ทำไมข้อมูลที่ผ่านมาถึงได้ดูเลวร้ายนัก?

Well, the conventional approach

เอาล่ะ ตามแนวคิดดั้งเดิม

to post-conflict situations

ที่อธิบายถึงสถานการณ์ภายหลังความขัดแย้ง

has rested on, on kind of, three principles.

ตั้งอยู่บนหลักการ 3 ข้อ

The first principle is: it's the politics that matters.

หลักการข้อแรก ภาคการเมืองมีความสำคัญ

So, the first thing that is prioritized is politics.

ดังนั้น สิ่งแรกที่จะได้รับความสำคัญคือ การเมือง

Try and build a political settlement first.

จึงต้องพยายามและสร้างภาคการเมืองให้มั่นคง

And then the second step is to say,

จากนั้น ขั้นตอนต่อมาก็คือ

"The situation is admittedly dangerous, but only for a short time."

"สถานการณ์ที่ถูกมองว่าอันตราย แต่ก็แค่ช่วงเวลาสั้นๆ"

So get peacekeepers there, but get them home as soon as possible.

ก็ส่งเจ้าหน้าที่รักษาความมั่นคงเข้าไปดูแล แล้วให้พวกเขากลับเข้ากรมกองโดยเร็วที่สุด

So, short-term peacekeepers.

ดังนั้น เจ้าหน้าที่รักษาความมั่นคงจะทำงานแค่ช่วงสั้นๆ ด้วยเช่นกัน

And thirdly, what is the exit strategy for the peacekeepers?

และขั้นตอนที่สาม อะไรคือจุดยุติของการรักษาความมั่นคง

It's an election.

ก็คือจัดการเลือกตั้ง

That will produce a legitimate and accountable government.

ซึ่งจะทำให้ประเทศมีรัฐบาลที่ถูกต้องตามกฎหมายและได้รับความเห็นชอบจากประชาชน

So that's the conventional approach.

ทั้งหมดนั้นคือ แนวคิดแบบดั้งเดิม

I think that approach denies reality.

ผมคิดว่า แนวคิดนี้ปฏิเสธความจริง

We see that there is no quick fix.

เราต้องยอมรับว่าไม่มีทางแก้ไขที่รวดเร็ว

There's certainly no quick security fix.

พูดตรงๆ ก็คือ ความมั่นคงไม่ได้แก้ได้รวดเร็วขนาดนั้นแน่ๆ

I've tried to look at the risks of reversion to conflict,

ผมพยายามเน้นไปที่โอกาสของการเกิดความขัดแย้งซ้ำอีก

during our post-conflict decade.

ภายในช่วงทศวรรษที่เกิดความขัดแย้งไปแล้ว

And the risks stay high throughout the decade.

และโอกาสดังกล่าวก็จะยังสูงอยู่ตลอดช่วงทศวรรษ

And they stay high regardless of the political innovations.

และมันก็จะยังสูงอยู่ แม้ว่าจะมีการพัฒนาทางการเมือง

Does an election produce an accountable and legitimate government?

แล้วการเลือกตั้งจะทำให้เราได้รัฐบาลที่ถูกต้องตามกฎหมายและได้รับความเห็นชอบจากประชาชนจริงหรือ?

What an election produces is a winner and a loser.

สิ่งที่การเลือกตั้งมอบให้ก็แค่ความเป็นผู้ชนะและผู้แพ้

And the loser is unreconciled.

และผู้แพ้ก็จะไม่ยอมรับผลการเลือกตั้ง

The reality is that we need to reverse the sequence.

ในความจริงแล้ว เราต้องสลับขั้นตอนกัน

It's not the politics first;

ไม่ใช่ว่าต้องแก้การเมืองก่อน

it's actually the politics last.

แต่ต้องแก้ทีหลังต่างหาก

The politics become easier as the decade progresses

เมื่อเวลาผ่านไป ภาคการเมืองจะถูกแก้ไขได้ง่ายกว่า

if you're building on a foundation

ถ้าคุณเริ่มจากการสร้างรากฐาน

of security and economic development --

ของความมั่นคงและการพัฒนาเศรษฐกิจ

the rebuilding of prosperity.

นั่นคือ ต้องสร้างความสำเร็จเหล่านี้ขึ้นมาก่อน

Why does the politics get easier?

ทำไมการเมืองถึงแก้ไขได้ง่ายขึ้น?

And why is it so difficult initially?

และทำไมการเมืองถึงแก้ได้ยากในตอนแรก?

Because after years of stagnation and decline,

เพราะหลังจากการตกต่ำทางเศรษฐกิจมายาวนาน

the mentality of politics is that it's a zero-sum game.

แนวคิดเกี่ยวกับการเมืองจะเป็นเรื่องของการแลกเปลี่ยนผลประโยชน์ (Zero-sum Game)

If the reality is stagnation,

ในช่วงเศรษฐกิจตกต่ำนั้น

I can only go up if you go down.

ฉันจะดีขึ้นก็ต่อเมื่อคุณเลวลง

And that doesn't produce a productive politics.

และแนวคิดเช่นนี้จะไม่ทำให้การเมืองพัฒนา

And so the mentality has to shift from

ดังนั้น แนวคิดจะต้องขยับจาก

zero-sum to positive-sum

ผลรวมที่เป็นศูนย์ (Zero-sum) กลายเป็นผลรวมที่เป็นบวก (Positive-sum)

before you can get a productive politics.

เพื่อให้การเมืองพัฒนาได้

You can only get positive, that mental shift,

แนวคิดของคุณสามารถยอมรับการเมืองที่มีผลรวมเป็นบวกได้

if the reality is that prosperity is being built.

ถ้าความเป็นจริงอยู่ในสถานการณ์ที่ดีขึ้น

And in order to build prosperity, we need security in place.

และก่อนที่สถานการณ์จะดีขึ้น เราต้องการความมั่นคงในพื้นที่

So that is what you get when you face reality.

นั่นคือความเป็นจริงที่ต้องเผชิญ

But the objective of facing reality

แต่วัตถุประสงค์ของการเผชิญความจริง

is to change reality.

ก็คือเปลี่ยนความเป็นจริง

And so now let me suggest

ถึงเวลานี้ ขอผมนำเสนอ

two complimentary approaches

แนวคิดที่ประกอบกันสองแนวคิด

to changing the reality of the situations.

เพื่อเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ที่เป็นจริง

The first is to recognize the interdependence

แนวคิดแรกคือต้องตระหนักถึงความเชื่อมโยงกัน

of three key actors, who are different actors,

ของผู้เกี่ยวข้องสามราย ที่แตกต่างกัน

and at the moment are uncoordinated.

ในสถานการณ์ปกติ พวกเขาไม่ได้ร่วมมือกัน

The first actor is the Security Council.

ผู้เกี่ยวข้องรายแรกคือ หน่วยงานความมั่นคง

The Security Council typically has the responsibility

หน่วยงานความมั่นคง โดยปกติแล้วจะมีความรับผิดชอบ

for providing the peacekeepers

ต่อการทำงานของเจ้าหน้าที่

who build the security.

ที่รักษาความมั่นคง

And that needs to be recognized,

และเมื่อเราตระหนักในเรื่องนี้

first of all, that peacekeeping works.

สิ่งแรกที่ต้องนึกถึง หากเจ้าหน้าที่ความมั่นคงออกทำงาน

It is a cost-effective approach.

มันมีต้นทุนและประสิทธิผลมาเกี่ยวข้อง

It does increase security.

มันก่อให้เกิดความมั่นคงก็จริง

But it needs to be done long-term.

แต่ความมั่นคงต้องใช้เวลายาวนานจึงจะสำเร็จ

It needs to be a decade-long approach,

มันอาจจะต้องใช้เวลาเป็นทศวรรษ

rather than just a couple of years.

มากกว่าแค่สองสามปี

That's one actor, the Security Council.

นั่นคือผู้เกี่ยวข้องรายแรก หน่วยงานความมั่นคง

The second actor, different cast of guys,

ผู้เกี่ยวข้องรายที่สองคือ

is the donors.

ผู้บริจาคเงิน

The donors provide post-conflict aid.

ผู้บริจาคเงินจะให้เงินสนับสนุนภายหลังความขัดแย้ง

Typically in the past,

โดยปกติแล้ว ในอดีต

the donors have been interested in the first couple of years,

ผู้บริจาคเงินจะให้ความสนใจเฉพาะในช่วงสองสามปีแรก

and then they got bored.

จากนั้น พวกเขาจะเริ่มเบื่อ

They moved on to some other situation.

แล้วก็จะย้ายไปสู่สถานการณ์อื่น

Post-conflict economic recovery

การฟื้นฟูประเทศภายหลังความขัดแย้ง

is a slow process.

เป็นกระบวนการที่ค่อยเป็นค่อยไป

There are no quick processes in economics

ไม่มีกระบวนการที่รวดเร็วในทางเศรษฐศาสตร์

except decline.

ยกเว้น จะทำให้มันเลวร้ายลง

You can do that quite fast.

ซึ่งคุณสามารถทำได้อย่างรวดเร็ว

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

So the donors have to stick with this situation

ดังนั้น ผู้บริจาคเงินจะต้องอยู่กับปัญหา

for at least a decade.

อย่างน้อยก็เป็นทศวรรษ

And then the third key actor

และผู้เกี่ยวข้องรายที่สาม

is the post-conflict government.

คือรัฐบาลที่จัดตั้งขึ้นภายหลังความขัดแย้ง

And there are two key things it's got to do.

มีสองเรื่องใหญ่ๆ ที่จำเป็นต้องทำ

One is it's got to do economic reform,

หนึ่งคือต้องปฏิรูปเศรษฐกิจ

not fuss about the political constitution.

และอย่าไปกังวลมากเกินไปกับรัฐธรรมนูญ

It's got to reform economic policy.

ต้องเร่งปฏิรูปนโยบายเศรษฐกิจก่อน

Why? Because during conflict

ทำไม? เพราะระหว่างที่เกิดความขัดแย้ง

economic policy typically deteriorates.

นโยบายเศรษฐกิจจะสร้างความเสียหายไว้มาก

Governments snatch short-term opportunities

รัฐบาลที่ผ่านมามักจะฉวยเอาแต่โอกาสในระยะสั้น

and, by the end of the conflict, the chickens have come home to roost.

และเมื่อความขัดแย้งสิ้นสุดลง สิ่งที่รัฐบาลในเวลานั้นเคยทำอย่างไรประเทศก็จะได้อย่างนั้น

So this legacy of conflict is really bad economic policy.

ดังนั้น มรดกของความขัดแย้งก็คือนโยบายเศรษฐกิจที่ไม่มีประสิทธิภาพ

So there is a reform agenda, and there is an inclusion agenda.

ดังนั้น มีวาระของการปฏิรูป และก็มีวาระอื่นๆ รวมอยู่ด้วย

The inclusion agenda doesn't come from elections.

ซึ่งวาระอื่นๆ ที่ว่า ไม่ได้มาจากการเลือกตั้ง

Elections produce a loser, who is then excluded.

การเลือกตั้งก่อให้เกิดผู้แพ้ ที่ถูกกีดกันออกไป

So the inclusion agenda means genuinely

ดังนั้น วาระที่มีหลายๆ ประเด็นรวมอยู่ แท้จริงแล้ว หมายถึง

bringing people inside the tent.

วาระของคนบางกลุ่ม

So those three actors.

อย่างไรก็ตาม ผู้เกี่ยวข้องสามรายนี้

And they are interdependent

ต้องทำงานร่วมกัน

over a long term.

เป็นเวลานาน

If the Security Council doesn't commit to security

ถ้าหน่วยงานความมั่นคงรักษาความมั่นคงไม่ได้

over the course of a decade,

ตลอดช่วงทศวรรษที่ว่า

you don't get the reassurance which produces private investment.

การลงทุนใหม่ของภาคเอกชนก็จะไม่เกิด

If you don't get the policy reform and the aid,

หรือถ้าคุณไม่ได้ปฏิรูปนโยบายและได้รับเงินช่วยเหลือ

you don't get the economic recovery,

การฟื้นฟูเศรษฐกิจก็จะเกิดขึ้นไม่ได้เช่นกัน

which is the true exit strategy for the peacekeepers.

ซึ่งเหล่านี้คือทางออกที่แท้จริงของการฟื้นฟูประเทศ

So we should recognize that interdependence,

ดังนั้น พวกเราควรจะตระหนักถึง

by formal, mutual commitments.

พันธกิจร่วมกันของหน่วยงานที่เกี่ยวข้องอย่างเป็นทางการ

The United Nations actually has a language

ที่จริงแล้ว สหประชาชาติมีข้อกำหนด

for these mutual commitments, the recognition of mutual commitments;

สำหรับพันธกิจร่วมกันของผู้ที่เกี่ยวข้อง รวมถึงข้อควรตระหนักของพันธกิจเหล่านั้น

it's called the language of compact.

มันถูกเรียกว่า language of compact

And so we need a post-conflict compact.

ดังนั้น เราต้องการ post-conflict compact

The United Nations even has an agency which could broker these compacts;

สหประชาชาติยังมีหน่วยงานที่ดูแล compacts เหล่านี้

it's called the Peace Building Commission.

นั่นก็คือ คณะกรรมการสร้างสันติภาพ (Peace Building Commission)

It would be ideal to have a standard set of norms

แนวคิดก็คือควรจะมีแนวทางที่ชัดเจน

where, when we got to a post-conflict situation,

ว่าที่ไหนและเมื่อไหร่ก็ตามที่เราเกิดสถานการณ์ภายหลังความขัดแย้ง

there was an expectation of these mutual commitments

จะต้องมีความคาดหวังต่อพันธกิจเหล่านี้ร่วมกัน

from the three parties.

จากผู้ที่เกี่ยวข้องทั้งสามราย

So that's idea one:

และนั่นคือแนวคิดแรก

recognize interdependence.

ต้องร่วมมือกัน

And now let me turn to the second approach, which is complimentary.

ถึงตอนนี้ ผมจะขอพูดถึงแนวคิดที่สอง ซึ่งเสริมกันกับแนวคิดแรก

And that is to focus on a few critical objectives.

โดยจะเน้นไปที่วัตถุประสงค์สำคัญสองสามประการ

Typical post-conflict situation is a zoo

ปกติแล้ว สถานการณ์ภายหลังความขัดแย้งจะคล้ายๆ กับสวนสัตว์

of different actors with different priorities.

ที่มีผู้เกี่ยวข้องหลายรายและมีความสำคัญที่แตกต่างกัน

And indeed, unfortunately, if you navigate by needs

และโชคไม่ดีด้วยว่า หากคุณพยายามตอบสนองทุกๆ ความต้องการ

you get a very unfocused agenda,

วาระของประเทศก็จะกระจัดกระจายมากๆ

because in these situations, needs are everywhere,

เพราะในสถานการณ์เหล่านี้ ความต้องการมีอยู่ทุกหนแห่ง

but the capacity to implement change is very limited.

แต่ความสามารถในการตอบสนองกลับมีอยู่อย่างจำกัด

So we have to be disciplined and focus on things that are critical.

ดังนั้น พวกเราต้องมีวินัยและเน้นไปที่สิ่งสำคัญจริงๆ เท่านั้น

And I want to suggest that in the typical post-conflict situation

ผมต้องการแนะนำว่า โดยปกติแล้ว ในสถานการณ์ภายหลังความขัดแย้ง

three things are critical.

มีสามสิ่งที่สำคัญ

One is jobs.

หนึ่งคืองาน

One is improvements in basic services --

สองคือการปรับปรุงบริการขั้นพื้นฐาน

especially health, which is a disaster during conflict.

โดยเฉพาะการสาธารณสุข ซึ่งมีปัญหามากในช่วงที่มีความขัดแย้ง

So jobs, health, and clean government.

และสามคือรัฐบาลที่ขาวสะอาด

Those are the three critical priorities.

สิ่งเหล่านี้คือสามสิ่งที่สำคัญที่สุด

So I'm going to talk a little about each of them.

ผมจะขอกล่าวถึงแต่ละสิ่งแบบสั้นๆ

Jobs.

งาน

What is a distinctive approach

อะไรเป็นแนวคิดที่ต่างออกไป

to generating jobs in post-conflict situations?

เพื่อสร้างงานในสถานการณ์ภายหลังความขัดแย้ง?

And why are jobs so important?

และทำไมงานถึงสำคัญ?

Jobs for whom? Especially jobs for young men.

งานสำหรับใคร? ที่เน้นก็คือต้องสร้างงานสำหรับคนหนุ่ม

In post-conflict situations,

ในสถานการณ์ภายหลังความขัดแย้ง

the reason that they so often revert to conflict,

เหตุผลที่ความขัดแย้งจะกลับมาอีก

is not because elderly women get upset.

ไม่ใช่เป็นเพราะผู้หญิงแก่รู้สึกแย่

It's because young men get upset.

แต่เป็นเพราะชายหนุ่มรู้สึกแย่

And why are they upset? Because they have nothing to do.

แล้วทำไมพวกเขาถึงรู้สึกแย่? นั่นก็เพราะพวกเขาไม่มีอะไรจะทำ

And so we need a process of generating jobs,

ดังนั้น พวกเราจึงต้องสร้างงาน

for ordinary young men, fast.

สำหรับชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว

Now, that is difficult.

ณ ตอนนี้เป็นสิ่งที่ยาก

Governments in post-conflict situation

รัฐบาลในสถานการณ์ภายหลังความขัดแย้ง

often respond by puffing up the civil service.

มักจะเพิ่มรายจ่ายสาธารณะมากเกินไป

That is not a good idea.

ซึ่งไม่ใช่ความคิดที่ดี

It's not sustainable.

มันไม่ยั่งยืน

In fact, you're building a long-term liability

เพราะเท่ากับว่าคุณกำลังสร้างหนี้สินในระยะยาว

by inflating civil service.

จากการเพิ่มรายจ่ายสาธารณะ

But getting the private sector to expand is also difficult,

แต่การจะสนับสนุนให้ภาคเอกชนขยายตัวก็อาจจะไม่ง่าย

because any activity which is open to international trade

เพราะกิจกรรมบางอย่างต้องอาศัยการค้าระหว่างประเทศ

is basically going to be uncompetitive

ที่ประเทศอาจจะสูญเสียความได้เปรียบในการแข่งขันไปแล้ว

in a post-conflict situation.

ในสถานการณ์ภายหลังความขัดแย้ง

These are not environments where you can build export manufacturing.

และสิ่งแวดล้อมเหล่านี้ไม่ได้เอื้อต่อการสนับสนุนอุตสาหกรรมการส่งออกมากนัก

There's one sector which isn't exposed to international trade,

แต่ก็มีอยู่สาขาหนึ่งที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการค้าระหว่างประเทศ

and which can generate a lot of jobs,

และสามารถสร้างงานได้มากด้วย

and which is, in any case, a sensible sector

และในบางครั้งก็ยังเป็นสาขาที่อ่อนไหว

to expand, post-conflict,

ต่อการขยายตัวในช่วงหลังความขัดแย้ง

and that is the construction sector.

นั่นก็คือสาขาก่อสร้าง

The construction sector has a vital role,

ภาคการก่อสร้างมีบทบาทสำคัญมาก

obviously, in reconstruction.

ชัดเจนที่สุดก็คือเพื่อก่อสร้างสิ่งที่เสียหายไปแล้ว

But typically that sector has withered away during conflict.

โดยปกติแล้ว สาขานี้จะซบเซาลงระหว่างความขัดแย้ง

During conflict people are doing destruction.

ระหว่างที่มีความขัดแย้ง ประชาชนจะทำลายสิ่งปลูกสร้าง

There isn't any construction going on. And so the sector shrivels away.

และไม่มีการก่อสร้างใดใดเกิดขึ้น จนสาขานี้ซบเซาอย่างหนัก

And then when you try and expand it,

และเมื่อคุณพยายามทำให้มันขยายตัว

because it's shriveled away,

จากการที่มันเคยซบเซาอย่างหนัก

you encounter a lot of bottlenecks.

คุณจะประสบปัญหาสภาวะคอขวด

Basically, prices soar

โดยพื้นฐานแล้ว ราคาจะเพิ่มสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว

and crooked politicians then milk the rents from the sector,

และนักการเมืองก็จะเข้ามาแสวงหาผลประโยชน์จากสาขานี้

but it doesn't generate any jobs.

และมันก็จะไม่ได้สร้างงาน

And so the policy priority is to break the bottlenecks

ดังนั้น นโยบายจึงต้องให้ความสำคัญเพื่อแก้ปัญหาคอขวด

in expanding the construction sector.

ในการขยายตัวของสาขาก่อสร้าง

What might the bottlenecks be?

อะไรคือปัญหาคอขวด?

Just think what you have to do

ลองนึกถึงว่าอะไรก็ตามที่คุณต้องทำ

successfully to build a structure, using a lot of labor.

ให้สำเร็จเพื่อสร้างโครงสร้าง และใช้แรงงานจำนวนมากๆ

First you need access to land.

ก่อนอื่น คุณต้องกว้านซื้อที่ดิน

Often the legal system is broken down

ระบบกฎหมายที่ไม่มีประสิทธิภาพ

so you can't even get access to land.

อาจจะทำให้คุณกว้านซื้อที่ดินไม่ได้

Secondly you need skills,

สอง คุณต้องการทักษะ

the mundane skills of the construction sector.

ทักษะเฉพาะที่ใช้งานได้จริงในสาขาก่อสร้าง

In post-conflict situations we don't just need Doctors Without Borders,

ในสถานการณ์ภายหลังความขัดแย้ง เราไม่ได้ต้องการแค่หมอที่ทำงานร่วมกันเองได้้

we need Bricklayers Without Borders,

เราต้องการช่างก่อสร้างที่มาจากหลากหลายกลุ่มและเข้ากันได้ด้วย

to rebuild the skill set.

เพื่อสร้างทักษะร่วมกัน

We need firms. The firms have gone away.

เราต้องการบริษัทเอกชน เพราะพวกเขาถอนตัวออกไป

So we need to encourage the growth of local firms.

ดังนั้น เราต้องการสนับสนุนบริษัทเอกชนให้กลับมาลงทุน

If we do that, we not only get the jobs,

ถ้าพวกเราทำได้ ไม่ใช่ว่าเราจะได้แค่งาน

we get the improvements in public infrastructure,

แต่เราจะได้การปรับปรุงโครงสร้างพื้นฐานสาธารณะด้วย

the restoration of public infrastructure.

โครงสร้างพื้นฐานสาธารณะก็จะดีขึ้นตามมา

Let me turn from jobs to the second objective,

ผมจะขอเปลี่ยนจากเรื่องงานไปสู่วัตถุประสงค์ที่สอง

which is improving basic social services.

ซึ่งก็คือการปรับปรุงบริการพื้นฐาน

And to date, there has been a sort of a schizophrenia

มาถึงตอนนี้ มีประเด็นที่ขัดแย้งกันอยู่

in the donor community,

ในสังคมของการบริจาคเงินช่วยเหลือ

as to how to build basic services

อันเนื่องมาจากวิธีการสร้างบริการพื้นฐาน

in post-conflict sectors.

ในช่วงหลังความขัดแย้ง

On the one hand it pays lip service

ในด้านหนึ่ง ผู้บริจาคจ่ายเงินเพื่อสร้างบริการต่างๆ

to the idea of rebuild an effective state

ตามแนวคิดเพื่อสร้างรัฐที่มีประสิทธิภาพ

in the image of Scandinavia in the 1950s.

อย่างที่เคยเกิดในแถบสแกนดิเนเวียช่วงทศวรรษ 1950s

Lets develop line ministries of this, that, and the other,

โดยปล่อยให้หน่วยงานราชการต่างๆ

that deliver these services.

ดำเนินการไป

And it's schizophrenic because in their hearts

แต่มันเป็นประเด็นที่ขัดแย้งก็เพราะลึกๆ แล้ว

donors know that's not a realistic agenda,

ผู้บริจาคไม่ได้รู้สถานการณ์ที่แท้จริง

and so what they also do is the total bypass:

และสิ่งที่พวกเขาทำก็คือข้ามขั้นตอนของการตรวจสอบความต้องการไปสู่การจ่ายเงินไปเลย

just fund NGOs.

จริงๆ แล้ว ก็แค่ให้เงินสนุบสนุน NGOs

Neither of those approaches is sensible.

ไม่มีแนวคิดไหนที่สมเหตุสมผลเพียงพอในการทำเอง

And so what I'd suggest

และสิ่งที่ผมขอเสนอแนะ

is what I call Independent Service Authorities.

ก็คือ องค์กรอิสระ

It's to split the functions of a monopoly line ministry up into three.

มันจะต้องแบ่งอำนาจหน้าที่ที่ผูกขาดของหน่วยงานราชการออกเป็นสามส่วน

The planning function and policy function stays with the ministry;

หน้าที่ในการวางแผนและกำกับนโยบายเป็นของหน่วยงานราชการ

the delivery of services on the ground,

ส่วนหน้าที่ในการผลิตบริการ

you should use whatever works --

คุณควรจะใช้

churches, NGOs, local communities,

โบสถ์, NGOs หรือหน่วยงานท้องถิ่น

whatever works.

หน่วยงานไหนก็ได้ที่ทำได้ดี

And in between, there should be a public agency,

และระหว่างนั้น ควรจะมีหน่วยงานสาธารณะ

the Independent Service Authority,

นั่นคือ องค์กรอิสระ

which channels public money,

มาเป็นผู้ใช้จ่ายเงินสาธารณะ

and especially donor money,

โดยเฉพาะเงินบริจาค

to the retail providers.

ให้กับผู้ดำเนินการรายย่อยๆ

So the NGOs become part of a public government system,

ดังนั้น NGOs จะกลายเป็นส่วนหนึ่งของระบบรัฐบาล

rather than independent of it.

มากกว่าที่จะแค่เป็นองค์กรอิสระ

One advantage of that is that you can allocate money coherently.

ข้อดีประการหนึ่งก็คือคุณสามารถจัดสรรเงินได้อย่างเหมาะสม

Another is, you can make NGOs accountable.

อีกประการหนึ่งก็คือ NGOs จะเข้ามาร่วมตรวจสอบด้วย

You can use yardstick competition,

โดยคุณสามารถใช้การแข่งขันเป็นมาตรฐานในการตัดสินคุณภาพ

so they have to compete against each other

ดังนั้น พวกเขาต้องเข้ามาแข่งขันกัน

for the resources.

เพื่อเข้าถึงทรัพยากร

The good NGOs, like Oxfam, are very keen on this idea.

NGOs ที่ดี อย่างเช่น Oxfam มีความหลักแหลมในความคิดนี้

They want to have the discipline and accountability.

พวกเขาต้องการให้มีระเบียบและความรับผิดชอบ

So that's a way to get basic services scaled up.

นั่นคือหนทางของการขยายบริการขั้นพื้นฐาน

And because the government would be funding it,

และรัฐบาลบางประเทศที่มีส่วนในการให้เงินสนับสนุน

it would be co-branding these services.

ก็ควรได้รับการใช้ชื่อร่วมด้วย

So they wouldn't be provided thanks to

โดยไม่ควรจะแยกกันว่าเป็น

the United States government and some NGO.

รัฐบาลสหรัฐและ NGOs

They would be co-branded

มันควรจะเป็นชื่อร่วมกัน

as being done by the post-conflict government, in the country.

ตลอดการดำเนินการของรัฐบาลที่จัดตั้งขึ้นภายหลังความขัดแย้ง ในประเทศนั้นๆ

So, jobs, basic services, finally, clean government.

ดังนั้น งาน บริการขั้นพื้นฐาน และสุดท้าย รัฐบาลที่ขาวสะอาด

Clean means follow their money.

ขาวสะอาดในที่นี้ หมายถึงตรวจสอบการใช้เงินได้

The typical post-conflict government is so short of money

ปกติแล้ว รัฐบาลภายหลังความขัดแย้งจะขาดแคลนเงิน

that it needs our money

ดังนั้น พวกเขาต้องการเงินจากพวกเรา

just to be on a life-support system.

เพื่อสนับสนุนต่อการดำเนินการต่างๆ ของพวกเขา

You can't get the basic functions of the state done

คุณไม่สามารถดำเนินการตามหน้าที่พื้นฐานของรัฐได้

unless we put money into the core budget of these countries.

ถ้าพวกเราไม่ได้ให้เงินสนับสนุนไปยังงบประมาณส่วนที่สำคัญของประเทศเหล่านี้

But, if we put money into the core budget,

แต่ถ้าพวกเราอัดฉีดเงินเข้าไปยังงบประมาณ

we know that there aren't the budget systems with integrity

พวกเรารู้ดีว่าระบบงบประมาณไม่โปร่งใส

that mean that money will be well spent.

นั่นหมายความว่าเงินจะไม่ถูกใช้จ่ายอย่างเหมาะสม

And if all we do is put money in and close our eyes

และถ้าพวกเราเอาแต่ใส่เงินเข้าไปแล้วก็ปิดตาซะ

it's not just that the money is wasted --

เงินเหล่านั้นก็จะถูกผลาญ

that's the least of the problems --

และนั่นอาจจะเป็นปัญหาที่เลวร้ายน้อยที่สุด

it's that the money is captured.

เงินจะเย้ายวน

It's captured by the crooks who are at the heart of the political problem.

เย้ายวนต่อคนคดโกงที่เป็นหัวใจของปัญหาทางการเมือง

And so inadvertently we empower the people who are the problem.

และเรากำลังก่อปัญหาให้เพิ่มขึ้น โดยไม่ได้ตั้งใจ

So building clean government means, yes, provide money

ดังนั้น การสร้างรัฐบาลที่ขาวสะอาดก็คือ, ใช่แล้ว, การแบ่งสรรเงิน

to the budget,

ในงบประมาณ

but also provide a lot of scrutiny,

พร้อมๆ กับต้องแบ่งสรรการตรวจสอบอย่างละเอียดด้วย

which means a lot of technical assistance that follows the money.

สิ่งนี้หมายถึงเจ้าหน้าที่ทางเทคนิคจำนวนมากที่ทำหน้าที่ติดตามเงิน

Paddy Ashdown, who was the grand high nabob of Bosnia

Paddy Ashdown ผู้ซึ่งมีอำนาจมากของบอสเนีย

to the United Nations,

ในสหประชาชาติ

in his book about his experience, he said,

เขียนหนังสือจากประสบการณ์ของเขา โดยเขากล่าวว่า

"I realize what I needed

"ผมเข้าใจดีว่าสิ่งที่ผมต้องการ

was accountants without borders,

คือนักบัญชีที่ร่วมมือกัน

to follow that money."

เพื่อติดตามเงิน"

So that's the -- let me wrap up,

ให้ผมสรุปก็คือ

this is the package.

นี่คือแพคเกจ

What's the goal?

อะไรคือเป้าหมาย?

If we follow this, what would we hope to achieve?

ถ้าเราติดตามเงิน เราหวังอะไรจากการกระทำเช่นนั้น?

That after 10 years,

หลังจากเวลาผ่านไป 10 ปี

the focus on the construction sector

การให้ความสำคัญกับสาขาก่อสร้าง

would have produced both jobs

ควรจะผลิตทั้งงาน

and, hence, security --

และความมั่นคง

because young people would have jobs --

เพราะชายหนุ่มมีงานทำ

and it would have reconstructed the infrastructure.

และโครงสร้างพื้นฐานถูกสร้างขึ้นใหม่

So that's the focus on the construction sector.

ดังนั้น เราจึงมุ่งไปที่ภาคการก่อสร้าง

The focus on the basic service delivery

การมุ่งไปที่การสร้างบริการพื้นฐาน

through these independent service authorities

ผ่านองค์กรอิสระต่างๆ

would have rescued basic services

ที่ควรจะช่วยฟื้นฟูบริการขั้นพื้นฐาน

from their catastrophic levels,

จากความหายนะที่เกิดขึ้น

and it would have given ordinary people

และประชาชนธรรมดาเอง

the sense that the government was doing something useful.

ก็ควรแน่ใจว่ารัฐบาลกำลังทำในสิ่งที่มีประโยชน์

The emphasis on clean government

เราจึงมุ่งไปที่รัฐบาลที่ขาวสะอาด

would have gradually squeezed out the political crooks,

ที่นักการเมืองฉ้อฉลจะค่อยๆ ลดจำนวนลง

because there wouldn't be any money

เพราะจะไม่มีเงินส่วนใด

in taking part in the politics.

ไปเข้ากระเป๋านักการเมือง

And so gradually the selection,

กระบวนการคัดสรรจะค่อยๆ เปลี่ยนไป

the composition of politicians,

ตามสัดส่วนของนักการเมือง

would shift from the crooked to the honest.

ที่คนฉ้อฉลจะเริ่มออกไป แทนที่ด้วยคนที่ซื่อตรง

Where would that leave us?

สิ่งนี้จะนำเราไปไหน?

Gradually it would shift

การเปลี่ยนแปลงที่ค่อยเป็นค่อยไป

from a politics of plunder

จากการเมืองแห่งความฉ้อฉล

to a politics of hope. Thank you.

ไปสู่การเมืองแห่งความหวัง ขอบคุณ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)