Chimamanda Ngozi Adichie: We should all be feminists | TED

Translator: Purich Worawarachai

So I would like to start by telling you about one of my greatest friends,

ฉันขอเริ่มด้วยการเล่าเรื่อง ของเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันคนหนึ่ง

Okoloma Maduewesi.

โอโคโลมา มาดูเอะเวซิ

Okoloma lived on my street

โอโคโลมาอยู่บนถนนเส้นเดียวกับฉัน

and looked after me like a big brother.

และดูแลฉันราวกับพี่ชายคนหนึ่ง

If I liked a boy, I would ask Okoloma's opinion.

ถ้าฉันชอบผู้ชายสักคน ฉันก็จะขอความเห็นจากโอโคโลมา

Okoloma died in the notorious Sosoliso plane crash

โอโคโลมาเสียชีวิตในเหตุการณ์อันอื้อฉาว ที่เครื่องบินสายการบินโซโซลิโซตก

in Nigeria in December of 2005.

ในไนจีเรีย ในเดือนธันวาคม ค.ศ. 2005

Almost exactly seven years ago.

จนถึงตอนนี้ก็เกือบเจ็ดปีพอดี

Okoloma was a person I could argue with, laugh with and truly talk to.

โอโคโลมาคือคนที่ฉันเถียงด้วย หัวเราะด้วย และคุยด้วยจริง ๆ

He was also the first person to call me a feminist.

เขายังเป็นคนแรกที่เรียกฉันว่านักสตรีนิยม

I was about fourteen, we were at his house, arguing.

ตอนนั้นฉันอายุประมาณสิบสี่ เราอยู่ที่บ้านของเขา และกำลังเถียงกันอยู่

Both of us bristling with half bit knowledge

เราทั้งคู่เถียงคอเป็นเอ็นด้วย ความรู้ครึ่ง ๆ กลาง ๆ

from books that we had read.

จากหนังสือที่เราได้อ่านมา

I don't remember what this particular argument was about,

ฉันจำไม่ได้เสียทีเดียวว่า เรากำลังเถียงเรื่องอะไรกันแน่

but I remember that as I argued and argued,

แต่ฉันจำได้ว่าตอนที่ ฉันเถียงแล้วเถียงอีกอยู่นั้น

Okoloma looked at me and said, "You know, you're a feminist."

โอโคโลมามองมาที่ฉันแล้วพูดว่า "เธอรู้ไหม เธอน่ะเป็นนักสตรีนิยม"

It was not a compliment.

นั่นไม่ใช่คำชมหรอกนะ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

I could tell from his tone,

ฉันบอกได้จากน้ำเสียงของเขา

the same tone that you would use to say something like,

น้ำเสียงแบบเดียวกับเวลาที่ คุณพูดอะไรทำนองว่า

"You're a supporter of terrorism."

"คุณเป็นพวกส่งเสริมการก่อการร้าย"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

I did not know exactly what this word "feminist" meant,

ฉันไม่มั่นใจเสียทีเดียวว่าคำว่า "สตรีนิยม" นั้นหมายถึงอะไร

and I did not want Okoloma to know that I did not know.

และฉันก็ไม่อยากให้โอโคโลมา รู้ด้วยว่าฉันไม่รู้

So I brushed it aside, and I continued to argue.

ดังนั้น ฉันจึงทำเป็นไม่สนใจ แล้วเถียงต่อไป

And the first thing I planned to do when I got home

และสิ่งแรกที่ฉันคิดจะทำ เมื่อกลับไปถึงบ้านก็คือ

was to look up the word "feminist" in the dictionary.

การหาความหมายของคำว่า "สตรีนิยม" ในพจนานุกรม

Now fast forward to some years later,

ทีนี้ ข้ามมายังหลายปีต่อมา

I wrote a novel about a man who among other things beats his wife

ฉันเขียนนิยายเรื่องหนึ่งเกี่ยวกับผู้ชาย คนหนึ่งที่มีนิสัยชอบตบตีเมียตัวเอง

and whose story doesn't end very well.

และเรื่องราวของเขาก็จบไม่ค่อยสวยสักเท่าไร

While I was promoting the novel in Nigeria,

ในขณะที่ฉันกำลังโปรโมท นิยายเรื่องนี้ในไนจีเรียอยู่นั้น

a journalist, a nice, well-meaning man,

นักข่าวคนหนึ่ง ชายผู้มี อัธยาศัยและเจตนาที่ดี

told me he wanted to advise me.

บอกฉันว่าเขาอยากแนะนำฉัน

And for the Nigerians here,

และสำหรับชาวไนจีเรียที่นี่

I'm sure we're all familiar

ฉันมั่นใจว่าเราทุกคนคงคุ้นเคยดี

with how quick our people are to give unsolicited advice.

ว่าคนประเทศเรานั้นให้คำแนะนำ ที่ไม่ได้ขอรวดเร็วแค่ไหน

He told me that people were saying that my novel was feminist

เขาบอกฉันว่าผู้คนต่างพูดว่า นวนิยายของฉันนั้นมีความเป็นสตรีนิยม

and his advice to me --

และคำแนะนำที่เขาให้ฉัน

and he was shaking his head sadly as he spoke --

ในขณะที่เขาส่ายหัวอย่างเศร้า ๆ ในตอนที่เขาพูด

was that I should never call myself a feminist

ก็คือว่าฉันไม่ควรเรียกตัวเองว่านักสตรีนิยม

because feminists are women who are unhappy

เพราะนักสตรีนิยมคือผู้หญิงที่เป็นทุกข์

because they cannot find husbands.

เนื่องจากพวกเธอหาสามีไม่ได้

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

So I decided to call myself "a happy feminist."

ดังนั้น ฉันจึงตัดสินใจเรียกตัวเองว่า "นักสตรีนิยมผู้มีความสุข"

Then an academic, a Nigerian woman told me

จากนั้น นักวิชาการหญิง ชาวไนจีเรียคนหนึ่งก็บอกฉัน

that feminism was not our culture

ว่าสตรีนิยมไม่ใช่วัฒนธรรมของเรา

and that feminism wasn't African,

และสตรีนิยมก็ไม่มีความเป็นแอฟริกัน

and that I was calling myself a feminist

และที่ฉันเรียกตัวเองว่านักสตรีนิยม

because I had been corrupted by "Western books."

ก็เพราะว่าฉันถูกล้างสมองด้วย "หนังสือตะวันตก"

Which amused me,

ซึ่งทำให้ฉันขบขันทีเดียว

because a lot of my early readings were decidedly unfeminist.

เพราะหนังสือมากมายที่ฉันอ่านในช่วงแรก ๆ นั้น ห่างไกลความเป็นสตรีนิยมโดยสิ้นเชิง

I think I must have read every single Mills & Boon romance published

ฉันว่าฉันคงอ่านนิยายโรแมนติกของสำนักพิมพ์ มิลส์แอนด์บูนที่ตีพิมพ์ออกมาทุกเล่ม

before I was sixteen.

ก่อนที่ฉันจะอายุ 16 ด้วยซ้ำ

And each time I tried to read those books

และในทุกครั้งที่ฉัน พยายามอ่านพวกหนังสือ

called "the feminist classics,"

ที่เรียกกันว่า "สตรีนิยมคลาสสิค"

I'd get bored, and I really struggled to finish them.

ฉันจะเบื่อ แล้วก็ต้องดิ้นรน อย่างสุดขีดเพื่อให้มันจบ

But anyway, since feminism was un-African,

แต่อย่างไรเสีย ในเมื่อสตรีนิยม ไม่มีความเป็นแอฟริกัน

I decided that I would now call myself "a happy African feminist."

ฉันจึงตัดสินใจเรียกตัวเองว่า "นักสตรีนิยมชาวแอฟริกันผู้มีความสุข"

At some point I was a happy African feminist who does not hate men

ณ จุด ๆ หนึ่ง ฉันเคยเป็นนักสตรีนิยม ชาวแอฟริกันผู้มีความสุขที่ไม่เกลียดผู้ชาย

and who likes lip gloss

และชอบทาลิปกลอส

and who wears high heels for herself but not for men.

และใส่รองเท้าส้นสูงเพื่อตัวเอง ไม่ใช่เพื่อผู้ชาย

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Of course a lot of this was tongue-in-cheek,

แน่นอนว่าที่พูดมานี้เป็นเรื่องล้อเล่น

but that word feminist is so heavy with baggage, negative baggage.

แต่คำว่าสตรีนิยมนั้นหนักอึ้งไปด้วย ทัศนคติ ทัศนคติที่เป็นลบ

You hate men, you hate bras,

เธอต้องเกลียดผู้ชายสิ เธอต้องเกลียดบรา

you hate African culture, that sort of thing.

เธอต้องเกลียดวัฒนธรรมแอฟริกัน แล้วก็อะไรทำนองนั้น

Now here's a story from my childhood.

และนี่ก็คือเรื่องราวหนึ่งในวัยเด็กของฉัน

When I was in primary school,

ตอนที่ฉันเรียนอยู่ชั้นประถมศึกษา

my teacher said at the beginning of term that she would give the class a test

ครูของฉันบอกตอนเริ่มภาคการศึกษา ว่าเธอจะแจกแบบทดสอบให้กับทุกคน

and whoever got the highest score would be the class monitor.

และใครก็ตามที่ได้คะแนนสูงสุด จะได้เป็นหัวหน้าห้อง

Now, class monitor was a big deal.

ทีนี้ การได้เป็นหัวหน้าห้อง ถือเป็นเรื่องใหญ่

If you were a class monitor,

ถ้าหากคุณได้เป็นหัวหน้าห้องแล้วล่ะก็

you got to write down the names of noisemakers --

คุณก็จะได้จดชื่อคนที่ส่งเสียงดัง

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

which was having enough power of its own.

ซึ่งก็มีอำนาจในตัวมากพออยู่แล้ว

But my teacher would also give you a cane to hold in your hand

ทว่าครูของฉันกลับจะ ให้คุณถือไม้เรียวอีกด้วย

while you walk around and patrol the class for noisemakers.

เวลาที่คุณเดินไปรอบ ๆ และตรวจตราห้องเรียน เพื่อหาคนส่งเสียงดัง

Now, of course you were not actually allowed to use the cane.

แน่ล่ะว่า คุณไม่ได้รับอนุญาต ให้ใช้ไม้เรียวนั้นจริง ๆ หรอก

But it was an exciting prospect for the nine-year-old me.

แต่ว่ามันก็เป็นโอกาสอันน่าตื่นเต้น สำหรับฉันที่อายุ 9 ขวบในตอนนั้น

I very much wanted to be the class monitor.

ฉันอยากเป็นหัวหน้าห้องมากเลยทีเดียว

And I got the highest score on the test.

และฉันก็ได้คะแนนสูงสุดในห้อง

Then, to my surprise, my teacher said that the monitor had to be a boy.

แต่ฉันกลับต้องประหลาดใจตอนที่ครู พูดขึ้นมาว่าหัวหน้าห้องจะต้องเป็นผู้ชาย

She had forgotten to make that clear earlier

เธอไม่ได้พูดให้ชัดเจนก่อนหน้านี้

because she assumed it was ... obvious.

เพราะเธอคงคิดว่ามัน ชัดเจนอยู่แล้ว

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

A boy had the second highest score on the test,

เด็กผู้ชายคนหนึ่งได้คะแนนเป็นอันดับสอง

and he would be monitor.

และเขาก็จะได้เป็นหัวหน้าห้อง

Now, what was even more interesting about this

ทีนี้ สิ่งที่ทำให้เรื่องนี้ น่าสนใจขึ้นไปอีก

is that the boy was a sweet, gentle soul

ก็คือว่าเด็กผู้ชายคนนั้นเป็นคน ที่อ่อนโยน และนุ่มนวล

who had no interest in patrolling the class with the cane,

และไม่ได้อยากจะถือไม้เรียว เพื่อตรวจตราห้องเรียนเลย

while I was full of ambition to do so.

ในขณะที่ฉันกลับเต็มไปด้วย แรงปรารถนาที่จะทำเช่นนั้น

But I was female and he was male,

แต่ว่าฉันเป็นผู้หญิงและเขาเป็นผู้ชาย

and so he became the class monitor.

เขาจึงได้เป็นหัวหน้าห้อง

And I've never forgotten that incident.

และฉันก็ไม่เคยลืมเหตุการณ์วันนั้นเลย

I often make the mistake of thinking

ฉันมักจะเข้าใจผิดอยู่เสมอ

that something that is obvious to me is just as obvious to everyone else.

ว่าบางสิ่งที่ฉันเห็นได้ชัดเจน จะชัดเจนกับคนอื่น ๆ ด้วย

Now, take my dear friend Louis

ตัวอย่างหนึ่งก็คือเพื่อนรักของฉัน

for example.

หลุยส์

Louis is a brilliant, progressive man,

หลุยส์เป็นคนที่ปราดเปรื่องและก้าวหน้า

and we would have conversations and he would tell me,

และเราก็มักจะคุยกัน และเขาก็จะบอกฉันว่า

"I don't know what you mean by things being different or harder for women.

"ผมไม่รู้หรอกนะว่าคุณต้องการจะสื่ออะไร เวลาพูดว่าผู้หญิงลำบากกว่าผู้ชาย

Maybe in the past, but not now."

แต่ก่อนอาจใช่ แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว"

And I didn't understand how Louis could not see what seems so self-evident.

และฉันเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมหลุุยส์ถึงมอง ไม่เห็นสิ่งที่ชัดเจนในตัวเองขนาดนั้น

Then one evening, in Lagos, Louis and I went out with friends.

ทีนี้ เย็นวันหนึ่งในเมืองเลกอส หลุยส์กับฉันออกไปข้างนอกกับเพื่อน ๆ

And for people here who are not familiar with Lagos,

และสำหรับคนที่นี้ที่ไม่รู้จักเลกอสดี

there's that wonderful Lagos' fixture,

ที่นั่นจะมีผู้คนกลุ่มหนึ่งอยู่เสมอ

the sprinkling of energetic men who hang around outside establishments

เหล่าผู้ชายผู้ขยันขันแข็ง ที่จะวนเวียนอยู่รอบ ๆ สถานที่ต่าง ๆ

and very dramatically "help" you park your car.

และ "ช่วย" คุณจอดรถ อย่างกับหลุดมาจากละคร

I was impressed with the particular theatrics

ฉันรู้สึกประทับใจกับการแสดงดังกล่าว

of the man who found us a parking spot that evening.

ของชายคนหนึ่งที่หา ที่จอดรถให้เราในเย็นวันนั้น

And so as we were leaving, I decided to leave him a tip.

และในตอนที่เรากำลังจะจากไป ฉันก็ตัดสินใจยื่นทิปให้กับเขา

I opened my bag,

ฉันเปิดกระเป๋าของตัวเอง

put my hand inside my bag,

ยื่นมือเข้าไปในนั้น

brought out my money that I had earned from doing my work,

นำเงินที่ฉันได้จากการทำงานออกมา

and I gave it to the man.

แล้วยื่นให้กับชายคนนั้น

And he, this man who was very grateful and very happy,

จากนั้นเขา ชายผู้ซาบซึ้ง และปลื้มปริ่มเป็นอันมาก

took the money from me,

รับเงินของฉันไป

looked across at Louis

มองไปที่หลุยส์

and said, "Thank you, sir!"

แล้วพูดว่า "ขอบคุณครับท่าน!"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Louis looked at me, surprised,

หลุยส์มองมาที่ฉันด้วยความประหลาดใจ

and asked, "Why is he thanking me? I didn't give him the money."

และถามว่า "ทำไมเขาถึงขอบคุณผมล่ะ ผมไม่ได้ให้เงินเขาสักหน่อย"

Then I saw realization dawn on Louis' face.

และตอนนั้นเอง ฉันถึงได้เห็นความเข้าใจ ปรากฏอยู่บนใบหน้าของเขา

The man believed that whatever money I had

ชายคนนั้นเชื่อว่าเงินอะไรก็ตามที่ฉันมี

had ultimately come from Louis.

ท้ายที่สุดจะต้องมาจากหลุยส์

Because Louis is a man.

เพราะว่าหลุยส์เป็นผู้ชาย

Men and women are different.

ผู้ชายและผู้หญิงนั้นแตกต่างกัน

We have different hormones, we have different sexual organs,

เรามีฮอร์โมนไม่เหมือนกัน เรามีอวัยวะเพศที่แตกต่างกัน

we have different biological abilities.

เรามีคุณสมบัติทางชีวภาพไม่เหมือนกัน

Women can have babies, men can't.

ผู้หญิงมีลูกได้ แต่ผู้ชายมีไม่ได้

At least not yet.

อย่างน้อยตอนนี้ก็ยัง

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Men have testosterone and are in general physically stronger than women.

ผู้ชายมีเทสโทสเตอโรน และโดยรวมแล้ว ก็มีพละกำลังทางกายมากกว่าผู้หญิง

There's slightly more women than men in the world,

ในโลกนี้มีผู้หญิงมากกว่าผู้ชายอยู่เล็กน้อย

about 52 percent of the world's population is female.

ประชากรโลกประมาณร้อยละ 52 เป็นผู้หญิง

But most of the positions of power and prestige are occupied by men.

แต่ตำแหน่งที่มีอำนาจและเกียรติยศส่วนใหญ่ กลับครอบครองโดยผู้ชาย

The late Kenyan Nobel Peace laureate,

ผู้ได้รับรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพ ชาวเคนยาผู้ล่วงลับไปแล้ว

Wangari Maathai,

วังการี มาไท

put it simply and well when she said:

กล่าวไว้อย่างสั้น ๆ แต่ได้ใจความว่า

"The higher you go, the fewer women there are."

"ยิ่งคุณขึ้นไปสูงมากเท่าไร ก็ยิ่งมีผู้หญิงน้อยลงเท่านั้น"

In the recent US elections we kept hearing of the Lilly Ledbetter law,

ในการเลือกตั้งสหรัฐอเมริกาล่าสุด เรามักได้ยินถึงเรื่อง Lilly Ledbetter Law

and if we go beyond the nicely alliterative name of that law,

และถ้าเรามองข้ามสัมผัสอันงดงาม ของชื่อกฎหมายนั้นไปได้

it was really about a man and a woman

จริง ๆ แล้วมันเป็น เรื่องของผู้ชายกับผู้หญิง

doing the same job, being equally qualified,

ที่ทำงานเดียวกัน มีคุณสมบัติเท่ากัน

and the man being paid more because he's a man.

แต่ผู้ชายกลับได้ค่าจ้างมากกว่า เพราะว่าเขาเป็นผู้ชาย

So in the literal way, men rule the world,

ดังนั้น ตามความเป็นจริงแล้ว ผู้ชายคือเพศที่ครองโลก

and this made sense a thousand years ago

และสิ่งนี้ก็สมเหตุสมผลเมื่อพันปีที่แล้ว

because human beings lived then in a world

เพราะว่าผู้คนอาศัยอยู่ในโลก

in which physical strength was the most important attribute for survival.

ที่ความแข็งแรงทางกายภาพเป็นคุณสมบัติ ที่สำคัญที่สุดในการอยู่รอด

The physically stronger person was more likely to lead,

คนที่แข็งแรงมากกว่า มีโอกาสที่จะเป็นผู้นำมากกว่า

and men, in general, are physically stronger.

และผู้ชาย โดยทั่วไปแล้วก็แข็งแรงกว่า

Of course there are many exceptions.

แต่แน่ล่ะว่ายังมีข้อยกเว้นอยู่หลายอย่าง

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

But today we live in a vastly different world.

แต่ในปัจจุบันนี้ เราต่างอาศัยอยู่ ในโลกที่แตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง

The person more likely to lead is not the physically stronger person;

คนที่มีแนวโน้มจะได้เป็นผู้นำมากกว่า ไม่ใช่คนที่แข็งแรงกว่า

it is the more creative person, the more intelligent person,

แต่เป็นคนที่มีความคิดสร้างสรรค์มากกว่า มีความเฉลียวฉลาดกว่า

the more innovative person,

มีความคิดใหม่ ๆ มากกว่า

and there are no hormones for those attributes.

และไม่มีฮอร์โมนใด ๆ เลย ที่เกี่ยวข้องกับเรื่องเหล่านี้

A man is as likely as a woman to be intelligent,

ผู้ชายและผู้หญิงมีโอกาสที่จะฉลาด

to be creative, to be innovative.

สร้างสรรค์ และมีความคิดใหม่ ๆ ได้เท่า ๆ กัน

We have evolved;

เราต่างพัฒนามาถึงจุด ๆ นี้

but it seems to me that our ideas of gender had not evolved.

แต่ดูเหมือนว่าความคิดของเราในเรื่องเพศนั้น จะไม่ได้พัฒนาตามขึ้นมาเลย

Some weeks ago, I walked into a lobby of one of the best Nigerian hotels.

ไม่กี่สัปดาห์ก่อน ฉันเดินเข้าไปในล็อบบี้ ของโรงแรมที่ดีที่สุดแห่งหนึ่งในไนจีเรีย

I thought about naming the hotel, but I thought I probably shouldn't.

ตอนแรกฉันคิดว่าจะบอกชื่อโรงแรมนี้ แต่พอคิดอีกทีฉันว่าคงไม่สมควร

And a guard at the entrance stopped me and asked me annoying questions,

และยามที่ทางเข้าก็หยุดฉันไว้ แล้วถามคำถามน่ารำคาญมากมาย

because their automatic assumption is

เพราะว่าสมมติฐานที่พวกเขามีโดยอัตโนมัติ

that a Nigerian female walking into a hotel alone is a sex worker.

ก็คือว่าผู้หญิงไนจีเรียที่เดินเข้ามาใน โรงแรมเพียงคนเดียวคือคนขายบริการ

And by the way,

ว่าแต่ว่า

why do these hotels focus on the ostensible supply

ทำไมโรงแรมพวกนี้ถึงสนใจแต่ อุปทานในการขายบริการ

rather than the demand for sex workers?

แทนที่จะสนใจอุปสงค์ ในการซื้อบริการจริง ๆ ล่ะ

In Lagos I cannot go alone into many "reputable" bars and clubs.

ในเลกอส ฉันไม่สามารถเข้าไปในบาร์และคลับ หลายแห่งที่ "มีชื่อเสียง" เพียงคนเดียวได้

They just don't let you in if you're a woman alone,

พวกเขาจะไม่ยอมให้คุณเข้าไป หากคุณเป็นผู้หญิงตัวคนเดียว

you have to be accompanied by a man.

คุณจะต้องมีผู้ชายมาด้วย

Each time I walk into a Nigerian restaurant with a man,

ในแต่ละครั้งที่ฉันเข้าไป ในร้านอาหารไนจีเรียกับผู้ชาย

the waiter greets the man and ignores me.

บริกรจะทักทายแต่ผู้ชาย และไม่สนใจฉัน

The waiters are products --

บริกรนั้นคือผลผลิต

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

At this some women felt like, "Yes! I thought that!"

ณ จุด ๆ นี้ ผู้หญิงบางคนคงคิดว่า "ใช่เลย! ฉันคิดแบบนั้นแหละ!"

The waiters are products of a society

บริกรคือผลผลิตของสังคม

that has taught them that men are more important than women.

ที่สอนพวกเขาว่าผู้ชายนั้นสำคัญกว่าผู้หญิง

And I know that waiters don't intend any harm.

และฉันรู้ว่าบริกรเหล่านั้น ไม่ได้ประสงค์ร้ายอะไร

But it's one thing to know intellectually and quite another to feel it emotionally.

แต่การทำความเข้าใจด้วยสติปัญญานั้น แตกต่างจากความรู้สึกเป็นอย่างมาก

Each time they ignore me, I feel invisible.

ในแต่ละครั้งที่พวกเขาเพิกเฉยใส่ฉัน ฉันรู้สึกไร้ตัวตน

I feel upset.

ฉันรู้สึกโมโห

I want to tell them that I am just as human as the man,

ฉันอยากจะบอกพวกเขา ว่าฉันก็เป็นมนุษย์เท่า ๆ กับผู้ชายคนนั้นนะ

that I'm just as worthy of acknowledgment.

ว่าฉันก็สมควรได้รับการใส่ใจเช่นเดียวกัน

These are little things,

สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องเล็ก ๆ

but sometimes it's the little things that sting the most.

แต่บางครั้งเรื่องเล็ก ๆ นี้แหละ คือเรื่องที่แทงใจดำเราได้มากที่สุด

And not long ago, I wrote an article

และเมื่อไม่นานมานี้ ฉันเขียน บทความหนึ่งขึ้นมา

about what it means to be young and female in Lagos,

เกี่ยวกับการเป็นหญิงสาวในเลกอส

and the printers told me,

และคนจากสำนักพิมพ์ก็บอกฉันว่า

"It was so angry."

"มันดุเดือดมากเลยนะ"

Of course it was angry!

ก็แน่ล่ะว่ามันดุเดือด!

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

I am angry.

ฉันรู้สึกโกรธ

Gender as it functions today is a grave injustice.

เพศภาวะในทุกวันนี้คือ ความอยุติธรรมที่ร้ายแรง

We should all be angry.

เราทุกคนควรจะต้องรู้สึกโกรธ

Anger has a long history of bringing about positive change;

ความโกรธนั้นมีประวัติอันยาวนาน ในแง่ของการนำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงที่ดี

but, in addition to being angry, I'm also hopeful.

แต่นอกจากความโกรธแล้วนั้น ฉันก็ยังมีความหวัง

Because I believe deeply in the ability of human beings

เพราะว่าฉันศรัทธาอยู่ลึก ๆ ถึงความสามารถของมนุษย์

to make and remake themselves for the better.

ในการสร้างและปรับปรุงแก้ไข ตนเองให้ดีขึ้นได้

Gender matters everywhere in the world,

เพศภาวะนั้นเป็นประเด็นทั่วโลก

but I want to focus on Nigeria

แต่ว่าฉันต้องการเน้นไปที่ไนจีเรีย

and on Africa in general,

และแอฟริกาโดยรวม

because it is where I know, and because it is where my heart is.

เพราะว่ามันเป็นที่ที่ฉันรู้จัก และเป็นที่ที่หัวใจของฉันสถิต

And I would like today to ask

และในวันนี้ ฉันอยากจะขอ

that we begin to dream about and plan for a different world,

ให้เราเริ่มนึกฝันถึง และวางแผน ให้กับโลกที่แตกต่าง

a fairer world,

โลกที่ยุติธรรมมากกว่านี้

a world of happier men and happier women who are truer to themselves.

โลกที่ผู้ชายและผู้หญิงที่ได้ เป็นตัวของตัวเองต่างมีความสุขมากขึ้น

And this is how to start:

และนี่คือขั้นแรก

we must raise our daughters differently.

เราจะต้องเปลี่ยนวิธีเลี้ยงดูลูกสาวของเรา

We must also raise our sons differently.

และเราก็จะต้องเปลี่ยนวิธีเลี้ยงดู ลูกชายของเราด้วย

We do a great disservice to boys on how we raise them;

เราทำร้ายเด็กผู้ชายด้วย วิธีการเลี้ยงดูของเรา

we stifle the humanity of boys.

เราฝังกลบมนุษยธรรมของเด็กผู้ชายเอาไว้

We define masculinity in a very narrow way,

เรานิยามความเป็นชายอย่างคับแคบ

masculinity becomes this hard, small cage

จนกระทั่งความเป็นชาย กลายเป็นกรงแข็ง ๆ เล็ก ๆ

and we put boys inside the cage.

และเราก็จับเด็กผู้ชายเหล่านี้ยัดใส่กรงนั้น

We teach boys to be afraid of fear.

เราสอนให้เด็กผู้ชายหวั่นเกรงความหวาดหลัว

We teach boys to be afraid of weakness, of vulnerability.

เราสอนให้เด็กผู้ชายเกรงกลัว ความอ่อนแอ ความเปราะบาง

We teach them to mask their true selves,

เราสอนให้พวกเขาฉาบตัวตนของตัวเองไว้

because they have to be, in Nigerian speak, "hard man!"

เพราะว่าพวกเขาจะต้องเป็นอย่างที่ คนไนจีเรียพูดกันว่า "ชายผู้แข็งแกร่ง!"

In secondary school, a boy and a girl, both of them teenagers,

ในโรงเรียนมัธยม เด็กผู้ชายและ เด็กผู้หญิง ที่ต่างเป็นวัยรุ่นทั้งคู่

both of them with the same amount of pocket money, would go out

และมีเงินค่าขนมเท่า ๆ กันมักจะออกเดตกัน

and then the boy would be expected always to pay,

และจากนั้นเด็กผู้ชายก็จะถูกคาดหวัง ให้เป็นคนจ่ายเงินอยู่เสมอ

to prove his masculinity.

เพื่อพิสูจน์ความเป็นชายของเขา

And yet we wonder why boys are more likely to steal money from their parents.

แต่ว่าเราก็ยังมานั่งสงสัยว่าทำไมเด็กผู้ชาย ถึงมีโอกาสขโมยเงินพ่อแม่มากกว่าเด็กผู้หญิง

What if both boys and girls were raised

จะเป็นยังไงล่ะถ้าเด็กผู้ชาย และเด็กผู้หญิงได้รับการเลี้ยงดู

not to link masculinity with money?

ให้ไม่คิดว่าเงินเกี่ยวข้องกับความเป็นชาย

What if the attitude was not "the boy has to pay"

จะเป็นยังไงล่ะถ้าทัศนคติที่มีไม่ใช่ "เด็กผู้ชายต้องเป็นคนจ่าย"

but rather "whoever has more should pay?"

แต่เป็น "ใครมีมากกว่าควรจ่าย"

Now, of course because of that historical advantage,

ทีนี้ แน่นอนว่า เนื่องจาก ข้อได้เปรียบทางประวัติศาสตร์

it is mostly men who will have more today,

ผู้ชายส่วนใหญ่จึงเป็น คนที่มีมากกว่าในทุกวันนี้

but if we start raising children differently,

แต่ถ้าเราเริ่มเลี้ยงลูกของเรา ในแบบที่ต่างออกไป

then in fifty years, in a hundred years,

เมื่อนั้น ในอีกห้าสิบปี หรืออีกร้อยปี

boys will no longer have the pressure of having to prove this masculinity.

เด็กผู้ชายจะไม่ต้องประสบกับแรงกดดัน ของการต้องพิสูจน์ความเป็นชายนี้

But by far the worst thing we do to males,

และในบรรดาทุกสิ่งทุกอย่าง สิ่งที่เราทำร้ายเด็กผู้ชายมากที่สุด

by making them feel that they have to be hard,

ผ่านการทำให้พวกเขา รู้สึกว่าตนเองต้องแข็งแกร่ง

is that we leave them with very fragile egos.

ก็คือการที่เราปลูกฝังอีโก้ อันบอบบางให้กับพวกเขา

The more "hard man" the man feels compelled to be,

ยิ่งผู้ชายรู้สึกว่าตัวเองจำเป็นต้องเป็น "ชายผู้แข็งแกร่ง" มากเท่าไร

the weaker his ego is.

อีโก้ของเขาก็จะยิ่งเปราะบางมากเท่านั้น

And then we do a much greater disservice to girls

เมื่อเป็นแบบนั้น เราก็ทำร้ายหญิงสาว อย่างร้ายแรงมากกว่าเดิม

because we raise them to cater to the fragile egos of men.

เพราะว่าเราเลี้ยงดูให้พวกเขา ตอบสนองต่ออีโก้อันบอบบางของผู้ชาย

We teach girls to shrink themselves, to make themselves smaller,

เราสอนให้เด็กผู้หญิงลดคุณค่าของตัวเอง ทำให้ตัวเองตัวเล็กลง

we say to girls,

เราบอกเด็กผู้หญิงว่า

"You can have ambition, but not too much."

"เธอมีความทะเยอทะยานได้นะ แต่อย่ามากไปล่ะ"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

"You should aim to be successful, but not too successful,

"เธอควรจะต้องอยากประสบความสำเร็จ แต่ความสำเร็จนั้นจะต้องไม่มากไป

otherwise you would threaten the man."

มิเช่นนั้นเธอจะทำให้ผู้ชายรู้สึกไม่มั่นคง"

If you are the breadwinner in your relationship with a man,

ถ้าคุณเป็นคนหาเลี้ยงครอบครัว ในชีวิตคู่กับผู้ชาย

you have to pretend that you're not,

เธอจะต้องแกล้งว่าเธอไม่ได้เป็นคนหา

especially in public,

โดยเฉพาะในที่สาธารณะ

otherwise you will emasculate him.

มิเช่นนั้น เธอจะทำให้เขา เสียความเป็นชาย (emasculate) ไป

But what if we question the premise itself?

ว่าแต่จะเป็นยังไงล่ะถ้าเรา ตั้งคำถามกับตัวแนวคิดนี้

Why should a woman's success be a threat to a man?

ทำไมความสำเร็จของผู้หญิง ถึงกลายเป็นภัยต่อผู้ชายล่ะ

What if we decide to simply dispose of that word,

จะเป็นยังไงล่ะถ้าเรา เลือกที่จะทิ้งคำ ๆ นั้นไป

and I don't think there's an English word I dislike more than "emasculation."

และฉันไม่คิดว่าจะมีคำในภาษาอังกฤษคำไหนที่ ฉันเกลียดไปมากกว่า "emasculation" อีกแล้ว

A Nigerian acquaintance once asked me

คนรู้จักชาวไนจีเรียคนหนึ่งเคยถามฉันว่า

if I was worried that men would be intimidated by me.

ฉันเคยรู้สึกกังวลบ้างไหม ว่าจะทำให้ผู้ชายกลัว

I was not worried at all.

ฉันไม่ได้กังวลเลยแม้แต่น้อย

In fact, it had not occurred to me to be worried

จริง ๆ แล้ว ฉันไม่เคยคิดว่าฉันจะต้องกังวล

because a man who would be intimidated by me

เพราะว่าผู้ชายที่จะกลัวฉันได้

is exactly the kind of man I would have no interest in.

คือผู้ชายประเภทที่ฉัน ไม่สนใจเลยแม้แต่นิดเดียว

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

But still I was really struck by this.

แต่ทว่า ฉันยังคงประหลาดใจกับเรื่องนี้

Because I'm female, I'm expected to aspire to marriage;

เพราะว่าฉันเป็นผู้หญิง ฉันถูกคาดหวังให้อยากแต่งงาน

I'm expected to make my life choices

ฉันถูกคาดหวังให้ทำการตัดสินใจในชีวิตต่าง ๆ

always keeping in mind that marriage is the most important.

โดยคิดอยู่เสมอว่าการแต่งงาน คือสิ่งที่สำคัญที่สุด

A marriage can be a good thing;

การแต่งงานสามารถเป็นเรื่องที่ดีได้

it can be a source of joy and love and mutual support.

มันเป็นบ่อเกิดแห่งความสุข ความรัก และการช่วยเหลือซึ่งกันและกัน

But why do we teach girls to aspire to marriage

ว่าแต่ ทำไมเราถึงต้องสอนให้เด็กผู้หญิง ปรารถนาที่จะแต่งงานด้วยล่ะ

and we don't teach boys the same?

แต่เรากลับไม่สอนเด็กผู้ชายเช่นนั้น

I know a woman who decided to sell her house

ฉันรู้จักผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ตัดสินใจขายบ้านของเธอ

because she didn't want to intimidate a man who might marry her.

เพราะว่าเธอไม่ต้องการทำให้ผู้ชาย คนที่ต้องการแต่งงานกับเธอต้องกลัว

I know an unmarried woman in Nigeria who, when she goes to conferences,

ฉันรู้จักผู้หญิงที่ไม่ได้แต่งงานคนหนึ่งใน ไนจีเรีย ผู้ที่เมื่อใดก็ตามที่ไปประชุม

wears a wedding ring

จะต้องสวมแหวนแต่งงานอยู่เสมอ

because according to her,

เพราะจากที่เธอเล่า

she wants the other participants in the conference to "give her respect."

เธอต้องการให้ผู้เข้าร่วมประชุมคนอื่น ๆ "ให้ความเคารพ" กับเธอ

I know young women who are under so much pressure

ฉันรู้จักหญิงสาวที่ต้องเผชิญกับ ความกดดันมากมาย

from family, from friends, even from work to get married,

จากครอบครัว เพื่อน และที่ทำงาน ว่าให้แต่งงานเสีย

and they're pushed to make terrible choices.

และพวกเขาก็ถูกบีบบังคับ ให้ต้องทำการตัดสินใจอันเลวร้าย

A woman at a certain age who is unmarried,

ผู้หญิงเมื่อถึงวัยหนึ่ง แล้วยังไม่ได้แต่งงาน

our society teaches her to see it as a deep, personal failure.

สังคมของเราสอนให้เธอมองว่ามันเป็น ความล้มเหลวส่วนตัวที่กินลึก

And a man at a certain age who is unmarried,

ในขณะที่ผู้ชายเมื่อถึงวัยหนึ่ง แล้วยังไม่ได้แต่งงาน

we just think he hasn't come around to making his pick.

เราแค่คิดว่าเขายังไม่ได้แวะมา เพื่อเลือกคู่ครองก็เท่านั้น

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

It's easy for us to say,

เราอาจจะพูดกันได้ง่าย ๆ ว่า

"Oh, but women can just say no to all of this."

"แหม แต่ผู้หญิงก็ไม่ต้อง สนใจเรื่องพวกนี้ก็ได้นี่"

But the reality is more difficult and more complex.

แต่ความเป็นจริงนั้น ยากลำบากและซับซ้อนมากกว่านั้น

We're all social beings.

เราทุกคนเป็นสัตว์สังคม

We internalize ideas from our socialization.

เราได้รับแนวคิดต่าง ๆ จากการเข้าสังคมของเรา

Even the language we use

แม้แต่ภาษาที่เราใช้

in talking about marriage and relationships illustrates this.

ในการพูดถึงการแต่งงานและความสัมพันธ์ ก็ยังแสดงสิ่งนี้ออกมา

The language of marriage is often the language of ownership

ภาษาเกี่ยวกับการแต่งงานมักเป็น ภาษาที่แสดงถึงการเป็นเจ้าของ

rather than the language of partnership.

มากกว่าภาษาที่แสดงถึงการเป็นคู่ครอง

We use the word "respect"

เราใช้คำว่า "ความเคารพ"

to mean something a woman shows a man

เพื่อสื่อถึงสิ่งที่ผู้หญิงมอบให้กับผู้ชาย

but often not something a man shows a woman.

แต่มักไม่ใช่สิ่งที่ผู้ชายมอบให้กับผู้หญิง

Both men and women in Nigeria will say --

ทั้งผู้ชายและผู้หญิงไนจีเรียจะพูดว่า

this is an expression I'm very amused by --

บอกก่อนเลยว่านี่เป็นวลีที่ฉันชื่นชอบมาก

"I did it for peace in my marriage."

"ฉันทำไปก็เพื่อความสงบสุขของชีวิตแต่งงาน"

Now, when men say it,

ทีนี้ เวลาที่ผู้ชายพูดขึ้นมา

it is usually about something that they should not be doing anyway.

มันมักเกี่ยวกับเรื่องที่พวกเขา ไม่ควรจะทำอยู่แล้ว

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Sometimes they say it to their friends,

บางครั้งพวกเขาจะพูดกับเพื่อน ๆ

it's something to say to their friends in a kind of fondly exasperated way,

มันเป็นสิ่งที่พวกเขามักจะพูด ในแบบคล้าย ๆ กึ่งกระวนกระวายใจ

you know, something that ultimately proves how masculine they are,

แบบว่า เป็นสิ่งที่พิสูจน์ว่าพวกเขา มีความเป็นชายมากแค่ไหน

how needed, how loved.

เป็นที่ต้องการ และรักใคร่มากเพียงใด

"Oh, my wife said I can't go to the club every night,

"โอ้ ภรรยาของผมพูดว่า ผมไปเที่ยวผับทุกคืนไม่ได้"

so for peace in my marriage, I do it only on weekends."

ดังนั้น เพื่อความสงบสุขของชีวิตแต่งงาน ผมเลยไปแค่ช่วงสุดสัปดาห์แค่นั้น"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Now, when a woman says, "I did it for peace in my marriage,"

ทีนี้ เมื่อผู้หญิงพูดว่า "ฉันทำไปเพื่อความสงบสุขในชีวิตแต่งงาน"

she's usually talking about giving up a job,

เธอมักพูดถึงการลาออกจากงาน

a dream,

การละทิ้งความฝัน

a career.

การละทิ้งหน้าที่การงาน

We teach females that in relationships,

เราสอนให้ผู้หญิงมองว่า ในความสัมพันธ์ใด ๆ

compromise is what women do.

การประนีประนอมเป็นหน้าที่ของผู้หญิง

We raise girls to see each other as competitors --

เราเลี้ยงดูเด็กผู้หญิงให้แข่งขันกันเอง

not for jobs or for accomplishments, which I think can be a good thing,

ไม่ใช่เพื่องาน หรือความสำเร็จ ซึ่งฉันคิดว่าน่าจะเป็นสิ่งที่ดี

but for attention of men.

แต่เพื่อความสนใจจากผู้ชาย

We teach girls that they cannot be sexual beings

เราสอนเด็กผู้หญิงว่าพวกเขา ไม่สามารถคิดเรื่องเพศได้

in the way that boys are.

ในแบบที่เด็กผู้ชายคิด

If we have sons, we don't mind knowing about our sons' girlfriends.

ถ้าเรามีลูกชาย เราจะไม่คิดอะไรมาก ถ้าลูกชายจะมีแฟนสาว

But our daughters' boyfriends? God forbid.

แต่ถ้าแฟนหนุ่มของลูกสาวน่ะหรือ? พระเจ้าสั่งห้าม

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

But of course when the time is right,

แต่แน่นอนว่า เมื่อถึงเวลา

we expect those girls to bring back the perfect man to be their husbands.

เราก็หวังให้เด็กผู้หญิงเหล่านั้นนำ ผู้ชายที่สมบูรณ์แบบที่จะแต่งงานมาด้วย

We police girls, we praise girls for virginity,

เราควบคุมเด็กผู้หญิง เราตีค่าเด็กผู้หญิงด้วยพรหมจรรย์

but we don't praise boys for virginity,

แต่เราไม่ตีค่าเด็กผู้ชายด้วยพรหมจรรย์

and it's always made me wonder how exactly this is supposed to work out because ...

แต่มันก็ทำให้ฉันนึกสงสัยอยู่เสมอว่า มันจะออกมาเป็นยังไงกันแน่ เพราะว่า

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

I mean, the loss of virginity is usually a process that involves ...

ฉันหมายถึง การเสียพรหมจรรย์นั้น เป็นกระบวนการที่ต้องอาศัย

Recently a young woman was gang raped in a university in Nigeria,

เมื่อไม่นานมานี้ หญิงสาวคนหนึ่ง ถูกรุมโทรมในไนจีเรีย

I think some of us know about that.

ฉันคิดว่าเราบางคน คงได้ยินเรื่องนี้มาแล้ว

And the response of many young Nigerians, both male and female,

และการตอบรับจากหนุ่มสาวไนจีเรียนั้น

was something along the lines of this:

เป็นไปในทำนองนี้

"Yes, rape is wrong.

"จริงอยู่ว่าการข่มขืนนั้นผิด

But what is a girl doing in a room with four boys?"

ว่าแต่ว่าผู้หญิงที่อยู่กับผู้ชายสี่คน ในห้องเป็นแบบไหนกันล่ะ"

Now, if we can forget the horrible inhumanity of that response,

ทีนี้ ถ้าเรามองข้ามความไร้มนุษยธรรม ของการตอบรับนั้นได้

these Nigerians have been raised to think of women as inherently guilty,

เราจะเห็นว่าหนุ่มสาวไนจีเรียเหล่านี้ ถูกเลี้ยงดูให้มองว่าผู้หญิงผิดอยู่เสมอ

and they have been raised to expect so little of men

และพวกเขาก็ถูกเลี้ยงดูให้คาดหวัง จากผู้ชายเพียงน้อยนิด

that the idea of men as savage beings without any control

และมองว่าการที่ผู้ชายเป็น สิ่งมีชีวิตป่าเถื่อนที่ขาดการควบคุม

is somehow acceptable.

เป็นเรื่องที่ยอมรับได้

We teach girls shame.

เราสอนให้เด็กผู้หญิงรู้จักละอาย

"Close your legs." "Cover yourself."

"หุบขาให้มิดชิด" "หาอะไรมาปิดหน่อย"

We make them feel as though by being born female

เราทำให้พวกเขารู้สึกราวกับว่า แค่เกิดเป็นผู้หญิง

they're already guilty of something.

พวกเขาก็มีความผิดอะไรบางอย่างแล้ว

And so, girls grow up to be women

และแน่นอนว่า เด็กผู้หญิงเหล่านั้น ก็เติบโตมาเป็นผู้ใหญ่

who cannot see they have desire.

ที่มองไม่เห็นความปรารถนาของตัวเอง

They grow up to be women who silence themselves.

พวกเธอเติบโตขึ้นมาเป็นผู้ใหญ่ ที่ปิดปากตัวเอง

They grow up to be women who cannot say what they truly think,

พวกเธอเติบโตขึ้นมาเป็นผู้ใหญ่ ที่พูดสิ่งที่ตัวเองคิดจริง ๆ ออกมาไม่ได้

and they grow up --

และพวกเธอก็โตขึ้นมา

and this is the worst thing we did to girls --

และนี่คือสิ่งที่เลวร้ายที่สุด ที่เราทำกับเด็กผู้หญิง

they grow up to be women who have turned pretense into an art form.

พวกเธอเติบโตขึ้นมาเป็นผู้ใหญ่ที่ มองว่าการเสแสร้งเป็นศิลปะอย่างหนึ่ง

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

I know a woman who hates domestic work,

ฉันรู้จักผู้หญิงคนหนึ่งที่ เกลียดการทำงานบ้าน

she just hates it,

เธอแค่เกลียดมัน

but she pretends that she likes it,

แต่เธอแกล้งทำเป็นว่าเธอชอบมัน

because she's been taught that to be "good wife material"

เพราะว่าเธอถูกสอนมาว่านั่นคือ "คุณสมบัติของภรรยาที่ดี"

she has to be -- to use that Nigerian word --

เธอจะต้องเป็น แบบที่คนไนจีเรียพูดกันว่า

very "homely."

"เรียบ ๆ"

And then she got married,

จากนั้นเธอก็แต่งงาน

and after a while her husband's family began to complain that she had changed.

และหลังจากนั้นไม่นาน ครอบครัวสามีของเธอ ก็เริ่มบ่นว่าเธอเปลี่ยนไป

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Actually, she had not changed,

จริง ๆ แล้วเธอไม่ได้เปลี่ยนไป

she just got tired of pretending.

เธอแค่เบื่อหน่ายกับการเสแสร้งก็เท่านั้น

The problem with gender,

ปัญหาของเพศภาวะก็คือ

is that it prescribes how we should be

มันกำหนดว่าเราควรเป็นเช่นไร

rather than recognizing how we are.

มากกว่ายอมรับว่าเราเป็นแบบไหน

Now imagine how much happier we would be,

ทีนี้ ลองจินตนาการดูสิว่า เราจะมีความสุขมากแค่ไหน

how much freer to be our true individual selves,

มีอิสรภาพมากขึ้นแค่ไหน ที่ได้เป็นตัวของตัวเอง

if we didn't have the weight of gender expectations.

ถ้าหากเราไม่มีความคาดหวัง ทางเพศภาวะฉุดรั้งเราไว้อยู่

Boys and girls are undeniably different biologically,

เด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิงนั้นแตกต่างกัน อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ในทางชีวภาพ

but socialization exaggerates the differences

แต่การขัดเกลาทางสังคมนั้น กลับทำให้ความแตกต่างนั้นมากขึ้นไปอีก

and then it becomes a self-fulfilling process.

และจากนั้นมันก็กลายเป็นกระบวนการ ที่ครบวงจรในตัวเอง

Now, take cooking for example.

ทีนี้ ลองยกการทำอาหารเป็นตัวอย่าง

Today women in general are more likely to do the housework than men,

ในทุกวันนี้ โดยทั่วไปแล้ว ผู้หญิง มักจะต้องทำงานบ้านมากกว่าผู้ชาย

the cooking and cleaning.

ทั้งทำอาหารและทำความสะอาด

But why is that?

แต่ทำไมถึงเป็นแบบนั้นล่ะ

Is it because women are born with a cooking gene?

ใช่เพราะว่าผู้หญิงเกิดมาพร้อม กับยีนส์ทำอาหารหรือเปล่า

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Or because over years they have been socialized to see cooking as their role?

หรือเพราะว่า ตลอดหลายปี พวกเธอถูกขัดเกลา ให้มองว่าการทำอาหารเป็นหน้าที่ของพวกเธอ

Actually, I was going to say that maybe women are born with a cooking gene,

จริง ๆ แล้ว ฉันเกือบพูดแล้วว่าบางทีผู้หญิง อาจเกิดมาพร้อมกับยีนส์ทำอาหารจริง ๆ ก็ได้

until I remember that the majority of the famous cooks in the world,

จนกระทั่งฉันนึกได้ว่าพ่อครัวชื่อดัง ส่วนใหญ่ในโลกนี้

whom we give the fancy title of "chefs,"

คนที่เราให้ตำแหน่งสวยหรูว่า "เชฟ"

are men.

เป็นผู้ชาย

I used to look up to my grandmother

ฉันเคยยกย่องคุณยายของฉัน

who was a brilliant, brilliant woman,

ผู้หญิงผู้แสนปราดเปรื่อง

and wonder how she would have been

และนึกสงสัยว่าท่านจะเป็นแบบไหนกัน

if she had the same opportunities as men when she was growing up.

ถ้าหากท่านมีโอกาสเหมือนกับผู้ชาย ในตอนที่ท่านเติบโตขึ้นมา

Now today, there are many more opportunities for women

ทีนี้ ในทุกวันนี้ ผู้หญิงมีโอกาสมากขึ้น

than there were during my grandmother's time

กว่าผู้หญิงในสมัยคุณยายของฉันมาก

because of changes in policy, changes in law,

เพราะนโยบาย และกฎหมายที่เปลี่ยนแปลงไป

all of which are very important.

ซึ่งล้วนแต่สำคัญอย่างมาก

But what matters even more is our attitude, our mindset,

แต่สิ่งที่สำคัญยิ่งไปกว่านั้นคือ ทัศนคติของเรา กรอบความคิดของเรา

what we believe and what we value about gender.

สิ่งที่เราเชื่อ และคุณค่าที่ เรายึดติดกับเพศภาวะ

What if in raising children

จะเป็นยังไงล่ะถ้าในการเลี้ยงดูลูก

we focus on ability instead of gender?

เราสนใจความสามารถแทนที่จะสนใจเพศภาวะ

What if in raising children we focus on interest instead of gender?

จะเป็นยังไงล่ะถ้าในการเลี้ยงดูลูก เราสนใจความสนใจมากกว่าเพศภาวะ

I know a family who have a son and a daughter,

ฉันรู้จักครอบครัวหนึ่ง ที่มีลูกชายและลูกสาวอย่างละคน

both of whom are brilliant at school,

ซึ่งทั้งคู่ต่างเรียนเก่งที่โรงเรียน

who are wonderful, lovely children.

และเป็นเด็กที่ยอดเยี่ยม และน่ารัก

When the boy is hungry, the parents say to the girl,

เมื่อลูกชายหิว พ่อแม่จะบอกกับลูกสาวว่า

"Go and cook Indomie noodles for your brother."

"ไปต้มอินโดหมี่ (มาม่า) ให้น้องหน่อยซิ"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Now, the daughter doesn't particularly like to cook Indomie noodles,

ทีนี้ ไม่ใช่ว่าลูกสาวชอบทำ อินโดหมี่เป็นพิเศษหรอก

but she's a girl, and so she has to.

แต่เพราะว่าเธอเป็นผู้หญิง เธอจึงต้องทำ

Now, what if the parents,

ทีนี้ จะเป็นยังไงล่ะถ้าพ่อแม่

from the beginning,

นับตั้งแต่ต้น

taught both the boy and the girl to cook Indomie?

สอนให้ทั้งลูกชายและลูกสาวทำอินโดหมี่เป็น

Cooking, by the way, is a very useful skill for boys to have.

จะว่าไปแล้ว การทำอาหารนั้นก็เป็นทักษะที่ มีประโยชน์สำหรับเด็กผู้ชายอย่างมาก

I've never thought it made sense to leave such a crucial thing,

ฉันไม่เคยคิดว่ามันเข้าท่าเลยกับการ ที่เราฝากสิ่งสำคัญขนาดนี้

the ability to nourish oneself --

ความสามารถในการดูแลตัวเอง

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

in the hands of others.

ไว้ในกำมือของคนอื่น

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

I know a woman who has the same degree and the same job as her husband.

ฉันรู้จักผู้หญิงคนหนึ่งที่มีวุฒิการศึกษา และทำงานเดียวกับสามีของเธอ

When they get back from work, she does most of the housework,

เมื่อพวกเขากลับมาบ้าน เธอจะต้องทำงานบ้าน

which I think is true for many marriages.

ซึ่งฉันคิดว่าเป็นเรื่องที่ เกิดขึ้นในหลายครอบครัว

But what struck me about them

แต่สิ่งที่ทำให้ฉันตะหงิดใจก็คือ

was that whenever her husband changed the baby's diaper,

เมื่อใดก็ตามที่สามีของเธอ เปลี่ยนผ้าอ้อมให้ลูก

she said "thank you" to him.

เธอจะพูดว่า "ขอบคุณค่ะ"

Now, what if she saw this as perfectly normal and natural

ทีนี้ จะเป็นยังไงล่ะถ้าเธอมองว่าเรื่องนี้ เป็นเรื่องปกติ และเป็นเรื่องธรรมชาติ

that he should, in fact, care for his child?

ว่าจริง ๆ แล้วเขาเอง ก็ควรจะต้องดูแลลูกเหมือนกัน

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

I'm trying to unlearn many of the lessons of gender

ฉันเองพยายามที่จะไม่ยึดติด กับสิ่งที่เรียนรู้มาเกี่ยวกับเพศภาวะ

that I internalized when I was growing up.

ที่ฉันได้รับในช่วงที่ฉันเติบโตขึ้นมา

But I sometimes still feel very vulnerable in the face of gender expectations.

เพราะในบางครั้ง ฉันเองก็รู้สึกเปราะบางมาก เมื่อต้องเผชิญกับความคาดหวังทางเพศ

The first time I taught a writing class in graduate school,

ในครั้งแรกที่ฉันสอนวิชาการเขียน ในระดับปริญญาโท

I was worried.

ฉันรู้สึกกังวล

I wasn't worried about the material I would teach

ฉันไม่ได้กังวลว่าฉันจะสอนอะไร

because I was well-prepared,

เพราะว่าฉันเตรียมตัวมาอย่างดี

and I was going to teach what I enjoy teaching.

และฉันก็กำลังจะสอนในสิ่งที่ฉันชอบสอน

Instead, I was worried about what to wear.

ทว่า ฉันกลับรู้สึกกังวล ว่าจะแต่งตัวอย่างไร

I wanted to be taken seriously.

ฉันต้องการให้ทุกคนใส่ใจ

I knew that because I was female

ฉันรู้ว่า เพราะว่าฉันเป็นผู้หญิง

I will automatically have to prove my worth.

ฉันจะต้องพิสูจน์คุณค่า ของตัวเองโดยอัตโนมัติ

And I was worried that if I looked too feminine,

และฉันก็กังวลว่าถ้าฉันดูเป็นผู้หญิงมากไป

I would not be taken seriously.

จะไม่มีใครให้ความสนใจฉัน

I really wanted to wear my shiny lip gloss and my girly skirt,

ฉันอยากทาลิปกลอสมันวาว และ กระโปรงที่สุดแสนจะผู้หญิงอย่างมาก

but I decided not to.

แต่ฉันเลือกที่จะไม่ทำ

Instead, I wore a very serious,

กลับกัน ฉันใส่เสื้อสูท

very manly and very ugly suit.

ที่ดูเป็นการเป็นงานในแบบผู้ชาย และน่าเกลียดเป็นอย่างมาก

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Because the sad truth is that when it comes to appearance

เพราะความจริงที่ขมขื่นก็คือ เมื่อพูดถึงภาพลักษณ์แล้ว

we start off with men as the standard, as the norm.

เราเริ่มจากการใช้ผู้ชายเป็นมาตรฐาน เป็นบรรทัดฐาน

If a man is getting ready for a business meeting,

ถ้าหากผู้ชายสักคนกำลัง เตรียมตัวไปเข้าประชุมทางธุรกิจ

he doesn't worry about looking too masculine

เขาจะไม่ต้องกังวลเลยว่า จะดูเป็นผู้ชายเกินไป

and therefore not being taken for granted.

และแน่นอนว่าไม่ต้องกลัวว่าจะถูกเพิกเฉย

If a woman has to get ready for business meeting,

แต่ถ้าหากผู้หญิงสักคนต้องเตรียมตัวไป เข้าประชุมทางธุรกิจ

she has to worry about looking too feminine

เธอจะต้องมานั่งคิดมากว่า จะดูเป็นผู้หญิงเกินไปไหม

and what it says and whether or not she will be taken seriously.

คนจะมองเธออย่างไร และเธอจะถูกเพิกเฉยหรือไม่

I wish I had not worn that ugly suit that day.

ฉันเสียใจที่ฉันใส่สูท น่าเกลียดตัวนั้นในวันนั้น

I've actually banished it from my closet, by the way.

และจะว่าไปแล้ว ฉันก็ขจัดมัน ออกไปจากตู้เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว

Had I then the confidence that I have now to be myself,

ถ้าหากในตอนนั้นฉันมีความมั่นใจในตัวเอง มากเท่ากับที่ฉันมีในตอนนี้

my students would have benefited even more from my teaching,

นักศึกษาของฉันคงจะได้อะไร มากขึ้นจากสิ่งที่ฉันสอน

because I would have been more comfortable

เพราะว่าฉันจะรู้สึกสบายใจมากกว่า

and more fully and more truly myself.

และรู้สึกเป็นตัวของตัวเอง อย่างเต็มที่ได้มากกว่าเดิม

I have chosen to no longer be apologetic for my femaleness

ฉันได้ตัดสินใจแล้วว่าจะไม่รู้สึกแย่ กับการที่ฉันเป็นผู้หญิง

and for my femininity.

และความเป็นหญิงของฉัน

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

And I want to be respected in all of my femaleness

และฉันต้องการให้คนเคารพ ในฐานะที่ฉันเป็นผู้หญิง

because I deserve to be.

เพราะว่าฉันควรได้รับมัน

Gender is not an easy conversation to have.

เพศภาวะไม่ใช่เรื่องที่จะพูดคุยกันได้ง่าย ๆ

For both men and women,

สำหรับทั้งผู้ชายและผู้หญิง

to bring up gender is sometimes to encounter almost immediate resistance.

การพูดถึงเรื่องเพศภาวะในบางครั้ง ก็เผชิญกับการต่อต้านแทบจะในทันที

I can imagine some people here are actually thinking,

ฉันพอจะนึกภาพออกว่าบางคนที่นี่ จริง ๆ แล้วอาจกำลังคิดอยู่ว่า

"Women too do sef."

"ผู้หญิงกับความซื่อสัตย์ต่อตนเองน่ะเรอะ"

Some of the men here might be thinking,

ผู้ชายบางคนที่นี่อาจคิดว่า

"OK, all of this is interesting,

"โอเค ที่พูดมาทั้งหมดก็น่าสนใจอยู่หรอก

but I don't think like that."

แต่ผมไม่คิดแบบนั้น"

And that is part of the problem.

และนั่นก็คือส่วนหนึ่งของปัญหา

That many men do not actively think about gender

การที่ผู้ชายหลายคนไม่ได้คิดอย่างจริงจัง เกี่ยวกับเรื่องเพศภาวะ

or notice gender

หรือมองเห็นเพศภาวะ

is part of the problem of gender.

คือส่วนหนึ่งของปัญหาเพศภาวะ

That many men, say, like my friend Louis,

การที่ผู้ชายหลายคน อย่างหลุยส์เพื่อนของฉัน

that everything is fine now.

พูดว่าทุกอย่างก็ดีอยู่แล้วในตอนนี้

And that many men do nothing to change it.

และการที่ผู้ชายหลายคน ไม่ทำอะไรเพื่อเปลี่ยนแปลงมัน

If you are a man and you walk into a restaurant with a woman

ถ้าหากคุณเป็นผู้ชาย แล้วเดินเข้าไปในร้านอาหารกับผู้หญิงสักคน

and the waiter greets only you,

แล้วบริกรทักทายแต่คุณ

does it occur to you to ask the waiter,

คุณเคยคิดบ้างไหมที่จะบอกกับบริกรคนนั้นว่า

"Why haven't you greeted her?"

"ทำไมคุณถึงไม่ทักทายเธอด้วยล่ะ"

Because gender can be --

เพราะว่าเพศภาวะนั้นสามารถ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Actually, we may repose part of a longer version of this talk.

จริง ๆ แล้วเราอาจจะนั่ง ๆ นอน ๆ ในช่วงที่เหลือต่อจากนี้ก็ได้นะคะ

So, because gender can be a very uncomfortable conversation to have,

ทีนี้ เพราะว่าเพศภาวะนั้นเป็นเรื่องที่ คุยกันได้ไม่ง่ายนัก

there are very easy ways to close it, to close the conversation.

เราจึงมีวิธีง่าย ๆ มากมายในการปิดท้าย ในการจบบทสนทนา

So some people will bring up evolutionary biology and apes,

ดังนั้น คนบางคนจะพูดถึงเรื่อง วิวัฒนาการและเอป (ลิงไม่มีหาง)

how, you know, female apes bow down to male apes

แบบว่าการที่ลิงตัวเมีย โค้งคำนับให้ลิงตัวผู้

and that sort of thing.

และอะไรทำนองนั้น

But the point is we're not apes.

แต่ประเด็นก็คือว่าเราไม่ใช่ลิง

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Apes also live on trees and have earthworms for breakfast,

ลิงนั้นอาศัยอยู่บนต้นไม้ และกินไส้เดือนเป็นอาหาร

and we don't.

แต่เราเปล่า

Some people will say, "Well, poor men also have a hard time."

บางคนอาจพูดว่า "แหม แต่ผู้ชายที่ยากจน ก็มีปัญหาเหมือนกันนั่นแหละ"

And this is true.

และนั่นก็เป็นเรื่องจริง

But that is not what this --

แต่ว่านั่นไม่ใช่

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

But this is not what this conversation is about.

แต่ว่านั่นไม่ใช่สิ่งที่เรากำลังพูดถึง

Gender and class are different forms of oppression.

เพศภาวะและชนชั้นนั้นเป็น รูปแบบการกดขี่ที่แตกต่างกัน

I actually learned quite a bit about systems of oppression

จริง ๆ แล้วฉันได้เรียนรู้เกี่ยวกับ ระบบการกดขี่มาบ้าง

and how they can be blind to one another

รวมถึงการที่สิ่งหนึ่งอาจทำให้เรา มองไม่เห็นอีกสิ่งหนึ่ง

by talking to black men.

ผ่านการพูดคุยกับผู้ชายผิวดำ

I was once talking to a black man about gender

ครั้งหนึ่งฉันได้พูดคุยกับ ผู้ชายคนดำคนหนึ่งเกี่ยวกับเพศภาวะ

and he said to me,

และเขาก็พูดกับฉันว่า

"Why do you have to say 'my experience as a woman'?

"ทำไมคุณต้องพูดว่า 'สิ่งที่ฉันเจอมาในฐานะผู้หญิง' ล่ะ

Why can't it be

ทำไมคุณถึงไม่พูดว่า

'your experience as a human being'?"

'สิ่งที่คุณเจอในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง'"

Now, this was the same man

และนี่ก็คือผู้ชายคนเดียวกัน

who would often talk about his experience as a black man.

ที่มักพูดถึงสิ่งที่เขาประสบในฐานะคนดำ

Gender matters.

เพศภาวะนั้นสำคัญ

Men and women experience the world differently.

ผู้ชายและผู้หญิงเผชิญโลกในแบบที่ต่างกัน

Gender colors the way we experience the world.

เพศภาวะปรุงแต่งประสบการณ์ของเราในโลกใบนี้

But we can change that.

แต่ว่าเราเปลี่ยนมันได้

Some people will say,

คนบางคนอาจพูดว่า

"Oh, but women have the real power,

"แหม แต่ผู้หญิงก็มีอำนาจ ที่แท้จริงอยู่ไงล่ะ

bottom power."

อำนาจเบื้องล่างไง"

And for non-Nigerians, bottom power is an expression

และสำหรับคนที่ไม่ใช่ชาวไนจีเรีย อำนาจเบื้องล่างเป็นสำนวน

which I suppose means something like a woman

ที่ฉันคิดว่ามีความหมายประมาณว่าผู้หญฺิง

who uses her sexuality to get favors from men.

ที่ใช้เพศวิถีของตัวเอง ในการได้สิ่งต่าง ๆ จากผู้ชาย

But bottom power is not power at all.

แต่อำนาจเบื้องล่างนั้นไม่ใช่อำนาจเลย

Bottom power means that a woman

อำนาจเบื้องล่างนั้นหมายถึงการที่ผู้หญิง

simply has a good root to tap into, from time to time --

มีฐานที่สามารถใช้ประโยชน์ได้เป็นครั้งคราว

somebody else's power.

ซึ่งเป็นอำนาจของใครสักคน

And then, of course, we have to wonder

และแน่นอนว่า เราจะต้องนึกสงสัยว่า

what happens when that somebody else is in a bad mood,

จะมีอะไรเกิดขึ้นเมื่อใครคนนั้นอารมณ์ไม่ดี

or sick

หรือป่วย

or impotent.

หรือไม่แข็ง

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Some people will say that a woman being subordinate to a man is our culture.

คนบางคนอาจพูดว่าการที่ผู้หญิงอยู่ใต้ อาณัติของผู้ชายคือวัฒนธรรมของเรา

But culture is constantly changing.

แต่วัฒนธรรมนั้นเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ

I have beautiful twin nieces who are fifteen and live in Lagos.

ฉันมีหลานสาวฝาาแฝดสองคนที่อายุ 15 ปี และอาศัยอยู่ในเลกอส

If they had been born a hundred years ago

ถ้าหากพวกเธอเกิดเมื่อร้อยปีที่แล้ว

they would have been taken away and killed.

พวกเธอจะถูกพรากออกไป จากครอบครัวและฆ่าทิ้ง

Because it was our culture, it was our culture to kill twins.

เพราะว่ามันเป็นวัฒนธรรมของเรา การฆ่าฝาแฝดทิ้งคือวัฒนธรรมของเรา

So what is the point of culture?

ดังนั้น จุดประสงค์ของวัฒนธรรมคืออะไรล่ะ

I mean there's the decorative,

ฉันหมายถึง มันมีการตกแต่ง

the dancing ...

การเต้นรำอยู่ก็จริง

but also, culture really is about preservation and continuity of a people.

แต่ว่าวัฒนธรรมก็เกี่ยวข้องกับการปกปักรักษา และการสืบทอดของผู้คนในชาติด้วย

In my family,

ในครอบครัวของฉัน

I am the child who is most interested in the story of who we are,

ฉันเป็นลูกคนเดียวที่สนใจใน เรื่องราวของชาติพันธุ์ของเรา

in our traditions,

วัฒนธรรมของเรา

in the knowledge about ancestral lands.

ผืนดินแห่งบรรพบุรุษของเรามากที่สุด

My brothers are not as interested as I am.

พี่ชายน้องชายของฉันไม่ได้สนใจมากเท่าฉัน

But I cannot participate,

แต่ว่าฉันไม่สามารถพูดอะไรได้

I cannot go to umunna meetings,

ฉันไม่สามารถเข้าร่วม การพูดคุยตัดสินใจในครอบครัวได้

I cannot have a say.

ฉันไม่มีสิทธิ์เสนอความคิดใด ๆ

Because I'm female.

เพราะว่าฉันเป็นผู้หญิง

Culture does not make people,

วัฒนธรรมไม่ได้สร้างคน

people make culture.

คนต่างหากที่สร้างวัฒนธรรม

So if it is in fact true --

และถ้าการที่

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

So if it is in fact true

และถ้าการที่

that the full humanity of women is not our culture,

การเป็นมนุษย์เต็มตัวของผู้หญิง ไม่ใช่วัฒนธรรมของเราจริง ๆ

then we must make it our culture.

เมื่อนั้น เราจะต้องทำให้มัน เป็นวัฒนธรรมของเรา

I think very often of my dear friend, Okoloma Maduewesi.

ฉันนึกถึงเพื่อนสุดที่รักของฉัน โอโคโลมา มาดูเอะเวซิ อยู่บ่อยครั้ง

May he and all the others who passed away in that Sosoliso crash

ขอให้เขาและคนอื่น ๆ ที่ล่วงลับไป ในเหตุการณ์เครื่องบินโซโซลิโซตกในครั้งนั้น

continue to rest in peace.

พักผ่อนอย่างสงบต่อไป

He will always be remembered by those of us who loved him.

เขาจะอยู่ในความทรงจำ ของพวกเราทุกคนที่รักเขา

And he was right that day many years ago when he called me a feminist.

และเขาก็พูดถูกในวันนั้น เมื่อหลายปีก่อน ตอนที่เขาเรียกฉันว่านักสตรีนิยม

I am a feminist.

ฉันเป็นนักสตรีนิยมค่ะ

And when I looked up the word in the dictionary that day,

และเมื่อฉันหาคำ ๆ นั้นในพจนานุกรมในวันนั้น

this is what it said:

นี่คือสิ่งที่เขียนเอาไว้

"Feminist: a person who believes in the social, political

"นักสตรีนิยม: คนที่เชื่อมั่น ในความเท่าเทียม

and economic equality of the sexes."

ทางสังคม การเมือง และเศรษฐกิจ ของเพศทั้งสอง"

My great grandmother, from the stories I've heard,

คุณย่าทวดของฉัน จากเรื่องราวที่ฉันรับรู้มา

was a feminist.

เป็นนักสตรีนิยม

She ran away from the house of the man she did not want to marry

เธอหนีออกจากบ้านของผู้ชาย ที่เธอไม่อยากแต่งงานด้วย

and ended up marrying the man of her choice.

และลงเอยด้วยการแต่งงาน กับผู้ชายที่เธอเลือก

She refused, she protested, she spoke up

เธอปฏิเสธ เธอต่อต้าน เธอพูดสิ่งที่เธอคิด

whenever she felt she was being deprived of access, of land, that sort of thing.

เมื่อใดก็ตามที่เธอรู้สึกว่าเธอถูกริดรอน การเข้าถึง หรือที่ดิน และอะไรทำนองนั้น

My great grandmother did not know that word "feminist,"

คุณย่าทวดของฉันไม่รู้จัก คำว่า "นักสตรีนิยม"

but it doesn't mean that she wasn't one.

แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเธอไม่ใช่

More of us should reclaim that word.

พวกเราหลายคนควรจะต้องนำคำนั้นกลับมา

My own definition of feminist is:

นิยามคำว่านักสตรีนิยมของฉันก็คือ

"A feminist is a man or a woman

"นักสตรีนิยม คือ ผู้ชายหรือผู้หญิง

who says --

ที่พูดว่า

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

A feminist is a man or a woman who says,

นักสตรีนิยม คือ ผู้ชายหรือผู้หญิงที่พูดว่า

"Yes, there's a problem with gender as it is today,

"ใช่ ทุกวันนี้เพศภาวะเป็นปัญหาอย่างหนึ่ง

and we must fix it.

และเราก็จะต้องแก้ปัญหานั้น

We must do better."

เราจะต้องทำได้ดีกว่านี้"

The best feminist I know

นักสตรีนิยมที่ยอดเยี่ยมที่สุดที่ฉันรู้จัก

is my brother Kene.

คือเคเน น้องชายของฉัน

He's also a kind, good-looking, lovely man,

และเขายังเป็นทั้งผู้ชายที่จิตใจดี หน้าตาดี เป็นมิตร

and he's very masculine.

ทั้งยังมีความเป็นชายมากอีกด้วย

Thank you.

ขอบคุณค่ะ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)