Art can heal PTSD's invisible wounds | Melissa Walker

Translator: Thitiworada Koitong Reviewer: Kelwalin Dhanasarnsombut

You are a high-ranking military service member

คุณคือนายพลทหารยศสูง

deployed to Afghanistan.

ที่ถูกส่งไปรบที่อัฟกานิสถาน

You are responsible for the lives

คุณมีหน้าที่รับผิดชอบชีวิต

of hundreds of men and women,

ของผู้คนมากมายทั้งผู้ชายผู้หญิง

and your base is under attack.

และฐานของคุณกำลังถูกโจมตี

Incoming mortar rounds are exploding all around you.

เกิดระเบิดขึ้นรอบ ๆ ที่ที่คุณอยู่

Struggling to see through the dust and the smoke,

คุณแทบจะมองไม่เห็นอะไรเลย ท่ามกลางฝุ่นและควัน

you do your best to assist the wounded

คุณพยายามอย่างดีที่สุด ที่จะช่วยผู้บาดเจ็บ

and then crawl to a nearby bunker.

และคลานไปยังหลุมหลบภัยที่ใกล้ที่สุด

Conscious but dazed by the blasts,

คุณยังไม่หมดสติแต่มึนงงเพราะเสียงระเบิด

you lay on your side and attempt to process what has just happened.

คุณนอนตะแคง และพยายามประเมินสิ่งที่เกิดขึ้น

As you regain your vision,

เมื่อคุณกลับมามองเห็นได้อย่างชัดเจน

you see a bloody face

คุณเห็นใบหน้าโชกเลือด

staring back at you.

จ้องกลับมาที่คุณ

The image is terrifying,

เป็นภาพที่น่ากลัว

but you quickly come to understand

แต่คุณก็เข้าใจอย่างรวดเร็วว่า

it's not real.

มันไม่ใช่เรื่องจริง

This vision continues to visit you multiple times a day and in your sleep.

ภาพพวกนี้ยังตามหลอกหลอนคุณ หลายครั้งทั้งยามตื่นและหลับ

You choose not to tell anyone for fear of losing your job

คุณตัดสินใจไม่บอกใคร เพราะกลัวจะต้องเสียงาน

or being seen as weak.

หรือกลัวจะถูกมองว่าอ่อนแอ

You give the vision a name,

คุณตั้งชื่อภาพที่เห็นนั้นว่า

Bloody Face in Bunker,

ใบหน้าโชกเลือดในหลุมหลบภัย

and call it BFIB for short.

และเรียกมันสั้น ๆ ว่า หน้าโชกเลือด

You keep BFIB locked away in your mind,

คุณเก็บหน้าโชกเลือดนั้นไว้ในใจ

secretly haunting you,

ปล่อยให้มันหลอกหลอนคุณ

for the next seven years.

ไปอีกเจ็ดปี

Now close your eyes.

ตอนนี้หลับตาลง

Can you see BFIB?

คุณยังเห็นหน้าโชกเลือดนั้นไหม

If you can, you're beginning to see the face

ถ้าคุณยังเห็นภาพใบหน้านั้น นั่นหมายถึงคุณเริ่มเห็น

of the invisible wounds of war,

บาดแผลที่มองไม่เห็นจากสงคราม

commonly known as post-traumatic stress disorder

หรือที่เรียกกันว่า ความผิดปกติ ที่เกิดขึ้นจากความบอบช้ำทางจิตใจ

and traumatic brain injury.

และการได้รับบาดเจ็บทางสมอง

While I can't say I have post-traumatic stress disorder,

ถึงแม้ว่าฉันจะบอกไม่ได้ ว่าฉันมีความผิดปกติดังกล่าว

I've never been a stranger to it.

นั่นก็ไม่ได้แปลว่าฉันไม่รู้จักมัน

When I was a little girl, I would visit my grandparents every summer.

ตอนที่ฉันยังเด็ก ฉันจะไปหาคุณปู่คุณย่า ทุก ๆ หน้าร้อน

It was my grandfather

ปู่ของฉัน

who introduced me to the effects of combat on the psyche.

ทำให้ฉันเห็น ถึงผลทางจิตใจที่เกิดจากสงคราม

While my grandfather was serving as a Marine in the Korean War,

ตอนที่ปู่เป็นทหารเรือในสงครามเกาหลี

a bullet pierced his neck and rendered him unable to cry out.

กระสุนยิงเข้าที่คอของปู่ ทำให้ปู่เปล่งเสียงไม่ได้

He watched as a corpsman passed him over,

ปู่มองคนเก็บศพทหารที่ผ่านปู่ไป

declaring him a goner,

เขาคิดว่าปู่ตายไปแล้ว

and then leaving him to die.

และปล่อยปู่ไว้แบบนั้น

Years later, after his physical wounds had healed

หลายปีต่อมา หลังจากหายจากอาการบาดเจ็บ

and he'd returned home,

ปู่กลับไปที่บ้าน

he rarely spoke of his experiences in waking life.

ปู่แทบไม่พูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนตื่น

But at night I would hear him shouting obscenities

แต่ตอนกลางคืน ฉันจะได้ยิน เขาตะโกนคำหยาบคาย

from his room down the hall.

มาจากห้องนอนดังไปถึงโถงข้างล่าง

And during the day I would announce myself as I entered the room,

ในระหว่างวันฉันจะบอกก่อน ว่าจะเข้าไปในห้องของปู่

careful not to startle or agitate him.

และระวังไม่ได้เขาตกใจหรือไปรบกวน

He lived out the remainder of his days

ปู่ใช้ชีวิตที่เหลืออยู่

isolated and tight-lipped,

อย่างโดดเดี่ยวและไม่ค่อยพูด

never finding a way to express himself,

ไม่เคยได้พบกับวิธีแสดงความรู้สึกของเขา

and I didn't yet have the tools to guide him.

และตอนนั้น ฉันยังไม่มีสิ่งที่จะเยียวยาเขาได้

I wouldn't have a name for my grandfather's condition

ฉันยังไม่รู้จักชื่อของอาการที่เขาเป็น

until I was in my 20s.

จนฉันอายุประมาณ 20 ปี

Seeking a graduate degree in art therapy,

และเรียนระดับปริญญาด้านศิลปะบำบัด

I naturally gravitated towards the study of trauma.

ฉันสนใจศึกษา เกี่ยวกับความบอบช้ำทางจิตใจ

And while sitting in class learning about post-traumatic stress disorder,

และขณะที่กำลังเรียนเรื่องความผิดปกติ ที่เกิดจากความบอบช้ำทางจิตใจ

or PTSD for short,

หรือที่เรียกสั้น ๆ ว่า พีทีเอสดี (PTSD)

my mission to help service members who suffered like my grandfather

ความตั้งใจที่จะช่วยทหาร ที่ได้รับความบอบช้ำทางใจเหมือนปู่

began to take form.

ก็เริ่มต้นขึ้น

We've had various names for post-traumatic stress

เราเรียกความผิดปกตินี้ด้วยชื่อต่าง ๆ

throughout the history of war:

ตลอดประวัติศาสตร์การทำสงคราม

homesickness,

โฮมซิคเนส (homesickness),

soldier's heart,

โซลเยอรส์ ฮาร์ท (soldier's heart),

shell shock,

เชลล์ ช็อค (shell shock),

thousand-yard stare, for instance.

เทาซัน-ยาร์ด สแตร์ (thousand-yard stare) เป็นต้น

And while I was pursuing my degree, a new war was raging,

และช่วงที่ฉันกำลังเรียนอยู่นั้น สงครามใหม่ก็เริ่มขึ้น

and thanks to modern body armor and military vehicles,

ด้วยเสื้อเกราะและยานยนต์สมัยใหม่

service members were surviving blast injuries they wouldn't have before.

ทหารจึงรอดชีวิตจากการบาดเจ็บ อย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นในอดีต

But the invisible wounds were reaching new levels,

แต่บาดแผลที่มองไม่เห็น กลับยกระดับสูงขึ้น

and this pushed military doctors and researchers

และด้วยเหตุนี้หมอทหารและนักวิจัย

to try and truly understand the effects that traumatic brain injury, or TBI,

จึงพยายามศึกษาและเข้าใจ ผลของ การได้รับบาดเจ็บทางสมอง หรือทีบีไอ

and PTSD have on the brain.

และผลของพีทีเอสดีที่มีต่อสมอง

Due to advances in technology and neuroimaging,

ด้วยเทคโนโลยีที่ก้าวหน้า และการทำรังสีวินิจฉัย

we now know there's an actual shutdown in the Broca's,

เราพบว่ามีการหยุดการทำงาน ในสมองส่วนโบรกา (Broca's)

or the speech-language area of the brain, after an individual experiences trauma.

หรือสมองส่วนที่ควบคุมด้านการพูด หลังจากการได้รับบาดเจ็บ

This physiological change,

การเปลี่ยนแปลงทางกายภาพนี้

or speechless terror as it's often called,

หรือที่มักเรียกกันว่า สปีชเลสแทเรอร์ (speechless terror)

coupled with mental health stigma,

ซึ่งเกิดคู่กับบาดแผลในจิตใจ

the fear of being judged

ความกลัวที่จะถูกตัดสิน

or misunderstood,

หรือถูกเข้าใจผิด

possibly even removed from their current duties,

แม้แต่ความเป็นไปได้ที่จะถูกปลดจากหน้าที่

has led to the invisible struggles of our servicemen and women.

ทำให้ทหารเหล่านี้รู้สึกต้องดิ้นรนอยู่ภายใน

Generation after generation of veterans

ทหารผ่านศึกรุ่นแล้วรุ่นเล่า

have chosen not to talk about their experiences,

เลือกที่จะไม่พูดเกี่ยวกับประสบการณ์ของพวกเขา

and suffer in solitude.

และทรมานอยู่อย่างโดดเดี่ยว

I had my work cut out for me when I got my first job

ฉันได้รับงานที่ยากตั้งแต่เริ่มงานแรก

as an art therapist at the nation's largest military medical center,

ในฐานะนักบำบัดที่ศูนย์การแพทย์ทหารบก ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ

Walter Reed.

วอลเตอร์ รีดด์ (Walter Reed)

After working for a few years on a locked-in patient psychiatric unit,

หลังจากการทำงานไม่กี่ปี ในหน่วยผู้ป่วยทางจิตที่อยู่ในการดูแล

I eventually transferred to the National Intrepid Center of Excellence, NICoE,

ฉันได้ถูกย้ายไปยัง the National Intrepid Center of Excellence (NICoE)

which leads TBI care for active duty service members.

ซึ่งให้บริการรักษาทีบีไอ สำหรับทหารที่ยังปฏิบัติหน้าที่

Now, I believed in art therapy,

ทีนี้ ฉันเชื่อในศิลปะบำบัด

but I was going to have to convince service members,

แต่ฉันต้องทำให้ทหารเหล่านั้นเชื่อด้วย

big, tough, strong, manly military men,

พวกทหารชาย ร่างใหญ่ กำยำ แข็งแรง ชายชาตรี

and some women too,

และพวกทหารหญิงด้วย

to give art-making as a psychotherapeutic intervention a try.

ทำให้พวกเขาเปิดใจมองศิลปะ เป็นการเยียวยาจิตใจ

The results have been nothing short of spectacular.

ซึ่งผลที่ออกมาค่อนข้างน่าประทับใจ

Vivid, symbolic artwork

งานศิลปะที่สวยงามและมีความหมาย

is being created by our servicemen and women,

ได้รับการสร้างสรรค์โดยทหาร ทั้งชายและหญิง

and every work of art tells a story.

และผลงานศิลปะทุกชิ้นล้วนบอกเล่าเรื่องราว

We've observed that the process of art therapy bypasses

เราสังเกตเห็นว่าขั้นตอนการบำบัดผ่านศิลปะ

the speech-language issue with the brain.

ทำให้มีการทำงานสั่งงานด้านการพูดในสมอง

Art-making accesses the same sensory areas of the brain that encode trauma.

งานศิลปะทำให้เข้าถึงสมอง ในพื้นที่เดียวกับที่บาดเจ็บ

Service members can use the art-making to work through their experiences

ทหารสามารถใช้การสร้างงานศิลปะ เพื่อเข้าถึงประสบการณ์ของพวกเขา

in a nonthreatening way.

โดยที่ไม่รู้สึกถูกคุกคาม

They can then apply words to their physical creations,

พวกเขายังสามารถคิดถ้อยคำ สำหรับผลงานนั้น

reintegrating the left and the right hemispheres of the brain.

ทำให้สมองซีกซ้ายและซีกขวา ได้ทำงานร่วมกัน

Now, we've seen this can work with all forms of art --

เอาล่ะ เราได้เห็นว่ามันสามารถ เป็นงานศิลปะรูปแบบใดก็ได้

drawing, painting, collage --

วาดภาพ, ลงสี, ภาพปะติด

but what seems to have the most impact

แต่สิ่งที่ดูเหมือนจะให้ผลขัดเจนที่สุด

is mask-making.

คือการทำหน้ากาก

Finally, these invisible wounds don't just have a name,

สุดท้ายแล้วบาดแผลที่มองไม่เห็น ไม่ได้มีแค่ชื่อเรียก

they have a face.

แต่มีใบหน้าด้วย

And when service members create these masks,

และเมื่อทหารสร้างหน้ากากขึ้นมา

it allows them to come to grips, literally, with their trauma.

พวกเขาได้เข้าใจบาดแผลของพวกเขาจริง ๆ

And it's amazing how often that enables them

และน่าประหลาดใจมากที่มันทำให้พวกเขา

to break through the trauma and start to heal.

ตีฝ่าบาดแผลนั้นออกมาและเริ่มเยียวยา

Remember BFIB?

ยังจำใบหน้าโชกเลือดได้ไหม

That was a real experience for one of my patients,

มันคือประสบการณ์จริงของผู้ป่วยของฉัน

and when he created his mask,

และเมื่อเขาสร้างหน้ากากขึ้น

he was able to let go of that haunting image.

เขาสามารถปลดปล่อย ให้ภาพหลอกหลอนนั้นหายไป

Initially, it was a daunting process for the service member,

ในตอนแรกทหารกังวลกับเรื่องนี้

but eventually he began to think of BFIB as the mask,

แต่สุดท้ายพวกเขาเริ่มมอง ใบหน้าโชกเลือดเฉกเช่นหน้ากาก

not his internal wound,

ไม่ใช่บาดแผลในใจอีกต่อไป

and he would go to leave each session,

และในแแต่ละครั้งที่จบกิจกรรม

เขาจะยื่นหน้ากากนั้นให้ฉันและพูดว่า "เมลิซซ่า ดูแลเขาด้วยนะ"

he would hand me the mask, and say, "Melissa, take care of him."

Eventually, we placed BFIB in a box to further contain him,

และเราจะเอาหน้ากากนั้นไปใส่ในกล่อง

and when the service member went to leave the NICoE,

และเมื่อพวกทหารออกจาก NICoE

เขาเลือกที่จะทิ้งใบหน้าโชกเลือดไว้

he chose to leave BFIB behind.

A year later, he had only seen BFIB twice,

ในปีต่อมาเขาเห็นใบหน้าโชกเลือด เพียงสองครั้งเท่านั้น

and both times BFIB was smiling

และในทั้งสองครั้งใบหน้านั้นยิ้มให้เขา

and the service member didn't feel anxious.

และเขาไม่รู้สึกกังวล

Now, whenever that service member is haunted by some traumatic memory,

ตอนนี้ ทุกครั้งที่เขาถูกหลอกหลอน ด้วยความทรงจำนั้น

he continues to paint.

เขาจะเริ่มวาดภาพ

Every time he paints these disturbing images,

และทุกครั้งที่เขาวาดภาพที่น่ารบกวนใจนั้น

he sees them less or not at all.

เขาจะเห็นภาพเหล่านั้นน้อยลง หรือไม่เห็นอีกเลย

Philosophers have told us for thousands of years

นักปรัชญาเคยบอกกับเรา มาเป็นพันกว่าปีแล้วว่า

that the power to create

พลังแห่งการสร้างสรรค์

is very closely linked to the power to destroy.

และพลังแห่งการทำลายนั้น เชื่อมโยงกันอย่างใกล้ชิด

Now science is showing us that the part of the brain

ตอนนี้วิทยาศาสตร์ ได้พิสูจน์แล้วว่าส่วนของสมอง

that registers a traumatic wound

ที่ได้รับบาดเจ็บนั้น

can be the part of the brain where healing happens too.

สามารถเป็นส่วนของสมอง ที่เกิดการเยียวยาได้เช่นกัน

And art therapy is showing us how to make that connection.

และศิลปะบำบัดก็แสดงให้เราเห็นว่า จะเชื่อมโยงมันได้อย่างไร

We asked one of our service members

เราขอให้ทหารคนหนึ่ง

to describe how mask-making impacted his treatment,

เล่าว่าการทำหน้ากาก มีผลต่อการรักษาเขาอย่างไร

and this is what he had to say.

และนี่คือสิ่งที่เขาพูด

(Video) Service Member: You sort of just zone out into the mask.

(วีดีโอ) ทหาร: คุณมีใจจดจ่ออยู่กับหน้ากาก

คุณจดจ่ออยู่กับการวาดภาพ

You zone out into the drawing,

and for me, it just released the block,

สำหรับผมมันเหมือนการทำลายการปิดกั้น

so I was able to do it.

และผมก็สามารถทำมันได้

And then when I looked at it after two days, I was like,

และเมื่อผมมองดูมัน ในอีกสองวันต่อมา ผมรู้สึกว่า

"Holy crap, here's the picture, here's the key, here's the puzzle,"

"เฮ้ย นี่ภาพวาด นี่กุญแจ และนี่ปริศนา"

and then from there it just soared.

และหลังจากนั้นมันก็ดีขึ้น

I mean, from there my treatment just when out of sight,

ผมหมายถึง จากนั้น การรักษาราวกับหายไป

because they were like, Kurt, explain this, explain this.

เพราะว่า ปกติพวกเขาจะบอกว่า เคิร์ท อธิบายนี่ อธิบายโน่นซิ

And for the first time in 23 years,

และเป็นครั้งแรกใน 23 ปี

I could actually talk about stuff openly to, like, anybody.

ที่ผมสามารถพูดเกี่ยวกับเรื่องต่าง ๆ ได้อย่างเปิดเผยเหมือนกับคนอื่น ๆ

I could talk to you about it right now if I wanted to,

ผมพูดถึงเรื่องนั้นได้เลยตอนนี้ ถ้าผมต้องการ

because it unlocked it.

เพราะมันถูกปลดปล่อยจากการปิดกั้น

It's just amazing.

มันน่ามหัศจรรย์มากครับ

And it allowed me to put 23 years of PTSD

และยังทำให้ผมสามารถ เอาอาการพีทีเอสดี 23 ปีของผม

and TBI stuff together in one place

กับทีบีไอรวมเข้าไว้ด้วยกัน

that has never happened before.

นั่นเป็นสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

Sorry.

ขอโทษครับ

Melissa Walker: Over the past five years,

เมลิซซ่า วอล์คเกอร์: ตลอดระยะเวลาห้าปีที่ผ่านมา

we've had over 1,000 masks made.

เรามีหน้ากากที่ทำขึ้นกว่า 1,000 ชิ้น

It's pretty amazing, isn't it?

มันน่าอัศจรรย์ใช่ไหมคะ

Thank you.

ขอบคุณค่ะ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

I wish I could have shared this process with my grandfather,

ฉันอยากแบ่งปันวิธีนี้ให้กับปู่ของฉัน

but I know that he would be thrilled

แต่ฉันรู้ว่าเขาคงตื่นเต้น

that we are finding ways

ที่เราพบวิธี

to help today's and tomorrow's service members heal,

ที่จะช่วยเยียวยาผู้คนในวันนี้ และวันข้างหน้า

and finding the resources within them

และค้นพบตัวตนของพวกเขา

that they can call upon

ที่พวกเขาสามารถจะเข้าถึง

to heal themselves.

เพื่อจะเยียวยาจิตใจของตนเอง

Thank you.

ขอบคุณค่ะ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)