Be humble -- and other lessons from the philosophy of water | Raymond Tang

Translator: Aj Muu Reviewer: Sritala Dhanasarnsombut

You may know this feeling:

คุณอาจรู้จักความรู้สึกนี้

you wake up to multiple unread notifications on your mobile phone.

คุณตื่นขึ้นมาเจอข้อความที่ยังไม่ได้อ่าน จำนวนมากมายในโทรศัพท์

Your calendar is already packed with meetings,

ปฏิทินของคุณมีตารางประชุมแน่นเอี๊ยด

sometimes double- or triple-booked.

บางที นัดซ้อน ๆ กันถึงสองสามรายการ

You feel engaged, you feel busy.

คุณรู้สึกมีสิ่งที่ต้องทำ รู้สึกยุ่ง

In fact, you feel productive.

อันที่จริง คุณรู้สึกได้งาน

But at the end of it all, something still feels missing.

แต่พอท้ายที่สุด ก็ยังรู้สึกว่าอะไรบางอย่างขาดหายไป

You try to figure out what it is.

คุณพยายามจะคิดให้ออกว่ามันคืออะไร

But before you do,

แต่ก่อนที่คุณจะคิดออก

the next day starts all over again.

วันรุ่งขึ้นก็เริ่มต้นขึ้นใหม่อีกแล้ว

That was how I felt two years ago.

นั่นคือสิ่งที่ผมรู้สึกเมื่อสองปีก่อน

I felt stressed; I felt anxious.

ผมรู้สึกเครียด ผมรู้สึกวิตกกังวล

I felt a bit trapped.

ผมรู้สึกติดหล่มเล็กน้อย

The world around me was moving very quickly.

โลกรอบตัวผมกำลังเคลื่อนตัวไป อย่างรวดเร็วมาก

And I didn't know what to do.

และผมก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไง

I started wondering to myself:

ผมเริ่มคิดถามตัวเอง

How do I keep up with all this?

ผมจะติดตามทั้งหมดนี้ได้ยังไง

How do we find fulfillment

เราจะรู้สึกได้รับการเติมเต็มได้อย่างไร

in a world that's literally changing as fast as we can think,

ในโลกที่กำลังเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว พอ ๆ กับที่เราคิด

or maybe even faster?

หรือบางทีอาจจะเร็วกว่าการคิดของเราด้วยซ้ำ

I started looking for answers.

ผมเริ่มมองหาคำตอบ

I spoke to many people, I spoke to my friends,

ผมพูดกับผู้คนมากมาย ผมพูดกับเพื่อน ๆ ของผม

I spoke to my family.

ผมพูดกับครอบครัวของผม

I even read many self-help books.

ผมถึงกับอ่านหนังสือ วิธีปรับปรุงตนเองหลายเล่ม

But I couldn't find anything satisfactory.

แต่ผมก็ไม่สามารถหาอะไรที่ทำให้พอใจได้

In fact, the more self-help books I read,

อันที่จริง ยิ่งผมอ่านหนังสือ แนะแนวทางมากเท่าไหร่

the more stressed and anxious I became.

ผมก็ยิ่งเครียดและวิตกกังวลมากขึ้นเท่านั้น

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

It was like I was feeding my mind with junk food,

มันเหมือนกับว่าผมกำลังป้อนอาหารขยะ ให้กับความคิดจิตใจของตัวเอง

and I was becoming mentally obese.

และผมเลยเป็นโรคอ้วนทางใจมากขึ้น

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

I was about to give up,

ผมกำลังจะถอดใจ

until one day, I found this.

จนกระทั่งวันหนึ่ง ผมก็ไปเจอ

"The Tao Te Ching: The Book of the Way and Its Virtue."

"เต้า เต๋อ จิง: คัมภีร์แห่งวิถีและธรรมชาติของวิถี"

This is an ancient Chinese philosophy classic

นี่คือต้นแบบหนึ่งปรัชญาจีนโบราณ

that was written more than 2,600 years ago.

ซึ่งเขียนขึ้นเมื่อกว่า 2600 ปีมาแล้ว

And it was by far the thinnest and the smallest book on the bookshelf.

และถึงตอนนี้ เป็นหนังสือเล่มเล็กที่สุด และบางที่สุดบนชั้นหนังสือ

It only had 81 pages.

หนาเพียง 81 หน้า

And each page had a short poem.

แต่ละหน้ามีบทกวีสั้น ๆ หนึ่งบท

I remember I flipped to one particular poem.

ผมจำได้ว่าพลิกไปเจอบทกวีบทหนึ่งโดยเฉพาะ

Here it is.

คือ บทนี้

It's beautiful, isn't it?

ไพเราะ ใช่ไหมครับ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Let me read it out to you.

ผมขออ่านให้คุณฟัง

"The supreme goodness is like water.

ความดีอันสูงสุดนั้นเหมือนกับน้ำ

It benefits all things without contention.

น้ำให้คุณแก่สรรพสิ่ง โดยมิได้แย่งชิงสิ่งใด

In dwelling, it stays grounded.

ในถิ่นที่อยู่ น้ำอยู่ในที่ต่ำติดดินเสมอ

In being, it flows to depths.

ในการเป็นอยู่ มันไหลไปสู่ความลึก

In expression, it is honest.

ในการแสดงออก มันซื่อสัตย์

In confrontation, it stays gentle.

ในการเผชิญหน้า น้ำคงความอ่อนโยนเสมอ

In governance, it does not control.

ในการปกครอง น้ำไม่ควบคุม

In action, it aligns to timing.

ในการกระทำ น้ำเหมาะกับจังหวะเวลา

It is content with its nature

น้ำพึงพอใจกับธรรมชาติของมัน

and therefore cannot be faulted."

ดังนั้น จึงไม่อาจถูกตำหนิติเตียนได้"

Wow! I remember when I first read this passage.

ว้าว! ผมจำได้ว่า พอผมอ่านบทนี้ครั้งแรก

I felt the biggest chills down my spine.

ผมรู้สึกวาบสุดขีดไปตามสันหลัง

I still feel that today, reading it to you guys.

ผมรู้สึกอย่างจนถึงวันนี้ เวลาที่อ่านให้พวกคุณ ๆ ฟัง

My anxiety and stress just suddenly disappeared.

จู่ ๆ ความวิตกกังวลและความเครียดของผม ก็หายวับไปทันใด

Ever since that day,

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา

I've been trying to apply the concepts in this passage to my day-to-day life.

ผมพยายามใช้แนวคิดในบทนี้ กับชีวิตในแต่ละวันของผม

And today, I'd like to share with you three lessons I learned so far

และวันนี้ ผมอยากจะแบ่งปันบทเรียนสามบท ที่ผมได้เรียนรู้มาให้กับพวกคุณ

from this philosophy of water --

จากปรัชญาแห่งสายน้ำบทนี้ --

three lessons that I believe have helped me find greater fulfillment

สามบทเรียนที่ผมเชื่อว่า ได้ช่วยให้ผมพบกับ ความรู้สึกเติมเต็มยิ่งขึ้น

in almost everything that I do.

ในเกือบจะทุกสิ่งที่ผมทำ

The first lesson is about humility.

บทเรียนแรกเป็นเรื่องเกี่ยวกับ ความอ่อนน้อมถ่อมตน

If we think about water flowing in a river,

ถ้าเราคิดถึงน้ำที่ไหลอยู่ในแม่น้ำ

it is always staying low.

มันจะอยู่เบื้องล่างเสมอ

It helps all the plants grow and keeps all the animals alive.

มันช่วยให้พืชพันธุ์เติบโต และทำให้สัตว์ทั้งหมดมีชีวิตอยู่

It doesn't actually draw any attention to itself,

มันไม่ได้ดึงดูดความสนใจมาที่ตัวมัน

nor does it need any reward or recognition.

และน้ำไม่ต้องการรางวัล หรือการชมเชยแต่อย่างใด

It is humble.

มันถ่อมตน

But without water's humble contribution,

แต่ถ้าปราศจากการช่วยเหลือ อันถ่อมตนของน้ำแล้ว

life as we know it may not exist.

ชีวิตอย่างที่เรารู้จักอาจไม่มีอยู่

Water's humility taught me a few important things.

ความถ่อมตนของน้ำสอนเรื่องสำคัญ ๆ ให้แก่ผมสองสามอย่าง

It taught me that instead of acting like I know what I'm doing

มันสอนว่า แทนที่จะทำเหมือนกับว่า ผมรู้ว่าผมกำลังทำอะไรอยู่

or I have all the answers,

หรือผมมีคำตอบทั้งหมด

it's perfectly OK to say,

มันสมควรอย่างยิ่งที่จะพูดว่า

"I don't know.

"ผมไม่รู้

I want to learn more,

ผมอยากจะเรียนรู้มากขึ้น

and I need your help."

และผมอยากให้คุณช่วยเหลือ"

It also taught me that, instead of promoting my glory and success,

มันสอนผมด้วยว่า แทนที่จะโฆษณา ความรุ่งเรืองและความสำเร็จของตัวเอง

it is so much more satisfying to promote the success and glory of others.

มันน่าพอใจกว่ามาก ๆ ที่จะโฆษณา ความสำเร็จและความรุ่งเรืองของคนอื่น

It taught me that, instead of doing things where I can get ahead,

มันสอนผมว่า แทนที่จะทำสิ่งต่าง ๆ ที่จะทำให้ผมก้าวหน้า

it so much more fulfilling and meaningful

มันเติมเต็มและมีความหมายมากกว่ามาก

to help other people overcome their challenges so they can succeed.

ที่จะช่วยคนอื่นให้ก้าวข้ามปัญหาที่ท้าทาย เพื่อให้พวกเขาประสบความสำเร็จได้

With a humble mindset,

ด้วยกรอบความคิดที่ถ่อมตน

I was able to form a lot richer connections with the people around me.

ผมสามารถสร้างความเชื่อมโยง ที่มีความหมายมากขึ้นมากกับผู้คนรอบข้างผม

I became genuinely interested in the stories and experiences

ผมกลายเป็นคนที่สนใจเรื่องราวและ ประสบการณ์ต่าง ๆ อย่างจริงใจ

that make them unique and magical.

ที่ทำให้พวกเขาไม่เหมือนใครและมีความพิเศษ

Life became a lot more fun,

ชีวิตกลับสนุกมากขึ้น

because every day I'd discover new quirks, new ideas

เพราะทุกวัน ผมค้นพบเรื่องแปลก ๆ ใหม่ ๆ ความคิดใหม่ ๆ

and new solutions to problems I didn't know before,

และวิธีแก้ปัญหาแบบใหม่ ๆ ที่ผมไม่รู้มาก่อน

all thanks to the ideas and help from others.

ทั้งหมดนี้เป็นเพราะความคิด และความช่วยเหลือจากคนอื่น ๆ

All streams eventually flow to the ocean

สายธารทั้งหมดไหลลงสู่มหาสมุทร ในท้ายที่สุด

because it is lower than them.

เพราะมันอยู่ต่ำกว่าสายธารทั้งหลาย

Humility gives water its power.

ความถ่อมตนให้พลังอำนาจแก่น้ำ

But I think it gives us the capacity to remain grounded,

แต่ผมคิดว่ามันให้เรามีความมั่นคงทางอารมณ์ และจิตใจ

to be present,

อยู่กับปัจจุบันได้

to learn from and be transformed by the stories of the people around us.

สามารถเรียนรู้จากเรื่องราวของผู้คนรอบข้าง และเปลี่ยนแปลงตัวเราได้

The second lesson I learned is about harmony.

บทเรียนที่สองที่ผมได้เรียนรู้ เป็นเรื่องของความประสานกลมกลืน

If we think about water flowing towards a rock,

ถ้าเราคิดถึงน้ำที่ไหลไปทางโขดหิน

it will just flow around it.

มันมีแต่จะไหลอ้อมโขดหินไป

It doesn't get upset, it doesn't get angry,

มันไม่ขุ่นเคือง มันไม่โกรธ

it doesn't get agitated.

มันไม่หงุดหงิด

In fact, it doesn't feel much at all.

อันที่จริง มันไม่ได้รู้สึกอะไรมากนัก

When faced with an obstacle, somehow water finds a solution,

เมื่อเผชิญกับอุปสรรค ดูเหมือนน้ำจะรู้ถึงวิธีแก้ปัญหา

without force, without conflict.

โดยไม่ต้องใช้กำลัง ไม่ต้องขัดแย้ง

When I was thinking through this, I began to understand

เมื่อผมคิดทบทวนเรื่องนี้ ผมเริ่มเข้าใจ

why I was feeling stressed out in the first place.

ว่าทำไมผมถึงรู้สึกเครียดตั้งแต่แรก

Instead of working in harmony with my environment,

แทนที่จะทำงานอย่างประสานกลมกลืน กับสิ่งแวดล้อมของผม

I was working against it.

ผมกลับต้านมัน

I was forcing things to change

ผมกำลังบังคับทุกอย่างให้เปลี่ยน

because I was consumed by the need to succeed or to prove myself.

เพราะผมเต็มไปด้วยความต้องการ ที่จะประสบความสำเร็จและพิสูจน์ตัวเอง

In the end, nothing did.

ท้ายที่สุด ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

And I got more frustrated.

แล้วผมก็หงุดหงิดขัดเคืองมากขึ้น

By simply shifting my focus from trying to achieve more success

แค่เปลี่ยนจุดที่จะมุ่งสนใจ จากพยายามที่จะประสบความสำเร็จมากยิ่งขึ้น

to trying to achieve more harmony,

ไปเป็นการพยายามที่จะได้ ความประสานกลมกลืนมากยิ่งขึ้น

I was immediately able to feel calm and focused again.

ผมก็สามารถรู้สึกสงบนิ่ง และมีสมาธิขึ้นใหม่ได้ทันที

I started asking questions like:

ผมเริ่มตั้งคำถามทำนองว่า

Will this action bring me greater harmony

การทำเช่นนี้ทำให้ผมมีความประสานกลมกลืน มากขึ้นกว่าเดิม

and bring more harmony to my environment?

และจะนำความประสานกลมกลืนมาให้รอบ ๆ ตัวผมหรือเปล่า

Does this align with my nature?

เรื่องนี้สอดคล้องกับธรรมชาติของผมไหม

I became more comfortable simply being who I am,

ผมสบายใจมากขึ้นกับเรื่องง่าย ๆ อย่างที่ผมเป็นอยู่

rather than who I'm supposed to be or expected to be.

มากกว่าที่จะเป็นคนอย่างที่ผมควรจะเป็น หรือถูกคาดหวังให้เป็น

Work actually became easier,

งานการง่ายขึ้นจริง ๆ

because I stopped focusing on things that I cannot control

เพราะผมเลิกมุ่งเน้นสิ่งที่ผมควบคุมไม่ได้

and only on the things that I can.

และมุ่งไปยังสิ่งที่ผมควบคุมได้แทน

I stopped fighting with myself,

ผมหยุดต่อสู้กับตัวเอง

and I learned to work with my environment to solve its problems.

และผมได้เรียนรู้ที่จะทำงานกับสภาพแวดล้อม เพื่อแก้ปัญหาเหล่านั้น

Nature does not hurry.

ธรรมชาติไม่ได้รีบเร่ง

Yet, everything is accomplished.

กระนั้น ทุกสิ่งก็สำเร็จเรียบร้อย

That's Tao Te Ching's way of describing the power of harmony.

นั่นคือ วิธีของเต้าเต๋อจิงในการบรรยาย ถึงพลังของการประสานกลมกลืน

Just as water is able to find a solution without force or conflict,

อย่างเดียวกับน้ำที่สามารถหาทางแก้ปัญหาได้ โดยไม่ต้องใช้กำลังหรือเผชิญหน้า

I believe we can find a greater sense of fulfillment in our endeavors

ผมเชื่อว่า เราสามารถหาความรู้สึกพอใจ เติมเต็มยิ่งขึ้นในการทำสิ่งต่าง ๆ ได้

by shifting focus from achieving more success

โดยการเปลี่ยนจุดเน้น จากการอยากได้ความสำเร็จมากขึ้น

to achieving more harmony.

ประสานกลมกลืนมากขึ้น

The third lesson I learned from the philosophy of water

บทเรียนที่สามที่ผมได้เรียนรู้ จากปรัชญาแห่งสายน้ำ

is about openness.

เป็นเรื่องของการเปิดใจ

Water is open to change.

น้ำเปิดรับการเปลี่ยนแปลง

Depending on the temperature, it can be a liquid, solid or gas.

น้ำอาจเป็นของเหลว ของแข็ง หรือก๊าซก็ได้ แล้วแต่อุณหภูมิ

Depending on the medium it's in,

แล้วแต่ว่ามันอยู่ในภาชนะใด

it can be a teapot, a cup or a flower vase.

น้ำอาจอยู่ในกาน้ำชา ในถ้วย หรือในแจกันดอกไม้

In fact, it's water's ability to adapt and change and remain flexible

อันที่จริง การที่น้ำสามารถปรับตัว และเปลี่ยนแปลงและยังคงยืดหยุ่นอยู่ได้

that made it so enduring through the ages,

คือสิ่งที่ทำให้มันคงอยู่มาทุกยุคทุกสมัย

despite all the changes in the environment.

ถึงแม้จะมีการเปลี่ยนแปลงสารพัด จากสิ่งแวดล้อม

We also live in a world today of constant change.

เราอาศัยอยู่ในโลกทุกวันนี้ ที่มีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลาเช่นเดียวกัน

We can no longer expect to work to a static job description

เราไม่อาจหวังว่าจะทำงานแบบเดิม อยู่นิ่ง ๆ ไม่เปลี่ยนแปลงได้อีกต่อไป

or follow a single career path.

หรืออยู่ในเส้นทางอาชีพ สายเดียวได้อีกต่อไป

We, too, are expected to constantly reinvent and refresh our skills

เราถูกคาดหวังให้คิดสร้างทักษะใหม่ ๆ ปรับปรุงทักษะของเราอย่างสม่ำเสมอ

to stay relevant.

เพื่อคงอยู่ในวงการ

In our organization, we host a lot of hackathons,

ในองค์กรของเรา เราจัดกิจกรรม hackathon

where small groups or individuals come together

ให้คนกลุ่มเล็ก ๆ หรือแต่ละคนมาเจอกัน

to solve a business problem in a compressed time frame.

เพื่อแก้ปัญหาธุรกิจในกรอบเวลาที่อัดแน่น

And what's interesting to me is that the teams that usually win

สิ่งที่น่าสนใจสำหรับผม ก็คือทีมที่มักจะชนะ

are not the ones with the most experienced team members,

ไม่ใช่ทีมที่มีสมาชิกที่มากด้วยประสบการณ์

but the ones with members who are open to learn,

แต่เป็นทีมที่มีสมาชิกเปิดใจกว้าง พร้อมที่จะเรียนรู้

who are open to unlearn

ผู้ซึ่งเปิดใจกับเรื่องไม่รู้

and who are open to helping each other

และผู้ซึ่งเปิดใจช่วยเหลือซึ่งกันและกัน

navigate through the changing circumstances.

หาหนทางผ่านสถานการณ์แวดล้อมที่เปลี่ยนแปลง

Life is like a hackathon in some way.

ชีวิตก็เหมือนกับงานสร้างสรรค์และพัฒนา

It's calling to each and every one of us to step up, to open up

มันเรียกร้องให้พวกเราแต่ละคน ลงมือทำงาน เปิดใจ

and cause a ripple effect.

และสร้างแรงกระเพื่อมออกไป

Now, we can stay behind closed doors and continue to be paralyzed

เอาละ เราสามารถยืนอยู่หลังประตูที่ปิดไว้ ทำตัวเป็นง่อยขยับตัวไม่ได้แล้ว

by our self-limiting beliefs, such as:

เพราะความเชื่อที่จำกัดตัวตนของเราไว้ อย่างเช่น:

"I will never be able to talk about Chinese philosophy

"ฉันไม่มีวันพูดเรื่องปรัชญาจีน

in front of a huge audience."

ต่อหน้าผู้ฟังมากมายได้แน่ ๆ"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Or we can just open up and enjoy the ride.

หรือเราแค่เปิดใจยอมรับ และเพลินไปกับสิ่งที่เกิดขึ้น

It can only be an amazing experience.

มันเป็นได้แต่ประสบการณ์ที่น่าทึ่งเท่านั้น

So humility, harmony and openness.

ดังนั้น การอ่อนน้อมถ่อมตน การประสานกลมกลืน และการเปิดใจยอมรับ

Those are the three lessons I learned from the philosophy of water so far.

คือบทเรียนสามบทที่ผมได้เรียน จากปรัชญาแห่งสายน้ำมาถึงตอนนี้

They nicely abbreviate to H-H-O,

ซึ่งย่อได้เป็น H-H-O humility harmony และ openness

or H2O.

หรือ H2O (น้ำ)

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And they have become my guiding principles in life.

มันได้กลายเป็นหลักการนำทางชีวิตของผม

So nowadays, whenever I feel stressed,

เพราะฉะนั้น ทุกวันนี้ เมื่อไหร่ที่ผมรู้สึกเครียด

unfulfilled, anxious or just not sure what to do,

รู้สึกไม่พอใจ วิตกกังวล หรือแค่ไม่แน่ใจว่าจะทำอย่างไร

I simply ask the question:

ผมก็แค่จะตั้งคำถามว่า

What would water do?

น้ำจะทำยังไง

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

This simple and powerful question inspired by a book

คำถามง่าย ๆ และทรงพลังนี้ ที่ได้แรงบันดาลใจจากหนังสือเล่มหนึ่ง

written long before the days of bitcoin, fintech and digital technology

ซึ่งเขียนขึ้นมานานก่อนสมัยที่จะมีบิทคอยน์ ฟินเทค และเทคโนโลยีดิจิตัล

has changed my life for the better.

ได้เปลี่ยนชีวิตของผมไปในทางที่ดีขึ้น

Try it, and let me know how it works for you.

ลองใช้ดู และบอกผมว่า มันใช้การกับคุณได้อย่างไรบ้าง

I would love to hear from you.

ผมอยากฟังข่าวดีจากคุณ

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)