Robert Thurman: Expanding your circle of compassion

Translator: Korawan Kitsommart Reviewer: PanaEk Warawit

I want to open by quoting Einstein's wonderful statement,

ผมอยากจะเริ่ม ด้วยการยกคำกล่าวที่แสนวิเศษของ ไอน์สไตน์

just so people will feel at ease that the great scientist of the 20th century

เพื่อให้คุณรู้สึกว่า แม้แต่นักวิทยาศาสตร์ผู้ยิ่งใหญ่แห่งศตวรรษที่ 20

also agrees with us, and also calls us to this action.

ก็ยังเห็นด้วยกับเรา และก็ยังเรียกร้องให้เราลงมือทำอย่างเดียวกัน

He said, "A human being is a part of the whole, called by us, the 'universe,' --

เขากล่าวว่า "มนุษย์หนึ่งคน เป็นส่วนหนึ่งของมวลรวม ที่เรียกว่าจักรวาล

a part limited in time and space.

เป็นส่วน ที่มีเวลา และพื้นที่จำกัด

He experiences himself, his thoughts and feelings,

มนุษย์มองเห็นตัวเอง ความคิด และความรู้สึก

as something separated from the rest,

ว่าเขาเป็นสิ่งหนึ่ง ที่แยกออกจากสิ่งอื่น,

a kind of optical delusion of his consciousness.

ความแปลกแยกนี้ เป็นภาพลวงตาแบบหนึ่งที่เกิดในจิตใต้สำนึก

This delusion is a kind of prison for us,

ภาพลวงตาที่ว่านี้ ก็เป็นเหมือนคุก

restricting us to our personal desires and to affection for a few persons nearest to us.

ที่ขังเราไว้กับความปรารถนาส่วนตัว และความดึงดูดใจต่อคนไม่กี่คนรอบตัวเรา

Our task must be to free ourselves from this prison by widening our circle of compassion,

หน้าที่ของเรา คือการปลดปล่อยตัวเองออกจากกรงขังนี้ ด้วยการขยายขอบข่ายแห่งกรุณาออกไป

to embrace all living creatures and the whole of nature in its beauty."

เพื่อโอบกอดสิ่งมีชีวิตทั้งหลาย และชื่นชมในความงามของธรรมชาติทั้งมวลนั้น"

This insight of Einstein's is uncannily close to that of Buddhist psychology,

ความเข้าใจของไอน์สไตน์นี้ ใกล้เคียงกับแนวคิดของพระพุทธเจ้าอย่างน่าอัศจรรย์

wherein compassion -- "karuna," it is called --

สิ่งที่ถูกเรียกว่า "ความกรุณา"

is defined as, "the sensitivity to another's suffering

มีนิยามว่า, "ความใส่ใจในทุกข์ของผู้อื่น

and the corresponding will to free the other from that suffering."

และปรารถนาจะให้ผู้อื่นพ้นจากทุกข์นั้น"

It pairs closely with love, which is the will for the other to be happy,

มันใกล้เคียงกับ ความรัก ซึ่งก็คือความปรารถนาที่จะให้ผู้อื่นมีความสุข

which requires, of course, that one feels some happiness oneself

ซึ่งก็แน่นอนว่า คนๆ นั้น ก็จะต้องมีความสุข

and wishes to share it.

และอยากจะแบ่งปัน

This is perfect in that it clearly opposes self-centeredness

มันเป็นเรื่องตรงกันข้ามกับ คนที่เห็นแต่ตัวเองเป็นใหญ่อย่างสิ้นเชิง

and selfishness to compassion, the concern for others,

และเห็นแก่ตัวเกินกว่าที่จะกรุณา, ที่จะคิดถึงผู้อื่น,

and, further, it indicates that those caught in the cycle of self-concern

และยิ่งไปกว่านั้น, มันก็บอกเราว่า คนที่ถูกกักขังอยู่ในห้วงแห่งตัวตน

suffer helplessly, while the compassionate are more free

เป็นทุกข์ที่เกินเยียวยา, ในขณะที่ ความกรุณาเป็นชีวิตอิสระ

and, implicitly, more happy.

และโดยเนื้อแท้ ก็เป็นชีวิตที่เป็นสุขกว่า

The Dalai Lama often states that compassion is his best friend.

ท่านดาไล ลามะ มักจะกล่าวว่า ความกรุณา เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของท่าน

It helps him when he is overwhelmed with grief and despair.

มันช่วยท่าน ในยามที่ทับท้นด้วยความเศร้าโศก และสิ้นหวัง

Compassion helps him turn away from the feeling of his suffering

ความกรุณา ช่วยให้ท่านหันเหออกจากความรู้สึกเป็นทุกข์ของตัวเอง

as the most absolute, most terrible suffering anyone has ever had

ที่คิดว่าเป็นความทุกข์อย่างที่สุด อย่างหาที่เปรียบไม่ได้

and broadens his awareness of the sufferings of others,

และเปิดการระลึกรู้ ไปสู่ความทุกข์ของผู้อื่น

even of the perpetrators of his misery and the whole mass of beings.

แม้แต่ของผู้ที่ก่อกรรมทำเข็ญ ผู้ที่ทำให้ท่านประสบกับความทุกข์ระกำลำบาก รวมไปถึงสรรพชีวิตทั้งมวล

In fact, suffering is so huge and enormous,

และพบว่า ความทุกข์โดยรวมนั้นมากมายมหาศาล

his own becomes less and less monumental.

จนความทุกข์ของท่านเอง กลายเป็นสิ่งเล็กน้อยไป

And he begins to move beyond his self-concern into the broader concern for others.

และเมื่อท่านเริ่มที่จะหลุดออกไปจากตัวเอง ไปสู่ความปรารถนาดีต่อผู้อื่นในวงที่กว้างออกไป

And this immediately cheers him up,

ก็ทำให้ท่านรู้สึกมีพลังใจขึ้นมาในทันที

as his courage is stimulated to rise to the occasion.

เพราะความหาญกล้าของท่าน ได้ถูกกระตุ้นด้วยสถานการณ์นั้น

Thus, he uses his own suffering

ดังนั้น ท่านจึงใช้ความทุกข์ของตัวเอง

as a doorway to widening his circle of compassion.

เป็นประตู ที่เปิดไปสู่วงล้อมแห่งกรุณาที่กว้างออกไปอีก

He is a very good colleague of Einstein's, we must say.

เราอาจกล่าวได้ว่า ท่านเป็นเพื่อนรักของไอน์สไตน์

Now, I want to tell a story,

ตอนนี้ ผมก็อยากจะเล่าอีกเรื่องหนึ่ง

which is a very famous story in the Indian and Buddhist tradition,

ซึ่งเป็นเรื่องที่โด่งดังมาก ในหมู่ชาวอินเดีย และชาวพุทธ

of the great Saint Asanga

เป็นเรื่องของท่านอสังคะ

who was a contemporary of Augustine in the West

ซึ่งมีชีวิตอยู่ในสมัยเดียวกันกับท่านออกัสติน ทางตะวันตก

and was sort of like the Buddhist Augustine.

ซึ่งก็คล้ายๆ กับจะเป็นชาวพุทธ

And Asanga lived 800 years after the Buddha's time.

ท่านอสังคะ มีชีวิตอยู่ในช่วง 800 ปี หลังพุทธกาล

And he was discontented with the state of people's practice

และท่านก็ไม่พอใจอย่างมาก กับแนวทางการปฏิบัติของผู้คน

of the Buddhist religion in India at that time.

ของชาวพุทธ ในอินเดียในยุคนั้น

And so he said, "I'm sick of all this. Nobody's really living the doctrine.

ท่านกล่าวว่า "เราสุดจะทนกับสิ่งเหล่านี้ ไม่มีใครปฏิบัติตามคำสอนอย่างแท้จริง

They're talking about love and compassion and wisdom and enlightenment,

เขาพูดถึงความรัก ความกรุณา ปัญญา และความตื่นรู้

but they are acting selfish and pathetic.

แต่สิ่งที่ประพฤติกลับเห็นแก่ตัว และน่าอนาถใจ

So, Buddha's teaching has lost its momentum.

หรือคำสอนของพระพุทธองค์จะเสื่อมสลายเสียแล้ว

I know the next Buddha will come a few thousand years from now,

เรารู้ว่า พระพุทธเจ้าองค์ต่อไปจะมาถึงในอีกไม่กี่พันปีข้างหน้า

but exists currently in a certain heaven" -- that's Maitreya --

แต่ในเวลานี้ ท่านที่ชื่อเมตไตรย ยังประทับอยู่ ณ สรวงสวรรค์

"so, I'm going to go on a retreat and I'm going to meditate

เช่นนั้น เราก็จะออกไปบำเพ็ญเพียรภาวนา เราจะไปทำสมาธิ

and pray until the Buddha Maitreya reveals himself to me,

และจะสวดมนต์ จนกว่าท่านเมตไตรจะปรากฏกายของท่านให้เห็น

and gives me a teaching or something

และให้คำสอน หรืออะไรซักอย่าง

to revive the practice of compassion in the world today."

ที่จะช่วยฟื้นการปฏิบัติกรุณาในโลกเราทุกวันนี้

So he went on this retreat. And he meditated for three years

แล้วท่านก็ออกบำเพ็ญเพียรภาวนา เมื่อท่านทำสมาธิได้สามปี

and he did not see the future Buddha Maitreya.

แต่ก็ยังไม่เห็นพระเมตไตรย พระอนาคตพุทธเจ้า

And he left in disgust.

เขาจึงละออกจากการบำเพ็ญเพียร

And as he was leaving, he saw a man --

ในขณะเดินทางกลับนั้นเอง ท่านก็ได้พบชายคนหนึ่ง--

a funny little man sitting sort of part way down the mountain.

ชายร่างเล็ก ท่าทางน่าขัน--นั่งอยู่ระหว่างทางลงจากเขา

And he had a lump of iron.

เขามีก้อนเหล็กอยู่ก้อนหนึ่ง

And he was rubbing it with a cloth.

และกำลังใช้ผ้าขัดถูมันอยู่

And he became interested in that.

ท่านจึงรู้สึกสนใจ

He said, "Well what are you doing?"

และถามว่า "นั่นกำลังทำอะไรอยู่เล่า?"

And the man said, "I'm making a needle."

ชายผู้นั้นตอบว่า "เรากำลังฝนเข็ม"

And he said, "That's ridiculous. You can't make a needle

ท่านจึงกล่าวว่า "นั่นมันน่าขันสิ้นดี เจ้าไม่สามารถทำเข็มได้

by rubbing a lump of iron with a cloth."

ด้วยการใช้ผ้าขัดถูแท่งเหล็กนี่หรอกนะ"

And the man said, "Really?" And he showed him a dish full of needles.

ชายผู้นั้นตอบว่า "จริงรึ?" แล้วเขาก็นำจานที่มีเข็มอยู่เต็มให้ดู

So he said, "Okay, I get the point."

ท่านอสังคคะจึงกล่าวว่า "เอาล่ะ เราเข้าใจแล้ว"

He went back to his cave. He meditated again.

ท่านจึงกลับไปที่ถ้ำ และปฏิบัติสมาธิอีกครั้ง

Another three years, no vision. He leaves again.

สามปีผ่านไป ท่านก็ยังไม่เห็นสิ่งใด จึงละความพยายามอีกครั้ง

This time, he comes down.

คราวนี้ ระหว่างกลับลงมา

And as he's leaving, he sees a bird making a nest on a cliff ledge.

ขณะนั้นเอง ท่านก็ได้เห็นนกกำลังทำรังที่ชะง่อนผา

And where it's landing to bring the twigs to the cliff,

และตรงจุดที่นกร่อนลงเพื่อนำกิ่งไม้ไปที่หน้าผานั้น

its feathers brushes the rock -- and it had cut the rock

ขนของมันก็ปัดโดนก้อนหิน และก็ตัดก้อนหินนั้น

six to eight inches in. There was a cleft in the rock

เป็นรอยแยกลึกเข้าไปในหน้าผายาวราวๆ หกถึงแปดนิ้ว

by the brushing of the feathers of generations of the birds.

อันเป็นผลจากขนนกที่ปัดโดนก้อนหินมาหลายชั่วอายุ

So he said, "All right. I get the point." He went back.

ท่านจึงกล่าวว่า "เราเข้าใจแล้ว" และท่านก็กลับขึ้นไปอีกครั้ง

Another three years.

อีกสามปีผ่านไป

Again, no vision of Maitreya after nine years.

ก็เหมือนเดิม ท่านยังคงไม่เห็นพระเมตไตรยแม้เวลาจะผ่านไปแล้วถึงเก้าปี

And he again leaves, and this time: water dripping,

และท่านก็ละความพยายามอีกครั้ง และครั้งนี้ก็มีหยดน้ำ

making a giant bowl in the rock where it drips in a stream.

ที่ทำให้ก้อนหินกลายเป็นแอ่งขนาดยักษ์

And so, again, he goes back. And after 12 years there is still no vision.

ท่านจึงกลับไปบำเพ็ญภาวนาอีกครั้งหนึ่ง และหลังจากผ่านไป 12 ปีโดยที่ไม่ได้พบเห็นสิ่งใด

And he's freaked out. And he won't even look left or right

ท่านรู้สึกกลัวมากจนไม่กล้ามองซ้ายมองขวาอีก

to see any encouraging vision.

เพราะเกรงจะพบเห็นสิ่งที่สร้างพลังใจอีก

And he comes to the town. He's a broken person.

เมื่อท่านกลับเข้าเมือง อย่างคนสิ้นเนื้อประดาตัว

And there, in the town, he's approached by a dog

ขณะนั้นเอง ก็มีสุนัขตัวนึงเดินเข้ามาใกล้

who comes like this -- one of these terrible dogs you can see in some poor countries,

ตรงมาแบบนี้--เป็นสุนัขน่ากลัวที่พบได้ทั่วไปในประเทศยากจน

even in America, I think, in some areas --

ผมคิดว่า แม้กระทั่งบางแห่งในอเมริกา--

and he's looking just terrible.

มันดูน่ากลัวมาก--

And he becomes interested in this dog because it's so pathetic,

แต่ท่านกลับรู้สึกสนใจในเจ้าสุนัขตัวนี้ เพราะมันดูน่าสงสารเหลือเกิน

and it's trying to attract his attention. And he sits down looking at the dog.

และมันก็พยายามเรียกร้องความสนใจจากท่าน ท่านจึงนั่งลง มองดูเจ้าสุนัขนั้น

And the dog's whole hindquarters are a complete open sore.

และก็เห็นว่าที่หลังหัวของเจ้าสุนัขนั้น เป็นแผลขนาดใหญ่

Some of it is like gangrenous,

และบางส่วนก็มีเนื้อที่เน่าแล้ว

and there are maggots in the flesh. And it's terrible.

และยังมีหนอนชอนไชอยู่ในเนื้อนั้น เป็นภาพที่น่าขยะแขยง

He thinks, "What can I do to fix up this dog?

ท่านคิดว่า "เราจะทำอย่างไรถึงจะช่วยเจ้าสุนัขนี้ได้?"

Well, at least I can clean this wound and wash it."

ดีละ อย่างน้อย เราก็ยังล้าง ทำความสะอาดแผลให้มันได้"

So, he takes it to some water. He's about to clean,

ท่านจึงนำน้ำมา และขณะที่กำลังจะล้างแผลนั้น

but then his awareness focuses on the maggots.

ท่านก็พุ่งความสนใจมาที่พวกหนอน

And he sees the maggots, and the maggots are kind of looking a little cute.

ท่านเห็นหนอน และก็ดูเหมือนพวกมันจะดูน่ารัก

And they're maggoting happily in the dog's hindquarters there.

และพวกมันก็อาศัยอยู่บนหัวของเจ้าสุนัขนี้อย่างมีความสุข

"Well, if I clean the dog, I'll kill the maggots. So how can that be?

"เอ ถ้าเราทำความสะอาดเจ้าสุนัขนี้ เราก็จะต้องฆ่าพวกหนอน เราจะทำยังไงดี?

That's it. I'm a useless person and there's no Buddha, no Maitreya,

ใช่แล้ว เราเป็นผู้ไร้ประโยชน์ และไม่มีแล้วซึ่งพระพุทธเจ้า หรือพระเมตไตรย

and everything is all hopeless.

สิ่งใดๆ ล้วนไร้หวัง

And now I'm going to kill the maggots?"

และบัดนี้ เรายังจะต้องฆ่าแม้พวกหนอนนี้รึ?

So, he had a brilliant idea.

แล้วท่านก็เกิดความคิด

And he took a shard of something, and cut a piece of flesh from his thigh,

แล้วท่านก็ใช้เศษอะไรบางอย่าง ตัดเนื้อที่น่องของตนเอง

and he placed it on ground.

วางลงที่พื้น

He was not really thinking too carefully about the ASPCA.

ท่านคงไม่ได้คิดถึงองค์กรป้องกันการทารุณกรรมสัตว์

He was just immediately caught with the situation.

คงคิดถึงแต่สถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้า

So he thought, "I will take the maggots and put them on this piece of flesh,

แล้วท่านก็คิดว่า "เราจะเอาพวกหนอนออกมาวางที่เนื้อนี้

then clean the dog's wounds, and then

แล้วก็ทำความสะอาดแผลของเจ้าสุนัข แล้วก็

I'll figure out what to do with the maggots."

ค่อยคิดอีกทีว่าจะทำอย่างไรกับพวกหนอน"

So he starts to do that. He can't grab the maggots.

แล้วท่านก็เริ่มลงมือ แต่ก็จับหนอนไม่ได้

Apparently they wriggle around. They're kind of hard to grab, these maggots.

เพราะพวกมันดิ้นยุกยิกไปมา ทำให้จับยากมาก

So he says, "Well, I'll put my tongue on the dog's flesh.

ท่านจึงกล่าวว่า "ถ้าเช่นนั้น เราจะวางลิ้นของเราไปบนเนื้อของเจ้าสุนัข

And then the maggots will jump on my warmer tongue" --

แล้วพวกหนอนก็จะกระโดดมาสู่ลิ้นของเราที่อุ่นกว่า

the dog is kind of used up --

เจ้าสุนัขที่ดูเหมือนจะโดนกินจนหมดแล้ว

"and then I'll spit them one by one down on the thing."

แล้วเราก็จะคายหนอนลงที่ชิ้นเนื้อ ทีละตัว ทีละตัว"

So he goes down, and he's sticking his tongue out like this.

เมื่อท่านก้มลง และแลบลิ้นออกแบบนี้

And he had to close his eyes, it's so disgusting, and the smell and everything.

และท่านก็ต้องปิดตา เพราะมันน่าขยะแขยงมาก แล้วยังมีกลิ่น แล้วยังอะไรต่อมิอะไรอีก

And then, suddenly, there's a pfft, a noise like that.

และแล้ว ทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงฟึ่บ

He jumps back and there, of course, is the future Buddha Maitreya

ท่านกระโดดถอยหลัง ใช่แล้ว พระอนาคตพุทธเจ้า พระเมตไตรย

in a beautiful vision -- rainbow lights, golden, jeweled, a plasma body,

เป็นภาพที่สวยงาม มีแสงสีรุ้ง สีทอง มีอัญมณีแวววาว และกายที่เรืองแสง

an exquisite mystic vision -- that he sees.

เป็นภาพที่ช่างงามวิจิตร

And he says, "Oh." He bows.

ท่านจึงกล่าวว่า "โอ" และก้มลงคำนับ

But, being human, he's immediately thinking of his next complaint.

แต่ ด้วยความเป็นมนุษย์ ท่านก็คิดจะร้องทุกข์ในทันที

So as he comes up from his first bow he says,

พอเงยหน้าขึ้น ท่านก็กล่าวขึ้นว่า

"My Lord, I'm so happy to see you, but where have you been for 12 years?

"พระผู้มีพระภาคเจ้า ข้าพเจ้ามีความสุขเหลือล้นที่ได้เห็นท่าน แต่ท่านไปอยู่ที่ไหนตลอด 12 ปีที่ผ่านมาเล่า?

What is this?"

นี่มันอะไรกัน?"

And Maitreya says, "I was with you. Who do you think was making needles

พระเมตไตรกล่าวว่า "เราอยู่กับท่านนั่นเอง ท่านคิดว่าใครเล่าที่นั่งฝนเข็ม

and making nests and dripping on rocks for you, mister dense?"

และทำรัง และหยดลงบนก้อนหินให้เจ้าเห็นเล่า เจ้าปัญญาทึบเอ๋ย?"

(Laughter)

(หัวเราะ)

"Looking for the Buddha in person," he said.

"เจ้าเอาแต่มองหาพระพุทธเจ้า" ท่านกล่าว

And he said, "You didn't have, until this moment, real compassion.

และยังกล่าวต่อไปว่า "เจ้ายังไม่มีกรุณาที่แท้ จนกระทั่ง ณ เวลานี้

And, until you have real compassion, you cannot recognize love."

และจนกว่าเจ้าจะมีกรุณาที่แท้ เมื่อนั้นเจ้าจึงจะรู้จักความรัก"

"Maitreya" means love, "the loving one," in Sanskrit.

เมตไตรย แปลว่าความรัก คือผู้มีเมตตา ในภาษาสันสกฤต

And so he looked very dubious, Asanga did.

ท่านอสังคะ ยังคงมองอย่างสงสัย

And he said, "If you don't believe me, just take me with you."

พระเมตไตรยจึงกล่าวว่า "หากท่านไม่เชื่อเรา จงนำเราไปกับท่าน"

And so he took the Maitreya -- it shrunk into a globe, a ball --

ท่านอสังคะจึงนำพระเมตไตรย ซึ่งกลายเป็นก้อนกลม

took him on his shoulder.

แบกไว้บนบ่า

And he ran into town in the marketplace, and he said, "Rejoice! Rejoice!

แล้ววิ่งเข้าไปในเมือง เข้าไปในตลาด และร้องตะโกนว่า "น่ายินดี น่ายินดี

The future Buddha has come ahead of all predictions. Here he is."

พระอนาคตพุทธเจ้า ได้มาปรากฏก่อนคำทำนาย ท่านอยู่ที่นี่แล้ว"

And then pretty soon they started throwing rocks and stones at him --

ไม่นานนัก ชาวบ้านต่างพากันขว้างปาก้อนหินใส่--

it wasn't Chautauqua, it was some other town --

ที่นั่นไม่ใช่ Chautauqua มันเป็นเมืองอื่น--

because they saw a demented looking, scrawny looking yogi man,

เพราะสิ่งที่เขามองเห็นกัน ก็เป็นเพียงโยคีผอมแห้ง ที่ดูเสียสติ

like some kind of hippie, with a bleeding leg and a rotten dog on his shoulder,

คงคล้ายๆ พวกฮิปปี้ ที่ตรงขามีแผลเลือดไหล และยังแบกสุนัขน่าเกลียดอยู่บนไหล่

shouting that the future Buddha had come.

ตะโกนร้องไปทั่วว่าพระอนาคตพุทธเจ้าได้เสด็จมาแล้ว

So, naturally, they chased him out of town.

ก็ปกตินะครับ ชาวเมืองต่างพากันขับไล่เขาออกไปจากเมือง

But on the edge of town, one elderly lady, a charwoman in the charnel ground,

แต่เมื่อมาถึงที่รอบนอกเมือง ก็มีหญิงชรานางหนึ่ง เป็นหญิงใส่ฟืนที่สุสาน

saw a jeweled foot on a jeweled lotus on his shoulder and then the dog,

นางมองเห็นเท้าที่ประดับด้วยอัญมณี อยู่บนดอกบัวที่เป็นอัญมณี อยู่บนไหล่ แล้วจึงเห็นเจ้าสุนัข

but she saw the jewel foot of the Maitreya, and she offered a flower.

นางได้เห็นพระบาทของพระเมตไตรย และได้ถวายดอกไม้บูชา

So that encouraged him, and he went with Maitreya.

นั่นก็ทำให้ท่านอสังคะมีกำลังใจ และไปกับพระเมตไตร

Maitreya then took him to a certain heaven,

พระเมตไตรยได้นำท่านไปสู่สวรรค์ชั้นหนึ่ง

which is the typical way a Buddhist myth unfolds.

ซึ่งก็เป็นแนวที่ตำนานทางพุทธศาสนามักจะใช้กัน

And Maitreya then kept him in heaven for five years,

และพระเมตไตรยก็ให้ท่านอสังคะอยู่บนสวรรค์เป็นเวลาห้าปี

dictating to him five complicated tomes

และได้สั่งสอนพระคัมภีร์ที่ยากยิ่งถึงห้าฉบับ

of the methodology of how you cultivate compassion.

ที่ว่าด้วยวิธีการฝึกบำเพ็ญกรุณา

And then I thought I would share with you what that method is, or one of them.

ซึ่งผมคิดว่า ผมจะนำมาแบ่งปันกับทุกท่านว่าวิธีการนั้นมันเป็นอย่างไร

A famous one, it's called the "Sevenfold Causal Method of Developing Compassion."

เรื่องที่มีชื่อเสียงที่สุด มีชื่อว่า "วิธีการสร้างความกรุณาอย่างง่ายๆ ใน 7 ขั้นตอน"

And it begins first by one meditating and visualizing that all beings are with one --

ซึ่งก็เริ่มต้นจากการทำสมาธิ และมองเห็นว่าสรรพชีวิตนั้นต่างเป็นสิ่งเดียวกัน

even animals too, but everyone is in human form.

และทุกสิ่ง --รวมทั้งสรรพสัตว์--ต่างก็เป็นมนุษย์ในรูปแบบหนึ่ง

The animals are in one of their human lives. The humans are human.

สัตว์ทั้งหลาย ก็คือมนุษย์ในชาติหนึ่ง และมนุษย์ทั้งหลายก็คือมนุษย์นี้เอง

And then, among them, you think of your friends and loved ones, the circle at the table.

และในท่ามกลางคนเหล่านั้น คุณคิดถึงเพื่อน และคนที่คุณรัก คนที่นั่งอยู่รอบๆ โต๊ะ

And you think of your enemies, and you think of the neutral ones.

และคิดถึงศัตรู แล้วก็คิดถึงคนที่คุณรู้สึกเฉยๆ

And then you try to say, "Well, the loved ones I love.

แล้วคุณก็อาจจะพยายามพูดว่า "ฉันรัก คนที่ฉันรัก

But, you know, after all, they're nice to me.

แต่คุณก็รู้นี่ เพราะเขาดีกับฉัน

I had fights with them. Sometimes they were unfriendly.

บางทีก็มีทะเลาะกัน บางคราวก็ไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไหร่

I got mad. Brothers can fight. Parents and children can fight.

บางทีฉันก็คลั่ง พี่น้องกันก็ยังทะเลาะกัน พ่อแม่ก็ยังทะเลาะกับลูก

So, in a way, I like them so much because they're nice to me.

ดังนั้น ในทางนึง ฉันรักพวกเขามาก เพราะพวกเขาดีต่อฉัน

While the neutral ones I don't know. They could all be just fine.

ส่วนคนที่คุณรู้สึกเฉยๆ คนที่คุณไม่รู้จัก เขาก็อยู่สบายๆ

And then the enemies I don't like because they're mean to me.

และสำหรับศัตรู ฉันไม่ชอบ เพราะเขาร้ายกับฉัน

But they are nice to somebody. I could be them."

แต่บางทีเขาก็ดีกับคนอื่น บางทีฉันก็อาจจะทำอย่างเขา"

And then the Buddhists, of course, think that, because we've all had infinite previous lives,

ซึ่งในทางพุทธ ก็เชื่อกันว่า เราทั้งหลาย มีชาติภพที่ไม่รู้จบ

we've all been each other's relatives, actually.

ชาวพุทธเชื่อว่า ที่จริงแล้ว เราทั้งหลายต่างก็เคยมีสัมพันธ์กันมาก่อน

Therefore all of you, in the Buddhist view,

และในสายตาชาวพุทธ ทุกๆ คน และทุกๆ ท่านในที่นี้

in some previous life, although you don't remember it and neither do I,

ในชาติก่อนๆ ถึงคุณจะจำไม่ได้ และผมเองก็จำไม่ได้

have been my mother -- for which I do apologize for the trouble I caused you.

คุณอาจจะเคยเป็นแม่ของผม ซึ่งผมก็ต้องขอโทษ ที่ผมเคยก่อเรื่องไว้

And also, actually, I've been your mother.

และก็เช่นกัน ผมอาจจะเคยเป็นแม่ของคุณ

I've been female, and I've been every single one of yours' mother in a previous life,

ผมเคยเป็นผู้หญิง และผมเคยเป็นแม่ของคุณแต่ละคน ในชาติก่อนๆ ของผม

the way the Buddhists reflect.

นั่นเป็นการแสดงออกในแนวพุทธ

So, my mother in this life is really great. But all of you in a way

ดังนั้น แม่ของผมในชาตินี้ เป็นแม่ที่วิเศษ แต่ในทางนึง คุณทุกๆ คน

are part of the eternal mother.

ก็เป็นส่วนหนึ่งของมารดาแห่งนิรันดร์

You gave me that expression; "the eternal mama," you said. That's wonderful.

คุณๆ ให้ความรู้สึกนั้นกับผม แม่อันเป็นนิรันดร์ ซึ่งนั่นเป็นเรื่องมหัศจรรย์

So, that's the way the Buddhists do it.

ครับ ในทางพุทธ ก็จะทำอย่างนั้น

A theist Christian can think that all beings, even my enemies, are God's children.

ชาวคริสต์ ผู้เชื่อในพระเจ้า ก็อาจจะคิดว่าสรรพชีวิต รวมไปถึงศัตรูของเรา คือบุตรของพระเจ้า

So, in that sense, we're related.

ซึ่งเช่นนั้นแล้ว เราทุกคนก็เป็นญาติกัน

So, they first create this foundation of equality.

และทำให้เกิดพื้นฐานแห่งความเสมอภาค

So, we sort of reduce a little of the clinging to the ones we love --

ก็จะทำให้เราลดความยึดติดในคนที่เรารัก--

just in the meditation -- and we open our mind to those we don't know.

แม้เพียงในการทำสมาธิ--และเราก็เปิดใจให้กับคนที่เราไม่รู้จัก

And we definitely reduce the hostility and the "I don't want to be compassionate to them"

และเราก็จะลดเจตนาร้าย และความคิดที่ว่า "ฉันไม่อยากจะกรุณาคนพวกนั้น"

to the ones we think of as the bad guys, the ones we hate and we don't like.

ไปจนถึงคนที่เราคิดว่าเขาเป็นคนไม่ดี คนที่เราเกลียด และคนที่เราไม่ชอบ

And we don't hate anyone, therefore. So we equalize. That's very important.

ดังนั้น เราก็จะไม่เกลียดใครอีกต่อไป เราก็เหมือนๆ กัน นั่นเป็นเรื่องสำคัญมาก

And then the next thing we do is what is called "mother recognition."

และเรื่องต่อไปที่เราจะทำก็คือสิ่งที่เรียกว่า ระลึกถึงแม่

And that is, we think of every being as familiar, as family.

ซึ่งมันก็คือ, การที่เราคิดถึงสรรพชีวิตว่าเป็นเหมือนครอบครัวเดียวกัน

We expand. We take the feeling about remembering a mama,

เราขยายมันออกไป เราจับเอาความรู้สึกเหมือนตอนที่คิดถึงแม่

and we defuse that to all beings in this meditation.

แล้วเราก็ปลดปล่อยมันออกไปสู่สรรพชีวิต ในการทำสมาธินี้

And we see the mother in every being.

และให้เราเห็นแม่ ในทุกๆ ชีวิต

We see that look that the mother has on her face,

เราเห็นสายตาของแม่ที่ปรากฎบนใบหน้า

looking at this child that is a miracle

สายตาที่มองมายังเด็กน้อย ที่เป็นดั่งสิ่งมหัศจรรย์

that she has produced from her own body, being a mammal,

ที่เธอได้ให้กำเนิดจากร่างกายของเธอเอง, จากความเป็นแม่,

where she has true compassion, truly is the other, and identifies completely.

ผู้ซึ่งมีแต่ความกรุณาอย่างแท้จริง, ต่อชีวิตอีกชีวิตหนึ่ง อย่างชัดเจน และพิสูจน์ได้

Often the life of that other will be more important to her than her own life.

บ่อยครั้ง ที่อีกชีวิตนั้นจะกลายเป็นสิ่งสำคัญมากกว่าชีวิตของเธอเอง

And that's why it's the most powerful form of altruism.

และนั่นก็เป็นสาเหตให้มันกลายเป็นรูปแบบที่ทรงพลังที่สุด ของความไม่เห็นแก่ตัว

The mother is the model of all altruism for human beings,

แม่ เป็นต้นแบบของความไม่เห็นแก่ตัวทั้งมวลของมนุษย์

in spiritual traditions.

ในวิถีแห่งจิตวิญญาณ

And so, we reflect until we can sort of see that motherly expression in all beings.

ดังนั้น เราจึงสะท้อนออกมาจนกระทั่งเห็นการแสดงออกแบบแม่ ในสรรพชีวิตทั้งมวล

People laugh at me because, you know, I used to say that

ผู้คนหัวเราเยาะผมนะคุณรู้มั้ย เพราะผมเคยพูดว่า

I used to meditate on mama Cheney as my mom,

ผมเคยทำสมาธิให้คุณแม่เชนีย์ ประหนึ่งเป็นแม่ของผม

when, of course, I was annoyed with him about all of his evil doings in Iraq.

เมื่อตอน, แน่ล่ะ, ตอนที่ผมหงุดหงิดเขา เรื่องที่เขาไปทำชั่วร้ายไว้ที่อิรัก

I used to meditate on George Bush. He's quite a cute mom in a female form.

ผมเคยทำสมาธิให้ จอร์จ บุชนะ เขาก็เป็นแม่ที่น่ารักดีในแบบหญิงๆ นะ

He has his little ears and he smiles and he rocks you in his arms.

มีหูเล็กๆ แล้วก็ยิ้ม แล้วก็โยกคุณไปมาในอ้อมกอด

And you think of him as nursing you.

คุณก็จะคิดว่าเขากำลังดูแลคุณอยู่

And then Saddam Hussein's serious mustache is a problem,

แล้วก็มาถึง หนวดเจ้าปัญหาของซัดดัม ฮุสเซน

but you think of him as a mom.

แต่ถ้าคุณคิดถึงเขาอย่างกับเป็นแม่

And this is the way you do it. You take any being who looks weird to you,

และนี่ก็เป็นวิธีที่คุณจะทำล่ะ คุณก็เลือกใครก็ได้ที่ดูแปลกในสายตาคุณ

and you see how they could be familiar to you.

แล้วคุณก็เห็นว่าเขาจะสนิทกับคุณได้อย่างไร

And you do that for a while, until you really feel that.

คุณอาจจะทำอย่างนั้นไปซักพัก จนคุณเริ่มจะรู้สึกถึงมันจริงๆ

You can feel the familiarity of all beings.

รู้สึกคุ้นเคยกับสิ่งมีชีวิตทั้งมวล

Nobody seems alien. They're not "other."

ไม่มีใครเป็นมนุษย์ต่างดาว พวกเขาไม่ใช่ "คนอื่น"

You reduce the feeling of otherness about beings.

คุณได้ลดความรู้สึกถึงความเป็นอย่างอื่นต่อสิ่งมีชีวิตทั้งมวล

Then you move from there to remembering the kindness of mothers in general,

แล้วคุณก็เคลื่อนจากจุดนั้น ไปย้อนระลึกถึงความมีเมตตาของแม่

if you can remember the kindness of your own mother,

ถ้าคุณรู้สึกได้ถึงความมีเมตตาของแม่ของคุณเอง,

if you can remember the kindness of your spouse,

ถ้าคุณรู้สึกได้ถึงความมีเมตตาของคู่ของคุณ

or, if you are a mother yourself, how you were with your children.

หรือ, หากคุณเองเป็นแม่, ก็คิดถึงตอนที่คุณอยู่กับลูก

And you begin to get very sentimental; you cultivate sentimentality intensely.

แล้วเมื่อคุณเริ่มรู้สึกได้มากขึ้น คุณก็พัฒนาความรู้สึกแบบนั้นอย่างแข็งขัน

You will even weep, perhaps, with gratitude and kindness.

บางที คุณอาจจะถึงกับร้องให้เพราะความซาบซึ้ง และความมีเมตตา

And then you connect that with your feeling that everyone has that motherly possibility.

แล้วคุณก็เชื่อมโยงสิ่งนั้น เข้ากับความรู้สึกที่ว่าทุกๆ คนก็มีโอกาสที่จะเป็นแม่ได้เช่นเดียวกัน

Every being, even the most mean looking ones, can be motherly.

ทุกชีวิต, แม้แต่พวกที่ดูโหดร้าย, ต่างก็เป็นแม่ได้

And then, third, you step from there to what is called "a feeling of gratitude."

และขั้นที่ 3 คุณก็ก้าวจากสิ่งนั้น ออกไปยังสิ่งที่เรียกว่าความกตัญญู

You want to repay that kindness that all beings have shown to you.

ที่ทำให้คุณอยากจะตอบแทนความเมตตาที่สรรพชีวิตได้มอบให้

And then the fourth step, you go to what is called "lovely love."

และในขั้นที่ 4 คุณก็จะก้าวไปสู่สิ่งที่เรียกว่า ความรักที่น่าเอ็นดู

In each one of these you can take some weeks, or months, or days

ในแต่ละขั้นนี้ คุณอาจจะใช้เวลาเป็นอาทิตย์ๆ หรือเป็นเดือนๆ หรืออาจเป็นวันๆ

depending on how you do it, or you can do them in a run, this meditation.

ขึ้นอยู่กับว่าคุณทำอย่างไร หรือคุณอาจจะทำได้ในคราวเดียว อย่างในการทำสมาธินี้

And then you think of how lovely beings are when they are happy,

และก็ให้คุณคิดว่า ชีวิตที่น่ารักเหล่านี้ เป็นอย่างไรในยามที่เขามีความสุข

when they are satisfied.

ยามที่เขาสมหวัง

And every being looks beautiful when they are internally feeling a happiness.

และสรรพชีวิตต่างก็ดูสวยงาม ในยามที่เขารู้สึกได้ถึงความสุขภายในใจ

Their face doesn't look like this. When they're angry, they look ugly, every being,

ใบหน้าของเขาไม่ได้เป็นแบบนี้ เวลาที่เขาโกรธ, เขาก็ดูน่าเกลียด, ก็ทุกชีวิตล่ะ

but when they're happy they look beautiful.

แต่เวลาที่เขามีความสุข เขาก็ดูสวยงาม

And so you see beings in their potential happiness.

คุณก็ได้เห็นชีวิตทั้งหลาย ในภาวะที่มีความสุข

And you feel a love toward them and you want them to be happy, even the enemy.

และคุณก็รู้สึกได้ถึงความรักรอบๆ ตัวเขา จากการที่คุณอยากให้เขามีความสุข, แม้กระทั่งคนที่เป็นศัตรู

We think Jesus is being unrealistic

อันที่จริง มันเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลมาก--

when he says, "Love thine enemy."

เราอาจจะคิดว่า พระเยซูไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย ตอนที่กล่าวว่าให้รักศัตรูของท่าน

He does say that, and we think he's being unrealistic

ท่านพูดอย่างนั้นจริงๆ และเราก็คิดว่าท่านช่างเพ้อฝัน

and sort of spiritual and highfalutin. "Nice for him to say it, but I can't do that."

และก็คงเป็นแค่เรื่องของจิตวิญญาณ และความยโส จนคิดว่า "ก็พูดดีไปเถอะ แต่ฉันทำไม่ได้"

But, actually, that's practical.

แต่ที่จริงแล้ว มันเป็นเรื่องที่ป็นไปได้

If you love your enemy that means you want your enemy to be happy.

ถ้าคุณรักศัตรูของคุณ นั่นก็หมายความว่าคุณอยากให้ศัตรูของคุณมีความสุข

If your enemy was really happy, why would they bother to be your enemy?

ถ้าศัตรูของคุณมีความสุขจริงๆ, เขาจะมาคอยวุ่นวายเป็นศัตรูของคุณทำไม?

How boring to run around chasing you.

มันคงจะน่าเบื่อมากที่ต้องคอยวิ่งไล่ตามคุณ

They would be relaxing somewhere having a good time.

เขาก็คงจะมีความสุขอยู่ที่ไหนซักแห่ง

So it makes sense to want your enemy to be happy,

มันจึงเป็นเรื่องมีเหตุมีผลที่จะอยากให้ศัตรูของคุณมีความสุข

because they'll stop being your enemy because that's too much trouble.

เพราะเขาก็จะเลิกเป็นศัตรูกับคุณ เพราะมันยุ่งยากเกินไป

But anyway, that's the "lovely love. "

แต่อย่างไรก็ตาม นั่นก็เป็นความรักแบบน่ารักๆ

And then finally, the fifth step is compassion, "universal compassion."

และในที่สุด ก็มาถึงขั้นที่ 5 ซึ่งก็คือความกรุณา, ความกรุณาต่อสรรพสิ่ง

And that is where you then look at the reality of all the beings you can think of.

และเมื่อถึงตรงนั้น คุณก็จะมองเห็นความจริงของสรรพชีวิตที่คุณคิดได้

And you look at them, and you see how they are.

และเมื่อคุณมองเขาเหล่านั้น คุณได้เห็นว่าเขาเป็นอย่างไร

And you realize how unhappy they are actually, mostly, most of the time.

และได้สัมผัสว่าแท้ที่จริงแล้ว เขาเหล่านั้นต่างก็ไม่มีความสุขเป็นส่วนใหญ่

You see that furrowed brow in people.

คุณมองเห็นร่องรอยคิ้วขมวดบนใบหน้าผู้คน

And then you realize they don't even have compassion on themselves.

และคุณก็ระลึกได้ว่า พวกเขาไม่มีแม้แต่ความกรุณาต่อตัวเอง

They're driven by this duty and this obligation.

เขาต่างก็ต้องทำไปตามหน้าที่ และความรับผิดชอบ

"I have to get that. I need more. I'm not worthy. And I should do something."

"ฉันต้องทำให้ได้ ฉันอยากได้อีก ฉันยังไม่รวย และฉันต้องทำอะไรซักอย่าง"

And they're rushing around all stressed out.

แล้วเขาก็เร่งรีบ และทำไปอย่างเคร่งเครียด

And they think of it as somehow macho, hard discipline on themselves.

และก็ยังคิดว่าสิ่งที่ทำนั่นมันช่างเท่ และทำอย่างเคร่งครัดกับตัวเอง

But actually they are cruel to themselves.

แท้ที่จริงแล้ว เขากำลังทำเรื่องโหดร้ายกับตัวเอง

And, of course, they are cruel and ruthless toward others.

และก็แน่นอน เขาก็โหดร้าย และหยาบคายต่อคนรอบข้างด้วย

And they, then, never get any positive feedback.

ดังนั้น เขาจึงไม่เคยได้รับการต้อนรับเลย

And the more they succeed and the more power they have,

ยิ่งเขาประสบความสำเร็จ ยิ่งเขามีอำนาจมากขึ้น

the more unhappy they are.

เขาก็ยิ่งไม่มีความสุข

And this is where you feel real compassion for them.

เพราะอย่างนี้เอง คุณถึงต้องมีกรุณาให้เขาอย่างแท้จริง

And you then feel you must act.

และคุณก็จะคิดว่าคุณต้องทำอะไรซักอย่าง

And the choice of the action, of course,

และนั่นก็คือแรงกระตุ้น--

hopefully will be more practical

และทางเลือกที่จะทำ ซึ่งก็แน่นอนล่ะ ก็หวังว่ามันจะเป็นไปได้ในทางปฏิบัติ

than poor Asanga, who was fixing the maggots on the dog

มากกว่าท่านอสังคะที่น่าสงสาร ที่ต้องจับหนอนให้สุนัข

because he had that motivation, and whoever was in front of him,

เพราะท่านมีแรงกระตุ้นอันนั้น และใครก็ตามที่อยู่ต่อหน้าของท่าน

he wanted to help.

ท่านก็อยากจะช่วยเหลือ

But, of course, that is impractical. He should have founded the ASPCA in the town

แต่แน่ล่ะ ทำอย่างนั้น มันทำได้ยาก ท่านควรจะตั้งหน่วยงานควบคุมโรคในเมืองนั้น

and gotten some scientific help for dogs and maggots.

และหาคนมาช่วยทั้งสุนัข แล้วก็หนอนนั่น ให้ถูกหลักวิทยาศาสตร์

And I'm sure he did that later. (Laughter) But that just indicates the state of mind, you know.

ซึ่งผมก็แน่ใจว่าท่านคงจะทำอย่างนั้นในภายหลัง แต่คุณก็คงรู้ ว่านั่นเป็นเพียงเรื่องที่แสดงสภาวะของจิตใจ

And so the next step -- the sixth step beyond "universal compassion" --

ดังนั้น ขั้นตอนต่อไป-- ขั้นที่ 6 ที่เหนือกว่าความกรุณาต่อสรรพสิ่ง--

is this thing where you're linked with the needs of others in a true way,

ซึ่งก็คือความเชื่อมโยงของตัวคุณ กับความต้องการผู้อื่นอย่างแท้จริง

and you have compassion for yourself also,

และคุณก็มีความกรุณาต่อตัวเองด้วย

and it isn't sentimental only. You might be in fear of something.

แต่คุณก็ไม่--มันไม่ใช่แค่เพียงความรู้สึก คุณอาจจะกำลังกลัวอะไรบางอย่าง

Some bad guy is making himself more and more unhappy

คนที่ชั่วร้ายบางคนอาจจะกำลังทำให้ตัวเองไม่มีความสุขมากขึ้นเรื่อยๆ

being more and more mean to other people

ทำตัวเองให้โหดร้ายกับคนอื่นมากขึ้นเรื่อยๆ

and getting punished in the future for it in various ways.

และก็ถูกลงโทษในเวลาต่อมา ในหลายๆ แบบ

And in Buddhism, they catch it in the future life.

ในทางพุทธศาสนา เขาก็จะได้รับผลนั้นในชีวิตหน้า

Of course in theistic religion they're punished by God or whatever.

แน่ละ ในศาสนาที่นับถือพระเจ้า เขาก็จะถูกพระเจ้าลงโทษ

And materialism, they think they get out of it just by not existing,

และในทางวัตถุนิยม เขาก็จะคิดว่าเขาจะพ้นไปจากเรื่องพวกนี้ก็แค่เขาหายไป

by dying, but they don't.

ตอนที่เขาตาย แต่เขาก็ยังไม่ตาย

And so they get reborn as whatever, you know.

แล้วเขาก็มาเกิดใหม่ เป็นอะไรก็ตามแต่นะ

Never mind. I won't get into that.

ก็ไม่เป็นไรนะ ผมจะไม่ก้าวก่ายล่ะ

But the next step is called "universal responsibility."

แต่ขั้นต่อไปก็คือ ความรับผิดชอบต่อสรรพสิ่ง

And that is very important -- the Charter of Compassion

ซึ่งนี่เป็นสิ่งสำคัญมาก--บัญญัติแห่งความกรุณา

must lead us to develop through true compassion,

จะต้องนำเราไปสู่การพัฒนา ผ่านความกรุณาที่แท้

what is called "universal responsibility."

ซึ่งเรียกว่าความรับผิดชอบต่อสรรพสิ่ง

In the great teaching of his Holiness the Dalai Lama

และนั่นก็หมายความว่า คำสอนที่ยิ่งใหญ่ของท่านดาไล ลามะ

that he always teaches everywhere, he says

ที่ท่านได้พร่ำสอนไปทุกหนทุกแห่ง ที่ท่านได้กล่าวว่า

that that is the common religion of humanity: kindness.

เมตตา เป็นความเชื่อที่ทุกศาสนามีเหมือนๆ กัน

But "kindness" means "universal responsibility."

แต่ความเมตตา ก็คือความรู้สึกรับผิดชอบต่อสรรพสิ่ง

And that means whatever happens to other beings is happening to us:

และนั่นก็หมายถึงว่า สิ่งใดๆ ก็ตามที่เกิดกับชีวิตอื่น ก็เหมือนเกิดขึ้นกับตัวเราเอง

we are responsible for that, and we should take it

ซึ่งเป็นสิ่งที่เราต้องรับผิดชอบ และเราก็ควรจะรับเอาไว้

and do whatever we can at whatever little level

แล้วก็ทำอะไรก็ได้ แม้ว่าจะเป็นเรื่องเพียงน้อยนิด

and small level that we can do it.

หรือเป็นเพียงสิ่งเล็กๆ ที่เราทำได้

We absolutely must do that. There is no way not to do it.

เราก็ต้องลงมือทำ ไม่มีเหตุผลใดเลยที่เราจะไม่ต้องทำ

And then, finally, that leads to a new orientation in life

และเมื่อนั้น ในที่สุดแล้ว ก็จะนำเราไปสู่การกำหนดทิศทางใหม่ให้กับชีวิต

where we live equally for ourselves and for others

ที่เราจะอยู่อย่างเสมอภาคกับผู้อื่น

and we are

และเราก็จะตระหนักถึงความสุขในตัวเอง --

joyful and happy.

เราจะเบิกบาน และเป็นสุข

One thing we mustn't think is that compassion makes you miserable.

สิ่งหนึ่งที่เราไม่ควรคิดก็คือ ความกรุณาจะทำให้เราเป็นทุกข์

Compassion makes you happy.

ความกรุณา มีแต่ทำให้เราเป็นสุข

The first person who is happy when you get great compassion is yourself,

คนแรกที่จะมีความสุข เมื่อคุณมีความกรุณาที่เต็มเปี่ยม ก็คือตัวคุณเอง

even if you haven't done anything yet for anybody else.

แม้ว่าคุณจะยังไม่ได้ทำอะไรให้ใครๆ เลย

Although, the change in your mind already does something for other beings:

แม้กระนั้น ความเปลี่ยนแปลงในจิตใจของคุณ ก็เริ่มมีผลบางอย่างต่อชีวิตอื่น

they can sense this new quality in yourself,

พวกเขารับรู้ได้ถึงสิ่งใหม่ในตัวคุณ

and it helps them already, and gives them an example.

แค่นี้ก็ช่วยเขาแล้ว และก็ได้เป็นตัวอย่างให้เขา

And that uncompassionate clock has just showed me that it's all over.

และนาฬิกาของความไร้กรุณา ก็แสดงให้เห็นว่าสิ่งเหล่านั้นได้จบสิ้นลงแล้ว

So, practice compassion, read the charter, disseminate it

เช่นนั้นแล้ว ก็จงปฏิบัติกรุณา, อ่านบทบัญญัติ, ส่งต่อกันออกไป

and develop it within yourself.

และบ่มฟักมันขึ้นในตัวเรา

Don't just think, "Well, I'm compassionate," or "I'm not compassionate,"

อย่าเพียงแต่คิดว่า อ้อ ใช่แล้ว ฉันมีความกรุณา หรือฉันไร้ซึ่งความกรุณา

and sort of think you're stuck there.

หรือความคิดประเภทที่คุณจะติดพันอยู่อย่างนั้น

You can develop this. You can diminish the non-compassion,

คุณสร้างสิ่งนี้ขึ้นได้ และคุณก็ขจัดความไร้กรุณา,

the cruelty, the callousness, the neglect of others,

ความโหดร้าย, ความไม่มีหัวจิตหัวใจ, และการเพิกเฉยละเลยต่อคนอื่นๆ

and take universal responsibility for them.

รับเอาซึ่งความรับผิดชอบในเขาเหล่านั้น

And then, not only will God smile and the eternal mama will smile,

เมื่อนั้น ไม่เพียงแต่พระเจ้าเท่านั้นที่จะยิ้มให้ และก็ไม่เพียงแต่มารดาแห่งนิรันดร์ที่ยิ้มให้

but Karen Armstrong will smile.

แต่จะมีคาเรน อาร์มสตรอง ที่ก็จะยิ้มให้กับคุณด้วย

Thank you very much. (Applause)

ขอบคุณมากครับ