Comics that ask "what if?" | Randall Munroe

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Jai Boonthai

So, I have a feature on my website where every week

ครับ ผมมีส่วนหนึ่งของเว็บไซต์ให้คนมาส่งคำถาม

people submit hypothetical questions

โดยเป็นคำถามที่ได้รับการสมมุติขึ้นมา

for me to answer,

ให้ผมตอบทุกสัปดาห์

and I try to answer them using math, science

และผมก็พยายามที่จะตอบมัน โดยคณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์

and comics.

และ เรื่องตลก

So for example, one person asked,

ยกตัวอย่างเช่น คนหนึ่งถามว่า

what would happen if you tried to hit a baseball

จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าเราพยายามที่จะตีลูกเบสบอล

pitched at 90 percent of the speed of light?

ที่ขว้างมาด้วยความเร็ว 90 เปอร์เซ็นต์ ของความเร็วแสง

So I did some calculations.

ผมก็ได้ทำการคำนวณ

Now, normally, when an object flies through the air,

ตามปกติแล้ว เมื่อวัตถุบินแหวกอากาศ

the air will flow around the object,

อากาศจะไหลไปรอบๆ วัตถุ

but in this case, the ball would be going so fast

แต่ในกรณีนี้ ลูกบอลนั้นจะเคลื่อนไปเร็วมาก

that the air molecules wouldn't have time

เสียจนโมเลกุลของอากาศไม่มีเวลา

to move out of the way.

ที่จะเคลื่อนที่หนีวิถีของมัน

The ball would smash right into and through them,

ลูกบอลนั้นจะชนเข้ากับพวกมันอย่างจัง

and the collisions with these air molecules

และการชนด้วยโมเลกุลของอากาศเหล่านี้

would knock away the nitrogen,

จะทำให้ไนโตรเจน

carbon and hydrogen from the ball,

คาร์บอน และไฮโดรเจน กระเด็นออกจากลูกบอล

fragmenting it off into tiny particles,

แยกมันออกไปในรูปอนุภาคเล็กๆ

and also triggering waves of thermonuclear fusion

และทำก่อให้เกิดคลื่นของปฏิกิริยาฟิวชัน เทอร์โมนิวเคลียร์ (thermonuclear fusion)

in the air around it.

ในอากาศรอบๆ มัน

This would result in a flood of x-rays

ซึ่งมันจะทำให้เกิดการล้นของรังสีเอ็กซ์

that would spread out in a bubble

ที่จะกระจายออกไปในลักษณะเป็นฟอง

along with exotic particles,

พร้อมๆ กับอนุภาคแปลกๆ

plasma inside, centered on the pitcher's mound,

พลาสม่าข้างใน ซึ่งจุดศูนย์กลางของมันจะอยู่ที่จุดขว้าง

and that would move away from the pitcher's mound

และนั่นอาจเคลื่อนออกไปจากจุดขว้าง

slightly faster than the ball.

เร็วกว่าลูกบอลเล็กน้อย

Now at this point, about 30 nanoseconds in,

พอถึงจุดนี้ ซึ่งมันก็ผ่านไปได้ประมาณ 30 นาโนวินาที

the home plate is far enough away

แท่นโฮมนั้นจะไกลออกไปพอ

that light hasn't had time to reach it,

ที่แสงจะไม่สามารถไปถึงได้ทันเวลา

which means the batter

ซึ่งหมายความว่าผู้ตี

still sees the pitcher about to throw

ยังเห็นผู้ขว้างกำลังจะขว้างลูก

and has no idea that anything is wrong.

และไม่รู้เลยว่ามีอะไรผิดปกติ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Now, after 70 nanoseconds,

เอาล่ะ หลังจาก 70 นาโนวินาทีผ่านไป

the ball will reach home plate,

ลูกบอนจะไปถึงแท่นโฮม

or at least the cloud of expanding plasma

หรืออย่างน้อยก็กลุ่มเมฆของพลาสม่าที่ขยายตัว

that used to be the ball,

ที่เคยเป็นลูกบอล

and it will engulf the bat and the batter

และมันจะกลืนกินไม้ตีและผู้ตี

and the plate and the catcher and the umpire

และแท่นยืน และผู้รอรับลูก และกรรมการ

and start disintegrating them all

และเริ่มที่จะแยกพวกเขาออกจากกัน

as it also starts to carry them backward

และก็เริ่มที่จะดึงพวกเขากลับมาหากันด้วย

through the backstop, which also starts to disintegrate.

ผ่านทางจุดหยุดด้านหลัง ซึ่งเริ่มที่จะแยกออกจากกัน

So if you were watching this whole thing

ฉะนั้นถ้าคุณกำลังมองเหตุการณ์ทั้งหมดนี้

from a hill,

จากเนินเขา

ideally, far away,

ถ้าจะให้ดี ห่างออกไป

what you'd see is a bright flash of light

สิ่งที่คุณเห็นคือแสงสว่างจ้า

that would fade over a few seconds,

ที่อาจจางหายไปในไม่กี่วินาที

followed by a blast wave spreading out,

ตามมาด้วยการระเบิดของคลื่นที่กระจายตัวออก

shredding trees and houses

ฉีกทำลายต้นไม้และบ้านเรือน

as it moves away from the stadium,

ในขณะที่มันผ่านไปยังสนามกีฬา

and then eventually a mushroom cloud

และจากนั้นในที่สุด ก็จะเห็นกลุ่มควันคล้ายรูปเห็ด

rising up over the ruined city. (Laughter)

ก็จะผุดขึ้นเหนือเมืองที่เป็นซากปรักหักพัง (เสียงหัวเราะ)

So the Major League Baseball rules

ดังนั้น กติกาในการแข่งขันลีกเบสบอลอาชีพ (Major League Baseball)

are a little bit hazy,

เป็นอะไรที่ไม่ชัดเจน

but — (Laughter) — under rule 6.02 and 5.09,

แต่ - (เสียงหัวเราะ) - ภายใต้กฎ 6.02 และ 5.09

I think that in this situation,

ผมคิดว่าในสถานการณ์แบบนี้

the batter would be considered hit by pitch

อาจจะถือว่าผู้ตีโดนลูกที่ถูกขว้างมา (hit by pitch)

and would be eligible to take first base,

และสามารถที่จะไปถึงเบสแรกได้

if it still existed.

ถ้ามันยังมีอยู่นะ

So this is the kind of question I answer,

ครับ นี่เป็นคำถามประเภทที่ผมให้คำตอบ

and I get people writing in with

และผมให้คนเขียนคำถาม

a lot of other strange questions.

ที่แปลกๆ แบบนี้เข้ามา

I've had someone write and say,

มีคนเขียนมาหาผม บอกว่า

scientifically speaking, what is the best

ในเชิงวิทยาศาสตร์ อะไรเป็นวิธีที่ดีที่สุด

and fastest way to hide a body?

และเร็วที่สุดในการซ่อนร่างผู้เสียชีวิต

Can you do this one soon?

ช่วยตอบเร็วๆ ด้วยนะ

And I had someone write in,

และก็มีคนเขียนถามมาว่า

I've had people write in about,

เกี่ยวกับว่า

can you prove whether or not you can find love again

คุณพิสูจน์ได้หรือเปล่า ว่าเราจะพบรักได้อีกครั้งหรือไม่

after your heart's broken?

หลังจากที่เราอกหัก

And I've had people send in

และก็มีคนที่ส่งคำถาม

what are clearly homework questions

ที่ชัดเลยว่า นั่นเป็นคำถามการบ้าน

they're trying to get me to do for them.

ที่อยากจะให้ผมช่วยทำให้พวกเขา

But one week, a couple months ago,

แต่ในสัปดาห์หนึ่ง สองสามเดือนก่อน

I got a question that was actually about Google.

ผมได้คำถามที่เกี่ยวกับกูเกิล

If all digital data in the world were stored on punch cards,

ถ้าข้อมูลดิจิทัลทั้งหมดในโลกนี้ ถูกเก็บในรูปบัตรเจาะรู

how big would Google's data warehouse be?

โกดังของกูเกิลจะใหญ่แค่ไหน

Now, Google's pretty secretive about their operations,

เอาล่ะสิ กูเกิลค่อนข้างจะเก็บ เรื่องการทำงานของเขา เป็นความลับซะด้วย

so no one really knows how much data Google has,

ฉะนั้นไม่มึใครรู้จริงๆ หรอกว่า กูเกิลมีข้อมูลมากแค่ไหน

and in fact, no one really knows how many data centers Google has,

และที่จริง ไม่มีใครรู้จริงๆ หรอก ว่ากูเกิล มีศูนย์เก็บข้อมูลกี่แห่ง

except people at Google itself.

เว้นแต่จะเป็นคนในกูเกิลเสียเอง

And I've tried, I've met them a few times,

และผมก็ได้ลองพยายามดู ผมพบพวกเขาสองสามที

tried asking them, and they aren't revealing anything.

และพยายามถามพวกเขา และพวกเขาก็ไม่ได้เปิดเผยอะไร

So I decided to try to figure this out myself.

ผมก็เลยตัดสินใจจะพยายามหาคำตอบซะเอง

There are a few things that I looked at here.

มีสองสามอย่างที่ผมคิดดู

I started with money.

ผมเริ่มจากเงิน

Google has to reveal how much they spend,

กูเกิลได้บอกไว้ว่าพวกเขาใช้จ่ายไปเท่าไร

in general, and that lets you put some caps

โดยทั่วๆ ไป และนั่นเป็นการกำหนดกรอบบนให้คุณ

on how many data centers could they be building,

ว่าเขาจะสร้างศูนย์ข้อมูลไว้สักกี่แห่ง

because a big data center costs a certain amount of money.

เพราะว่าศูนย์ข้อมูลขนาดใหญ่ใช้เงินจำนวนหนึ่ง

And you can also then put a cap on

และคุณสามารถที่จะตั้งกรอบได้

how much of the world hard drive market are they taking up,

ว่าพวกเขากินส่วนแบ่งตลาดฮาร์ดไดรฟ์ไปมากแค่ไหน

which turns out, it's pretty sizable.

ซึ่งผลปรากฎว่า มันค่อนข้างใหญ่เลยล่ะ

I read a calculation at one point,

ณ จุดหนึ่ง ผมอ่านการคำนวณดู

I think Google has a drive failure

ผมคิดว่า กูเกิลมีไดรฟ์ที่ล่ม

about every minute or two,

ทุกๆ นาที หรือสองนาที

and they just throw out the hard drive

และพวกเขาก็แค่โยนฮาร์ไดรฟ์ทิ้งไป

and swap in a new one.

และเปลี่ยนอันใหม่

So they go through a huge number of them.

ดังนั้น พวกเขาจึงใช้มันไปเยอะ

And so by looking at money,

และด้วยการดูจากเงิน

you can get an idea of how many of these centers they have.

คุณสามารถที่จะเห็นได้ว่า พวกเขามีศูนย์กี่แห่ง

You can also look at power.

คุณสามาถดูได้อีกที่พลังงาน

You can look at how much electricity they need,

คุณสามารถดูว่าพวกเขาต้องการพลังงานไฟฟ้าแค่ไหน

because you need a certain amount of electricity to run the servers,

เพราะคุณต้องการไฟฟ้าปริมาณหนึ่ง ทำให้เซอร์เวอร์ทำงาน

and Google is more efficient than most,

และกูเกิลก็มีประสิทธิมากกว่า

but they still have some basic requirements,

แต่พวกเขายังมีปัจจัยพื้นฐานเหมือนๆ กัน

and that lets you put a limit

และนั่นทำให้คุณใส่กรอบบน

on the number of servers that they have.

ให้กับจำนวนของเซิร์ฟเวอร์ที่พวกเขามี

You can also look at square footage and see

คุณยังสามารถมองที่พื้นที่และจะเห็นได้ว่า

of the data centers that you know,

ศูนย์ข้อมูลที่คุณรู้จักเหล่านั้น

how big are they?

พวกมันใหญ่แค่ไหน

How much room is that?

มีพื้นที่สักเท่าไร

How many server racks could you fit in there?

มีแผงเซิร์ฟเวอร์สักกี่อันที่คุณสามารถวางลงไปได้

And for some data centers,

และสำหรับศูนย์ข้อมูลบางแห่ง

you might get two of these pieces of information.

คุณอาจได้ข้อมูลสองชิ้นที่ว่านี้

You know how much they spent,

คุณรู้ว่าพวกเขาใช้เงินไปเท่าไร

and they also, say, because they had to contract

และพวกเขาก็กล่าวถึงมัน เพราะว่าพวกเขาจะต้องติดต่อ

with the local government

กับรัฐบาลระดับท้องถิ่น

to get the power provided,

เพื่อขอสาธารณูปโภคด้านพลังงาน

you might know what they made a deal to buy,

คุณอาจรู้ว่าพวกเขาทำข้อตกลงอะไรไว้เพื่อซื้อ

so you know how much power it takes.

ฉะนั้นคุณรู้ว่ามันใช้พลังงานมากแค่ไหน

Then you can look at the ratios of those numbers,

จากนั้น คุณสามารถดูที่สัดส่วนของตัวเลขเหล่านั้น

and figure out for a data center

และบอกได้ถึงข้อมูลเกี่ยวกับศูนย์ข้อมูล

where you don't have that information,

ที่คุณไม่มีข้อมูล

you can figure out,

คุณสามารถบอกได้

but maybe you only have one of those,

แต่บางที คุณอาจมีข้อมูลเพียงอย่างเดียว

you know the square footage, then you could figure out

คุณรู้พื้นที่ จากนั้นคุณก็อาจจะบอกได้

well, maybe the power is proportional.

เช่นว่า บางที่พลังงานที่ใช้จะเป็นไปตามสัดส่วน

And you can do this same thing with a lot of different quantities,

และคุณสามารถทำสิ่งเดียวกันกับข้อมูลอื่นๆ

you know, with guesses about the total amount of storage,

ควบคู่ไปกับการเดาถึงศูนย์ข้อมูลทั้งหมด

the number of servers, the number of drives per server,

จำนวนเซิร์ฟเวอร์ จำนวนของไดรฟ์ต่อเซิร์ฟเวอร์

and in each case using what you know

และในแต่ละกรณีที่คุณใช้สิ่งที่คุณรู้

to come up with a model that narrows down

เพื่อให้ได้มาซึ่งตัวแบบที่จะจำกัดการเดาของคุณ

your guesses for the things that you don't know.

ถึงสิ่งที่คุณไม่รู้ ให้แคบลง

It's sort of circling around the number you're trying to get.

มันเหมือนเป็นการล้อมกรอบให้กับจำนวน ที่คุณกำลังพยายามหา

And this is a lot of fun.

และนี่มันก็สนุกมาก

The math is not all that advanced,

การคำนวณก็ไม่ได้ยุ่งยากไปซะทั้งหมด

and really it's like nothing more than

และที่จริงมันไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่า

solving a sudoku puzzle.

การแก้ปริศนาซูโดคุ

So what I did, I went through all of this information,

ฉะนั้น ที่ผมทำก็คือ ดูข้อมูลทั้งหมด

spent a day or two researching.

ใช้เวลาวันสองวันในการหาข้อมูล

And there are some things I didn't look at.

และมีบางสิ่งที่ผมไม่ได้ดู

You could always look at the Google

คุณสามารถดูข้อความประกาศสมัครงาน

recruitment messages that they post.

ที่กูเกิลประกาศออกมาได้เสมอ

That gives you an idea of where they have people.

มันบอกคุณให้รู้ว่าพวกเขามีคนอยู่ที่ไหน

Sometimes, when people visit a data center,

บางที เมื่อคนเข้าไปเยี่ยมศูนย์ข้อมูล

they'll take a cell-cam photo and post it,

พวกเขาก็ถ่ายรูปด้วยโทรศัพท์มือถือแล้วก็โพสมัน

and they aren't supposed to,

และพวกเขาก็ไม่สมควรทำแบบนั้น

but you can learn things about their hardware that way.

แต่คุณได้เรียนรู้ถึงฮาร์ดแวร์ของพวกเขาด้วยวิธีนั้น

And in fact, you can just look at pizza delivery drivers.

และที่จริง คุณอาจแค่ดูคนส่งพิซซ่า

Turns out, they know where all the Google data centers are,

กลายเป็นพวกเขารู้ว่า ศูนย์ข้อมูลทั้งหมดของกูเกิลอยู่ที่ไหน

at least the ones that have people in them.

อย่างน้อยก็ที่ซึ่งมีคนอยู่

But I came up with my estimate,

แต่ผมได้ผลการคาดคะเนออกมา

which I felt pretty good about,

ซึ่งผมรู้สึกดีกับมัน

that was about 10 exabytes of data

มีข้อมูลอยู่ประมาณ 10 เอ็กสไบท์

across all of Google's operations,

กระจายไปทั่วแหล่งปฏิบัติงานของกูเกิล

and then another maybe five exabytes or so

และนอกจากนั้นอาจจะยังมีข้อมูล อีกประมาณ 5 เอ็กสไบท์

of offline storage in tape drives,

ที่เก็บแบบออฟไลน์ในรูปแบบเทปไดรฟ์

which it turns out Google is

ซึ่งกลายเป็นว่า

about the world's largest consumer of.

กูเกิลเป็นผู้บริโภครายใหญ่ที่สุดของโลก

So I came up with this estimate, and this is

ผมก็เลยได้วิธีการคาดคะแน และนี่

a staggering amount of data.

คือข้อมูลปริมาณหนึ่ง

It's quite a bit more than any other organization

มันค่อนข้างจะมีมากกว่าที่องค์กรอื่นๆ

in the world has, as far as we know.

จะมีกัน เท่าที่ผมทราบ

There's a couple of other contenders,

ก็มีคู่แข่งอยู่ประมาณสองสามราย

especially everyone always thinks of the NSA.

โดยเฉพาะที่ทุกคนมักคิดถึง ซึ่งก็คือ สำนักงานความมั่นคงแห่งชาติ (NSA)

But using some of these same methods,

แต่เมื่อใช้วิธีการบางอย่างเหล่านี้

we can look at the NSA's data centers,

เราสามารถที่จะดูข้อมูลจากศูนย์ ของสำนักความมั่นคงฯ

and figure out, you know, we don't know what's going on there,

และเรารู้ได้ โดยเราไม่ต้องรู้ ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นั่นบ้าง

but it's pretty clear that their operation

แต่มันชัดเจนว่า การจัดการของพวกเขา

is not the size of Google's.

ไม่ได้มีขนาดเทียบเท่ากูเกิล

Adding all of this up, I came up with

จากการรวมข้อมูลเหล่านี้เข้าด้วยกัน

the other thing that we can answer, which is,

ผมก็ได้อีกสิ่งหนึ่งที่เราให้คำตอบได้ ซึ่งก็คือ

how many punch cards would this take?

ต้องใช้บัตรเจาะรูสักกี่อัน

And so a punch card can hold

และบัตรเจาะรูนั้นสามารถที่จะบรรจุ

about 80 characters,

อักษรไว้ได้ประมาณ 80 ตัว

and you can fit about 2,000 or so cards into a box,

และคุณสามารถเก็บบัตร 2,000 ใบ ไว้ได้ในกล่องใบหนึ่ง

and you put them in, say,

และคุณก็เก็บพวกมัน เช่นไว้ใน

my home region of New England,

บ้านของคุณในเขต นิว อิงแลนด์

it would cover the entire region

มันอาจกินพื้นที่ไปทั่งเขต

up to a depth of a little less than five kilometers,

และมีความสูงกองขึ้นไปต่ำกว่าห้ากิโลเมตรเล็กน้อย

which is about three times deeper

ซึ่งก็สูงเป็นสามเท่า

than the glaciers during the last ice age

ของน้ำแข็งช่วงสิ้นยุคน้ำแข็ง

about 20,000 years ago.

กว่า 20,000 ปีมาแล้ว

So this is impractical, but I think

วิธีนี้มันไม่มีประสิทธิภาพ แต่ผมคิดว่า

that's about the best answer I could come up with.

นั่นเป็นคำตอบที่ดีที่สุดที่ผมสามารถจะหามาตอบได้

And I posted it on my website. I wrote it up.

และผมก็โพสมันไว้บนเว็บไซต์ของผม ผมเขียนมันไว้

And I didn't expect to get an answer from Google,

และผมก็ไม่ได้หวังไว้เลย ว่าจะได้คำตอบจากกูเกิล

because of course they've been so secretive,

เพราะว่า แน่ล่ะ พวกเขาทำตัวลึกลับเหลือเกิน

they didn't answer of my questions,

พวกเขาไม่ได้ตอบคำถามผม

and so I just put it up and said,

ผมก็เลยเขียนไปว่า

well, I guess we'll never know.

อืม เราคงจะไม่มีวันรู้หรอก

But then a little while later

แต่แล้ว จากนั้นไม่นาน

I got a message, a couple weeks later, from Google,

ผมก็ได้ข้อความจากกูเกิล ในอีกสองสามสัปดาห์ต่อมา

saying, hey, someone here has an envelope for you.

บอกว่า เฮ้ ใครบางคนมีซองจดหมายมาให้คุณ

So I go and get it, open it up,

ผมก็เลยไปรับมัน เปิดมันออกดู

and it's punch cards. (Laughter)

และมันก็คือบัตรเจาะรู (เสียงหัวเราะ)

Google-branded punch cards.

บัตรเจาะรูตรากูเกิล

And on these punch cards, there are a bunch of holes,

และบนบัตรเจาะรูพวกนี้ก็มีรูมากมาย

and I said, thank you, thank you,

ผมก็บอกว่า ขอบคุณ ขอบคุณ

okay, so what's on here?

เอาละ แล้วมันมีอะไรงั้นหรอ

So I get some software and start reading it,

ผมได้ใช้โปรแกรมบางอย่าง และเริ่มที่จะอ่านมัน

and scan them, and it turns out

และสแกนพวกมัน และกลายเป็นว่า

it's a puzzle.

มันเป็นปริศนา

There's a bunch of code,

มันเป็นรหัส

and I get some friends to help,

และผมก็ได้เพื่อนมาช่วย

and we crack the code, and then inside that is another code,

และเราก็ได้ถอดรหัส และรหัสนั้นก็ซ่อนรหัสไว้อีก

and then there are some equations,

และจากนั้นก็เป็นสมการ

and then we solve those equations,

และจากนั้นเราก็แก้สมการ

and then finally out pops a message from Google

และจากนั้น ในที่สุด ก็มีข้อความจากกูเกิลโผล่ขึ้นมา

which is their official answer to my article,

ซึ่งเป็นคำตอบอย่างเป็นทางการของบทความของผม

and it said, "No comment."

และมันบอกว่า "ไม่มีความเห็น"

(Laughter) (Applause)

(เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)

And I love calculating these kinds of things,

และผมก็ชอบที่จะคำนวณสิ่งเหล่านี้

and it's not that I love doing the math.

และมันก็ไม่ใช่ว่าผมชอบทำการคำนวณ

I do a lot of math,

ผมทำการคำนวณมากมาย

but I don't really like math for its own sake.

แต่ผมไม่ได้ชอบการคำนวณเพราะตัวมัน

What I love is that it lets you take

ที่ผมชอบก็คือ

some things that you know,

มันทำให้คุณได้ใช้บางอย่างที่คุณรู้

and just by moving symbols around on a piece of paper,

และแค่ด้วยการย้ายสัญลักษณ์ไปมาบนกระดาษ

find out something that you didn't know

ตามหาสิ่งที่คุณไม่รู้

that's very surprising.

นั่นมันน่าอัศจรรย์มากๆ

And I have a lot of stupid questions,

และผมก็ได้คำถามตลกๆ มากมาย

and I love that math gives the power

และผมก็ชอบที่การคำนวณได้มอบอำนาจ

to answer them sometimes.

ในการตอบพวกมันในบางครั้ง

And sometimes not.

และบางทีก็ไม่

This is a question I got from a reader,

นี่เป็นคำถามที่ผมได้จากผู้อ่าน

an anonymous reader,

ซึ่งเป็นผู้อ่านนิรนาม

and the subject line just said, "Urgent,"

และหัวข้อก็คือ "ด่วน"

and this was the entire email:

และนี่คือเนื้อความในอีเมลทั้งหมด

"If people had wheels and could fly,

"ถ้าคนมีล้อและสามารถบินได้

how would we differentiate them from airplanes?"

เราจะถูกจำแนกออกจากเครื่องบินได้อย่างไร"

Urgent. (Laughter)

ด่วน (เสียงหัวเราะ)

And I think there are some questions

และผมคิดว่ามีบางคำถาม

that math just cannot answer.

ที่การคำนวณก็ไม่สามารถตอบได้

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)