Comics that ask "what if?" | Randall Munroe

Translator: Fatemeh Sayad Abdi Reviewer: Leila Ataei

So, I have a feature on my website where every week

خب، من یک بخشی روی وب سایتم دارم که هر هفته

people submit hypothetical questions

مردم سوألات فرضی در آن برای من ثبت می‌کنند

for me to answer,

تا من جواب دهم،

and I try to answer them using math, science

و من سعی می‌کنم با استفاده از ریاضیات، علم،

and comics.

و طنز به آنها جواب دهم.

So for example, one person asked,

مثلاً، یک نفر پرسید،

what would happen if you tried to hit a baseball

چه می‌شود اگر تو به یک توپ بیس‌بال

pitched at 90 percent of the speed of light?

ضربه بزنی طوری که قدر ۹۰ درصد سرعت نور پرتاب شود؟

So I did some calculations.

خب من کمی حساب کتاب کردم.

Now, normally, when an object flies through the air,

الان، معمولاً وقتی یک شی در آسمان پرواز می‌کند،

the air will flow around the object,

هوا اطراف شی جریان پیدا می‌کند،

but in this case, the ball would be going so fast

ولی اینجا، توپ به قدری تند حرکت می‌کند

that the air molecules wouldn't have time

که مولکولهای هوا وقت کافی برای

to move out of the way.

منحرف شدن نخواهند داشت.

The ball would smash right into and through them,

توپ درست داخل و میان آنها برخورد خواهد کرد،

and the collisions with these air molecules

و برخوردها با این مولکولهای هوا

would knock away the nitrogen,

به نیتروژن، کربن و هیدروژن

carbon and hydrogen from the ball,

از سمت توپ ضربه خواهد زد.

fragmenting it off into tiny particles,

آن را به ذرات ریزی خورد می‌کند،

and also triggering waves of thermonuclear fusion

و همچنین موج‌های ترکیبات هسته‌ای

in the air around it.

در هوای اطراف آن ایجاد می‌کند.

This would result in a flood of x-rays

که سیلی از اشعه‌ی ایکس-رِی را در برخواهد داشت

that would spread out in a bubble

که در حبابی به همراه ذرات مرموز

along with exotic particles,

پلاسمای داخلش منتشر می‌شود،

plasma inside, centered on the pitcher's mound,

روی وسط پشته‌ی نزدیک ضربه زننده متمرکز می‌شود

and that would move away from the pitcher's mound

و اشعه‌ی ایکس-ری کمی سریع تر از توپ از پشته ی نزدیک ضربه زننده

slightly faster than the ball.

حرکت می‌کند.

Now at this point, about 30 nanoseconds in,

الان در این نقطه، در حدود ۳۰ نانوثانیه،

the home plate is far enough away

بیس خانه به اندازه‌ی کافی دور هست که

that light hasn't had time to reach it,

وقت نمی‌کند به آن برسد،

which means the batter

که یعنی ضربه‌زننده‌ی توپ

still sees the pitcher about to throw

هنوز پرتاب‌کننده را درحال پرتاب می‌بیند

and has no idea that anything is wrong.

و اصلاً فکر نمی‌کند که مشکلی وجود دارد.

(Laughter)

(صدای خند)

Now, after 70 nanoseconds,

الان، بعد از ۷۰ نانوثانیه،

the ball will reach home plate,

توپ یا حداقل

ابر در حال گسترش پلاسما که قبلاً توپ بوده

or at least the cloud of expanding plasma

that used to be the ball,

به بیس‌خانه می‌رسد،

and it will engulf the bat and the batter

و چوب و ضربه‌زننده

and the plate and the catcher and the umpire

و بیس و گیرنده و داور را فرا‌ می‌گیرد

and start disintegrating them all

و شروع می‌کند به متلاشی کردن همه‌ی آنها

as it also starts to carry them backward

همانطور که شروع می‌کند آنها را از میان نرده‌ها‌یی

through the backstop, which also starts to disintegrate.

که در حال متلاشی شدن هستند به سمت عقب حمل می‌کند.

So if you were watching this whole thing

پس اگر شما دارید همه‌ی این ماجرا را

from a hill,

از سکو نگاه می‌کنید،

ideally, far away,

در حالت ایده‌آل، خیلی دور،

what you'd see is a bright flash of light

آنچه می‌بینید درخشش نوری هست

that would fade over a few seconds,

که ظرف چند ثانیه محو می‌شود،

followed by a blast wave spreading out,

به دنبالش موج انفجاری در حال گسترش است

shredding trees and houses

که درختها و خانه‌ها را نابود می‌کند

as it moves away from the stadium,

همانطورب که از استادیوم خارج می‌شود،

and then eventually a mushroom cloud

و سپس در نهایت ابر قارچی شکلی

rising up over the ruined city. (Laughter)

از شهر نابود شده بلند می‌شود. (صدای خنده)

So the Major League Baseball rules

بنابراین قانون‌های اصلی اتحادیه‌ی بیس‌بال

are a little bit hazy,

یک مقدار دودآلود هستند.

but — (Laughter) — under rule 6.02 and 5.09,

اما-(صدای خنده)- طبق قانون ۵.۰۹ و ۶.۰۲،

I think that in this situation,

من فکر می‌کنم در این وضعیت،

the batter would be considered hit by pitch

ضربه‌زننده مورد ضربت توسط پرتاب در نظر گرفته می‌شود

and would be eligible to take first base,

و واجد شرایط خواهد بود بیس اول را بگیرد،

if it still existed.

اگر هنوز وجود داشته باشد.

So this is the kind of question I answer,

این نوعی سوال هست که من جواب می‌دهم،

and I get people writing in with

و من نوشته‌های مردم را با تعداد زیادی از

a lot of other strange questions.

سوالات عجیب و غریب دریافت می‌کنم.

I've had someone write and say,

من کسی را داشتم که نوشته و گفته بود،

scientifically speaking, what is the best

به لحاظ بحث علمی، بهترین

and fastest way to hide a body?

و سریع‌ترین راه برای قایم کردن یک جسد چیست؟

Can you do this one soon?

می‌توانید این را سریع جواب دهید؟

And I had someone write in,

و من کسی را داشتم که نوشته بود،

I've had people write in about,

من کسانی را داشته‌ام که نوشته‌اند در مورد،

can you prove whether or not you can find love again

اینکه آیا می‌توانی ثابت کنی که ممکن است بعد از

after your heart's broken?

شکستن قلب دوباره عشق را پیدا کرد؟

And I've had people send in

و مردمی را داشته‌ام که

what are clearly homework questions

واضحاً سوالات تکلیف‌ در منزل خود را برای من می‌فرستند.

they're trying to get me to do for them.

آنها سعی دارند من را وادار کنند تا آنها را برایشان حل کنم.

But one week, a couple months ago,

اما یک هفته، چند ماه پیش،

I got a question that was actually about Google.

من یک سوال داشتم که در واقع در مورد گوگل بود.

If all digital data in the world were stored on punch cards,

اگر همه‌ی اطلاعات دیجیتال در دنیا در کارت‌های پانچ ذخیره شده،

how big would Google's data warehouse be?

انبار ذخیره‌ی داده‌های گوگل چه قدر بزرگ است؟

Now, Google's pretty secretive about their operations,

شرکت گوگل خیلی از عملیات‌های خود را مخفی می‌کند،

so no one really knows how much data Google has,

پس کسی واقعاً نمی‌داند گوگل چه قدر اطلاعات دارد،

and in fact, no one really knows how many data centers Google has,

و در حقیقت کسی واقعاً نمی‌داند گوگل چه تعداد مرکز‌داده دارد،

except people at Google itself.

به جز افرادی که خود در گوگل هستند.

And I've tried, I've met them a few times,

و من سعی کردم چندباری آنها را ملاقات کنم،

tried asking them, and they aren't revealing anything.

سعی کردم از آنها بپرسم، اما آنها هیچ چیز را آشکار نمی‌کنند.

So I decided to try to figure this out myself.

پس تصمیم گرفتم خودم از آن سر در بیاورم.

There are a few things that I looked at here.

چیزهایی هستند که من در اینجا به آنها نگاه کرم

I started with money.

من با پول شروع کردم.

Google has to reveal how much they spend,

گوگل آشکار کرده چه قدر آنها خرج می‌کنند،

in general, and that lets you put some caps

و این به شما اجازه می‌دهد که محدودیت

on how many data centers could they be building,

برای اینکه چند مرکز داده آنها می‌توانند ساخته باشند، قائل شوید،

because a big data center costs a certain amount of money.

چون یک مرکز داده‌ی بزرگ مقدار مشخصی هزینه دارد.

And you can also then put a cap on

و سپس شما می‌توانید یک محدودیت بگذارید برای اینکه

how much of the world hard drive market are they taking up,

آنها چه مقدار از بازار هارد درایو دنیا را اخذ کرده‌اند

which turns out, it's pretty sizable.

که می‌فهمیم، خیلی قابل اندازه‌گیری است.

I read a calculation at one point,

محاسبه‌ای را در جایی خواندم،

I think Google has a drive failure

که گوگل حدوداً

about every minute or two,

هر یک یا دو دقیقه یک هارد درایو خراب دارد،

و آنها این هارد‌ درایو را بیرون می‌آورند و

and they just throw out the hard drive

یک جدید را جایگزین آن می‌کنند.

and swap in a new one.

So they go through a huge number of them.

پس آنها متحمل هزینه‌ی تعداد زیادی هارد درایو می‌شوند.

And so by looking at money,

پس با نگاه کردن به پول،

you can get an idea of how many of these centers they have.

شما می‌توانید تعداد مرکز داده‌های آنها را بفهمید.

You can also look at power.

همچنین شما می‌توانید به نیرو توجه کنید.

You can look at how much electricity they need,

شما می‌توانید به مقدار الکتریسته‌ای که آنها نیاز دارند نگاه کنید،

چون جهت راه‌اندازی سرورها مقدار مشخصی الکتریسته می‌خواهید،

because you need a certain amount of electricity to run the servers,

and Google is more efficient than most,

و گوگل نسبت به اکثریت کارایی بیشتری دارد،

but they still have some basic requirements,

اما آنها هنوز یک سری نیازهای اساسی دارند،

and that lets you put a limit

و این به شما اجازه می‌دهد روی

on the number of servers that they have.

تعداد سرورهایی که آنها دارند محدودیت بگذارید.

You can also look at square footage and see

همچنین شما می‌توانید به فوت مربع نگاه کنید و ببینید

of the data centers that you know,

آن تعداد مرکزهای داده‌ای که شما

how big are they?

چه قدر بزرگ هستند؟

How much room is that?

چه قدر فضا می‌خواهند؟

How many server racks could you fit in there?

چه تعداد قفسه‌ی سرورمی‌توانید در آن جا دهید؟

And for some data centers,

و برای بعضی از مرکز داده‌ها،

you might get two of these pieces of information.

شما ممکن است دو قسمت اطلاعات دریافت کنید.

You know how much they spent,

می‌دانید آنها چه قدر هزینه کردند،

and they also, say, because they had to contract

و آنها می گویند، به خاطراینکه آنها مجبورند

with the local government

با دولت محلی قرارداد ببندند

to get the power provided,

تا انرژی مورد نیاز را فراهم کنند،

you might know what they made a deal to buy,

ممکن است بدانید آنها برای خرید چه معامله‌ای کرده‌اند،

so you know how much power it takes.

پس می‌دانید چه قدر انرژی مصرف می‌کنند.

Then you can look at the ratios of those numbers,

پس می‌توانید به نسبت‌های این اعداد نگاه کنید،

and figure out for a data center

و بفهمید برای یک مرکز داده

where you don't have that information,

که شما در مورش اطلاعات را ندارید،

you can figure out,

می‌توانید بفهمید،

but maybe you only have one of those,

اما ممکن هست فقط یکی از آن اطلاعات را داشته باشید،

you know the square footage, then you could figure out

فوت مربع را می‌دانید، بعد می‌توانید بفهمید

well, maybe the power is proportional.

خب، ممکن است انرژی نسبی باشد.

And you can do this same thing with a lot of different quantities,

همچنین می‌توانید چنین کاری را با کمیت‌های مختلفی انجام دهید،

you know, with guesses about the total amount of storage,

با حدس زدن حدود مقدار کلی فضای ذخیره،

the number of servers, the number of drives per server,

تعداد سرورها، تعداد درایوهای هر سرور،

and in each case using what you know

و در هر مورد با استفاده از هر چه می‌دانید

to come up with a model that narrows down

به مدلی برسید که حدس‌های شما را محدود می‌کند

your guesses for the things that you don't know.

برای آنچه که نمی‌دانید.

این نوعی خط کشیدن دور عددی هست که شما تلاش می‌کنید به آن برسید.

It's sort of circling around the number you're trying to get.

And this is a lot of fun.

و خیلی مفرح هست.

The math is not all that advanced,

ریاضی آنقدر پیشرفت نکرده،

and really it's like nothing more than

و واقعا شبیه هیچ چیزی به جز

solving a sudoku puzzle.

حل کردن پازل سودکو نیست.

So what I did, I went through all of this information,

پس من چه کار کردم، همه اطلاعات را بررسی کردم

spent a day or two researching.

یک یا دو روز تحقیق کردم.

And there are some things I didn't look at.

و چیزهایی بود که من به آنها دقت نکرده بودم.

You could always look at the Google

شما همیشه می‌توانید به پیام‌های استخدام گوگل

recruitment messages that they post.

که آنها پست می‌کنند نگاه کنید.

That gives you an idea of where they have people.

که می‌توانید بفهمید آنها از کجا افراد را جذب می‌کنند.

Sometimes, when people visit a data center,

گاهی وقتی مردم یک مرکز داده می‌بینند،

they'll take a cell-cam photo and post it,

آنها عکسی می‌گیرند و پست می‌کنند.

and they aren't supposed to,

و آنها قصد ندارند،

اما می‌توانید چیزهایی درباره‌ی سخت‌افزار آن از این راه یاد بگیرید.

but you can learn things about their hardware that way.

And in fact, you can just look at pizza delivery drivers.

و در واقع شما می‌توانید به پیک‌های پیتزا نگاه کنید.

Turns out, they know where all the Google data centers are,

روشن شده آنها می‌دانند همه‌ی مرکز داده‌های گوگل کجا هستند،

at least the ones that have people in them.

حداقل آنهایی که انسانهت در آن هستند.

But I came up with my estimate,

اما من تخمین زدم،

which I felt pretty good about,

که حس خوبی در موردش داشتم،

that was about 10 exabytes of data

که آن حدود ۱۰ اگزابایت (۱۰میلیارد گیگابایت) داده بود

across all of Google's operations,

تقریباً همه‌ی عملیات‌های گوگل،

and then another maybe five exabytes or so

و سپس حدود پنج اگزابایت دیگر کم و بیش

of offline storage in tape drives,

از ذخایر آفلاین در درایوهای نواری،

which it turns out Google is

که معلوم شد گوگل

about the world's largest consumer of.

بزرگترین مشتری آنها در دنیاست.

So I came up with this estimate, and this is

پس من این حدس را زدم، و مقدار

a staggering amount of data.

داده‌ سرسام آوری است.

It's quite a bit more than any other organization

این مقدار داده‌ی خیلی بیشتری از هر سازمان دیگر

in the world has, as far as we know.

در دنیا است، تا جایی که می‌دانیم.

There's a couple of other contenders,

تعدادی مدعی دیگر وجود دارند،

especially everyone always thinks of the NSA.

مخصوصا همه به آژانس امنیت ملی فکر می کنند.

اما با استفاده‌ی بعضی از این متُدها،

But using some of these same methods,

we can look at the NSA's data centers,

می‌توانیم مرکزهای داده‌ اِن اِس آ را ببینیم،

and figure out, you know, we don't know what's going on there,

و بفهمیم، می‌دانید، ما نمی‌دانیم آنجا چه خبر است؟

but it's pretty clear that their operation

اما کاملاً واضح است که عملیات آنها

is not the size of Google's.

به اندازه ی عملیات‌های گوگل نیست.

Adding all of this up, I came up with

علاوه بر همه‌ی اینها، من با چیزهای

the other thing that we can answer, which is,

دیگری آمدم که می‌توانیم جواب دهیم،

how many punch cards would this take?

مثل، چه تعداد کارت پانچ برای این لازم است؟

And so a punch card can hold

و خب هر کارت پانچ می‌تواند حدود

about 80 characters,

۸۰ کارکتر را نگه‌دارد،

and you can fit about 2,000 or so cards into a box,

و شما می‌توانید در یک جعبه حدود ۲۰۰۰ یا بیشتر کارت جا دهید،

and you put them in, say,

و آن را در جعبه می‌گذارید، می‌گویید،

my home region of New England,

منطقه‌ی زادگاه‌ام در نیوانگلند،

it would cover the entire region

همه‌ی منطقه را تا عمق

up to a depth of a little less than five kilometers,

کمی کمتر از پنج کیلومتر می‌پوشاند،

which is about three times deeper

که حدود سه برابر عمیق‌تر از

than the glaciers during the last ice age

یخچال‌های طبیعی در دوران عصر یخبندان

about 20,000 years ago.

در حدود ۲۰۰۰ سال پیش است.

So this is impractical, but I think

پس غیرعملی است، اما فکر می‌کنم

that's about the best answer I could come up with.

حدودی بهترین جوابی است که می‌توانم بدهم.

And I posted it on my website. I wrote it up.

و آن را در وب‌ سایتم پست کردم. آن را نوشتم.

And I didn't expect to get an answer from Google,

و من انتظار نداشتم جوابی از گوگل دریافت کنم،

because of course they've been so secretive,

چون بدون شک آنها خیلی پنهان‌کار بودند،

they didn't answer of my questions,

آنها به سوالات من پاسخ ندادند،

and so I just put it up and said,

پس من گفتم،

well, I guess we'll never know.

خب حدس می‌زنم، ما هیچ‌وقت نخواهیم دانست.

But then a little while later

اما مدت کمی بعد

I got a message, a couple weeks later, from Google,

چند هفته‌ی بعد، من یک پیام از گوگل دریافت کردم،

saying, hey, someone here has an envelope for you.

گفته بود، هِی، کسی اینجا یک نامه برای تو دارد.

So I go and get it, open it up,

خب من رفتم و آن را گرفتم، بازش کردم،

and it's punch cards. (Laughter)

و داخل آن کارتهای پانچ بود. (صدای خنده)

Google-branded punch cards.

کارتهای پانچی با برند گوگل.

And on these punch cards, there are a bunch of holes,

و روی این کارتهای پانچ، تعدادی سوراخ بود،

and I said, thank you, thank you,

و من گفتم، متشکرم، متشکرم،

okay, so what's on here?

خب، چه چیزی روی آن است؟

So I get some software and start reading it,

پس من چند نرم‌افزار گرفتم و شروع به خواندن آن کردم،

and scan them, and it turns out

و آنها را اسکن کردم، معلوم شد

it's a puzzle.

این یک معما هست.

There's a bunch of code,

تعدادی کد روی آن وجود دارند،

and I get some friends to help,

و من از چند دوست کمک گرفتم،

and we crack the code, and then inside that is another code,

و ما کدها را قفل‌گشایی کردیم، و بعد، داخل آن تعدادی کد دیگر بود،

and then there are some equations,

و بعد آن تعدادی معادله بود،

and then we solve those equations,

و بعد معادله‌ها را حل کردیم،

and then finally out pops a message from Google

و نهایتاً پیام گوگل نمایان شد

which is their official answer to my article,

که جواب رسمی آنها به مقاله‌ی من بود،

and it said, "No comment."

و گفته بود، «بدون نظر.»

(Laughter) (Applause)

(صدای خنده) (صدای تشویق)

And I love calculating these kinds of things,

و من عاشق محاسبه‌ی اینطور چیزها هستم،

and it's not that I love doing the math.

و این بدان معنی نیست که من عاشق حل ریاضی هستم.

I do a lot of math,

من ریاضیات زیادی حل می‌کنم،

but I don't really like math for its own sake.

اما من ریاضیات را به خاطر خودش دوست ندارم.

What I love is that it lets you take

آنچه من دوست دارم این است که ریاضی به شما اجازه می‌دهد

some things that you know,

چیزهایی که می‌دانید را بردارید،

and just by moving symbols around on a piece of paper,

و تنها با جا به جا کردن سمبُل‌ها روی یک تکه کاغذ،

find out something that you didn't know

چیزی را دریابید که نمی‌دانستید

that's very surprising.

که خیلی هیجان‌انگیز است..

And I have a lot of stupid questions,

و من سوالات احمقانه‌ی زیادی دارم،

and I love that math gives the power

و من آن ریاضی‌ را دوست دارم که

to answer them sometimes.

به من قدرت ‌می‌دهد گاهی به آنها جواب دهم.

And sometimes not.

و گاهی هم نه.

This is a question I got from a reader,

این یک سوالی است که من از یکی از خوانندگان دریافت کردم،

an anonymous reader,

یک خواننده‌ی ناشناس،

and the subject line just said, "Urgent,"

و موضوع آن را فقط نوشته بود، «فوری»

and this was the entire email:

و این کل ایمیل بود:

"If people had wheels and could fly,

اگر مردم چرخ داشتند و می‌توانستند پرواز کنند،

how would we differentiate them from airplanes?"

ما چطور بین آنها و هواپیما تفاوت قائل می‌شدیم؟»

Urgent. (Laughter)

فوری. (صدای خنده)

And I think there are some questions

و من فکر می‌کنم سوالاتی هست

that math just cannot answer.

که فقط با ریاضی نمی‌توان به آنها جواب داد.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(صدای تشویق)