The next step in nanotechnology | George Tulevski

Translator: Leslie Gauthier Reviewer: Joanna Pietrulewicz

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Vera Chicharito

Let's imagine a sculptor building a statue,

ลองมานึกถึงประติมากร ผู้สร้างรูปสลักกันดูสิครับ

just chipping away with his chisel.

โดยการสกัดหินส่วนเกินออกไป ด้วยสิ่วของเขา

Michelangelo had this elegant way of describing it when he said,

ไมเคิลแอนเจโลได้ให้คำจำกัดความ ไว้อย่างสวยหรูนี้ ยามที่กล่าวว่า

"Every block of stone has a statue inside of it,

"หินทุกก้อนมีรูปสลักซ่อนอยู่ภายใน

and it's the task of the sculptor to discover it."

และเป็นหน้าที่ของประติมากร ที่จะค้นหามันให้พบ"

But what if he worked in the opposite direction?

แต่หากเขาทำงานในทางกลับกันล่ะ

Not from a solid block of stone,

ไม่ได้เริ่มจากก้อนหินแข็ง ๆ

but from a pile of dust,

แต่เริ่มจากละอองธุลีกองหนึ่ง

somehow gluing millions of these particles together to form a statue.

เขาได้ประสานอนุภาคนับล้านเหล่านี้ หลอมรวมกันเป็นรูปสลัก ไม่ว่าด้วยวิธีใดก็ดี

I know that's an absurd notion.

ผมรู้ว่านั่นเป็นความคิดที่ไร้สาระ

It's probably impossible.

บางทีมันอาจเป็นไปไม่ได้ด้วยซ้ำ

The only way you get a statue from a pile of dust

หนทางเดียวที่คุณจะสร้างรูปสลัก จากละอองธุลีได้

is if the statue built itself --

ก็คือ รูปสลักสร้างมันขึ้นมาด้วยตัวเอง

if somehow we could compel millions of these particles to come together

ถ้าหากเราสามารถบังคับ อนุภาคนับล้านให้มารวมตัวกัน

to form the statue.

แล้วก่อตัวขึ้นเป็นรูปสลัก

Now, as odd as that sounds,

เอาล่ะครับ มันฟังดูประหลาดพิลึก

that is almost exactly the problem I work on in my lab.

แต่นั่นคือหัวข้อปัญหา ที่ผมทำการศึกษาในห้องทดลอง

I don't build with stone,

ผมไม่ได้สร้างมันจากก้อนหิน

I build with nanomaterials.

แต่ผมสร้างด้วยวัสดุนาโน

They're these just impossibly small, fascinating little objects.

พวกมันเล็กอย่างเหลือเชื่อ เป็นวัสดุชิ้นน้อย ๆ อันแสนน่าทึ่ง

They're so small that if this controller was a nanoparticle,

พวกมันเล็กจิ๋วมากจนถึงขั้นที่ว่า ถ้าคันบังคับนี้เป็นอนุภาคนาโน

a human hair would be the size of this entire room.

เส้นผมของมนุษย์ก็คงมีขนาด เท่ากับห้องนี้ทั้งห้อง

And they're at the heart of a field we call nanotechnology,

และพวกมันก็เป็นหัวใจ ของวงการที่เรียกว่านาโนเทคโนโลยี

which I'm sure we've all heard about,

ซึ่งผมมั่นใจว่า เราทุกคนเคยทราบแล้ว

and we've all heard how it is going to change everything.

และเราทุกคนเคยได้ยิน ว่ามันกำลังจะเปลี่ยนแปลงทุกสิ่ง

When I was a graduate student,

สมัยผมเป็นนักศึกษาปริญญาโท-เอก

it was one of the most exciting times to be working in nanotechnology.

การได้ทำงานในสาขานาโนเทคโนโลยี เป็นหนึ่งในช่วงเวลาที่น่าตื่นเต้นที่สุด

There were scientific breakthroughs happening all the time.

มีความสำเร็จทางวิทยาศาสตร์ เกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา

The conferences were buzzing,

งานสัมมนาต่าง ๆ ก็คึกคัก

there was tons of money pouring in from funding agencies.

เงินจำนวนมหาศาลหลั่งไหลเข้ามา จากหน่วยงานที่ให้ทุนสนับสนุน

And the reason is

และเหตุผลก็คือ

when objects get really small,

เมื่อวัตถุเล็กลงไปมาก ๆ

they're governed by a different set of physics that govern ordinary objects,

พวกมันมีคุณสมบัติทางฟิสิกส์อีกแบบ ที่แตกต่างจากของวัตถุอื่น ๆ

like the ones we interact with.

อย่างเช่นวัตถุที่เรามีปฏิสัมพันธ์ด้วย

We call this physics quantum mechanics.

เราเรียกมันว่า กลไกควอนตัมฟิสิกส์

And what it tells you is that you can precisely tune their behavior

และสิ่งที่มันบอกคุณก็คือ คุณสามารถ ปรับพฤติกรรมของมันได้อย่างแม่นยำ

just by making seemingly small changes to them,

โดยเพียงแค่เปลี่ยนแปลง อะไรเล็กน้อยเท่านั้น

like adding or removing a handful of atoms,

อย่างเช่น เติมหรือกำจัดอะตอมสักหยิบมือ

or twisting the material.

หรือบิดวัสดุนั้น

It's like this ultimate toolkit.

ก็เหมือนกับชุดอุปกรณ์ทรงพลังชุดนี้

You really felt empowered; you felt like you could make anything.

คุณสัมผัสได้ถึงความทรงอำนาจ คุณรู้สึกราวกับว่าคุณสามารถทำอะไรก็ได้

And we were doing it --

และเราก็ทำเช่นนั้นอยู่

and by we I mean my whole generation of graduate students.

ที่ผมพูดว่า เรา ผมหมายถึง นักเรียนระดับปริญญาโท-เอกทั้งรุ่นของผม

We were trying to make blazing fast computers using nanomaterials.

เรากำลังพยายามสร้างคอมพิวเตอร์ ที่เร็วดุจสายฟ้าแลบโดยใช้วัสดุนาโน

We were constructing quantum dots

เรากำลังสร้างควอนตัมดอท

that could one day go in your body and find and fight disease.

ที่สักวันหนึ่งจะสามารถเข้าไปในร่างกาย เพื่อเสาะหาเชื้อโรคและกำจัดทิ้ง

There were even groups trying to make an elevator to space

มีแม้กระทั่งกลุ่มที่พยายาม สร้างลิฟท์ขึ้นสู่อวกาศ

using carbon nanotubes.

โดยใช้ท่อนาโนคาร์บอน

You can look that up, that's true.

คุณลองไปหาดูก็ได้ มันเป็นความจริงครับ

Anyways, we thought it was going to affect

เอาล่ะครับ เราคิดว่ามันจะส่งผล

all parts of science and technology, from computing to medicine.

ต่อทุกด้านในวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี นับตั้งแต่คอมพิวเตอร์ไปจนถึงการแพทย์

And I have to admit,

และผมขอสารภาพว่า

I drank all of the Kool-Aid.

ผมดื่ม คูล-เอด เข้าไปหมด

I mean, every last drop.

จนหยดสุดท้ายเลยละครับ

But that was 15 years ago,

แต่นั่นมันเมื่อ 15 ปีก่อนนะ

and --

และ

fantastic science was done, really important work.

วิทยาศาสตร์อันน่าอัศจรรย์ ได้สร้างผลงานที่สำคัญยิ่ง

We've learned a lot.

เราได้เรียนรู้อะไรมากมาย

We were never able to translate that science into new technologies --

แต่เราไม่เคยสามารถแปล ศาสตร์ความรู้นั้นเป็นเทคโนโลยีใหม่

into technologies that could actually impact people.

ที่มีผลต่อชีวิตของเราจริง ๆ ได้เลย

And the reason is, these nanomaterials --

และเหตุผลก็คือ วัสดุนาโนเหล่านี้

they're like a double-edged sword.

พวกมันเป็นเหมือนดาบสองคม

The same thing that makes them so interesting --

สิ่งเดียวกันที่ทำให้พวกมันน่าสนใจ

their small size --

ขนาดที่เล็กของมัน

also makes them impossible to work with.

ก็ยังทำให้มันไม่สามารถใช้งานได้

It's literally like trying to build a statue out of a pile of dust.

ดังเช่นการพยายามสร้างรูปสลัก ขึ้นมาจากกองละอองธุลี

And we just don't have the tools that are small enough to work with them.

และเราก็ไม่มีเครื่องมือที่เล็กพอ จะใช้การกับมันได้

But even if we did, it wouldn't really matter,

แต่ต่อให้เรามีอุปกรณ์ที่ว่านั้น มันก็ไม่สำคัญอยู่ดี

because we couldn't one by one place millions of particles together

เพราะเราไม่สามารถปะติดอนุภาค นับล้าน ๆ ทีละอนุภาคเข้าด้วยกัน

to build a technology.

เพื่อสร้างเทคโนโลยีหนึ่งขึ้นมาได้

So because of that,

ด้วยเหตุนั้น

all of the promise and all of the excitement

ความหวังและความตื่นเต้นทั้งหมด

has remained just that: promise and excitement.

จึงยังคงเป็นความหวัง และความตื่นเต้นที่เป็นเพียงฝันหวาน

We don't have any disease-fighting nanobots,

เราไม่มีหุ่นนาโนที่จะต่อสู้กับเชื้อโรค

there's no elevators to space,

เราไม่มีลิฟต์ไปอวกาศ

and the thing that I'm most interested in, no new types of computing.

เราไม่มีคอมพิวเตอร์แบบใหม่ ๆ ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมสนใจมากที่สุด

Now that last one, that's a really important one.

สิ่งหลังที่ผมเพิ่งกล่าวถึงนี้ เป็นสิ่งที่สำคัญมาก

We just have come to expect

เราเพิ่งจะได้คาดหวัง

the pace of computing advancements to go on indefinitely.

ย่างก้าวความล้ำหน้าทางคอมพิวเตอร์ ที่จะดำเนินต่อไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

We've built entire economies on this idea.

เราสร้างเศรษฐกิจทั้งหมด บนพื้นฐานความคิดนี้

And this pace exists

และย่างก้าวนี้ก็มีอยู่จริง

because of our ability to pack more and more devices

เพราะความสามารถของเรา ในการนำเอาอุปกรณ์ต่าง ๆ

onto a computer chip.

มายัดใส่ชิพคอมพิวเตอร์ มากขึ้นเรื่อย ๆ

And as those devices get smaller,

แต่ในขณะที่อุปกรณ์นั้น ๆ ทวีความเล็กลงไปทุกที

they get faster, they consume less power

พวกมันกลับรวดเร็วยิ่งขึ้น และใช้พลังงานน้อยลง

and they get cheaper.

แล้วก็มีราคาถูกลงด้วย

And it's this convergence that gives us this incredible pace.

การบรรจบเข้าหากันนี้เอง ที่มอบย่างก้าวอันแสนน่าทึ่งนี้แก่เรา

As an example:

ยกตัวอย่างเช่น

if I took the room-sized computer that sent three men to the moon and back

ถ้าผมเอาคอมพิวเตอร์ขนาดเท่าห้อง ที่ใช้สำหรับส่งคนสามคนไป-กลับดวงจันทร์

and somehow compressed it --

มาบีบอัดมันลงไปด้วยวิธีใดวิธีหนึ่ง

compressed the world's greatest computer of its day,

บีบอัดคอมพิวเตอร์ที่ดีที่สุดในโลก

so it was the same size as your smartphone --

เพื่อให้มันมีขนาดเดียวกับโทรศัพท์มือถือ

your actual smartphone,

ที่คุณ ๆ ใช้กันอยู่

that thing you spent 300 bucks on and just toss out every two years,

ชิ้นเดียวกับที่คุณจ่ายไป 300 เหรียญ แล้วโยนทิ้งกันทุก ๆ สองปีนั่นแหละ

would blow this thing away.

จะทำให้เจ้ามือถือนี่ตกกระป๋องไปเลย

You would not be impressed.

แต่คุณคงไม่ประทับใจนัก

It couldn't do anything that your smartphone does.

มันไม่สามารถทำในสิ่งที่ โทรศัพท์ของคุณทำได้

It would be slow,

มันอาจจะช้า

you couldn't put any of your stuff on it,

คุณไม่สามารถเอาอะไร ๆ ใส่เข้าไปได้

you could possibly get through the first two minutes

ถ้าคุณโชคดี คุณอาจจะดูหนังเรื่อง "วอล์กกิง เดด"

of a "Walking Dead" episode if you're lucky --

ผ่านไปได้สักสองนาทีแรก

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

The point is the progress -- it's not gradual.

ประเด็นก็คือความล้ำหน้า ไม่ได้พัฒนาค่อยเป็นค่อยไป

The progress is relentless.

ความก้าวหน้านั้นไม่เคยหยุดนิ่ง

It's exponential.

มันเพิ่มขึ้นแบบเท่าทวีคูณ

It compounds on itself year after year,

มันประกอบตัวเองเข้าด้วยกัน สั่งสมปีแล้วปีเล่า

to the point where if you compare a technology

จนถึงจุดที่ ถ้าคุณเปรียบเทียบเทคโนโลยี

from one generation to the next,

จากรุ่นหนึ่งกับอีกรุ่นหนึ่ง

they're almost unrecognizable.

เราแทบจะจำหน้าตาของมันไม่ได้

And we owe it to ourselves to keep this progress going.

และเราก็ติดหนี้ตัวเราเอง ที่จะทำให้ความล้ำหน้านี้ก้าวต่อไป

We want to say the same thing 10, 20, 30 years from now:

เราอยากจะบอกสิ่งเดียวกันนี้ ในอีก 10, 20, 30 ปีนับจากนี้ว่า

look what we've done over the last 30 years.

ลองดูสิว่าเราได้ทำอะไรไปบ้าง ตลอด 30 ปีที่ผ่านมา

Yet we know this progress may not last forever.

แม้เราจะรู้ว่า ความล้ำหน้านี้ไม่อาจคงอยู่ตลอดไป

In fact, the party's kind of winding down.

อันที่จริง งานเลี้ยงนี้เริ่มจืดจางลงแล้ว

It's like "last call for alcohol," right?

เหมือนกับ "จะงดเสริฟเหล้าแล้วนะ" ใช่ไหมครับ

If you look under the covers,

แต่หากคุณมองลอดม่านพรางตาเข้าไป

by many metrics like speed and performance,

ด้วยค่าวัดต่าง ๆ เช่นความเร็วหรือประสิทธิภาพ

the progress has already slowed to a halt.

ความล้ำหน้าได้ช้าลงจนเกือบหยุดนิ่งแล้ว

So if we want to keep this party going,

ฉะนั้น ถ้าเราอยากให้งานเลี้ยงนี้ ดำเนินต่อไป

we have to do what we've always been able to do,

เราจะต้องทำสิ่งที่เราทำได้มาตลอด

and that is to innovate.

นั่นก็คือการสร้างนวัตกรรม

So our group's role and our group's mission

ฉะนั้น บทบาทของกลุ่มเรา และภารกิจของเรา

is to innovate by employing carbon nanotubes,

คือการสร้างนวัตกรรม ด้วยการใช้ท่อนาโนคาร์บอน

because we think that they can provide a path to continue this pace.

เพราะเราคิดว่ามันสามารถมอบหนทาง เพื่อให้ย่างก้าวนี้ยังคงดำเนินต่อไปได้

They are just like they sound.

พวกมันเก็เหมือนกับชื่อแหละครับ

They're tiny, hollow tubes of carbon atoms,

พวกมันมีขนาดเล็ก เป็นท่อกลวง ของอะตอมคาร์บอน

and their nanoscale size, that small size,

และขนาดนาโนสเกลของพวกมัน ซึ่งเป็นขนาดเล็กจิ๋วนั้น

gives rise to these just outstanding electronic properties.

ทำให้เกิดคุณสมบัติทางไฟฟ้า ที่โดดเด่นเหล่านี้

And the science tells us if we could employ them in computing,

และวิทยาศาสตร์ก็บอกเราว่า ถ้าเราสามารถใช้พวกมันในคอมพิวเตอร์ได้

we could see up to a ten times improvement in performance.

เราก็จะสามารถเห็นการพัฒนา ในประสิทธิภาพถึงสิบเท่า

It's like skipping through several technology generations in just one step.

เสมือนการก้าวกระโดดผ่านยุคแห่งเทคโนโลยี ไปหลายยุคเพียงในก้าวเดียว

So there we have it.

ครับ ณ ตอนนี้

We have this really important problem

เรามีโจทย์ที่สำคัญนี้

and we have what is basically the ideal solution.

และเราก็มีสิ่งที่โดยพื้นฐานแล้ว เป็นทางแก้ไขที่ลงตัว

The science is screaming at us,

วิทยาศาสตร์กำลังแผดเสียงใส่เรา

"This is what you should be doing to solve your problem."

"นี่เป็นสิ่งที่พวกแกควรทำ เพื่อแก้ไขปัญหาของแกเอง"

So, all right, let's get started,

ฉะนั้น เอาล่ะครับ มาเริ่มกันเลย

let's do this.

จัดไปครับ

But you just run right back into that double-edged sword.

แต่คุณเพิ่งจะวิ่งกลับไปเจอดาบสองคม

This "ideal solution" contains a material that's impossible to work with.

"ทางแก้ไขที่ลงตัว" นี้ ได้ใส่วัสดุที่ไม่สามารถใช้การได้

I'd have to arrange billions of them just to make one single computer chip.

ผมต้องจัดเรียงพวกมันนับพันล้าน เพียงเพื่อสร้างไมโครชิฟแค่ชิ้นเดียว

It's that same conundrum, it's like this undying problem.

มันเป็นคำถามโลกแตก เป็นปัญหาเดียวกันที่ไม่มีวันจบสิ้น

At this point, we said, "Let's just stop.

ณ จุดนี้ เราบอกว่า "หยุดสักทีเถอะ

Let's not go down that same road.

อย่าเดินไปบนเส้นทางเดิมนั้นอีกเลย

Let's just figure out what's missing.

มาดูกันดีกว่า ว่ามีอะไรบ้างที่ขาดหายไป

What are we not dealing with?

อะไรที่เรายังไม่ได้จัดการ

What are we not doing that needs to be done?"

มีอะไรที่เราต้องทำแต่ยังไม่ได้ทำอีกไหม"

It's like in "The Godfather," right?

มันเหมือนกับ "ก๊อตฟาเธอร์" ใช่ไหมครับ

When Fredo betrays his brother Michael,

เมื่อเฟรโดหักหลังไมเคิลผู้เป็นน้อง

we all know what needs to be done.

เรารู้ดีว่าจะต้องทำอย่างไร

Fredo's got to go.

เฟรโดต้องถูกกำจัดทิ้ง

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

But Michael -- he puts it off.

แต่ไมเคิล -- ยุติสิ่งนั้น

Fine, I get it.

เอาล่ะ ผมเข้าใจแล้ว

Their mother's still alive, it would make her upset.

ถ้าแม่ของพวกเขายังมีชีวิตอยู่ เธอจะต้องเสียใจแน่

We just said,

เราก็เลยบอกว่า

"What's the Fredo in our problem?"

"เฟรโดในปัญหาของเรานั้นคืออะไร

What are we not dealing with?

อะไรที่เรายังไม่ได้จัดการ

What are we not doing,

อะไรที่เรายังไม่ได้ทำบ้าง

but needs to be done to make this a success?"

แต่ต้องทำเพื่อให้สิ่งนี้เกิดความสำเร็จ"

And the answer is that the statue has to build itself.

และคำตอบก็คือ รูปสลักนั้นต้องสร้างตัวมันขึ้นมาเอง

We have to find a way, somehow,

เราต้องหาวิถีทางใดทางหนึ่ง

to compel, to convince billions of these particles

เพื่อจะบังคับ จูงใจ อนุภาคนับพันล้าน

to assemble themselves into the technology.

ให้รวมตัวขึ้นเป็นเทคโนโลยีกันตามลำพัง

We can't do it for them. They have to do it for themselves.

เพราะเราไม่สามารถทำให้ได้ พวกมันจะต้องทำกันเอง

And it's the hard way, and this is not trivial,

และนี่เป็นวิธีการที่ยาก ซึ่งไม่ใช่เรื่องปกติทั่วไปเลย

but in this case, it's the only way.

แต่ในกรณีนี้ มันเป็นเพียงหนทางเดียว

Now, as it turns out, this is not that alien of a problem.

ครับ กลายเป็นว่า มันไม่ใช่ตัวประหลาดอะไรของปัญหา

We just don't build anything this way.

เราไม่สร้างอะไรด้วยวิธีการแบบนี้

People don't build anything this way.

คนทั่วไปไม่สร้างอะไรด้วยวิธีการแบบนี้

But if you look around -- and there's examples everywhere --

แต่ถ้าคุณมองไปรอบข้าง มันมีตัวอย่างให้เห็นอยู่ทั่วไป

Mother Nature builds everything this way.

แม่พระแห่งธรรมชาติ สร้างทุกสรรพสิ่งด้วยวิธีการนี้

Everything is built from the bottom up.

ทุกสิ่งทุกอย่างถูกสร้างขึ้น จากพื้นฐานขึ้นมา

You can go to the beach,

คุณลองไปที่ชายหาดดูได้ครับ

you'll find these simple organisms that use proteins --

แล้วคุณจะพบกับสิ่งมีชีวิตพื้นฐานที่ใช้โปรตีน

basically molecules --

ซึ่งเป็นโมเลกุลพื้นฐาน

to template what is essentially sand,

เป็นแม่แบบให้ทราย

just plucking it from the sea

เพียงแค่เก็บมันขึ้นมาจากทะเล

and building these extraordinary architectures with extreme diversity.

และสร้างสถาปัตยกรรมแสนพิเศษเหล่านี้ ที่มีความหลากหลายอย่างสุดขั้ว

And nature's not crude like us, just hacking away.

และธรรมชาติไม่ได้หยาบเช่นเรา มันละเอียดอ่อน

She's elegant and smart,

มันงามสง่าและชาญฉลาด

building with what's available, molecule by molecule,

มันสร้างสิ่งต่าง ๆ จากสิ่งที่มีอยู่แล้ว ทีละโมเลกุล

making structures with a complexity

เพื่อก่อให้เกิดโครงสร้างอันซับซ้อน

and a diversity that we can't even approach.

และความหลากหลาย ที่เราไม่อาจเทียบเคียงได้เลย

And she's already at the nano.

ธรรมชาติได้ไปถึงนาโนตั้งนานแล้ว

She's been there for hundreds of millions of years.

ธรรมชาติทำได้ในหลายร้อยล้านปีมาแล้ว

We're the ones that are late to the party.

เราต่างหากที่มางานเลี้ยงสาย

So we decided that we're going to use the same tool that nature uses,

เราจึงตกลงใจว่า จะใช้อุปกรณ์แบบเดียวกับที่ธรรมชาติใช้

and that's chemistry.

และนั่นก็คือศาสตร์ทางเคมี

Chemistry is the missing tool.

เคมีเป็นอุปกรณ์ที่หายไป

And chemistry works in this case

และเคมีใช้การได้ในกรณีนี้

because these nanoscale objects are about the same size as molecules,

เพราะวัสดุนาโนสเกลเหล่านี้ มีขนาดพอ ๆ กับโมเลกุล

so we can use them to steer these objects around,

ฉะนั้น เราจึงสามารถใช้พวกมัน ในการบังคับวัสดุเหล่านี้ได้

much like a tool.

เช่นเดียวกับการใช้อุปกรณ์

That's exactly what we've done in our lab.

นั่นเป็นสิ่งที่พวกเราทำกันในห้องทดลอง

We've developed chemistry that goes into the pile of dust,

เราได้พัฒนาศาสตร์ทางเคมี ที่ลงไปสู่กองละอองธุลี

into the pile of nanoparticles,

ลงไปสู่กองอนุภาคนาโน

and pulls out exactly the ones we need.

และดึงสิ่งที่เราต้องการออกมา

Then we can use chemistry to arrange literally billions of these particles

จากนั้น เราก็สามารถใช้เคมี ในการจัดเรียงอนุภาคมากมายมหาศาล

into the pattern we need to build circuits.

ให้อยู่ในรูปแบบ ที่เราต้องการเพื่อสร้างเป็นวงจรได้

And because we can do that,

และเพราะว่าเราทำเช่นนั้นได้

we can build circuits that are many times faster

เราก็สามารถสร้างวงจร ที่เร็วกว่าเดิมหลายเท่า

than what anyone's been able to make using nanomaterials before.

มากกว่าที่ใครเคยทำมาก่อน เพื่อสร้างโดยใช้วัสดุนาโน

Chemistry's the missing tool,

เคมีคือเครื่องมือที่หายไป

and every day our tool gets sharper and gets more precise.

และนานวัน เครื่องมือของเราก็ยิ่งคมขึ้น และแม่นยำขึ้นเรื่อย ๆ

And eventually --

ในท้ายที่สุดแล้ว

and we hope this is within a handful of years --

เราหวังว่าไม่ช้าไม่นาน

we can deliver on one of those original promises.

เราจะสามารถทำตามคำสัญญา ที่เราให้ไว้แต่ต้นได้

Now, computing is just one example.

ทีนี้ คอมพิวเตอร์เป็นเพียงตัวอย่างหนึ่ง

It's the one that I'm interested in, that my group is really invested in,

มันเป็นสิ่งที่ผมสนใจ สิ่งที่กลุ่มของผมทุ่มทุน

but there are others in renewable energy, in medicine,

แต่ยังมีสิ่งอื่น ๆ อีก เช่น พลังงานหมุนเวียน, การแพทย์

in structural materials,

วัสดุเชิงโครงสร้าง

where the science is going to tell you to move towards the nano.

ที่วิทยาศาสตร์กำลังบอกคุณว่า เรากำลังจะมุ่งสู่นาโน

That's where the biggest benefit is.

นั่นแหละที่เป็นประโยชน์สูงสุด

But if we're going to do that,

แต่ถ้าเราจะทำเช่นนั้น

the scientists of today and tomorrow are going to need new tools --

นักวิทยาศาสตร์ในปัจจุบันและในอนาคต จำต้องมีเครื่องมือใหม่

tools just like the ones I described.

เครื่องมือแบบที่ผมได้อธิบายไปแล้ว

And they will need chemistry. That's the point.

และพวกมันก็จำเป็นต้องมี "เคมี" นั่นแหละครับ ที่เป็นประเด็นสำคัญ

The beauty of science is that once you develop these new tools,

ความงดงามของวิทยาศาสตร์คือ เมื่อคุณพัฒนาเครื่องมือใหม่แล้ว

they're out there.

พวกมันก็จะเป็นที่ปรากฏ

They're out there forever,

และคงอยู่ไปตลอดกาล

and anyone anywhere can pick them up and use them,

และใครก็ตามไม่ว่าที่ไหน ก็จะสามารถนำพวกมันมาใช้ได้

and help to deliver on the promise of nanotechnology.

และช่วยให้เรารักษาสัญญา เรื่องนาโนเทคโนโลยีไว้ได้

Thank you so much for your time. I appreciate it.

ขอบคุณมากครับที่สละเวลาให้ ผมรู้สึกเป็นเกียรติมากเลยครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)