Debra Jarvis: Yes, I survived cancer. But that doesn't define me

Translator: Rawee Ma Reviewer: Splenditt Dtt

I just met you on a bus,

ดิฉันเพิ่งจะได้พบคุณบนรถบัส

and we would really like to get to know each other,

และเราก็อยากรู้จักกันมากๆนะคะ

but I've got to get off at the next stop,

แต่ดิฉันต้องลงป้ายหน้าแล้วล่ะค่ะ

so you're going to tell me three things about yourself

เช่นนั้นแล้ว

คุณช่วยเล่าเรื่องของคุณ

ให้ดิฉันฟัง

สักสามเรื่องนะคะ

that just define you as a person,

เรื่องที่บอก ถึงตัวตนของคุณ

three things about yourself

สามอย่าง ที่เกี่ยวกับคุณ

that will help me understand who you are,

ที่จะช่วยให้ดิฉันเข้าใจ ว่าคุณเป็นใครอย่างไร

three things that just get to your very essence.

สามเรื่องที่เป็นตัวตนของคุณจริงๆ

And what I'm wondering

แล้ว ดิฉันก็นึกสงสัยว่า

is, of those three things,

ในสามเรื่องนั้น

is any one of them

จะมีสักเรื่องหรือเปล่า

surviving some kind of trauma?

ที่เป็นเรื่องที่คุณรอดชีวิต จากอุบัติเหตุ

Cancer survivor, rape survivor,

รอดชีวิตจากโรคมะเร็ง รอดจากการโดนข่มขื่น

Holocaust survivor, incest survivor.

รอดชีวิตจากค่ายกักกันฆ่าล้างเผ่าพันธุ์

รอดจากการถูกล่วงละเมิดทางเพศ จากคนในครอบครัว

Ever notice how we tend to identify ourselves

เคยสังเกตุกันมั้ยคะว่า เรามักจะอธิบายตัวตนของเรา

by our wounds?

จากบาดแผลที่เรามี

And where I have seen this survivor identity

และที่ที่ ดิฉันได้เห็น ความเป็นผู้รอดชีวิตเหล่านี้

have the most consequences

แสดงออกมามากที่สุด

is in the cancer community.

ก็คือสังคมของผู้ป่วยมะเร็ง

And I've been around this community for a long time,

ตัวดิฉันเอง ก็อยู่ในสังคมนี้

มานานนะคะ

because I've been a hospice and a hospital chaplain

เพราะดิฉันเป็น อนุศาสนาจารย์

ในศูนย์ดูแลผู้ป่วย ระยะสุดท้าย

for almost 30 years.

และโรงพยาบาล

มาเกือบ 30 ปี

And in 2005, I was working at a big cancer center

ในปี 2005 ดิฉันทำงานอยู่ในศูนย์มะเร็งขนาดใหญ่

when I received the news that

ซึ่งนั่น เป็นตอนที่ดิฉันได้ทราบข่าว

my mother had breast cancer.

ว่าแม่ของดิฉันเป็นมะเร็งเต้านม

And then five days later,

และ 5 วันต่อมา

I received the news that I had breast cancer.

ดิฉันก็ได้ทราบว่า ดิฉันก็เป็นมะเร็งเต้านม

My mother and I can be competitive —

ดิฉันกับแม่ เป็นพวกชอบแข่งขันน่ะค่ะ

(Laughter) —

(หัวเราะ)

but I was really not trying to compete with her on this one.

แต่ดิฉันไม่ได้อยากจะแข่งกับแม่

ในเรื่องนี้เลยจริงๆนะคะ

And in fact, I thought, well,

อันที่จริงแล้ว คือ ดิฉันคิดว่า

if you have to have cancer,

ถ้าเกิดจะเป็นมะเร็งขึ้นมา

it's pretty convenient to be working

ก็สะดวกมากเลย ที่ได้ทำงาน

at a place that treats it.

ในที่ที่ใช้รักษามะเร็ง

But this is what I heard from a lot of outraged people.

แต่ที่ดิฉันได้ยินบ่อยๆ

จากคนที่ไม่ค่อยเข้าใจ คือ

What?

อะไรนะคะ?

You're the chaplain.

คุณเป็นอนุศาสนาจารย์นะคะ

You should be immune.

คุณน่าจะมีภูมิคุ้มกันสิคะ

Like, maybe I should have just gotten off

ถ้าเปรียบกับการขับรถ

with a warning instead of an actual ticket,

เหมือนว่า ดิฉันควรจะโดนเรียกตักเตือน

มากกว่าโดนใบสั่ง

because I'm on the force.

เพราะว่าดิฉันเป็นคนในน่ะค่ะ

So I did get my treatment at the cancer center where I worked,

แล้วดิฉันก็รักษามะเร็ง ที่ศูนย์ที่ดิฉันทำงานนั่นล่ะค่ะ

which was amazingly convenient,

ซี่งสะดวกสบายมากนะคะ

and I had chemotherapy

ดิฉันรับยาเคมีบำบัด

and a mastectomy, and a saline implant put in,

ตัดเต้านม และเสริมเต้านมโดยถุงน้ำเกลือ

and so before I say another word, let me just say right now,

และก่อนที่ดิฉัน จะพูดอะไรต่อไป

ดิฉันขอบอกก่อนเลยนะคะ

this is the fake one. (Laughter)

ข้างนี้ของปลอมค่ะ (หัวเราะ)

I have found that I need to get that out of the way,

ดิฉันรู้ว่าดิฉันต้องรีบบอกค่ะ

because I'll see somebody go

เพราะดิฉันมักจะได้ยินคนพูดว่า

"Oh, I know it's this one."

โอ้ ฉันรู้ว่าข้างนั้นล่ะ

And then I'll move or I'll gesture and they'll go,

แล้วดิฉันก็จะขยับ หรือไม่ก็ทำท่าสักอย่าง

แล้วพวกเขาก็จะ

"No, it's that one."

ไม่ๆ อีกข้างนึงต่างหาก

So now you know.

งั้นตอนนี้คุณรู้แล้วนะคะ

I learned a lot being a patient,

ดิฉันเรียนรู้เยอะเลยค่ะ จากตอนที่เป็นคนไข้

and one of the surprising things was

และสิ่งที่ทำให้ดิฉันแปลกใจก็คือ

that only a small part of the cancer experience

มีประสบการณ์แค่ส่วนน้อยเท่านั้น ของการเป็นมะเร็ง

is about medicine.

ที่เกี่ยวกับการแพทย์

Most of it is about feelings and faith

ส่วนใหญ่เป็นเรื่องของความรู้สึก และความศรัทธา

and losing and finding your identity

การสูญเสียและการค้นพบ ตัวตนของคุณ

and discovering strength

การค้นพบ ความเข้มแข็ง

and flexibility you never even knew you had.

และความสามารถในการปรับตัว ที่คุณไม่เคยรู้ว่ามี

It's about realizing that

ที่ได้ประจักษ์ว่า

the most important things in life are

สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต

not things at all, but relationships,

ไม่ใช่สิ่งของเลยค่ะ แต่เป็นความสัมพันธ์ต่างหาก

and it's about laughing in the face of uncertainty

มันเกี่ยวกับการ หัวเราะใส่หน้าความไม่แน่นอน

and learning that the way to get out of almost anything

และเรียนรู้ว่า

วิธีที่ดิฉันจะปลอดโปร่งโล่งใจเกือบที่สุด

is to say, "I have cancer."

คือการพูดว่า "ฉันเป็นมะเร็ง"

So the other thing I learned was that

และสิ่งที่ดิฉัน ได้เรียนรู้คือ

I don't have to take on "cancer survivor"

ดิฉันไม่จำเป็นต้องรับเอา ความเป็น "ผู้รอดชีวิตจากมะเร็ง"

as my identity,

มาเป็นตัวตนของดิฉัน

but, boy, are there powerful forces

แต่ว่า คุณคะ มันมีแรงผลักดันมากมาย

pushing me to do just that.

ที่จะให้ดิฉันรับมา

Now, don't, please, misunderstand me.

พวกคุณอย่าเพิ่งเข้าใจดิฉันผิดนะคะ

Cancer organizations

องกรณ์มะเร็งทั้งหลาย

and the drive for early screening

และแรงผลักดันสำหรับ

การคัดกรองโรคมะเร็งในระยะแรกเริ่ม

and cancer awareness and cancer research

การรณรงค์เรื่องโรคมะเร็ง และการวิจัยเรื่องโรคมะเร็ง

have normalized cancer,

ได้ทำให้โรคมะเร็ง กลายเป็นเรื่องธรรมดา

and this is a wonderful thing.

และนี่เป็นสิ่งที่ วิเศษมากนะคะ

We can now talk about cancer

ปัจจุบันเราสามารถ พูดถึงโรคมะเร็งได้

without whispering.

โดยที่ไม่ต้องกระซิบกระซาบ

We can talk about cancer and we can support one another.

เราสามารถคุยเรื่องโรคมะเร็งได้ และเราสามารถช่วยเหลือกันได้

But sometimes, it feels

แต่ในบางที ก็รู้สึกว่า

like people go a little overboard

บางคนก็ เยอะ เกินไปนะคะ

and they start telling us how we're going to feel.

และพวกเขาเริ่มบอกว่า เราควรจะต้องรู้สึกยังไง

So about a week after my surgery,

ประมาณหนึ่งสัปดาห์ หลังจากการผ่าตัดของดิฉัน

we had a houseguest.

เรามีแขกมาพักที่บ้าน

That was probably our first mistake.

ซึ่งนั่นน่าจะเป็นความผิดพลาด ครั้งแรกของเรา

And keep in mind that

อย่าลืมนะคะว่า

at this point in my life

ณ จุดนี้ของชีิวิตดิฉัน

I had been a chaplain for over 20 years,

ดิฉันเป็นอนุศาสนาจารย์ในโรงพยาบาล มานานกว่า 20 ปี

and issues like dying and death

และเรื่องราวเกี่ยวกับความเป็นความตาย

and the meaning of life,

ความหมายของชีวิต

these are all things I'd been yakking about forever.

เป็นเรื่องที่ดิฉันวุ่นวายด้วย มาตลอดชีวิตเลยนะคะ

So at dinner that night,

และตอนอาหารค่ำคืนนั้น

our houseguest proceeds to stretch his arms up over his head,

แขกของเราก็ยืดแขนของเขา ขึ้นเหนือศีรษะ

and say, "You know, Deb,

แล้วพูดว่า "คุณรู้มั้ย, เด๊บ,

now you're really going to learn what's important.

ตอนนี้น่ะ คุณกำลังเรียนรู้จริงๆว่า อะไรสำคัญ

Yes, you are going to make some big changes

อื้มม, คุณกำลังจะมี การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่

in your life,

ในชีวิตของคุณ,

and now you're going to start thinking about your death.

แล้ว คุณก็จะเริ่มคิดถึง ความตายของคุณเอง

Yep, this cancer is your wakeup call."

ช่าย, ที่คุณเป็นมะเร็งเนี่ย คือสัญญาณเตือนชั้นเลิศเลยนะ"

Now, these are golden words

ใช่ค่ะ นี่คือเรื่องเดี่ยวไมโครโฟน ชิ้นโบว์แดง

coming from someone who is speaking about

จากคนที่กำลังพูดถึง

their own experience,

ประสบการณ์ของตัวเอง

but when someone is telling you

แต่ว่า ถ้ามีใครบอกมาคุณ

how you are going to feel,

ว่าคุณควรจะรู้สึกว่ายังไงละคะ

it's instant crap.

มันกลายเป็นความบ้าบอ ในทันทีทันใดเลยค่ะ

The only reason I did not kill him

เหตุผลเดียวที่ดิฉัน ไม่ได้ฆ่าเขา

with my bare hands

ด้วยมือเปล่า

was because I could not lift my right arm.

เป็นเพราะว่า ดิฉันยังยกแขนขวาไม่ได้น่ะค่ะ

But I did say a really bad word to him,

แต่ดิฉันก็พูดอะไรไม่น่ารักกับเขาไปนะคะ

followed by a regular word, that —

และตามด้วยคำพูดแบบธรรมดาๆ ที่ทำให้

(Laughter) —

(หัวเราะ)

made my husband say, "She's on narcotics."

สามีดิฉันบอกเขาว่า "ภรรยาผมเมายาแก้ปวดครับ"

(Laughter)

(หัวเราะ)

And then after my treatment, it just felt like

ซึ่งหลังจากที่ดิฉัน รับการรักษาเรียบร้อยนะคะ

ดูเหมือน

everyone was telling me what my experience was going to mean.

ทุกคนจะคอยบอกดิฉันว่าประสบการณ์ ที่ดิฉันได้เจอมาเป็นยังไง

"Oh, this means you're going to be doing the walk."

"โอ้, งั้นแปลว่าคุณจะไปเดินรณรงค์ ด้วยใช่มั้ยครับ"

"Oh, this means you're coming to the luncheon."

"โอ้, งั้นแปลว่าคุณจะมาร่วม

งานเลี้ยงอาหารกลางวันใช่มั้ยคะ"

"This means you're going to be wearing

"ถ้าอย่างนั้นคุณจะต้องติด

the pink ribbon and the pink t-shirt

ริบบิ้นสีชมพู ใส่เสื้อสีชมพู

and the headband and the earrings

มีผ้าคาดหัวชมพู มีต่างหูชมพู

and the bracelet and the panties."

สร้อยคอสีชมพู แล้วก็กางเกงในสีชมพูด้วยสิ"

Panties. No, seriously, google it.

กางเกงใน พูดจริงรึเปล่าคะเนี่ย หาดูในกูเกิ้ลแล้วยังคะ

(Laughter)

(หัวเราะ)

How is that raising awareness?

อันนั้นจะช่วยณรงค์เรื่องมะเร็งยังไงคะเนี่ย

Only my husband should be seeing my panties.

สามีเป็นคนเดียวที่น่าจะได้เห็น กางเกงในของดิฉันนะคะ

(Laughter)

(หัวเราะ)

He's pretty aware of cancer already.

และเขาก็รู้เรื่องโรคมะเร็งพอสมควรแล้วค่ะ

It was at that point where I felt like, oh my God,

มันเป็นช่วงที่ดิฉันคิดว่า "พระเจ้าเจ้าคะ

this is just taking over my life.

เรื่องนี้มันขโมยชีวิตลูกไปเลยนะเจ้าคะ"

And that's when I told myself, claim your experience.

และนั่นเป็นตอนที่ดิฉันบอกตัวเองว่า

เธอต้องครอบครองประสบการณ์ของเธอสิ

Don't let it claim you.

อย่าให้มันครอบงำเธอ

We all know that

เราทุกคนต่างรู้ดีว่า

the way to cope with trauma, with loss,

วิธีที่จะรับมือกับความบาดเจ็บ สูญเสีย

with any life-changing experience,

กับประสบการณ์ต่างๆที่เปลี่ยนชีวิตเรา

is to find meaning.

คือการค้นหาความหมาย

But here's the thing:

แต่ปัญหาก็คือว่า

No one can tell us

ใครก็บอกเราไม่ได้นะคะ

what our experience means.

ว่าประสบการณ์ของเรา ตีความว่าอย่างไร

We have to decide what it means.

เราต้องตีความมันเอง

And it doesn't have to be some gigantic,

และมันก็ไม่จำเป็นต้อง เป็นประสบการณ์ที่ยิ่งใหญ่

extroverted meaning.

หรือต้องประกาศให้โลกรู้นะคะ

We don't all have to start a foundation

เราไม่จำเป็นต้องตั้งมูลนิธิ

or an organization or write a book

หรือองกรณ์ หรือเขียนหนังสือ

or make a documentary.

หรือทำสารคดีก็ได้นะคะ

Meaning can be quiet

ความหมายจะเป็นอะไรเงียบๆก็ได้

and introverted.

หรือเป็นเรื่องของเราคนเดียว

Maybe we make one small decision about our lives

บางที การตัดสินใจเล็กๆ เกี่ยวกับชีิวิตของเรา

that can bring about big change.

ก็นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่

Many years ago, I had a patient,

หลายปีก่อน คนไข้ของดิฉัน

just a wonderful young man

หนุ่มน้อยที่น่ารักมาก

who was loved by the staff,

เขาเป็นที่รักของทีมแพทย์

and so it was something of a shock to us to realize

และเราก็ตกใจมาก

ที่ได้ทราบว่า

that he had no friends.

เขาไม่มีเพื่อนเลย

He lived by himself,

เขาอยู่คนเดียวนะคะ

he would come in for chemotherapy by himself,

มารับยาเคมีบำบัดคนเดียว

he would receive his treatment,

เขาจะมารับการรักษา

and then he'd walk home alone.

และเดินกลับบ้านคนเดียว

And I even asked him. I said, "Hey,

ดิฉันจึงพูดกับเขาว่า "ตัวเธอ

how come you never bring a friend with you?"

ทำไมถึงไม่เคยพาเพื่อนมาด้วยเลยละจ๊ะ"

And he said, "I don't really have any friends."

เขาพูดว่า "ผมไม่ค่อยมีเพื่อนหรอกฮะ"

But he had tons of friends on the infusion floor.

แต่เขามีเพื่อนเยอะนะคะ ที่ชั้นให้ยาทางเส้นเลือด

We all loved him, and people were going in and out of his room all the time.

เรารักเขากันทุกคนค่ะ มีคนเดินเข้าออกห้องเขาตลอดเวลา

So at his last chemo,

และ ตอนที่เขามารับ ยาเคมีบำบัดครั้งสุดท้าย

we sang him the song

พวกเราร้องเพลงให้เขา

and we put the crown on his head and we blew the bubbles,

เราสวมมงกุฏให้เขา เป่าฟองลูกโป่ง

and then I asked him, I said,

และดิฉันก็ถามเขาว่า

"So what are you going to do now?"

"หลังจากนี้ เธอจะทำอะไรต่อล่ะ"

And he answered,

และเขาก็ตอบว่า

"Make friends."

"หาเพื่อนฮะ"

And he did.

และเขาก็ทำได้ค่ะ

He started volunteering and he made friends there,

เขาเริ่มทำงานอาสาสมัคร และรู้จักเพื่อนใหม่ที่นั่น

and he began going to a church and he made friends there,

เขาเริ่มไปโบสถ์ และมีเพื่อนใหม่ที่โบสถ์

and at Christmas he invited my husband and me to a party in his apartment,

เขาเชิญดิฉันกับสามีไปงานเลี้ยง คริสมาสต์ที่อพาร์ตเมนต์

and the place was filled with his friends.

ที่นั่นมีเพื่อนของเขา อยู่เต็มเลยค่ะ

Claim your experience.

จงครอบครองประสบการณ์

Don't let it claim you.

อย่าให้มันครอบงำคุณ

He decided that the meaning of his experience

เขาตัดสินใจว่า ประสบการณ์นี้ของเขา

was to know the joy of friendship,

คือการได้เรียนรู้ ความสุขของมิตรไมตรี

and then learn to make friends.

และเรียนรู้จะมีเพื่อนใหม่ๆ

So what about you?

แล้วคุณละคะ

How are you going to find meaning

คุณจะหาความหมาย

in your crappy experience?

จากประสบการณ์ห่วยแตกของคุณอย่างไร

It could be a recent one,

อาจจะเป็นเรื่องล่าสุดก็ได้

or it could be one that you've been carrying around

หรืออาจจะเป็นเรื่องที่คุณแบกไว้

for a really long time.

มาแสนนาน

It's never too late to change what it means,

มันไม่สายเกินไปหรอกค่ะ ที่จะเปลี่ยนความหมาย

because meaning is dynamic.

เพราะความหมาย เป็นสิ่งที่ลื่นไหล

What it means today

ความหมายอย่างหนึ่งวันนี้

may not be what it means a year from now,

ใน 1 ปีให้หลัง อาจไม่เหมือนเดิม

or 10 years from now.

หรืออีก 10 ปี จากนี้ไป

It's never too late to become someone other

มันไม่สายเกินไปที่จะเป็นอะไรที่มากกว่า

than simply a survivor.

แค่ ผู้รอดชีวิต

Hear how static that word sounds?

ฟังดูสิคะว่าคำนี้มันแน่นิ่งแค่ไหน

Survivor.

ผู้รอดชีวิต

No movement, no growth.

ไม่มีการเคลื่อนไหว ไม่มีการเติบโต

Claim your experience.

จงครอบครองประสบการณ์

Don't let it claim you, because if you do,

อย่าให้มันครอบงำคุณ เพราะถ้าคุณปล่อยให้เป็นเช่นนั้น

I believe you will become trapped,

ดิฉันมั่นใจ ว่าคุณจะติดกับดัก

you will not grow, you will not evolve.

คุณจะไม่เติบโต ไม่พัฒนา

But of course, sometimes it's not outside pressures

ใช่ค่ะ ในบางครั้ง มันก็ไม่ใช่แรงกดดันภายนอกหรอกค่ะ

that cause us to take on that identity of survivor.

ที่ทำให้เรายอมรับตัวตน ของการเป็นผู้รอดชีวิต

Sometimes we just like the perks.

บางครั้ง เราก็ชอบที่จะเป็นจุดสนใจ

Sometimes there's a payoff.

บางคราว มันก็เป็นรางวัล

But then we get stuck.

แต่แล้ว เราก็จะติดอยู่ตรงนั้น

Now, one of the first things I learned

สิ่งแรกๆ ที่ดิฉันได้เรียนรู้

as a chaplain intern was the three C's

ตอนเป็นอนุศาสนาจารย์ฝึกหัด คือ 3 อ.

of the chaplain's job:

ในอาชีพอนุศาสนาจารย์

Comfort, clarify and, when necessary, confront

(ความ)อบอุ่นใจ (การ)อธิบาย และถ้าหากจำเป็น

ก็ให้(พูด)อัดไปตรงๆ

or challenge.

หรือให้ท้าทายความคิด

Now, we all pretty much love the comforting

เราทุกคนชอบความอุ่นใจ

and the clarifying.

และการอธิบายนะคะ

The confronting, not so much.

แต่ไม่ค่อยชอบ การที่ต้องอัดกันตรงๆ สักเท่าไหร่

One of the other things that I loved

อย่างหนึ่งที่ดิฉันชอบมาก

about being a chaplain was

จากการทำงานเป็นอนุศาสนาจารย์ ก็คือ

seeing patients a year, or even several years

การได้เจอคนไข้ สักปีหรือหลายๆปี

after their treatment, because

หลังจากที่จบการรักษา

it was just really cool to see how they had changed

นั่นเพราะว่า

มันยอดเยี่ยมมากเลยค่ะ

and how their lives had evolved

ที่ได้เห็นพวกเขาเปลี่ยนแปลง

เห็นว่าชีวิตพวกเขา ดีขึ้นอย่างไร

and what had happened to them.

และได้รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้น กับพวกเขาบ้าง

So I was thrilled one day

มีวันหนึ่งค่ะ ที่ดิฉันปลื้มใจมาก

to get a page down into the lobby of the clinic

มีข้อความแจ้งให้ดิฉันลงไป ที่ชั้นล็อบบี้ของคลินิก

from a patient who I had seen the year before,

ซึ่งข้อความนี้มาจากคนไข้ ที่ดิฉันเคยพบเมื่อหลายปีก่อน

and she was there with her two adult daughters,

เธอมากับลูกสาวสองคน ที่โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว

who I also knew, for her one year follow-up exam.

ซึ่งดิฉันก็รู้จักจากช่วงหนึ่งปีนี้ ที่มาตรวจติดตามการรักษา

So I got down to the lobby, and they were ecstatic

ดิฉันก็ลงไปที่ล็อบบี้ค่ะ ตอนนั้นพวกเขากำลังแฮปปี้มากๆ

because she had just gotten all of her test results back

เพราะคนไข้เพิ่งได้ทราบ ผลการตรวจทั้งหมด

and she was NED: No Evidence of Disease.

และเธอ ม.พ.ห.ร. ไม่พบหลักฐานของโรค

Which I used to think meant Not Entirely Dead.

ซึ่งดิฉันเคยคิดว่าแปลว่า ไม่ตายพรุ่งนี้หรือมะรืน

So they were ecstatic, we sat down to visit,

คือพวกเขาก็แฮปปี้มากค่ะ เราเลยนั่งคุยกัน

and it was so weird, because

และมันก็แปลกมากนะคะ เพราะว่า

within two minutes, she started retelling me the story

ใน 2 นาทีที่เราเริ่มคุยกัน

คนไข้ก็เริ่มเล่าเรื่องเก่าๆให้ดิฉันฟัง

of her diagnosis and her surgery and her chemo,

ว่าเธอรู้ว่าเธอเป็นมะเร็งได้อย่างไร

การผ่าตัดและยาเคมีบำบัดเป็นอย่างไร

even though, as her chaplain, I saw her every week,

ทั้งๆที่ดิฉันเป็นอนุศาสนาจารย์ ที่เจอเธอทุกสัปดาห์

and so I knew this story.

ทั้งๆที่ดิฉันก็รู้เรื่องนี้นะคะ

And she was using words like suffering,

และเธอเลือกใช้คำเช่นว่า ทนทุกข์ทรมาน

agony, struggle.

สุดแสนเศร้าหมอง ต้องตรากตรำ

And she ended her story with,

และเธอก็ลงท้าย เรื่องของเธอด้วย

"I felt crucified."

"ฉันรู้สึกเหมือนโดนตรึงกางเขน"

And at that point, her two daughters got up and said,

และตอนนั้นเองค่ะ ที่ลูกสาวของเธอ ลุกขึ้นและบอกว่า

"We're going to go get coffee."

"ไปซื้อกาแฟก่อนนะคะ"

And they left.

แล้วก็ไปค่ะ

Tell me three things about yourself before the next stop.

เล่าให้ดิฉันฟังสักสามเรื่อง ก่อนจะถึงป้ายหน้าสิคะ

People were leaving the bus before she even got

หลายๆคนลุกออกไปก่อน ที่เธอจะเล่าถึง

to number two or number three.

เรื่องที่สอง ที่สาม

So I handed her a tissue,

ดิฉันก็เลยยื่นทิชชู่ให้

and I gave her a hug,

และกอดเธอ

and then, because I really cared for this woman,

เพราะดิฉันรู้สึกเป็นห่วงเธอมาก

I said,

ดิฉันเลยบอกเธอว่า

"Get down off your cross."

"ลงมาจากไม้กางเขนสิคะ"

And she said, "What?"

และเธอพูดว่า "ว่าอะไรนะคะ"

And I repeated, "Get down off your cross."

ดิฉันก็เลยพูดซ้ำ "ลงมาจากไม้กางเขนเถอะค่ะ"

And to her credit, she could talk about her reasons

มันเป็นเครดิตของเธอนะคะ เธอสามารถอ้างเหตุผล

for embracing and then clinging to this identity.

ที่จะรับเอาตัวตนนี้และยึดมันไว้

It got her a lot of attention.

เพราะมันทำให้เธอเป็นจุดสนใจ

People were taking care of her for a change.

หลายๆคนดูแลเธอเพื่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลง

But now, it was having the opposite effect.

แต่ตอนนี้ ผลลัพท์มันตรงกันข้ามค่ะ

It was pushing people away.

มันเป็นการผลักไสคนอื่นๆออกไป

People kept leaving to get coffee.

หลายๆคนจึงเลือกเดินออกไปซื้อกาแฟ

She felt crucified by her experience,

เธอรู้สึกว่าเธอโดนตรึงกางเขน จากประสบการณ์ของเธอ

but she didn't want to let that crucified self die.

แต่เธอไม่ยอมปล่อยให้ตัวเธอ ที่โดนตรึงกางเขนนั้นตาย

Now, perhaps you are thinking

ตอนนี้ คุณอาจจะรู้สึกว่า

I was a little harsh with her,

ดิฉันอาจจะโหดกับเธอไปสักหน่อย

so I must tell you that

ดิฉันขอบอกกับพวกคุณว่า

I was speaking out of my own experience.

ดิฉันพูดจากประสบการณ์ตรงค่ะ

Many, many years before,

หลายปีก่อน

I had been fired from a job that I loved,

ดิฉันโดนไล่ออก จากงานที่ดิฉันรัก

and I would not stop talking about my innocence

และดิฉันไม่เคยหยุดเล่าถึง ความบริสุทธิ์ของตัวเอง

and the injustice and the betrayal and the deceipt,

และความอยุติธรรม การหักหลัง และความหลอกลวง

until finally, just like this woman,

จนในที่สุด เหมือนเธอคนนี้เลยค่ะ

people were walking away from me,

หลายๆคนเลือกจะเดินหนีดิฉัน

until I finally realized

จนเมื่อดิฉันคิดได้ว่า

I wasn't just processing my feelings,

ดิฉันไม่ได้แค่กำลัง ประมวลความรู้สึกของตัวเอง

I was feeding them.

แต่ดิฉันกำลังให้อาหารพวกมัน

I didn't want to let that crucified self die.

ดิฉันไม่ต้องการให้ตัวดิฉัน ที่โดนตรึงกางเขนตาย

But we all know that with any resurrection story,

เราทุกคนก็คงรู้ว่า การจะฟื้นคืนชีพได้นั้น

you have to die first.

เราจำเป็นต้องตายก่อนนะคะ

The Christian story,

เรื่องเล่าของคริสต์ชน กล่าวว่า

Jesus was dead a whole day in the tomb

พระเยซูสิ้นพระชนม์ในสุสาน อยู่หนึ่งวันเต็มๆ

before he was resurrected.

ก่อนที่จะฟื้นคืนพระชนม์

And I believe that for us,

และดิฉันเชื่อว่า สำหรับเรา

being in the tomb

การอยู่ในสุสาน

means doing our own deep inner work

อาจหมายถึงการพิจารณาจิตใจอย่างหนัก

around our wounds

ในเรื่องแผลของเรา

and allowing ourselves to be healed.

และยอมให้ตัวเรา ได้รับการเยียวยา

We have to let that crucified self die

เราต้องยอมให้ ตัวเรา ที่โดนตรึงกางเขนนั้น ตายไป

so that a new self, a truer self,

เพื่อที่ตัวตนใหม่ ตัวตนจริงแท้ของเรา

is born.

จะได้ถือกำเนิด

We have to let that old story go

เราต้องยอมปล่อย เรื่องเก่าๆทิ้งไป

so that a new story, a truer story,

เพื่อให้เรื่องใหม่ เรื่องที่แท้จริงยิ่งกว่า

can be told.

ได้ถูกกล่าวถึง

Claim your experience. Don't let it claim you.

จงครอบครองประสบการณ์ อย่าให้มันครอบงำคุณ

What if there were no survivors,

ถ้าหาก ไม่มี ผู้รอดชีวิตละคะ

meaning, what if people decided

หมายถึง ถ้าหากหลายๆคน ตัดสินใจ

to just claim their trauma as an experience

ตีความการบาดเจ็บ เป็นเพียง ประสบการณ์

instead of taking it on as an identity?

แทนที่จะให้มันกลายเป็น ตัวตน

Maybe it would be the end of being

นั่นอาจจะเป็น จุดสิ้นสุด

trapped in our wounds

ของการติดอยู่ในบาดแผลของเรา

and the beginning of amazing

และเป็นการเริ่มต้นที่เยี่ยมยอด

self-exploration and discovery and growth.

ของการสำรวจตัวเอง การค้นพบ และการเติบโต

Maybe it would be the start of defining ourselves

มันอาจจะเป็นการเริ่มต้น การนิยามตัวเรา

by who we have become

ด้วยตัวตนเราได้เป็น

and who we are becoming.

และตัวตนที่เราจะเป็นได้ในกาลถัดไป

So perhaps survivor was not

บางที การเป็นผู้รอดชีวิต อาจจะไม่ใช่

one of the three things that you would tell me.

หนึ่งในสามเรื่อง ที่คุณอยากเล่าให้ดิฉันฟัง

No matter.

ไม่เป็นไรค่ะ

I just want you all to know that

ดิฉันขอบอกกับพวกคุณทุกคนว่า

I am really glad that we are on this bus together,

ดิฉันรู้สึกยินดีมาก ที่เราได้ขึ้นรถบัสคันเดียวกัน

and this is my stop.

และดิฉันต้องลงป้ายนี้แล้วล่ะค่ะ

(Applause)

(ปรบมือ)