Debra Jarvis: Yes, I survived cancer. But that doesn't define me

Translator: Rajagopal v Reviewer: Vijaya Sankar N

I just met you on a bus,

நான் உங்களை ஒரு பேருந்தில் சந்திக்கிறேன்,

and we would really like to get to know each other,

ஒருவரையொருவர் அறிந்து கொள்ள விருப்பம்

but I've got to get off at the next stop,

நான் அடுத்த ஸ்டாப்பில் இறங்க வேண்டுமே!

so you're going to tell me three things about yourself

அதனால் உங்களைப் பற்றி மூன்று விஷயங்கள் சொல்லப்போகிறீர்கள்

that just define you as a person,

ஒரு நபராக உங்கள் அடையாளம் காண,

three things about yourself

மூன்று விஷயங்கள் மூலம்

that will help me understand who you are,

உங்களை புரிந்துகொள்ள உதவும்.

three things that just get to your very essence.

சாராம்சமான அந்த மூன்று விஷயங்கள்.

And what I'm wondering

அந்த மூன்று விஷயங்கள்

is, of those three things,

என்னவாக இருக்கும் என்று வியக்கிறேன்.

is any one of them

அதில் ஏதாவது ஒன்று

surviving some kind of trauma?

ஏதாவது விபத்திலிருந்து பிழைத்ததா

Cancer survivor, rape survivor,

கான்ஸரிலிருந்து , கறபழிப்பிலிருந்து

Holocaust survivor, incest survivor.

சமூக அநீதிகள், முறையற்ற கலவிலிருந்து பிழைத்தவரா.

Ever notice how we tend to identify ourselves

கவனித்திருக்கீர்களா, நாம் நம்மை எவ்வாறு அடையாளம் காட்ட முயற்சிக்கிறோம்

by our wounds?

நம்முடைய காயங்கள் மூலமா?

And where I have seen this survivor identity

இந்தப் பிழைத்ததர்கான அடையாளம்

have the most consequences

அதிகமாக புற்று நோய்

is in the cancer community.

தாக்கியவர் சமூகத்தில் கண்டிருக்கிறேன்.

And I've been around this community for a long time,

இந்த சமூகத்தில் வெகு நாளாக இருந்திருக்கிறேன்

because I've been a hospice and a hospital chaplain

நான் மருத்துவமனை புரோகிதை

for almost 30 years.

கிட்டத்தட்ட 30 வருடங்களாக.

And in 2005, I was working at a big cancer center

2005ல் ஒரு பெரிய புற்று நோய மையத்தில் பணி செய்து கொண்டிருந்தேன்

when I received the news that

அப்பொழுது எனக்கு கிடைத்த செய்தி

my mother had breast cancer.

என் தாய்க்கு மார்பில் புற்று நோய் என்று.

And then five days later,

அதற்கு ஐந்து நாட்களுக்குப் பிறகு,

I received the news that I had breast cancer.

எனக்கு கிடைத்த செய்தி எனக்கும் மார்பில் புற்று நோய் என்று

My mother and I can be competitive —

என் தாயுடன் நான் போட்டியிட முடியும்

(Laughter) —

(சிரிப்பு)

but I was really not trying to compete with her on this one.

ஆனால் இந்த விஷயத்தில் போட்டி போட முயலவில்லை.

And in fact, I thought, well,

உண்மையில் நான் இப்படி நினைத்தேன்

if you have to have cancer,

உங்களுக்கு புற்று நோய் நோயிருந்தால்

it's pretty convenient to be working

வெகு சௌகரியம், உங்களுக்கு சிகிச்சை அளிக்கும்

at a place that treats it.

சிகிச்சை மையத்தில் பணி புரிந்தால்.

But this is what I heard from a lot of outraged people.

ஆனால் பாதிக்கப்பட்ட பலர் இதை தான் சொல்ல கேட்டிருக்கிறேன்.

What?

என்ன?

You're the chaplain.

நீ புரோகிதையல்லவா,

You should be immune.

எதையும் தாங்கும் திறன் உன்னிடம் இருக்கவேண்டும்.

Like, maybe I should have just gotten off

நான் அதை அப்படியே விட்டுருக்க வேண்டும்,

with a warning instead of an actual ticket,

உண்மையான அணுகலுக்கு பதிலாக எச்சரிக்கை,

because I'm on the force.

ஏனெனில் நான் தள்ளப்பட்டிருக்கிறேன்.

So I did get my treatment at the cancer center where I worked,

என் பணி செய்துகொண்டே புற்று நோய் மையத்திலேயே சிகிச்சை பெற்றேன்

which was amazingly convenient,

மிக சௌகரியமாக இருந்தது,

and I had chemotherapy

மற்றும் கீமோ சிகிச்சையும் பெற்றேன்.

and a mastectomy, and a saline implant put in,

மார்பு அகற்றப்பட்டு உள்வைப்பு இடப்பட்டது,

and so before I say another word, let me just say right now,

இப்பொழுதே சொல்லி விடுகிறென்

this is the fake one. (Laughter)

இது பொய்யானது. (சிரிப்பு)

I have found that I need to get that out of the way,

இதைத் துறப்பது தேவையென கண்டு கொண்டேன்

because I'll see somebody go

ஏனெனில் சிலர் சொல்வதைக் கேட்டிருக்கிறென்

"Oh, I know it's this one."

" ஓ, எனக்குத் தெரியும், இது இது தான்"

And then I'll move or I'll gesture and they'll go,

பிறக நான் நகர்ந்த பிறகு

"No, it's that one."

"இல்லை, இது அது தான் "

So now you know.

ஆக இப்பொழுது உங்களுக்கு தெரிந்து விட்டது.

I learned a lot being a patient,

ஒரு நோயாளியாக நான் கற்றுக் கொண்டது ஏராளம்

and one of the surprising things was

அதில் ஒரு ஆச்சரியமான விஷயம்

that only a small part of the cancer experience

புற்று நோய் நோய் அனுபவத்தின் ஒரு சிறிய பகுதி

is about medicine.

மருந்தைப் பற்றியதே.

Most of it is about feelings and faith

அதிகமாக உணர்வு மற்றும் நம்பிக்கையை பற்றியும்

and losing and finding your identity

உங்கள் அடையாளத்தை இழந்து பெறுவது பற்றியும்

and discovering strength

உங்கள் சக்தியை உணர்வது பற்றியும்

and flexibility you never even knew you had.

நீங்கள் அறியா உங்கள் நெகிழ்வு பற்றியும்தான்.

It's about realizing that

நீங்கள் புரிந்து கொள்ளவேண்டியது

the most important things in life are

உங்கள் வாழ்க்கையில் மிக முக்கியமான

not things at all, but relationships,

விஷயங்களல்ல ஆனால் உறவுகள்,

and it's about laughing in the face of uncertainty

நிச்சயமின்மை கண்டு நல்குவது அது.

and learning that the way to get out of almost anything

மற்றும் எதிலிருந்தும் தப்பிக்க கற்றுக் கொள்வது

is to say, "I have cancer."

"எனக்கு புற்று நோய்" என்று சொல்லவவதே.

So the other thing I learned was that

நான் கற்ற மற்றொரு விஷயம்

I don't have to take on "cancer survivor"

நான் "புற்று நோயிலிருந்து தப்பியயவர்" என்ற

as my identity,

அடையாளத்தை எடுத்துக் கொள்ளத் தேவையில்லை.

but, boy, are there powerful forces

ஆனால் பாருங்கள், எல்லாமே சக்தியுடன் என்னை

pushing me to do just that.

அங்குதான் தள்ளப் பார்த்தன.

Now, don't, please, misunderstand me.

என்னைத் தவறாகப் புரிந்து கொள்ளாதீர்கள்.

Cancer organizations

புற்று நோய் ஸ்தாபனங்கள்

and the drive for early screening

வருமுன் தடுப்புக்கான முனைப்புகள்

and cancer awareness and cancer research

புற்று நோய் விழிப்புணர்வு மற்றும் ஆராய்ச்சி

have normalized cancer,

புற்று நோயயை சாதாரணமாக்கி விட்டன,

and this is a wonderful thing.

இது மிகச் சிறந்த விஷயம்.

We can now talk about cancer

இப்பொழுது புற்று நோயயைப் பற்றி

without whispering.

மெதுவாக பேச தேவையில்லை.

We can talk about cancer and we can support one another.

ஒருவருக்கொருவர் ஆதரவாக பேசிக் கொள்ளலாம்

But sometimes, it feels

ஆனால் நான் நினைக்கிறேன் சில சமயங்களில்

like people go a little overboard

மக்கள் செய்வது சற்று அதிகம்

and they start telling us how we're going to feel.

நாம் எப்படி உணரவேண்டுமென சொல்கிறார்கள்

So about a week after my surgery,

என் சர்ஜரி முடிந்து ஒரு வாரமிருக்கும்

we had a houseguest.

எங்கள் வீட்டிற்கு ஒரு விருந்தாளி வந்தார்

That was probably our first mistake.

அது தான் நாங்கள் செய்த முதல் தவறு.

And keep in mind that

இதைச் சற்று நினைவில் கொள்ளுங்கள்

at this point in my life

என் வாழக்கையின் இந்த சமயத்தில்

I had been a chaplain for over 20 years,

நான் 20 வருடங்களாக புரோகிதையாக இருக்கிறேன்

and issues like dying and death

மரணம், மரணமடைதல் போன்ற பிரச்சினைகள்

and the meaning of life,

மேலும் வாழ்வின் பொருள் ஆகியவை

these are all things I'd been yakking about forever.

நான் எப்பொழுதும் பேசும் விஷயங்கள் தான்

So at dinner that night,

ஆக அன்று இரவு விருந்தின் போது

our houseguest proceeds to stretch his arms up over his head,

என் விருந்தாளி கைகளைத் தூக்கிக் கொண்டு

and say, "You know, Deb,

பேசுகிறார், " இங்கெ பார், டெப், இப்பொழுது

now you're really going to learn what's important.

நீ முக்கியமானதைக் கற்றுக் கொள்ள வெண்டும்

Yes, you are going to make some big changes

ஆம், சில பெரிய மாற்றங்கள் செய்ய வேண்டும்

in your life,

உன் வாழ்க்கையில்

and now you're going to start thinking about your death.

உன் மரணத்தைப் பற்றி எண்ணத் தொடங்க வேண்டும்

Yep, this cancer is your wakeup call."

ஆம், இந்த புற்று நோய் உனக்கு எழுப்பு மணி

Now, these are golden words

ஆகா, தங்கமான வார்த்தைகள்

coming from someone who is speaking about

அவைகள் , பேசுபவரின்

their own experience,

சொந்த அனுபவத்திலிருந்து என்றால் மட்டுமே.

but when someone is telling you

ஆனால் ஒருவர் உங்களிடம் நீங்கள்

how you are going to feel,

எப்படி உணர வேண்டுமென்று சொன்னால்

it's instant crap.

அது சுத்த குப்பை.

The only reason I did not kill him

அவனைக் கையாலேயே

with my bare hands

கொல்லாததற்கு ஒரே காரணம்

was because I could not lift my right arm.

என் வலது கையைத் தூக்க முடியவில்லை.

But I did say a really bad word to him,

ஆனால் திட்டித் தீர்த்து விட்டேன்

followed by a regular word, that —

எல்லாக் கெட்ட வார்த்தைகளாலேயும்.

(Laughter) —

(சிரிப்பு)

made my husband say, "She's on narcotics."

நான் போதையில் இருக்கிறென்

(Laughter)

என்று என் கணவரைச் சொல்ல வைத்தது.

And then after my treatment, it just felt like

என் சிகிச்சைக்குப் பிறகு எல்லோரும் என்

everyone was telling me what my experience was going to mean.

அனுபவத்தின் பொருள் என்னவென்று சொன்னார்கள்

"Oh, this means you're going to be doing the walk."

ஓ, நீ நடைகளுக்கு போக வேண்டும்

"Oh, this means you're coming to the luncheon."

ஓ, நீ விருந்துகளுக்கு வர வேண்டும்

"This means you're going to be wearing

ஓ, நீ ஊதா ரிப்பனையும் ஊதா டீ ஷர்ட்டையும்

the pink ribbon and the pink t-shirt

அணிந்து கொள்ள வேண்டுமே

and the headband and the earrings

தலை வளையத்தையும் காதணிகளையும்

and the bracelet and the panties."

ப்ரேஸ்லெட்டுகளையும் மேலும் உள்ளாடையையும்."

Panties. No, seriously, google it.

உள்ளாடையா, இல்லை கூகுள் பண்ணிப் பாருங்கள்

(Laughter)

(சிரிப்பு)

How is that raising awareness?

இதுவா விழிப்புணர்வு ஏற்படுத்தும் முறை?

Only my husband should be seeing my panties.

உள்ளாடையை கணவர் மட்டுமே காண வேண்டும்

(Laughter)

(சிரிப்பு)

He's pretty aware of cancer already.

அவருக்கு புற்று நோய் பற்றி ஏற்கெனவே தெரியும்

It was at that point where I felt like, oh my God,

"ஐயோ, கடவுளே !" என்றிருந்தது அப்போது

this is just taking over my life.

இது என் வாழ்க்கையைப் பறித்துக் கொள்கிறதே

And that's when I told myself, claim your experience.

"அப்போது சொல்லிக் கொண்டேன் " அனுபவம்

Don't let it claim you.

உன்னது. அது உன்னை ஆகரமிக்கக் கூடாது

We all know that

நம் எல்லோருக்கும் தெரியும்

the way to cope with trauma, with loss,

இழப்பையும், விபத்தையும் சமாளிக்க வழி

with any life-changing experience,

எந்த வாழ்க்கையையே மாற்றும் அனுபவத்தையும்

is to find meaning.

அதில் ஒரு அர்த்தம் காண

But here's the thing:

ஆனால் இதோ பாருங்கள்

No one can tell us

ஒருவரும் நமக்கு சொல்லக் கூடாது

what our experience means.

நம் அனுபவத்தின் பொருள் என்னவென்று.

We have to decide what it means.

அதன் பொருளை நாம் தீர்மானிக்க வேண்டும்.

And it doesn't have to be some gigantic,

அது ஒன்றும் ஒரு பெரிய வெளிப்படையான

extroverted meaning.

பொருளாக இருக்க வேண்டாம்

We don't all have to start a foundation

நாம் தொடங்க வேண்டாம் ஒரு மையத்தை அல்லது

or an organization or write a book

ஸ்தாபனத்தை, , புத்தகமும் எழுத வேண்டாம்

or make a documentary.

டாகுமெண்டரியும் எடுக்க வேண்டாம்

Meaning can be quiet

அர்த்தம் அமைதியானதாக இருக்கலாம்

and introverted.

உள்ளடங்கியதாக இருக்கலாம்

Maybe we make one small decision about our lives

நம் வாழ்க்கையின் ஒரு சிறிய தீர்மானம்

that can bring about big change.

பெரிய மாற்றத்தைக் கொண்டு வரலாம்.

Many years ago, I had a patient,

பல வருடங்களுகு முன் எனக்கு ஒரு நோயாளி

just a wonderful young man

மிக அற்புதமான மனிதர்

who was loved by the staff,

பணியாளர்கள் எல்லோருக்கும் அவரை பிடிக்கும்

and so it was something of a shock to us to realize

எங்களுக்கு அதிர்ச்சி, அவருக்கு

that he had no friends.

நண்பர்களே இல்லையென்று தெரிந்ததும்.

He lived by himself,

அவன் தனியாகவே வாழ்ந்து கொண்டிருந்தான்

he would come in for chemotherapy by himself,

கீமோ சிகிச்சைக்கு தனியாகவே வருவான்

he would receive his treatment,

சிகிச்சை பெறுவான்

and then he'd walk home alone.

தனியாகவே திரும்பிச் செல்வான்

And I even asked him. I said, "Hey,

நான் அவனிடம் கேட்கவே செய்தேன் "ஹே!

how come you never bring a friend with you?"

ஏன் உன்னுடன் நண்பர்கள் யாரும் வருவதில்லை?"

And he said, "I don't really have any friends."

அவன் சொன்னான்: "எனக்கு நண்பர்களே இல்லை"

But he had tons of friends on the infusion floor.

ஆனால் சிகிச்சை அறையில் எண்ணிமுடியா நண்பர்கள்

We all loved him, and people were going in and out of his room all the time.

எங்கள் எல்லோருக்கும் பிடிக்கும் அவனை

So at his last chemo,

ஆகையால் அவன் கடைசி கீமோவின்போது அவனுக்கு

we sang him the song

ஒரு பாட்டு பாடினோம்

and we put the crown on his head and we blew the bubbles,

தலையில் கிரீடம் வைத்து குமிழ்கள் ஊதினோம்

and then I asked him, I said,

பிறகு அவனிடம் கேட்டேன்

"So what are you going to do now?"

"இன்மேல் என்ன பண்ணப் போகிறாய்"

And he answered,

அவன் பதிலளித்தான்

"Make friends."

" நண்பர்கள் சேர்த்துக் கொள்வேன்

And he did.

அப்படியே சொன்னதைச் செய்தான்

He started volunteering and he made friends there,

தொண்டுகள் செய்து நண்பர்கள் சேர்த்தான்.

and he began going to a church and he made friends there,

சர்ச்சுக்குச் சென்று அங்கும் பிடித்தான்

and at Christmas he invited my husband and me to a party in his apartment,

இருவருக்கும் Xmas விருந்து அளித்தான்.

and the place was filled with his friends.

அவன் வீடு நண்பர்களால் நிறைந்திருந்தது.

Claim your experience.

உங்கள் அநுபவங்களை ஏற்றுக் கொள்ளுங்கள்

Don't let it claim you.

அவைகள் உங்களை ஆக்ரமிக்க வேண்டாம்

He decided that the meaning of his experience

அவன் தன் அனுபவத்தின் பொருளை தீர்மானித்தான்

was to know the joy of friendship,

நட்பின் மகிழ்ச்சியைப் புரிந்து கொள்ள.

and then learn to make friends.

நண்பர்களைச் சேர்த்துக் கொள்ள.

So what about you?

நீங்கள் என்ன செய்யப் போகிறிர்கள் ?

How are you going to find meaning

எப்படி அர்த்தம் கண்டு பிடிப்பீர்கள்

in your crappy experience?

உங்கள் துயர அனுபவங்களுக்கு ?

It could be a recent one,

அது அண்மையில் நடந்ததாக இருக்கலாம்

or it could be one that you've been carrying around

அல்லது நீங்கள் நெடு நாட்களாக

for a really long time.

சுமந்து கொண்டிருப்பவையாக இருக்கலாம்

It's never too late to change what it means,

அதன் பொருளை என்றும் நீங்கள் மாற்றலாம்

because meaning is dynamic.

ஏனெனில் பொருள் மாறிக் கொண்டே இருக்கும்

What it means today

இன்றைய அதன் அர்த்தம்

may not be what it means a year from now,

அடுத்த வருடம் வேறாக ஆகலாம்

or 10 years from now.

பத்து வருடங்கள் பொறுத்து இன்னும் வேறாக

It's never too late to become someone other

கால வரையே இல்லை இன்னொருவராக ஆக

than simply a survivor.

"பிழைத்தவர்" என்பதிலிருந்து வேறாக இருக்க

Hear how static that word sounds?

அந்த ஒலி எவ்வளவு மோசமாக இருக்கிறது,?

Survivor.

"பிழைத்தவர்" என்ற அடையாளம் .

No movement, no growth.

இயக்கம் இல்லையென்றால் வளர்ச்சியில்லை

Claim your experience.

உங்கள் அனுபவத்தை ஒப்புக் கொள்ளுங்கள்

Don't let it claim you, because if you do,

ஆனால் அது உங்களை ஆட்சி செய்ய வேண்டாம்

I believe you will become trapped,

அநுமதித்தால் மாட்டிக் கொள்வீர்கள்

you will not grow, you will not evolve.

நீங்கள் வளர மாட்டீர்கள், வாழ மாட்டீர்கள்

But of course, sometimes it's not outside pressures

ஆனால் சில நேரங்களில் வெளி அழுத்தங்கள் அல்ல

that cause us to take on that identity of survivor.

நமக்கு "பிழைத்தவர்" அடையாளம் தருவது

Sometimes we just like the perks.

சில சமயம் அதை ஒரு சலுகையாகப் பார்க்கிறோம்

Sometimes there's a payoff.

சிலருக்கு அதில் பயனும் கிட்டுகிறது

But then we get stuck.

ஆனால் நாம் சிக்கிக் கொள்கிறோம்

Now, one of the first things I learned

நான் முதன் முதலில் கற்றுக் கொண்ட

as a chaplain intern was the three C's

மூன்று விஷயங்கள் ஒரு புரோகிதையாக

of the chaplain's job:

புரோகிதை பணியில் ஆறுதல் கொடு

Comfort, clarify and, when necessary, confront

விஷயங்களைத் தெளிவாக்கு தேவையானால்

or challenge.

எதிர் கொள் அல்லது சவால் விடு

Now, we all pretty much love the comforting

நம் எல்லோரும் ஆறுதலை விரும்புகிறோம்

and the clarifying.

தெளிவையும் விரும்புகிறோம்

The confronting, not so much.

சவாலை அவ்வளவாக விரும்புவதில்லை.

One of the other things that I loved

ஒரு புரோகிதையாக

about being a chaplain was

எனக்கு மிகவும் பிடித்த விஷயம்

seeing patients a year, or even several years

நோயாளிகளை சிகிச்சைக்குப் பிறகு

after their treatment, because

ஒரு வருடம் , ஏன் பத்து வருடம் கூட

it was just really cool to see how they had changed

அவர்கள் மாறியதைப் பார்ப்பதில் மகிழ்ச்சி.

and how their lives had evolved

அவர்கள் வாழ்க்கை மலர்வதை

and what had happened to them.

அவர்களுக்கு நடப்பதை அறிய

So I was thrilled one day

ஒரு நாள் எனக்கு மிக மகிழ்ச்சியான செய்தி

to get a page down into the lobby of the clinic

என் க்ளினிக்கின் வரவேற்பறையில்

from a patient who I had seen the year before,

ஒரு வருடத்திற்கு முன் பார்த்த நோயாளி

and she was there with her two adult daughters,

தன் வளர்ந்த பெண்களுடன் வந்திருந்தாள்

who I also knew, for her one year follow-up exam.

வருடாந்திர தொடர் பரிசோதனைக்காக.

So I got down to the lobby, and they were ecstatic

நான் சென்ற போது அவர்கள் பரவசமடைந்தார்கள்

because she had just gotten all of her test results back

பரிசோதனை முடிவுகள் கிட்டியிருந்தன

and she was NED: No Evidence of Disease.

நோயின் அறிகுறிகள் ஏதுமில்லை NED

Which I used to think meant Not Entirely Dead.

Not entirely dead என்று நினைத்ததுண்டு

So they were ecstatic, we sat down to visit,

நாங்கள் அமர்ந்து பேசத் தொடங்கினோம்

and it was so weird, because

அது வினோதமாக இருந்தது ,ஏனெனில்

within two minutes, she started retelling me the story

தன் கதையைத் திரும்ப ஆரம்பித்தாள்

of her diagnosis and her surgery and her chemo,

அவள் நோய், சர்ஜரி, கீமோ ... புரோகிதையாக

even though, as her chaplain, I saw her every week,

ஒவ்வொரு வாரமும் அவளைப் பார்த்தவள் நான்.

and so I knew this story.

எனக்கு அவள் கதை நன்கு தெரியும்

And she was using words like suffering,

அவள் உபயோகித்த வார்த்தைகள்

agony, struggle.

துன்பம், வேதனை, போராட்டம்

And she ended her story with,

கதை முடிவில் அவ்ள் சொன்னது

"I felt crucified."

"குரிசில் இட்டது போல் உணர்ந்தேன்"

And at that point, her two daughters got up and said,

அந்த சமயத்தின் அவலுடைய பெண்கள்

"We're going to go get coffee."

" நாங்கள் காபி சாப்பிடப் போகிறோம்"

And they left.

என்று சொல்லிக் கொண்டு ஓடி விட்.டனர்

Tell me three things about yourself before the next stop.

அடுத்த ஸ்டாப் வருமுன் உங்கள் 3 விஷயங்கள்

People were leaving the bus before she even got

மக்கள் பஸ்ஸிலிருந்து இறங்கி ஓடினர்

to number two or number three.

அவள் ஆரம்பித்த உடனேயே.

So I handed her a tissue,

அவளுக்கு டிஷ்யூ காகிதம் கொடுத்தேன்

and I gave her a hug,

ஒரு அணைப்பும் கொடுத்தேன் , ஏனெனில்

and then, because I really cared for this woman,

உண்மையில் அவளை எனக்குப் பிடிக்கும்

I said,

பிறகு சொன்னேன்

"Get down off your cross."

"உன் குரிஸிலிருந்து கீழே இறங்கு"

And she said, "What?"

அவள் கேட்டாள் , " என்ன சொல்கிறீர்கள்?"

And I repeated, "Get down off your cross."

திரும்ப , "உன் குரிஸிலிருந்து கீழே இறங்கு"

And to her credit, she could talk about her reasons

பாராட்டும்படியாக காரணங்கள் சொன்னாள்,

for embracing and then clinging to this identity.

அந்த அடையாளத்தோடு ஒட்டிக் கொண்டதற்கு.

It got her a lot of attention.

அவளுக்கு நல்ல கவனிப்பு கிடைக்கிறதாம்

People were taking care of her for a change.

மக்கள் அவளைக் கவனித்துக் கொள்கிறார்கள்

But now, it was having the opposite effect.

ஆனால் இதன் விளைவு எதிர்மறை

It was pushing people away.

மக்கள் அவளை விட்டு ஓடுகிறார்கள்

People kept leaving to get coffee.

காபி குடிப்பதற்காக

She felt crucified by her experience,

குரிசில் ஏறிய அனுபவம் உணர்கிறாள் , ஆனால்

but she didn't want to let that crucified self die.

குரிசில் ஏறிய தன்னை மரணமடைய விடுவதில்லை

Now, perhaps you are thinking

நீங்கள் ஒருகால் நினைக்கலாம்

I was a little harsh with her,

நான் அவலிடம் சற்று கடுமையாக இருந்தேனென்று.

so I must tell you that

ஆனால் உங்களுக்கு சொல்கிறேன்

I was speaking out of my own experience.

என் அனுபவத்திலிருந்து தான் பேசினேன்

Many, many years before,

பல வருடங்களுக்கு முன்னால் என்னை

I had been fired from a job that I loved,

எனக்கு பிடித்த பணியிலிருந்து நீக்கினார்கள்

and I would not stop talking about my innocence

இதைப் பற்றிப் பேசிக் கொண்டே இருப்பேன்

and the injustice and the betrayal and the deceipt,

அனியாயம், அக்கிரமம், வஞசகம் பற்றி

until finally, just like this woman,

இந்தப் பெண்மணி போல

people were walking away from me,

மக்கள் என்னை விட்டு ஓடினார்கள்

until I finally realized

எனக்கு கடைசியில் அது புரிந்தது

I wasn't just processing my feelings,

இத என் உணர்வுகளைப் பகிர்வது அல்ல

I was feeding them.

அவர்களுக்கு ஊட்டிக் கொண்டிருந்தேன்

I didn't want to let that crucified self die.

குரிசில் ஏறிய நான் இறக்க விரும்பவில்லை

But we all know that with any resurrection story,

திருமீட்டெழுச்சி கதை நாம் அறிந்ததே

you have to die first.

முதலில் நீங்கள் இறக்க வேண்டும்

The Christian story,

கிருஸ்துவின் கதையில் , கல்லறையில்

Jesus was dead a whole day in the tomb

ஒரு நாள் முழுவதும் இறந்து கிடந்தார்

before he was resurrected.

அவர் மீண்டும் எழுவதற்கு முன்

And I believe that for us,

நான் நினைக்கிறேன் - நமக்கு

being in the tomb

கல்லறையில் இருப்பது என்றால் என்ன

means doing our own deep inner work

நம் மனதின் ஆழத்திற்குச் சென்று

around our wounds

நம் காயங்களை திரும்ப பார்த்து

and allowing ourselves to be healed.

அது குணமாக அனுமதிப்பது

We have to let that crucified self die

குரிசு தாங்கிய நபர் இறக்க வேண்டும்

so that a new self, a truer self,

ஒரு புதிய நபர் உணமையான நபர்

is born.

அங்கு பிறக்க வேண்டும்

We have to let that old story go

பழைய கதையை போக விட வேண்டும்

so that a new story, a truer story,

ஒரு புதிய கதையை , உண்மையான கதையை

can be told.

சொல்ல முடிய வேண்டும்

Claim your experience. Don't let it claim you.

உங்கள் அனுபவம் உங்களை ஆளக்கூடாது

What if there were no survivors,

பிழைத்தவர்களே இல்லையென்றால் எப்படி?

meaning, what if people decided

அதாவது மக்கள் இப்படித் தீர்மானித்தால்

to just claim their trauma as an experience

தங்கள் துன்பத்தை ஒரு அனுபவமாக எண்ண

instead of taking it on as an identity?

ஒரு அடையாளமாக நினைப்பதற்கு பதிலாக

Maybe it would be the end of being

அப்படியானால் காயங்களில் சிறைப்பட்ட

trapped in our wounds

அந்த நபர் மறைந்து போவார் , மேலும்

and the beginning of amazing

ஒரு அற்புதமான சுய ஆராய்ச்சி மற்றும்

self-exploration and discovery and growth.

கண்டு பிடிப்பு, வளர்ச்சி ஆரம்பமாகும்.

Maybe it would be the start of defining ourselves

நம் உண்மையான அடையாளத்தின் தொடக்கம்

by who we have become

நாம் யாராக இருந்தோம்

and who we are becoming.

மேலும் யாராக மாறிக் கொண்டிருக்கிறோம்

So perhaps survivor was not

" நான் பிழைத்தவர் " என்று மட்டும்

one of the three things that you would tell me.

மூன்றில் ஒன்றாக நீங்கள் சொல்ல மாட்டீர்கள்

No matter.

எதுவாகவோ இருக்கட்டும்

I just want you all to know that

ஒன்று மட்டும் தெரிந்து கொள்ளுங்கள்

I am really glad that we are on this bus together,

நாம் பஸ்ஸில் சேர்ந்திருந்ததில் மகிழ்ச்சி

and this is my stop.

இது என்னுடைய ஸ்டாப், வருகிறேன்

(Applause)

(கைதட்டல்)