Jacqueline Novogratz: Inspiring a life of immersion

Vertaald door: Rik Delaet Nagekeken door: Els De Keyser

I've been spending a lot of time

Ik heb veel tijd doorgebracht

traveling around the world these days,

met de wereld af te reizen en

talking to groups of students and professionals,

voordrachten te houden voor groepen van studenten en professionals.

and everywhere I'm finding that I hear similar themes.

Overal duiken dezelfde thema's weer op.

On the one hand, people say,

Aan de ene kant zeggen mensen:

"The time for change is now."

"Nu is de tijd voor verandering."

They want to be part of it.

Ze willen er deel van uitmaken.

They talk about wanting lives of purpose and greater meaning.

Ze willen een leven met een doel en meer betekenis.

But on the other hand,

Maar aan de andere kant

I hear people talking about fear,

hoor ik mensen praten over angst,

a sense of risk-aversion.

een afkeer van het nemen van risico's.

They say, "I really want to follow a life of purpose,

Ze zeggen: "Ik wil echt streven naar een zinvol leven,

but I don't know where to start.

maar ik weet niet hoe te beginnen.

I don't want to disappoint my family or friends."

Ik wil mijn familie of vrienden niet teleurstellen."

I work in global poverty.

Ik werk in de wereldwijde armoede.

And they say, "I want to work in global poverty,

Ze zeggen: "Ik wil werken in de wereldwijde armoede,

but what will it mean about my career?

maar wat houdt dat in voor mijn carrière?

Will I be marginalized?

Zal ik gemarginaliseerd geraken?

Will I not make enough money?

Zal ik niet genoeg geld verdienen?

Will I never get married or have children?"

Zal ik nooit trouwen of kinderen krijgen?"

And as a woman who didn't get married until I was a lot older --

Ik trouwde pas op latere leeftijd

and I'm glad I waited --

- ik ben blij dat ik heb gewacht -

(Laughter)

(Gelach)

-- and has no children,

en heb geen kinderen.

I look at these young people

Ik kijk naar deze jongeren

and I say, "Your job is not to be perfect.

en ik zeg: "Je hoeft niet perfect te zijn.

Your job is only to be human.

Jouw taak bestaat erin mens te zijn.

And nothing important happens in life

In het leven gebeurt niets belangrijks

without a cost."

zonder kosten."

These conversations really reflect what's happening

Deze gesprekken geven echt weer wat er gebeurt

at the national and international level.

op nationaal en internationaal niveau.

Our leaders and ourselves

Onze leiders en wijzelf

want everything,

willen alles,

but we don't talk about the costs.

maar we praten niet over de kosten,

We don't talk about the sacrifice.

we praten niet over het offer.

One of my favorite quotes from literature

Een van mijn favoriete citaten uit de literatuur

was written by Tillie Olsen,

werd geschreven door Tillie Olsen,

the great American writer from the South.

de grote Amerikaanse schrijfster uit het Zuiden.

In a short story called "Oh Yes,"

In een kortverhaal genaamd "Oh Yes",

she talks about a white woman in the 1950s

vertelt ze over een blanke vrouw in de jaren '50

who has a daughter

die een dochter heeft

who befriends a little African American girl,

die bevriend raakt met een klein Afrikaans-Amerikaans meisje.

and she looks at her child with a sense of pride,

Ze kijkt naar haar kind met een gevoel van trots,

but she also wonders,

maar ze vraagt ​zich ook af:

what price will she pay?

welke prijs zal ze daarvoor betalen?

"Better immersion

"Diepgang is beter

than to live untouched."

dan onaangeroerd te leven."

But the real question is,

Maar de echte vraag is:

what is the cost of not daring?

wat zijn de kosten van het niet-durven?

What is the cost of not trying?

Wat zijn de kosten van het niet-proberen?

I've been so privileged in my life

Ik ben al zo bevoorrecht geweest in mijn leven.

to know extraordinary leaders

Ik heb buitengewone leiders gekend

who have chosen to live lives of immersion.

die ervoor kozen om een leven van diepgang te leiden.

One woman I knew who was a fellow

Ik had een vrouwelijke collega

at a program that I ran at the Rockefeller Foundation

bij een programma dat ik leidde aan de Rockefeller Foundation.

was named Ingrid Washinawatok.

Ze heette Ingrid Washinawatok.

She was a leader of the Menominee tribe,

Ze was een leider van de Menomineestam,

a Native American peoples.

een Amerikaanse indianenstam.

And when we would gather as fellows,

Als we elkaar ontmoetten,

she would push us to think about

drong ze erop aan dat we ons zouden spiegelen

how the elders in Native American culture

aan de manier waarop de oudsten in de Indiaanse cultuur

make decisions.

beslissingen nemen.

And she said they would literally visualize

Ze zei dat ze zich letterlijk

the faces of children

de gezichten van de kinderen

for seven generations into the future,

voor zeven generaties in de toekomst voor de geest brachten.

looking at them from the Earth,

Door naar hen te kijken vanuit de Aarde.

and they would look at them, holding them as stewards

Ze zagen deze kinderen als stadhouders

for that future.

van die toekomst.

Ingrid understood that we are connected to each other,

Ingrid begreep dat alles elkaar verbonden was,

not only as human beings,

niet alleen de mensen,

but to every living thing on the planet.

maar ook alle levende wezens op de planeet.

And tragically, in 1999,

In 1999 werkte ze

when she was in Colombia

in Colombia,

working with the U'wa people,

bij de U'Wa stam,

focused on preserving their culture and language,

aan het behoud van hun cultuur en taal.

she and two colleagues were abducted

Op tragische manier werd ze samen met twee collega's

and tortured and killed by the FARC.

ontvoerd, gemarteld en gedood door de FARC.

And whenever we would gather the fellows after that,

Telkens wanneer we nu vergaderen met de collega's,

we would leave a chair empty for her spirit.

houden we een stoel vrij voor haar geest.

And more than a decade later,

Meer dan een decennium later

when I talk to NGO fellows,

hebben mensen van de NGO's

whether in Trenton, New Jersey or the office of the White House,

- of het nu in Trenton, New Jersey of het kantoor van het Witte Huis is -

and we talk about Ingrid,

het nog vaak over Ingrid.

they all say that they're trying to integrate her wisdom

We bouwen voort op haar wijsheid

and her spirit

en haar geest

and really build on the unfulfilled work

en proberen zo

of her life's mission.

haar levensmissie verder te vervullen.

And when we think about legacy,

Haar nalatenschap

I can think of no more powerful one,

is van diepgaande betekenis,

despite how short her life was.

hoe kort haar leven ook was.

And I've been touched by Cambodian women --

Ik ben geroerd door

beautiful women,

de mooie Cambodjaanse vrouwen,

women who held the tradition of the classical dance in Cambodia.

die de traditie van de klassieke dans in ere hielden.

And I met them in the early '90s.

Ik ontmoette hen in de vroege jaren '90.

In the 1970s, under the Pol Pot regime,

In de jaren 1970, onder het regime van Pol Pot,

the Khmer Rouge killed over a million people,

doodde de Rode Khmer meer dan een miljoen mensen.

and they focused and targeted the elites and the intellectuals,

Ze richtten zich vooral op de elite en de intellectuelen,

the artists, the dancers.

de kunstenaars, de dansers.

And at the end of the war,

Aan het einde van de oorlog,

there were only 30 of these classical dancers still living.

waren er nog slechts 30 van deze klassieke dansers in leven.

And the women, who I was so privileged to meet

Ik had het voorrecht

when there were three survivors,

drie van die overlevenden te ontmoeten.

told these stories about lying in their cots

Ze vertelden hoe ze in hun bedden

in the refugee camps.

in de vluchtelingenkampen die kennis doorgaven.

They said they would try so hard

Ze zeiden dat ze zo hard probeerden

to remember the fragments of the dance,

om zich de fragmenten van de dans te herinneren,

hoping that others were alive and doing the same.

in de hoop dat anderen in leven waren en hetzelfde zouden doen.

And one woman stood there with this perfect carriage,

Een vrouw stond daar in deze perfecte pose,

her hands at her side,

haar handen in haar zijde,

and she talked about

en zij sprak over

the reunion of the 30 after the war

de reünie van de 30 na de oorlog.

and how extraordinary it was.

Hoe bijzonder dat was.

And these big tears fell down her face,

Dikke tranen liepen over haar gezicht,

but she never lifted her hands to move them.

maar ze veegde ze niet af.

And the women decided that they would train

Die vrouwen besloten niet de volgende generatie

not the next generation of girls, because they had grown too old already,

meisjes op te leiden - die waren al te oud geworden -

but the next generation.

maar de daarop volgende generatie.

And I sat there in the studio

Ik zat daar in de studio

watching these women clapping their hands --

te kijken naar hoe deze vrouwen in hun handen klapten -

beautiful rhythms --

prachtige ritmes -

as these little fairy pixies

terwijl deze kleine elfjes

were dancing around them,

om hen heen dansten,

wearing these beautiful silk colors.

in mooi gekleurde zijden kleren.

And I thought, after all this atrocity,

Ik dacht: na al deze gruweldaden,

this is how human beings really pray.

is dit manier waarop mensen echt bidden.

Because they're focused on honoring

Omdat ze erop gericht zijn om

what is most beautiful about our past

het mooiste uit ons verleden

and building it into

een plaats te geven in

the promise of our future.

de belofte van onze toekomst.

And what these women understood

Wat deze vrouwen begrepen, was

is sometimes the most important things that we do

dat de belangrijkste dingen die we doen

and that we spend our time on

en waar we onze tijd aan besteden,

are those things that we cannot measure.

die dingen zijn die we niet kunnen meten.

I also have been touched

Ik heb ook de donkere kant

by the dark side of power and leadership.

van macht en leiderschap ervaren.

And I have learned that power,

Ik heb geleerd dat macht,

particularly in its absolute form,

vooral in zijn absolute vorm,

is an equal opportunity provider.

gelijke kansen biedt.

In 1986, I moved to Rwanda,

In 1986 verhuisde ik naar Rwanda,

and I worked with a very small group of Rwandan women

om te werken met een kleine groep vrouwen.

to start that country's first microfinance bank.

We wilden in dat land een microkredietbank opstarten.

And one of the women was Agnes --

Een van die vrouwen was Agnes -

there on your extreme left --

daar helemaal links.

she was one of the first three

Ze was een van de eerste drie

women parliamentarians in Rwanda,

vrouwelijke parlementsleden in Rwanda.

and her legacy should have been

en haar bijdrage had er moeten in bestaan

to be one of the mothers of Rwanda.

een van de moeders van Rwanda te zijn.

We built this institution based on social justice,

Onze instelling was gebaseerd op sociale rechtvaardigheid,

gender equity,

gendergelijkheid,

this idea of empowering women.

meer zelfstandigheid voor vrouwen.

But Agnes cared more about the trappings of power

Maar Agnes bleek uiteindelijk meer geïnteresseerd in de attributen

than she did principle at the end.

van de macht dan in haar principes.

And though she had been part of building a liberal party,

Ze had deelgenomen aan het uitbouwen van een liberale partij,

a political party

een politieke partij

that was focused on diversity and tolerance,

die stond voor diversiteit en tolerantie.

about three months before the genocide, she switched parties

Toch verwisselde ze ongeveer drie maanden voor de genocide van kant

and joined the extremist party, Hutu Power,

en werd lid van de extremistische partij, Hutu Power.

and she became the Minister of Justice

Ze werd minister van justitie

under the genocide regime

onder het genocide-regime.

and was known for inciting men to kill faster

Ze stond erom bekend dat ze mannen aanzette tot sneller moorden:

and stop behaving like women.

ze moesten ophouden met zich te gedragen als vrouwen.

She was convicted

Ze werd veroordeeld tot

of category one crimes of genocide.

de hoogste categorie van genocidemisdaden.

And I would visit her in the prisons,

Ik heb haar in de gevangenis bezocht,

sitting side-by-side, knees touching,

zat vlak bij haar, knieën tegen elkaar,

and I would have to admit to myself

en moest mezelf toegeven

that monsters exist in all of us,

dat we allemaal monsters in ons hebben.

but that maybe it's not monsters so much,

Maar misschien zijn het niet zozeer monsters

but the broken parts of ourselves,

als wel onze eigen tekortkomingen,

sadnesses, secret shame,

depressies, geheime schaamte.

and that ultimately it's easy for demagogues

Voor demagogen is het gemakkelijk

to prey on those parts,

in te spelen op die delen,

those fragments, if you will,

die fragmenten van ons.

and to make us look at other beings, human beings,

Daardoor gaan we andere wezens, mensen nochtans,

as lesser than ourselves --

zien als inferieur aan onszelf -

and in the extreme, to do terrible things.

en doen we in extreme gevallen verschrikkelijke dingen.

And there is no group

Geen enkele groep

more vulnerable to those kinds of manipulations

is voor dit soort manipulaties kwetsbaarder

than young men.

dan jonge mannen.

I've heard it said that the most dangerous animal on the planet

Ik heb horen zeggen dat het gevaarlijkste beest

is the adolescent male.

op deze planeet de adolescente man is.

And so in a gathering

Op deze vergadering

where we're focused on women,

gaat de aandacht naar vrouwen,

while it is so critical that we invest in our girls

Het is cruciaal dat we investeren in onze meisjes

and we even the playing field

en we het hen makkelijker maken

and we find ways to honor them,

om vooruit te komen.

we have to remember that the girls and the women

Toch mogen we niet vergeten dat net meisjes en vrouwen

are most isolated and violated

het meest geïsoleerd en onderdrukt zijn,

and victimized and made invisible

en tot onzichtbare slachtoffers worden gemaakt

in those very societies

in precies die maatschappijen

where our men and our boys

waarin onze mannen en jongens

feel disempowered,

zich machteloos voelen

unable to provide.

niet in staat om in onderhoud te voorzien.

And that, when they sit on those street corners

Ze hangen daar rond op die straathoek

and all they can think of in the future

en alles wat ze voor zich zien is een toekomst

is no job, no education,

zonder werk, zonder onderwijs,

no possibility,

zonder mogelijkheden.

well then it's easy to understand

Nou, dan is het gemakkelijk te begrijpen

how the greatest source of status

dat de verleiding groot is om status te zoeken

can come from a uniform

door uniformen

and a gun.

en geweren.

Sometimes very small investments

Soms kunnen kleine investeringen

can release enormous, infinite potential

de enorme mogelijkheden die in ieder

that exists in all of us.

van ons besloten liggen, vrijmaken.

One of the Acumen Fund fellows at my organization,

Een van de medewerkers van Acumen Fund, mijn organisatie,

Suraj Sudhakar,

Suraj Sudhakar,

has what we call moral imagination --

heeft wat we morele verbeelding noemen -

the ability to put yourself in another person's shoes

het vermogen in andermans schoenen te gaan staan

and lead from that perspective.

en vanuit dat perspectief leiding te geven.

And he's been working with this young group of men

Hij werkt met een groep jonge mannen

who come from the largest slum in the world, Kibera.

afkomstig uit de grootste sloppenwijk ter wereld, Kibera.

And they're incredible guys.

Het zijn ongelooflijke jongens.

And together they started a book club

Ze startten een boekenclub

for a hundred people in the slums,

voor een honderdtal mensen in de sloppenwijken.

and they're reading many TED authors and liking it.

Nu lezen ze vele auteurs van TED en ze zijn er weg van.

And then they created a business plan competition.

Ze organiseerden een businessplan-competitie.

Then they decided that they would do TEDx's.

Ze besloten TEDx'en te houden.

And I have learned so much

Ik leerde zoveel

from Chris and Kevin

van Chris, Kevin,

and Alex and Herbert

Alex, Herbert

and all of these young men.

en al die jonge mannen.

Alex, in some ways, said it best.

Alex drukte het het beste uit.

He said, "We used to feel like nobodies,

Hij zei: "We voelden ons minderwaardig.

but now we feel like somebodies."

Maar nu zijn we iemand."

And I think we have it all wrong

Ik denk dat we allemaal verkeerd zitten

when we think that income is the link.

wanneer we denken dat het inkomen de oorzaak is.

What we really yearn for as human beings

Wat we echt verlangen, is als mens

is to be visible to each other.

zichtbaar te zijn voor elkaar.

And the reason these young guys

Deze jongens vertelden me

told me that they're doing these TEDx's

dat ze TEDx organiseerden

is because they were sick and tired

omdat ze het beu waren dat de enige workshops

of the only workshops coming to the slums

die in de sloppenwijken georganiseerd werden,

being those workshops focused on HIV,

gingen over HIV,

or at best, microfinance.

of op zijn best, over microfinanciering.

And they wanted to celebrate

Zij wilden laten zien

what's beautiful about Kibera and Mathare --

wat er mooi is aan Kibera en Mathare:

the photojournalists and the creatives,

de fotojournalisten, de creatieven,

the graffiti artists, the teachers and the entrepreneurs.

de graffiti-artiesten, de docenten en de ondernemers.

And they're doing it.

En het lukt ze.

And my hat's off to you in Kibera.

Chapeau voor Kibera!

My own work focuses

Mijn eigen werk richt zich op

on making philanthropy more effective

een meer effectieve filantropie

and capitalism more inclusive.

en een meer inclusief kapitalisme.

At Acumen Fund, we take philanthropic resources

Bij Acumen Fund gebruiken we filantropische middelen

and we invest what we call patient capital --

en investeren we wat we 'geduldig kapitaal' noemen -

money that will invest in entrepreneurs who see the poor

geld dat geïnvesteerd wordt in ondernemers die de armen niet zien

not as passive recipients of charity,

als passieve ontvangers van liefdadigheid,

but as full-bodied agents of change

maar als volwaardige bezielers van verandering,

who want to solve their own problems

die hun eigen problemen willen oplossen

and make their own decisions.

en hun eigen beslissingen willen nemen.

We leave our money for 10 to 15 years,

We laten ons geld daar voor 10 tot 15 jaar.

and when we get it back, we invest in other innovations

Als we het terugkrijgen, investeren we

that focus on change.

in andere innovaties die op verandering gericht zijn.

I know it works.

Ik weet dat dat werkt.

We've invested more than 50 million dollars in 50 companies,

We hebben meer dan 50 miljoen dollar in 50 bedrijven geïnvesteerd.

and those companies have brought another 200 million dollars

Die bedrijven investeerden nog eens 200 miljoen dollar

into these forgotten markets.

in deze vergeten markten.

This year alone, they've delivered 40 million services

Alleen al dit jaar leverden ze 40 miljoen diensten,

like maternal health care and housing,

zoals gezondheidszorg voor moeders, huisvesting,

emergency services, solar energy,

hulpdiensten en zonne-energie.

so that people can have more dignity

Zo kunnen deze mensen op een menswaardige manier

in solving their problems.

hun problemen oplossen.

Patient capital is uncomfortable

Geduldig kapitaal ligt niet lekker

for people searching for simple solutions,

bij mensen die zoeken naar eenvoudige oplossingen,

easy categories,

en eenvoudige categorieën.

because we don't see profit as a blunt instrument.

Want wij zien winst niet als een bot instrument.

But we find those entrepreneurs

Wij zoeken ondernemers

who put people and the planet

die mensen en de planeet

before profit.

boven de winst stellen.

And ultimately, we want to be part of a movement

We willen deel uitmaken van een beweging

that is about measuring impact,

die effecten gaat meten,

measuring what is most important to us.

die meet wat het meest belangrijk is voor ons.

And my dream is we'll have a world one day

Mijn droom is dat we ooit een wereld zullen hebben

where we don't just honor those who take money

waar we niet alleen maar diegenen vereren die

and make more money from it,

steeds meer geld weten binnen te rijven,

but we find those individuals who take our resources

maar dat onze helden die mensen worden

and convert it into changing the world

die met geld de wereld

in the most positive ways.

op de meest positieve manier weten te veranderen.

And it's only when we honor them

Alleen door hén op een voetstuk

and celebrate them and give them status

te plaatsen, zullen we

that the world will really change.

de wereld echt veranderen.

Last May I had this extraordinary 24-hour period

Afgelopen mei maakte ik deze buitengewone dag mee

where I saw two visions of the world

waar ik twee visies op de wereld

living side-by-side --

naast elkaar aan het werk zag -

one based on violence

een op basis van geweld

and the other on transcendence.

en de andere op basis van zichzelf overstijgen.

I happened to be in Lahore, Pakistan

Ik was toevallig in Lahore, Pakistan

on the day that two mosques were attacked

op de dag dat twee moskeeën werden aangevallen

by suicide bombers.

door zelfmoordterroristen.

And the reason these mosques were attacked

Deze moskeeën werden aangevallen

is because the people praying inside

omdat de mensen die binnen aan het bidden waren

were from a particular sect of Islam

behoorden tot een bepaalde sekte van de islam

who fundamentalists don't believe are fully Muslim.

die volgens fundamentalisten geen volwaardige moslims zijn.

And not only did those suicide bombers

Niet alleen hebben die zelfmoordterroristen

take a hundred lives,

honderd mensen vermoord,

but they did more,

maar ze deden nog meer

because they created more hatred, more rage, more fear

omdat ze meer haat, meer woede, meer angst

and certainly despair.

en zeker wanhoop creëerden.

But less than 24 hours,

Dezelfde dag,

I was 13 miles away from those mosques,

was ik op 20 km afstand van die moskeeën,

visiting one of our Acumen investees,

op bezoek bij een van onze Acumen-ondernemingen,

an incredible man, Jawad Aslam,

een ongelooflijke man, Jawad Aslam,

who dares to live a life of immersion.

die een leven van diepgang durft te leven.

Born and raised in Baltimore,

Geboren en getogen in Baltimore,

he studied real estate, worked in commercial real estate,

studeerde hij vastgoed, werkte in commercieel vastgoed,

and after 9/11 decided he was going to Pakistan to make a difference.

en besloot na 9/11 naar Pakistan te gaan om het verschil te maken.

For two years, he hardly made any money, a tiny stipend,

Twee jaar lang verdiende hij nauwelijks geld, slechts een kleine toelage.

but he apprenticed with this incredible housing developer

Hij ging in de leer bij een ongelooflijke

named Tasneem Saddiqui.

vastgoedontwikkelaar, Tasneem Saddiqui.

And he had a dream that he would build a housing community

Hij had de droom op dit kale stuk grond

on this barren piece of land

een woongemeenschap op te richten.

using patient capital,

Hij wilde dat doen met behulp van geduldig kapitaal,

but he continued to pay a price.

maar tegen een prijs.

He stood on moral ground

Hij nam een principeel standpunt in

and refused to pay bribes.

en weigerde steekpenningen te betalen.

It took almost two years just to register the land.

Het duurde bijna twee jaar om de grond beschreven te krijgen.

But I saw how the level of moral standard can rise

Ik zag hoe door het toedoen van één persoon

from one person's action.

het niveau van de morele standaard kan gaan stijgen.

Today, 2,000 people live in 300 houses

Vandaag wonen 2.000 mensen in 300 woningen

in this beautiful community.

in deze prachtige gemeenschap.

And there's schools and clinics and shops.

Er zijn scholen, klinieken en winkels.

But there's only one mosque.

Maar slechts één moskee.

And so I asked Jawad,

Ik vroeg Jawad:

"How do you guys navigate? This is a really diverse community.

"Hoe leggen jullie dat aan boord? Dit is een echt diverse gemeenschap.

Who gets to use the mosque on Fridays?"

Wie mag op vrijdag de moskee gebruiken? "

He said, "Long story.

Hij zei: "Het is een lang verhaal.

It was hard, it was a difficult road,

Het was niet gemakkelijk.

but ultimately the leaders of the community came together,

Uiteindelijk beseften de leiders van de gemeenschap

realizing we only have each other.

dat we alleen elkaar hadden.

And we decided that we would elect

We besloten de drie meest

the three most respected imams,

gerespecteerde imams te laten verkiezen.

and those imams would take turns,

Die imams zouden om beurt

they would rotate who would say Friday prayer.

voorgaan in het vrijdaggebed.

But the whole community,

Maar de hele gemeenschap,

all the different sects, including Shi'a and Sunni,

alle verschillende sekten, met inbegrip van de sjiieten

would sit together and pray."

en de soennieten, zou samen bidden."

We need that kind of moral leadership and courage

Dat soort moreel leiderschap en moed

in our worlds.

hebben we nodig.

We face huge issues as a world --

Wij worden geconfronteerd met enorme problemen in de wereld -

the financial crisis,

de financiële crisis,

global warming

de opwarming van de aarde

and this growing sense of fear and otherness.

en dit groeiend gevoel van angst en anders-zijn.

And every day we have a choice.

Elke dag hebben we de keuze.

We can take the easier road,

We kunnen de makkelijker weg,

the more cynical road,

de meer cynische weg kiezen.

which is a road based on

Een weg gebaseerd op een droom van

sometimes dreams of a past that never really was,

een verleden dat nooit echt heeft bestaan.

a fear of each other,

Angst voor elkaar,

distancing and blame.

afstand en verwijt.

Or we can take the much more difficult path

Of we kunnen gaan voor de veel moeilijker weg

of transformation, transcendence,

van transformatie, zichzelf overstijgen,

compassion and love,

mededogen en liefde,

but also accountability and justice.

maar ook verantwoordelijkheid en rechtvaardigheid.

I had the great honor

Ik had de grote eer

of working with the child psychologist Dr. Robert Coles,

te werken met de kinderpsycholoog dr. Robert Coles.

who stood up for change

Hij zette zich in voor verandering

during the Civil Rights movement in the United States.

tijdens de Burgerrechtenbeweging in de Verenigde Staten.

And he tells this incredible story

Hij vertelt dit ongelooflijke verhaal

about working with a little six-year-old girl named Ruby Bridges,

over een klein meisje van zes jaar, Ruby Bridges,

the first child to desegregate schools in the South --

het eerste kind dat naar een niet-gescheiden school ging in het Zuiden,

in this case, New Orleans.

in dit geval in New Orleans.

And he said that every day

Hij zei dat dit zes jaar oude meisje elke dag,

this six-year-old, dressed in her beautiful dress,

in haar mooie jurkje,

would walk with real grace

gracieus

through a phalanx of white people

langs een rij blanken liep.

screaming angrily, calling her a monster,

Die schreeuwden boos, noemden haar een monster,

threatening to poison her --

dreigden haar te vergiftigen --

distorted faces.

verwrongen gezichten.

And every day he would watch her,

Elke dag keek hij haar na.

and it looked like she was talking to the people.

Het leek alsof ze praatte met die mensen.

And he would say, "Ruby, what are you saying?"

Hij vroeg haar: "Ruby, wat zeg je tegen hen?"

And she'd say, "I'm not talking."

Ze zei: "Ik ben niet aan het praten."

And finally he said, "Ruby, I see that you're talking.

Ten slotte zei hij: "Ruby, ik zie dat je praat.

What are you saying?"

Wat zeg je?"

And she said, "Dr. Coles, I am not talking;

Ze antwoordde: "Dr Coles, ik praat niet.

I'm praying."

Ik bid."

And he said, "Well, what are you praying?"

Hij zei: "Nou, wat bid je dan?"

And she said, "I'm praying, 'Father, forgive them,

Ze zei: "Ik bid: Vader, vergeef het hun

for they know not what they are doing.'"

want zij weten niet wat ze doen."

At age six,

Dit kind was zes jaar

this child was living a life of immersion,

en leefde een leven van diepgang.

and her family paid a price for it.

Haar familie betaalde er een prijs voor.

But she became part of history

Maar ze werd deel van de geschiedenis

and opened up this idea

en zorgde voor de doorbraak van het idee

that all of us should have access to education.

dat wij allen recht hebben op onderwijs.

My final story is about a young, beautiful man

Mijn laatste verhaal gaat over een jonge, mooie man,

named Josephat Byaruhanga,

Josephat Byaruhanga,

who was another Acumen Fund fellow,

een andere collega van Acumen Fund,

who hails from Uganda, a farming community.

uit Oeganda, uit een agrarische gemeenschap.

And we placed him in a company in Western Kenya,

We stelden hem tewerk in een bedrijf in West-Kenia,

just 200 miles away.

slechts een 300 kilometer ver.

And he said to me at the end of his year,

Hij zei me op het eind van zijn jaar:

"Jacqueline, it was so humbling,

"Jacqueline, het was zo'n nederigmakende ervaring.

because I thought as a farmer and as an African

Ik dacht dat ik als boer en als Afrikaan

I would understand how to transcend culture.

zou weten hoe de cultuur te overstijgen.

But especially when I was talking to the African women,

Maar in gesprek met die Afrikaanse vrouwen

I sometimes made these mistakes --

ging ik vaak in de fout.

it was so hard for me to learn how to listen."

Het was zo moeilijk om te leren luisteren."

And he said, "So I conclude that, in many ways,

Hij zei: "Ik concludeerde dat

leadership is like a panicle of rice.

leiderschap te vergelijken is met een rijst-pluim.

Because at the height of the season,

Op het hoogtepunt van het seizoen,

at the height of its powers,

op het hoogtepunt van haar kunnen,

it's beautiful, it's green, it nourishes the world,

is ze mooi, groen, ze voedt de wereld,

it reaches to the heavens."

ze reikt tot aan de hemel.

And he said, "But right before the harvest,

Maar vlak voor de oogst

it bends over

neigt ze met grote dankbaarheid

with great gratitude and humility

en nederigheid omlaag

to touch the earth from where it came."

om de aarde te beroeren waar ze vandaan kwam."

We need leaders.

We hebben leiders nodig.

We ourselves need to lead

Wijzelf moeten leiding geven

from a place that has the audacity

vanuit de moed om

to believe we can, ourselves,

te geloven in ons vermogen

extend the fundamental assumption

om de fundamentele veronderstelling

that all men are created equal

dat alle mensen gelijk zijn geschapen,

to every man, woman and child on this planet.

uit te breiden tot elke man, vrouw en kind op deze planeet."

And we need to have the humility to recognize

We moeten ook de nederigheid hebben om te erkennen

that we cannot do it alone.

dat we dat niet alleen kunnen doen.

Robert Kennedy once said

Robert Kennedy zei ooit:

that "few of us have the greatness to bend history itself,

"Weinigen zijn groot genoeg om de koers van de geschiedenis te veranderen,

but each of us can work

maar ieder van ons kan

to change a small portion of events."

een klein steentje bijdragen.

And it is in the total of all those acts

Het is het totaal van al die handelingen

that the history of this generation will be written.

dat de geschiedenis van deze generatie zal uitmaken."

Our lives are so short,

Onze levens zijn zo kort

and our time on this planet

en onze tijd op deze planeet

is so precious,

is zo kostbaar.

and all we have is each other.

Alles wat we hebben is elkaar.

So may each of you

Ik wens eenieder van jullie

live lives of immersion.

een leven van diepgang toe.

They won't necessarily be easy lives,

Het zal misschien geen gemakkelijk leven zijn,

but in the end, it is all that will sustain us.

maar uiteindelijk is het dat wat ons in leven zal houden.

Thank you.

Dank je.

(Applause)

(Applaus)