Jacqueline Novogratz: Inspiring a life of immersion

بيائيد زندگي در گود معركه را تجربه كنيم.

Translator: Maral Salehi Reviewer: Shahryar Zareparvar

I've been spending a lot of time

اين روزها من زمان زيادي صرف

traveling around the world these days,

سفر در سراسر جهان

talking to groups of students and professionals,

و صحبت با گروه‌هاي دانشجويي و متخصصان كرده‌ام.

and everywhere I'm finding that I hear similar themes.

و پي برده‌ام كه همه جا مسائل مشابهي مي‌شنوم.

On the one hand, people say,

از يك سو افراد مي‌گويند،

"The time for change is now."

" اكنون زمان تغيير است."

They want to be part of it.

آنها مي‌خواهند در آن نقش داشته باشند.

They talk about wanting lives of purpose and greater meaning.

آنها درباره آرزوي زندگي هدف‌مندتر و معنادارتر صحبت مي‌كنند.

But on the other hand,

اما از سوي ديگر،

I hear people talking about fear,

مي‌شنوم كه آدم‌ها درباره ترس صحبت مي‌كنند،

a sense of risk-aversion.

يك حس ريسك‌گريزي.

They say, "I really want to follow a life of purpose,

آنها مي‌گويند، "من واقعا مي‌خواهم يك زندگي هدفمند را دنبال كنم،

but I don't know where to start.

اما نمي‌دانم از كجا شروع كنم.

I don't want to disappoint my family or friends."

نمي‌خواهم خانواده و دوستانم را از خودم نااميد كنم."

I work in global poverty.

من در پروژه جهانی فقر مشغول به فعالیتم.

And they say, "I want to work in global poverty,

و آنها مي‌گويند، "من مي‌خواهم در پروژه جهانی فقر فعالیت کنم،

but what will it mean about my career?

اما شغل من چه مي‌شود؟

Will I be marginalized?

آيا در درجه دوم اهميت قرار مي‌گيرد؟

Will I not make enough money?

آيا آنوقت ديگر نمي‌توانم به اندازه كافي پول در بياورم؟

Will I never get married or have children?"

آيا نبايد ازدواج كنم و بچه‌دار شوم؟

And as a woman who didn't get married until I was a lot older --

و من به عنوان زني كه تا ميانسالي ازدواج نكردم--

and I'm glad I waited --

و خوشحالم كه صبر كردم--

(Laughter)

(خنده حضار)

-- and has no children,

و بچه ندارم،

I look at these young people

به اين جوانان نگاه مي‌كنم

and I say, "Your job is not to be perfect.

و مي‌گويم، "وظیفه شما این نیست که کامل باشید.

Your job is only to be human.

بلکه تنها باید انسان باشید.

And nothing important happens in life

و هيچ چيز مهمي در زندگي

without a cost."

بدون هزينه رخ نمي‌دهد."

These conversations really reflect what's happening

اين قبيل مكالمات منعكس‌كننده آن چيزي است

at the national and international level.

كه در سطوح ملي و بين‌المللي رخ مي‌دهد.

Our leaders and ourselves

رهبران ما و خود ما

want everything,

همه چيز را مي‌خواهيم،

but we don't talk about the costs.

اما در مورد هزينه آن صحبتي نمي‌كنيم،

We don't talk about the sacrifice.

ما در مورد فدا شدن چیزها بخاطر دیگری صحبت نمی کنیم.

One of my favorite quotes from literature

يكي از جملات قصار محبوب من از ادبيات

was written by Tillie Olsen,

نوشته تيلي السن است،

the great American writer from the South.

نويسنده بزرگ آمريكاي جنوبي.

In a short story called "Oh Yes,"

در يك داستان كوتاه به نام "اوه بله،"

she talks about a white woman in the 1950s

او در مورد زن سفيدپوستي در دهه 1950 صحبت مي‌كند

who has a daughter

كه دختري داشت

who befriends a little African American girl,

كه با يك دختر امريكايي‌افريقايي‌تبار دوست شده بود.

and she looks at her child with a sense of pride,

و او با افتخار به دختر خود مي‌نگرد،

but she also wonders,

اما دغدغه اين را هم دارد،

what price will she pay?

كه او چه بهايي خواهد پرداخت؟

"Better immersion

"بهتر است كه وارد گود شوي

than to live untouched."

تا اينكه هرگز آن را تجربه نكني."

But the real question is,

اما سوال اصلی اين است،

what is the cost of not daring?

كه هزينه عدم جسارت چيست؟

What is the cost of not trying?

هزينه تجربه‌ و امتحان نكردن چيست؟

I've been so privileged in my life

من در زندگيم افتخار آن را داشته‌ام

to know extraordinary leaders

كه با رهبران فوق‌العاده‌اي آشنا شوم

who have chosen to live lives of immersion.

كه وارد گود شدن را انتخاب كرده‌اند.

One woman I knew who was a fellow

[مثلا] زني كه مي‌شناختم كه يكي از همكاران

at a program that I ran at the Rockefeller Foundation

برنامه‌اي بود كه من در بنياد راكفلر اجرا مي‌كردم

was named Ingrid Washinawatok.

به نام اينگريد واشيناواتوك.

She was a leader of the Menominee tribe,

او يكي از رهبران قبيله منوميني،

a Native American peoples.

يكي از قبايل بومي امريكا بود.

And when we would gather as fellows,

و وقتی با دوستان کنار هم جمع می شدیم

she would push us to think about

او با ما مطرح كرد كه به اين توجه كنيم

how the elders in Native American culture

كه چگونه بزرگترها در فرهنگ بوميان امريكا

make decisions.

تصميم‌گيري مي‌كنند.

And she said they would literally visualize

و گفت كه آنها دقيقا چهره ی

the faces of children

بچه های تا هفت نسل آینده را که

for seven generations into the future,

از روی زمین به آنها نگاه می کنند،

looking at them from the Earth,

تصور می کردند.

and they would look at them, holding them as stewards

و آنها به بچه‌ها به عنوان كارگزاران آينده

for that future.

نگاه مي‌كنند.

Ingrid understood that we are connected to each other,

اينگريد درك مي‌كرد كه ما به يكديگر متصل هستيم،

not only as human beings,

نه تنها به عنوان موجودات بشري،

but to every living thing on the planet.

بلکه با هر موجود زنده ی دیگری بر روی این کره مرتبطیم.

And tragically, in 1999,

و غم‌انگيز اينكه، در سال 1999

when she was in Colombia

وقتي كه او در كلمبيا

working with the U'wa people,

در حال كار با مردم يوا (U'wa)،

focused on preserving their culture and language,

براي حفظ فرهنگ و زبان آنها بود،

she and two colleagues were abducted

او و دو تن از همكاران توسط نيروهاي مسلح فارك(چريكهاي انقلابي ماركسيست لنينيست)ربوده شده

and tortured and killed by the FARC.

شكنجه شده و سپس به قتل رسيدند.

And whenever we would gather the fellows after that,

و بعد از آن هرجا كه اعضاي ما جمع مي‌شوند،

we would leave a chair empty for her spirit.

يك صندلي خالي براي روح او مي‌گذاريم.

And more than a decade later,

و بيش از يك دهه بعد،

when I talk to NGO fellows,

وقتي با اعضاي ان‌جي‌او صحبت مي‌كنم،

whether in Trenton, New Jersey or the office of the White House,

خواه در تورنتو، در نيوجرسي يا در دفتر كاخ سفيد،

and we talk about Ingrid,

و درباره اينگريد صحبت مي‌شود،

they all say that they're trying to integrate her wisdom

آنها مي‌گويند كه سعي مي‌كنند كه خرد او را

and her spirit

و روح او را با كار خود بياميزند

and really build on the unfulfilled work

و واقعا ادامه دهنده ی كار ناتمام

of her life's mission.

رسالت زندگي او باشند.

And when we think about legacy,

و وقتي به ميراث فكر مي‌كنيم،

I can think of no more powerful one,

من فكر مي‌كنم كه هيچ ميراثي قويتر از ميراث او نيست،

despite how short her life was.

عليرغم زندگي كوتاهي كه داشت.

And I've been touched by Cambodian women --

[مثال ديگر] و من با زنان كامبوجي برخورد كردم،

beautiful women,

زناني زيبا،

women who held the tradition of the classical dance in Cambodia.

زناني كه سنت رقص كلاسيك در كامبوج را زنده نگه مي‌داشتند.

And I met them in the early '90s.

و من با آنها در اوايل دهه نود ملاقات كردم.

In the 1970s, under the Pol Pot regime,

در دهه هفتاد، تحت رژيم پل پوت،

the Khmer Rouge killed over a million people,

خمر راگ بيش از يك ميليون نفر را كشت.

and they focused and targeted the elites and the intellectuals,

و آنها به دنبال نخبگان و روشنفكران،

the artists, the dancers.

هنرمندان و رقصندگان بودند.

And at the end of the war,

و در پايان جنگ،

there were only 30 of these classical dancers still living.

تنها سي نفر از اين اجراكنندگان رقص‌هاي كلاسيك زنده مانده بودند.

And the women, who I was so privileged to meet

و از زناني كه من افتخار آشنايي‌شان را داشتم

when there were three survivors,

تنها سه نفر زنده مانده بودند،

told these stories about lying in their cots

كه اين مطالب را درباره دراز كشيدن در تخت‌هاي نظامي

in the refugee camps.

در كمپ‌هاي پناهندگان گفتند.

They said they would try so hard

آنها گفتند كه آنها به سختي تلاش مي‌كردند

to remember the fragments of the dance,

كه بخش‌هاي مختلف رقص را مرور كنند،

hoping that others were alive and doing the same.

با اين اميد كه سايرين نيز زنده بوده و همين كار را بكنند.

And one woman stood there with this perfect carriage,

يك زن با اين قنداق كامل آنجا ايستاد،

her hands at her side,

دستهايش دو طرف بدنش بودند،

and she talked about

و درباره

the reunion of the 30 after the war

اجتماع سي‌نفره آنها بعد از جنگ

and how extraordinary it was.

و اينكه چقدر فوق‌العاده بود سخن گفت.

And these big tears fell down her face,

و اين قطرات درشت اشك روي صورتش جاري شد،

but she never lifted her hands to move them.

اما او دستانش را براي پاك كردن آنها بالا نياورد.

And the women decided that they would train

و آن زنان تصميم گرفتند كه رقص را

not the next generation of girls, because they had grown too old already,

نه به نسل بعدی دختران، چون آنها دیگر به اندازه کافی بزرگ شده بودند،

but the next generation.

بلکه به نسل بعد از آنها آموزش بدهند.

And I sat there in the studio

و من آنجا در استوديو نشستم

watching these women clapping their hands --

و این زنان را در حالی که کف می زدند تماشا می کردم--

beautiful rhythms --

با ريتيمي زيبا--

as these little fairy pixies

همچنان كه اين پري‌هاي افسانه‌اي زيبا

were dancing around them,

دور آنها مي‌رقصيدند،

wearing these beautiful silk colors.

و اين لباس‌هاي ابريشمي را پوشيده ‌بودند.

And I thought, after all this atrocity,

و من فكر كردم، بعد از همه اين بي‌رحمي‌ها،

this is how human beings really pray.

بدين‌صورت موجودات بشري راز و نياز مي‌كنند.

Because they're focused on honoring

زيرا آنها در حال تجليل

what is most beautiful about our past

چيزي هستند كه زيباترين چيز گذشته ما است

and building it into

و آن را دوباره به

the promise of our future.

اميد آينده ما مي‌سازند.

And what these women understood

و چيزي كه اين زنان فهميدند

is sometimes the most important things that we do

اين است كه گاهی مهمترين كارهايي كه ما انجام مي‌دهيم

and that we spend our time on

و وقت خود را صرف آن مي‌كنيم

are those things that we cannot measure.

كارهايي هستند كه قابل اندازه‌گيري نيستند.

I also have been touched

من همچنين

by the dark side of power and leadership.

جنبه تاريك قدرت و رهبري را هم لمس كرده‌ام.

And I have learned that power,

و من آموخته‌ام كه قدرت،

particularly in its absolute form,

به‌خصوص در شكل مطلق آن،

is an equal opportunity provider.

فراهم‌كننده فرصت برابر است.

In 1986, I moved to Rwanda,

در 1986، من به رواندا رفتم،

and I worked with a very small group of Rwandan women

و با گروه بسيار كوچكي از زنان رواندايي كار كردم

to start that country's first microfinance bank.

تا بانك خرده‌سرمايه آن كشور را راه بيندازيم.

And one of the women was Agnes --

و يكي از آن زنان اگنس بود--

there on your extreme left --

آن كه آنجا در سمت چپ شما است--

she was one of the first three

او يكي از سه زن نخست

women parliamentarians in Rwanda,

نماينده پارلمان در رواندا بود،

and her legacy should have been

و ميراث او بايد اين باشد

to be one of the mothers of Rwanda.

كه يكي از مادران رواندا مي‌شود.

We built this institution based on social justice,

ما اين موسسه را براساس عدالت اجتماعي،

gender equity,

برابري جنسيتي،

this idea of empowering women.

و ايده توانمندسازي زنان تاسيس كرديم.

But Agnes cared more about the trappings of power

اما اگنس بيشتر علاقه‌مند به ترفندهاي قدرت بود

than she did principle at the end.

تا اصولي كه به دنبال آن بود.

And though she had been part of building a liberal party,

و با اينكه او يكي از بنيانگذاران حزب ليبرال،

a political party

حزبي سياسي

that was focused on diversity and tolerance,

كه به دنبال تنوع و تساهل است بود،

about three months before the genocide, she switched parties

حدود سه ماه قبل از نسل‌كشي، او حزب‌ها را عوض كرد

and joined the extremist party, Hutu Power,

و به حزب افراطي هوتو پاور پيوست،

and she became the Minister of Justice

و وزير دادگستري

under the genocide regime

رژيم نژادكش شد

and was known for inciting men to kill faster

و مشهور بود كه او مردان را به كشتن سريعتر تحريك ‌كرده

and stop behaving like women.

و به آنان مي‌گفت كه مثل زنان رفتار نكنند.

She was convicted

اين زن به نسل کشی

of category one crimes of genocide.

درجه يك جنايات نسل‌كشي شد.

And I would visit her in the prisons,

و من او را در زندان ملاقات كردم،

sitting side-by-side, knees touching,

در حالي‌كه كنار هم نشسته بوديم و زانوهايمان به هم مي‌خورد،

and I would have to admit to myself

و من بايد به خودم مي‌پذيراندم

that monsters exist in all of us,

كه ديوها در هر يك از ما وجود دارند،

but that maybe it's not monsters so much,

اما شايد خيلي هم ديو نباشند،

but the broken parts of ourselves,

بلكه بخش‌هاي خردشده خود ما باشند،

sadnesses, secret shame,

غمگيني، شرم پنهاني،

and that ultimately it's easy for demagogues

كه سرانجام كار عوام‌فريبان را آسان مي‌كند كه

to prey on those parts,

آن بخش‌ها،

those fragments, if you will,

آن قطعات خردشده را شكار كنند، البته اگر شما اجازه بدهيد،

and to make us look at other beings, human beings,

و از ما چيزي بسازند كه ساير موجودات، ساير انسانها را،

as lesser than ourselves --

حقيرتر از خود ببينيم.

and in the extreme, to do terrible things.

و در شكل افراط‌گرايانه آن، كارهاي وحشتناكي از ما سر بزند.

And there is no group

و هيچ گروهي

more vulnerable to those kinds of manipulations

در مقابل اين شيادي‌ها، آسيب‌پذيرتر از

than young men.

مردان جوان نيست.

I've heard it said that the most dangerous animal on the planet

من شنيده‌ام كه مي‌گويند خطرناكترين حيوان روي زمين

is the adolescent male.

مرد جوان است.

And so in a gathering

و به همين خاطر در انجمن‌ها

where we're focused on women,

كه در آن ما متمركز بر امور زنان هستيم،

while it is so critical that we invest in our girls

در همان حال كه بسيار مهم است كه روي دختران خود سرمايه‌گذاري مي‌كنيم

and we even the playing field

و حتي روي زمين بازي،

and we find ways to honor them,

و راههايي براي ممتاز شدن آنها پيدا مي‌كنيم،

we have to remember that the girls and the women

در عين حال و در كنار آن، بايد به خاطر داشته باشيم كه اين دختران و زنان

are most isolated and violated

بسيار منزوي و هتك حرمت شده

and victimized and made invisible

قرباني‌شده و نامرئي‌شده‌

in those very societies

در هر جامعه‌اي هستند كه

where our men and our boys

كه مردان و پسران ما در آن

feel disempowered,

احساس كنند قدرت آنها از آنان گرفته شده،

unable to provide.

و آنها نمي‌توانند توانمند باشند.

And that, when they sit on those street corners

و به همين خاطر، وقتي اين پسران در چهارراه‌هاي خيابانها مي‌نشينند

and all they can think of in the future

و هر آنچه كه مي‌توانند درباره آن براي آينده فكر كنند

is no job, no education,

نداشتن كار، عدم تحصيلات،

no possibility,

و عدم امكانات است،

well then it's easy to understand

خوب، آنوقت به راحتي مي‌شود فهميد

how the greatest source of status

كه چگونه بزرگترين منبع مقام و شان اجتماعي

can come from a uniform

مي‌تواند از يك يونيفرم

and a gun.

و يك اسلحه حاصل شود.

Sometimes very small investments

گاهي‌اوقات يك سرمايه‌گذاري كوچك

can release enormous, infinite potential

مي‌تواند پتانسيل نامحدود انبوهي

that exists in all of us.

كه در همه ما وجود دارد را آزاد كند.

One of the Acumen Fund fellows at my organization,

يكي از اعضاي بنياد آكمن در سازمان ما،

Suraj Sudhakar,

به نام سراج سوداكار،

has what we call moral imagination --

چيزي دارد كه ما به آن تصور اخلاقي مي‌گوئيم--

the ability to put yourself in another person's shoes

توان اينكه خود را جاي ديگري بگذاريم

and lead from that perspective.

و از منظر او به مسائل نگاه كنيم.

And he's been working with this young group of men

و او با اين گروه از مردان جوان

who come from the largest slum in the world, Kibera.

كه از بزرگترين محله فقيرنشين جهان يعني كيبرا آمده‌اند كار مي‌كرده است.

And they're incredible guys.

آنها مردان فوق‌العاده‌اي هستند.

And together they started a book club

آنها به كمك يكديگر يك كلوپ كتاب

for a hundred people in the slums,

براي هزاران نفر ساكنان آن محلات راه انداختند،

and they're reading many TED authors and liking it.

و آنها آثار بسیاری از مولفان تد را می خوانند و به آنها علاقه مندند.

And then they created a business plan competition.

و بعد يك مسابقه تدوین طرح کسب و کار ایجاد کردند.

Then they decided that they would do TEDx's.

و بعد تصميم گرفتند که کنفرانس مستقل تد (TEDx) راه بیاندازند.

And I have learned so much

و من

from Chris and Kevin

از كريس و كوين

and Alex and Herbert

آلكس و هربرت

and all of these young men.

و همه آن مردان جوان چيزهاي زيادي ياد گرفته‌ام.

Alex, in some ways, said it best.

آلكس، به نوعي، آن را به بهترين وجه بيان كرد.

He said, "We used to feel like nobodies,

او گفت، "ما احساس مي‌كرديم كه هيچ كس نيستيم،

but now we feel like somebodies."

اما الان احساس مي‌كنيم كه كسي هستيم."

And I think we have it all wrong

و من فكر مي‌كنم كه ما كاملا در اشتباهيم

when we think that income is the link.

اگر فكر كنيم كه "درآمد"، راه زندگي هدفمند است.

What we really yearn for as human beings

آنچه كه ما به عنوان موجودات بشري مشتاق آن هستيم

is to be visible to each other.

اين است كه به چشم همديگر ديده شويم و به حساب بيائيم.

And the reason these young guys

و اين مردان جوان

told me that they're doing these TEDx's

به من گفتند كه دليل اينكه آنها كنفرانس تدكس را راه ميندازند

is because they were sick and tired

اين است كه آنها از اينكه مي‌ديدند

of the only workshops coming to the slums

تنها كارگاه‌هايي كه به زاغه‌ها مي‌آيند

being those workshops focused on HIV,

كارگاه‌هاي مربوط به ايدز،

or at best, microfinance.

و يا در بهترين حالت، خرده‌سرمايه‌گذاري است خسته و كلافه بودند.

And they wanted to celebrate

و آنها مي‌خواستند

what's beautiful about Kibera and Mathare --

از چيزهاي زيباي كيبرا(Kibera) و ماتاره(Mathare) تجليل كنند--

the photojournalists and the creatives,

عكاسان مجلات و مبتكران

the graffiti artists, the teachers and the entrepreneurs.

هنرمندان ديوار نويس، معلمان و كارآفرينان.

And they're doing it.

و آنها دارند اين كار را مي‌كنند.

And my hat's off to you in Kibera.

و من كيبرا را تحسين مي‌كنم.

My own work focuses

كار خود من متمركز

on making philanthropy more effective

بر كارآمدتر كردن اقدامات نوع‌دوستانه

and capitalism more inclusive.

و فراگيرتر كردن سرمايه‌داري است.

At Acumen Fund, we take philanthropic resources

در بنياد آكمن، ما منابع نوع‌دوستانه را دريافت كرده

and we invest what we call patient capital --

و آن را در چيزي كه آن را سرمايه صبور مي‌ناميم سرمايه‌گذاري مي‌كنيم--

money that will invest in entrepreneurs who see the poor

پولي كه روي افراد كارآفريني سرمايه‌گذاري مي‌شود كه به فقرا

not as passive recipients of charity,

به عنوان دريافت‌كنندگان منفعل خيرات نگاه نمي‌كنند،

but as full-bodied agents of change

بلكه آنان را عوامل مجسم تغيير،

who want to solve their own problems

كه خواهان حل مشكلات خاص خود

and make their own decisions.

و تصميم‌گيري درباره سرنوشت خود هستند، مي‌بينند.

We leave our money for 10 to 15 years,

ما پول خود را به مدت ده تا پانزده‌سال قرض مي‌دهيم،

and when we get it back, we invest in other innovations

و وقتي آن را پس گرفتيم، آن را روي نوآوري ديگري

that focus on change.

كه بر تغيير متمركز است سرمايه‌گذاري مي‌كنيم.

I know it works.

مي‌دانم كه نتيجه خواهد داد.

We've invested more than 50 million dollars in 50 companies,

ما بيش از پنجاه ميليون دلار در پنجاه شركت سرمايه‌گذاري كرده‌ايم.

and those companies have brought another 200 million dollars

و آن شركت‌ها دويست ميليون ديگر

into these forgotten markets.

به اين بازارهاي فراموش‌شده آورده‌اند.

This year alone, they've delivered 40 million services

تنها در همين سال جاري، آنها چهل ميليون خدمات،

like maternal health care and housing,

خدماتي نظير مراقبت از بهداشت مادر و كودك و تهيه مسكن،

emergency services, solar energy,

خدمات اورژانس و انرژي خورشيدي ارائه داده‌اند،

so that people can have more dignity

و به همين خاطر، افراد مي‌توانند

in solving their problems.

در حل مشكلات خودشان وقار بيشتري به خرج دهند.

Patient capital is uncomfortable

سرمايه صبور

for people searching for simple solutions,

براي كساني كه به دنبال راه‌حل‌هاي ساده،

easy categories,

و مقولات آسان مي‌گردند، كار راحتي نيست،

because we don't see profit as a blunt instrument.

زيرا ما سود را يك ابزار نمي‌بينيم.

But we find those entrepreneurs

ما دنبال آن دسته سرمايه‌گذاراني هستيم

who put people and the planet

كه افراد و كره ى زمين را

before profit.

مقدم بر سود مي‌دانند.

And ultimately, we want to be part of a movement

و نهايتا، ما مي‌خواهيم كه بخشي از جنبشي باشيم

that is about measuring impact,

كه درخصوص سنجش تاثير،

measuring what is most important to us.

سنجش چيزي است كه براي ما مهمترين است.

And my dream is we'll have a world one day

و روياي من اين است كه روزي، جهاني داشته باشيم

where we don't just honor those who take money

كه در آن نه تنها كساني كه پول دارند

and make more money from it,

و از آن پول سود كسب مي‌كنند، محترم باشند،

but we find those individuals who take our resources

بلكه ما بتوانيم افرادي را پيدا كنيم كه منابع ما را دريافت كنند

and convert it into changing the world

و آن را در راه تغيير جهان

in the most positive ways.

به مثبت‌ترين شيوه صرف كنند.

And it's only when we honor them

و تنها، وقتي كه ما آنها را محترم بدانيم

and celebrate them and give them status

و تجليل كنيم و برايشان شأن قائل باشيم

that the world will really change.

جهان به راستي تغيير خواهد كرد.

Last May I had this extraordinary 24-hour period

در ماه مي گذشته، من اين بيست و چهار ساعت خارق‌العاده را داشتم

where I saw two visions of the world

كه در آن دو جنبه جهان را باهم ديدم

living side-by-side --

كنار هم--

one based on violence

يكي مبتني بر خشونت،

and the other on transcendence.

و ديگري مبتني بر تعالي.

I happened to be in Lahore, Pakistan

به ‌طور اتفاقي، من در لاهور پاكستان بودم

on the day that two mosques were attacked

روزي كه دو مسجد مورد حمله

by suicide bombers.

بمب‌گذاران انتحاري قرار گرفت.

And the reason these mosques were attacked

و دليل اينكه آن دو مسجد مورد حمله قرار گرفتند

is because the people praying inside

اين بود كه كساني كه داخل آن نماز مي‌خواندند

were from a particular sect of Islam

از فرقه خاصي از اسلام بودند

who fundamentalists don't believe are fully Muslim.

كه آن بنيادگرايان بمب‌گذار معتقد بودند كه اينها مسلمان كامل نيستند.

And not only did those suicide bombers

و نه تنها آن بمب‌گذاران انتحاري

take a hundred lives,

جان صدها نفر را ‌گرفتند،

but they did more,

بلكه كاري كه كردند بدتر از آن بود،

because they created more hatred, more rage, more fear

زيرا آنها كينه بيشتر، خشم بيشتر و ترس بيشتر

and certainly despair.

و در نهايت ياس ايجاد كردند.

But less than 24 hours,

اما در كمتر از بيست و چهار ساعت،

I was 13 miles away from those mosques,

من سيزده مايل دورتر از آن دو مسجد بودم،

visiting one of our Acumen investees,

و با يكي از سرمايه‌پذيران آكمن ملاقات داشتم،

an incredible man, Jawad Aslam,

يك مرد فوق‌العاده به نام جواد اسلم،

who dares to live a life of immersion.

كه شوق زندگي در گود ميدان را دارد.

Born and raised in Baltimore,

او در بالتيمور به دنيا آمده و بزرگ شده،

he studied real estate, worked in commercial real estate,

در رشته املاك و مستغلات درس خوانده، در زمينه املاك و مستغلات تجاري كار كرده،

and after 9/11 decided he was going to Pakistan to make a difference.

و بعد از حادثه يازده سپتامبر تصميم‌ گرفته بود كه به پاكستان برود و تغييري ايجاد كند.

For two years, he hardly made any money, a tiny stipend,

به مدت دوسال، او به سختي پول در آورده بود، يك دستمزد اندك،

but he apprenticed with this incredible housing developer

اما او كارآموز اين مرد فوق‌العاده سازنده مسكن

named Tasneem Saddiqui.

به نام تسنيم صديقي بود.

And he had a dream that he would build a housing community

و او روياي اين را داشت كه يك مجتمع مسكوني

on this barren piece of land

در اين قطعه لايزرع بسازد

using patient capital,

با استفاده از سرمايه صبور،

but he continued to pay a price.

اما او بهاي آن را نيز مي‌پرداخت.

He stood on moral ground

او بر جنبه اخلاقي تاكيد داشت

and refused to pay bribes.

و پرداخت رشوه را نمي‌پذيرفت.

It took almost two years just to register the land.

و به همين خاطر ثبت زمين تقريبا دو سال طول كشيد.

But I saw how the level of moral standard can rise

اما من ديدم كه چگونه سطح معيار اخلاقي مي‌تواند

from one person's action.

از عمل فرد ناشي شود.

Today, 2,000 people live in 300 houses

در حال حاضر، دو هزار نفر در سيصد خانه‌

in this beautiful community.

در اين محله زيبا زندگي مي‌كنند.

And there's schools and clinics and shops.

و در آن مدارس و مراكز بهداشتي و فروشگاه‌هاي متعدد هست.

But there's only one mosque.

اما فقط يك مسجد هست.

And so I asked Jawad,

من علت آن را از جواد پرسيدم،

"How do you guys navigate? This is a really diverse community.

"شما چطور سر مي‌كنيد؟ در اين محله فرقه‌ها واقعا متنوعند.

Who gets to use the mosque on Fridays?"

روزهاي جمعه چه كسي از مسجد استفاده مي‌كند؟"

He said, "Long story.

او گفت، "داستانش طولانيه.

It was hard, it was a difficult road,

سخت بود، راه دشواري بود،

but ultimately the leaders of the community came together,

اما سرانجام رهبران جامعه گرد هم آمدند،

realizing we only have each other.

با درك اين نكته كه ما فقط همديگر را داريم.

And we decided that we would elect

و ما تصميم گرفتيم كه

the three most respected imams,

سه نفر ار محترمترين ائمه را انتخاب كنيم،

and those imams would take turns,

و آن ائمه جمعه نوبتي نماز بخوانند،

they would rotate who would say Friday prayer.

آنها به صورت گردشى مشخص مى كردند كه چه كسى نماز جمعه را بخواند.

But the whole community,

اما همه جامعه،

all the different sects, including Shi'a and Sunni,

همه فرقه‌هاي مختلف، از جمله شيعه و سني،

would sit together and pray."

كنار يكديگر مي‌نشينند و نماز مي‌خوانند."

We need that kind of moral leadership and courage

ما اين نوع شهامت و رهبري اخلاقي را

in our worlds.

در جهانمان نياز داريم.

We face huge issues as a world --

به عنوان يك جهان ما با انبوهي از مسائل مواجه‌ايم--

the financial crisis,

بحران‌هاي اقتصادي،

global warming

گرم شدن زمين،

and this growing sense of fear and otherness.

و اين حس رو به رشد ترس و از خودبيگانگي.

And every day we have a choice.

و ما هر روز دو گزينه پيش روي خود داريم.

We can take the easier road,

مي‌توانيم راه ساده‌تر را انتخاب كنيم،

the more cynical road,

راه بدبينانه‌تر را،

which is a road based on

كه راهي است مبتني بر

sometimes dreams of a past that never really was,

روياهايي از گذشته‌اي كه هرگز واقعا رخ نداده‌اند،

a fear of each other,

ترس از يكديگر،

distancing and blame.

فاصله گرفتن و سرزنش كردن،

Or we can take the much more difficult path

يا مي‌توانيم راه دشوارتر

of transformation, transcendence,

دگرگوني، تعالي،

compassion and love,

اشتياق و عشق را پيش بگيريم،

but also accountability and justice.

و در عين حال همراه با مسئوليت‌پذيري و عدالت.

I had the great honor

من افتخار

of working with the child psychologist Dr. Robert Coles,

كار كردن با روانشناس كودكان دكتر رابرت كولز را داشته‌ام

who stood up for change

كه براي تغيير

during the Civil Rights movement in the United States.

در طي جنبش حقوق مدني در ايالات متحده تلاش كرده است.

And he tells this incredible story

و او اين داستان باورنكردني را نقل مي‌كند

about working with a little six-year-old girl named Ruby Bridges,

كه درباره كاركردن با يك دختر كوچولوي شش‌ساله است به نام رابي بريجز،

the first child to desegregate schools in the South --

نخستين كودكي كه با لغو تبعيض نژادى در جنوب به مدرسه رفت--

in this case, New Orleans.

در نيوارلئان.

And he said that every day

اين روانشناس مي‌گفت كه هر روز

this six-year-old, dressed in her beautiful dress,

اين دختربچه شش‌ساله بهترين لباس‌هايش را مي‌پوشيد،

would walk with real grace

و با خوش‌نيتي تمام

through a phalanx of white people

از بين انبوه سفيدپوستاني راه مي‌رفت

screaming angrily, calling her a monster,

كه با عصبانيت سر او فرياد ‌زده، او را هيولا خوانده،

threatening to poison her --

اون رو تهديد به مسموم كردن مى كردند--

distorted faces.

و با شكلك در آوردن او را مسخره مي‌كردند.

And every day he would watch her,

دكتر هر روز او را تماشا مي‌كرد،

and it looked like she was talking to the people.

و به نظر مي‌رسيد كه دخترك با مردم صحبت مي‌كند.

And he would say, "Ruby, what are you saying?"

دكتر از او مي‌پرسيد، "رابي، داري چي مي‌گويي؟

And she'd say, "I'm not talking."

و دخترك جواب مي‌داد، "من حرف نمي‌زنم."

And finally he said, "Ruby, I see that you're talking.

و بالاخره دكتر از او پرسيد، "رابي، من مي‌بينم كه تو داري حرف ميزني.

What are you saying?"

چي مي‌گويي؟"

And she said, "Dr. Coles, I am not talking;

و او گفت، "دكتر كولز، من حرف نمي‌زنم؛

I'm praying."

من دعا ميكنم."

And he said, "Well, what are you praying?"

دكتر گفت، "خوب، چه دعايي مي‌كني؟"

And she said, "I'm praying, 'Father, forgive them,

و دخترك جواب داد، "دعا ميكنم خدا آنها را ببخشد

for they know not what they are doing.'"

چون آنها نمي‌دانند كه دارند چكار مي‌كنند."

At age six,

در سن شش‌سالگي،

this child was living a life of immersion,

اين كودك خود را وارد گود كرده بود،

and her family paid a price for it.

و خانواده‌اش براي آن بهايي پرداختند.

But she became part of history

اما او بخشي از تاريخ شد

and opened up this idea

و اين ايده را عموميت داد

that all of us should have access to education.

كه همه ما بايد به آموزش و پرورش دسترسي داشته‌ باشيم.

My final story is about a young, beautiful man

داستان آخر من درباره مرد جوان و كاملي است

named Josephat Byaruhanga,

به نام ژوزف بياروهانگا،

who was another Acumen Fund fellow,

كه يكي از اعضاي بنياد آكمن بود

who hails from Uganda, a farming community.

او از اوگاندا، از يك جامعه كشاورزي آمده بود.

And we placed him in a company in Western Kenya,

و ما او را در يك شركت در غرب كنيا

just 200 miles away.

فقط دويست مايل آن طرفتر به كار گماشتيم.

And he said to me at the end of his year,

و در پايان سال كاريش او به من گفت،

"Jacqueline, it was so humbling,

ژاكلين، اين كار من را متواضع كرد،

because I thought as a farmer and as an African

زيرا من به عنوان يك كشاورز و يك افريقايي فكر مي‌كردم

I would understand how to transcend culture.

مي‌دانم كه چگونه باعث اعتلاي فرهنگ شوم.

But especially when I was talking to the African women,

اما، به‌خصوص وقتي با زنان افريقايي صحبت مي‌كردم،

I sometimes made these mistakes --

گاهي چنين اشتباهاتي را مرتكب مي‌شدم--

it was so hard for me to learn how to listen."

براي من بسيار دشوار بود كه ياد بگيرم چگونه گوش دهم."

And he said, "So I conclude that, in many ways,

و او گفت، "بنابراين، من نتيجه‌گيري مي‌كنم كه از بسياري جهات،

leadership is like a panicle of rice.

رهبري همچون يك خوشه برنج است.

Because at the height of the season,

زيرا در اوج دوره عظمت،

at the height of its powers,

در اوج قدرت خود،

it's beautiful, it's green, it nourishes the world,

زيبا است، سبز است، جهان را تغذيه مي‌كند،

it reaches to the heavens."

به اوج آسمان مي‌رسد."

And he said, "But right before the harvest,

و او گفت، "اما درست قبل از فصل درو،

it bends over

خوشه برنج

with great gratitude and humility

با فروتني و سپاسگزاري بسيار خم مي‌شود

to touch the earth from where it came."

تا زمين را لمس كند، زميني كه از آن برآمده بود."

We need leaders.

ما به راهبران نياز داريم.

We ourselves need to lead

خود ما لازم است

from a place that has the audacity

كه از جايي پيش برويم كه جرات آن را داشته باشد

to believe we can, ourselves,

كه باور كند خود ما مي‌توانيم

extend the fundamental assumption

اين فرضيه بنيادي را رواج دهيم

that all men are created equal

كه همه انسانها برابر خلق شده‌اند

to every man, woman and child on this planet.

هر مرد، هر زن و هر كودك روي اين سياره.

And we need to have the humility to recognize

و ما بايد فروتني تشخيص اين را داشته باشيم

that we cannot do it alone.

كه ما به تنهايي از عهده آن برنمي‌آئيم.

Robert Kennedy once said

رابرت كندي زماني گفت

that "few of us have the greatness to bend history itself,

كه "تعداد اندكي از ماها عظمت آن را داريم كه مسير تاريخ را تغيير بدهيم،

but each of us can work

اما هر يك از ما مي‌توانيم تلاش كنيم

to change a small portion of events."

كه بخش كوچكي از وقايع را تغيير دهيم.

And it is in the total of all those acts

و در جمع‌بندي همه آن تلاش‌ها است

that the history of this generation will be written.

كه تاريخ اين نسل نوشته خواهد ‌شد."

Our lives are so short,

زندگي ما بسيار كوتاه است،

and our time on this planet

و زمان ما در اين سياره

is so precious,

بسيار ارزشمند است،

and all we have is each other.

و ما فقط همديگر را داريم.

So may each of you

بنابراين، آرزو مي‌كنم كه هر يك از شما

live lives of immersion.

زندگي خود را در گود بگذراند.

They won't necessarily be easy lives,

چنين زندگي‌اي الزاما آسان نخواهد بود،

but in the end, it is all that will sustain us.

اما در نهايت، اين تنها چيزي است كه بقاي ما را تضمين خواهد كرد.

Thank you.

متشكرم.

(Applause)

(تشويق حضار)