A new way to think about the transition to motherhood | Alexandra Sacks

Vertaald door: Rosanne Klaver Nagekeken door: Peter van de Ven

Do you remember a time when you felt hormonal and moody?

Kun je je een tijd herinneren dat je last van je hormonen had en humeurig was?

Your skin was breaking out,

Je had last van puistjes,

your body was growing in strange places and very fast,

je lichaam groeide op vreemde plekken en snel

and at the same time,

en tegelijkertijd

people were expecting you to be grown-up in this new way.

verwachtten mensen van je dat je volwassener was.

Teenagers, right?

Tieners, nietwaar?

Well, these same changes happen to a woman when she's having a baby.

Deze zelfde veranderingen gebeuren bij een vrouw wanneer ze een baby krijgt.

And we know that it's normal for teenagers to feel all over the place,

We weten dat het normaal is dat de emoties van tieners alle kanten opgaan,

so why don't we talk about pregnancy in the same way?

dus waarom praten we over zwangerschap dan niet op dezelfde manier?

There are entire textbooks written about the developmental arc of adolescence,

Er zijn boeken volgeschreven over de ontwikkeling tot adolescent

and we don't even have a word to describe the transition to motherhood.

en we hebben niet eens een woord dat de overgang naar het moederschap beschrijft.

We need one.

We hebben er een nodig.

I'm a psychiatrist who works with pregnant and postpartum women,

Ik ben een psychiater die werkt met zwangere en pas bevallen vrouwen,

a reproductive psychiatrist,

een voortplantingspsychiater.

and in the decade that I've been working in this field,

In de 10 jaar die ik werkzaam ben in dit veld

I've noticed a pattern.

is mij een patroon gaan opvallen.

It goes something like this:

Het gaat ongeveer zo:

a woman calls me up,

een vrouw belt me op,

she's just had a baby,

ze heeft net een baby gehad

and she's concerned.

en ze is bezorgd.

She says, "I'm not good at this. I'm not enjoying this.

Ze zegt: "Ik ben hier niet goed in. Ik geniet hier niet van.

Do I have postpartum depression?"

Heb ik een postnatale depressie?"

So I go through the symptoms of that diagnosis,

Ik ga dan door de symptomen van die diagnose heen

and it's clear to me that she's not clinically depressed,

en het wordt me duidelijk dat ze geen klinische depressie heeft

and I tell her that.

en dat vertel ik haar ook.

But she isn't reassured.

Maar ze is niet gerustgesteld.

"It isn't supposed to feel like this," she insists.

"Het hoort niet zo te voelen", houdt ze vol.

So I say, "OK. What did you expect it to feel like?"

Dus ik zeg: "Oké, hoe had je verwacht dat het zou voelen?"

She says, "I thought motherhood would make feel whole and happy.

Ze zegt: "Ik dacht dat het moederschap me compleet en gelukkig zou maken.

I thought my instincts would naturally tell me what to do.

Ik dacht dat ik door mijn instincten zou weten wat ik moest doen.

I thought I'd always want to put the baby first."

Ik dacht dat ik de baby altijd op de eerste plek zou willen zetten."

This -- this is an unrealistic expectation

Dit is een onrealistische verwachting

of what the transition to motherhood feels like.

van hoe de overgang naar het moederschap voelt.

And it wasn't just her.

Zij was niet de enige.

I was getting calls with questions like this from hundreds of women,

Ik kreeg telefoontjes met vragen zoals deze van honderden vrouwen,

all concerned that something was wrong,

die allemaal bezorgd waren dat er iets mis was,

because they couldn't measure up.

omdat ze zich ontoereikend voelden.

And I didn't know how to help them,

Ik wist niet hoe ik ze moest helpen,

because telling them that they weren't sick

want hen vertellen dat ze niet ziek waren,

wasn't making them feel better.

deed ze zich niet beter voelen.

I wanted to find a way to normalize this transition,

Ik wilde een manier vinden om deze overgang te normaliseren,

to explain that discomfort is not always the same thing as disease.

om uit te leggen dat onbehagen niet altijd hetzelfde is als ziekte.

So I set out to learn more about the psychology of motherhood.

Ik wilde meer te weten komen over de psychologie van het moederschap.

But there actually wasn't much in the medical textbooks,

Maar er bleek weinig te vinden in de medische handboeken,

because doctors mostly write about disease.

want dokters schrijven voornamelijk over ziekte.

So I turned to anthropology.

Dus ik richtte me op de antropologie.

And it took me two years, but in an out-of-print essay

Het duurde twee jaar, maar in een essay dat niet meer wordt uitgegeven,

written in 1973 by Dana Raphael,

geschreven in 1973 door Dana Raphael,

I finally found a helpful way to frame this conversation:

vond ik eindelijk een nuttige term om dit onderwerp te omkaderen:

matrescence.

matrescentie.

It's not a coincidence that "matrescence" sounds like "adolescence."

Het is geen toeval dat het woord 'matrescentie' lijkt op 'adolescentie'.

Both are times when body morphing and hormone shifting

Beide zijn periodes waarin lichamelijke en hormonale veranderingen

lead to an upheaval in how a person feels emotionally

leiden tot een omwenteling in hoe een persoon zich emotioneel voelt

and how they fit into the world.

en hoe ze zich verhoudt tot de wereld.

And like adolescence, matrescence is not a disease,

Net als adolescentie is matrescentie geen ziekte,

but since it's not in the medical vocabulary,

maar omdat het niet voorkomt in het medisch vocabulaire,

since doctors aren't educating people about it,

omdat dokters mensen er niet over informeren,

it's being confused with a more serious condition

wordt het verward met een ernstiger aandoening,

called postpartum depression.

genaamd postnatale depressie.

I've been building on the anthropology literature

Ik heb voortgebouwd op de antropologische vakliteratuur

and have been talking about matrescence with my patients

en heb over matrescentie gesproken met mijn patiënten

using a concept called the "push and pull."

aan de hand van een concept genaamd 'duwen en trekken'.

Here's the pull part.

Hier komt het 'trekken'-gedeelte.

As humans, our babies are uniquely dependent.

Mensenbaby's zijn uniek in hun afhankelijkheid.

Unlike other animals, our babies can't walk,

Anders dan bij andere dieren kunnen onze baby's niet lopen,

they can't feed themselves,

ze kunnen zichzelf niet voeden,

they're very hard to take care of.

ze zijn erg moeilijk om voor te zorgen.

So evolution has helped us out with this hormone called oxytocin.

De evolutie heeft ons een handje geholpen met een hormoon genaamd oxytocine.

It's released around childbirth

Dat komt rond de geboorte vrij

and also during skin-to-skin touch,

en ook gedurende huid-op-huid contact,

so it rises even if you didn't give birth to the baby.

dus het neemt zelfs toe als je de baby niet gebaard hebt.

Oxytocin helps a human mother's brain zoom in, pulling her attention in,

Oxytocine helpt het moederbrein in te zoomen,

het trekt haar aandacht naar binnen,

so that the baby is now at the center of her world.

zodat de baby nu het middelpunt van haar wereld is.

But at the same time, her mind is pushing away,

Maar tegelijkertijd duwt haar geest de moederrol weg,

because she remembers there are all these other parts to her identity --

omdat ze zich al die andere delen van haar identiteit herinnert --

other relationships,

andere relaties,

her work,

haar werk,

hobbies,

hobby's,

a spiritual and intellectual life,

een spiritueel en intellectueel leven,

not to mention physical needs:

om niet te spreken over fysieke behoeften:

to sleep, to eat, to exercise,

slapen, eten, bewegen,

to have sex,

seks hebben,

to go to the bathroom,

naar het toilet gaan,

alone --

alleen --

(Laughter)

(Gelach)

if possible.

indien mogelijk.

This is the emotional tug-of-war of matrescence.

Dit is het emotionele getouwtrek van de matrescentie.

This is the tension the women calling me were feeling.

Dit is de spanning die de vrouwen die mij opbelden, voelden.

It's why they thought they were sick.

Daarom dachten ze dat ze ziek waren.

If women understood the natural progression of matrescence,

Als vrouwen de natuurlijke voortgang van de matrescentie kenden,

if they knew that most people found it hard to live inside this push and pull,

als ze wisten dat de meesten het zwaar vinden om in dit geduw en getrek te leven,

if they knew that under these circumstances,

als ze wisten dat, onder deze omstandigheden,

ambivalence was normal and nothing to be ashamed of,

ambivalentie normaal is en niet iets om je voor te schamen,

they would feel less alone,

dan zouden ze zich minder alleen voelen,

they would feel less stigmatized,

dan zouden ze zich minder gestigmatiseerd voelen

and I think it would even reduce rates of postpartum depression.

en ik denk dat het zelfs het aantal postnatale depressies zou verlagen.

I'd love to study that one day.

Dat zou ik ooit graag eens onderzoeken.

I'm a believer in talk therapy,

Ik geloof in gesprekstherapie,

so if we're going to change the way our culture understands

dus als we willen veranderen

hoe onze cultuur kijkt naar deze overgang naar het moederschap,

this transition to motherhood,

women need to be talking to each other,

moeten vrouwen met elkaar praten,

not just me.

niet alleen met mij.

So mothers, talk about your matrescence

Dus moeders, praat over jouw matrescentie

with other mothers, with your friends,

met andere moeders, met je vrienden

and, if you have one, with your partner,

en, als je er een hebt, met je partner,

so that they can understand their own transition

zodat zij hun eigen transitie beter kunnen begrijpen

and better support you.

en jou beter kunnen steunen.

But it's not just about protecting your relationship.

Maar het gaat niet alleen om het beschermen van je relatie.

When you preserve a separate part of your identity,

Wanneer je een deel van je identiteit behoudt,

you're also leaving room for your child to develop their own.

geef je ook ruimte aan je kind om diens eigen identiteit te ontwikkelen.

When a baby is born, so is a mother,

Wanneer een baby geboren wordt, wordt er ook een moeder geboren,

each unsteady in their own way.

elk op haar eigen wankele manier.

Matrescence is profound,

Matrescentie is een diepgaand proces,

but it's also hard,

maar het is ook moeilijk

and that's what makes it human.

en dat is wat het menselijk maakt.

Thank you.

Dankjewel.

(Applause)

(Applaus)