Julie Taymor: Spider-Man, The Lion King and life on the creative edge

Vertaald door: Janneke Meijntjes-Lok Nagekeken door: Christel Foncke

(Music)

(Muziek)

["Oedipus Rex"]

('Oedipus Rex')

["The Lion King"]

('The Lion King')

["Titus"]

('Titus')

["Frida"]

('Frida')

["The Magic Flute"]

('The Magic Flute')

["Across The Universe"]

('Across the Universe')

(Applause)

(Applaus)

Julie Taymor: Thank you. Thank you very much.

Julie Taymor: Dankje. Dankjewel.

That's a few samples of the theater, opera

Dat waren een aantal fragmenten uit de theaterstukken, opera's

and films that I have done over the last 20 years.

en films die ik de laatste 20 jaar heb gemaakt.

But what I'd like to begin with right now

Maar waar ik eigenlijk mee wil beginnen,

is to take you back to a moment

is jullie mee te nemen naar een ervaring

that I went through in Indonesia,

die ik in Indonesië had.

which is a seminal moment in my life

Het was een cruciaal moment in mijn leven

and, like all myths,

en zoals met alle mythes,

these stories need to be retold

moeten deze verhalen worden doorverteld,

and told, lest we forget them.

willen we ze niet vergeten.

And when I'm in the turbulent times, as we know,

Op dit moment ga ik door turbulente tijden.

that I am right now, through the crucible

Ik bevind me in de smeltkroes,

and the fire of transformation,

het vuur van de transformatie,

which is what all of you do, actually.

zoals trouwens iedereen.

Anybody who creates knows there's that point where

Iedereen die scheppend werk verricht, kent dat moment waarop

it hasn't quite become the phoenix or the burnt char.

er uit het vuur niet bepaald een feniks is verrezen.

(Laughter)

(Gelach)

And I am right there on the edge,

Precies op die rand zit ik nu,

which I'll tell you about, another story.

maar dat is een verhaal voor later.

I want to go back to Indonesia

Ik wil terug naar Indonesië,

where I was about 21, 22 years, a long time ago,

waar ik 21 of 22 jaar geleden was

on a fellowship.

met een studiebeurs.

And I found myself, after two years there

Na 2 jaar van optreden en leren,

and performing and learning, on the island of Bali,

belandde ik op Bali,

on the edge of a crater, Gunung Batur.

op de rand van een krater, de Gunung Batur.

And I was in a village where there was

Ik was in een dorp, waar een initiatieceremonie

an initiation ceremony for the young men,

voor de jonge mannen aan de gang was,

a rite of passage.

een overgangsritueel,

Little did I know that it was mine as well.

niet-wetend dat het ook het mijne was.

And as I sat in this temple square

Terwijl ik op dat tempelplein zat,

under this gigantic beringin banyan tree,

onder een gigantische waringinboom,

in the dark, there was no electricity, just the full moon,

in het donker - er was geen elektriciteit, alleen het licht van de volle maan,

down in this empty square,

dat op het lege plein scheen -

and I heard the most beautiful sounds,

en ik de prachtigste geluiden hoorde

like a Charles Ives concert

- als een concert van Charles Ives -

as I listened to the gamelan music

terwijl ik luisterde naar de gamelanmuziek

from all the different villagers that came

die gespeeld werd door de dorpelingen, die bijeengekomen waren

for this once-every-five-years ceremony.

voor deze 5-jaarlijkse ceremonie,

And I thought I was alone in the dark under this tree.

was het alsof ik daar alleen was in het donker, onder die boom.

And all of a sudden, out of the dark,

Plotseling zag ik vanuit het donker,

from the other end of the square,

aan de overkant van het plein,

I saw the glint of mirrors lit by the moon.

het licht van de maan weerkaatst in spiegels.

And these 20 old men who I'd seen before

20 oude mannen, die ik al eerder had gezien,

all of a sudden stood up in these full warrior costumes

stonden plotseling op, gekleed in volledige krijgsuitrusting,

with the headdress and the spears,

met hoofdtooien en speren.

and no one was in the square, and I was hidden in the shadows.

Het plein was volkomen leeg en ik zat verborgen in de schaduw.

No one was there, and they came out,

Vanuit het niets kwamen ze naar voren

and they did this incredible dance.

en begonnen een wonderlijke dans:

"Huhuhuhuhuhuhuhahahahaha."

'Huhuhuhuhuhuhuhahahahaha'.

And they moved their bodies and they came forward,

Ze bewogen hun lichamen en kwamen naar voren

and the lights bounced off these costumes.

en het licht weerkaatste op de kostuums.

And I've been in theater since I was 11 years old,

Al vanaf mijn elfde houd ik me bezig

and performing, creating, and I went,

met optreden en theatermaken en ik dacht:

"Who are they performing for

voor wie treden ze op

with these elaborate costumes,

met die rijkgedetailleerde kostuums

these extraordinary headdresses?"

en die uitzonderlijke hoofdbedekkingen?

And I realized that they were performing for God,

Tot ik me realiseerde dat ze optraden voor God,

whatever that means.

wat dat ook moge betekenen.

But somehow, it didn't matter about the publicity.

Maar publiciteit was niet belangrijk,

There was no money involved.

het ging niet om geld,

It wasn't going to be written down. It was no news.

het zou niet in de krant komen. Het was geen nieuws.

And there were these incredible artists

En toch waren dit ongelooflijke kunstenaars.

that felt for me like an eternity as they performed.

Hun optreden leek een eeuwigheid te duren.

The next moment,

Zodra het was afgelopen

as soon as they finished and disappeared into the shadows,

en ze verdwenen waren in de schaduwen,

a young man with a propane lantern came on,

kwam er een jonge man op met een propaanlantaarn.

hung it up on a tree, set up a curtain.

Hij hing hem aan een boom en hing een gordijn op.

The village square was filled with hundreds of people.

Op het dorpsplein verzamelden zich honderden mensen

And they put on an opera all night long.

Er werd een avondvullende opera vertoond.

Human beings needed the light.

De mensen hadden het licht nodig

They needed the light to see.

om het te kunnen zien.

So what I gained and gathered from this incredible,

Wat ik hiervan leerde op dit bijzondere, cruciale moment

seminal moment in my life as a young artist

in mijn leven als jonge kunstenaar,

was that you must be true

was dat je als kunstenaar altijd

to what you believe as an artist all the way through,

trouw moet blijven aan je overtuiging.

but you also have to be aware

Maar je moet je ook bewust zijn

that the audience is out there in our lives at this time,

van de rol van het publiek in ons leven.

and they also need the light.

Zij hebben ook licht nodig.

And it's this incredible balance

Dat is het evenwicht

that I think that we walk

dat we moeten bewaren,

when we are creating something that is breaking ground,

als we iets creëren wat baanbrekend is,

that's trying to do something you've never seen before,

iets proberen te doen wat nog nooit vertoond is.

that imaginary world

Die wereld van verbeelding,

where you actually don't know where you're going to end up,

waarin je niet weet waar je zult uitkomen.

that's the fine line on the edge of a crater

Dat is de dunne lijn op de rand van een krater,

that I have walked my whole life.

waarop ik heel mijn leven gelopen heb.

What I would like to do now is to tell you

Wat ik nu zou willen doen,

a little bit

is jullie iets vertellen

about how I work. Let's take "The Lion King."

over mijn werkwijze. Bijvoorbeeld 'The Lion King'.

You saw many examples of my work up there,

Je zag net veel fragmenten uit mijn werk,

but it's one that people know.

maar dit is iets bekends.

I start with the notion of the ideograph.

Ik begin met het begrip beelddiagram.

An ideograph is like a brush painting, a Japanese brush painting.

Dat is net zoiets als een Japans penseelschilderij.

Three strokes, you get the whole bamboo forest.

Met 3 streken zet je een heel bamboebos neer.

I go to the concept of "The Lion King"

Ik neem het concept van 'The Lion King''

and I say, "What is the essence of it?

en ik zeg: 'Wat is de essentie hiervan?

What is the abstraction?

Wat is de abstractie?

If I were to reduce this entire story

Als ik het hele verhaal in één beeld moest

into one image, what would it be?"

samenvatten, wat zou dat dan zijn?'

The circle. The circle. It's so obvious.

De cirkel natuurlijk.

The circle of life. The circle of Mufasa's mask.

De cirkel van het leven. De cirkel van Mufasa's masker.

The circle that, when we come to Act II and there's a drought,

Als er in de tweede akte sprake is van een droogte,

how do you express drought?

hoe geef je dat vorm?

It's a circle of silk on the floor

Door een cirkel van zijde op de vloer,

that disappears into the hole in the stage floor.

die door een gat in het podium verdwijnt.

The circle of life comes in the wheels

De cirkel van het leven zie je in de

of the gazelles that leap.

wielvormige sprongen van de gazelles.

And you see the mechanics.

En je ziet de mechanica.

And being a theater person, what I know and love about the theater

Wat ik als theatermens zo heerlijk vind aan theater

is that when the audience comes in

is dat het publiek

and they suspend their disbelief,

het ongeloofwaardige accepteert.

when you see men walking or women walking

Als je mannen of vrouwen ziet lopen

with a platter of grass on their heads,

met een schaal met gras op hun hoofd,

you know it's the savanna.

weet je dat je in de savanne bent.

You don't question that.

Daar twijfel je niet aan.

I love the apparent truth of theater.

Ik hou van de schijnbare waarheid van het theater,

I love that people are willing to fill in the blanks.

dat mensen bereid zijn zelf dingen in te vullen.

The audience is willing to say,

Het publiek wil best zeggen:

"Oh, I know that's not a real sun.

'Oh, ik weet wel dat die zon niet echt is.

You took pieces of sticks.

Je hebt stokjes gebruikt.

You added silk to the bottom.

Je hebt zijde op de vloer gelegd.

You suspended these pieces. You let it fall flat on the floor.

Je hebt alles met elkaar verbonden en op de vloer laten vallen

And as it rises with the strings, I see that it's a sun.

en als de touwen het optrekken, zie ik dat het een zon is.

But the beauty of it is that it's just silk and sticks.

Maar het mooie is dat het alleen maar zijde en stokken zijn.

And in a way, that is what makes it spiritual.

Op een bepaalde manier is dat het spirituele.

That's what moves you.

Daardoor raakt het je.

It's not the actual literal sunrise that's coming.

Het is niet de letterlijke zonsopgang,

It's the art of it.

maar de kunstvorm daarvan.

So in the theater, as much as the story is critical

Hoe belangrijk het verhaal,

and the book and the language,

het boek en de taal ook zijn,

the telling of the story, how it's told,

in het theater is de manier waarop het verteld wordt,

the mechanics, the methods that you use,

de methode die je gebruikt,

is equal to the story itself.

net zo belangrijk als het verhaal zelf.

And I'm one who loves high tech and low tech.

Ik hou van zowel simpele als ingewikkelde techniek.

So I could go from --

Straks zal ik jullie bijvoorbeeld

For instance, I'll show you some "Spider-Man" later,

iets laten zien uit 'Spider-Man'.

wonderbaarlijke machines die mensen verplaatsen.

these incredible machines that move people along.

But the fact is, without the dancer

Maar in feite doe je niets zonder de danser,

who knows how to use his body and swing on those wires,

die weet hoe hij zijn lichaam moet bewegen

it's nothing.

en aan die draden moet zwaaien.

So now I'm going to show you

Nu ga ik jullie een paar clips laten zien

some clips from the other big project of my life this year,

uit het andere grote levensproject dat ik dit jaar gemaakt heb,

"The Tempest."

'The Tempest'.

It's a movie. I did "The Tempest" on a stage three times

Het is een film. Ik heb 'The Tempest' sinds 1984 -1986-

in the theater since 1984, '86,

3 keer in het theater uitgevoerd

and I love the play.

en ik vind het een geweldig stuk.

I did it always with a male Prospero.

Ik had altijd een mannelijke Prospero.

And all of a sudden, I thought,

Maar ineens dacht ik:

"Well, who am I gonna get to play Prospero?

wie zal ik nu eens vragen voor de rol van Prospero?

Why not Helen Mirren? She's a great actor. Why not?"

Waarom niet Helen Mirren? Ze is een geweldige actrice.

And this material really did work for a woman equally as well.

Het materiaal was eigenlijk net zo geschikt voor een vrouw.

So now, let's take a look at some of the images

Laten we maar eens kijken naar wat beelden

from "The Tempest."

uit 'The Tempest'.

(Music)

(Muziek)

(Video) Prospera: Hast thou, spirit, performed to the point the tempest that I bade thee?

(Video) Prospera: Geest, is de storm die ik je opdroeg naar mijn wensen uitgevoerd?

Ariël: Ik vloog naar 's konings schip. In elke hut vlamde ik ontzetting.

Ariel: I boarded the king's ship. In every cabin, I flamed amazement.

Prospera: At first sight, they have changed eyes.

Prospera: Hun blikken kruisten elkaar bij 't eerste zien.

Miranda: Do you love me?

Miranda: Hou je van mij?

Ferdinand: Beyond all limit.

Ferdinand: Ver boven al wat op de wereld leeft.

HM: They are both in either's powers.

HM: Ze zijn in elkaars macht.

Trinculo: Misery acquaints a man with strange bedfellows.

Trinculo: De nood bezorgt een mens zonderlinge bedgenoten.

(Music)

(Muziek)

Looking for business, governor?

Op zoek naar actie, baas?

Caliban: Hast thou not dropped from heaven?

Caliban: Zijt gij niet uit de hemel gevallen?

Stephano: Out of the moon, I do assure thee.

Stefano: Ja, van de maan, geloof me.

Prospera: Caliban!

Prospera: Caliban!

Caliban: This island is mine.

Caliban: Dit eiland is van mij.

Prospera: For this, be sure, tonight thou shalt have cramps.

Prospera: Daarvoor word je vannacht door kramp geplaagd.

Antonio: Here lies your brother no better than the earth he lies upon.

Antonio: Daar ligt je broer, niet beter dan de aarde die hem draagt.

Sebastian: Draw thy sword.

Sebastian: Trek je zwaard.

And I, the king, shall love thee.

En ik, de vorst, schenk je mijn gunst.

Prospera: I will plague them all, even to roaring.

Prospera: Allen zal ik kwellen, tot schreeuwens toe.

Ariel: I have made you mad.

Ariël: Ik heb uw toorn gewekt.

Prospera: We are such stuff as dreams are made on.

Propspera: Van dezelfde stof zijn wij als dromen;

and our little life is rounded with a sleep.

en ons kleine leven is door een slaap omringd.

(Music)

(Muziek)

JT: Okay.

J.T.: Oké.

(Applause)

(Applaus)

So I went from theater, doing "The Tempest"

Ik had 'The Tempest' dus al jaren daarvoor

on the stage in a very low-budget production

in het theater gedaan, in een productie met een heel laag budget.

many years ago,

in het theater gedaan, in een productie met een heel laag budget.

and I love the play, and I also think

Ik hou van het stuk en volgens mij

it's Shakespeare's last play,

is het ook Shakespeares laatste.

and it really lends itself, as you can see, to cinema.

Het leent zichzelf, zoals je ziet, heel goed voor film.

But I'm just going to give you a little example about

Ik zal een voorbeeldje geven van hoe je een idee of verhaal

how one stages it in theater

Ik zal een voorbeeldje geven van hoe je een idee of verhaal

and then how one takes that same idea or story

kunt omzetten van toneel naar film.

and moves it into cinema.

kunt omzetten van toneel naar film.

The ideograph that I talked to you about before,

Wat betekent het ideogram van zo even

what is it for "The Tempest"?

voor 'The Tempest'?

What, if I were to boil it down,

Als we het terug zouden brengen

would be the one image that I could

tot één gezichtsbepalend beeld,

hang my hat on for this?

welk beeld zou dat dan zijn?

And it was the sand castle,

Dat was het zandkasteel,

the idea of nurture versus nature,

het idee van samenleving versus natuur.

that we build these civilizations --

We bouwen beschavingen op

she speaks about it at the end, Helen Mirren's Prospera --

- Helen Mirrens Prospera spreekt er aan het eind over -

we build them, but under nature, under the grand tempest,

maar de natuur, de verwoestende storm,

these cloud-capped towers, these gorgeous palaces will fade

zal die 'omwolkte torens', die 'weelderige paleizen'

and there will -- leave not a rack behind.

spoorloos laten verdwijnen.

So in the theater, I started the play,

In het theater begon het stuk

it was a black sand rake, white cyc,

met een zwarte hark tegen een witte achtergrond.

and there was a little girl, Miranda, on the horizon,

Aan de horizon zag je een klein meisje, Miranda,

building a drip castle, a sand castle.

bezig met het bouwen van een zandkasteel.

And as she was there on the edge of that stage,

Ze zat aan de rand van het podium,

two stagehands all in black

met 2 in het zwart geklede toneelknechten,

with watering cans ran along the top

die met gieters water over het zandkasteel

and started to pour water on the sand castle,

begonnen te gieten.

and the sand castle started to drip and sink,

Het zandkasteel begon in te storten,

but before it did,

maar even daarvoor

the audience saw the black-clad stagehands.

had het publiek de toneelknechten gezien.

The medium was apparent. It was banal. We saw it.

Het was duidelijk. Het was banaal. We zagen het.

But as they started to pour the water,

Maar toen ze begonnen met gieten,

the light changed from showing you the black-clad stagehands

verschoof de belichting van de donker-geklede toneelknechten

to focusing, this rough magic that we do in theater,

- de 'grove toverkracht' van het theater -

it focused right on the water itself.

naar het water zelf.

And all of a sudden, the audience's perspective changes.

Plotseling verandert het perspectief van het publiek.

It becomes something magically large.

Het krijgt een magische omvang.

It becomes the rainstorm.

Het wordt de regenstorm.

The masked actors, the puppeteers, they disappear,

De gemaskerde acteurs, de marionettenspelers, verdwijnen

and the audience makes that leap into this world,

en het publiek belandt met een sprong

into this imaginary world of "The Tempest" actually happening.

in de imaginaire wereld van 'The tempest'. Het gebeurt werkelijk.

Now the difference

Het verschil met de film

when I went and did it in the cinema,

die ik daarna maakte over het stuk,

I started the actual movie

is dat de eigenlijke film begint met

with a close-up of a sand castle, a black sand castle,

een close-up van een zwart zandkasteel.

and what cinema can do is,

Bij film kan je gebruik maken

by using camera, perspective,

van een camera, perspectief

and also long shots and close-ups,

en ook lange shots en close-ups.

it started on a close-up of the sand castle,

Het begon met een close-up van het zandkasteel

and as it pulled away,

en terwijl de camera uitzoomde,

you saw that it was a miniature sitting in the palm

zag je dat het een miniatuurkasteeltje was,

of the girl's hands.

in de handpalmen van het meisje.

And so I could play with the medium,

Ik kon dus spelen met het medium

and why I move from one medium to another

en dat is de reden

is to be able to do this.

dat ik steeds van medium verwissel.

Now I'm going to take you to "Spider-Man."

Nu neem ik jullie mee naar 'Spider-Man'.

(Music)

(Muziek)

(Video) Peter Parker: ♪ Standing on the precipice,

(Video) Peter Parker: ♪ Ik sta op de rand van de afgrond,

I can soar away from this. ♪

maar ik kan er hoog overheen vliegen. ♪

JT: We're trying to do everything in live theater

J.T.: In het theater proberen we alles te doen

that you can't do in two dimensions

wat in de 2 dimensies van film en televisie onmogelijk is.

in film and television.

wat in de 2 dimensies van film en televisie onmogelijk is.

PP: ♪ Rise above yourself and take control. ♪

P.P.: Stijg boven jezelf uit en neem het heft in handen.

George Tsypin: We're looking at New York from a Spider-Man point of view.

George Tsypin: We zien New York vanuit een Spider-Manstandpunt.

Spider Man is not bound by gravity.

Spider-Man is niet gebonden aan zwaartekracht.

Manhattan in the show is not bound by gravity either.

In de film is Manhattan daar ook niet aan gebonden.

PP: ♪ Be yourself and rise above it all. ♪

P.P.: Wees jezelf en stijg overal bovenuit.

Ensemble: ♪ Sock! Pow! ♪

Ensemble: Sock! Pow!

♪ Slam! Scratch! ♪

Slam! Scratch!

Danny Ezralow: I don't want you to even think there's a choreographer.

Danny Ezralow: Een choreograaf lijkt er niet aan te pas te komen.

It's real, what's happening.

Wat er gebeurt, is echt.

I prefer you to see people moving,

Ik wil dat jullie mensen zien bewegen

and you're going, "Whoa, what was that?"

en dat jullie reactie is: 'Wow, wat was dat?'

(Music)

(Muziek)

JT: If I give enough movement in the sculpture,

J.T.: Als ik het beeld genoeg beweging meegeef

and the actor moves their head, you feel like it's alive.

en de acteur beweegt het hoofd, dan lijkt het te leven.

It's really comic book live. It's a comic book coming alive.

Het is echt een stripboek dat tot leven komt.

(Music)

(Muziek)

Bono: They're mythologies.

Bono: Het zijn mythologieën.

They're modern myths, these comic book heroes.

Striphelden zijn moderne mythes.

PP: ♪ They believe. ♪

P.P.: Ze geloven.

(Screams)

(Geschreeuw)

(Music)

(Muziek)

(Applause)

(Applaus)

JT: Ohhhh. What was that?

J.T.: Ohhhh. Wat was dat?

Circus, rock 'n' roll, drama.

Circus, rock en roll, drama.

What the hell are we doing up there on that stage?

Waar zijn we in godsnaam mee bezig op dat toneel?

Well, one last story, very quickly.

Vooruit, nog snel een laatste verhaal.

After I was in that village, I crossed the lake,

Nadat ik dat dorp had bezocht, stak ik het meer over

and I saw that the volcano was erupting

en ik zag dat de vulkaan aan de overkant,

on the other side, Gunung Batur,

de Gunung Batur, aan het uitbarsten was.

and there was a dead volcano next to the live volcano.

Naast de dode vulkaan was een levende.

I didn't think I'd be swallowed by the volcano,

Ik was niet bang dat de vulkaan me zou verzwelgen

and I am here.

en ik ben er nog steeds.

But it's very easy to climb up, is it not?

Maar je kunt er makkelijk opklimmen, toch?

You hold on to the roots,

Je houdt je vast aan de wortels,

you put your foot in the little rocks

je zet je voeten op de rotsblokjes

and climb up there, and you get to the top,

en je klimt naar de top.

and I was with a good friend who was an actor,

Ik was samen met een bevriende acteur

and we said, "Let's go up there.

en we zeiden: 'Laten we naar boven klimmen.

Let's see if we can come close to the edge

Eens kijken of we dicht bij de rand

of that live volcano."

van die levende vulkaan kunnen komen.'

And we climbed up and we got to the very top,

We klommen naar boven en we bereikten de top.

and we're on the edge, on this precipice,

Terwijl we aan de rand van de afgrond staan,

Roland disappears into the sulfur smoke

verdwijnt Roland in de zwaveldamp

at the volcano at the other end,

aan de overkant van de vulkaan.

and I'm up there alone

Daar sta ik dan, alleen

on this incredible precipice.

voor die onmetelijke afgrond.

Did you hear the lyrics?

Hoorde je de songtekst?

I'm on the precipice looking down

Ik sta aan de afgrond en kijk in

into a dead volcano to my left.

een dode vulkaan links beneden mij.

To my right is sheer shale. It's coming off.

Rechts van mij enkel losliggend leisteen.

I'm in thongs and sarongs. It was many years ago.

Ik draag teenslippers en een sarong - het is lang geleden -

And no hiking boots.

en geen wandelschoenen.

And he's disappeared, this mad French gypsy actor,

Die gekke Franse zigeuneracteur is verdwenen

off in the smoke, and I realize,

in de damp en ik besef

I can't go back the way that I've come. I can't.

dat ik niet dezelfde weg terug kan volgen.

So I throw away my camera. I throw away my thongs,

Dus gooi ik mijn camera en mijn teenslippers weg

and I looked at the line straight in front of me,

en ik kijk naar de lijn recht voor me.

and I got down on all fours like a cat,

Op handen en voeten, als een kat, kwam ik naar beneden,

and I held with my knees to either side

Ik hield mijn knieën ieder aan een kant

of this line in front of me,

van die lijn voor me,

for 30 yards or 30 feet, I don't know.

10 of 30 meter lang, ik weet het niet.

The wind was massively blowing,

Er stond een harde wind.

and the only way I could get to the other side

Ik kon enkel aan de overkant komen

was to look at the line straight in front of me.

door mijn ogen op de lijn recht voor me te houden.

I know you've all been there.

Jullie weten allemaal hoe dat voelt.

I'm in the crucible right now.

Op dit moment zit ik in de smeltkroes.

It's my trial by fire.

Het is mijn vuurdoop.

It's my company's trials by fire.

De vuurdoop van mijn gezelschap.

We survive because our theme song is "Rise Above."

We overleven, omdat ons themalied 'Rise above' ('Kom weer boven') heet

Boy falls from the sky, rise above.

Jongen valt uit de lucht... 'kom weer boven'.

It's right there in the palm of both of our hands,

Het ligt precies in onze handpalmen,

of all of my company's hands.

van alle handen van mijn bedrijf.

I have beautiful collaborators, and we as creators

Ik heb fantastische medewerkers en wat we creëren,

only get there all together.

is het werk van ons allemaal samen.

I know you understand that.

Ik weet dat jullie dat begrijpen.

And you just stay going forward,

Als je maar steeds vooruit blijft gaan,

and then you see this extraordinary thing

zie je uiteindelijk iets buitengewoons

in front of your eyes.

voor je ogen opdoemen.

Thank you.

Dankjewel.

(Applause)

(Applaus)