Intimate photos of a senior love triangle | Isadora Kosofsky

Vertaald door: Gitte Bemong Nagekeken door: Bieke Van Gelder

Jeanie, Will and Adina are three senior citizens

Jeanie, Will en Adina zijn drie bejaarde burgers

connected by a special relationship.

verbonden door een speciale relatie.

They view their bond as a shield from the loneliness of aging.

Ze zien hun band als een schild tegen de eenzaamheid van het ouder worden.

I first met them at a retirement home in Los Angeles,

Ik ontmoette ze voor het eerst in een rusthuis in Los Angeles,

where I had been photographing for three years.

waar ik al drie jaar foto's maakte.

I saw as they approached the gate one night,

Ik zag hen op een avond aangewandeld komen

and felt an immediate connection to them.

en voelde onmiddellijk een connectie met hen.

Although I didn't know the details of their love triangle,

Al kende ik de details van hun liefdesdriehoek niet,

I intuitively felt that I had to find out who they were.

ik voelde intuïtief aan dat ik moest uitzoeken wie ze waren.

Questioning a nurse a day later, she said to me,

Toen ik het aan een verpleegster vroeg, de volgende dag, zei ze tegen mij:

"Oh, you're talking about the threesome."

"Ah, je hebt het over het trio."

(Laughter)

(Gelach)

I was intrigued.

Ik was geïntrigeerd.

(Laughter)

(Gelach)

The trio set out on a daily adventure to coffee and doughnut shops,

Het trio vertrok dagelijks op avontuur naar koffiehuisjes,

bus stops and street corners.

bushaltes en straathoeken.

I soon learned that the purpose of these outings was solace

Snel leerde ik dat ze dat deden om troost te vinden

and a search for meaning.

en hun leven betekenis te geven.

The trio sought to combat their alienation

Het trio trachtte de vervreemding te bestrijden

by literally integrating themselves in public streets.

door zichzelf letterlijk te integreren in het openbare leven.

Yet, even when arm in arm, no one saw them.

Maar zelfs wanneer ze arm in arm liepen,

leek niemand hen te zien.

We often think that as we age, we lose the desires held in our youth.

We denken vaak dat wanneer we ouder worden,

we de verlangens van onze jeugd verliezen.

Actually, as a teenage photojournalist when I met the trio,

Maar toen ik als een jonge fotojournalist het trio ontmoette,

I saw their behavior as a mirror

zag ik hun gedrag als een spiegel

to the fears of exclusion and desires for intimacy

voor de angsten van uitsluiting en verlangens voor intimiteit

that I also carried.

die ik ook meedroeg.

I related to their invisibility,

Ik identificeerde me met hun onzichtbaarheid;

which pained me during my childhood

een gevoel dat mij ook pijnigde in mijn kindertijd,

but has become my greatest asset as an immersive documentarian,

maar nu mijn grootste troef is geworden als een immersieve documentairemaker,

because I can just fade into my empathy.

omdat ik gewoon kan opgaan in mijn empathie.

As we walked down the streets of Hollywood,

Terwijl we over de straten van Hollywood wandelden,

in a neighborhood of screenwriters, actors and filmmakers,

in een omgeving van scenaristen, acteurs en filmmakers,

the trio assumed the invisibility that each senior does.

ging het trio op in de omgeving, net zoals alle senioren dat doen.

I would ask myself,

Ik vroeg mezelf af:

"How is it that no one else sees these three human beings?

Hoe kan het dat niemand anders deze drie mensen ziet?

Why is it that I am the only one who sees them?"

Waarom ben ik de enige die hen ziet?

Years later, as I began to share this work with the public,

Jaren later, toen ik dit werk met het publiek begon te delen,

I noticed that people are largely uncomfortable with this story.

merkte ik dat de meeste mensen zich oncomfortabel voelen bij het verhaal.

Perhaps it is because the trio doesn't assume conventional notions

Misschien is dat omdat het trio niet leeft volgens de gebruikelijke conventies

associated with love, romance or partnership.

die men associeert met liefde, romantiek of partnerschap.

They were unseen in public and shunned by their peers.

Ze waren onzichtbaar in het openbaar en werden gemeden door leeftijdsgenoten.

They wanted to belong somewhere

Ze wilden ergens bij horen,

but only seemed to belong with each other.

maar leken alleen bij elkaar te horen.

I wanted to belong somewhere, too.

Ik wou ook ergens bij horen.

And my camera has been a catalyst for me to belong everywhere.

Mijn camera was de katalysator waardoor ik overal kon bij horen.

But beyond challenging sociocultural norms about the elderly,

Naast het uitdagen van sociaal-culturele normen over ouderen,

the trio sheds light on fear of remoteness.

toont het trio ook iets aan over angst en afstand.

At the end of each day, they return to their respective retirement homes.

Aan het einde van elke dag gaan ze terug naar hun bejaardentehuizen.

Under the surface of their aloneness,

Onder het oppervlak van hun eenzaamheid

there is a desire for community, for their people.

is er een verlangen naar samenhorigheid met hun generatiegenoten.

There was a sense that they were each yearning for their tribe,

Ik had het gevoel dat ze elk verlangden naar een eigen clan,

but that comfort comes with compromise,

maar dat dat comfort een compromis vergde,

because Will cannot commit to one woman.

omdat Will zich niet kan binden aan één vrouw.

Sitting with Jeanie one day in her apartment, she said to me,

Terwijl ik op een dag bij Jeanie zat in haar appartement, zei ze tegen mij:

"Sharing Will is a thorn in your side.

"Will delen is een doorn in je zijde.

A relationship between a man and a woman is private.

Een relatie tussen een man en een vrouw is privé.

It is a couple, not a trio."

Het is een koppel, niet een trio."

My process is to essentially become the people I document

Ik probeer in essentie één te worden met de mensen die ik documenteer

by spending years with them as an observer-occupant,

door jaren met hen door te brengen als een waarnemende bewoner,

to create a safe space, to then become hidden in plain sight.

om een veilige plaats te creëren, om dan verstopt te zijn in het zicht.

I was about 17 when I met the trio,

Ik was ongeveer 17 toen ik het trio ontmoette

and I shadowed them for four years.

en ik volgde hen vier jaar lang.

We actually see, in the breakdown of social development,

We zien -- als we sociale ontwikkeling analyseren --

that adolescence and old age look strikingly alike,

dat adolescentie en late volwassenheid opvallend op elkaar gelijken,

because both are periods of identity confusion.

omdat beide periodes gekenmerkt worden door identiteitsverwarring.

I identified with the women.

Ik identificeerde me met die vrouwen,

But also with Will, who made me aware of the divide in me.

maar ook met Will,

die me de tweestrijd in mezelf liet zien.

The schism that we each often have

Het schisma dat er vaak bij ons allen is

about what we crave and the actuality of our situation.

tussen datgene waarnaar we verlangen

en datgene wat we in werkelijkheid hebben.

Before shooting this series,

Voor het maken van deze reeks,

I was also in love with two different people who knew about each other,

was ik ook verliefd op twee verschillende mensen die van elkaar afwisten;

being the object over which they fought.

ik was namelijk degene waar ze om vochten.

But I also knew what it was like to be at the base of the triangle,

Maar ik wist ook hoe het was om aan de basis van de driehoek te staan,

like Jeanie or Adina,

zoals Jeanie of Adina,

asking myself,

mezelf afvragend:

"Why aren't I enough?"

waarom ben ik niet genoeg?

I would look through my viewfinder and see three elderly figures,

Ik keek door mijn zoeker en zag drie oudere figuren,

and it became impossible to deny that regardless of age,

en het werd onmogelijk om te ontkennen dat -- ongeacht leeftijd --

we were each in pursuit of filling the proverbial hole through other people.

we er allemaal naar streefden de spreekwoordelijke leegte te vullen

met behulp van andere mensen.

Perhaps the discomfort of looking at Jeanie, Will and Adina's story

Misschien is het ongemak bij het zien van Jeanie, Will en Adina's verhaal

is truly a reminder that even at the end of life,

in wezen een reminder

dat zelfs aan het einde van ons leven

we may never reach the fantasy we have envisioned for ourselves.

de verlangens die we koesterden misschien niet vervuld zullen zijn.

Thank you for listening.

Bedankt voor het luisteren.

(Applause)

(Applaus)