Intimate photos of a senior love triangle | Isadora Kosofsky

Translator: sann tint Reviewer: Myo Aung

Jeanie, Will and Adina are three senior citizens

Jeanie, Will နဲ့ Adina တို့ဟာ ထူးခြားတဲ့ သံယောဇဉ်တစ်ခုနဲ့

connected by a special relationship.

ဆက်သွယ်ထားတဲ့ သက်ကြီးဝါကြီး သုံးဦးပါ။

They view their bond as a shield from the loneliness of aging.

နှောင်ဖွဲ့မှုကို အိုမင်းခြင်းရဲ့အထီးကျန် မှုက ကာကွယ်တဲ့ ဒိုင်းတစ်ခုအဖြစ်မြင်ကြတယ်။

I first met them at a retirement home in Los Angeles,

ပထမ ဆုံခဲ့တာက Los Angeles မှာရှိတဲ့ စားသောက်ဆိုင်တစ်ခုမှာပါ၊

where I had been photographing for three years.

အဲဒီမှာ ကျွန်မက ဓာတ်ပုံရိုက်နေတာ သုံးနှစ်ကြာခဲ့ပါပြီ။

I saw as they approached the gate one night,

တစ်ညမှာ သူတို့သုံးဦး ဂိတ်ဝကို ချဉ်းကပ်လာတာ ကျွန်မတွေ့တော့

and felt an immediate connection to them.

သူတို့နဲ့ နီးစပ်တဲ့ ဆက်နွယ်မှုတစ်ခုကို ရှိနေတာ ခံစားမိတယ်။

Although I didn't know the details of their love triangle,

သူတို့ရဲ့ သုံးပွင့်ဆိုင်အချစ်အကြောင်း အသေးစိတ်မသိခဲ့ပေမဲ့

I intuitively felt that I had to find out who they were.

သူတို့ဟာ ဘယ်သူတွေလဲဆိုတာ သိအောင် လုပ်ဖို့လိုတယ်လို့ အလိုလို ခံစားမိတယ်။

Questioning a nurse a day later, she said to me,

နောက်တစ်နေ့မှာ သူနာပြုတစ်ဦးကို . မေးမြန်းရင်း ကျွန်မကို သူပြောတာက

"Oh, you're talking about the threesome."

"အိုး၊ သုံးယောက်တွဲကို ရှင်ပြောနေတာကိုး"

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

I was intrigued.

ကျွန်မ စိတ်ဝင်စားသွားတယ်။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

The trio set out on a daily adventure to coffee and doughnut shops,

ဒီသုံးယောက်ဟာ ကော်ဖီဆိုင်၊ မုန့်ဆိုင်တွေ၊ ကားမှတ်တိုင်နဲ့ လမ်းထောင့်တွေဆီ

bus stops and street corners.

နေ့စဉ် စွန့်စားခန်းထွက်ကြတယ်။

I soon learned that the purpose of these outings was solace

မကြာခင် သိလိုက်ရတာက ဒီအပျော်ထွက်ခြင်းရဲ့ ရည်ရွယ်ချက်က နှစ်သိမ့်မှုနဲ့

and a search for meaning.

အဓိပ္ပါယ်ရှာဖွေမှု တစ်ခုတဲ့။

The trio sought to combat their alienation

ဒီသုံးယောက်ဟာ အများသုံးလမ်းတွေမှာ ကိုယ်တိုင်ပေါင်းစည်းခြင်းနဲ့

by literally integrating themselves in public streets.

သူတို့ရဲ့ ကင်းကွာမှုကို တွန်းလှန်ဖို့ ရှာခဲ့ကြတယ်။

Yet, even when arm in arm, no one saw them.

ဒါပေမဲ့ လက်ချင်းတွဲထားတာတောင် ဘယ်သူမှ သူတို့ကို မမြင်ကြဘူး။

We often think that as we age, we lose the desires held in our youth.

အသက်ရတဲ့အခါ မကြာခဏ တွေးမိတာကနုပျိုမှုမှာ ကိုင်စွဲထာတဲ့ဆန္ဒတွေ ပျောက်သွားတယ်ပေါ့။

Actually, as a teenage photojournalist when I met the trio,

တကယ်က ဆယ်ကျော်သက် ဓာတ်ပုံသတင်းသမားအနေနဲ့ ဒီသုံးဦးတွဲကို တွေ့တဲ့အခါ

I saw their behavior as a mirror

သူတို့ရဲ့အပြုအမူက ချန်လှပ်ထားမှုကို ကြောက်တာတွေ၊

to the fears of exclusion and desires for intimacy

ကျွန်မစိတ်မှာ လည်း စွဲလမ်းနေတဲ့ ရင်းနှီးလိုတဲ့ဆန္ဒရဲ့

that I also carried.

ထင်ဟပ်မှုအဖြစ် မြင်မိတယ်။

I related to their invisibility,

သူတို့ရဲ့ ပျောက်နေမှုကို ကျွန်မ နားလည်တယ်

which pained me during my childhood

ကျွန်မ ကလေးဘဝအတွင်း ကျွန်မကို နာကျင်စေခဲ့တာပါ၊

but has become my greatest asset as an immersive documentarian,

ဒါပေမဲ့ ရုပ်လုံးပေါ်သတင်းဓာတ်ပုံသမား အနေနဲ့ အကြီးမားဆုံး အရင်းအနှီးဖြစ်လာခဲ့တယ်

because I can just fade into my empathy.

အကြောင်းက ကျွန်မရဲ့ မျှဝေခံစားမှုထဲမှာ ကြည်လင်လာနိုင်လို့ပါ။

As we walked down the streets of Hollywood,

Hollywood ရဲ့လမ်းတွေထဲ ကျွန်မတို့ လျှောက်စဉ်

in a neighborhood of screenwriters, actors and filmmakers,

ဇာတ်ညွှန်းရေးသူတွေ၊ သရုပ်ဆောင်တွေ၊ ရုပ်ရှင်ဖန်တီးသူတွေရဲ့ ဝန်းကျင်မှာပေါ့

the trio assumed the invisibility that each senior does.

သုံးဦးတွဲဟာ အသက်ကြီးသူတစ်ဦးလိုပဲ ပျောက်နေတယ်လို့ယူဆကြတယ်။

I would ask myself,

ကိုယ့်ကိုယ်ကို မေးမိမှာက

"How is it that no one else sees these three human beings?

" ဒီလူသားသုံးဦးကို အခြားဘယ်သူမှ မမြင်တာ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ"

Why is it that I am the only one who sees them?"

သူတို့ကိုမြင်ခဲ့တဲ့သူက ဘာလို့ ငါပဲ ဖြစ်နေရတာလဲ"

Years later, as I began to share this work with the public,

နှစ်တွေအကြာမှာ ဒီလက်ရာကို အများပြည်သူနဲ့ မျှဝေဖို့စတင်စဉ်မှာ

I noticed that people are largely uncomfortable with this story.

လူတွေဟာ ဒီဇာတ်လမ်းနဲ့ အတော်ကြီး စိတ်မသက်မသာဖြစ်တာ သတိထားမိတယ်။

Perhaps it is because the trio doesn't assume conventional notions

ဖြစ်နိုင်တာက သုံးဦးတွဲဟာ အချစ်၊ စိတ်ကူးယဉ်အချစ်(သို့) အတွဲနဲ့ ဆက်နွယ်တဲ့

associated with love, romance or partnership.

သမားရိုးကျ အယူအဆတွေလို့ မယူဆတာကြောင့်ပါ၊

They were unseen in public and shunned by their peers.

သူတိုဟာ လူမြင်ကွင်းမှာ ပျောက်နေပြီး သူတို့ရွယ်တူတွေရဲ့ ကြဉ်တာခံရတယ်။

They wanted to belong somewhere

သူတို့ဟာ တစ်နေရာရာမှာ ပတ်သက်ချင်ပေမဲ့

but only seemed to belong with each other.

အချင်းချင်းပဲ ပတ်သက်နေပုံပါ။

I wanted to belong somewhere, too.

ကျွန်မလည်း တစ်နေရာရာမှာ ပတ်သက်ချင်ခဲ့တယ်။

And my camera has been a catalyst for me to belong everywhere.

ကျွန်မကင်မရာဟာ ကျွန်မအတွက်နေရာတိုင်းမှာ ပတ်သက်ဖို့ ဓာတ်ကူပစ္စည်းဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။

But beyond challenging sociocultural norms about the elderly,

ဒါပေမဲ့ ဇရာအိုတွေနဲ့ပတ်သက်တဲ့ လူမှုယဉ်ကျေးမှုဆိုင်ရာ စံတွေအလွန်မှာ

the trio sheds light on fear of remoteness.

သုံးဦးတွဲဟာ သီးခြားဖြစ်မှုရဲ့ ကြောက်စိတ် တွေကို မီးထိုးပြပေးပါတယ်။

At the end of each day, they return to their respective retirement homes.

တစ်နေ့တာတိုင်းအဆုံးမှာ သူတို့ရဲ့ အနားယူရာအိမ်အသီးသီးကို ပြန်ကြတယ်။

Under the surface of their aloneness,

သူတို့ရဲ့ အထီးကျန်မှုမျက်နှာပြင်အောက်မှာ သူတို့အသိုက်အမြုံ၊

there is a desire for community, for their people.

သူတို့ရဲ့ လူတွေအတွက် ဆန္ဒတစ်ခုရှိခဲ့တယ်။

There was a sense that they were each yearning for their tribe,

တစ်ဦးစီဟာ သူတို့ရဲ့လူမျိုးစုကို လွမ်းနေတဲ့ သဘောတစ်ရှိခဲ့ပေမဲ့

but that comfort comes with compromise,

ဒီနှစ်သိမ့်မှုက အပေးအယူလုပ်မှုနဲ့လာတာပါ၊

because Will cannot commit to one woman.

အကြောင်းက Will ဟာ အမျိုးသမီးတစ်ဦးကို မရည်စူးနိုင်လို့ပါ။

Sitting with Jeanie one day in her apartment, she said to me,

တစ်နေ့မှာ Jeanie န့် သူမရဲ့တိုက်ခန်းမှာ ထိုင်ရင်း ကျွန်မကို ပြောတာက

"Sharing Will is a thorn in your side.

"Will နဲ့မျှဝေခြင်းဟာ သင့်ဘက်မှာ ဆူးတစ်ချောင်းပါ

A relationship between a man and a woman is private.

အမျိုသားနဲ့အမျိုးသမီးတစ်ဦးကြားက သံယောဇဉ်ဟာနှစ်ကိုယ်ကြားပါ၊

It is a couple, not a trio."

ဒါက အတွဲလေ၊ သုံးယောက်တွဲမဟုတ်ဘူး။"

My process is to essentially become the people I document

ကျွန်မရဲ့လုပ်ငန်းစဉ်က အခြေခံအားဖြင့် လေ့လာသူ အိမ်သားအဖြစ်

by spending years with them as an observer-occupant,

နှစ်တွေကုန်လွန်ရင်း ကျွန်မမှတ်တမ်းတင်တဲ့ လူတွေဖြစ်လာဖို့၊

to create a safe space, to then become hidden in plain sight.

လုံခြုံတဲ့နေရာတစ်ခု ဖန်တီးဖို့၊ဒီနောက် ရိုးရိုးအမြင်ထဲမှာ ပျောက်ကွယ်စေဖို့ပါ။

I was about 17 when I met the trio,

သုံးဦးတွဲကိုဆုံခဲ့တုန်းက ကျွန်မက ၁၇ နှစ်လောက်ဖြစ်ပြီး

and I shadowed them for four years.

သူတို့ကို လေးနှစ်ကြာ နောက်ယောင်ခံလိုက်ခဲ့တယ်။

We actually see, in the breakdown of social development,

ကျွန်မတို့ တကယ် တွေ့တာက ကြီးကောင်းဝင်စနဲ့ ဇရာအရွယ်ဟာ

that adolescence and old age look strikingly alike,

သိသိသာသာ ဆင်တူတဲ့ လူမှုဖွံ့ဖြိုးမှုရဲ့ ပျက်ယွင်းမှုမှာပါ၊

because both are periods of identity confusion.

အကြောင်းက နှစ်ခုစလုံးဟာ ကိုယ်ပိုင်လက္ခဏာ မရေရာမှုရဲ့ ကာလတွေပါ။

I identified with the women.

ကျွန်မက အမျိုးသမီးတွေကို ကိုယ်စားပြုနေတယ်၊

But also with Will, who made me aware of the divide in me.

ဒါပေမဲ့ ကျွန်မမှာရှိတဲ့ ခွဲခြားမှု သတိထား မိစေတဲ့ Will ကိုရောပါ။

The schism that we each often have

ကျွန်မတို့အားလုံးမှာရှိတဲ့ ဂိုဏ်းကွဲမှုမှာ

about what we crave and the actuality of our situation.

မကြာခဏတော့ မက်မောတာနဲ့ ကျွန်မတို့ အနေအထားရဲ့ အဖြစ်မှန်ပါ။

Before shooting this series,

ဒီဇာတ်လမ်းတွဲမရိုက်ခင်

I was also in love with two different people who knew about each other,

အချင်းချင်းသိကြတဲ့ မတူတဲ့ လူနှစ်ယောက် ကိုလည်း ကျွန်မ ချစ်ခင်ခဲ့တယ်။

being the object over which they fought.

သူတို့စောဒကတက်ကြတဲ့ အရာဝတ္ထုဖြစ် နေတာလေ

But I also knew what it was like to be at the base of the triangle,

ဒါပေမဲ့ ဒါဟာ Jeanie သို့ Adina လို တြိဂံရဲ့အခြေမှာရှိတာမျိုးလို့လည်း

like Jeanie or Adina,

ကျွန်မသိခဲ့ပါတယ်။

asking myself,

ကိုယ့်ကိုယ်ကို မေးမိတာက

"Why aren't I enough?"

"ငါဘာလို့ မတင်းတိမ်တာလဲ"

I would look through my viewfinder and see three elderly figures,

ကျွန်မရဲ့ ရိုက်ကွက်ပြကိရိယာကနေ ကြည့်တော့ ဇရာအိုသုံးဦးပုံတွေကိုမြင်ခဲ့ပြီး

and it became impossible to deny that regardless of age,

အသက်အရွယ်ကိုအမှုမထားပဲ အခြားသူတွေကတစ်ဆင့် စကားပုံလာ အပေါက်ကို

we were each in pursuit of filling the proverbial hole through other people.

ဖြည့်ပေးတာကို ကျွန်မတို့ရှာဖွေမှုနေခဲ့တာဟာ ငြင်းဆိုဖို့ မရနိုင်တာဖြစ်လာတယ်။

Perhaps the discomfort of looking at Jeanie, Will and Adina's story

ဖြစ်နိုင်တာက Jeanie, Will နဲ့ Adina တို့ ဇာတ်လမ်းကို ကြည့်ရာမှာ စိတ်မသက်မသာဖြစ်မှုက

is truly a reminder that even at the end of life,

ဘဝအဆုံးပိုင်းမှာတောင် ကျွန်မတို့ မျှော်မှန်းတဲ့ စိတ်ကူးအိပ်မက်ကို

we may never reach the fantasy we have envisioned for ourselves.

ဘယ်တော့မှ မရောက်နိုင်ဘူးလို့ အမှန်အတိုင်း သတိပေးချက်တစ်ခုဆိုတာပါ။

Thank you for listening.

နားဆင်ပေးတာ ကျေးဇူးပါ။

(Applause)

(လက်ခုပ်သံများ)