Intimate photos of a senior love triangle | Isadora Kosofsky

Çeviri: Oğulcan Coşar Gözden geçirme: Gözde Alpçetin

Jeanie, Will and Adina are three senior citizens

Jeanie, Will ve Adina, özel bir ilişkiyle

connected by a special relationship.

bağlı olan üç ihtiyar vatandaş.

They view their bond as a shield from the loneliness of aging.

Aralarındaki bağı yaşlanmanın yalnızlığından koruyan

bir kalkan olarak görüyorlar.

I first met them at a retirement home in Los Angeles,

Onlarla ilk kez 3 yıl fotoğrafçılık yaptığım

where I had been photographing for three years.

Los Angeles'da bir huzurevinde tanıştım.

I saw as they approached the gate one night,

Bir gece kapıya yaklaştıklarında onları gördüm

and felt an immediate connection to them.

ve onlara aniden bağlandığımı hissettim.

Although I didn't know the details of their love triangle,

Aşk üçgenlerinin ayrıntılarını bilmiyor olmama rağmen

I intuitively felt that I had to find out who they were.

onları tanımak zorunda oluğumu derinden hissettim.

Questioning a nurse a day later, she said to me,

Ertesi gün onları hemşireye sorduğumda

"Oh, you're talking about the threesome."

"He, üçlü seksi mi soruyorsun." dedi

(Laughter)

(Gülme)

I was intrigued.

Bu ilgimi çekmişti.

(Laughter)

(Gülme)

The trio set out on a daily adventure to coffee and doughnut shops,

Üçlü günlerini kafelerde, donat dükkanlarında, duraklarda

bus stops and street corners.

ve cadde köşelerinde geçiriyordu.

I soon learned that the purpose of these outings was solace

Çok geçmeden öğrendim ki bütün bunları

avunmak ve bir amaç bulmak için yapıyorlardı.

and a search for meaning.

The trio sought to combat their alienation

Üçlü, yabancılaşma ile savaşlarını

by literally integrating themselves in public streets.

sokaklarda açıkça birbirlerine yakınlaşarak veriyorlardı.

Yet, even when arm in arm, no one saw them.

Fakat, kol kola olduklarında bile kimse onları görmüyordu.

We often think that as we age, we lose the desires held in our youth.

Biz genellikle yaşlandıkça gençken olan arzularımızı kaybettiğimizi düşünürüz.

Actually, as a teenage photojournalist when I met the trio,

Aslında genç bir foto muhabir olarak üçlüyle tanıştığımda

I saw their behavior as a mirror

davranışlarını, benimde taşıdığım dışlanma korkusu ve yakınlık arzusunun

to the fears of exclusion and desires for intimacy

that I also carried.

aynası olarak gördüm.

I related to their invisibility,

Onların bu görünmezliğini çocukluğumdaki acı ile bağdaştırdım.

which pained me during my childhood

but has become my greatest asset as an immersive documentarian,

Görünmezlik hissi benim başarılı bir belgeselci olmamı sağladı.

because I can just fade into my empathy.

Çünkü bana duygularımı kontrol edebilme yeteneği kazandırdı.

As we walked down the streets of Hollywood,

Hollywood'un sokaklarında ilerlerken

in a neighborhood of screenwriters, actors and filmmakers,

senaryo yazarlarının, aktörlerin ve film yapımcılarının bulunduğu mahallede

the trio assumed the invisibility that each senior does.

üçlü, her ihtiyarın yaptığı gibi görünmezliği üstlendi.

I would ask myself,

Kendi kendime sormuşumdur:

"How is it that no one else sees these three human beings?

"Bu üç insan evladını neden kimse görmüyor?

Why is it that I am the only one who sees them?"

Neden onları görebilen sadece benim?"

Years later, as I began to share this work with the public,

Yıllar sonra çektiklerimi halk ile paylaşmaya başladığımda

I noticed that people are largely uncomfortable with this story.

insanların bu hikayeden çok rahatsız olduklarını fark ettim.

Perhaps it is because the trio doesn't assume conventional notions

Belki de bu rahatsızlığın nedeni üçlünün,

associated with love, romance or partnership.

aşk, romantizm ve ilişkiyle ilgili geleneksel fikirleri üstlenmemeleriydi.

They were unseen in public and shunned by their peers.

Halk arasında görülmediler ve akranları tarafından uzaklaştırıldılar.

They wanted to belong somewhere

Bir yere ait olmak istiyorlar ama yalnızca birbirlerine ait olabiliyorlardı.

but only seemed to belong with each other.

I wanted to belong somewhere, too.

Ben de bir yere ait olmak istemiştim.

And my camera has been a catalyst for me to belong everywhere.

Fotoğraf makinem her yere ait olmamı sağladı.

But beyond challenging sociocultural norms about the elderly,

Üçlü geleneksel düşünceleri yıkmış, yaşlıların da korkabildiğini göstermişti.

the trio sheds light on fear of remoteness.

At the end of each day, they return to their respective retirement homes.

Her günün sonunda huzurevinde bireysel odalarına dönüyorlardı.

Under the surface of their aloneness,

Yalnızlıklarının altında kendi yaşıtlarıyla bir olma arzusu vardı.

there is a desire for community, for their people.

There was a sense that they were each yearning for their tribe,

Üçü de bir topluluğa ait olmaya açtı

but that comfort comes with compromise,

bu rahatlık ancak uzlaşma ile sağlanıyordu

because Will cannot commit to one woman.

çünkü, Will bir kadına bağlanamıyordu.

Sitting with Jeanie one day in her apartment, she said to me,

Bir gün Jeanie ile apartmanında otururken;

"Sharing Will is a thorn in your side.

"Will'i paylaşmak çok acı verici.

A relationship between a man and a woman is private.

Bir erkek ve kadının ilişkisi özeldir.

It is a couple, not a trio."

İlişki çifttir, üçlü değil." dedi

My process is to essentially become the people I document

Benim sürecim yılları bir gözlemci-işgalci olarak

by spending years with them as an observer-occupant,

belgelediğim insanlarla geçirerek onlardan biri olmak,

to create a safe space, to then become hidden in plain sight.

güvenli bir alan yaratıp görünürden uzak olmak.

I was about 17 when I met the trio,

Ben üçlüyle tanıştığımda henüz 17 yaşındaydım

and I shadowed them for four years.

ve onları 4 yıl boyunca izledim.

We actually see, in the breakdown of social development,

Aslında, toplumsal gelişimin bozulmasında

that adolescence and old age look strikingly alike,

ergenlik ve yaşlılığın çarpıcı biçimde benzer olduğunu görüyoruz

because both are periods of identity confusion.

çünkü ikisi de kimlik karışıklığı dönemleri.

I identified with the women.

Ben kimliğimi kadın olarak tanımladım

But also with Will, who made me aware of the divide in me.

ama aynı zamanda, içimdeki ikilemi fark etmemi sağlayan Will olarak da.

The schism that we each often have

Çoğumuzun içinde bulunduğu arzularımız ve durumumuzun gerçekliği arasındaki ikilem.

about what we crave and the actuality of our situation.

Before shooting this series,

Belgeseli çekmeden önce ben de aynı anda birbirlerini tanıyan

I was also in love with two different people who knew about each other,

iki farklı insanı seviyordum

being the object over which they fought.

onların uğruna savaştığı bir objeydim.

But I also knew what it was like to be at the base of the triangle,

Ama üçgenin alt tabanında Jeanie ve Adina gibi olmak nasıl biliyordum

like Jeanie or Adina,

asking myself,

Kendi kendime neden yeterli olamadığımı soruyordum.

"Why aren't I enough?"

I would look through my viewfinder and see three elderly figures,

Kadrajıma bakıp üç yaşlı figürü görüyor ve yaştan bağımsız olarak her birimizin

and it became impossible to deny that regardless of age,

bu eksiği başka insanlarla tamamlama peşinde olduğumuzu inkar etmek

we were each in pursuit of filling the proverbial hole through other people.

imkansız hale geliyordu.

Perhaps the discomfort of looking at Jeanie, Will and Adina's story

Belki de Jeanie, Will ve Adina'nın hikayesine bakmanın verdiği rahatsızlık

is truly a reminder that even at the end of life,

hayatın sonunda bile kendimiz için hayal ettiğimiz kurguya

belki de asla ulaşamayabileceğimizin bir hatırlatmasıdır.

we may never reach the fantasy we have envisioned for ourselves.

Thank you for listening.

Dinlediğiniz için teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)