Intimate photos of a senior love triangle | Isadora Kosofsky

Translator: Daban Q Jaff Reviewer: Razaw Bor

Jeanie, Will and Adina are three senior citizens

جین، ویڵ و ئەدینا سێ هاوڵاتی بەساڵاچوون

connected by a special relationship.

پەیوەندیەکی تایبەت بەیەکەوەیان دەبەستێتەوە.

They view their bond as a shield from the loneliness of aging.

پەیوەندیەکەیان وەک قەڵغان دژی تەنیایی بەساڵاچوون دەبینن.

I first met them at a retirement home in Los Angeles,

یەکەم جار ئەوانم لە خانەی بەساڵاچووان لە لۆس ئەنجلوس بینی،

where I had been photographing for three years.

لە کاتێکدا بۆ ماوەی ٣ ساڵ کاری وێنەگرییم دەکرد.

I saw as they approached the gate one night,

شەوێک کاتێک لە دەرگەکە نزیک دەبوونەوە بینیمن،

and felt an immediate connection to them.

و هەستم بە پەیوەندیەکی بەهێز کرد لەگەڵیان.

Although I didn't know the details of their love triangle,

هەرچەندە من زانیاریم لە بارەی خۆشەویستییە سێ لایەنەکەیانەوە نەبوو،

I intuitively felt that I had to find out who they were.

هەستم کرد پێویستە بزانم ئەوانە کێن.

Questioning a nurse a day later, she said to me,

ڕۆژی دواتر پرسیارم لە پەرستارەکە کرد، بە منی گوت،

"Oh, you're talking about the threesome."

''.ئۆه، تۆ قسە دەربارەی سێ کەسەکە دەکەیت''

(Laughter)

(پێکەنین)

I was intrigued.

پرسیاری لام دروست کرد.

(Laughter)

(پێکەنین)

The trio set out on a daily adventure to coffee and doughnut shops,

ڕۆژانە هەرسێکیان بەیەکەوە سەردانی قاوەخانەوە و فرۆشگەی شیرنەمەنی،

bus stops and street corners.

شوێنی وەستانی پاسەکان و گۆشەی شەقامەکان دەکرد.

I soon learned that the purpose of these outings was solace

بە زوویی زانیم هۆکاری دەرچوونەکەیان دڵنەواییە

and a search for meaning.

هەروەها گەڕانە بۆ تێگەیشتن.

The trio sought to combat their alienation

سیانەکە بە دوای بەرەنگاربونەوەی پشتگوێ خستنیان وێڵ بوون

by literally integrating themselves in public streets.

بە لە یەک نزیکبوونەوەیان لە شەقامە گشتیەکان.

Yet, even when arm in arm, no one saw them.

لەگەڵ ئەوەشدا ،هەر شان بە شانی یەکترن بەڵام هیچ کەس گوێیان پێ نەدەدان.

We often think that as we age, we lose the desires held in our youth.

وا دەزانین کە پیردەبین ئەو ئاواتانەی کە بە گەنج بوون دەمانبەستێتەوە لە دەستی دەدەین.

Actually, as a teenage photojournalist when I met the trio,

لەڕاستیدا، وەکو هەرزەکارێکی وێنەگر کاتێک سیانەکەم بینی،

I saw their behavior as a mirror

کردەوەکانی ئەوانم وەک ئاوێنە هاتە بەرچاو

to the fears of exclusion and desires for intimacy

لە ترسی دوورخستنەوە و ویستی هۆگربوون

that I also carried.

کە لە مندا هەبوون.

I related to their invisibility,

من بە ونبوونەکەی ئەوان بەسترابوومەوە،

which pained me during my childhood

ئازارەکانی سەردەمی منداڵیم بووە بە

but has become my greatest asset as an immersive documentarian,

گەورەترین سەرمایەی من بۆ هەمهێنەری دۆکیۆمێنتاری،

because I can just fade into my empathy.

چونکە تەنها دەمتوانی بە بێدەنگیەوە بیشارمەوە.

As we walked down the streets of Hollywood,

کاتێ لە خوارەوەی شەقامەکانی هۆلیوود پیاسەمان دەکرد،

in a neighborhood of screenwriters, actors and filmmakers,

لەم شوێنەی کە سیناریۆنووسەکان، ئەکتەر و دەرهێنەرەکان دەژین،

the trio assumed the invisibility that each senior does.

سیانەکە هەستی ونبوونیان دووبارە ئەزموون دەکرد کە لە هەر بەساڵاچوویەک هەیە.

I would ask myself,

پرسیارم لە خۆم دەکرد،

"How is it that no one else sees these three human beings?

ئەمە چۆنە هیچ کەسەکیتر ئەم " سێ مرۆڤە نابینن؟

Why is it that I am the only one who sees them?"

بۆچی من تەنها کەسم کە ئەوان دەبینم؟"

Years later, as I began to share this work with the public,

چەند ساڵێک دواتر، دەستم بە بڵاوکردنەوەی ئەم کارە بۆ خەڵک کرد،

I noticed that people are largely uncomfortable with this story.

تێبینی ئەوەم کرد خەڵک لەم چیرۆکە زۆر پەست بوون.

Perhaps it is because the trio doesn't assume conventional notions

لەوانەیە لەبەرئەوە بێت سیانەکە بە شێوەی باو پەیوەندیان ڕێکنەخستبوو

associated with love, romance or partnership.

وەک پەیوەستبوونی خۆشەویستی یان هاوژینی.

They were unseen in public and shunned by their peers.

ئەوان بە ئاشکرا دیار نەبوون و لەلایەن خانەدانەکان دوورە پەرێزخرابوون.

They wanted to belong somewhere

ئەوان دەیانویست بەشێک بن لە شوێنێک

but only seemed to belong with each other.

بەڵام پێدەچێت تەنها بەشێکبن لە خۆیان.

I wanted to belong somewhere, too.

هەروەها، منیش دەمەوێ بەشێک بم لە شوێنێک.

And my camera has been a catalyst for me to belong everywhere.

کامێراکەم ببووە یاریدەدەرم بۆ ئەوەی ببمە بەشێک لە هەموو شوێنێک.

But beyond challenging sociocultural norms about the elderly,

بەڵام بەهۆی تێڕوانینی کەلتوری کۆمەڵگە دەربارەی بەساڵاچووان،

the trio sheds light on fear of remoteness.

سیانەکە تیشکی ترسی تەنیابوونیان دەدرەوشیایەوە.

At the end of each day, they return to their respective retirement homes.

لە کۆتایی هەر ڕۆژێک، ئەوان دەگەڕانەوە خانەی بێسەرپەرشتان.

Under the surface of their aloneness,

لە ژێر ڕووە تەنیاکانیان،

there is a desire for community, for their people.

ئارەزووی تێکەڵبوون بە کۆمەڵگە و خەڵکیان هەیە.

There was a sense that they were each yearning for their tribe,

هەستێک هەبوو کە ئەوان هەریەکیان بۆ هۆزەکانیان پەرۆشن،

but that comfort comes with compromise,

بەڵام ئاسودەییان لە لەخۆگرتن سەرچاوەی دەگرت،

because Will cannot commit to one woman.

چونکە ویل پەیوەست بە یەک ئافرەت نابێت.

Sitting with Jeanie one day in her apartment, she said to me,

ڕۆژێک لە شووقەکەیدا لەگەڵ جین دانیشتین، پێی گوتم،

"Sharing Will is a thorn in your side.

هاوبەشپێکردنی وێڵ لەگەڵ ئافرەتێکیتر وەک بوونی دڕکە لە جەستەم.

A relationship between a man and a woman is private.

پەیوەندی نێوان ژن و پیاو کەسییە.

It is a couple, not a trio."

دوانەیە، نەک سیانی"

My process is to essentially become the people I document

من دەبم بە بەشێک لەم کەسانەی کە چیرۆکیان دەگێرمەوە

by spending years with them as an observer-occupant,

بە بەسەربردنی چەندین ساڵ لەگەڵیان وەکو چاودێرێك،

to create a safe space, to then become hidden in plain sight.

بۆ دروستکردنی شوێنێکی تایبەت، کە دواتر شاراوە و نەبینراو دەبێت.

I was about 17 when I met the trio,

١٧ ساڵ بووم کاتێک کە سیانەکەم بینی،

and I shadowed them for four years.

هەروەها بۆ ماوەی ٤ ساڵ لەگەڵیان بووم.

We actually see, in the breakdown of social development,

ئێمە لە چرکەساتە سەرەتاییکەکانی مرۆڤایەتیەوە، پێمان وایە

that adolescence and old age look strikingly alike,

هەرزەکار و بەساڵاچووان بەشێوەیەکی سەیر هاوشێوەن،

because both are periods of identity confusion.

چونکە هەر یەک لەم چینانە بە دەست سەر لێشێوانەوە دەناڵێنن.

I identified with the women.

من بە ژن دانرابووم.

But also with Will, who made me aware of the divide in me.

بەڵام لەگەڵ ویڵ، وای لێکردم کە هەست بە دابەش بوونی ناخم بکەم.

The schism that we each often have

ئەم دووبەرەکیە کە لە ناخی زۆرێکمان هەیە

about what we crave and the actuality of our situation.

دەربارەی ئەو شتانەی کە دەمانەوێت و ئەو شتانەی کە بە دەستمان هێناوە.

Before shooting this series,

پێش دەست پێکردنی وێنەگرتنیان،

I was also in love with two different people who knew about each other,

منیش دوو کەسم خۆشدەویست کە یاکتریان دەناسی،

being the object over which they fought.

من ئەو شتە بووم کە شەڕیان لەسەر دەکردم.

But I also knew what it was like to be at the base of the triangle,

بەڵام ئەم هەستەم دەزانی کە لە بەشی خوارەوەی سێگۆشە بوون چۆنە.

like Jeanie or Adina,

وەک جینی و ئەدینا،

asking myself,

لە خۆمم پرسی،

"Why aren't I enough?"

"بۆچی من بەس نیم؟"

I would look through my viewfinder and see three elderly figures,

دەمویست لە دیدی خۆمەوە سەیری ئەم سێ بەساڵاچووە بکەم،

and it became impossible to deny that regardless of age,

بەبێ ڕەچاوکردنی تەمەن نکۆڵی کردن لەم ڕاستیەی کە هەر یەک لە ئێمە بە دوای

we were each in pursuit of filling the proverbial hole through other people.

پڕکردنەوەی بۆشاییەکانی ژیانمان وێلین، لە ڕێگەی خەڵکیترەوە، ئەستەمە.

Perhaps the discomfort of looking at Jeanie, Will and Adina's story

ڕەنگە ڕوخساری نائاسودەی هەر یەک لە چیرۆکی جینی، وێل، ئەدینا

is truly a reminder that even at the end of life,

بەڕاستی بیرخسنەوەیەکە ئەگەرچی لە کۆتای ژیانیشیان بێت،

we may never reach the fantasy we have envisioned for ourselves.

ئێمە ڕەنگە هەرگیز نەگەینە ئەو خەیاڵەی کە بۆ خۆمان وێنامان کردووە.

Thank you for listening.

سوپاس بۆ گوێگرتنتان.

(Applause)

(چەپڵەڕێزان)