Alan Kay: A powerful idea about teaching ideas

Vertaald door: anne baudouin Nagekeken door: Els De Keyser

A great way to start, I think, with my view of simplicity

Een geweldige manier om te beginnen met mijn kijk op eenvoud

is to take a look at TED. Here you are, understanding why we're here,

is om te kijken naar TED. Hier bent u, u weet waarom we hier zijn,

what's going on with no difficulty at all.

wat er gaande is, zonder enige moeite.

The best A.I. in the planet would find it complex and confusing,

De beste AI op de planeet zou het ingewikkeld en verwarrend vinden,

and my little dog Watson would find it simple and understandable

en mijn hondje Watson zou het eenvoudig en begrijpelijk vinden,

but would miss the point.

maar zou de plank volledig mis slaan.

(Laughter)

(Gelach)

He would have a great time.

Hij zou een geweldige tijd hebben.

And of course, if you're a speaker here, like Hans Rosling,

En natuurlijk, als je hier spreekt, zoals Hans Rosling,

a speaker finds this complex, tricky. But in Hans Rosling's case,

vind je dit lastig. Maar in het geval van Hans Rosling,

he had a secret weapon yesterday,

die had gisteren een geheim wapen,

literally, in his sword swallowing act.

letterlijk, met zijn zwaardsliknummer.

And I must say, I thought of quite a few objects

En ik moet zeggen dat ik aan een hoop dingen heb gedacht

that I might try to swallow today and finally gave up on,

die ik vandaag zou kunnen proberen door te slikken, maar ik heb het opgegeven --

but he just did it and that was a wonderful thing.

hij deed het gewoon, en dat was prachtig.

So Puck meant not only are we fools in the pejorative sense,

Puck bedoelde dat wij niet alleen dwazen zijn in de negatieve zin,

but that we're easily fooled. In fact, what Shakespeare

maar dat we makkelijk te misleiden zijn. Waar Shakespeare eigenlijk

was pointing out is we go to the theater in order to be fooled,

op wees is dat we naar het theater gaan om misleid te worden,

so we're actually looking forward to it.

dus we kijken er eigenlijk naar uit.

We go to magic shows in order to be fooled.

We gaan naar goochelshows om misleid te worden.

And this makes many things fun, but it makes it difficult to actually

Dit maakt veel dingen leuk, maar het maakt het moeilijk om daadwerkelijk

get any kind of picture on the world we live in or on ourselves.

een beeld te krijgen van de wereld waarin we leven, of van onszelf.

And our friend, Betty Edwards,

Onze vriendin, Betty Edwards,

the "Drawing on the Right Side of the Brain" lady, shows these two tables

de dame van 'Tekenen met de rechterkant van de hersenen', toont deze twee tafels

to her drawing class and says,

aan haar tekenklas, en zegt:

"The problem you have with learning to draw

"Het probleem dat je hebt met leren tekenen

is not that you can't move your hand,

is niet dat je je hand niet kan bewegen,

but that the way your brain perceives images is faulty.

maar dat de manier waarop je brein beelden waarneemt, fout is."

It's trying to perceive images into objects

Het probeert om beelden in objecten te zien

rather than seeing what's there."

in plaats van te zien wat er is."

And to prove it, she says, "The exact size and shape of these tabletops

En om dat te bewijzen, zegt ze: deze tafelbladen hebben exact dezelfde

is the same, and I'm going to prove it to you."

vorm en grootte, en ik zal het je bewijzen.

She does this with cardboard, but since I have

Zij doet dit met karton, maar vermits ik hier

an expensive computer here

een dure computer heb,

I'll just rotate this little guy around and ...

zal ik deze kleine jongen roteren en ....

Now having seen that -- and I've seen it hundreds of times,

Nu we dit hebben gezien - ik heb het honderden keren gezien,

because I use this in every talk I give -- I still can't see

omdat ik dit gebruik in elke speech die ik geef -- kan ik nog steeds niet zien

that they're the same size and shape, and I doubt that you can either.

dat ze dezelfde grootte en vorm hebben, en ik betwijfel of jij het kan.

So what do artists do? Well, what artists do is to measure.

Dus wat doen kunstenaars? Wat kunstenaars doen is meten.

They measure very, very carefully.

Ze meten zeer, zeer nauwkeurig.

And if you measure very, very carefully with a stiff arm and a straight edge,

En als je zeer, zeer nauwkeurig meet, met een stijve arm en een liniaal,

you'll see that those two shapes are

zul je zien dat deze twee vormen

exactly the same size.

precies dezelfde grootte hebben.

And the Talmud saw this a long time ago, saying,

De Talmoed weet dit al lang:

"We see things not as they are, but as we are."

"We zien de dingen niet zoals ze zijn, maar zoals wij zijn."

I certainly would like to know what happened to the person

Ik zou zeker willen weten wat er gebeurd is met de persoon

who had that insight back then,

die destijds dat inzicht had,

if they actually followed it to its ultimate conclusion.

als hij het in al zijn consequenties had doorgetrokken.

So if the world is not as it seems and we see things as we are,

Dus als de wereld niet is zoals het lijkt en we de dingen zien zoals wij zijn,

then what we call reality is a kind of hallucination

dan is wat we de werkelijkheid noemen een vorm van hallucinatie

happening inside here. It's a waking dream,

die zich hier van binnen afspeelt. Het is een wakkere droom.

and understanding that that is what we actually exist in

Begrijpen dat dat is waar we werkelijk in bestaan,

is one of the biggest epistemological barriers in human history.

is een van de grootste epistemologische hordes in de geschiedenis van de mensheid.

And what that means: "simple and understandable"

Wat "eenvoudig en begrijpelijk" heet,

might not be actually simple or understandable,

is misschien niet echt eenvoudig of begrijpelijk.

and things we think are "complex" might be made simple and understandable.

Dingen die we complex vinden, zouden eenvoudig en begrijpelijk kunnen worden gemaakt.

Somehow we have to understand ourselves to get around our flaws.

We moeten onszelf begrijpen om onze gebreken te overwinnen.

We can think of ourselves as kind of a noisy channel.

We kunnen onszelf zien als een soort van luidruchtige zender.

The way I think of it is, we can't learn to see

Ik zie het zo: we kunnen niet leren te zien

until we admit we're blind.

totdat we toegeven dat we blind zijn.

Once you start down at this very humble level,

Zodra je beneden begint, op dit zeer bescheiden niveau,

then you can start finding ways to see things.

kan je manieren vinden om dingen te zien.

And what's happened, over the last 400 years in particular,

Wat is er gebeurd, in de afgelopen 400 jaar in het bijzonder,

is that human beings have invented "brainlets" --

is dat mensen 'brainlets' hebben uitgevonden:

little additional parts for our brain --

kleine additionele onderdelen voor onze hersenen,

made out of powerful ideas that help us

gemaakt van krachtige ideeën die ons helpen

see the world in different ways.

om de wereld op verschillende manieren te zien.

And these are in the form of sensory apparatus --

Ze bestaan in de vorm van zintuiglijke middelen --

telescopes, microscopes -- reasoning apparatus --

telescopen, microscopen -- rationele middelen,

various ways of thinking -- and, most importantly,

verschillende manieren van denken, en vooral

in the ability to change perspective on things.

in het vermogen om het perspectief op de dingen te veranderen.

I'll talk about that a little bit.

Ik zal hier wat dieper op ingaan.

It's this change in perspective

Het is deze verandering in perspectief,

on what it is we think we're perceiving

en dat wat we denken waar te nemen,

that has helped us make more progress in the last 400 years

die ons heeft geholpen om in de afgelopen 400 jaar meer vooruit te gaan

than we have in the rest of human history.

dan in de rest van de menselijke geschiedenis.

And yet, it is not taught in any K through 12 curriculum in America that I'm aware of.

Toch wordt dit bij mijn weten niet onderwezen in de lagere of middelbare school in Amerika.

So one of the things that goes from simple to complex

Een van de dingen die van eenvoudig naar complex gaan,

is when we do more. We like more.

is dat wanneer we meer doen, we meer leuk vinden.

If we do more in a kind of a stupid way,

Als we meer doen op een domme manier,

the simplicity gets complex

wordt de eenvoud complex.

and, in fact, we can keep on doing it for a very long time.

In feite kunnen we dat heel lang blijven doen.

But Murray Gell-Mann yesterday talked about emergent properties;

Murray Gell-Mann sprak gisteren over opkomende eigenschappen.

another name for them could be "architecture"

Een andere naam zou "architectuur" kunnen zijn,

as a metaphor for taking the same old material

als een metafoor: je neemt datzelfde oude materiaal

and thinking about non-obvious, non-simple ways of combining it.

en denkt na over niet-evidente, niet-simpele manieren van combineren.

And in fact, what Murray was talking about yesterday in the fractal beauty of nature --

Waar Murray het gisteren over had, de fractale schoonheid van de natuur,

of having the descriptions

het feit dat beschrijvingen

at various levels be rather similar --

op verschillende niveaus nogal op elkaar lijken,

all goes down to the idea that the elementary particles

komt neer op het idee dat de elementaire deeltjes

are both sticky and standoffish,

zowel aantrekken als afstoten,

and they're in violent motion.

en in hevige beweging zijn.

Those three things give rise to all the different levels

Die drie dingen geven aanleiding tot al de verschillende niveaus

of what seem to be complexity in our world.

van wat complexiteit in onze wereld lijkt te zijn.

But how simple?

Maar hoe eenvoudig?

So, when I saw Roslings' Gapminder stuff a few years ago,

Toen ik de 'Gapminder' van de Roslings zag een paar jaar geleden,

I just thought it was the greatest thing I'd seen

dacht ik dat dat het meest geweldige was wat ik had gezien

in conveying complex ideas simply.

wat betreft het eenvoudig overbrengen van complexe ideeën.

But then I had a thought of, "Boy, maybe it's too simple."

Toen bedacht ik: tjonge, misschien is het té simpel.

And I put some effort in to try and check

Ik heb er enige moeite in gestoken om te proberen te controleren

to see how well these simple portrayals of trends over time

hoe goed deze eenvoudige weergave van trends door de tijd

actually matched up with some ideas and investigations from the side,

daadwerkelijk overeenstemden met enkele ideeën en onderzoeken ernaast,

and I found that they matched up very well.

en ik stelde vast dat ze zeer goed overeenkomen.

So the Roslings have been able to do simplicity

Dus de Roslings hebben eenvoud gerealiseerd

without removing what's important about the data.

zonder afbreuk te doen aan de essentie van de data.

Whereas the film yesterday that we saw

De film die we gisteren zagen

of the simulation of the inside of a cell,

van de simulatie van de binnenkant van een cel,

as a former molecular biologist, I didn't like that at all.

vond ik, als voormalig moleculair bioloog, helemaal niet leuk.

Not because it wasn't beautiful or anything,

Niet omdat het niet mooi was of zo,

but because it misses the thing that most students fail to understand

maar omdat erin ontbrak wat de meeste studenten niet begrijpen

about molecular biology, and that is:

over moleculaire biologie, namelijk:

why is there any probability at all of two complex shapes

waarom bestaat er een kans dat twee complexe vormen

finding each other just the right way

elkaar vinden op precies de juiste manier

so they combine together and be catalyzed?

zodat ze zich binden en worden gekatalyseerd.

And what we saw yesterday was

Wat we gisteren zagen,

every reaction was fortuitous;

is dat elke reactie toevallig was.

they just swooped in the air and bound, and something happened.

Ze vlogen gewoon door de lucht en bonden zich, en er gebeurde iets.

But in fact, those molecules are spinning at the rate of

In feite roteren deze moleculen met een snelheid van

about a million revolutions per second;

ongeveer een miljoen omwentelingen per seconde.

they're agitating back and forth their size every two nanoseconds;

Ze schudden heen en weer om de twee nanoseconden.

they're completely crowded together, they're jammed,

Ze zitten als sardienen in een doosje, geblokkeerd,

they're bashing up against each other.

ze slaan tegen elkaar aan.

And if you don't understand that in your mental model of this stuff,

Als je dat niet begrijpt in je mentale model van deze materie,

what happens inside of a cell seems completely mysterious and fortuitous,

lijkt wat er gebeurt aan de binnenkant van een cel volstrekt mysterieus en toevallig.

and I think that's exactly the wrong image

Volgens mij is dat precies het verkeerde beeld

for when you're trying to teach science.

als je probeert om wetenschap te onderwijzen.

So, another thing that we do is to confuse adult sophistication

Een andere gewoonte van ons is dat wij volwassen wereldwijsheid verwarren

with the actual understanding of some principle.

met het begrijpen van één of ander principe.

So a kid who's 14 in high school

Een kind van 14 krijgt dus in het middelbaar

gets this version of the Pythagorean theorem,

deze versie van de stelling van Pythagoras,

which is a truly subtle and interesting proof,

een geraffineerd en interessant bewijs,

but in fact it's not a good way to start learning about mathematics.

maar in feite geen goede manier om wiskunde te beginnen leren.

So a more direct one, one that gives you more of the feeling of math,

Een directere manier, één die je meer voeling geeft met wiskunde,

is something closer to Pythagoras' own proof, which goes like this:

ligt dichter bij Pythagoras' eigen bewijs, dat als volgt gaat.

so here we have this triangle, and if we surround that C square with

We hebben een driehoek. We plaatsen rond het vierkant C

three more triangles and we copy that,

nog 3 driehoeken en we kopiëren dat.

notice that we can move those triangles down like this.

We kunnen deze driehoeken naar onder verplaatsen

And that leaves two open areas that are kind of suspicious ...

zodat we twee open gebieden krijgen die er verdacht uitzien ...

and bingo. That is all you have to do.

en bingo. Meer moeten we niet doen.

And this kind of proof is the kind of proof

Dit is het soort bewijs

that you need to learn when you're learning mathematics

dat je moet leren, als je wiskunde aan het leren bent,

in order to get an idea of what it means

om een idee te krijgen van wat het betekent

before you look into the, literally, 1,200 or 1,500 proofs

alvorens je de 12 tot 1500 bewijzen bekijkt

of Pythagoras' theorem that have been discovered.

die werden ontdekt rond de stelling van Pythagoras.

Now let's go to young children.

Laten we nu jongere kinderen bekijken.

This is a very unusual teacher

Dit is een zeer ongewone leerkracht,

who was a kindergarten and first-grade teacher,

die les gaf in de kleuterschool en de eerste klas,

but was a natural mathematician.

maar een geboren wiskundige was.

So she was like that jazz musician friend you have who never studied music

Ze was zoals die vriend van je, een jazzmuzikant die nooit muziek gestudeerd had,

but is a terrific musician;

maar toch een geweldige muzikant was.

she just had a feeling for math.

Ze had aanleg voor wiskunde.

And here are her six-year-olds,

Ze liet haar 6-jarige leerlingen

and she's got them making shapes out of a shape.

vormen maken uit andere vormen.

So they pick a shape they like -- like a diamond, or a square,

Ze kozen een vorm die ze leuk vonden -- een ruit, of een vierkant,

or a triangle, or a trapezoid -- and then they try and make

een driehoek, of een trapezium -- en moesten hiermee

the next larger shape of that same shape, and the next larger shape.

dezelfde vorm proberen te maken, in een grotere versie. En daarna weer een grotere.

You can see the trapezoids are a little challenging there.

Zoals je ziet zijn de trapeziums een beetje moeilijker.

And what this teacher did on every project

Wat deze lerares met elke opdracht deed

was to have the children act like first it was a creative arts project,

was het voor de kinderen te laten aanvoelen als een kunstproject,

and then something like science.

en pas daarna als iets wetenschappelijks.

So they had created these artifacts.

Ze maakten dus ze deze kunstige dingen.

Now she had them look at them and do this ... laborious,

Ze liet ze grondig naar de vormen kijken, en nauwgezet --

which I thought for a long time, until she explained to me was

ik dacht eerst, voor ze me het had uitgelegd, dat dit was

to slow them down so they'll think.

om ze af te remmen en te doen nadenken.

So they're cutting out the little pieces of cardboard here

Hier zie je ze kleine kartonnen stukken knippen

and pasting them up.

en plakken.

But the whole point of this thing is

Maar de ganse bedoeling van dit alles is om

for them to look at this chart and fill it out.

ze naar dit bord te laten kijken en het in te vullen.

"What have you noticed about what you did?"

"Wat heb je gezien toen je dit deed?"

And so six-year-old Lauren there noticed that the first one took one,

De 6-jarige Lauren bemerkte dat de eerste er slechts 1 nodig had,

and the second one took three more

de tweede had er 3 meer nodig,

and the total was four on that one,

zodat het er in totaal 4 waren.

the third one took five more and the total was nine on that one,

De derde had er 5 meer nodig, dus een totaal van 9 stuks.

and then the next one.

En zo verder naar de volgende.

She saw right away that the additional tiles that you had to add

Ze zag meteen dat het aantal vlakken dat ze moest toevoegen

around the edges was always going to grow by two,

rondom, altijd met twee zou toenemen.

so she was very confident about how she made those numbers there.

Ze was zeer zeker van hoe ze aan die nummers kwam.

And she could see that these were the square numbers up until about six,

Ze begreep dat dit tweedemachten waren tot en met het getal zes,

where she wasn't sure what six times six was

Daar wist ze niet zeker hoeveel 6 maal 6 was,

and what seven times seven was,

of hoeveel 7 maal 7 was.

but then she was confident again.

Toch was ze er zeker van.

So that's what Lauren did.

Dit deed Lauren.

And then the teacher, Gillian Ishijima, had the kids

Daarna liet de lerares, Gillian Ishijima, de kinderen

bring all of their projects up to the front of the room and put them on the floor,

hun project vooraan in de klas op de grond zetten.

and everybody went batshit: "Holy shit! They're the same!"

Iedereen stond perplex. Wow! Het zijn dezelfde nummers.

No matter what the shapes were, the growth law is the same.

Wat de vorm ook was, het volgende nummer was steeds hetzelfde.

And the mathematicians and scientists in the crowd

De wiskundigen en wetenschappers in de zaal

will recognize these two progressions

zullen deze twee progressies kennen

as a first-order discrete differential equation

als een discrete differentiaalvergelijking van de eerste graad

and a second-order discrete differential equation,

en een discrete differentiaalvergelijking van de tweede graad.

derived by six-year-olds.

Afgeleid door een 6-jarige.

Well, that's pretty amazing.

Dit is dus zeer verbluffend.

That isn't what we usually try to teach six-year-olds.

Dit is niet wat we normaal aan een 6-jarige leren.

So, let's take a look now at how we might use the computer for some of this.

Laten we dus eens kijken hoe wij hier een computer bij kunnen gebruiken.

And so the first idea here is

In eerste instantie wil ik u gewoon

just to show you the kind of things that children do.

laten zien wat kinderen zoal doen.

I'm using the software that we're putting on the $100 laptop.

Ik gebruik de software die wij op de laptop van 100 dollar zetten.

So I'd like to draw a little car here --

Ik wil hier een autootje tekenen.

I'll just do this very quickly -- and put a big tire on him.

Dat doe ik even, snel...en dan zet ik er een groot wiel aan.

And I get a little object here and I can look inside this object,

Ik krijg hier een klein voorwerp, en ik kan erin kijken.

I'll call it a car. And here's a little behavior: car forward.

Dit noem ik een auto. Die gaat nu iets doen: hij gaat vooruit.

Each time I click it, car turn.

Elke keer als ik erop klik, draait hij.

If I want to make a little script to do this over and over again,

Als ik een script wil maken om dit telkens opnieuw te doen,

I just drag these guys out and set them going.

dan sleep ik deze dingen en zet ze in beweging.

And I can try steering the car here by ...

Ik kan proberen de auto te besturen door...

See the car turn by five here?

zie je de auto hier draaien per vijf?

So what if I click this down to zero?

Wat gebeurt er als ik dit naar beneden klik, tot nul?

It goes straight. That's a big revelation for nine-year-olds.

Het gaat rechtdoor. Dat is een hele openbaring voor een negenjarig kind.

Make it go in the other direction.

Laat het in de andere richting rijden.

But of course, that's a little bit like kissing your sister

Maar natuurlijk is dit zoiets als je zusje kussen

as far as driving a car,

vergeleken bij écht een auto besturen.

so the kids want to do a steering wheel;

Dus zullen de kinderen een stuurwiel willen maken.

so they draw a steering wheel.

Dus tekenen zij een stuurwiel.

And we'll call this a wheel.

En dat noemen we een wiel.

See this wheel's heading here?

Zien jullie hoe dit deze kant uitgaat?

If I turn this wheel, you can see that number over there going minus and positive.

Als ik dit wiel laat draaien, kun je dat cijfer daar in min en plus zien gaan.

That's kind of an invitation to pick up this name of

Dat is als een uitnodiging om deze naam over te nemen van

those numbers coming out there

de nummers die daar uitkomen

and to just drop it into the script here,

en ze gewoon in dit programma te stoppen.

and now I can steer the car with the steering wheel.

Nu kan ik de auto besturen met het stuur.

And it's interesting.

Het is interessant.

You know how much trouble the children have with variables,

Jullie weten hoeveel moeite kinderen hebben met variabelen,

but by learning it this way, in a situated fashion,

maar door het op deze manier te leren, in een situatie,

they never forget from this single trial

zullen zij nooit vergeten, na deze éne sessie,

what a variable is and how to use it.

wat een variabele is en hoe ze die kunnen gebruiken.

And we can reflect here the way Gillian Ishijima did.

En hier kunnen wij toepassen wat Gillian Ishijima doet.

So if you look at the little script here,

Als jullie dus kijken naar dit script,

the speed is always going to be 30.

dan zal de snelheid altijd 30 zijn.

We're going to move the car according to that over and over again.

We gaan de auto nu laten rijden, met die snelheid, telkens opnieuw.

And I'm dropping a little dot for each one of these things;

Ik laat een stipje vallen voor elk van deze dingen.

they're evenly spaced because they're 30 apart.

Ze liggen op gelijke afstand van elkaar omdat ze 30 van elkaar verwijderd zijn.

And what if I do this progression that the six-year-olds did

Wat gebeurt er als ik die progressie toepas die de zesjarigen ontdekten

of saying, "OK, I'm going to increase the speed by two each time,

en zeg:OK, ik ga de snelheid telkens met twee laten toenemen,

and then I'm going to increase the distance by the speed each time?

en dan ga ik de afstand telkens vergroten met die snelheid?

What do I get there?"

Wat krijg ik dan?

We get a visual pattern of what these nine-year-olds called acceleration.

We krijgen een visueel patroon van wat de negenjarigen 'versnelling' noemden.

So how do the children do science?

Hoe hebben de kinderen aan wetenschap gedaan?

(Video) Teacher: [Choose] objects that you think will fall to the Earth at the same time.

(Video) Lerares: Voorwerpen waarvan je denkt dat ze tegelijkertijd op de grond zullen vallen -

Student 1: Ooh, this is nice.

Kind: Dit is leuk.

Teacher: Do not pay any attention

Lerares: Schenk geen aandacht

to what anybody else is doing.

aan wat anderen aan het doen zijn.

Who's got the apple?

Wie heeft de appel?

Alan Kay: They've got little stopwatches.

Alan Kay: Ze hebben chronometertjes.

Student 2: What did you get? What did you get?

Lerares: Wat is het resultaat? Wat was het?

AK: Stopwatches aren't accurate enough.

AK: Chronometers zijn niet nauwkeurig genoeg.

Student 3: 0.99 seconds.

Meisje: 0,99 seconden.

Teacher: So put "sponge ball" ...

Lerares: Schrijf dan "sponsballetje" --

Student 4l: [I decided to] do the shot put and the sponge ball

Meisje: Er waren een ronde kogel en een sponsbal,

because they're two totally different weights,

omdat die een totaal verschillend gewicht hebben.

and if you drop them at the same time,

En als je ze tegelijkertijd laat vallen,

maybe they'll drop at the same speed.

dan vallen ze misschien even snel.

Teacher: Drop. Class: Whoa!

Lerares: Laat ze vallen.

AK: So obviously, Aristotle never asked a child

AK: Het is duidelijk dat Aristoteles nooit aan een kind heeft gevraagd

about this particular point

hoe het zat met dit punt,

because, of course, he didn't bother doing the experiment,

want zelf heeft hij zich nooit de moeite getroost om dit experiment uit te voeren,

and neither did St. Thomas Aquinas.

en Sint Thomas van Aquino ook niet.

And it was not until Galileo actually did it

Pas toen Galileo het echt probeerde,

that an adult thought like a child,

redeneerde een volwassene als een kind.

only 400 years ago.

Slechts 400 jaar geleden.

We get one child like that about every classroom of 30 kids

Gemiddeld is er één kind op een klas van 30

who will actually cut straight to the chase.

dat meteen ter zake komt.

Now, what if we want to look at this more closely?

Wat gebeurt er als we dit nader bekijken?

We can take a movie of what's going on,

We kunnen een film maken van wat hier gebeurt,

but even if we single stepped this movie,

maar zelfs als we zo'n film langzaam afspelen,

it's tricky to see what's going on.

is het moeilijk te zien wat er precies gebeurt.

And so what we can do is we can lay out the frames side by side

Wat we dus kunnen doen is, alle afzonderlijke beelden naast elkaar leggen,

or stack them up.

of opstapelen.

So when the children see this, they say, "Ah! Acceleration,"

En als de kinderen dat zien, dan zeggen ze: "Ha, versnelling,"

remembering back four months when they did their cars sideways,

wat ze nog weten van 4 maanden eerder, toen ze hun autootjes lieten bewegen,

and they start measuring to find out what kind of acceleration it is.

en dan gaan ze meten om te weten wat voor versnelling het is.

So what I'm doing is measuring from the bottom of one image

Wat ik dus doe is meten van de onderkant van het ene beeld

to the bottom of the next image, about a fifth of a second later,

tot de onderkant van het volgende beeld, ongeveer een vijfde van een seconde later,

like that. And they're getting faster and faster each time,

zo, en ze worden telkens sneller en sneller.

and if I stack these guys up, then we see the differences; the increase

En als ik deze op elkaar stapel, dan zien we de verschillen, de toename

in the speed is constant.

in snelheid is constant.

And they say, "Oh, yeah. Constant acceleration.

En dan zeggen ze: o ja, constante versnelling.

We've done that already."

Dat hebben we al gezien.

And how shall we look and verify that we actually have it?

En hoe kunnen we zien en bewijzen dat die er werkelijk is?

So you can't tell much from just making the ball drop there,

We kunnen niet veel vernemen door de bal daar gewoon te laten vallen,

but if we drop the ball and run the movie at the same time,

maar als we de bal laten vallen en tegelijkertijd de film afspelen,

we can see that we have come up with an accurate physical model.

dan zien we dat we een correct fysisch model hebben verkregen.

Galileo, by the way, did this very cleverly

Galileo heeft dat overigens heel slim gedaan

by running a ball backwards down the strings of his lute.

door een balletje achterwaarts over de snaren van zijn luit te laten rollen.

I pulled out those apples to remind myself to tell you that

Deze appelen moeten me eraan te herinneren jullie te vertellen dat

this is actually probably a Newton and the apple type story,

dit een verhaal is van het type 'Newton-en-de-appel',

but it's a great story.

maar het is wel een geweldig verhaal.

And I thought I would do just one thing

Ik wilde nog één ding doen

on the $100 laptop here just to prove that this stuff works here.

op deze laptop hier van 100 dollar, om te bewijzen dat dit hierop werkt.

So once you have gravity, here's this --

Als je eenmaal zwaartekracht hebt, dan is hier -

increase the speed by something,

vermeerder de snelheid met een factor,

increase the ship's speed.

verhoog de snelheid van het schip.

If I start the little game here that the kids have done,

Als ik hierop het spelletje speel dat de kinderen hebben gespeeld,

it'll crash the space ship.

zal het ruimteschip verongelukken.

But if I oppose gravity, here we go ... Oops!

Maar als ik tegen de zwaartekracht inga, hier gaan we - oeps!

(Laughter)

(Gelach)

One more.

Nog eentje.

Yeah, there we go. Yeah, OK?

Ja, daar gaan we. Ja. OK?

I guess the best way to end this is with two quotes:

Volgens mij kan ik best besluiten met twee citaten.

Marshall McLuhan said,

Marshall McLuhan zei:

"Children are the messages that we send to the future,"

"Kinderen zijn de berichten die wij naar de toekomst sturen."

but in fact, if you think of it,

Maar eigenlijk, als je er over nadenkt,

children are the future we send to the future.

zijn kinderen de toekomst die wij naar de toekomst sturen.

Forget about messages;

Vergeet die berichten maar.

children are the future,

Kinderen zijn de toekomst.

and children in the first and second world

Kinderen in de eerste en de tweede wereld,

and, most especially, in the third world

maar in het bijzonder in de derde wereld,

need mentors.

hebben mentors nodig.

And this summer, we're going to build five million of these $100 laptops,

Deze zomer gaan wij 5 miljoen van deze laptops van 100 dollar maken

and maybe 50 million next year.

en volgend jaar misschien 50 miljoen.

But we couldn't create 1,000 new teachers this summer to save our life.

Maar we kunnen met geen mogelijkheid deze zomer 1000 nieuwe leraars maken.

That means that we, once again, have a thing where we can put technology out,

Dat betekent dat wij nog maar eens technologie kunnen aanleveren,

but the mentoring that is required to go

maar de nodige begeleiding, die kan gaan

from a simple new iChat instant messaging system

van een eenvoudig nieuw iChat instant messaging systeem

to something with depth is missing.

tot iets met meer diepgang, ontbreekt nog.

I believe this has to be done with a new kind of user interface,

Ik geloof dat daarvoor een nieuw soort van gebruikersinterface nodig is.

and this new kind of user interface could be done

Dat nieuwe type interface zou er kunnen komen

with an expenditure of about 100 million dollars.

als daar zo'n 100 miljoen dollar aan wordt besteed.

It sounds like a lot, but it is literally 18 minutes of what we're spending in Iraq --

Dat klinkt als veel geld, maar dat is letterlijk wat wij op 18 minuten uitgeven in Irak.

we're spending 8 billion dollars a month; 18 minutes is 100 million dollars --

We geven daar 8 miljard dollar per maand uit. 18 minuten is dus 100 miljoen.

so this is actually cheap.

Dat is dus eigenlijk goedkoop.

And Einstein said,

En Einstein zei:

"Things should be as simple as possible, but not simpler."

"De dingen moeten zo eenvoudig mogelijk zijn, maar niet eenvoudiger dan dat."

Thank you.

Dank u.