Alan Kay: A powerful idea about teaching ideas

الن کی، ایده ای قدرتمند درباره ایده ها مطرح میکند.

Translator: Hossein Moarefi Reviewer: mahmood rokni

A great way to start, I think, with my view of simplicity

فکر می کنم یک راه عالی برای شروع، با توجه به نظر من در مورد ساده انگاری

is to take a look at TED. Here you are, understanding why we're here,

اینست که نگاهی به TED بیاندازیم. شما اینجائید، با توجه به اینکه میدانیم چرا اینجاییم،

what's going on with no difficulty at all.

و چه اتفاقی دارد می افتد، بدون هیچ مشکلی.

The best A.I. in the planet would find it complex and confusing,

بهترین هوش مصنوعی روی زمین این موضوع را پیچیده و گیج کننده می یابد،

and my little dog Watson would find it simple and understandable

و سگ کوچک من واتسون این موضوع را ساده و قابل درک می یابد،

but would miss the point.

البته موضوع را متوجه نخواهد شد.

(Laughter)

(خنده)

He would have a great time.

به او خوش خواهد گذشت.

And of course, if you're a speaker here, like Hans Rosling,

و البته اگر شما مانند هانس رازلینگ یکی از سخنرانان اینجا هستید

a speaker finds this complex, tricky. But in Hans Rosling's case,

سخنرانی که این پیچیدگی را فریبنده می یابد. اما در مورد هانس روزلینگ،

he had a secret weapon yesterday,

او دیروز یک راز محرمانه داشت،

literally, in his sword swallowing act.

که در واقع ، شمشیر قورت دادن ایشان به همین جهت بوده. ( اعتقاد یافتن به چیزی بدون پرسش )

And I must say, I thought of quite a few objects

و باید بگم که به چندین موضوع فکر کردم

that I might try to swallow today and finally gave up on,

که ممکنه امروز سعی در هضم اونها بکنم و نهایتا تسلیم بشوم و آنها را بپذیرم--

but he just did it and that was a wonderful thing.

ولی او این کار را انجام داد و پذیرش آنها عجیب بود.

So Puck meant not only are we fools in the pejorative sense,

منظور (پواک) این بود که ما نه تنها در حس تحقیرآمیز فریب میخوریم،

but that we're easily fooled. In fact, what Shakespeare

بلکه خیلی راحت فریب میخوریم. در واقع همان سخن شکسپیر است که

was pointing out is we go to the theater in order to be fooled,

ما به تئاتر میرویم تا گول بخوریم،

so we're actually looking forward to it.

بنابراین عملا ما جویای آن هستیم.

We go to magic shows in order to be fooled.

ما به نمایش شعبده بازی می رویم تا دست انداخته شویم .

And this makes many things fun, but it makes it difficult to actually

و این خیلی چیزها رو سرگرم کننده میکند، اما این باعث می شود که فهم هر نوع تصویر واقعی

get any kind of picture on the world we live in or on ourselves.

از دنیایی که در آن زندگی می کنیم، یا در مورد خودمان سخت شود.

And our friend, Betty Edwards,

و دوستمان، بتی ادواردز،

the "Drawing on the Right Side of the Brain" lady, shows these two tables

معلمی که ، طرحی که از سمت راست مغز الهام گرفته شده ، این دو میز را

to her drawing class and says,

در کلاس طراحی نمایش داد و گفت،

"The problem you have with learning to draw

مشکلی که شما در یادگیری طراحی دارید

is not that you can't move your hand,

این نیست که شما نمی تونید دستتون را حرکت بدید،

but that the way your brain perceives images is faulty.

بلکه مشکل در روشی است که مغز شما تصاویر را ناقص درک می کند.

It's trying to perceive images into objects

مغز سعی دارد تا تصاویر رو به اشیا معنا کند

rather than seeing what's there."

به جای اینکه چیزی را که آنجاست ببیند.

And to prove it, she says, "The exact size and shape of these tabletops

و برای اثبات این موضوع، میگوید که اندازه و شکل دقیق سطح این میزها

is the same, and I'm going to prove it to you."

یکسان است ، و من این رو به شما ثابت میکنم.

She does this with cardboard, but since I have

او این کار رو با کارت انجام داد اما از آنجا که من

an expensive computer here

یک کامپیوتر گرانقیمت اینجا دارم،

I'll just rotate this little guy around and ...

فقط این شکل را اینجا خواهم چرخاند و ...

Now having seen that -- and I've seen it hundreds of times,

حالا این را می بینیم - و من این را صد ها بار دیده ام،

because I use this in every talk I give -- I still can't see

برای اینکه من از این در همه سخنرانی هایم استفاده می کنم-- همچنان نمی تونم ببینم که

that they're the same size and shape, and I doubt that you can either.

آنها دارای اندازه و شکل یکسان هستند، و شک دارم که شما نیز بتوانید.

So what do artists do? Well, what artists do is to measure.

بنابراین هنرمندان چه کار می کنند؟ خوب، کاری که هنرمندان می کنند اندازه گیری است.

They measure very, very carefully.

آنها بسیار بسیار دقیق اندازه می گیرند.

And if you measure very, very carefully with a stiff arm and a straight edge,

و اگر شما خیلی خیلی دقیق با خط کش اندازه گیری کنید،

you'll see that those two shapes are

خواهید دید که آن دو شکل

exactly the same size.

دقیقا همان انداره هستند.

And the Talmud saw this a long time ago, saying,

و تالمود این نکته رو خیلی وقت پیش متوجه شد و گفت:

"We see things not as they are, but as we are."

ما چیز ها را نه آنطوری که هستند، بلکه آنطوری که هستیم می بینیم.

I certainly would like to know what happened to the person

من مطمئنا می خواهم بدانم چه اتفاقی افتاد برای کسی که

who had that insight back then,

چنین فکر و بینشی در آن زمان داشت،

if they actually followed it to its ultimate conclusion.

اگر آنها این موضوع را تا نتیجه گیری نهایی ادامه داده اند.

So if the world is not as it seems and we see things as we are,

بنابراین اگر دنیا آنطوری نیست که به نظر می رسد و ما چیزها را آنطوری که خودمان هستیم می بینیم،

then what we call reality is a kind of hallucination

بنابراین چیزی که ما وافعیت می خوانیم نوعی خیال و توهم است

happening inside here. It's a waking dream,

که در اینجا اتفاق می افتد. رویایی در بیداری ست.

and understanding that that is what we actually exist in

و درک چیزی كه ما به واقع در آن زندگی می کنیم،

is one of the biggest epistemological barriers in human history.

یکی از بزرگترین معضلات معرفت شناسی در تاریخ بشر است.

And what that means: "simple and understandable"

و چیزی که به معنی " ساده و قابل درک" است

might not be actually simple or understandable,

در حقیقت ممکن است ساده و قابل درک نباشد،

and things we think are "complex" might be made simple and understandable.

و چیزهایی که ما فکر می کنیم پیچیده اند ممکن است که ساده و قابل درک بشوند.

Somehow we have to understand ourselves to get around our flaws.

یک جورهایی ما باید خودمان را بشناسیم به منظور اینکه به مشکلات شخصیمان فائق آییم.

We can think of ourselves as kind of a noisy channel.

ما می تونیم به خودمان مثل یک شبکه تلوزیونی پر از برفک فکر کنیم .

The way I think of it is, we can't learn to see

چیزی که به آن فکر می کنم اینست که ما نمی توانیم دیدن را بیاموزیم

until we admit we're blind.

تا زمانیکه اقرار به کور بودن نماییم.

Once you start down at this very humble level,

هنگامی که شما از سطح بسیار متواضعانه آغاز کنید

then you can start finding ways to see things.

سپس راه هایی برای دیدن چیز ها پیدا خواهید کرد.

And what's happened, over the last 400 years in particular,

و اتفاقی که بخصوص در چهارصد سال اخیر رخ داده است

is that human beings have invented "brainlets" --

اینست که انسان های پیشین "برینلت" اختراع کرده اند:

little additional parts for our brain --

اجزای کوچک اضافی برای مغز مان،

made out of powerful ideas that help us

ساخته شده از ایده های قدرتمند که به ما کمک کند

see the world in different ways.

دنیا را از طرق مختلف ببینیم.

And these are in the form of sensory apparatus --

و این ها در شکل ابزار حسی می باشند --

telescopes, microscopes -- reasoning apparatus --

تلسکوپ، میکروسکوپ-- ابزار های منطقی،

various ways of thinking -- and, most importantly,

روش های گوناگون فکر کردن، و از همه مهم تر،

in the ability to change perspective on things.

با قابلیت تغییر نقطه دیدگاه شما نسبت به چیزها.

I'll talk about that a little bit.

در این مورد کمی صحبت خواهم کرد.

It's this change in perspective

این تغییری است در نقطه دیدگاه و یا خطوط فکری ،

on what it is we think we're perceiving

و چیزی که فکر می کنیم را مشاهده می کنیم،

that has helped us make more progress in the last 400 years

که به ما در چهارصد سال اخیر کمک کرده تا این همه پیشرفت داشته باشیم

than we have in the rest of human history.

نسبت به پیشرفتی که در کل تاریخ بشر داشته ایم.

And yet, it is not taught in any K through 12 curriculum in America that I'm aware of.

ولی همچنان این در هیچ کدام از 12 دوره تحصیلی در آمریكا که من اطلاع دارم تدریس نمی شود.

So one of the things that goes from simple to complex

بنابراین یکی از چیزهایی که از ساده به پیچیده تبدیل می شود

is when we do more. We like more.

وقتی است که ما بیشتر به آن عمل کنیم، بیشتر علاقه مند میشویم.

If we do more in a kind of a stupid way,

اگر ما بیشتر به روش احمقانه ای عمل کنیم،

the simplicity gets complex

سادگی تبدیل به پیچیدگی می شود.

and, in fact, we can keep on doing it for a very long time.

در حقیقت ممکن است که ما این کار را برای مدت طولانی ادامه دهیم.

But Murray Gell-Mann yesterday talked about emergent properties;

اما دیروز (موری گلمان) در مورد آنچه که ازین موضوع ناشی می شود صحبت می کرد.

another name for them could be "architecture"

نامی دیگر برای آنها می تواند "معماری" باشد

as a metaphor for taking the same old material

به عنوان کنایه ای از بر گرفتن از اصول سابق و قدیمی

and thinking about non-obvious, non-simple ways of combining it.

و فکر درباره روش های غیر واضح و غیر بدیهی ترکیب آنها.

And in fact, what Murray was talking about yesterday in the fractal beauty of nature --

و در واقع آنچه که موری دیروز راجع به زیبایی چند ریختی ( فراکتال ) طبیعی صحبت می کرد

of having the descriptions

از داشتن یک توضیح در

at various levels be rather similar --

سطوح گوناگون و تقریبا مشابه ،

all goes down to the idea that the elementary particles

همه ی آنها به ایده ی ذرات بنیادی اشاره میکنند که

are both sticky and standoffish,

هر دو دشوار و منزوی هستند.

and they're in violent motion.

و در شکلی رسمی و سخت به سر می برند

Those three things give rise to all the different levels

این سه چیز باعث افزایش در همه سطوحی که

of what seem to be complexity in our world.

به نظر پیچیده می رسند، در دنیای ما می شود.

But how simple?

اما چقدر ساده ؟

So, when I saw Roslings' Gapminder stuff a few years ago,

لذا وقتی که چند سال پیش من کارهای (روزلینک گاپمیندر) دیدم،

I just thought it was the greatest thing I'd seen

به خود اندیشیدم که این بهترین چیزی است که تا بحال در

in conveying complex ideas simply.

انتقال ساده ی ایدهای پیچیده ، دیده ام.

But then I had a thought of, "Boy, maybe it's too simple."

اما بعد فکر کردم، پسر، شاید این خیلی ساده است.

And I put some effort in to try and check

و لذا کمی تلاش کردم و بررسی کردم تا

to see how well these simple portrayals of trends over time

ببینم که تا چه حد سیر وقایع در طول زمان ،

actually matched up with some ideas and investigations from the side,

واقعا با بررسی های جانبی و برخی از ایده ها از این سو تطابق دارد

and I found that they matched up very well.

و دریافتم که اینها با هم بخوبی همخوانی دارند.

So the Roslings have been able to do simplicity

لذا، (روزلینگ) قادر بوده که به ساده سازی و بسط آنها بپردازد بدون

without removing what's important about the data.

حذف آنچه که در مورد اطلاعات مهم می باشد.

Whereas the film yesterday that we saw

از آنجائیکه فیلمی که دیروز از شبیه سازی درون سلولی دیده ایم

of the simulation of the inside of a cell,

...

as a former molecular biologist, I didn't like that at all.

من به عنوان زیست شناس مولکولی سابق ، اصلا آنرا دوست نداشتم.

Not because it wasn't beautiful or anything,

نه به دلیل اینکه زیبا نبود یا چیز دیگری،

but because it misses the thing that most students fail to understand

بلکه به دلیل اینکه چیزی را که اکثر دانشجویان از درک آن عاجز هستند، را از دست داده بود،

about molecular biology, and that is:

درباره بایولوژی مولکولی، و آن این است که ،

why is there any probability at all of two complex shapes

چرا این شانس وجود دارد که هر دو قالب یا اندام با شکلی پیچیده همدیگر

finding each other just the right way

را به شکل و حالت درستی پیدا می کنند و لذا

so they combine together and be catalyzed?

با هم ترکیب شده و کاتالیز می شوند؟

And what we saw yesterday was

و چیزی که ما دیروز دیدیم این بود،

every reaction was fortuitous;

هر واکنشی تصادفی بود.

they just swooped in the air and bound, and something happened.

آنها تنها در هوا به پایین غلتیده و مجاور می شوند و سپس چیزی اتفاق می افتد.

But in fact, those molecules are spinning at the rate of

اما در حقیقت این مولکول ها با سرعتی بالغ بر یک میلیون دور در ثانیه

about a million revolutions per second;

مشغول چرخیدن هستند.

they're agitating back and forth their size every two nanoseconds;

آنها هر دو نانوثانیه چهار برابر اندازه خود به جلو و عقب می جهند.

they're completely crowded together, they're jammed,

آنها واقعا در هم می لولند و متراکم و چسبیده به هم هستند،

they're bashing up against each other.

آنها به یکدیگر به شدت ضربه می زنند.

And if you don't understand that in your mental model of this stuff,

و اگر این چیزها در مدل ذهنی تان قابل درک نمی باشد ،

what happens inside of a cell seems completely mysterious and fortuitous,

اتفاقاتی که داخل سلول می افتد به نظر کاملا اسرار آمیز و تصادفی می آید.

and I think that's exactly the wrong image

و من فکر می کنم این کاملا تصویر غلطی

for when you're trying to teach science.

است، خصوصا زمای که شما سعی در آموزش علوم دارید.

So, another thing that we do is to confuse adult sophistication

لذا چیز دیگری که ما انجام می دهیم ، این است که درک و مهارت رشد یافته را

with the actual understanding of some principle.

با فهم واقعی از چند قاعده گیج و مغشوش می کنیم.

So a kid who's 14 in high school

لذا یک نوجوان چهارده ساله دبیرستانی

gets this version of the Pythagorean theorem,

این برداشت را از قضیه فیثاغورث خواهد داشت،

which is a truly subtle and interesting proof,

که به شکل ماهرانه و جالب ثابت شده است،

but in fact it's not a good way to start learning about mathematics.

اما در حقیقت این روش مناسبی برای شروع یادگیری ریاضی نیست.

So a more direct one, one that gives you more of the feeling of math,

پس یک روش مستقیم تر، روشی که حس ریاضی را بیشتر بتواند القا کند،

is something closer to Pythagoras' own proof, which goes like this:

چیزی است شبیه اثبات خود فیثاغورث که به این صورت است.

so here we have this triangle, and if we surround that C square with

ما اینجا این مثلث را داریم، و اگر مربع C را با

three more triangles and we copy that,

سه مثلث دیگر احاطه و آنرا کپی کنیم،

notice that we can move those triangles down like this.

ببینید که می توانیم آن مثلث ها را به اینصورت پایین بیاوریم،

And that leaves two open areas that are kind of suspicious ...

و این باعث می شود که دو قسمت خالی باقی بماند که نسبتا شک برانگیز است،

and bingo. That is all you have to do.

و درست شد و تمام. و این کل کاری است که شما باید انجام بدید.

And this kind of proof is the kind of proof

و این نوع اثبات، اثباتی است که

that you need to learn when you're learning mathematics

هنگامی که ریاضی یاد می گیرید باید یاد بگیرید

in order to get an idea of what it means

به منظور اینکه متوجه شوید این به چه معناست

before you look into the, literally, 1,200 or 1,500 proofs

پیش از اینکه به لفظ 12 یا 1500 اثبات قضیه فیثاغورث

of Pythagoras' theorem that have been discovered.

که تا بحال کشف شده نگاهی بیندازید.

Now let's go to young children.

و حالا بریم سراغ بچه ها.

This is a very unusual teacher

این یک معلم خیلی غیر عادی است

who was a kindergarten and first-grade teacher,

که مربی مهد کوذک و معلم کلاس اول دبستان بود،

but was a natural mathematician.

ولی ریاضیدان طبیعی بود.

So she was like that jazz musician friend you have who never studied music

پس در حقیقت مثل آن دوست نوازنده ی جاز شما بود که هرگز موسیقی را به صورت آکادمیک یاد نگرفته،

but is a terrific musician;

ولی موسیقیدان برجسته ای است.

she just had a feeling for math.

او تنها به ریاضی علاقه داشت،

And here are her six-year-olds,

و در اینجا شاگردان 6 ساله اش را می بینیم،

and she's got them making shapes out of a shape.

و او بهشان گفته که از داخل یک شکل، همان شکل را در بیاورند.

So they pick a shape they like -- like a diamond, or a square,

آنها یک شکل دلخواه انتخاب می کنند، یک لوزی یا مربع،

or a triangle, or a trapezoid -- and then they try and make

یا مثلث یا ذوزنقه، و سپس آنها سعی می کنند و

the next larger shape of that same shape, and the next larger shape.

یکی بزرگتر بعدی از همان شکل را درست می کنند، و بعد یکی بزرگتر.

You can see the trapezoids are a little challenging there.

و شما می توانید ببینید ذوزنقه ها کمی چالش برانگیز است،

And what this teacher did on every project

و کاری که این معلم در مورد هر پروژه انجام داد

was to have the children act like first it was a creative arts project,

این بود که باعث شد بچه ها طوری رفتار کنند انگار که این یک پروژه خلاقیت هنری بود

and then something like science.

و سپس، یک چیز علمی.

So they had created these artifacts.

بنابراین آنها این کاردستی ها را درست کردند.

Now she had them look at them and do this ... laborious,

حالا او بهشان گفت که به آنها نگاه کنند و این کار پر زحمت را انجام دهند--

which I thought for a long time, until she explained to me was

چیزی که من برای مدت طولانی در موردش فکر کردم، تا اینکه خودش برایم توضیح داد

to slow them down so they'll think.

به خاطر این بوده که آنها آرام شوند و به کارشان فکرکنند.

So they're cutting out the little pieces of cardboard here

بنابراین آنها تکه های کوچک را اینجا می برند،

and pasting them up.

و به هم می چسبانند.

But the whole point of this thing is

اما هدف کلی از این کار اینست که

for them to look at this chart and fill it out.

آنها به این جدول نگاه کنند و آنرا پرنمایند.

"What have you noticed about what you did?"

در مورد کاری که انجام دادید چه چیزی مشاهده کردید؟

And so six-year-old Lauren there noticed that the first one took one,

و 6 ساله های لورن دیدند که اولی یکی گرفت،

and the second one took three more

و دومی سه تا بیشتر گرفت،

and the total was four on that one,

و کلا در اون مورد شد چهار تا ،

the third one took five more and the total was nine on that one,

و سومی 5 تا بیشتر گرفت و کلش شد 9 تا،

and then the next one.

و سپس بعدی.

She saw right away that the additional tiles that you had to add

پس او بلافاصله دید که کاشی های اضافی که باید اضافه می کرد

around the edges was always going to grow by two,

در اطراف کناره ها همیشه با مضرب دو بیشتر می شدند.

so she was very confident about how she made those numbers there.

بنابراین هنگامی که اون اعداد رو در آنجا قرار میداد کاملا اعتماد به نفس داشت.

And she could see that these were the square numbers up until about six,

و می تونست ببینه که اینها اعداد مکعب بودند تا حدود 6

where she wasn't sure what six times six was

در حالیکه اون مطمئن نبود شش ضربدر شش چی می شه،

and what seven times seven was,

و یا هفت ضربدر هفت.

but then she was confident again.

اما پس از این قضیه او در این مورد مطمئن بود.

So that's what Lauren did.

این کاری بود که لورن انجام داد.

And then the teacher, Gillian Ishijima, had the kids

و سپس معلمشان ، گیلیان ایشی جیما ، از بچه ها خواست

bring all of their projects up to the front of the room and put them on the floor,

تا تکالیفشان را جلو بیاورند و بر روی زمین قرار دهند.

and everybody went batshit: "Holy shit! They're the same!"

و همه متعجب شدند، همه آنها مشابه بودند!

No matter what the shapes were, the growth law is the same.

مهم نبود که شکل چه گونه بود، اما قانون اصلی رشد یکی بود.

And the mathematicians and scientists in the crowd

و ریاضیدانان و دانشمندان اجتماع

will recognize these two progressions

این دو تصاعد و رشد را تشخیص می دهند

as a first-order discrete differential equation

و معادله دیفرانسیلی گسسته ی مرتبه اول ارائه می کنند

and a second-order discrete differential equation,

و معادله دیفرانسیلی گسسته ی مرتبه دوم ارائه می کنند

derived by six-year-olds.

که از نتایج کار بچه های شش ساله نتیجه گرفته شده است.

Well, that's pretty amazing.

خوب ، واقعا جالب است

That isn't what we usually try to teach six-year-olds.

این چیزی نیست که ما معمولا سعی در آموزش به شش ساله ها داریم

So, let's take a look now at how we might use the computer for some of this.

حال بیایید نگاهی به این بیاندازیم که چگونه ممکن است با استفاده از کامپیوتر این کار ها را انجام دهیم.

And so the first idea here is

پس اولین ایده در ایجا این است که

just to show you the kind of things that children do.

به شما چیزهایی که بچه ها انجام می دهند را نشان دهم .

I'm using the software that we're putting on the $100 laptop.

من از نرم افزاری استفاده می کنم که بر روی لپتاپ های صد دلاری قرار داده ایم

So I'd like to draw a little car here --

مایل هستم یک اتومبیل کوچک رسم کنم .

I'll just do this very quickly -- and put a big tire on him.

من این کار را به سرعت انجام خواهم داد و یک تایر بزرگ برایش قرار می دهم

And I get a little object here and I can look inside this object,

و یک وسیله کوچک از اینجا می گیرم و می تونم داخل آن رو ببینم

I'll call it a car. And here's a little behavior: car forward.

من این رو اتومبیل می نامم و این هم یه حرکت : اتومبیل به جلو رفت.

Each time I click it, car turn.

هرگاه من کلیک می کنم اتومیل دور میزند

If I want to make a little script to do this over and over again,

و اگر بخواهم یک اسکریپت کوچک برای تکرار چند باره این عمل ایجاد کنم

I just drag these guys out and set them going.

تنها این بخش ها را بیرون کشیده و می گذارم به کارشان ادامه دهند.

And I can try steering the car here by ...

و می توانم اتومبیل را از اینجا هدایت کنم

See the car turn by five here?

می بینید اتومبیل اینجا دور می زند؟

So what if I click this down to zero?

خوب حالا اگر من تا رسیدن به صفر کلیک کنم چه ؟

It goes straight. That's a big revelation for nine-year-olds.

خوب اتومبیل مستقیم می رود. این مقداری از احساسات و افکار بچه های نه ساله است .

Make it go in the other direction.

کاری کن به جهت دیگری برود.

But of course, that's a little bit like kissing your sister

اما البته راندن اتومبیل به مراتب شبیه بوسیدن خواهرتان است.

as far as driving a car,

....

so the kids want to do a steering wheel;

بنابراین بچه ها می خواهند تا اتومبیل را هدایت کنند

so they draw a steering wheel.

پس آنها فرمان اتومبیل را رسم می کنند

And we'll call this a wheel.

ما این را فرمان می نامیم

See this wheel's heading here?

و می بینید فرمان به کدام طرف است ؟

If I turn this wheel, you can see that number over there going minus and positive.

اگر من این فرمان را بچرخانم می توانید شماره آنجا را ببینید که مثبت و منفی می شود.

That's kind of an invitation to pick up this name of

و این یک قراری است تا این شماره ها برای آن نام گذاری می شوند.

those numbers coming out there

...

and to just drop it into the script here,

و تنها قرار دادن آن در این قسمت از اسکریپ.

and now I can steer the car with the steering wheel.

حال من می توانم با فرمان ، اتومبیل را کنترل کنم .

And it's interesting.

جالبه !

You know how much trouble the children have with variables,

شما می دانید که کودکان چقدر با متغیر ها مشکل و دردسر دارند و

but by learning it this way, in a situated fashion,

اما آموختن از این طریق ، در روش جایگزین ،

they never forget from this single trial

آنها هرگز این آزمایش را فراموش نخواهند کرد.

what a variable is and how to use it.

که متغیر چيست و چگونه استفاده می شود.

And we can reflect here the way Gillian Ishijima did.

و ما می توانیم راهی که گیلیان ایشی جیما به کار برده را منعکس کنیم

So if you look at the little script here,

اگر نگاهی به این اسکریپت کوچک بیاندازید

the speed is always going to be 30.

سرعت همواره به حداکثر 30 میرسد

We're going to move the car according to that over and over again.

می خواهیم اتومبیل را حرکت دهیم با توجه به آن بارها و بارها تکرار کنیم.

And I'm dropping a little dot for each one of these things;

برای هرکدام از اینها من تعدادی نقطه قرار می دهم

they're evenly spaced because they're 30 apart.

بین آنها همواره فاصله می افتد چونکه 30 واحد از هم دور افتاده اند.

And what if I do this progression that the six-year-olds did

و حتی اگر من این پیشرفت را مثل آنچه که شش ساله ها انجام داده اند انجام دهم

of saying, "OK, I'm going to increase the speed by two each time,

خواهم گفت، خوب، من می خواهم تا سرعت را هر بار دو بار افزایش دهم .

and then I'm going to increase the distance by the speed each time?

و سپس می خواهم فاصله را هر بار به نسبت سرعت افزایش دهم ؟

What do I get there?"

چه خواهم دید ؟ سر انجام چه می شود؟

We get a visual pattern of what these nine-year-olds called acceleration.

ما یک الگوی بصری از انچه که نه ساله ها شتاب می نامند خواهیم داشت .

So how do the children do science?

پس بنابراین چگونه کودکان کار علمی می کنند؟

(Video) Teacher: [Choose] objects that you think will fall to the Earth at the same time.

تصویر : آموزگار : اشیایی که می بینید همزمان به زمین ميافتند

Student 1: Ooh, this is nice.

کودک : چه جالب!

Teacher: Do not pay any attention

آموزگار : هیچ توجهی به آنچه که دیگران می کنند نداشته باش

to what anybody else is doing.

....

Who's got the apple?

سیب را چه کسی گرفت ؟

Alan Kay: They've got little stopwatches.

الن کی : به آنها یه تایمر کوچک داده شد.

Student 2: What did you get? What did you get?

آموزگار : چی چیزی گرفتید؟

AK: Stopwatches aren't accurate enough.

آ.کا : تایمر ها درست کار نمی کنند.

Student 3: 0.99 seconds.

دخترک : نود و نه صدم ثانیه.

Teacher: So put "sponge ball" ...

آموزگار : خوب حالا توپ اسفنجی را بگذارید

Student 4l: [I decided to] do the shot put and the sponge ball

دخترک : وزنه و توپ اسفنجی بود...

because they're two totally different weights,

بخاطر اینکه آنها از وزن های کاملا متفاوت بودند.

and if you drop them at the same time,

و اگر شما همزمان آنها را رها کنید،

maybe they'll drop at the same speed.

شاید آنها با سرعت یکسان بیافتند.

Teacher: Drop. Class: Whoa!

آموزگار : رها کن.

AK: So obviously, Aristotle never asked a child

آ.کا : بنابراین واضح است که ارسطو هرگز از یک کودک نپرسید

about this particular point

.....

because, of course, he didn't bother doing the experiment,

زیرا البته او هرگز از آزمایش خسته نمی شد

and neither did St. Thomas Aquinas.

و همینطور در مورد سینت . توماس آکونیاس.

And it was not until Galileo actually did it

و اینگونه نبود تا زمانی که گالیله این آزمایش را کرد

that an adult thought like a child,

که یک انسان بالغ مانند کودکان بیاندیشد.

only 400 years ago.

تنها چهار صد سال پیش.

We get one child like that about every classroom of 30 kids

ما هر کودک را مثل کودکان هر کلاس 30 نفره دیگر می يابیم

who will actually cut straight to the chase.

کودکانی که در واقع همه یکسان هستند

Now, what if we want to look at this more closely?

حال اگر بخواهیم به اين از نزدیکتر بنگیریم چطور؟

We can take a movie of what's going on,

می توانیم از آنچه که پیش می رود فیلم تهیه کنیم

but even if we single stepped this movie,

حتی اگر ما در این فیلم مجزا و منحصر هم باشیم

it's tricky to see what's going on.

این فریبنده خواهد بود که بنگریم چه اتفاقاتی می افتد.

And so what we can do is we can lay out the frames side by side

پس آنچه که می توانیم انجام دهیم ، می توانیم این صحنه ها را کنار هم بچینیم

or stack them up.

و همه رامرتب کنیم

So when the children see this, they say, "Ah! Acceleration,"

سرانجام هنگامی که کودکان آن را می بینند می گویند " آها ، شتاب ... "

remembering back four months when they did their cars sideways,

یادآوری چهار ماه پیش که آنها اتومبیل ها را حرکت دادند و

and they start measuring to find out what kind of acceleration it is.

و شروع به اندازه گیری کردند تا بفهمند که چه شتابی دارند.

So what I'm doing is measuring from the bottom of one image

و آنچه که من انجام می دهم اندازه گیری از انتهای یک تصویر

to the bottom of the next image, about a fifth of a second later,

تا انتهای تصویر بعدی می باشد ، حدود یک پنجم ثانیه بعد

like that. And they're getting faster and faster each time,

اینطوری ، هر بار سرعت آنها بیشتر و بیشتر می شود.

and if I stack these guys up, then we see the differences; the increase

و اگر این اجزا را مرتب کنم ، تفاوت را خواهیم دید که

in the speed is constant.

افزایش سرعت مقدار ثابتی است .

And they say, "Oh, yeah. Constant acceleration.

و کودکان خواهند گفت " آها ، همان شتاب ثابت .."

We've done that already."

کاری که ما تابحال انجام می دادیم.

And how shall we look and verify that we actually have it?

و چطور باید رسیدگی کنیم که ما بدرستی چنین چیزی خواهیم داشت ؟

So you can't tell much from just making the ball drop there,

پس ما نمی توانیم بیش از انداختن توپ چیزی بگوییم

but if we drop the ball and run the movie at the same time,

ولی اگر توپ را بیاندازیم و در همان لحظه نیز فیلم را پخش کنیم خواهیم دید

we can see that we have come up with an accurate physical model.

که یک مدل فیزیکی واقعی و مناسب را ایجاد کرده ایم .

Galileo, by the way, did this very cleverly

گالیله هم به همین صورت آزمون هوشمندانه ی خود را انجام داد

by running a ball backwards down the strings of his lute.

با حرکت دادن توپی به پایین خلاف جهت حرکت رشته ی از گلوله ها ... ؟؟؟

I pulled out those apples to remind myself to tell you that

من اون سیب ها رو اونجا گذاشتم تا به خودم یادآوری کنم که به شما بگویم

this is actually probably a Newton and the apple type story,

که داستان نیوتن و سیب در واقع تقریبا به این صورت بوده است .

but it's a great story.

ولی داستان بزرگی است .

And I thought I would do just one thing

فکر می کردم من تنها یک کار خواهم کرد،

on the $100 laptop here just to prove that this stuff works here.

با لب تاب صد دلاری اینجا تنها ثابت خواهم کرد که این چیزها کار می کنند و ...

So once you have gravity, here's this --

بنابراین زمانیکه شما جاذبه را دارید..

increase the speed by something,

سرعت چیزی را افزایش می دهید..

increase the ship's speed.

سرعت کشتی را افزایش می دهید ..

If I start the little game here that the kids have done,

اگر یه سرگرمی کوچک که بچه ها انجام می دهند را اینجا انجام دهم ..

it'll crash the space ship.

سفینه های فضایی سقوط خواهند کرد...

But if I oppose gravity, here we go ... Oops!

اما اگر بر جاذبه غلبه کنم آنوقت بزن بریم... هی...

(Laughter)

ها هاهاها

One more.

...

Yeah, there we go. Yeah, OK?

بله ، میریم . درسته ؟

I guess the best way to end this is with two quotes:

فکر می کنم خوبه با این دو نقل قول این برنامه رو تموم کنم .

Marshall McLuhan said,

مارشال مک لوهان گفته :

"Children are the messages that we send to the future,"

کودکان پیام هایی هستند که به آیندگان می فرستیم

but in fact, if you think of it,

اما در واقع اگر به آن فکر کنیم خواهیم گفت

children are the future we send to the future.

کودکان، خود آیندگان هستند که ما به آینده می فرستیم.

Forget about messages;

پیام ها رو فراموش کنیم ...

children are the future,

کودکان خود آینده هستند

and children in the first and second world

و کودکان جهان اول و جهان دوم و

and, most especially, in the third world

بخصوص در کشور های جهان سوم

need mentors.

نیاز به مربی و راهنما دارند.

And this summer, we're going to build five million of these $100 laptops,

و تابستان امسال می خواهیم پنج میلیون دیگر از این لب تاب ها بسازیم و

and maybe 50 million next year.

شاید تا سال آینده 500 میلیون دیگر برای کودکان بسازیم

But we couldn't create 1,000 new teachers this summer to save our life.

اما نمی توانیم هزاران مربی جدید برای تابستان امسال بسازیم که زندگی کودکان را نجات دهند...

That means that we, once again, have a thing where we can put technology out,

و این به این معنی است که ما بار دیگر به کمک تکنولوژی می توانیم به آن بپردازیم .

but the mentoring that is required to go

اما مربی هایی نیز نیاز هست که فرستاده شوند...

from a simple new iChat instant messaging system

از سیستم ساده و جدید پیام رسانی فوری ای چت

to something with depth is missing.

تا چیزای مهمتر که در نظر گرفته نشده اند.

I believe this has to be done with a new kind of user interface,

من معتقدم این کار بایست با نوع جدیدی از رابط کاربری صورت گیرد

and this new kind of user interface could be done

و رابط کاربری دیگری باید در نظر گرفته شود.

with an expenditure of about 100 million dollars.

با صرف هزینه ای در حدود 100 میلیون دلار.

It sounds like a lot, but it is literally 18 minutes of what we're spending in Iraq --

به نظر زیاد می رسد، اما حدودا 18 دقیقه از پولی است که ما در عراق هزینه می کنیم.

we're spending 8 billion dollars a month; 18 minutes is 100 million dollars --

ما در ماه 8 میلیارد دلار هزینه می کنیم. 18 دقیقه برابر است با 100 میلیون دلار.

so this is actually cheap.

بنابراین در حقیقت این کار ارزان است.

And Einstein said,

و انیشتین می گوید:

"Things should be as simple as possible, but not simpler."

"مسائل باید تا جاییکه امکان دارد ساده شوند، اما نه ساده تر."

Thank you.

متشکرم.