Alan Kay: A powerful idea about teaching ideas

Translator: siddharthan sundaram Reviewer: Sundaram Rangasamy

A great way to start, I think, with my view of simplicity

எளிமை பற்றிய என்னுடைய கருத்தை `TED’ ஐ பார்ப்பதிலிருந்து ஆரம்பிப்பது மிகவும் சிறந்ததாக இருக்கும் என நினைக்கிறேன்

is to take a look at TED. Here you are, understanding why we're here,

நீங்கள் அனைவரும் இங்கிருக்கிறீர்கள், நாம் ஏன் இங்கிருக்கிறோம்

what's going on with no difficulty at all.

என்ன நடக்கிறது என்பது எந்தக் கஷ்டமும் இல்லாமல் புரிந்திருக்கும்.

The best A.I. in the planet would find it complex and confusing,

இந்த கிரகத்தில் உள்ள சிறந்த AI செயற்க்கையறிவு இதை சிக்கலானதாகவும், குழப்பத்திற்குரிதாகவும் அறிந்திருக்கும்.

and my little dog Watson would find it simple and understandable

எனது சிறிய நாய் வாட்சனுக்கு இது எளிதாகவும், புரிந்து கொள்ளக்கூடியதாகவும் இருந்திருக்கும்

but would miss the point.

ஆனால் முக்கியமானதை தவறவிட்டிருக்கும்.

(Laughter)

(சிரிப்பு)

He would have a great time.

அவர் நன்கு சந்தோஷமாக இருந்திருப்பார்.

And of course, if you're a speaker here, like Hans Rosling,

ஹான்ஸ் ரோஸ்லிங்ஸ் போல நீங்கள் ஒரு பேச்சாளராக இங்கிருந்திருந்தால்

a speaker finds this complex, tricky. But in Hans Rosling's case,

அவர் கண்டிப்பாக இதை ஒரு சிக்கலானதாக அறிந்திருப்பார். ஆனால் ஹான்ஸ் ரோஸ்லிங்ஸின் விஷயத்தில்

he had a secret weapon yesterday,

நேற்று அவர் ஒரு ரகசிய ஆயுதம் வைத்திருந்தார்

literally, in his sword swallowing act.

நிஜத்திலேயே, அவருடைய வாள் விழுங்கும் செய்கை.

And I must say, I thought of quite a few objects

நான் இன்னும் சில பொருட்களையும் நினைத்திருந்ததை இங்கு சொல்ல வேண்டும்.

that I might try to swallow today and finally gave up on,

நான் இன்று அவைகளை விழுங்க முயற்சித்திருக்கலாம் ஆனால் கைவிட்டு விட்டேன்.

but he just did it and that was a wonderful thing.

ஆனால் அவர் செய்து முடித்தார். இது மிகவும் அற்புதமான விஷயம்

So Puck meant not only are we fools in the pejorative sense,

எனவே திறனாய்வு முறையில் பார்க்குபோது நாமெல்லாம் முட்டாள்கள் மட்டுமல்ல

but that we're easily fooled. In fact, what Shakespeare

ஆனால் நம்மை எளிதாக முட்டாளாக்க முடியும். உண்மையில், ஷேக்ஸ்பியர்

was pointing out is we go to the theater in order to be fooled,

சொன்னது என்னவெனில், நாம் முட்டாளவாதற்காகத்தான் தியேட்டருக்குச் செல்கிறோம்,

so we're actually looking forward to it.

ஆகவே, நாங்கள் இதையெல்லாம் எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறோம்.

We go to magic shows in order to be fooled.

நாம் முட்டாளவதெற்கென்றே மாஜிக் ஷோவிற்குச் செல்கிறோம்.

And this makes many things fun, but it makes it difficult to actually

இது பலவற்றை வேடிக்கைக்குரியதாக்குகிறது ஆனால் இது நாம்

get any kind of picture on the world we live in or on ourselves.

வாழும் உலகம் பற்றியோ அல்லது நம்மைப் பற்றியோ ஒரு உண்மையான நிலவரத்தை அறிந்து கொள்வது கடினமாக உள்ளது.

And our friend, Betty Edwards,

நம்முடைய நண்பர், பெட்டி எட்வர்ட்ஸ்,

the "Drawing on the Right Side of the Brain" lady, shows these two tables

வரைபடத்தில் பிரெய்ன் லேடியின் வலது பக்கத்தில் உள்ளது, இந்த இரண்டு மேசைகளை

to her drawing class and says,

அவர்களுடைய வரைபட வகுப்பில் காண்பித்து அது பற்றி கூறுகையில்

"The problem you have with learning to draw

வரைவதைக் கற்றுக் கொள்வதில் உங்களுக்குள்ள பிரச்சனை

is not that you can't move your hand,

உங்கள் கைகளை அசைக்க முடியவில்லை என்பதல்ல

but that the way your brain perceives images is faulty.

ஆனால் உங்கள் மூளை இந்த பிம்பத்தைப் பற்றி தவறுதலாக பார்ப்பதுதான்

It's trying to perceive images into objects

இது பிம்பங்களை அப்படியேப் பார்ப்பதற்குப் பதிலாக

rather than seeing what's there."

பொருட்களாக பார்க்க முயற்சிக்கிறது.

And to prove it, she says, "The exact size and shape of these tabletops

இதை நிரூபிப்பதற்காக அவர் சொல்கிறார், இந்த மேசை மேல்பலகைகளின் அளவும், வடிவமும்

is the same, and I'm going to prove it to you."

ஒன்றேதான் .அதைதான் நான் இப்பொழுது உங்களுக்கு நிரூபித்துக் காட்டபோகிறேன்.

She does this with cardboard, but since I have

அவர் இதை ஒரு கார்ட்போர்ட் அட்டை மூலம் செய்கிறார். ஆனால் நான்

an expensive computer here

விலைமதிப்பற்ற கம்யூட்டர் இங்கிருப்பதால்

I'll just rotate this little guy around and ...

அதைக்கொண்டு இந்த மேல்பலகை பயலை ஒரு சுற்று சுற்றுகிறேன்

Now having seen that -- and I've seen it hundreds of times,

நான் இதை நூறு தடவைகளுக்கு மேல் பார்த்திருக்கிறேன்,

because I use this in every talk I give -- I still can't see

ஏனென்றால் நான் இதை எனது ஒவ்வொரு பேச்சிலும் உபயோகித்திருக்கிறேன் - ஆனால் நான் இதை

that they're the same size and shape, and I doubt that you can either.

அதே அளவிலும், வடிவத்திலும் பார்த்ததில்லை. நீங்களும் அவையிரண்டையும் பார்க்க முடியுமா என்பது சந்தேகமே.

So what do artists do? Well, what artists do is to measure.

ஆகவே கலைஞர்கள் என்ன செய்வார்கள்? நல்லது. கலைஞர் என்ன செய்வார்களெனில் அதை அளவிடுவார்கள்.

They measure very, very carefully.

அவர்கள் அதை மிக, மிக கவனமாக அளவிடுவார்கள்.

And if you measure very, very carefully with a stiff arm and a straight edge,

நீங்கள் அதை இறுக்கமான கையுடனும், நேரான விளிம்பிலும் மிக, மிகக் கவனமாக அளவிடும்போது

you'll see that those two shapes are

நீங்கள் இந்த இரண்டு வடிவங்களும்

exactly the same size.

ஒரே அளவில் இருப்பதை அறிவீர்கள்.

And the Talmud saw this a long time ago, saying,

இதை நீண்ட காலத்திற்கு முன்பே தல்முத் பார்த்துவிட்டு கூறுகிறார்

"We see things not as they are, but as we are."

நாம் எப்படியிருக்கிறோமமோ அப்படியாகத்தான் பொருட்களை பார்க்கிறோமே தவிர அது எப்படியிருக்கிறது எனப் பார்ப்பததில்லை என்று.

I certainly would like to know what happened to the person

அந்த மனிதருக்கு என்ன ஆயிற்று என்று அறிந்து கொள்வது எனக்கு மிகவும் அவசியமாகயிருக்கிறது

who had that insight back then,

அப்பொழுதே இந்த மாதிரியான உள்ளறிவு கொண்ட

if they actually followed it to its ultimate conclusion.

அவர்கள் இதை உண்மையிலேயே தொடர்ந்திருந்தால் ஒரு முழுமையான முடிவை அடைந்திருக்கக்கூடும்.

So if the world is not as it seems and we see things as we are,

ஆக எப்படி உலகம் நமக்குத் தோன்றுவது போல இருப்பதில்லையோ மேலும் எப்படி நம்மைப் போலவே பொருட்களையும் பார்க்கிறோமோ,

then what we call reality is a kind of hallucination

என்பனவற்றால் நாம் நிதர்சனம் என நினைப்பது ஒரு வகையான மாயையாகிறது

happening inside here. It's a waking dream,

அது இங்கு உள்ளுக்குள் நடக்கிறது. இது ஒரு விழிப்பில் காணும் கனவு.

and understanding that that is what we actually exist in

இதில் புரிந்துகொள்ளுதல் என்னவெனில் உண்மையில் இதில்தான் நாம் இருக்கிறோம்

is one of the biggest epistemological barriers in human history.

இது மனித வரலாற்றில் அவனைப் பற்றி முழுமையாக அறிந்து கொள்ளக்கூடியத் துறையில் உள்ள மிகப் பெரிய அறிவார்த்த தடையாகும்.

And what that means: "simple and understandable"

இதற்கு அர்த்தமென்னவெனில், “எளிமையும், புரிந்துகொள்ளுதலும்”

might not be actually simple or understandable,

உண்மையில் எளிமையானதாகவும், புரிந்துகொள்ளுதலுமமாக ஆக இருக்க முடியாது,

and things we think are "complex" might be made simple and understandable.

எதை நாம் சிக்கலானது என நினைக்கிறோமோ அதை எளிமையானதாகவும், புரிந்து கொள்ளுவதாகவும் உருவாக்க முடியும்.

Somehow we have to understand ourselves to get around our flaws.

எப்படியாவது நாம் நம்மைச் சுற்றியுள்ள தவறுகளைப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

We can think of ourselves as kind of a noisy channel.

நாம் நம்மை ஒரு சத்தம் நிறைந்த வடிகாலாக நினைத்துக் கொள்ள வேண்டும்.

The way I think of it is, we can't learn to see

நான் நினைப்பதுபடி, நாம் ”பார்ப்பதற்கு” க் கற்றுக் கொள்ளமுடியாது

until we admit we're blind.

நாம் குருடர்கள் என்று சம்மதிக்கும்வரை

Once you start down at this very humble level,

இந்த எளிமையான நிலையில் நீங்கள் ஆரம்பித்தால்

then you can start finding ways to see things.

பிறகு நீங்கள் பொருட்களை பலவேறு கோணங்களில் பார்க்க ஆரம்பிப்பீர்கள்

And what's happened, over the last 400 years in particular,

குறிப்பாக கடந்த 400 வருடங்களுக்கு மேலாக என்ன நடந்தது என்றால்

is that human beings have invented "brainlets" --

மனிதர்கள் மூளைநுணுக்கங்களை `பிரெய்ன்லெட்’களைக் கண்டுபிடித்தார்கள்

little additional parts for our brain --

இது நமது மூளையினுடைய மிகுதிப் பாகங்கள்

made out of powerful ideas that help us

நமக்கு உதவுவதற்காக மிகுந்த சக்தி வாய்ந்த யோசனைகளால் உருவாக்கப்பட்டது

see the world in different ways.

இந்த உலகத்தை வேறு விதமாகப் பாருங்கள்

And these are in the form of sensory apparatus --

இவைகள் எல்லாம் `உணரக்கூடிய’ இந்திரிய கருவிகள் வடிவில் உள்ளது

telescopes, microscopes -- reasoning apparatus --

டெலஸ்கோப், மைக்ரோஸ்கோப் - ஞாயவாத கருவிகள்

various ways of thinking -- and, most importantly,

வெவ்வேறு வழியிலான சிந்தித்தலும், மிகவும் முக்கியமாக,

in the ability to change perspective on things.

பொருள்கள் பற்றிய அறிதல்கோணத்தை மாற்றக்கூடியது

I'll talk about that a little bit.

இது பற்றி நான் சிறிது பேசுகிறேன்.

It's this change in perspective

இது என்னவெனில் இந்த அறிதல் கோணம் பற்றிய மாற்றம்

on what it is we think we're perceiving

நாம் எண்ணுவதையே அறிகிறோம்

that has helped us make more progress in the last 400 years

கடந்த 400 ஆண்டுகளாக நமது முன்னேற்றத்திற்கு இது உதவியிருக்கிறது

than we have in the rest of human history.

மனித வரலாற்றிலேயே இதுவரையிலூம் எற்படாத முன்னேற்றம்

And yet, it is not taught in any K through 12 curriculum in America that I'm aware of.

ஆனால் அமெரிக்காவில் எனக்குத் தெரிந்தமட்டில் இது (அறிதல் கோணம்) எந்தக் எல்.கே.ஜி முதல் 12ம் வகுப்பு வரையிலான பாடப்பிரிவுகளிளும் கற்றுக் கொடுத்ததாகத் தெரியவில்லை.

So one of the things that goes from simple to complex

ஆக ஒரு பொருளானது எளிமையிலிருந்து சிக்கலுக்குச் செல்வது என்பது

is when we do more. We like more.

நாம் அதை அதிகமாக செய்யும் போது ஏற்படுகிறது. அதை நாம் அதிகமாக விரும்புவோம்.

If we do more in a kind of a stupid way,

நாம் முட்டாள்த்தனமான வழியில் ஒன்றை அதிகம் செய்தால் (அதை நாம் அதிகமாக விரும்புவோம்.)

the simplicity gets complex

எளிமையாக உள்ளது சிக்கலாகி விடும்

and, in fact, we can keep on doing it for a very long time.

உண்மையில், இதை நாம் வெகுகாலமாக செய்து வருகிறோம்

But Murray Gell-Mann yesterday talked about emergent properties;

ஆனால் முர்ரே கெல்-மான் நேற்று பேசுகையில் வளர்ந்துவரும்/வெளிப்பட்டுவரும் அதீத குணாதிசியங்கள் பற்றிக் கூறினார்.

another name for them could be "architecture"

இதற்கு இன்னொரு பெயர், “கட்டுமானம்”

as a metaphor for taking the same old material

(“கட்டுமானம்”)ஒரு குறியீடு அதாவது, அதே பழைய பொருள்களை எடுத்துக் கொண்டு

and thinking about non-obvious, non-simple ways of combining it.

அவற்றை சாதாரண அறிவுக்கு அப்பாற்ப்பட்டும், எளிமையில்லாத வழிகளிலும் இணைப்பதை பற்றி சிந்திப்பது.

And in fact, what Murray was talking about yesterday in the fractal beauty of nature --

ஆனால் முர்ரே நேற்று எதைப்பற்றி பேசினார் என்றால் இயற்கையின் உள்ளொளுங்கு அழகு சம்பந்தமாக

of having the descriptions

ஒழுங்கு விவரங்கள் இருப்பதை பற்றி

at various levels be rather similar --

வெவ்வேறு கட்டத்தில் ஆனால் ஏறக்குறைய ஒரே மாதிரியான

all goes down to the idea that the elementary particles

எல்லா யோசனைகளும் அடிப்படை துகள்கள் பற்றிய அழமான கருத்தை நோக்கியே செல்கின்றன.

are both sticky and standoffish,

அவைகள் (அடிப்படை துகள்கள்)ஒட்டும் மற்றும் தூரத்திலேயே நிறுத்தும் இரண்டு தனமைகளையம் கொண்டவைகளாக உள்ளன

and they're in violent motion.

மேலும் அவைகள் எல்லாம் மிகவும் மூர்க வேகத்தில் உள்ளன.

Those three things give rise to all the different levels

இந்த மூன்றும் (ஒட்டுதல், தூர நிறுத்துதல், மூர்க வேகம்) எல்லாவற்றையும் உருவாக்கும் அளவில் வெவ்வேறு அளவுகளுக்கு உயரக்கூடியது

of what seem to be complexity in our world.

இது உலகத்தில் மிகவும் சிக்கலானதாக தோன்றுகிறது

But how simple?

ஆனால் எவ்வளவு எளிமையானது?

So, when I saw Roslings' Gapminder stuff a few years ago,

ஆக, நான் சில வருடங்களுக்கு முன்பு ரோஸ்லிங்க்ஸின் `கேப் மைண்ட’ரைப் பார்த்தபோது

I just thought it was the greatest thing I'd seen

நான் மிகப் பெரிய விஷயத்தைப் மிகவும் எளிதாக

in conveying complex ideas simply.

கூறமுடியும் என நினைத்தேன்.

But then I had a thought of, "Boy, maybe it's too simple."

ஆனால், ஓ பயேல, இது மிகவும் எளிதான ஒன்றுதான் என்று அதற்குப் பிறகுதான் நினைத்தேன்

And I put some effort in to try and check

எனவே நான் முயற்சித்து அதை பரிசீலித்துப் பார்க்க எண்ணினேன்.

to see how well these simple portrayals of trends over time

பன்னெடுங்காலமான எதிர்காலப்போக்குகளை (ட்ரண்ட்) காட்டும் இந்த எளிய விவரணங்கள்

actually matched up with some ideas and investigations from the side,

எப்படி உண்மையிலேயே சில யோசனைகளுடன் ஒத்துப் போகிறது என்பதை ஆராய்ந்து பார்க்க நினைத்தேன்

and I found that they matched up very well.

அதற்குப் பிறகுதான் தெரிந்தது இது மிகவும் நன்றாக ஒத்து இருக்கிறது என்பது.

So the Roslings have been able to do simplicity

எனவே ரோஸ்லிங்ஸினால் புள்ளி விவரங்களின் முக்கியத்துவத்தைக்

without removing what's important about the data.

அகற்றாமல் எளிமையாக அதை வெளிப்படுத்தமுடியும்.

Whereas the film yesterday that we saw

ஆனால் நேற்று நாம் பார்த்த திரைப்படத்தில்

of the simulation of the inside of a cell,

திசுக்களுக்குள்க்குள் நடப்பவைகளை செயற்கைக்காட்சிகளாகக் காட்டப்பட்டது

as a former molecular biologist, I didn't like that at all.

நான் ஒரு முன்னாள் அனுத்தொகுதி உயிரியியலாளர் என்பதனால் இதை விரும்பவில்லை.

Not because it wasn't beautiful or anything,

அது அழகாக இல்லை என்பதனால் அல்ல; ஆனால்,

but because it misses the thing that most students fail to understand

பெரும்பாலான அனுத்தொகுதி உயிரியல் மாணவர்களால் புரிந்து கொள்ள முடியாத விஷயம் இதில் இல்லை என்பதால்

about molecular biology, and that is:

அனுத்தொகுதி உயிரியல் சம்மந்தமான அது எது என்றால்,

why is there any probability at all of two complex shapes

இரண்டு சிக்கலான வடிவங்கள் எந்த சந்தர்ப்பங்களின் அடிப்படையில்

finding each other just the right way

ஒன்றை ஒன்று சரியான வழிகளில் கண்டு கொண்டு,

so they combine together and be catalyzed?

இணைந்து ஒன்றுக்கொன்று உதவிக்கொள்கின்றன.

And what we saw yesterday was

நாம் நேற்று என்ன பார்த்தோமென்றால்,

every reaction was fortuitous;

ஒவ்வொரு எதிர்வினையும் அதிர்ஷ்டத்தால் நிகழ்வது

they just swooped in the air and bound, and something happened.

அவைகள் காற்றோடு அடித்துச் சென்றதால் ஏதோ ஒன்று நடந்தது

But in fact, those molecules are spinning at the rate of

ஆனால் உண்மையில் இந்த அனுத்தொகுதிகள் எல்லாம்

about a million revolutions per second;

வினாடிக்கு கிட்டத்தட்ட பத்து லட்சம் சுற்றுக்களைக் கொண்டது

they're agitating back and forth their size every two nanoseconds;

அவைகள் எல்லாம் ஒவ்வொரு `நானோ’ வினாடிக்கும் முன்னும் பின்னுமாக அடித்துக் கொண்டிருக்கின்றன.

they're completely crowded together, they're jammed,

அவைகள் எல்லாம் ஒரு கூட்டமாக உள்ளது. அவைகள் ஒன்றோடு ஒன்று பின்னி பிணைந்து இருக்கின்றன.

they're bashing up against each other.

அவைகள் ஒன்றுக்கொன்று அடித்துக் கொண்டிருக்கின்றன.

And if you don't understand that in your mental model of this stuff,

நீங்கள் உங்களுடைய மனநிலையில் அதை புரிந்து கொள்ளவில்லையென்றால்

what happens inside of a cell seems completely mysterious and fortuitous,

அந்த `செல்’லின் உள்ளே நடப்பது முற்றிலும் மாயமானதாகவும், அதிர்ஷ்டமானதாகவும் தெரிகிறது

and I think that's exactly the wrong image

இந்த தவறான உருவகம் .

for when you're trying to teach science.

நீங்கள் அறிவியல் சொல்லிக் கொடுக்க முயற்சிக்கும்போது ஏற்பட்டுவிடுகிறது என்று நான் நினைக்கிறேன்

So, another thing that we do is to confuse adult sophistication

ஆக நாம் பண்ணக்கூடிய இன்னொரு விஷயம் என்னவெனில் வளந்தவர்களின் மிகசரியான நுண்மையான புரிதல்களை குழப்பிவிடுவது

with the actual understanding of some principle.

சில விதிகளின் உண்மையான புரிந்து கொள்ளலை

So a kid who's 14 in high school

எனவே ஒரு உயர்நிலைப்பள்ளியில் உள்ள 14 வயதுக் குழந்தை

gets this version of the Pythagorean theorem,

பித்தாகரஸ் தியரத்தின் பகுதியைப் பெற்றால்

which is a truly subtle and interesting proof,

அது உண்மையில் மென்மையான மற்றும் விருப்பமானதற்கான ஆதாரமாகும்

but in fact it's not a good way to start learning about mathematics.

ஆனால் அது கணிதம் கற்றுக் கொள்வதற்கான சரியான வழியல்ல

So a more direct one, one that gives you more of the feeling of math,

எனவே மிகவும் நேரிடையான ஒன்று, கணிதம் என்கிற உணர்வைக் கொடுக்கக்கூடியது

is something closer to Pythagoras' own proof, which goes like this:

பிதாகரஸ் தியரத்திற்கு மிகவும் நெருக்கமான ஒன்று.

so here we have this triangle, and if we surround that C square with

எனவே, நமக்கு இங்கு ஒரு முக்கோணம் உள்ளது, அந்த சி ஸ்கொயரை

three more triangles and we copy that,

இன்னும் மூன்று முக்கோணங்களுடன் இணைத்து நாம் காப்பி செய்தால்

notice that we can move those triangles down like this.

அந்த முக்கோணத்தை கீழ்நோக்கி இப்படி நகர்த்த முடியும்

And that leaves two open areas that are kind of suspicious ...

அப்படி செய்யும் பட்சத்தில் அது இரண்டு திறந்தவெளிகளை விட்டுவிடும்

and bingo. That is all you have to do.

மற்றும் பிங்கோ. இதை மட்டும்தான் நாம் செய்ய வேண்டும்.

And this kind of proof is the kind of proof

இது மாதிரியான ஆதாரம்தான் ஆதாரம்

that you need to learn when you're learning mathematics

நீங்கள் கணிதம் கற்று கொள்ளும்போது நீங்கள் கற்றுக் கொள்ள வேண்டியது என்னவென்றால்

in order to get an idea of what it means

யோசனை என்றால் என்ன என்பதன் பொருளை

before you look into the, literally, 1,200 or 1,500 proofs

12 அல்லது 1500 ஆதாரங்களைப் பார்ப்பதற்கு முன்பு

of Pythagoras' theorem that have been discovered.

பித்தாகரஸ் தியரம் கண்டுபிடிக்கப்படுவதற்கு முன்பு

Now let's go to young children.

சரி நாம் இளங்குழந்தைகளை எடுத்துக் கொள்வோம்

This is a very unusual teacher

இவர் வழக்கத்திற்கு மாறான ஒரு ஆசிரியர்

who was a kindergarten and first-grade teacher,

அவர் ஒரு கிண்டர் கார்ட்டன் மற்றும் முதல் கிரேடு ஆசிரியர்

but was a natural mathematician.

ஆனால் ஒரு இயற்கையான கணிதவியலாளர்

So she was like that jazz musician friend you have who never studied music

எனவே அவர் இசை பற்றி படிக்காத ஒரு `ஜாஸ்’ வாசிக்கும் நண்பனைப் போல

but is a terrific musician;

ஆனால் ஒரு அற்புதமான இசைக் கலைஞன்

she just had a feeling for math.

அவர் கணிதம் உணர்வை அடைகிறார்

And here are her six-year-olds,

இங்கே அவளுடைய் ஆறு வயது குழந்தைகள்

and she's got them making shapes out of a shape.

அவர்களை வடிவத்திலிருந்து வடிவம் உருவாக்கச் சொல்கிறாள்

So they pick a shape they like -- like a diamond, or a square,

அவர்கள் டயமண்ட், சதுரம் போன்ற வடிவங்களைத் தெரிவு செய்கிறார்கள்

or a triangle, or a trapezoid -- and then they try and make

முக்கோணம் அல்லது டிரப்பீசியம் - அதற்குப் பிறகு அவர்கள்

the next larger shape of that same shape, and the next larger shape.

அந்த வடிவத்திலிருந்து அதற்கடுத்தப் பெரிய வடிவத்தை உருவாக்க முயற்சிக்கிறார்கள், அதற்குப் பிறகு இன்னும் பெரிய வடிவம்

You can see the trapezoids are a little challenging there.

ஆனால் டிரப்பிசியம்தான் கொஞ்சம் சவாலுக்குரியது என்பதை நீங்கள் பார்க்க முடியும்

And what this teacher did on every project

ஒவ்வொரு திட்டத்திலு இந்த ஆசிரியர் என்ன பண்ணுகிறார் என்றால்

was to have the children act like first it was a creative arts project,

அந்த குழந்தைகளை இது ஒரு கிரியேட்டிவ் கலை சம்பந்தப்பட்டத் திட்டம் போல அவர்களை செயல்பட வைக்கிறார்

and then something like science.

அதற்கு பிறகு அறிவியல் போல

So they had created these artifacts.

அவர்கள் கலைப் பொருட்களைப் படைக்கிறார்கள்

Now she had them look at them and do this ... laborious,

இப்பொழுது அவைகளை அவள் பார்க்கிறாள் அதன் பின் இந்த கடினமான வேலை

which I thought for a long time, until she explained to me was

நான் இதை அதிக நேரமாக நினைத்துக் கொண்டிருந்தேன், அவள் இது குறித்து என்னிடம் விளக்கம் சொல்வது வரை,

to slow them down so they'll think.

இது மெதுவாகும் என அவர்கள் சிந்திப்பார்கள்

So they're cutting out the little pieces of cardboard here

எனவே அவர்கள் சிறிய துண்டுகளாக கார்ட்போர்ட் அட்டையைக் வெட்டுகிறார்கள்

and pasting them up.

பிறகு அதை ஒட்டுகிறார்கள்

But the whole point of this thing is

ஆனால் இதன் அர்த்தம் என்னவெனில்

for them to look at this chart and fill it out.

இவைகளைப் பார்த்து அதை நிரப்பிக் கொள்ளவேண்டியதுதான்

"What have you noticed about what you did?"

நீங்கள் செய்தது பற்றி நீங்கள் என்ன கவனித்தீர்கள்/

And so six-year-old Lauren there noticed that the first one took one,

அந்த ஆறு வயது லாரெனும் ஒன்றை கவனித்து அதை எடுத்தாள்

and the second one took three more

அதற்குப் பிறகு மூன்று எடுத்தாள்

and the total was four on that one,

ஆக மொத்தம் இதையும் சேர்த்து நான்கு.

the third one took five more and the total was nine on that one,

ஆக மூன்றாவதாக ஐந்து எடுக்க ஆக மொத்தம் ஒன்பது ஆனது

and then the next one.

அதற்குப் பிறகு அடுத்த ஒன்று

She saw right away that the additional tiles that you had to add

அவள் நீங்கள் அதிகமாக சேர்த்த அந்த `டைலை’ப் பார்த்தாள்

around the edges was always going to grow by two,

விளிம்புகளைச் சுற்றி அவைகள் எப்பொழுதும் இரண்டாக வளரும்.

so she was very confident about how she made those numbers there.

ஆக்வே அவள் அந்த எண்களை எப்படி உருவாக்கினாள் என்பது பற்றி மிகவும் நம்பிக்கையுடன் இருந்தாள்

And she could see that these were the square numbers up until about six,

அவள் இவையெல்லாம் ஆறு வரையான ஸ்கொயர் எண்கள்.

where she wasn't sure what six times six was

அவள் எதில் நம்பிக்கை இல்லையென்றால், ஆறு முறை ஆறு

and what seven times seven was,

ஏழு முறை ஏழு என்றால் என்ன என்பதில்தான்.

but then she was confident again.

ஆனால் அவள் மீண்டும் தன்னம்பிக்கையுடன் இருந்தாள்

So that's what Lauren did.

அதுபோலவே லாரெனும் செய்தாள்

And then the teacher, Gillian Ishijima, had the kids

அதற்குப் பிறகு ஆசிரியர் கிலியன் இஸிஜ்மா குழந்தைகள்

bring all of their projects up to the front of the room and put them on the floor,

அனைவரும் தங்களது திட்டங்களைக் கொண்டுவந்து அவைகளைத் தரையில் வைத்தனர்.

and everybody went batshit: "Holy shit! They're the same!"

எல்லோரும் கழிந்தனர்!

No matter what the shapes were, the growth law is the same.

என்ன வடிவத்தில் இருந்தது என்பதல்ல கருத்து, அதனுடைய வளர்ச்சியெல்லாம் ஒன்றுதான்.

And the mathematicians and scientists in the crowd

இந்தக் கூட்டத்தில் உள்ள கணிதவியலாளர்கள் மற்றும் அறிவியலறிஞர்கள்

will recognize these two progressions

அவர்கள் இந்த இரண்டு `புரொகிரஷனையும்’ புரிந்து கொண்டனர்.

as a first-order discrete differential equation

அதாவது `முதல் ஆர்டர் டிஸ்கிரிட் டிஃப்ரண்சியல் ஈக்குவேஷன்’

and a second-order discrete differential equation,

அதன் பின் `செகண்ட் ஆர்டர் டிஃபரண்சியல் ஈக்குவேஷன்’

derived by six-year-olds.

ஆறு வயது குழந்தைகளால் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது

Well, that's pretty amazing.

நல்லது. இது மிகவும் வியப்பிற்குரியது

That isn't what we usually try to teach six-year-olds.

வழக்கமாக ஆறு வயதினருக்குக் கற்றுக் கொடுப்பது இது இல்லை.

So, let's take a look now at how we might use the computer for some of this.

எனவே நாம் இப்பொழுது இதற்காக கம்ப்யூட்டர் எப்படி பயன்படுத்துவது என்பதை பார்ப்போம்.

And so the first idea here is

இங்கு முதல் யோசனை என்னவெனில்

just to show you the kind of things that children do.

சாதாரணமாக குழந்தைகள் என்ன மாதிரியெல்லாம் செய்வார்கள் என்பதைக் காண்பிக்க வேண்டும்

I'm using the software that we're putting on the $100 laptop.

நான் உபயோகிக்கும் மென்பொருளை இந்த 100 டாலர் `லாப்டாப்’பில் இன்ஸ்டால் செய்வோம்

So I'd like to draw a little car here --

நான் இங்கு ஒரு சிறிய காரை வரைகிறேன்.

I'll just do this very quickly -- and put a big tire on him.

நான் சற்று வேகமாக செய்கிறேன்.

And I get a little object here and I can look inside this object,

இங்கே ஒரு சின்ன பொருள் இருக்கிறது நான் அதற்கு உள்ளாகப் பார்க்கிறேன்.

I'll call it a car. And here's a little behavior: car forward.

நான் அதை கார் என அழைக்கிறேன். இங்கே காரை முன்னால் செலுத்துவது ஒரு நடவடிக்கை

Each time I click it, car turn.

ஒவ்வொரு முறை நான் க்ளிக் செய்யும்போதும் கார் திரும்புகிறது

If I want to make a little script to do this over and over again,

இதை நான் திரும்பத் திரும்ப செய்ய வேண்டுமெனில்

I just drag these guys out and set them going.

இவைகளை நான் சற்றே இழுத்து அவைகளை போகும்படி செய்ய வேண்டும்

And I can try steering the car here by ...

மேலும் நான் காரை இங்கே ஓட்ட முயற்சிக்கிறேன் -

See the car turn by five here?

கார் ஐந்து முறை இங்கு திரும்புவதை பார்க்கமுடிகிறதா?

So what if I click this down to zero?

நான் இதை `பூஜ்யத்திற்கு’ குறைத்தால் என்ன நடக்கும்?

It goes straight. That's a big revelation for nine-year-olds.

இது நேராகப் போகும். இது ஒன்பது வயதுக் காரர்களுக்கு ஒரு வெளிப்பாடு

Make it go in the other direction.

இதை வேறொரு திசைக்குப் போக வைப்போம்

But of course, that's a little bit like kissing your sister

ஆனால் இது ஏறக்குறைய உங்கள் சகோதரியை முத்தமிடுவது போல

as far as driving a car,

இந்த கார் ஓட்டுவதும்.

so the kids want to do a steering wheel;

எனவே குழந்தைகள் ஸ்டீயரிங் பண்ண விரும்புகிறார்கள்.

so they draw a steering wheel.

எனவே அவர்கள் ஸ்டீயரிங் சக்கரத்தை இழுக்கிறார்கள்.

And we'll call this a wheel.

இதை நாம் சக்கரம் என்று அழைப்போம்.

See this wheel's heading here?

மேலும் பாருங்கள் இந்த சக்கரம் எது நோக்கி செல்கிறதென்று?

If I turn this wheel, you can see that number over there going minus and positive.

இந்த சக்கரத்தை நான் திருப்பினால் நீங்கள் அந்த நம்பர் `மைனஸ்’ஸிற்கு சென்று `பாஸிட்டி’விற்கு செல்வது தெரியும்

That's kind of an invitation to pick up this name of

இந்த மாதிரியான அழைப்புகள்

those numbers coming out there

அந்த மாதிரியான் எண்கள் வெளிவருகின்றன.

and to just drop it into the script here,

இதை இங்கேயே விட்டுவிடுங்கள்

and now I can steer the car with the steering wheel.

இப்பொழுது நான் காரை ஸ்டீயரிங் சக்கரம் கொண்டு ஸ்டீயரிங் செய்கிறேன்.

And it's interesting.

இது மிகவும் விரும்பத்தக்கதாக உள்ளது.

You know how much trouble the children have with variables,

உங்களுக்குத் தெரியுமா இந்த `வேரியபிள்’ களினால் குழந்தைகளுக்கு எவ்வளவு சிரமம் என்று

but by learning it this way, in a situated fashion,

ஆனால் இந்த முறையில் கற்றுக்கொள்வது என்பது

they never forget from this single trial

அவர்கள் இதை எப்பொழுதும் மறக்கமாட்டார்கள்

what a variable is and how to use it.

இந்த வேரியபிள் என்ன? அதை எப்படி உபயோகிப்பது?

And we can reflect here the way Gillian Ishijima did.

இதை நாம் கில்லியன் இஷ்ஜிமா செய்ததுபோல் செய்வோம்.

So if you look at the little script here,

ஆகவே நீங்கள் இங்கே உள்ள சிறிய விவரணத்தைப் பார்த்தால்

the speed is always going to be 30.

இதனுடைய வேகம் எப்பொழுதும் 30ல் தான் இருக்கும்.

We're going to move the car according to that over and over again.

நாம் காரை இதன்படிதான் திரும்பத் திரும்ப நகர வைக்க இருக்கிறோம்

And I'm dropping a little dot for each one of these things;

நான் ஒவ்வொரு பொருளுக்கும் ஒரு சிறிய புள்ளியை கீழே விடுகிறேன்.

they're evenly spaced because they're 30 apart.

இவைகள் எல்லாம் சீராக இடைவெளி விடப்பட்டிருக்கிறது

And what if I do this progression that the six-year-olds did

ஆறு வயது குழந்தை செய்தது போன்று நான் இதை `தூண்டினேன்’ என்றால்

of saying, "OK, I'm going to increase the speed by two each time,

இதனுடைய வேகத்தை ஒவ்வொருதடவையும் இரண்டாக அதிகரிக்கிறேன்.

and then I'm going to increase the distance by the speed each time?

அதற்குப் பிறகு இதனுடைய வேகத்தை ஒவ்வொரு முறையும் அதிகரிக்க இருக்கிறேன்

What do I get there?"

அங்கே சென்றால் எனக்கு என்ன கிடைக்கும்?

We get a visual pattern of what these nine-year-olds called acceleration.

இந்த ஒன்பது வயதுக் காரர்கள் சொல்வது போல `ஆக்சிலரேஷன்’ உடைய விஷுவல் பேட்டர்ன் கிடைக்கும்

So how do the children do science?

ஆக குழந்தைகள் எப்படி அறிவியல் செய்வார்கள்?

(Video) Teacher: [Choose] objects that you think will fall to the Earth at the same time.

ஆசிரியர்: எந்த பொருள்கள் விரைவில் பூமியை அடையும்

Student 1: Ooh, this is nice.

குழந்தை: இது நன்றாக உள்ளது

Teacher: Do not pay any attention

ஆசிரியர்: எந்த அளவிலும் (பிறர் மீது) கவணம் செலுத்தாதீர்கள்

to what anybody else is doing.

பிறர் எண்ண செய்கிறார்கள் என்று கவணிக்காதீர்கள்

Who's got the apple?

யார் ஆப்பிளை வைத்திருக்கிறார்கள்

Alan Kay: They've got little stopwatches.

ஆலன் கே: அவர்கள் சிறு நிறுத்தக்கடிகாரத்தை வைத்திருக்கின்றனர்.

Student 2: What did you get? What did you get?

உனக்கு என்ன கிடைத்துள்ளது? உனக்கு என்ன கிடைத்துள்ளது?

AK: Stopwatches aren't accurate enough.

ஆலன் கே: நிறுத்தக்கடிகாரங்கள் தேவையானளவு துல்லயமாக இயங்கவில்லை.

Student 3: 0.99 seconds.

சிறுபெண்: 0.99 விணாடிகள்

Teacher: So put "sponge ball" ...

ஆசிரியர்: ஆக இப்பொழுது பஞ்சுபந்தை போடு

Student 4l: [I decided to] do the shot put and the sponge ball

சிறுபெண்: இரும்பு பந்து மற்றும் பஞ்சு பந்து

because they're two totally different weights,

வெவ்வேறு எடைகளில் இருக்கின்றன.

and if you drop them at the same time,

அவைகளை ஒரே சமயத்தில் கீழே போடுகிறபொழுது,

maybe they'll drop at the same speed.

ஒரே வேகத்தில் கீழே விழக்கூடும்.

Teacher: Drop. Class: Whoa!

ஆசிரியர்: போடு.

AK: So obviously, Aristotle never asked a child

ஆகே: அரிஸ்டாட்டில் குழந்தையை எப்பொழுதும் கேட்டதில்லை

about this particular point

முக்கியமாக இந்தக் குறிப்பைப் பற்றி

because, of course, he didn't bother doing the experiment,

ஏனென்றால் அவர் இது சம்பந்தமாக சோதனை எதுவும் செய்ய வேண்டுமென்று கவலைப்பட்டதில்லை

and neither did St. Thomas Aquinas.

செயிண்ட். தாமஸ் அக்யூனாஸும் செய்ததில்லை

And it was not until Galileo actually did it

கலிலியோ இதை செய்வது வரை

that an adult thought like a child,

குழந்தைபோல வயது வந்தவர்கள் சிந்தித்தனர்.

only 400 years ago.

400 வருடங்களுக்கு முன்பு

We get one child like that about every classroom of 30 kids

நமக்கு முப்பது மாணவர்கள் உள்ள வகுப்பறையில் இந்த மாதிரி ஒரு குழந்தைதான் கிடைக்கும்

who will actually cut straight to the chase.

அது நேராக முன்னேறிச் செல்லும்

Now, what if we want to look at this more closely?

இப்புழுது, இதை நாம் மிகவும் பக்கத்தில் பார்க்க நினைத்தால்..?

We can take a movie of what's going on,

நாம் என்ன நடக்கிறது என்று இந்தத் திரைப்படத்திப் பார்போம்

but even if we single stepped this movie,

நாம் இந்த திரைப்படத்தை ஒரு படி அதிகரித்தாலும்

it's tricky to see what's going on.

அதில் என்ன நடக்கிறது என்பதைப் பார்ப்பது மிகவும் சூட்சுமமான ஒன்று..

And so what we can do is we can lay out the frames side by side

எனவே நாம் என்ன செய்யமுடியுமென்றால், இந்த பிரேம்களை பக்கவாட்டாக வைக்கலாம்

or stack them up.

அல்லது ஒன்றுக்கு மேல் ஒன்றாக அடுக்கலாம்.

So when the children see this, they say, "Ah! Acceleration,"

எனவே, குழந்தைகள் இதைப் பார்க்கும்போது , ஹே, `ஆக்சிலரேஷன்’ என்பார்கள்

remembering back four months when they did their cars sideways,

நான்கு மாதங்களுக்கு முன்பு காரை பக்கவாட்டில் செய்ததை அவர்கள் நினைவுகூறுவார்கள்

and they start measuring to find out what kind of acceleration it is.

இது எந்தவிதமான ஆக்சிலரேஷன் என்று அளவிட ஆரம்பிப்பார்கள்

So what I'm doing is measuring from the bottom of one image

ஆகவே நான் இதை கீழிருந்து அளவிடவிருக்கிறேன்.

to the bottom of the next image, about a fifth of a second later,

அடுத்த இமேஜின் கீழ் வரை, கிட்டத்தட்ட வினாடியின் ஐந்தில் ஒரு பங்காக,

like that. And they're getting faster and faster each time,

இப்படியாக அவர்கள் ஒவ்வொரு முறையும் விரைவார்கள்

and if I stack these guys up, then we see the differences; the increase

நான் இவர்களை அடுக்கினால், நமக்கு இதில் உள்ள வித்தியாசம் தெரியவரும், வேகத்தில்

in the speed is constant.

இந்த அதிகரிப்பு என்பது நிரந்தரமானது.

And they say, "Oh, yeah. Constant acceleration.

இதுபற்றி அவர்கள் சொல்வார்கள், ஓ, நிரந்தர ஆக்சிலரேஷன்.

We've done that already."

நாம் இதை ஏற்கனவே செய்துவிட்டோம்.

And how shall we look and verify that we actually have it?

நாம் இதை செய்துவிட்டோம் என்று எப்படி பார்ப்பது?

So you can't tell much from just making the ball drop there,

ஆகவே, ஒரு பந்தை தவறவிடுவதிலிருந்து நாம் இதை அறிந்து கொள்ள முடியாது

but if we drop the ball and run the movie at the same time,

ஆனால், பந்தைத் தவறவிட்டும் திரப்படத்தையும் ஒரே நேரத்தில் ஓடவிட்டால்

we can see that we have come up with an accurate physical model.

நாம் சரியான பெளதிக உதாரணத்தை அறிந்து கொள்ள முடியும்.

Galileo, by the way, did this very cleverly

கலிலியோ இதை மிகவும் புத்திசாலித்தனமாக செய்தார்.

by running a ball backwards down the strings of his lute.

பந்தை ஒரு ஸ்டிரிங்கின் பின்புறத்திலிருந்து

I pulled out those apples to remind myself to tell you that

இந்த ஆப்பிள்களை நான் இழுப்பதிலிருந்து நான் எனக்கே திரும்பச் சொல்லிக் கொள்கிறேன்

this is actually probably a Newton and the apple type story,

இது ஏறக்குறைய நியூட்டன் - ஆப்பிள் கதை போல...

but it's a great story.

ஆனால் இது ஒரு மகத்துவமான கதை

And I thought I would do just one thing

ஒன்று செய்யலாம் என நினைக்கிறேன்

on the $100 laptop here just to prove that this stuff works here.

இது வேலை செய்யுமென்று இந்த 100 டாலர் லாப்டாப்பின் மூலம் செய்து பார்க்கலாம்.

So once you have gravity, here's this --

ஆக, உங்களிடம் புவியீர்ப்பு இருந்தது எனில், இங்கே,

increase the speed by something,

எதன் மூலமாவது வேகத்தை அதிகரியுங்கள்

increase the ship's speed.

கப்பலின் வேகத்தை அதிகரியுங்கள்

If I start the little game here that the kids have done,

இந்த குழந்தைகள் செய்தது போல ஒரு சிறிய விளையாட்டை ஆரம்பித்தோமென்றால்

it'll crash the space ship.

இந்த ஆகாயக் கப்பல் `கிராஷ்’ ஆகிவிடும்

But if I oppose gravity, here we go ... Oops!

ஆனால் நான் புவியீர்ப்பை அதிகரிக்கும் பட்சத்தில் - ஊப்ஸ்..

(Laughter)

(சிரிப்பு)

One more.

மீண்டும் ஒரு முறை

Yeah, there we go. Yeah, OK?

நல்லது, இதோ இன்னொரு முறை, சரியா?

I guess the best way to end this is with two quotes:

இதை இரண்டு மேற்கோள்கள் சொல்லி முடிப்பது நல்லது

Marshall McLuhan said,

மார்ஷல் மெக்லுகான்,

"Children are the messages that we send to the future,"

”குழந்தைகள்தான் நாம் எதிர்காலத்திற்கு அனுப்பும் செய்தி”

but in fact, if you think of it,

ஆனால், உண்மையில் நீங்கள் நினைத்துப் பார்த்தீர்கள் என்றால்,

children are the future we send to the future.

குழந்தைகள்தான் நாம் எதிர்காலத்திற்கு அனுப்பும் எதிர்காலம்

Forget about messages;

செய்திகளை மறந்து விடுங்கள்

children are the future,

குழந்தைகள்தான் எதிர்காலம்

and children in the first and second world

மேலும் முதல் மற்றும் இரண்டாம் உலகத்தில் உள்ள குழந்தைகள்

and, most especially, in the third world

அதிலும் சிறப்பாக மூன்றாவது உலகத்தில் உள்ள குழந்தைகளுக்கு

need mentors.

தேவை பயிற்றுவிப்பவர்கள் (ஆலோசனையாளர்கள்)

And this summer, we're going to build five million of these $100 laptops,

இந்த கோடை காலத்தில் நாங்கள் இந்த 100 டாலர் லாப்டாப் 5 மில்லியன் செய்யவிருக்கிறோம்

and maybe 50 million next year.

அடுத்த வருடம் 50 மில்லியன் ஆகலாம்

But we couldn't create 1,000 new teachers this summer to save our life.

ஆனால் நமது வாழ்வைப் பாதுகாக்க ஆயிரம் ஆசிரியர்களை நாம் இந்த கோடை காலத்தில் உருவாக்க முடியாது

That means that we, once again, have a thing where we can put technology out,

அப்படியெனில் நாம் மீண்டும் சிந்திக்க வேண்டும் எங்கே தொழில் நுட்பத்தைப் பயன்படுத்தவேண்டுமென்று

but the mentoring that is required to go

ஆனால் பயிற்றுவிப்பது என்பது

from a simple new iChat instant messaging system

எளிதான் `ஐ சேட்’ உடனடித் தகவல் முறையிலுருந்து

to something with depth is missing.

ஆழம் இங்கு இழக்கிறது.

I believe this has to be done with a new kind of user interface,

இதை வேறுவகையிலான உபயோகிப்பாளர் தொடர்பு மூலம் செய்யலாம் என நான் நம்புகிறேன்.

and this new kind of user interface could be done

இந்த புதியவிதமான உபயோகிப்பாளர் தொடர்பை

with an expenditure of about 100 million dollars.

சுமாராக 100 மில்லியன் டாலர்கள் செலவில் செய்ய முடியும்.

It sounds like a lot, but it is literally 18 minutes of what we're spending in Iraq --

இது அதிகம் போல் தெரிந்தாலும் உண்மையில் நாம் ஈராக்கில் 18 நிமிடங்களுக்குச் செலவழிப்பது இதுதான்.

we're spending 8 billion dollars a month; 18 minutes is 100 million dollars --

நாம் மாதத்திற்கு 8 பில்லியன் டாலர் செலவழிக்கிறோம். 18 நிமிடங்களுக்கு 100 மில்லியன் டாலர்.

so this is actually cheap.

ஆக இது உண்மையிலேயே மலிவானது.

And Einstein said,

ஐன்ஸ்டீன் கூறியிருக்கிறார்,

"Things should be as simple as possible, but not simpler."

”விஷயங்கள்/பொருட்கள் கூடியமட்டும் எளிதாக இருக்க வேண்டும் ஆனால் மிகவும் எளிதானதாக அல்ல”

Thank you.

நன்றி