David Binder: The arts festival revolution

Translator: Thu-Huong Ha Reviewer: Morton Bast

Vertaald door: Els De Keyser Nagekeken door: Christel Foncke

Sydney. I had been waiting my whole life to get to Sydney.

Sidney. Mijn hele leven al keek ik uit naar een reis naar Sidney.

I got to the airport, to the hotel, checked in,

Ik kwam aan op de luchthaven, checkte in in het hotel,

and, sitting there in the lobby, was a brochure

en in de lobby lag een brochure

for the Sydney Festival. I thumbed through it,

voor het Sidney Festival. Ik bladerde erdoor,

and I came across a show called "Minto: Live."

en zag iets dat 'Minto: Live' heette.

The description read: "The suburban streets of Minto

Beschrijving: "De straten van de voorstad Minto

become the stage for performances

worden het toneel van vertoningen

created by international artists

van internationale kunstenaars

in collaboration with the people of Minto."

samen met de mensen van Minto."

What was this place called Minto?

Wat was Minto voor een plek?

Sydney, as I would learn, is a city of suburbs,

Ik ontdekte dat Sidney een stad van voorsteden is,

and Minto lies southwest, about an hour away.

en dat Minto ongeveer een uur ten zuidwesten ligt.

I have to say, it wasn't exactly what I had in mind

Het was niet bepaald wat ik voor ogen had voor mijn eerste dag down under.

for my first day down under.

Het was niet bepaald wat ik voor ogen had voor mijn eerste dag down under.

I mean, I'd thought about the Harbour Bridge or Bondi Beach,

Ik had aan de Harbour Bridge of Bondi Beach gedacht,

but Minto? But still, I'm a producer,

maar Minto? Maar ik ben producent,

and the lure of a site-specific theater project

een locatietheaterproject

was more than I could resist. (Laughter)

was voor mij onweerstaanbaar. (Gelach)

So, off I went into Friday afternoon traffic,

Dus ging ik het vrijdagmiddagverkeer in,

and I'll never forget what I saw when I got there.

en ik vergeet nooit wat ik zag bij aankomst.

For the performance, the audience walked

Voor de vertoning wandelde het publiek

around the neighborhood from house to house,

door de buurt, van huis tot huis,

and the residents, who were the performers,

en de bewoners, die de artiesten waren,

they came out of their houses, and they performed

kwamen uit hun huizen en voerden

these autobiographical dances on their lawns,

autobiografische dansen op, op hun gazon,

on their driveways. (Laughter)

in hun voortuin. (Gelach)

The show is a collaboration with a U.K.-based

De show is een samenwerking met

performance company called Lone Twin.

een Brits gezelschap, Lone Twin.

Lone Twin had come to Minto and worked

Lone Twin was naar Minto gekomen

with the residents, and they had created these dances.

om met de inwoners te werken, en ze hadden deze dansen gecreëerd.

This Australian-Indian girl, she came out and started

Dit Australisch-Indische meisje kwam naar buiten

to dance on her front lawn,

en begon te dansen in haar voortuin.

and her father peered out the window to see

Haar vader keek uit het raam om te zien

what all the noise and commotion was about,

waar het geluid en de commotie vandaan kwam

and he soon joined her.

en vervoegde haar.

And he was followed by her little sister.

Gevolgd door haar kleine zusje.

And soon they were all dancing this joyous,

Al snel dansten ze allemaal een vrolijke,

exuberant dance right there on their lawn. (Laughter)

onstuimige dans, op hun gazon. (Gelach)

And as I walked through the neighborhood,

Bij mijn wandeling door de wijk

I was amazed and I was moved by the incredible

was ik verbaasd en ontroerd door het ongelooflijke

sense of ownership this community clearly felt

gevoel van eigenaarschap van deze gemeenschap

about this event.

over dit gebeuren.

"Minto: Live" brought Sydneysiders into dialogue

Door 'Minto: Live' raakten Sidneysiders in gesprek

with international artists, and really celebrated

met internationale artiesten, en vierden ze

the diversity of Sydney on its own terms.

de diversiteit van Sidney op heel eigen wijze.

The Sydney Festival which produced "Minto: Live" I think

Het Sidney Festival, dat 'Minto: Live' produceerde,

represents a new kind of 21st-century arts festival.

vertegenwoordigt een nieuw soort 21e-eeuwse kunstenfestival.

These festivals are radically open.

Deze festivals zijn radicaal open.

They can transform cities and communities.

Ze kunnen steden en gemeenschappen transformeren.

To understand this, I think it kind of makes sense

Om dit te begrijpen, moeten we kijken

to look where we've come from.

waar we vandaan komen.

Modern arts festivals were born

Moderne kunstenfestivals werden geboren

in the rubble of World War II.

op het puin van de Tweede Wereldoorlog.

Civic leaders created these annual events

Burgerlijke leiders creëerden deze jaarlijkse events

to celebrate culture as the highest

om cultuur te vieren als de hoogste

expression of the human spirit.

uitdrukking van de menselijke geest.

In 1947, the Edinburgh Festival was born

In 1947 zag het Edinburgh Festival het licht,

and Avignon was born and hundreds of others

en Avignon, en honderden andere

would follow in their wake.

zouden hun voorbeeld volgen.

The work they did was very, very high art,

Hun werk was heel, heel hoge kunst.

and stars came along like Laurie Anderson

Er kwamen sterren als Laurie Anderson

and Merce Cunningham and Robert Lepage

en Merce Cunningham en Robert Lepage,

who made work for this circuit,

die werk maakten voor dit circuit.

and you had these seminal shows like "The Mahabharata"

en er waren oershows zoals de 'Mahabharata'

and the monumental "Einstein on the Beach."

en het monumentale 'Einstein on the Beach'.

But as the decades passed,

Decennia gingen voorbij

these festivals, they really became the establishment,

en deze festivals werden de gevestigde waarden.

and as the culture and capital accelerated,

Cultuur en kapitaal schakelden in hogere versnelling,

the Internet brought us all together,

het internet bracht ons allemaal samen,

high and low kind of disappeared,

hoog en laag vervaagden

a new kind of festival emerged.

en een nieuw soort festival ontstond.

The old festivals, they continued to thrive, but

De oude festivals bleven het goed doen,

from Brighton to Rio to Perth, something new was emerging,

maar van Brighton tot Rio en Perth was er iets nieuws in opmars.

and these festivals were really different.

Deze festivals waren echt anders.

They're open, these festivals, because, like in Minto,

Het zijn open festivals. Zoals in Minto

they understand that the dialogue

begrijpen ze dat de dialoog

between the local and the global is essential.

tussen lokaal en globaal essentieel is.

They're open because they ask the audience to be a player,

Ze zijn open omdat ze het publiek vragen een rol te spelen

a protagonist, a partner, rather than a passive spectator,

als protagonist, partner eerder dan als passieve toeschouwer.

and they're open because they know that imagination

Ze zijn open omdat ze weten dat je verbeelding

cannot be contained in buildings,

niet in gebouwen mag wegstoppen.

and so much of the work they do

Veel van hun werk

is site-specific or outdoor work.

is locatiegebonden of buitenshuis.

So, the new festival, it asks the audience to play

Het nieuwe festival vraagt het publiek

an essential role in shaping the performance.

om een essentiële rol te spelen in de uitvoering.

Companies like De La Guarda, which I produce, and Punchdrunk

Gezelschappen als De La Guarda, dat ik produceer, en Punchdrunk,

create these completely immersive experiences

creëren ervaringen waarin je je helemaal onderdompelt,

that put the audience at the center of the action,

en stellen het publiek centraal in de actie.

but the German performance company Rimini Protokoll

Het Duitse performancegezelschap Rimini Protokoll

takes this all to a whole new level.

tilt dit op een hoger niveau.

In a series of shows that includes "100 Percent Vancouver,"

In een reeks shows waaronder '100 procent Vancouver',

"100 Percent Berlin," Rimini Protokoll makes shows

'100 procent Berlijn' maakt Rimini Protokoll shows

that actually reflect society.

die spiegels zijn van de maatschappij.

Rimini Protokoll chooses 100 people that represent that city

Rimini Protokoll kiest 100 mensen die de stad vertegenwoordigen

at that moment in terms of race and gender and class,

op dat moment, qua ras, geslacht en klasse,

through a careful process that begins three months before,

via een zorgvuldig proces dat 3 maanden eerder begint.

and then those 100 people share stories about

Die 100 mensen delen verhalen over

themselves and their lives, and the whole thing

hunzelf en hun leven.

becomes a snapshot of that city at that moment.

Zo krijg je een momentopname van de stad.

LIFT has always been a pioneer in the use of venues.

LIFT is altijd pionier geweest in het gebruik van plaatsen.

They understand that theater and performance

Ze begrijpen dat theater en performance

can happen anywhere.

overal kunnen.

You can do a show in a schoolroom,

Je kan een show doen in een klaslokaal,

in an airport, — (Laughter) —

in een luchthaven, -- (Gelach) --

in a department store window.

in het uitstalraam van een warenhuis.

Artists are explorers. Who better to show us the city anew?

Kunstenaars zijn verkenners die ons de stad met nieuwe ogen doen zien.

Artists can take us to a far-flung part of the city

Kunstenaars nemen ons mee naar een afgelegen deel van de stad

that we haven't explored, or they can take us into

dat we niet verkend hebben,

that building that we pass every day but we never went into.

of naar dat gebouw waar we elke dag voorbij komen maar nooit binnengaan.

An artist, I think, can really show us people

Een kunstenaar kan ons echt mensen tonen

that we might overlook in our lives.

die we over het hoofd zien in ons leven.

Back to Back is an Australian company of people

Back to Back is een Australisch gezelschap

with intellectual disabilities. I saw their amazing show

van mensen met intellectuele beperkingen. Ik zag hun geweldige show

in New York at the Staten Island Ferry Terminal

in New York, in de Staten Island Ferry Terminal

at rush hour.

op het piekuur.

We, the audience, were given headsets and seated

Het publiek kreeg hoofdtelefoons en zitplaatsen

on one side of the terminal.

aan één kant van de terminal.

The actors were right there in front of us,

De acteurs zaten pal voor ons,

right there among the commuters,

tussen de reizigers.

and we could hear them,

We konden ze horen,

but we might not have otherwise seen them.

maar we zouden ze anders niet gezien hebben.

So Back to Back takes site-specific theater and uses it

Back to Back gebruikt locatiegebonden theater

to gently remind us about who and what we choose

om ons vriendelijk te herinneren aan de mensen en dingen

to edit out of our daily lives.

die we uit ons dagelijks leven gommen.

So, the dialogue with the local and the global,

De dialoog met het lokale en globale,

the audience as participant and player and protagonist,

het publiek als deelnemer, acteur en protagonist,

the innovative use of site, all of these things

het innoverende gebruik van de locatie,

come to play in the amazing work

dit alles speelt een rol in het verbluffende werk

of the fantastic French company Royal de Luxe.

van het Franse gezelschap Royal de Luxe.

Royal de Luxe's giant puppets come into a city

De reuzenpoppen van Royal de Luxe komen aan in een stad

and they live there for a few days.

en leven daar enkele dagen.

For "The Sultan's Elephant," Royal de Luxe

Voor 'De olifant van de Sultan' kwam Royal de Luxe

came to central London and brought it to a standstill

naar het centrum van Londen, dat ze tot stilstand brachten

with their story of a giant little girl and her friend,

met hun verhaal van een reuzenmeisje en haar vriend,

a time-traveling elephant.

een tijdreizende olifant.

For a few days, they transformed a massive city

Enkele dagen lang veranderden ze een enorme stad

into a community where endless possibility reigned.

in een gemeenschap in de ban van eindeloze mogelijkheden.

The Guardian wrote, "If art is about transformation,

De Guardian schreef: "Als kunst over transformatie gaat,

then there can be no more transformative experience.

dan is dit de ultieme transformatieve ervaring.

What 'The Sultan's Elephant' represents is no less

Wat 'De olifant van de Sultan' vertegenwoordigt, is niet minder

than an artistic occupation of the city

dan de artistieke bezetting van de stad

and a reclamation of the streets for the people."

en de mensen die de straten weer voor zich opeisen."

We can talk about the economic impacts of these festivals

We kunnen het hebben over de economische impact van deze festivals

on their cities, but I'm much [more] interested in many more things,

op hun steden, maar mij interesseren andere dingen:

like how a festival helps a city to express itself,

hoe een festival een stad helpt zich uit te drukken,

how it lets it come into its own.

hoe het de stad tot haar recht laat komen.

Festivals promote diversity,

Steden promoten diversiteit,

they bring neighbors into dialogue,

ze doen buren met elkaar praten,

they increase creativity,

ze verhogen de creativiteit,

they offer opportunities for civic pride,

ze bieden kansen voor burgertrots,

they improve our general psychological well-being.

ze verhogen ons algemeen psychologisch welbevinden.

In short, they make cities better places to live.

Kortom, ze maken van steden betere plekken om te wonen.

Case in point:

Een goed voorbeeld:

When "The Sultan's Elephant" came to London

toen 'De olifant van de sultan' naar Londen kwam,

just nine months after 7/7, a Londoner wrote,

amper negen maanden na 7/7, schreef een Londenaar:

"For the first time since the London bombings,

"Voor het eerst sinds de bomaanslagen in Londen

my daughter called up with that sparkle back in her voice.

belde mijn dochter weer met die vonk in haar stem.

She had gathered with others

Ze was met anderen samengekomen

to watch 'The Sultan's Elephant,' and, you know,

om 'De olifant van de sultan' te zien

it just made all the difference."

en dat was een wereld van verschil."

Lyn Gardner in The Guardian has written

Lyn Gardner schreef in de Guardian

that a great festival can show us a map of the world,

dat een groot festival ons een wereldkaart kan tonen,

a map of the city and a map of ourselves,

een stadskaart en een kaart van onszelf,

but there is no one fixed festival model.

maar er is niet één vast festivalmodel.

I think what's so brilliant about the festivals,

Wat zo geweldig is aan de nieuwe festivals

the new festivals, is that they are really fully capturing

is dat ze volledig recht doen

the complexity and the excitement

aan de complexiteit en de opwinding

of the way we all live today.

van ons aller hedendaagse levenswijze.

Thank you very much. (Applause)

Heel veel dank. (Applaus)