Mental Health for All by Involving All | Vikram Patel | TED Talks

ویکرام پاتل: سلامت روان برای همه و با مشارکت همه

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: Maral Azimi Zonouz Reviewer: Leila Ataei

I want you to imagine this for a moment.

می‌خواهم که این موقعیت را لحظه‌ای تصور کنید.

Two men, Rahul and Rajiv,

دو مرد با نامهای رائول و راجیو،

living in the same neighborhood,

که در یک محله زندگی می‌کنند،

from the same educational background, similar occupation,

سابقه تحصیلی و شغل یکسان دارند

and they both turn up at their local accident emergency

و هر دو به اورژانس تصادفات محلی مراجعه می‌کنند

complaining of acute chest pain.

و از درد حاد قفسه سینه شکایت دارند.

Rahul is offered a cardiac procedure,

رائول باید زیر عمل قلب برود،

but Rajiv is sent home.

اما راجیو به خانه فرستاده می‌شود.

What might explain the difference in the experience

چه چیزی ممکن است تفاوت در تجربه

of these two nearly identical men?

از این دو مرد تقریبا یکسان را توضیح دهد؟

Rajiv suffers from a mental illness.

راجیو به یک بیماری روحی مبتلاست.

The difference in the quality of medical care

تفاوت در کیفیت مراقبت‌های پزشکی

received by people with mental illness is one of the reasons

برای کسانی که بیماری روحی دارند، یکی از دلایل

why they live shorter lives

کوتاهی عمرشان

than people without mental illness.

در مقایسه با افرادی‌ست که بیماری روحی ندارند.

Even in the best-resourced countries in the world,

حتی در غنی‌ترین کشورهای دنیا،

this life expectancy gap is as much as 20 years.

فاصله امید به زندگی به اندازه ۲۰ سال است.

In the developing countries of the world, this gap

در کشورهای در حال توسعه،

is even larger.

این فاصله حتی بیشتر است.

But of course, mental illnesses can kill in more direct ways

البته، بیماری های روانی می‌توانند از راههای ساده‌تری هم افراد را بکشند

as well. The most obvious example is suicide.

که بارزترین نمونه آن خودکشی است.

It might surprise some of you here, as it did me,

ممکن است برخی از شما در اینجا مثل من تعجب کنید،

when I discovered that suicide is at the top of the list

وقتی که کشف کردم خودکشی در بالای لیستی

of the leading causes of death in young people

از علل اصلی مرگ و میر در جوانان

in all countries in the world,

در تمام کشورهای دنیا،

including the poorest countries of the world.

از جمله فقیرترین آنهاست.

But beyond the impact of a health condition

اما فرا‌تر از تاثیر سلامت

on life expectancy, we're also concerned

بر امید به زندگی، ما همچنان نگران

about the quality of life lived.

کیفیت زندگی هستیم.

Now, in order for us to examine the overall impact

در حال حاضر، به منظور بررسی تاثیر کلی

of a health condition both on life expectancy

سلامت بر امید به زندگی

as well as on the quality of life lived, we need to use

و کیفیت زندگی، لازم است

a metric called the DALY,

از یک سیستم متریک به نام DALY استفاده کنیم،

which stands for a Disability-Adjusted Life Year.

که مخفف ناتوانی در تعدیل سالهای زندگی است.

Now when we do that, we discover some startling things

حالا با استفاده از آن، چیزهای شگفت انگیزی

about mental illness from a global perspective.

در مورد بیماری‌های روانی از دیدگاه جهانی کشف می‌کنیم.

We discover that, for example, mental illnesses are

به عنوال مثال، کشف می‌کنیم که بیماریهای روانی

amongst the leading causes of disability around the world.

در میان علل اصلی ناتوانی در سراسر جهان هستند.

Depression, for example, is the third-leading cause

مثلا، افسردگی سومین دلیل اصلی ناتوانی

of disability, alongside conditions such as

در کنار مشکلاتی مثل

diarrhea and pneumonia in children.

اسهال و التهاب ریه در کودکان است.

When you put all the mental illnesses together,

هنگامیکه تمام بیماری های روانی را کنار هم می‌چینیم،

they account for roughly 15 percent

آنها به طرز بیرحمانه‌ای ۱۵ درصد از

of the total global burden of disease.

کل بار جهانی بیماری را به خود اختصاص می‌دهند.

Indeed, mental illnesses are also very damaging

در واقع بیماریهای روانی برای زندگی مردم

to people's lives, but beyond just the burden of disease,

بسیار مخرب هستند،اما فراتر از بار بیماری،

let us consider the absolute numbers.

اجازه دهید اعداد مطلق را در نظر بگیریم.

The World Health Organization estimates

سازمان بهداشت جهانی تخمین میزند

that there are nearly four to five hundred million people

که نزدیک به ۴۰۰ تا ۵۰۰ میلیون نفر

living on our tiny planet

روی کره كوچك ما زندگی می‌کنند

who are affected by a mental illness.

که تحت تاثير بیماریهای روانی واقع شده‌اند.

Now some of you here

حالا تعدادی از شما در اینجا

look a bit astonished by that number,

از این عدد کمی شوکه به نظر می‌رسید،

but consider for a moment the incredible diversity

اما برای یک لحظه، تنوع باورنکردنی بیماریهای روانی را

of mental illnesses, from autism and intellectual disability

از اوتیسم و ناتوانی فکری در کودکی

in childhood, through to depression and anxiety,

تا افسردگی و اضطراب،

substance misuse and psychosis in adulthood,

سوء استفاده از مواد مخدر و جنون در بزرگسالی،

all the way through to dementia in old age,

و زوال عقل در سنین پیری را در نظر بگیرید،

and I'm pretty sure that each and every one us

و تقریبا مطمئنم که هر کدام از ما

present here today can think of at least one person,

که اینجاییم، می‌توانیم به یاد حداقل یک نفر

at least one person, who's affected by mental illness

که در شبکه‌های اجتماعی بسیار نزدیکمان

in our most intimate social networks.

تحت تاثیر بیماری روانی است، بیفتیم

I see some nodding heads there.

دارم میبینم که برخی از شما سرتان را به علامت تایید تکان می‌دهید.

But beyond the staggering numbers,

اما فراتر از این اعداد گیج‌کننده،

what's truly important from a global health point of view,

چیزی که از منظر سلامت جهانی،

what's truly worrying from a global health point of view,

مهم و نگران‌کننده است،

is that the vast majority of these affected individuals

این است که اکثریت قریب به اتفاق این افراد

do not receive the care

مراقبتی دریافت نمی‌کنند

that we know can transform their lives, and remember,

که بدانیم زندگیشان را تغییر می‌دهد، و به یاد داشته باشید،

we do have robust evidence that a range of interventions,

شواهد محکمی داریم که طیفی از مداخله‌‌ها

medicines, psychological interventions,

از جمله مداخلات روانشناختی و پزشكى،

and social interventions, can make a vast difference.

و مداخله اجتماعی، می تواند تفاوت بزرگی به وجود آورد.

And yet, even in the best-resourced countries,

اما هنوز، حتی در بهترین کشورها،

for example here in Europe, roughly 50 percent

مانند اروپا که در آنیم، ۵۰ درصد از

of affected people don't receive these interventions.

افراد درگیر، چنین چیزی را دریافت نمی‌کنند.

In the sorts of countries I work in,

در بعضی کشورها که در آنها کار می‌کنم،

that so-called treatment gap

این شکاف درمانی

approaches an astonishing 90 percent.

به عدد تکان‌دهنده ۹۰ درصد نزدیک است.

It isn't surprising, then, that if you should speak

پس تعجب‌آور نیست که اگر مجبور باشید

to anyone affected by a mental illness,

با چنين فرد مبتلايى صحبت کنید،

the chances are that you will hear stories

مواردی از رنج پنهان،

of hidden suffering, shame and discrimination

شرم و تبعیض

in nearly every sector of their lives.

را تقریبا در هر بخش از زندگیش بشنوید.

But perhaps most heartbreaking of all

اما شاید دردناکترین آنها

are the stories of the abuse

مواردی از سوء استفاده است

of even the most basic human rights,

که حتی در ساده‌ترین حقوق انسانی،

such as the young woman shown in this image here

همه روزه رخ مى‌‌دهند.

that are played out every day,

مانند اين زن جوانی که در این تصویر می‌بینید

sadly, even in the very institutions that were built to care

حتی در جاهایی که برای مراقبت از افراد مبتلا به بيماريهاى روانى

for people with mental illnesses, the mental hospitals.

ساخته شده‌‌اند، یعنی آسایشگاهها و بیمارستانهای روانى.

It's this injustice that has really driven my mission

همین بی‌عدالتی است که ماموریت من را

to try to do a little bit to transform the lives

برای ایجاد اندك تحولى در زندگی افراد

of people affected by mental illness, and a particularly

مبتلا به بيمارهاى روانى و بخصوص

critical action that I focused on is to bridge the gulf

اقدام فوری جهت ایجاد ارتباط

between the knowledge we have that can transform lives,

بین دانشی که برای ایجاد این تحول

the knowledge of effective treatments, and how we actually

یعنی دانش درمان موثر،

use that knowledge in the everyday world.

و چگونگی استفاده از آن در زندگی روزمره داریم،به جلو می‌راند.

And an especially important challenge that I've had to face

و چالش مهمی که با آن روبرو بودم

is the great shortage of mental health professionals,

کمبود افراد حرفه‌ای در این زمینه،

such as psychiatrists and psychologists,

یعنی روان‌پزشکان و روانشناسان،

particularly in the developing world.

بویژه در دنیای در حال توسعه است.

Now I trained in medicine in India, and after that

در هند پزشکی خواندم و پس از آن

I chose psychiatry as my specialty, much to the dismay

روانپزشکی را به عنوان تخصص خود برگزیدم.

of my mother and all my family members who

گرچه مادرم و سایر اعضای خانواده با ناراحتی فکر می کردند

kind of thought neurosurgery would be

که جراحی مغز و اعصاب

a more respectable option for their brilliant son.

گزینه قابل احترام‌تری برای پسر بااستعدادشان بوده است.

Any case, I went on, I soldiered on with psychiatry,

در هر مورد که پیش رفتم، خود را وقف روانپزشکی کردم،

and found myself training in Britain in some of

و خودم را در یکی از بهترین بیمارستانهای انگلستان

the best hospitals in this country. I was very privileged.

مشغول تحصیل یافتم که به آن می‌بالم.

I worked in a team of incredibly talented, compassionate,

من در یک تیم فوق‌العاده با استعداد، دلسوز،

but most importantly, highly trained, specialized

و مهمتر از همه، بسیار آموزش دیده و حرفه‌ای

mental health professionals.

از متخصصان سلامت روانی کار کردم.

Soon after my training, I found myself working

بلافاصله پس از کارآموزی،

first in Zimbabwe and then in India, and I was confronted

برای اولین بار در زیمبابوه و پس از آن در هند، کار کردم

by an altogether new reality.

و با یک واقعیت کاملا جدید مواجه شدم.

This was a reality of a world in which there were almost no

که این واقعیت، وجود دنیایی

mental health professionals at all.

بدون حضور هیچ متخصص سلامت روان بود.

In Zimbabwe, for example, there were just about

برای مثال در زیمبابوه

a dozen psychiatrists, most of whom lived and worked

تنها دوازده روانپزشک وجود دارند که در شهر حراره زندگی

in Harare city, leaving only a couple

و کار می‌کنند، و تنها یک زوج

to address the mental health care needs

خدمات بهداشت روان به نه میلیون نفر

of nine million people living in the countryside.

ساکن در این کشور ارائه می‌کنند.

In India, I found the situation was not a lot better.

در هند هم، اوضاع بهتر از این نیست.

To give you a perspective, if I had to translate

برای اینکه چشم‌اندازی در این زمینه داشته باشید،

the proportion of psychiatrists in the population

اگر لازم باشد نسبت روانپزشکان موجود

that one might see in Britain to India,

در انگلستان تا هند را توضیح دهم، کسی ممکن است

one might expect roughly 150,000 psychiatrists in India.

انتظار داشته باشد که ۱۵۰٫۰۰۰ روانپزشک در هند موجود باشد.

In reality, take a guess.

اما در واقعیت، خودتان حدس بزنید.

The actual number is about 3,000,

عدد واقعی ۳٫۰۰۰ روانپزشک،

about two percent of that number.

یعنی دو درصد آن عدد است.

It became quickly apparent to me that I couldn't follow

به سرعت برایم روشن شد که نمی توانم

the sorts of mental health care models that I had been trained in,

از انواع مدلهای سلامت روان که آموزش دیده‌ام، پیروی کنم،

one that relied heavily on specialized, expensive

چرا که به شدت وابسته به متخصصان کارآمد و گران است

mental health professionals to provide mental health care

که در کشورهایی مثل هند و زیمبابوه

in countries like India and Zimbabwe.

خدمات سلامت روان ارائه می‌دهند.

I had to think out of the box about some other model

پس مجبور شدم به یک مدل دیگر

of care.

از این خدمات مراقبتى فکر کنم.

It was then that I came across these books,

پس از آن بود که به این کتابها برخوردم،

and in these books I discovered the idea of task shifting

و در اين كتابها ایده جابجایی وظیفه را در سلامت جهانی

in global health.

کشف کردم.

The idea is actually quite simple. The idea is,

این ایده بسیار ساده و به این شکل است،

when you're short of specialized health care professionals,

وقتی فرد متخصص کم دارید،

use whoever is available in the community,

از افراد موجود در جامعه استفاده کنید،

train them to provide a range of health care interventions,

آنها را آموزش دهید تا بتوانند خدمات سلامت روان ارائه کنند،

and in these books I read inspiring examples,

در کتابهایی که خواندم، مثالهای الهام بخشی وجود دارند،

for example of how ordinary people had been trained

مثلا اینکه چطور افراد عادی برای تشخیص

to deliver babies,

و درمان التهاب ریه با اثر‌بخشی خوب در کودکان،

diagnose and treat early pneumonia, to great effect.

آموزش دیده‌اند.

And it struck me that if you could train ordinary people

من باور پیدا کردم که اگر میتوانیم افراد عادی را

to deliver such complex health care interventions,

برای انجام این خدمات بهداشتی پیچیده آموزش دهیم،

then perhaps they could also do the same

پس شاید در مورد خدمات سلامت روان هم

with mental health care.

بتوانند به ما کمک کنند.

Well today, I'm very pleased to report to you

خرسندم که امروز به اطلاع شما برسانم

that there have been many experiments in task shifting

که تعداد زیادی آزمایش ایده جابجایی وظیفه

in mental health care across the developing world

در سلامت روان جهان در حال توسعه و در طول دهه گذشته

over the past decade, and I want to share with you

انجام شده است که مایلم یافته‌های سه آزمایش خاص

the findings of three particular such experiments,

از این آزمایشها را

all three of which focused on depression,

که هر سه در مورد افسردگی

the most common of all mental illnesses.

که شایعترین بیماری روانی است، با شما به اشتراک بگذارم.

In rural Uganda, Paul Bolton and his colleagues,

در مناطق روستایی اوگاندا، پل بولتون و همکارانش،

using villagers, demonstrated that they could deliver

با کمک روستاییان، نشان دادند که می‌توانند

interpersonal psychotherapy for depression

با یک شاخص کنترل تصادفی

and, using a randomized control design,

روان‌درمانی فردی برای افسردگی ارائه کنند

showed that 90 percent of the people receiving

که نشان داد ۹۰ درصد از افرادی که این خدمات را

this intervention recovered as compared

در این مناطق روستایی دریافت کردند

to roughly 40 percent in the comparison villages.

بهبود پیدا کرده‌اند.

Similarly, using a randomized control trial in rural Pakistan,

به طور مشابه، با استفاده از یک شاخص کنترل اتفاقی در روستاهای پاکستان،

Atif Rahman and his colleagues showed

عاطیف رحمان و همکارانش نشان دادند،

that lady health visitors, who are community maternal

که بازدید‌کنندگان سلامت زنان، که برای جامعه سلامت مادران

health workers in Pakistan's health care system,

در سیستم بهداشت پاکستان کار می‌کنند،

could deliver cognitive behavior therapy for mothers

قادرند درمانهایی بر اساس رفتارشناسی به مادرانی که

who were depressed, again showing dramatic differences

افسرده هستند ارائه کنند که آمار بالایی از بهبودی ارائه می‌کند.

in the recovery rates. Roughly 75 percent of mothers

تقريباً ۷۵ درصد این مادران

recovered as compared to about 45 percent

در مقایسه با سایر مادران در مناطق روستایی

in the comparison villages.

بهبود پیدا کردند.

And in my own trial in Goa, in India, we again showed

و در آزمایش خودم در گوای هند، دوباره نشان دادیم

that lay counselors drawn from local communities

که مشاورانی از جامعه محلی را می‌توان

could be trained to deliver psychosocial interventions

برای ارائه خدمات روانشناسی برای افسردگی و اضطراب آموزش داد

for depression, anxiety, leading to 70 percent

که نزدیک به ۷۰ درصد از افراد گیرنده بهبود می‌یابند

recovery rates as compared to 50 percent

که این آمار در مراکز درمانی ابتدایی

in the comparison primary health centers.

۵۰ درصد است.

Now, if I had to draw together all these different

حالا اگر تمام این آزمایشها را که با جابجایی وظیفه انجام شدند

experiments in task shifting, and there have of course

کنار هم جمع کنم که البته موارد بسیار دیگری هم وجود دارد

been many other examples, and try and identify

و سعی کنم تا موارد کلیدی برای موفقیت در این برنامه را

what are the key lessons we can learn that makes

شناسایی و مشخص کنم

for a successful task shifting operation,

باید بگویم که

I have coined this particular acronym, SUNDAR.

یک مخفف برای این کلیدها درست کرده‌ام

What SUNDAR stands for, in Hindi, is "attractive."

SUNDAR که در زبان هندی نمایه کلمه جذاب است.

It seems to me that there are five key lessons

برای من ۵ درس کلیدی برای یک

that I've shown on this slide that are critically important

برنامه اثربخش‌تر وجود دارد

for effective task shifting.

که در این اسلاید نشان داده‌ام.

The first is that we need to simplify the message

نخست اینکه لازم است پیام مورد استفاده را ساده کنیم

that we're using, stripping away all the jargon

و تمام باورهای نادرست پزشکی را

that medicine has invented around itself.

از آن دور کنیم.

We need to unpack complex health care interventions

باید خدمات پیچیده پزشکی را

into smaller components that can be more easily

به بسته‌های کوچکتر تبدیل کنیم که

transferred to less-trained individuals.

قابل انتقال به افرادی با آموزش و دانش کمتر باشند.

We need to deliver health care, not in large institutions,

باید سلامت عمومی را نه در موسسات بزرگ

but close to people's homes, and we need to deliver

بلکه در نزدیکی خانه‌های مردم ارائه کنیم.

health care using whoever is available and affordable

و باید در این راه

in our local communities.

از تمام افراد موجود و توانا در جوامع محلی بهره ببریم.

And importantly, we need to reallocate the few specialists

و مهمتر از همه اینکه، باید تعدادی از

who are available to perform roles

افراد متخصص موجود را برای ایفای نقشهایی

such as capacity-building and supervision.

مثل ظرفیت سازی و نظارت به کار بگیریم.

Now for me, task shifting is an idea

حالا، جابجایی وظیفه برای من،

with truly global significance,

ایده ای با اهمیت جهانی‌ست،

because even though it has arisen out of the

چون با اینکه در شرایطی از عدم وجود

situation of the lack of resources that you find

منابع در کشورهای در حال توسعه

in developing countries, I think it has a lot of significance

بوجود آمده است، فکر می‌کنم اهمیت خاصی

for better-resourced countries as well. Why is that?

در کشورهایی با منابع بهتر هم دارد. چرا؟

Well, in part, because health care in the developed world,

خب چون خدمات بهداشتی

the health care costs in the [developed] world,

و هزینه‌هایش در کشورهای توسعه یافته

are rapidly spiraling out of control, and a huge chunk

به سرعت و خارج از کنترل در حال افزایش است و

of those costs are human resource costs.

مقدار زیادی از این هزینه ها برای منابع انسانی است.

But equally important is because health care has become

و همینطور اهمیت دیگر این است که سلامت و بهداشت

so incredibly professionalized that it's become very remote

در این کشورها به مفهومی بسیار تخصصی و دور تبدیل شده

and removed from local communities.

که آنرا از جوامع محلی پاک کرده است.

For me, what's truly sundar about the idea of task shifting,

چیزی که جابجایی وظیفه را برای من جذاب می‌کند،

though, isn't that it simply makes health care

تنها این نیست که خدمات بهداشتی را

more accessible and affordable but that

قابل دسترس‌تر و دست‌یافتنی‌تر، بلکه

it is also fundamentally empowering.

اساس آن را قدرتمندتر می‌کند.

It empowers ordinary people to be more effective

این روش، افراد عادی را توانا می‌کند که برای ارائه

in caring for the health of others in their community,

خدمات سلامت در جامعه خود، اثربخش‌تر شوند،

and in doing so, to become better guardians

و در نتیجه برای حفظ سلامت خود

of their own health. Indeed, for me, task shifting

نگهبانان بهتری باشند. در حقیقت

is the ultimate example of the democratization

این روش برای من، نمونه نهایی دموکراتیزه‌ شدن

of medical knowledge, and therefore, medical power.

دانش پزشکی و در نتیجه قدرت آن است.

Just over 30 years ago, the nations of the world assembled

حدود ۳۰ سال پیش، ملتهای دنیا در آلماتی گرد هم آمدند

at Alma-Ata and made this iconic declaration.

و این بیانیه نمادین را بوجود آوردند.

Well, I think all of you can guess

فکر می‌کنم همه شما می‌توانید حدس بزنید

that 12 years on, we're still nowhere near that goal.

که بعد از ۱۲ سال، هنوز به نزدیکی هدف هم نرسیدیم.

Still, today, armed with that knowledge

امروز با وجود داشتن این آگاهی که

that ordinary people in the community

افراد عادی در جامعه

can be trained and, with sufficient supervision and support,

قابل آموزش هستند و با نظارت و پشتیبانی کافی،

can deliver a range of health care interventions effectively,

می‌توانند خدمات سلامت را به طور موثر ارائه کنند،

perhaps that promise is within reach now.

شاید آن پیمان قابل دستیابی باشد.

Indeed, to implement the slogan of Health for All,

به راستی، برای دستیابی به سلامت برای همه

we will need to involve all

لازم است همه را در این مسیر خاص

in that particular journey,

مشارکت دهیم،

and in the case of mental health, in particular we would

و بویژه در مورد سلامت روان، لازم است

need to involve people who are affected by mental illness

به طور خاص از افرادی که خود درگیر آن بودند

and their caregivers.

و یاریگران آنها کمک بگیریم.

It is for this reason that, some years ago,

چرا که، چند سال قبل

the Movement for Global Mental Health was founded

جنبش جهانی سلامت روان

as a sort of a virtual platform upon which professionals

به صورت یک خط‌مشی مجازی تاسیس شد که در آن

like myself and people affected by mental illness

متخصصانی مثل خودم و افراد درگیر با بیماریهای روانی

could stand together, shoulder-to-shoulder,

توانستند شانه به شانه کنار هم بایستند،

and advocate for the rights of people with mental illness

و از حقوق افرادی که درگیر بیماری روانی هستند، دفاع کنند،

to receive the care that we know can transform their lives,

تا خدمات مناسبی که می‌دانیم زندگی آنها را دگرگون می کند

and to live a life with dignity.

تا بتوانند با احترام و عزت زندگی کنند، دریافت کنند.

And in closing, when you have a moment of peace or quiet

و در پایان، زمانی که یک لحظه از صلح و آرامش

in these very busy few days or perhaps afterwards,

در این روزهای شلوغ یا پس از آن به دست آوردید،

spare a thought for that person you thought about

به فرد یا افرادی بیندیشید

who has a mental illness, or persons that you thought about

که در نظر شما

who have mental illness,

بیماری روانی دارد یا دارند

and dare to care for them. Thank you. (Applause)

و به خود جرئت دهید که از آنها مراقبت کنید. متشکرم.(تشویق)

(Applause)

(تشویق)