Chris McKnett: The investment logic for sustainability

کریس مک نت: منطق سرمایه گذاری در پایداری

Translator: Aliasghar Abbasi Reviewer: Leila Ataei

The world is changing

دنیا در حال تغییر است

in some really profound ways,

از برخی راه های واقعا عمیق

and I worry that investors

و من نگران هستم چرا که سرمایه گذاران

aren't paying enough attention

آنقدری که باید به برخی از

to some of the biggest drivers of change,

بزرگترین پیشران های تغییرتوجه ندارند،

especially when it comes to sustainability.

به خصوص وقتی صحبت از پایداری است.

And by sustainability, I mean the really juicy things,

منظور من از پایداری، چیزهای بسیار با ارزشی هستند

like environmental and social issues

مانند مسائل زیست محیطی و اجتماعی

and corporate governance.

و حکمرانی شرکت ها.

I think it's reckless to ignore these things,

من فکر می کنم بی ملاحظگی کرده ایم اگر که این چیزها را نادیده بگیریم

because doing so can jeopardize

چرا که نادیده گرفتن این مسائل می تواند

future long-term returns.

بازده بلند مدت را در آینده به خطر بیاندازد.

And here's something that may surprise you:

می خواهم چیزی بگویم که ممکن است شما را شوکه کند:

the balance of power to really influence sustainability

توازن قدرت به طوری که بتواند واقعا پایداری را تحت تاثیر قرار دهد

rests with institutional investors,

بر عهده سرمایه گذاران نهادی قرار دارد،

the large investors like pension funds,

سرمایه گذاران بزرگی همچون صندوق های بازنشستگی،

foundations and endowments.

بنیادها و اوقاف.

I believe that sustainable investing

من معتقدم که سرمایه گذاری پایدار

is less complicated than you think,

به آن پیچیدگی که تصور می کنید نیست،

better-performing than you believe,

از آن چیزی که فکر می کنید بسیار بهتر عمل می کند،

and more important than we can imagine.

و بسیار مهم تر از چیزی است که ما بتوانیم تصور کنیم.

Let me remind you what we already know.

اجازه بدهید چیزی را به شما یادآوری کنم که از قبل آن را میدانیم.

We have a population that's both growing and aging;

ما جمعیتی داریم که هم در حال رشد است و هم در حال پیر شدن؛

we have seven billion souls today

امروز ما هفت میلیارد روح داریم

heading to 10 billion

که به سمت ده میلیارد شدن

at the end of the century;

در پایان این قرن به پیش می رود؛

we consume natural resources

ما منابع طبیعی را

faster than they can be replenished;

بسیار سریع تر از آن که بتوانند دوباره جایگزین شوند مصرف می کنیم؛

and the emissions that are mainly responsible

و گازهای گلخانه ای که مسبب اصلی

for climate change just keep increasing.

تغییرات آب و هوایی اند در حال افزایش هستند.

Now clearly, these are environmental and social issues,

حالا مشخصا، مسائل زیست محیطی و اجتماعی ما این ها هستند،

but that's not all.

اما خب تمام قضیه نیست.

They're economic issues,

مسایل اقتصادی هم هستند،

and that makes them relevant

که آنها را مرتبط می کند

to risk and return.

به ریسک و بازده.

And they are really complex

و آنها بسیار پیچیده هستند

and they can seem really far off,

و بسیار دور از دسترس به نظر می رسند،

that the temptation may be to do this:

که ممکن است ما را وسوسه کند که این کار را انجام دهیم:

bury our heads in the sand and not think about it.

سرهامان را توی خاک فرو ببریم و در موردش فکر نکنیم.

Resist this, if you can. Don't do this at home.

اگر توانستید، این کار را انجام ندید. این کار را توی خونه انجام ندید.

(Laughter)

(خنده)

But it makes me wonder

اما این من را به فکر وامیداره

if the investment rules of today

که آیا قوانین سرمایه گذاری موجود

are fit for purpose tomorrow.

برای اهداف آینده مناسب هستند.

We know that investors,

ما میدانیم که سرمایه گذاران،

when they look at a company and decide whether to invest,

زمانیکه به یک شرکت نگاه می کنند تا تصمیم بگیرند که در آن سرمایه گذاری بکنند یا نه،

they look at financial data,

به داده های مالی آن نگاه می کنند،

metrics like sales growth, cash flow, market share,

معیارهایی مانند رشد فروش، گردش مالی، سهم بازار،

valuation -- you know, the really sexy stuff.

ارزیابی -- میدانید، چیزهای واقعا جذاب.

And these things are fundamental, of course,

و البته این چیزها اساسی هستند

but they're not enough.

اما کافی نیستند.

Investors should also look at performance metrics

سرمایه گذاران باید همچنین به معیارهای عملکرد هم نگاه کنند

in what we call ESG:

در چیزی که ما به آن ESG میگوییم:

environment, social and governance.

محیط زیست، اجتماع و حکمرانی.

Environment includes energy consumption,

محط زیست شامل مصرف انرژی،

water availability, waste and pollution,

در دسترس بودن آب، زباله و آلودگی،

just making efficient uses of resources.

و استفاده موثر از منابع.

Social includes human capital,

اجتماع شامل سرمایه انسانی،

things like employee engagement

چیزهایی مثل تعهد شغلی

and innovation capacity,

و ظرفیت نوآوری،

as well as supply chain management

و هم چنین مدیریت زنجیره تامین

and labor rights and human rights.

و حقوق کارگری و حقوق بشر.

And governance relates to the oversight

و حکمرانی مربوط می شود به نظارت

of companies by their boards and investors.

شرکت ها توسط هیئت مدیره آنها و سرمایه گذاران.

See, I told you this is the really juicy stuff.

ببینید، من گفتم که این ها چیزهای جذابی هستند.

But ESG is the measure of sustainability,

اما ESG مقیاس سنجش پایداری است،

and sustainable investing incorporates ESG factors

و سرمایه گذاری پایدار فاکتورهای ESG را با

with financial factors into the investment process.

عوامل مالی در فرایند سرمایه گذاری ترکیب می کند.

It means limiting future risk

این بدان معنی است که ریسک های آینده محدود می شوند

by minimizing harm to people and planet,

به واسطه حداقل کردن آسیب رسانی به مردم و کره زمین،

and it means providing capital to users

و این به معنی فراهم آوردن سرمایه برای کاربرانی است که

who deploy it towards productive

به سمت نتایج پربار

and sustainable outcomes.

و پایدار به پیش می روند.

So if sustainability matters financially today,

پس اگر امروز پایداری از نظر مالی اهمیت دارد،

and all signs indicate more tomorrow,

و تمامی شواهد حاکی از آن است که فردا اهمیت بیشتری خواهد داشت،

is the private sector paying attention?

بخش خصوصی به آن توجهی دارد؟

Well, the really cool thing is that most CEOs are.

خب، چیز خیلی خوب این که اغلب مدیرعامل ها توجه دارند.

They started to see sustainability

آنها شروع کردند به دیدن پایداری

not just as important but crucial to business success.

نه تنها به عنوان یک عامل مهم که یک عامل حیاتی برای موفقیت کسب و کار.

About 80 percent of global CEOs

حدود 80% از مدیر عامل ها در سطح جهان

see sustainability as the root to growth in innovation

پایداری را به عنوان ریشه رشد در نوآوری

and leading to competitive advantage

و منجر به مزیت رقابتی

in their industries.

در صنایع خودشان می بینند.

But 93 percent see ESG as the future,

اما ۹۳٪ ESG را به عنوان آینده،

or as important to the future of their business.

یا به عنوان مهم برای آینده کسب و کارشان می بینند.

So the views of CEOs are clear.

بنابراین دیدگاه مدیر عامل ها روشن است.

There's tremendous opportunity in sustainability.

فرصت بسیار بزرگی در پایداری وجود دارد.

So how are companies actually leveraging ESG

بنابراین شرکت ها چگونه از ESG استفاده می کنند

to drive hard business results?

تا در کسب و کار سختشان به نتیجه مطلوب دست یابند؟

One example is near and dear to our hearts.

یک مثال از این دست به قلب هایمان نزدیک و عزیز است.

In 2012, State Street migrated 54 applications

در سال ۲۰۱۲، شرکت استیت استریت ۵۴ برنامه کاربردی خود را

to the cloud environment,

به محیط Cloud کوچ داد،

and we retired another 85.

و ما ۸۵ برنامه دیگر را نیز از رده خارج کردیم.

We virtualized our operating system environments,

ما فضاهای سیستم عامل هایمان را مجازی کردیم،

and we completed numerous automation projects.

و چندین پروژه اتوماسیون را نیز کامل کردیم.

Now these initiatives create a more mobile workplace,

در حال حاضر این ابتکارات یک محیط کاری سیار را ایجاد کرده است،

and they reduce our real estate footprint,

و ردپای بنگاه های معاملاتی را کاهش داده است،

and they yield savings of 23 million dollars

و باعث ذخیره ۲۳ میلیون دلار

in operating costs annually,

در هزینه های عملیاتی سالانه،

and avoid the emissions

و جلوگیری از انتشار

of a 100,000 metric tons of carbon.

۱۰۰٫۰۰۰ تن کربن شده است.

That's the equivalent of taking 21,000 cars

این مقدار برابر است با خارج کردن ۲۱٫۰۰۰ اتومبیل

off the road.

از جاده ها.

So awesome, right?

خیلی عالیه، درسته؟

Another example is Pentair.

مثال دیگر پنت ایر است

Pentair is a U.S. industrial conglomerate,

پنت ایر یک جوش سنگ صنعتی امریکایی است،

and about a decade ago,

و حدود یک دهه قبل،

they sold their core power tools business

آنها ابزار اصلی برق صنعتیشان را فروختند

and reinvested those proceeds in a water business.

و عایدی آن را در یک کسب و کار آب سرمایه گذاری کردند.

That's a really big bet. Why did they do that?

واقعا قمار بزرگی است. چرا آنها این کار را کردند؟

Well, with apologies to the Home Improvement fans,

خب، با احترام به طرفداران شرکت هوم ایمپروومنت،

there's more growth in water than in power tools,

رشد بیشتری در ابزار مربوط به کسب و کار آب به نسبت برق وجود دارد،

and this company has their sights set

و این شرکت بینش خود را معطوف

on what they call "the new New World."

به چیزی کرده است که خودشان آن را "دنیای نوی جدید" مینامند.

That's four billion middle class people

که شامل چهار میلیارد از مردم قشر متوسط است

demanding food, energy and water.

با تقاضای غذا، انرژی و آب.

Now, you may be asking yourself,

حالا، ممکن است شما از خودتان بپرسید

are these just isolated cases?

آیا این موارد استثنا هستند؟

I mean, come on, really?

منظورم این که واقعا همینطوره؟

Do companies that take sustainability into account

آیا شرکت هایی که پایداری را به حساب می آورند

really do well financially?

واقعا از نظر مالی خوب عمل می کنند؟

The answer that may surprise you is yes.

جوابی که ممکن است شما را متعجب کند این است که بله.

The data shows that stocks with better ESG performance

داده ها نشان می دهند که سهام ها با عملکرد بهتر ESG

perform just as well as others.

به خوبی بقیه عمل می کنند.

In blue, we see the MSCI World.

ما MSCI جهانی را به رنگ آبی می بینیم.

It's an index of large companies

این یک شاخص برای شرکت های بزرگ

from developed markets across the world.

از بازارهای توسعه یافته از سرتاسر جهان است.

And in gold, we see a subset of companies

و به رنگ طلایی، زیرمجموعه ای از شرکت هایی می بینیم

rated as having the best ESG performance.

که به واسطه بهترین عملکرد ESG رتبه بندی شدند.

Over three plus years, no performance tradeoff.

بیش از سه سال مثبت، بدون هیچ ترید آف عملکرد.

So that's okay, right? We want more. I want more.

پس این نشان میدهد که مشکلی وجود ندارد، درسته؟ ما بیشتر میخواهیم. من بیشتر میخواهم.

In some cases, there may be outperformance

در برخی موارد، ممکن است عملکرد بهتری

from ESG.

از ESG به دست آید.

In blue, we see the performance

به رنگ آبی، ما عملکرد

of the 500 largest global companies,

۵۰۰ شرکت بزرگ جهانی را میبینیم،

and in gold, we see a subset of companies

و در رنگ طلایی، ما گروهی از شرکت ها را میبینیم

with best practice in climate change strategy

با بهترین عملکرد در راهبرد تغییرات آب و هوایی

and risk management.

و مدیریت ریسک.

Now over almost eight years,

حالا تقریبا پس از هشت سال،

they've outperformed by about two thirds.

آنها عملکرد بهتری به نسبت دو سوم داشته اند.

So yes, this is correlation. It's not causation.

پس بله، این همبستگی است. این رابطه علت و معلولی نیست.

But it does illustrate that environmental leadership

اما این نشان می دهد که رهبری زیست محیطی

is compatible with good returns.

با بازده خوب سازگاری دارد.

So if the returns are the same or better

پس اگر بازده ها یکسان و یا بهتر هستند

and the planet benefits, wouldn't this be the norm?

و کره زمین هم سود ببرد، آیا نباید این روال عادی باشد؟

Are investors, particularly institutional investors,

آیا سرمایه گذاران، و به طور ویژه سرمایه گذاران نهادی

engaged?

درگیر این موضوع هستند؟

Well, some are,

خب، برخی هستند،

and a few are really at the vanguard.

و تعداد کمی نیز واقعا پیشتاز هستند.

Hesta.

هستا.

Hesta is a retirement fund for health

هستا یک صندوق بازنشستگی برای سلامت

and community services employees in Australia,

و خدمات اجتماعی کارمندان در استرالیا

with assets of 22 billion [dollars].

با دارایی به ارزش ۲۲ میلیارد دلار است.

They believe that ESG has the potential

آنها معتقدند که ESG پتانسیل

to impact risks and returns,

اثرگذاری بر ریسک و بازده را دارد،

so incorporating it into the investment process

بنابراین گنجاندن آن در فرآیند سرمایه گذاری

is core to their duty

هسته اصلی وظایف آنان را تشکیل می دهد

to act in the best interest of fund members,

به منظور بهترین عملکرد در جهت منافع اعضای صندوق

core to their duty.

هسته اصلی وظایفشان.

You gotta love the Aussies, right?

شما باید عاشق استرالیایی ها باشید، درسته؟

CalPERS is another example.

CalPERS یک مثال دیگر است.

CalPERS is the pension fund

کلپرس یک صندق بازنشستگی

for public employees in California,

برای کارمندان عمومی در کالیفرنیا

and with assets of 244 billion [dollars],

و با دارایی به ارزش ۲۴۴ میلیارد دلار است،

they are the second largest in the U.S.

آنها در نوع خود دومین شرکت بزرگ آمریکایی

and the sixth largest in the world.

و ششمین شرکت بزرگ در سطح دنیا هستند.

Now, they're moving toward 100 percent

اکنون، آنها به سمت ۱۰۰ درصد کردن

sustainable investment

سرمایه گذاری پایدار

by systematically integrated ESG

به واسطه ESG یکپارچه سامانمند

across the entire fund.

در سرتاسر سرمایه شان هستند.

Why? They believe it's critical

چرا؟ آنها معتقدند این مسئله برای

to superior long-term returns, full stop.

بازده بلندمدت آنان که در اولویت است ضروری است، نقطه سر خط.

In their own words, "long-term value creation

به بیان خودشان، "ارزش آفرینی بلندمدت

requires the effective management

نیازمند مدیریت اثرگذار

of three forms of capital:

سه شکل سرمایه است:

financial, human, and physical.

مالی، انسانی و فیزیکی.

This is why we are concerned with ESG."

به این دلیل است که ما علاقه مند به ESG هستیم.

Now, I do speak to a lot of investors

در حال حاضر، من با بسیاری از سرمایه گذاران صحبت میکنم

as part of my job,

به عنوان بخشی از وظایف شغل خودم

and not all of them see it this way.

و تمام آنها قضیه را به این شکل نمی بینند.

Often I hear, "We are required to maximize returns,

اغلب می شنوم، "ما ملزم به حداکثر کردن آورده هستیم،

so we don't do that here,"

بنابراین ما آن کار را اینجا انجام نمی دهیم"

or, "We don't want to use the portfolio

یا "ما نمی خواهیم از این سرمایه گذاری

to make policy statements."

برای ساختن اظهارات سیاستی استفاده کنیم".

The one that just really gets under my skin is,

اظهار نظری که خیلی من را آزار میدهداین است که

"If you want to do something about that,

"اگر میخواهید کاری در مورد آن انجام دهید،

just make money, give the profits to charities."

کافیست پول در بیاورید و سودش را به امور خیریه بدهید".

It's eyes rolling, eyes rolling.

سرگیجه آوره، سرگیجه آور.

I mean, let me clarify something right here.

منظور من این است، بگذارید یک چیزی را همینجا برای شما روشن کنم.

Companies and investors are not

شرکت ها و سرمایه گذاران

singularly responsible for the fate of the planet.

به تنهایی عهده دار سرنوشت کره زمین نیستند.

They don't have indefinite social obligations,

آنان تعهدات اجتماعی نامحدود

and prudent investing and finance theory

و سرمایه گذاری معقول ندارند و تئوری های مالی

aren't subordinate to sustainability.

تابع پایداری نیستند.

They're compatible.

آنان سازگارند.

So I'm not talking about tradeoffs here.

پس من اینجا در مورد تجارت صحبت نمی کنم.

But institutional investors

اما سرمایه گذاران نهادی

are the x-factor in sustainability.

عامل های مهم و اساسی در پایداری هستند.

Why do they hold the key?

چرا آنها قدرت را در دست دارند؟

The answer, quite simply, is, they have the money.

جواب بسیار سادست، آنها پول دارند.

(Laughter)

(خنده)

A lot of it.

خیلی زیاد.

I mean, a really lot of it.

با تاکید می گویم که واقعا خیلی زیاد.

The global stock market is worth 55 trillion dollars.

بازار سهام جهانی ۵۵ تریلیون دلار ارزش دارد.

The global bond market, 78 trillion.

بازار اوراق قرضه جهانی، ۷۸ تریلیون.

That's 133 trillion combined.

روی هم ۱۳۳ تریلیون.

That's eight and a half times the GDP of the U.S.

این مبلغ برابر است با هشت و نیم برابر تولید ناخالص داخلی آمریکا.

That's the world's largest economy.

این بزرگترین اقتصاد جهان است.

That's some serious freaking firepower.

این یک قدرت شگفت آور و جدی محسوب می شود.

So we can reconsider

پس ما می توانیم بازنگری کنیم

some of these pressing challenges,

در برخی از این چالش های دردسر ساز

like fresh water, clean air,

مانند آب تازه، هوای تمیز

feeding 10 billion mouths,

تغذیه ۱۰ میلیارد انسان

if institutional investors

اگر سرمایه گذاران نهادی

integrated ESG into investment.

ESG را با سرمایه گذاری شان ادغام کنند.

What if they used that firepower

چه میشد اگر آنها از این قدرتشان استفاده می کردند

to allocate more of their capital

و مقدار بیشتری از سرمایه شان را اختصاص می دادند به

to companies working the hardest

شرکت هایی که بیشترین تلاشان را برای

at solving these challenges

حل این چالش ها می کنند

or at least not exacerbating them?

یا حداقل آنها را تشدید نمی کنند؟

What if we work and save and invest,

چه خواهد شد اگر ما کار کنیم، ذخیره و سرمایه گذاری کنیم

only to find that the world we retire into

و در نهایت جهانی که در آن بازنشسته می شویم را

is more stressed and less secure than it is now?

پر تنش تر و نا امن تر از این که امروز هست بیابیم؟

What if there isn't enough clean air and fresh water?

چه می شود اگر هوای تمیز و آب تازه کافی وجود نداشته باشد؟

Now a fair question might be,

اکنون یک سوال منصفانه می تواند این باشد

what if all this sustainability risk stuff

چه می شود اگر تمام این داستان ریسک پایداری

is exaggerated, overstated, it's not urgent,

اغراق آمیز و گزافه گویی باشد و هیچ ضرورتی در آن نباشد

something for virtuous consumers

چیزی باشد برای مصرف کننده های با اخلاق

or lifestyle choice?

یا تنها یک انتخاب باشد برای شیوه زندگی؟

Well, President John F. Kennedy said something

خب، رئیس جمهور جان اف. کندی چیزی گفت

about this that is just spot on:

در این مورد که جا دارد بگویم:

"There are risks and costs to a program of action,

"هر برنامه عملی ریسک و هزینه ای با خود دارد

but they are far less than the long-range risks

اما آنها بسیار کمتر از ریسک ها

and costs of comfortable inaction."

و هزینه های بلند مدتی هستند که در آسودگی کار نکردن است."

I can appreciate that there is estimation risk in this,

می توانم درک کنم که ریسک برآورد شده ای در این است

but since this is based on widespread scientific consensus,

اما از آنجاییکه این بر اساس اجماع علمی متداول است

the odds that it's not completely wrong

احتمال اینکه این مسئله کاملا اشتباه باشد

are better than the odds

بهتر است از احتمال اینکه

that our house will burn down

خانه ما آتش بگیرد

or we'll get in a car accident.

یا اینکه درگیر یک سانحه رانندگی شویم.

Well, maybe not if you live in Boston. (Laughter)

خب، شاید اگر در بوستون زندگی می کنید بگویید نه. (خنده)

But my point is that we buy insurance

اما منظورم این است که ما بیمه را خریداری می کنیم

to protect ourselves financially

تا اگر اتفاقی نظیر آنها رخ داد

in case those things happen, right?

خودمان را از لحاظ مالی حفظ کنیم، درست است؟

So by investing sustainably

بنابراین با سرمایه گذاری پایدار

we're doing two things.

ما دو کار انجام می دهیم.

We're creating insurance,

ما در حال بیمه نمودن

reducing the risk to our planet and to our economy,

کاهش ریسک به سیاره و اقتصادمان هستیم

and at the same time, in the short term,

و هم زمان، در کوتاه مدت

we're not sacrificing performance.

ما در حال قربانی کردن عملکردمان نیستیم.

[Man in comic: "What if it's a big hoax and we create a better world for nothing?"]

[مردی به شوخی: "چه خواهد شد اگر تمام این ماجرا فریبکاری باشد و ما یک دنیای بهتر بسازیم و این بیهوده باشد؟"]

Good, you like it. I like it too.

خوبه، تو دوستش داری. منم دوستش دارم.

(Laughter)

(خنده)

I like it because it pokes fun

دوستش دارم چون باعث سرگرمی

at both sides of the climate change issue.

در هر دو طرف مسئله تغییرات آب و هوایی می شود.

I bet you can't guess which side I'm on.

شرط می بندم نمی توانید حدس بزنید من در کدام طرف هستم.

But what I really like about it

اما چیزی که من خیلی در موردش می پسندم

is that it reminds me of something Mark Twain said,

این است که مرا به یاد گفته ای از مارک تواین می اندازد

which is, "Plan for the future,

که این است، "برای آینده برنامه ریزی کنید،

because that's where you're going to spend

چرا که آنجا جایی است که قرار است شما

the rest of your life."

باقی عمرتان را در آن بگذرانید."

Thank you.

ممنونم.

(Applause)

(تشویق)