How an obese town lost a million pounds | Mick Cornett

مایک کورنت: چطور شهری فربه حدودا نیم میلیون کیلوگرم کم کرد

Translator: Leila Ataei Reviewer: soheila Jafari

How many of you have been to Oklahoma City?

چه تعدادى از شما در شهر اوكلاهاما بوده‌‌ايد؟

Raise your hand. Yeah?

دستهاتون رو بالا ببريد. بله؟

How many of you have not been to Oklahoma City

چه تعدادى از شما در شهر اوكلاهاما نبوده‌‌ايد؟

and have no idea who I am? (Laughter)

و هيچ نظرى نداريد كه من كى هستم؟ (خنده)

Most of you. Let me give you a little bit of background.

اكثرتون. بگذاريد بهتون يكمى پيش زمينه بدم.

Oklahoma City started in the most

شهر اوكلاهاما را به منحصربفردترين روش

unique way imaginable.

قابل تصور شروع به ساختن کردند.

Back on a spring day in 1889,

در يك روز بهارى در ١٨٨٩،

the federal government held what they called

دولت فدرال چيزى را كه راندن زمين نام داشت را

a land run.

برگزار كرد.

They literally lined up the settlers

در معناى تحت اللفظى ساكنان را در امتداد خطى

along an imaginary line,

فرضى به صف كردند،

and they fired off a gun,

و تفنگى را شليك كردند،

and the settlers roared across the countryside

و ساكنان در سراسر ييلاقات مى‌خروشيدند

and put down a stake,

و تير چوبى را مى‌‌نشاندند،

and wherever they put down that stake,

و هر كجا كه آن تير چوبى را مى‌‌نشاندند،

that was their new home.

خانه‌‌ جديدشان بود.

And at the end of the very first day,

و در خاتمه همان روز نخست،

the population of Oklahoma City

جمعيت شهر اوكلاهما

had gone from zero to 10,000,

از صفر به ١٠٫٠٠٠ رسيد،

and our planning department

و دپارتمان برنامه‌‌ريزى ما

is still paying for that.

هنوز تاوانش را مى‌‌پردازد.

The citizens got together on that first day

شهروندان در همان روز نخست جمع شدند

and elected a mayor.

و شهردار انتخاب كردند.

And then they shot him.

و بعد بهش شليك كردند.

(Laughter)

(خنده)

That's not really all that funny

حقيقتش اصلاً بامزه نيست

-- (Laughter) --

(خنده)

but it allows me to see what type of audience

اما بهم اجازه ميده تا نوع حضارى را كه با اونها

I'm dealing with, so I appreciate the feedback.

سروكار دارم را ببينم، بنابراين از واكنشتون سپاسگذارم.

The 20th century was fairly kind to Oklahoma City.

قرن بيستم نسبتاً با اوشهر كلاهما مهربان بود.

Our economy was based on commodities,

اقتصادمان بر مبناى كالاها بود،

so the price of cotton or the price of wheat,

در نتيجه قيمت پنبه يا گندم،

and ultimately the price of oil and natural gas.

و در نهايت قيمت نفت و گاز طبيعى.

And along the way, we became a city

و در امتداد مسير، ما به شهر

of innovation.

نوآورى تبديل شديم.

The shopping cart was invented in Oklahoma City.

چرخ خريد در اوكلاهما سيتى اختراع شد.

(Applause)

(تشويق)

The parking meter, invented in Oklahoma City.

پاركومتر، در اوكلاهما سيتى اختراع شد.

You're welcome.

قابلى ندارد.

Having an economy, though,

با اينحال، داشتن اقتصادى كه

that relates to commodities can give you some ups and some downs,

با كالاها مرتبط است نقاط ضعف و قوتى دارد،

and that was certainly the case in Oklahoma City's history.

و قطعاً در تاريخچه اوكلاهما سيتى مساله بوده است.

In the 1970s, when it appeared

در دهه ١٩٧٠، زمانى نمود پيدا كرد

that the price of energy would never retreat,

كه قيمت انرژى هرگز پس روى نمى‌‌كرد،

our economy was soaring,

اقتصاد ما با قدرت روبه جلو مى‌‌رفت،

and then in the early 1980s, it cratered quickly.

و سپس در اوائل دهه ١٩٨٠، به سرعت سقوط كرد.

The price of energy dropped.

قيمت انرژى پايين افتاد.

Our banks began to fail.

بانك‌هايمان ديگر كارآمد نبودند.

Before the end of the decade,

پيش از پايان آمدن دهه،

100 banks had failed in the state of Oklahoma.

١٠٠ بانك در ايالت اوكلاهما دچار شكست شدند.

There was no bailout on the horizon.

هيچ ضمانت مالى در افق نبود.

Our banking industry, our oil and gas industry,

صنعت بانكداريمان، صنعت نفت و گازمان،

our commercial real estate industry,

صنعت املاك تجاريمان،

were all at the bottom of the economic scale.

همگى در قعر مقياس اقتصادى بود.

Young people were leaving Oklahoma City in droves

جوانها دست جمعى اوكلاهما سيتى را به مقصد

for Washington and Dallas and Houston and New York and Tokyo,

واشنگتن، دالاس و هوستن و نيويورك و توكيو ترك مى‌‌كردند،

anywhere where they could find a job that measured up

هرجايى كه قادر بودند شغلى بيابند كه با مدرك تحصيلى‌‌شان

to their educational attainment,

همهوانى داشته باشد،

because in Oklahoma City, the good jobs just weren't there.

فقط به اين خاطر كه در اوكلاهما سيتى، شغل خوب نبود.

But along at the end of the '80s

اما هم زمان با به اتمام رسيدن دهه ٨٠،

came an enterprising businessman

تاجر كارآفرينى به نام نوریک از راه رسيد

who became mayor named Ron Norick.

كه شهردارى شد.

Ron Norick eventually figured out

رون نوريك سرانجام به راز

that the secret to economic development

توسعه اقتصادى پى بُرد

wasn't incentivizing companies up front,

كه در نظر گرفتن محرك براى كمپاني‌هاى قبلى نبود،

it was about creating a place where businesses wanted to locate,

بلكه درباره ايجاد جايى بود كه تجارتها مى‌‌خواستند مكان يابى كنند،

and so he pushed an initiative called MAPS

و در نتيجه او مشوقى را ارائه كرد كه MAPS نام داشت

that basically was a penny-on-the-dollar sales tax

كه اساساً ماليات بر فروش يك پنى در هر دلار بود

to build a bunch of stuff.

تا يكسرى جاها ساخته شوند.

It built a new sports arena,

ميدان ورزشى تازه‌‌اى ساخته شد،

a new canal downtown,

يك كانال جديد در مركز شهر،

it fixed up our performing arts center,

مركز هنرهاى اجرايى‌‌مان را تعمير كرد،

a new baseball stadium downtown,

استاديوم بيسبال جديد در مركز شهر،

a lot of things to improve the quality of life.

كلى چيزها برای بهبود كيفيت زندگى.

And the economy indeed seemed to start

و اقتصاد به راستى به نظر مى‌‌رسيد

showing some signs of life.

كه شروع به نشان دادن علائمى از زندگى نموده است.

The next mayor came along.

شهردار بعدى آمد.

He started MAPS for Kids,

او MAPS را براى كودكان شروع كرد،

rebuilt the entire inner city school system,

كل نظام داخل شهرى مدرسه را باسازى كرد،

all 75 buildings either built anew or refurbished.

تمامى ٧٥ ساختمان يا از نو ساخته شدند يا مرمت شدند.

And then, in 2004,

و سپس، در ٢٠٠٤،

in this rare collective lack of judgment

در اين فقدان جمعى نادر در قضاوت

bordering on civil disobedience,

به نافرمانی مدنی نزدیک شد،

the citizens elected me mayor.

شهروندان مرا بعنوان شهردار برگزیدند.

Now the city I inherited

اکنون شهری که میراث‌دارش بودم

was just on the verge

در آستانه

of coming out of its slumbering economy,

بیرون آمدن از اقتصاد خمودش بود،

and for the very first time,

و برای نخستین بار،

we started showing up on the lists.

ما شروع کردیم به ظاهر شدن توی فهرستها.

Now you know the lists I'm talking about.

خب از این فهرستهایی که درباره‌شان صحبت می‌کنم مطلع هستید.

The media and the Internet

رسانه‌ها و اینترنت

love to rank cities.

عاشق رتبه‌بندیکردن شهرهایند.

And in Oklahoma City,

و در اوكلاهما سيتى،

we'd never really been on lists before.

ما هرگز پيش از اين واقعاً در اين فهرستها نبوده‌ايم

So I thought it was kind of cool

بنابراين فكر كردم یکجورهايى باحال بود

when they came out with these positive lists and we were on there.

وقتى آنها با اين فهرستهاى مثبت آمدند و ما در آنها بوديم.

We weren't anywhere close to the top,

به هيچ نحوى به بالاى فهرست نزديك نبوديم،

but we were on the list, we were somebody.

اما در فهرست بوديم، براى خودمان كسى بوديم.

Best city to get a job,

بهترين شهر براى شغل داشتن،

best city to start a business,

بهترين شهر براى شروع يك تجارت،

best downtown --

بهترين مركز شهر--

Oklahoma City.

اوكلاهما سيتى.

And then came the list

و سپس فهرستى از

of the most obese cities in the country.

چاقترين شهرها در كشور درآمد.

And there we were.

و ما در آن بوديم.

Now I like to point out that we were on that list

اكنون دوست دارم خاطر نشان كنم كه ما توى آن فهرست بوديم

with a lot of really cool places.

همراه با كلى جاهاى واقعاً باحال.

(Laughter)

(خنده)

Dallas and Houston and New Orleans

دالاس و هیوستن و نیواورلئان

and Atlanta and Miami.

و آتلانتا و میامی.

You know, these are cities that, typically,

مستحضريد، اینها شهرهایی هستند که معمولا

you're not embarrassed to be associated with.

از ارتباط داشتن با آنها شرمنده نمی‌شوید.

But nonetheless, I didn't like being on the list.

اما با این وجود، بودن در این فهرست را دوست نداشتم.

And about that time, I got on the scales.

و درباره اونموقع، روی ترازو رفتم.

And I weighed 220 pounds.

و۱۰۰ کیلو وزنم بود.

And then I went to this website

بعدش به این وب سایت مراجعه کردم

sponsored by the federal government,

که از سوی دولت فدرال پشتیبانی می‌شد،

and I typed in my height, I typed in my weight,

و قدم رو تایپ کردم، وزنم رو تایپ کردم،

and I pushed Enter,

و دکمه‌ی اینتر رو فشار دادم.

and it came back and said "obese."

و برگشت و جواب بهم داد «فربه».

I thought, "What a stupid website."

با خودم فکر کردم، «چه وب سایت کودنی».

(Laughter)

(خنده)

"I'm not obese. I would know if I was obese."

«من فربه نیستم. خودم می‌دونستم اگر که فربه بودم.»

And then I started getting honest with myself

و بعد شروع کردم به این که با خودم روراست باشم

about what had become my lifelong struggle with obesity,

درباره اینکه چه بر سر تقلای مادام‌العمرم با چاقی اومده بود،

and I noticed this pattern,

و متوجه این الگو شدم،

that I was gaining about two or three pounds a year,

که حدود دو یا سه پاوند در سال وزن اضافه کرده بودم،

and then about every 10 years, I'd drop 20 or 30 pounds.

و بعد حدودا هر ١٠ سال، ۹ يا ۱۳ کیلوگرم پایین می‌آمدم.

And then I'd do it again.

و بعد دوباره آن را انجام می‌دادم.

And I had this huge closet full of clothes,

و من این کمد عظیم پر از لباس را داشتم،

and I could only wear a third of it at any one time,

و تنها می‌توانستم یک سوم آن را هر بار بپوشم،

and only I knew which part of the closet I could wear.

و تنها می‌دانستم که کدام بخش از کمد را می‌توانستم بپوشم.

But it all seemed fairly normal, going through it.

اما گذر از همه اینها تقریبا برایم عادی بود.

Well, I finally decided I needed to lose weight,

خب، سرانجام تصمیم گرفتم که لازم است من وزن کم کنم،

and I knew I could because I'd done it so many times before,

و می‌دانستم می‌توانم زیرا بارها قبلا انجام داده‌ بودمش،

so I simply stopped eating as much.

بنابراین بسادگی آنقدر خوردن را قطع کردم.

I had always exercised.

هميشه ورزش كرده بودم.

That really wasn't the part of the equation

آن واقعاً بخشى از معادله نبود

that I needed to work on.

كه لازم بود رويش كار كنم.

But I had been eating 3,000 calories a day,

اما روزانه ٣٫٠٠٠ كالرى مصرف مى‌‌كردم،

and I cut it to 2,000 calories a day,

و به ٢٫٠٠٠ كالرى در روز رساندم،

and the weight came off. I lost about a pound a week

و وزن پايين آمد. هفته‌‌اى حدود نیم کیلوگرم كم كردم

for about 40 weeks.

بمدت ٤٠ هفته.

Along the way, though,

در طى مسير، هر چند،

I started examining my city,

شروع به بررسى شهرم كردم،

its culture, its infrastructure,

فرهنگش، زيرساختهايش،

trying to figure out why our specific city

تلاش كردم بفهم چرا شهر ما بطور خاص

seemed to have a problem with obesity.

به نظر مى‌‌رسيد كه مشكل فربگى دارد.

And I came to the conclusion

و به اين نتيجه رسيدم كه

that we had built an incredible quality of life

ما كيفيت باور نكردنى از زندگى را ساخته بوديم

if you happen to be a car.

اگر قرار بود كه اتومبيل باشيد.

(Laughter)

(خنده)

But if you happen to be a person,

اما اگر قرار بود شخص باشيد،

you are combatting the car seemingly at every turn.

مشخصا بایستی سر هر دور با ماشینی نبرد داشته باشید.

Our city is very spread out.

شهر ما بسيار گسترده است.

We have a great intersection of highways,

ما تقاطعهاى عظيمى از آزادراهها را داريم،

I mean, literally no traffic congestion in Oklahoma City to speak of.

منظورم این است که در اوکلاهما سیتی خبری از راه‌بندان ترافیکی نیست.

And so people live far, far away.

و بهمین خاطر مردم در فواصل خیلی خیلی دور زندگی می‌کنند.

Our city limits are enormous, 620 square miles,

محدوده‌های شهر ما عظیم است، ۱٫۶۰۰کیاومتر مربع،

but 15 miles is less than 15 minutes.

اما ۲۵ کیلومتر کمتر از ۱۵ دقیقه است.

You literally can get a speeding ticket

بعبارتی شما ممکن است در ساعات اوج شلوغی

during rush hour in Oklahoma City.

در اوکلاهما سیتی بخاطر سرعت بالا جریمه شوید.

And as a result, people tend to spread out.

و بهمین خاطر مردم تمایل دارند که توی شهر پخش شوند.

Land's cheap.

زمین ارزان است.

We had also not required developers

ما همچنین شهرسازان را برای مدتهای بسیار طولانی

to build sidewalks on new developments for a long, long time.

به ساختن پیاده‌رو ها در بخشهای توسعه یافته جدید ملزم نکرده بودیم .

We had fixed that, but it had been relatively recently,

آن را برپا کرده بودیم، اما خیلی از رویش نگذشته بود،

and there were literally 100,000

و در در واقع حدود ۱۰۰٫۰۰۰ یا بیشتر

or more homes into our inventory

خانه در لیست دارایی ما

in neighborhoods that had virtually no level of walkability.

در محله‌هایی بود که در حقیقت فاقد هر گونه

And as I tried to examine

و در حالیکه سعی داشتم بررسی کنم

how we might deal with obesity,

چطور ممکن است با چاقی مفرط مبارزه کنیم،

and was taking all of these elements into my mind,

و همه این عناصر را در ذهنم داشتم،

I decided that the first thing we need to do

تصمیم گرفتم نخستین کاری که لازم بود انجام دهیم

was have a conversation.

داشتن یک مکالمه بود.

You see, in Oklahoma City,

می‌دانید، در اوکلاهما سیتی،

we weren't talking about obesity.

ما درباره چاقی مفرط صحبت نمی‌کردیم.

And so, on New Year's Eve of 2007,

و بنابراین، در شب سال نو ۲۰۰۷،

I went to the zoo,

به باغ وحش رفتم،

and I stood in front of the elephants,

و جلوی فیل‌ها ایستادم،

and I said, "This city is going on a diet,

و گفتم،« این شهر قراره ٰرژیم بگیره،

and we're going to lose a million pounds."

و ما قراره حدود ۴۵۰ هزار کیلوگرم وزن کم کنیم.»

Well, that's when all hell broke loose.

خب، آن وقت بود که قیامت بپا شد.

(Laughter)

(خنده)

The national media

رسانه ملی

gravitated toward this story immediately,

به این طبقه فورا هجوم آورد،

and they really could have gone with it one of two ways.

و آنها واقعا می‌توانستند با این موضوع دو جور برخورد کنند.

They could have said,

می‌توانستند بگویند که،

"This city is so fat

« این شهر چنان چاق است

that the mayor had to put them on a diet."

که شهردار باید آنها را به رژیم گرفتن وادرار کند.»

But fortunately, the consensus was,

اما خوشبختانه، توافق عام وجود داشت،

"Look, this is a problem in a lot of places.

«نگاه کنید، این مشکلی‌ست در بسیاری از جاها.

This is a city that's wanting to do something about it."

این شهری‌ست که می‌خواهد درباره‌ش کاری بکند.»

And so they started helping us

و بنابراین شروع کردند به کمک کردن به ما

drive traffic to the website.

تا جمعیت را به و‌سایت ما سوق دهند.

Now, the web address was

وب سایت ما بود

thiscityisgoingonadiet.com.

thiscityisgoingonadiet.com

And I appeared on "The Ellen DeGeneres Show"

و در برنامه تلویزیونی «آلن دیجنرس» حضور پیدا کردم

one weekday morning to talk about the initiative,

تا در یک صبج روز کاری درباره ابتکارتمان صحبت کنم،

and on that day, 150,000 visits

و آن روز، ۱۵۰٫۰۰۰ نفر از

were placed to our website.

وب سایت ما بازدید کردند.

People were signing up,

آدمها ثبت نام می‌کردند،

and so the pounds started to add up,

و بنابراین پاوندها شروع کردند به اضافه شدن،

and the conversation that I thought

و مکالمه‌ای که فکر می‌کردم

was so important to have was starting to take place.

خیلی مهم بود شروع کرد به شکل گرفتن.

It was taking place inside the homes,

توی منازل صورت می‌گرفت،

mothers and fathers talking about it with their kids.

مادرها و پدرها درباه‌ش با بچه‌هایشان حرف می‌زدند.

It was taking place in churches.

تو کلیساها اتفاق می‌افتاد.

Churches were starting their own running groups

کلیساها شروع کردند به داشتن گروه‌های تحت اداراه خود

and their own support groups

و داشتن گروههای پشتیبان خود

for people who were dealing with obesity.

برای آدمهایی که با چاقی مفرط سروکار داشتند.

Suddenly, it was a topic worth discussing at schools

ناگهان، موضوعی بود که در کلیه مدارس و محلهای کار

and in the workplace.

ارزش بحث کردن داشت.

And the large companies, they typically have

و شرکتهای بزرگ، معمولا

wonderful wellness programs,

برنامه‌های سلامت فوق‌العادهی دارند،

but the medium-sized companies

ما شرکتهای متوسط

that typically fall between the cracks on issues like this,

که عموما مسالی از این دست را فراموش می کنند،

they started to get engaged and used our program

شروع کردند به مشارکت کردن و استفاده از برنامه ما بعنوان

as a model for their own employees

الگویی برای کارکنان خودشان

to try and have contests to see

را امتحان کنند و رقابتهایی را ایجاد کنند تا ببینند

who might be able to deal with their obesity situation

احتمالا چه کسانی توانایی برخورد با شرایط چاقی مفرطشان را به نحوی

in a way that could be proactively beneficial to others.

دارند که بتواند بنحو پیش بینی کننده‌ای برای دیگران سودمند باشد.

And then came the next stage of the equation.

و سپس نوبت مرحله بعدی این معادله شد.

It was time to push what I called MAPS 3.

زمان آن بود تا آنچه را MAPS3 نامیده می‌شد را اجرا کنیم.

Now MAPS 3, like the other two programs,

MAPS3، مثل دو برنامه دیگر،

had had an economic development motive behind it,

انگیزه توسعه‌ اقتصادی پشتش داشت

but along with the traditional economic development tasks

اما در راستای وظایف توسعه اقتصادی سنتی

like building a new convention center,

مثل ساختن یک مرکز همایش جدید،

we added some health-related infrastructure

زیرساختهای مرتبط با سلامتی را به

to the process.

این فرایند افزودیم.

We added a new central park, 70 acres in size,

یک پارک شهر جدید افزودیم، ۷۰ هکتار در اندازه،

to be right downtown in Oklahoma City.

تا درست در مرکز شهر اکلاهما سیتی باشد.

We're building a downtown streetcar

در مرکزشهر در حال ساخت تراموای شهری هستیم

to try and help the walkability formula

تا تلاشی باشد در جهت کمک به فرمول قابلیت پیاده‌روی داشتن

for people who choose to live in the inner city

برای کسانی که زندگی در داخل شهر را انتخاب می‌کنند

and help us create the density there.

و همینطور کمک کردن به ما در خلق تراکم در آنجا.

We're building senior health and wellness centers

ما مراکز سلامت سالمند و مراکز سلامت روان و جسم

throughout the community.

را در سرتاسر جامعه می‌سازیم.

We put some investments on the river

ما مقداری سرمایه‌گذاری روی رودخانه انجام دادیم

that had originally been invested upon

که در اصل رویش سرمایه‌گذاری صورت گرفته بود

in the original MAPS,

در MAPS اصلی.

and now we are currently in the final stages

و اکنون در مراحل نهایی تکمیل

of developing the finest venue in the world

عالیترین محل برگزاری در جهان

for the sports of canoe, kayak and rowing.

برای ورزشهای کانو، کایاک و پارو زنی (قایقرانی) هستیم.

We hosted the Olympic trials last spring.

بهار قبل میزبان مسابقات گزینشی المپیک بودیم.

We have Olympic-caliber events coming to Oklahoma City,

رویدادهای در حد المپیک را داریم که در اوکلاهما سیتی برگزار شوند،

and athletes from all over the world moving in,

و ورزشکاران از همه جای دنیا به اینجا میایند،

along with inner city programs

در راستای بر نامه‌های درون شهری

to get kids more engaged in these types of recreational activities

کودکان را هر چه بیشتر در این انواع فعالیتهای مفرح مشارکت دهیم

that are a little bit nontraditional.

که کمی غیرسنتی هستند.

We also, with another initiative that was passed,

ما همچنین،با ابتکار دیگری که تصویب شد

are building hundreds of miles of new sidewalks

صدها کیلومتر پیاده‌رو جدید در سرتاسر

throughout the metro area.

محدوده مترو می‌سازیم.

We're even going back into some

ما حتی به برخی شرایط درون شهری

inner city situations

رجعت می‌کنیم

where we had built neighborhoods

جاییکه محله‌ها را بنا کرده بودیم

and we had built schools

و مدرسه‌ها را ساخته بودیم

but we had not connected the two.

اما آن دو را بهم متصل نکرده بودیم.

We had built libraries and we had built neighborhoods,

کتابخانه‌ها را ساخته بودیم و و محله‌ها را بنا کرده بودیم،

but we had never really connected the two

اما هرگز واقعا آن دو را از طریق هیچگونه

with any sort of walkability.

امکان پیاده‌روی وصل نکرده بودیم.

Through yet another funding source,

با اینحال از طریق منبع مالی دیگری

we're redesigning all of our inner city streets

تمامی خیابانهای درون شهری‌مان را از نو طراحی کردیم

to be more pedestrian-friendly.

تا برای پیاده‌روی مناسب شوند.

Our streets were really wide,

خیابانهایمان واقعا عریض بودند،

and you'd push the button to allow you to walk across,

و باید دکمه را فشار می‌دادیم تا امکان رد شدن از عرض آن را بیابیم،

and you had to run in order to get there in time.

و باید می‌دویدیم تا بموقع به آن سمت برسیم.

But now we've narrowed the streets,

اما اکنون خیابانها را باریک کرده‌ایم،

highly landscaped them, making them more pedestrian-friendly,

آنها را برای عابران پیاده سازگار کردیم،

really a redesign, rethinking the way

واقعا طراحی مجدد بود،

we build our infrastructure,

زيرساختارمان را ساختيم،

designing a city around people and not cars.

طراحی کردن شهری اطراف آدمها و نه خودروها.

We're completing our bicycle trail master plan.

در حال تکمیل طرح کلیدی مسیر دوچرخه‌مان هستیم.

We'll have over 100 miles

بیش از ۱۶۰ کیلومتر مسیر دوچرخه سواری خواهیم داشت

when we're through building it out.

وقتی ساختش را تمام می‌کنیم.

And so you see this culture starting to shift

و می‌بینید این فرهنگ در اوکلاهما سیتی

in Oklahoma City.

شروع به تغییر یافتن کرده است.

And lo and behold, the demographic changes

و اینجا رو ببینید، تغییرات آماری نفوس

that are coming with it are very inspiring.

که همراه آن میایند بسیار الهامبخش است.

Highly educated twentysomethings

بیست و خرده‌ای ساله‌های دارای تحصیلات عالی

are moving to Oklahoma City from all over the region

از تمامی منطقه به اوکلاهما سیتی مهاجرت می‌کردند

and, indeed, even from further away, in California.

و راستش حتی از جاهای خیلی دورتر در کالیفرنیا.

When we reached a million pounds,

وقتی به یک میلیون پاوند رسیدیم،

in January of 2012,

در ژانویه ۲۰۱۲،

I flew to New York with some our participants

با تعدادی از شرکت کننده‌هایمان که بیش از ۴۵ کیلوگرم

who had lost over 100 pounds,

کم کرده‌ بودند، و زندگیشان تغییر کرده بود

whose lives had been changed,

به نیویورک پرواز کردم.

and we appeared on the Rachael Ray show,

و در شو تلویزیونی ریچل ری حاضر شدیم،

and then that afternoon, I did a round of media in New York

و بعد همان بعد از ظهر،

pushing the same messages

برای ارسال همان پیغامهایی

that you're accustomed to hearing about obesity and the dangers of it.

که شما به شنیدنش درباره چاقی مفرط و خطرات آن آشنا هستید.

And I went into the lobby of Men's Fitness magazine,

و به لابی مجله مردان خوش هیکل رفتم،

the same magazine that had put us on that list

همان مجله‌ی‌که ما را توی آن فهرست پنج سال قبل

five years before.

قرار داده بود.

And as I'm sitting in the lobby waiting to talk to the reporter,

و در حالیکه تو لابی منتظر نشسته‌ام تا با گزارشگر صحبت کنم،

I notice there's a magazine copy

متوجه نسخه مجله‌ای

of the current issue right there on the table,

از شماره کنونی درست انجا روی میز می شوم،

and I pick it up, and I look at the headline

و برش می‌دارم، و به سرخط آن در بالا

across the top, and it says,

نگاه می‌کنم، اینطور نوشته،

"America's Fattest Cities: Do You Live in One?"

«چاق‌ترین شهرهای آمریکا: آیا در یکی از آنها زندگی می‌کنید؟»

Well, I knew I did,

خب، می‌دانستم که می کردم،

so I picked up the magazine

بنابراین مجله را برداشتم

and I began to look,

و شروع به نگاه کردن کردم،

and we weren't on it.

و ما در آن نبودیم.

(Applause)

(تشويق)

Then I looked on the list of fittest cities,

سپس نگاهى به فهرست شهرهاى خوش هيكلها انداختم

and we were on that list.

و ما در آن فهرست بوديم.

We were on the list as the 22nd fittest city in the United States.

ما در آن فهرست بعنوان بيست و دومين شهر خوش هيكل در ايالات متحده بوديم.

Our state health statistics are doing better.

آمارهاى سلامت ايالت ما عملكردى رو به بهتر شدن دارد.

Granted, we have a long way to go.

بدیهی‌ست راه درازی در پیش داریم.

Health is still not something

سلامت هنوز چیزی نیست

that we should be proud of in Oklahoma City,

که باید در اوکلاهما سیتی به آن مفتخر باشیم،

but we seem to have turned the cultural shift

اما به نظر می‌رسد که قادر به ایجاد این تغییر فرهنگی در

of making health a greater priority.

جهت قرار دادن سلامت بعنوان الویت بزرگتر هستیم.

And we love the idea of the demographics

و این ایده آمارگیری نفوس در زمینه

of highly educated twentysomethings,

بیست و اندی ساله‌های دارای تحصیلات عالی را دوست داریم،

people with choices, choosing Oklahoma City

آدمهای دارای حق انتخاب که در ارقام بزرگ

in large numbers.

اوکلاهما سیتی را انتخاب می‌کنند.

We have the lowest unemployment in the United States,

ما كمترين ميزان بيكارى را در ايالات متحده داريم،

probably the strongest economy in the United States.

احتمالاً قويترين اقتصاد رو در ايالات متحده.

And if you're like me, at some point

و اگر از شما هم مثل من، در مرحله‌‌اى

in your educational career,

از دوران تحصيلى‌‌تون ،

you were asked to read a book called

خواسته شده باشه كه كتابى با عنوان

"The Grapes of Wrath."

"خوشه‌‌هاى خشم" رو بخونيد.

Oklahomans leaving for California

شمار زيادى از اوكلاهامايها براى آينده‌‌اى بهتر

in large numbers for a better future.

روانه كاليفرنيا شدند.

When we look at the demographic shifts

وقتى به تغييرات آمارگيرى نفوسى مربوط به مردمى

of people coming from the west,

كه از غرب ميايند، نگاه ميندازيم

it appears that what we're seeing now

معلوم ميشه چيزى كه الان مى‌‌بينيم

is the wrath of grapes.

خوشه‌‌هاى خشم است.

(Laughter)

(خنده)

(Applause)

(تشويق)

The grandchildren are coming home.

نوه‌ها به خونه می‌آیند.

You've been a great audience and very attentive.

شنونده‌‌هاى فوق‌‌العاده‌‌اى بودين و بسيار بادقت.

Thank you very much for having me here.

بسيار متشكرم براى اينكه من رو اينجا پذیرفتید.

(Applause)

(تشويق)