Catherine Mohr: Surgery's past, present and robotic future

کاترین موهر : گذشته جراحی ، حال و آینده با روبات ها

Translator: saman dadbin Reviewer: Behrad Tehrani

A talk about surgical robots

یک سخنرانی در باره ربات های جراحی و

is also a talk about surgery.

همینطور درباره جراحی.

And while I've tried to make my images not too graphic,

در زمانیکه من تلاش می کردم که تصاویر خودم را بسازم، اما نه به شکلی گرافیکی ،

keep in mind that surgeons have a different relationship with blood

در نظر داشته باشید که جراحی رابطه های متعددی با خون دارد

than normal people do,

، بیشتر از رابطه ای که اشخاص عادی با خون دارند.

because, after all, what a surgeon does to a patient,

چرا که در آخر ، چیزی که جراحان با بیماران انجام می دهند،

if it were done without consent,

اگر بدون مجوز باشد،

would be a felony.

یک جنایت است.

Surgeons are the tailors, the plumbers,

جراحان مانند خیاطان، لوله کش ها، نجارها ،

the carpenters -- some would say the butchers --

از برخی نظرها ، قصاب ها

of the medical world:

برای دنیای پزشکی هستند

cutting, reshaping, reforming,

بریدن ، تغییر شکل دادن ، بهسازی کردن ،

bypassing, fixing.

گذرگاه ساختن ، تعمیر کردن،

But you need to talk about surgical instruments

اما شما نیاز دارید که در مورد وسایل جراحی

and the evolution of surgical technology together.

و همینطور همزمان درباره انقلاب در تکنولوژی جراحی صحبت کنید

So in order to give you some kind of a perspective

لذا به منظور اینکه به شما یک دورنمایی

of where we are right now

از جایی که الان هستیم

with surgical robots,

با جراحی با ربات بدهم،

and where we're going to be going in the future,

و همینطور قرار است که در آینده به کجا برویم،

I want to give you a little bit of perspective

من می خواهم به شما کمی دورنما و پیش زمینه

of how we got to this point,

اینکه چگونه به این نقطه رسیده ایم ، بدهم.

how we even came to believe

به اینکه چگونه قبول کردیم که

that surgery was OK,

جراحی کار مناسبی است،

that this was something that was possible to do,

که این یک کاری بوده که امکان انجامش وجود داشته است،

that this kind of cutting and reforming was OK.

و این نمونه بریدن ها و بهسازی مورد قبول بوده است.

So, a little bit of perspective --

لذا، برای اینکه کمی دورنما--

about 10,000 years of perspective.

در باره ده هزار سال قبل داشته باشیم،

This is a trephinated skull.

این یک جمجمه سوراخ کاری شده است،

And trephination is simply just cutting a hole in the skull.

و سوراخ کاری یک سوراخ ساده فقط ایجاد یک سوراخ در جمجمه بوده است.

And many, many hundreds of skulls like this

و صدها اسکله مانند این

have been found in archaeological sites

در محوطه های باستانی یافت شده است

all over the world,

در تمام دنیا،

dating back five to 10 thousand years.

مربوط به زمان های پنج تا ده هزار سال قبل.

Five to 10 thousand years! Now imagine this.

پنج تا ده هزار سال قبل! حالا این را تصور کنید.

You are a healer in a Stone Age village.

شما یک حکیم در یک دهکده در زمان پارینه سنگی (عصر حجر) هستید.

And you have some guy that you're not quite sure what's wrong with him --

و شما چند نفر را دارید که مطمئن نیستید که چه مریضی دارند،

Oliver Sacks is going to be born way in the future.

(اولیور ساک جراح معروف دانشگاه کلمبیا قرار است که در آینده متولد شود)

He's got some seizure disorder. And you don't understand this.

او دچار حمله ای صرع است ، و شما این را نمی دانید،

But you think to yourself,

اما شما با خودتان فکر می کنید،

"I'm not quite sure what's wrong with this guy.

من درباره بیماری این مرد مطمئن نیستم،

But maybe if I cut a hole in his head I can fix it."

اما شاید اگر من یک سوراخ در سر این آدم ایجاد کنم، بتوانم این بیماری را درمان کنم !

(Laughter)

(خنده حضار)

Now that is surgical thinking.

الان این یک تفکر جراحی است.

Now we've got the dawn of interventional surgery here.

ما اینجا به نقطه آغاز درگیری جراحی می رسیم.

What is astonishing about this is,

چیزی که در این باره متحیر کننده است ، این است که

even though we don't know really how much of this

هر چند ما نمی دانیم که چه مقدار تفکر مذهبی در این

was intended to be religious,

موضوع دخیل بوده است،

or how much of it was intended to be therapeutic,

و یا چه مقدار از این کار به قصد درمان بوده است،

what we can tell is that these patients lived!

اما چیزی که ما می توانیم بگوییم این است که این بیماران زنده می مانده اند!

Judging by the healing on the borders of these holes,

بر اساس نتیجه گیری ما از لبه های سوراخ های فوق،

they lived days, months, years following trephination.

آنها روزها ، یا ماها یا سالها بعد از این درمان (سوراخ کردن جمجمه) زنده بوده اند.

And so what we are seeing is evidence

و اینجا ما می توانیم شواهدی را ببینم از

of a refined technique

تکنیک بهینه شده

that was being handed down over thousands and thousands of years,

که هزاران هزار سال دست به دست شده است،

all over the world.

در تمام دنیا،

This arose independently at sites everywhere

و به صورت مستقل در تمام دنیا رشد کرده است،

that had no communication to one another.

در تمام جاهایی که هیچ ارتباطی با یکدیگر نداشته اند.

We really are seeing the dawn of interventional surgery.

ما واقعا داریم به وجود آمدن جراحی را می بینم.

Now we can fast forward many thousands of years

حالا می میتوانیم به سرعت از خیلی سالها بگذریم

into the Bronze Age and beyond.

و عصر برنز را پشت سر بگذاریم،

And we see new refined tools coming out.

و می توانیم ابزار بهینه سازی و تصفیه به وجود می آیند ،

But surgeons in these eras are a little bit more conservative

اما جراحان در این دهه کمی محافظه کار تر بوده اند

than their bold, trephinating ancestors.

نسبت به اجدادشان که جسورانه جراحی می کردند،

These guys confined their surgery

این اشخاص به شکل محدود تری جراهی می کردند

to fairly superficial injuries.

منصفانه بگوییم ، جراحی های سطحی می کردند.

And surgeons were tradesmen,

و جراحان بیشتر تاجران می بوده اند،

rather than physicians.

تا پزشکان.

This persisted all the way into and through the Renaissance.

این شیوه ادامه داشت تا زمان رنسانس.

That may have saved the writers,

که ممکن بود تعدادی از نویسنده ها را نجات دهد،

but it didn't really save the surgeons terribly much.

اما واقعا جراحان را نجات نمی داد.

They were still a mistrusted lot.

اما آنها باز مورد اعتماد نبودند.

Surgeons still had a bit of a PR problem,

جراحان همچنان مقداری مشکل روابط عمومی داشتند.

because the landscape was dominated

به دلیل اینکه دورنما قبلا طور دیگری چیده شده بود توسط

by the itinerant barber surgeon.

آریشگرانی که شهر به شهر مسافرت می کردند.

These were folks that traveled from village to village, town to town,

اشخاصی که شهر به شهر ، روستا به روستا،

doing surgery sort of as a form of performance art.

و اعمال جراحی را به مانند یک هنر انجام می دادند.

Because we were in the age before anesthesia,

و چون ما اکنون در زمان قبل از پیدایش داروهای ضد درد هستیم،

the agony of the patient

درد بیماران

is really as much of the public spectacle

همانقدری که مردم حدس می زدند ،

as the surgery itself.

به اندازه حدس خود جراحان بود.

One of the most famous of these guys, Frere Jacques,

یکی از مشهورترین این جراحان ، فریر جاکوز،

shown here doing a lithotomy --

اینجا به ما نشان می دهد که چگونه را دفع سنگ کلیه انجام می شده است،

which is the removal of the bladder stone,

که از مثانه سنگ را بر می دارند،

one of the most invasive surgeries they did at the time --

یکی از هجومی ترین اعمال جراحی که در آن زمان صورت می پذیرفته است،

had to take less than two minutes.

کمتر از دو دقیقه زمان می برده است.

You had to have quite a flair for the dramatic,

شما باید جراحی تان به مانند یک جرقه چشمگیر و

and be really, really quick.

و واقعا سریع می بوده اید.

And so here you see him doing a lithotomy.

و شما در اینجا می بینید که چگونه سنگ را بر می دارد.

And he is credited with doing over 4,000 of these public surgeries,

و او اعتبار این عمل جراحی در جمع عمومی را از چهار هزار سال قبل داشته است،

wandering around in Europe,

در کل اروپا،

which is an astonishing number,

که عدد مهیجی است،

when you think that surgery must have been a last resort.

وقتی که شما تصور می کنید که جراحی می بایست اخرین ملجا یا پناهگاه برای اشخاص باشد،

I mean who would put themselves through that?

منظورم این است که چه کسی خودش را در این مسیر و بدست این جراحان قرار می دهد ؟

Until anesthesia, the absence of sensation.

مگر اینکه ناتوانی حس درد ، حس را از شما برده باشد.

With the demonstration of the Morton Ether Inhaler

با دلایلی که از طرف مورتو اتر اینهر

at the Mass. General in 1847,

در ماس در سال 187 آورده شده است،

a whole new era of surgery was ushered in.

تمام عصر جدید جراحی به سمت کنونی هدایت شد.

Anesthesia gave surgeons the freedom to operate.

داروهای بیهوشی به جرحان آزادی جراحی داد.

Anesthesia gave them the freedom to experiment,

داروهای هوش بری به جراحان ازدی تجربه کردن داد،

to start to delve deeper into the body.

تا شروع به کاوش های عمیق تر در بدن کنند.

This was truly a revolution in surgery.

این واقعا یک انقلاب در بیهوشی بود.

But there was a pretty big problem with this.

اما باز هم یک مشکل کاملا اساسی وجود داشت.

After these very long, painstaking operations,

بعد از یک عمل جراحی نفس گیر،

attempting to cure things they'd never been able to touch before,

و تلاش برای بهبودی و شفا دادن به چیزهایی که قبلا قابل لمس نبودند،

the patients died.

مریض ها می مردند.

They died of massive infection.

آنها از عنونت های بسیار کلان می مردند.

Surgery didn't hurt anymore,

جراحی هیج آسیب دیگری نمی زد،

but it killed you pretty quickly.

اما این خیلی سریع شما را می کشت.

And infection would continue to claim a majority of surgical patients

عفونت قسمت عمده ای از بیماران عمل های جراحی را در بر می گرفت ،

until the next big revolution in surgery,

تا اینکه انقلاب بزرگ دیگری در جراحی به وقوع پیوست.

which was aseptic technique.

و آن فن ضد عنونی کردن بود.

Joseph Lister was aepsis's,

جزوف لیستر یک ضد عفونی کننده بود،

or sterility's, biggest advocate,

یا بزرگترین طرفدار ضد عفونی کردن ،

to a very very skeptical bunch of surgeons.

به بسیاری از جراحان شکاک ،

But eventually they did come around.

اما سرانجام ، آنها نظرشان را عوض کردند.

The Mayo brothers came out to visit Lister in Europe.

برداران میو برای دیدن لیستر به اروپا آمدند.

And they came back to their American clinic and they said

و آنها به کلینک خودشان در آمریکا برگشتند و گفتند:

they had learned it was as important to wash your hands

که یاد گرفته اند که شستشوی دست همانقدری مهم است که قبل از عمل جراحی

before doing surgery

انجام شود

as it was to wash up afterwards. (Laughter)

که بعد از عمل جراحی انجام شود.

Something so simple.

چیزی به این سادگی.

And yet, operative mortality dropped profoundly.

و اکنون ، مرگ و میر به شکل قابل توجهی کاهش یافته است.

These surgeries were actually now being effective.

این عمل های جراحی اکنون اثر بخش و مفید بود.

With the patient insensitive to pain,

بیمارانی که نسبت به درد بی حس بودند ،

and a sterile operating field

و محل هایی که ضد عفونی شده بود.

all bets were off, the sky was the limit.

تمام مشکلات حل شده بود ،

You could now start doing surgery everywhere,

و حالا شما می توانستید که جراحی را در بر جایی انجام دهید،

on the gut, on the liver,

بر روی روده، کبد،

on the heart, on the brain.

روی قلب ، روی مغز .

Transplantation: you could take an organ out of one person,

پیوند اعضا : شما می توانید که یک عضو بدن یک انسان را بردارید و

you could put it in another person, and it would work.

به بر روی بدن یکی دیگر بگذارید و این عضو کارکند.

Surgeons didn't have a problem with respectability anymore;

جراحان دیگر مشکلی برای مورد احترام قرار گرفتن نداشتند.

they had become gods.

آنها تبدیل به خدا شده بودند.

The era of the "big surgeon, big incision" had arrived,

دوره جراح بزرگ ، شکاف بزرگ ، اکنون رسیده بود

but at quite a cost,

اما با هزینه ای زیاد،

because they are saving lives,

چرا که آنها جانها را نجات می دادند،

but not necessarily quality of life,

اما الزاما کیفیت زندگی را نیز حفظ نمی کردند.

because healthy people don't usually need surgery,

به دلیل اینکه افراد سالم معمولا به جراحی نیاز ندارند،

and unhealthy people have a very hard time recovering from a cut like that.

و افراد غیر سالم زمان خیلی سختی را سپری می کنند تا از برش های مانند این بهبودی یابند،

The question had to be asked,

سوالی که باید پرسیده می شد:

"Well, can we do these same surgeries

"خوب ، ایا ما می توانیم همین جراحی را انجام دهیم،

but through little incisions?"

اما با یک شکاف ها و برش های کوچکتر؟"

Laparoscopy is doing this kind of surgery:

لاپاروسکوپی ، کاری است که جراحی های اینگونه است.

surgery with long instruments through small incisions.

جراحی با یک وسیله دراز ، اما یک برش کوچک.

And it really changed the landscape of surgery.

و این واقعا دورنمای جراحی را عوض کرد.

Some of the tools for this had been around for a hundred years,

تعدادی از وسایل مورد استفاده در این جراحی ها ، از صدها سال قبل در دسترس بوده اند.

but it had only been used as a diagnostic technique

اما فقط برای پیدا کردن ناخوشی مورد استفاده قرار می گرفته اند

until the 1980s,

تا سال 1980

when there was changes in camera technologies and things like that,

زمانی که تغیراتی در تکنولوژی دوربین به وجود آمد مانند این :

that allowed this to be done for real operations.

و اجازه داد که این کار برای یک عمل واقعی انجام شود.

So what you see -- this is now the first surgical image --

و چیزی که شما می بینید، این اولین تصویر از یک جراحی تصویری است

as we're coming down the tube, this is a new entry into the body.

و پس ما از طریق لوله ها وارد می شویم، این یک روش جدید برای ورود به بدن است.

It looks very different from what you're expecting surgery to look like.

این بسیار متفاوت از چیزی که شما از جراحی تصور می کنید ، به نظر می آید.

We bring instruments in,

ما دو ابزار را از دو جهت

from two separate cuts in the side,

و دو برش مختلف وارد بدن می کنیم

and then you can start manipulating tissue.

و بعد شما می توانید شروع به دستکاری بافت کنید.

Within 10 years of the first gallbladder surgeries

در طی ده سال بعد از اول عمل جراحی کسیه صفرا،

being done laparoscopically,

که توسط روش لاپورسکوپی (از طریق لوله) انجام شد

a majority of gallbladder surgeries

تعداد زیادی از عمل های کیسه صفرا از طریق

were being done laparoscopically --

لاپورسیکوپی انجام شد.

truly a pretty big revolution.

واقعا یک انقلاب بزرگ صورت گرفت.

But there were casualties of this revolution.

اما برای این انقلاب تلفاتی نیز وجود داشت،

These techniques were a lot harder to learn

یادگیری این تکنیک بسیار سخت تر از

than people had anticipated.

چیزی بود که همه انتظارش را داشتند.

The learning curve was very long.

نرخ یادگیری بسیار طولانی بود

And during that learning curve the complications went quite a bit higher.

و در طی این منحنی یادگیری، پیچیدگی کاملا افزایش یافت.

Surgeons had to give up their 3D vision.

جراحان مجبور شدند که از دوربین های سه بعدی صرفنظر کنند.

They had to give up their wrists.

آنها همچنین مجبور شدند از مچ ها صرفنظر کنند.

They had to give up intuitive motion in the instruments.

انها مجبور شدند که از پیشنهادات درکی را برای ابزارهایشان ، رها کنند.

This surgeon has over 3,000 hours of laparoscopic experience.

این جراح بیش از سه هزار ساعت تجربه عمل جراحی لاپارسکوپیک دارد.

Now this is a particularly frustrating placement of the needle.

و اکنون این یک نا امید کردن جز به جز برای جایگزینی سوزن بود.

But this is hard.

اما این کار سختی بود.

And one of the reasons why it is so hard

و یکی از دلایل سخت بودن این کار

is because the external ergonomics are terrible.

ابزارهای خارجی بشدت آسیب زننده هستند.

You've got these long instruments, and you're working off your centerline.

شما این ابزارهای دراز را دارید و باید که بروی یک خط مرکزی حرکت کنید.

And the instruments are essentially working backwards.

و این ابزارها به صورت اساسی عقب افتاده هستند.

So what you need to do, to take the capability of your hand,

لذا چیزی که شما نیاز دارد، این است که از امکانات دست خودتان بهره بگیرید.

and put it on the other side of that small incision,

و آن را در آن سمت برش کوچک قرار دهید،

is you need to put a wrist on that instrument.

شما نیاز خواهید داشت که مچ خود را بر روی ابزار بگذارید.

And so -- I get to talk about robots --

و همینطور، من باید که در باره ربات با شما صحبت کنم.

the da Vinci robot

ربات داوینچی،

put just that wrist on the other side of that incision.

تنها مچ را در آن سوی برش و داخل بدن قرار می دهد.

And so here you're seeing the operation of this wrist.

و اینجا شما اولین جراحی را با این مچ ربات می بینید.

And now, in contrast to the laparoscopy,

و اکنون در مقایسه جراحی لاپاروسکپی،

you can precisely place the needle in your instruments,

شما می توانید دقیقا سوزن را در روی ابزار یا ربات خود جا دهید،

and you can pass it all the way through

و می توانید سوزن را به داخل بدن منتقل کنید

and follow it in a trajectory.

و خط سیر را دنبال کنید.

And the reason why this becomes so much easier

و دلیل اینکه اینقدر این کار ساده تر شده این است که

is -- you can see on the bottom --

شما می توانید درقسمت پایینی تصویر ببییند که

the hands are making the motions,

دست در حال ایجاد تغییر و جنبش است،

and the instruments are following those motions exactly.

و ربات و ابزار دقیقا حرکت و جنبش دست را پیگیری و شبیه سازی می کند .

Now, what you put between those instruments and those hands,

و اکنون هر جه شما بین این ابزار و دست قرار دهید،

is a large, fairly complicated robot.

این یک ربات بزرگ و پیچیده است.

The surgeon is sitting at a console,

جراح پشت کنسول یا میز فرمان می نشیند،

and controlling the robot with these controllers.

و ربات را با کنترلر های که می بینید، کنترل می کند .

And the robot is moving these instruments around,

و ربات این ابزارها را جابه جا می کند،

and powering them, down inside the body.

و به آنها در داخل بدن قدرت می دهد.

You have a 3D camera, so you get a 3D view.

شما یک دوربین سه بعدی دارید و در نتیجه یک تصویر سه بعدی می بیند.

And since this was introduced in 1999,

و از زمانی که این از سال 1999 معرفی شده است،

a lot of these robots have been out

تغداد زیادی از این ربات به فروش رسیده است

and being used for surgical procedures like a prostatectomy,

و در روند جراحی هایی مانند برداشت پروستات ، مورد استفاده قرار گرفته است.

which is a prostate deep in the pelvis,

که می بینید پروستات در عمق لگن خاصره قرار دارد،

and it requires fine dissection

و نیازمند یک تشریح و برش بسیار خوب است تا

and delicate manipulation

به دقت استخوان ها جا به جا شود

to be able to get a good surgical outcome.

تا یک نتیجه خوب جراحی داشته باشیم.

You can also sew bypass vessels directly onto a beating heart

همینطور شما می توانید عمل جراحی بای پس را در قلبی که در حال تپش است ببینید،

without cracking the chest.

بدون اینکه بخواهیم قفسه سینه را بشکنیم.

This is all done in between the ribs.

تمام اینها بین استخوان های دنده انجام می شود.

And you can go inside the heart itself

و شما می توانید به داخل خود قلب بروید و

and repair the valves from the inside.

و دریچه ها را از همان داخل تعمیر کنید.

You've got these technologies -- thank you --

شما همه اینها را دارید، متشکرم

(Applause)

تشویق حضار

And so you might say, "Wow this is really cool!

و شاید شما بگویید : عالی است،

So, smartypants, why isn't all surgery being done this way?"

لذا، شاید یک آدم ناقلا بگوید چرا همه جراحی ها از این طریق انجام نمی شود؟

And there are some reasons, some good reasons.

و البته که چند دلیل وجود دارد، چند دلیل خوب،

And cost is one of them.

و هزینه یکی از اینها است،

I talked about the large, complicated robot.

من در باره یک ربات بزرگ و پیچیده صحبت می کنم،

With all its bells and whistles, one of those robots

با همه این زنگ ها و سوت ها، یکی از این ربات ها

will cost you about as much as a solid gold surgeon.

برای شما به اندازه یک جراح بسیار متبحر طلایی هزینه خواهد داشت.

More useful than a solid gold surgeon,

بسیار کاراتر از یک جراح طلایی ،

but, still, it's a fairly big capital investment.

و البته که هنوز یک سرمایه گذاری بسیار بزرگ است،

But once you've got it, your procedure costs do come down.

اما زمانی که شما آنرا داشته باشید، هزینه تولید آن کاهش می یابد،

But there are other barriers.

اما همچنان دلایل و موانع دیگری نیز وجود دارد،

So something like a prostatectomy --

لذا برای چیزی مانند برداشتن پروستات،

the prostate is small, and it's in one spot,

پروستات کوچک است و یک نقطه است،

and you can set your robot up very precisely

و شما می توانید که ربات خود را بسیار دقیق تنظیم کنید

to work in that one spot.

تا بر روس یک نقطه کار کند،

And so it's perfect for something like that.

و این برای کاری مانند این بسیار عالی است،

And in fact if you, or anyone you know,

در حقیقت اگر شما و یا هر کسی که شما می شناسید،

had their prostate taken out in the last couple of years,

پروستات خود را در این چند سال گذشته برداشته باشد،

chances are it was done with one of these systems.

احتملا این کار با یکی از این ربات ها انجام شده است،

But if you need to reach more places than just one,

اما اگر شما بخواهید به چند محل دیگر دسترسی داشته باشید،

you need to move the robot.

نیاز دارید که این ربات را نیز جا به جا کنید،

And you need to put some new incisions in there.

و نیاز خواهید داشت که چند برش دیگر نیز در اینجا به وجود بیاورید،

And you need to re-set it up.

و نیاز دارید که مجددا آنرا تنظیم کنید.

And then you need to add some more ports, and more.

و نیاز خواهید داشت که چند خروجی دیگر بر آن بیافزایید،

And the problem is it gets time-consuming, and cumbersome.

و مشکل اینجاست که زمان زیادی برای این کار صرف خواهد شد و این سیستم کند است.

And for that reason there are many surgeries

و به این دلیل بسیاری از جراحان از

that just aren't being done with the da Vinci.

این ربات داوینچی استفاده نمی کنند.

So we had to ask the question, "Well how do we fix that?"

لذا ما نیاز داریم که یک سوال بپرسیم: چگونه این مشکل را حل کنیم ؟

What if we could change it so that we didn't have to re-set up

چه می شد اگر ما می توانستیم تغییرات را به وجود بیاوریم ، اما نیازی به تنظیم مجدد نداشتیم

each time we wanted to move somewhere different?

هر بار که می خواستیم به جای دیگری برویم ؟

What if we could bring all the instruments

چه می شد اگر می توانستیم همه این ابزارها را

in together in one place?

در یک جا جمع کنیم ؟

How would that change the capabilities of the surgeon?

چه مقدار این امکان فوق، توانایی ما را برای جراجی تغییر می داد ؟

And how would that change the experience for the patient?

و چه مقدار این عمل یاد شده تجربیات بیماران را تغییر می داد ؟

Now, to do that,

لذا، الان برای انجام عمل فوق،

we need to be able to bring a camera

ما نیاز داریم که دوربین را و

and instruments in together through one small tube,

ابزارها را از داخل یک لوله کوچک به داخل بدن ببریم،

like that tube you saw in the laparoscopy video.

مانند این لوله ای که شما در عمل لاپاروسکپی دیدید،

Or, not so coincidentally, like a tube like this.

اما نه خیلی شبیه این لوله ،

So what's going to come out of that tube

خوب پس چه چیزی خروجی این لوله خواهد بود؟

is the debut of this new technology,

در اولین نمایش این تکنولوژی جدید،

this new robot that is going to be able to reach anywhere.

این ربات جدید قصد دارد که قادر باشد تا به همه جا دسترسی داشته باشد،

Ready? So here it comes.

حاضرید؟ ملاحظه کنید

This is the camera, and three instruments.

این دوربین و سه ابزار است.

And as you see it come out,

و همانطوری که می بینید، این دارد بیرون می آید،

in order to actually be able to do anything useful,

برای اینکه واقعا قادر باشد هر کار بدردبخوری انجام دهد.

it can't all stay clustered up like this.

این نمی تواند همینطور در یک خوشه کوچک مانند این باقی بماند،

It has to be able to come off of the centerline

این باید که قادر باشد که از خط مرکزی عبور کند

and then be able to work back toward that centerline.

و باز به همان خط مرکزی برگردد.

He's a cheeky little devil.

این یک شیطان کوچک و گستاخ است.

But what this lets you do

اما کاری که این به شما اجازه انجامش را می دهد

is gives you that all-important traction,

این است که به شما تمام انقباض های مهم را می دهد،

and counter-traction,

و تمام انقباظات متقابل را نیز می دهد،

so that you can dissect, so that you can sew,

لذا شما می توانید که تشریح و بررسی کنید آنچه را که می بییند،

so that you can do all the things that you need to do,

و در نتیجه شما می توانید همه کارهایی را که نیاز دارید ، انجام دهید،

all the surgical tasks.

تمام اعمال جراحی را.

But it's all coming in through one incision.

و همه اینها از طریق یک برش کوچک در بدن انجام می شود.

It's not so simple.

و این خیلی ساده نیست.

But it's worth it for the freedom that this gives us

ولی این ارزش آزادی را که به ما می دهد، دارد،

as we're going around.

و لذا ما می توانیم به جاهای مختلفی برویم.

For the patient, however,

و برای بیماران، به هر حال،

it's transparent. This is all they're going to see.

این یک شفافیت است و این همه چیزی است که آنها می توانند ببیند.

It's very exciting to think where we get to go with this.

این بسیار هیجان انگیز است که فکر کنیم به چه جاهایی می توانیم ما دسترسی داشته باشیم که برویم با این ابزار.

We get to write the script of the next revolution in surgery.

ما می توانیم داستان و سناریو انقلاب جراحی آینده را اکنون بنویسیم.

As we take these capabilities, and we get to go to the next places,

از زمانی که ما این توانایی ها را داشته باشیم و و بتوانیم به محل های جدید برویم،

we get to decide what our new surgeries are going to be.

باید که تصمیم بگیریم که اعمال جراحی جدید ما چه خواهد بود.

And I think to really get the rest of the way

و من فکر می کنم که واقعا ما به بقیه راه این

in that revolution,

انقلاب رسیده ایم،

we need to not just take our hands in in new ways,

ما نه تنها نیاز داریم که دستمان را از این راه جدید بکار بریم،

we also need to take our eyes in in new ways.

بلکه ما نیاز خواهیم داشت که چشمانمان را بر روی این راه جدید بگشاییم.

We need to see beyond the surface.

ما نیاز داریم که عمق این سطح و پوسته را نیز ببینم،

We need to be able to guide what we're cutting

ما نیاز داریم که بدانیم که دقیقا کجا را می خواهیم ببریم

in a much better way.

از روش بسیار بهتر.

This is a cancer surgery.

این یک عمل جراحی سرطان است،

One of the problems with this,

یکی از مشکلات با این عمل،

even for surgeons who've been looking at this a lot,

حتی برای جراحانی که بارها این عمل را انجام داده اند،

is you can't see the cancer,

این است که شما نمی توانید غده سرطانی را ببیند،

especially when it's hidden below the surface.

خصوصا زمانی که پشت پوسته پنهان شده است.

And so what we're starting to do

لذا آنجا که قصد آغازش را داریم،

is we're starting to inject specially designed markers

این است که قصد داریم علامتگذارهایی را به بدن تزریق کنیم

into the bloodstream that will target the cancer.

که فقط خود غده سرطانی را هدف قرار می دهد،

It will go, bind to the cancer.

این به مرکز سرطان خواهد رفت

And we can make those markers glow.

و ما می توانیم این علامتگذارها را نوردهی کنیم.

And we can take special cameras,

و می توانیم که دوربین های مخصوص را برداریم

and we can look at it.

و به این غده ها نگاه کنیم.

Now we know where we need to cut,

و اکنون ما می دانیم که کجا را باید ببریم

even when it's below the surface.

حتی اگر آن بخش زیر پوست باشد.

We can take these markers and we can inject them in a tumor site.

ما می توانیم این علامتگذار ها را برداریم و به خود تومور تزریق کنیم،

And we can follow where they flow out from that tumor site,

و ببینم که این علامتگذارها به از تومور به کجا تراوش می کند.

so we can see the first places where that cancer might travel.

و لذا می توانیم ببینم که اولین محلی که غده ممکن است نفوذ کند ، کجا است.

We can inject these dyes into the bloodstream,

می توانیم این مواد رنگی را به رگ های گردش خون تزریق کنیم ،

so that when we do a new vessel

و وقتی آنها را در یک رگ جدید می بینم،

and we bypass a blockage on the heart,

و وقتی عمل بایپس یک مسیر تنگ را انجام داده ایم،

we can see if we actually made the connection,

می توانیم ببینم که آیا واقعا ارتباط را به وجود آورده ایم؟

before we close that patient back up again --

قبل از اینکه بخواهیم عمل را به اتمام برسانیم.

something that we haven't been able to do

چیزهایی که قبلا قادر به انجام آن نبودیم،

without radiation before.

بدون رادیوگرافی،

We can light up tumors

ما می توانیم تومور ها را روشن کنیم،

like this kidney tumor,

مانند تومور کلیه،

so that you can exactly see where the boundary is

و لذا می توانیم دقیقا ببینم که مرز بین

between the kidney tumor and the kidney you want to leave behind,

تومور کلیه و کلیه ای که می خواهیم باقی بماند ، کجاست.

or the liver tumor and the liver you want to leave behind.

و یا در تومور کبد، و وقتی که می خواهید بخشی از کبد باقی بماند.

And we don't even need to confine ourselves

ما حتی نیازی نداریم که خودمان را محدود کنیم

to this macro vision.

برای دیدن این بینایی بسیار بزرگ.

We have flexible microscopic probes

ما تعداد ی پرواب یا کاوشگر میکروسکپی قابل انعطاف داریم

that we can bring down into the body.

که می توانیم وارد بدن کنیم

And we can look at cells directly.

و به سلول ها مستقیما نگاه کنیم.

I'm looking at nerves here. So these are nerves you see, down on the bottom,

من اینجا به عصب ها نگاه می کنم. در قسمت پایین

and the microscope probe that's being held by the robotic hand, up at the top.

و در قسمت بالا پرواب یا کاوشگر میکروسکپی ما است.

So this is all very prototypey at this point.

لذا این اولین الگو های از این دست است.

But you care about nerves, if you are a surgical patient.

شما نگران عصب ها خواهید بود ، اگر یک بیمار نیازمند عمل باشید،

Because they let you keep continence,

به دلیل اینکه به شما اجازه می دهند که همچنان ادامه بدهید،

bladder control, and sexual function after surgery,

کنترل مثانه و وظایف جنسی خود را بعد از جراحی در اختیار داشته باشید،

all of which is generally fairly important to the patient.

همه اینها به صورت کلی برای بیماران مهم است.

So, with the combination of these technologies

لذا با ترکیبی از این تکنولوژی ها،

we can reach it all, and we can see it all.

ما به همه اینها دسترسی داریم و می توانیم همه را ببینم.

We can heal the disease.

ما می توانیم بیماری ها را درمان کنیم

And we can leave the patient whole and intact

و بیماران را بدون آسیب باقی بگذاریم

and functional afterwards.

و به توانایی فعالیت های عادی بیماران آسیب نرسانیم.

Now, I've talked about the patient

و اکنون من در باره بیماران صحبت می کنم

as if the patient is, somehow, someone abstract

اگر بیماری به دلیلی از این سالن غایب است

outside this room.

و بیرون از سالن است

And that is not the case.

شامل و طرف سخن من نیست،

Many of you, all of you maybe,

بسیاری از شما یا شاید همه شما

will at some point, or have already, faced a diagnosis of cancer,

از نقطه نظری ، با بیماری سرطان سر و کار داشته اید و

or heart disease, or some organ dysfunction

یا با بیماری قلبی و یا نقص یک عضو،

that's going to buy you a date with a surgeon.

این برای شما یک قرار ملاقات با جراح به همراه می آورد

And when you get to that point --

و زمانی که شما به این نقطه رسیدید،

I mean, these maladies don't care

منظور من این است که این بیماری اصلا توجهی نمی کند که شما

how many books you've written,

چند کتاب نوشته اید یا

how many companies you've started,

چند شرکت را پایه گذاری کرده اید،

that Nobel Prize you have yet to win,

آیا جایزه نوبل برده اید،

how much time you planned to spend with your children.

و چه مدت توانسته اید با فرزندانتان بگذارنید،

These maladies come for us all.

این بیماری ها برای همه ما وجود دارد،

And the prospect I'm offering you, of an easier surgery ...

و آینده ای که من به شما پیشنهاد می کنم یک جراحی ساده تر است

is that going to make that diagnosis any less terrifying?

که بهبود را کمتر هولناک و ترسناک می کند.

I'm not sure I really even want it to.

من مطمئن نیستم که که آیا واقعا ما این را می خواهیم

Because facing your own mortality

به دلیل اینکه با توجه به عقاید شما

causes a re-evaluation of priorities,

ممکن است که در ارزیابی خود برای اولویت ها تجدید نظر کنید،

and a realignment of what your goals are in life, unlike anything else.

و تجدید نظر کنید در اینکه اهداف شما در زندگی چیست،

And I would never want to deprive you of that epiphany.

و من هرگز شما را از تجلی و بازگشت عیسی مسیح سرخورده نمی کنم.

What I want instead,

اما چیزی که من بر آن پافشاری می کنم،

is for you to be whole, intact,

این است که شما کاملا سالم و بدون آسیب

and functional enough to go out and save the world,

و با همه قابلیت هایتان باقی بمانید تا دنیا را نجات دهید،

after you've decided you need to do it.

بعد از اینکه تصمیم گرفتید که آیا می خواهید جراحی کنید یا نه .

And that is my vision for your future.

و این نگاه و نقطه نظر من به آینده است.

Thank you.

سپاسگذارم.

(Applause)

(تشویق حضار)