Hackers: the internet's immune system | Keren Elazari

کارِن الازاری: هکرها: سیستم ایمنی اینترنت

Translator: Roozbeh Fakhr Reviewer: Leila Ataei

Four years ago,

چهار سال پیش،

a security researcher,

یک محققِ امنیتی،

or, as most people would call it, a hacker,

یا... به قول بیشتر مردم، یک هَکِر،

found a way to literally

راهی پیدا کردتا در معنای لغوی کلمه

make ATMs throw money at him.

دستگاه های خودپرداز براش پول ببارند.

His name was Barnaby Jack,

اسمش "بارنابی جک" بود.

and this technique was later called "jackpotting"

و بعدها به افتخارش، این تکنیک "جک پات"

in his honor.

نامیده شد.

I'm here today because I think

من امروز اینجام چون فکر می کنم

we actually need hackers.

ما در واقع به هکرها نیاز داریم.

Barnaby Jack

"بارنابی جک"

could have easily turned

می تونست به لطف دانشی که داشت

into a career criminal or James Bond villain

به راحتی به مجرمی حرفه ای یا جیمز باند تبه کار

with his knowledge,

تبدیل بشه.

but he chose to show the world

اما به جاش تصمیم گرفت تحقیقاتش رو

his research instead.

به جهان نشون بده.

He believed that sometimes

وی بر این عقیده بود که برخی اوقات

you have to demo a threat

برای جرقۀ یک راهکار،

to spark a solution.

باید یه چشمه ش رو نشون بدی.

And I feel the same way.

و من هم همین احساس رو دارم.

That's why I'm here today.

برای همین امروز اینجام.

We are often terrified and fascinated

ما عموماً مجذوب و وحشت زده ایم

by the power hackers now have.

از قدرتی که هکرها امروزه دارند.

They scare us.

اونا ما رو می ترسونند.

But the choices they make

اما انتخاب هایی که می کنند،

have dramatic outcomes

نتایجِ چشم گیری داره

that influence us all.

که روی همۀ ما تاثیر می گذاره.

So I am here today because I think we need hackers,

بنابراین من امروز اینجام، چون فکر می کنم ما به هکرها نیاز داریم.

and in fact, they just might be

و در حقیقت، شاید اونها

the immune system for the information age.

سیستم ایمنیِ عصر اطلاعات باشند.

Sometimes they make us sick,

بعضی وقت ها کلافه مون می کنند،

but they also find those hidden threats

اما تهدیدهای پنهانِ دنیامون رو هم

in our world,

پیدا می کنند،

and they make us fix it.

و باعث می شن برطرف شون کنیم.

I knew that I might get hacked

می دونستم که به خاطر این سخن رانی،

for giving this talk,

شاید هک بشم.

so let me save you the effort.

پس بگذارید زحمتتون رو کم کنم.

In true TED fashion,

کاملاً به سبک و سیاق TED"

here is my most embarrassing picture.

این شرم آورترین عکسِ منه.

But it would be difficult for you to find me in it,

اما احتمالاً سخته من رو توش پیدا کنید.

because I'm the one who looks like a boy

چون من همونم که شبیهِ پسرهاست

standing to the side.

اون که کنار ایستاده.

I was such a nerd back then

اون وقت ها خیلی خرخون بودم

that even the boys on the Dungeons and Dragons team

که حتا پسرهای گروه "سیاه چال و اژدها" هم

wouldn't let me join.

بازیم نمی دادند.

This is who I was,

من اینطوری بودم.

but this is who I wanted to be:

اما این کسی iست که دلم می خواست باشم:

Angelina Jolie.

"آنجلینا جولی".

She portrayed Acid Burn

در نقش "اسید بِرن"،

in the '95 film "Hackers."

در فیلم "هکرها" (سال ۱۹۹۵).

She was pretty and she could rollerblade,

خوشگل بود و اسکیت باری می کرد،

but being a hacker, that made her powerful.

اما هکر بودن، قدرت مندش می کرد.

And I wanted to be just like her,

و من هم دلم می خواست مثل اون باشم.

so I started spending a lot of time

برای همین شروع کردم به وقت گذرانی

on hacker chat rooms and online forums.

در انجمن های آنلاین و اتاق های گفتگوی هکرها.

I remember one late night

یادم می آد یک شب دیروقت،

I found a bit of PHP code.

چند خط کدِ پی.اچ.پی پیدا کردم،

I didn't really know what it did,

که واقعاً نمی دونستم چه کار می کنند،

but I copy-pasted it

فقط کپی شون کردم

and used it anyway

و همون طور استفاده کردم

to get into a password-protected site

تا به یک سایت حفاظت شده

like that.

مثل این وارد شم.

Open Sesame.

ساسامی باز شو!

It was a simple trick,

یک ترفند ساده بود،

and I was just a script kiddie back then,

و من اون موقع فقط کپی می کردم.

but to me, that trick,

اما اون ترفند برای من،

it felt like this,

همچین احساسی ایجاد کرد.

like I had discovered limitless potential

انگار یک پتانسیل بی نهایت

at my fingertips.

در کنترل من بود.

This is the rush of power that hackers feel.

این غلیان احساسی هست که هکرها دارند.

It's geeks just like me

احساسی که مثل من

discovering they have access to superpower,

کشف می کنند به قدرت های فرازمینی دسترسی دارند،

one that requires the skill and tenacity

که مستلزم مهارت و دشواری

of their intellect,

فراست اونهاست.

but thankfully no radioactive spiders.

اما خوشبختانه، عنکبوتِ رادیواکتیوی در کار نیست.

But with great power

اما با قدرتِ زیاد

comes great responsibility,

مسئولیت زیاد همراهه.

and you all like to think that if we had such powers,

و همۀ شما دوست دارید فکر کنید اگر این قدرت رو داشتید،

we would only use them for good.

در راستای اهداف خوب ازش استفاده می کردید.

But what if you could read your ex's emails,

حالا اگه می تونستید ایمیل های همسر قبلی تون رو بخونید چی؟

or add a couple zeros to your bank account.

یا چند تا صفر به حساب بانکی تون اضافه کنید؟

What would you do then?

اون وقت چه کار می کردید؟

Indeed, many hackers do not resist

در واقع بسیاری از هکرهای در مقابل این تمایلات

those temptations,

مقاومت نمی کنند.

and so they are responsible in one way or another

و بنابراین به طریقی مسئولند

to billions of dollars lost each year

در قبال میلیاردها دلاری که هر ساله گم می شن

to fraud, malware or plain old identity theft,

به عنوان تقلب، بدافزار یا سرقت سادۀ هویت جعلی قدیمی،

which is a serious issue.

که مسئلۀ مهمی هست.

But there are other hackers,

در مقابل، هکرهای دیگر هم هستند،

hackers who just like to break things,

اون هایی که دلشون می خواد قفلها رو بشکنند،

and it is precisely those hackers

و دقیقاً همین دسته هستند که

that can find the weaker elements in our world

نقاط ضعف دنیاهامون رو پیدا می کنند

and make us fix it.

و باعث می شن درست شون کنیم.

This is what happened last year

این اتفاق پارسال افتاد:

when another security researcher

وقتی که یک محقق امنیتیِ دیگه

called Kyle Lovett

به نام "کایل لاوِت"

discovered a gaping hole

یک سوراخ امنیتی در طراحی

in the design of certain wireless routers

روترهای بی-سیمِ خاصی کشف کرد،

like you might have in your home or office.

که شاید شما تو خونه یا دفترتون دارید.

He learned that anyone could remotely connect

او متوجه شد که هرکسی می تونه از اینترنت

to these devices over the Internet

و از راه دور به این دستگاه ها متصل شه

and download documents from hard drives

و از درایوهای متصل به روترها

attached to those routers,

اطلاعات دانلود کنه،

no password needed.

بدون داشتن کلمۀ رمز.

He reported it to the company, of course,

البته او به شرکت سازنده گزارش داد،

but they ignored his report.

و اون ها اهمیتی ندادند!

Perhaps they thought universal access

شاید فکر می کردند دسترسی جهانی،

was a feature, not a bug,

یک ویژگی محسوب میشه، نه اشکال!

until two months ago

تا بالاخره ۲ ماه پیش

when a group of hackers used it

گروهی از هکرها ازش استفاده کردند

to get into people's files.

برای دسترسی به فایل های مردم.

But they didn't steal anything.

اما چیزی ندزدیدند.

They left a note:

فقط یک یادداشت گذاشتند:

Your router and your documents

روتر و اطلاعات شما

can be accessed by anyone in the world.

در دسترس عموم دنیاست.

Here's what you should do to fix it.

این کاریست که باید برای حل مشکل انجام دهید.

We hope we helped.

امیدواریم کمکی کرده باشم.

By getting into people's files like that,

با این روش ورود به اطلاعات مردم،

yeah, they broke the law,

آره، اونها قانون شکنی کردند،

but they also forced that company

اما اون شرکت رو هم ملزم به

to fix their product.

رفع اشکال محصولاتش کردند.

Making vulnerabilities known to the public

به آشکارسازیِ آسیب پذیری برای عموم

is a practice called full disclosure

در اصطلاح هکرها

in the hacker community,

افشای کامل گفته می شه.

and it is controversial,

و خیلی جنجال برانگیزه.

but it does make me think of how hackers

اما منو به فکر وا می داره

have an evolving effect on technologies we use

که هکرها هر روز چه تاثیر مداومی روی فناوری های

every day.

روزمره دارند.

This is what Khalil did.

این کاری بود که خلیل کرد.

Khalil is a Palestinian hacker from the West Bank,

خلیل یک هکر فلسطینی و کارمند از کرانه باختری هست

and he found a serious privacy flaw on Facebook

و یک شکاف امنتیتی جدی در فیسبوک پیدا کرد

which he attempted to report

و تصمیم گرفت به قسمت اعلان اشکالات

through the company's bug bounty program.

گزارش بده.

These are usually great arrangements for companies

این معمولاً راهکار خوبی هست که شرکت ها

to reward hackers disclosing vulnerabilities

برای تشویق هکرها در راستای افشای آسیب های کدهاشون

they find in their code.

ار اون استفاده می کنند.

Unfortunately, due to some miscommunications,

متاسفانه، به دلیل پاره ای از مشکلات ارتباطی،

his report was not acknowledged.

گزارش اون تایید نشد.

Frustrated with the exchange,

کلافه از این تبادلات،

he took to use his own discovery

از یافته هاش برای ارسال پُست

to post on Mark Zuckerberg's wall.

روی دیوار زاکربرگ استفاده کرد.

This got their attention, all right,

طبعاً این توجه شون رو جلب کرد،

and they fixed the bug,

و مشکل رو برطرف کردند،

but because he hadn't reported it properly,

اما چون او گزارش درستی نداده بود،

he was denied the bounty usually paid out

از جایزه ای که معمولاً به این کشفیات تعلق می گیره

for such discoveries.

بی نصیب موند.

Thankfully for Khalil,

خوشبختانه برای خلیل،

a group of hackers were watching out for him.

گروهی از هکرها به فکرش بودند.

In fact, they raised more than 13,000 dollars

در واقع، بیش از ۱۳٫۰۰۰ دلار برایش جمع کردند.

to reward him for this discovery,

به عنوان پاداشی برای کشفش.

raising a vital discussion in the technology industry

بحث حیاتی در صنعت فناوری شکل گرفت،

about how we come up with incentives

که چطور انگیزه ای برای هکرها فراهم کنیم

for hackers to do the right thing.

که کارِ درست رو انجام بدن.

But I think there's a greater story here still.

اما به نظر من داستان بهتری هم وجود داره.

Even companies founded by hackers,

حتا شرکت هایی که توسط هکرها تاسیس شده

like Facebook was,

مثل فیس بوک،

still have a complicated relationship

هنوز وقتی صحبت از هکرها می شه

when it comes to hackers.

روابط پیچیده ای دارند.

And so for more conservative organizations,

و بنابراین برای شرکت های محافظه کارتر،

it is going to take time and adapting

سازگارپذیری و زمان لازمه

in order to embrace hacker culture

تا فرهنگ هک رو بپذیرند،

and the creative chaos that it brings with it.

و آشفتگی خلاقانه ی همراهش رو.

But I think it's worth the effort,

اما من فکر می کنم ارزش اش رو داره،

because the alternative,

چون راه جایگزین،

to blindly fight all hackers,

نبرد کورکورانه با هکرهاست،

is to go against the power you cannot control

نبردی علیه قدرتی غیر قابل کنترل

at the cost of stifling innovation

به قیمت خفقان نوآوری

and regulating knowledge.

و محدودیت دانش.

These are things that will come back and bite you.

اینها چیزهایی هستند که برمی گردند و گاز می گیرند.

It is even more true

این بحث درست تر هم هست

if we go after hackers

اگر به دنبال هکرهایی برویم

that are willing to risk their own freedom

که آزادیِ خودشان را

for ideals like the freedom of the web,

وقفِ ایده آل هایی مانند آزادیِ وب می کنند.

especially in times like this, like today even,

مخصوصاً در این دوره، حتا همین امروز،

as governments and corporates

که دولت ها و سازمان ها

fight to control the Internet.

برای کنترل اینترنت می جنگند.

I find it astounding

به نظرم گیج کننده است

that someone from the shadowy corners of cyberspace

که کسی از یک گوشۀ تاریک فضای مجازی

can become its voice of opposition,

می تونه صدای اعتراضش بشه،

its last line of defense even,

حتا واژۀ آخر دفاعش،

perhaps someone like Anonymous,

شاید کسی مثل ناشناس،

the leading brand of global hacktivism.

برند پیشروی جنبش جهانیِ هک.

This universal hacker movement

امروزه جنبش جهانی هکرها

needs no introduction today,

نیازی به معرفیِ هکرها ندارد.

but six years ago

اما شش سال قبل

they were not much more than an Internet subculture

فرهنگ آنچنانی برای اینترنت نبود

dedicated to sharing silly pictures of funny cats

که آن هم صرف به اشتراک گذاشتن عکس های بامزۀ گربه ها

and Internet trolling campaigns.

و گشت و گذار در نت می شد.

Their moment of transformation was in early 2008

تغییر از اوایل ۲۰۰۸ شروع شد.

when the Church of Scientology

هنگامی که کلیسای ساینتولوژی

attempted to remove certain leaked videos

سعی بر حذف تعدادی ویدیوی نشت کرده

from appearing on certain websites.

از برخی سایتها کرد.

This is when Anonymous was forged

در این زمان بود که گروه Anonymous (گمنامها)

out of the seemingly random collection

از مجموعه ای ظاهراً تصادفی

of Internet dwellers.

از ساکنین اینترنت شکل گرفت.

It turns out,

متوجه شدند،

the Internet doesn't like it

اینترنت دوست ندارد

when you try to remove things from it,

چیزهایی از آن را حذف کنند.

and it will react with cyberattacks

و با حمله های سایبری عکس العمل نشان خواهد داد،

and elaborate pranks

و شوخی های استادانه،

and with a series of organized protests

و یا یک سری اعتراض های هماهنگ

all around the world,

از همۀ دنیا.

from my hometown of Tel Aviv

از شهر من، تل آویو،

to Adelaide, Australia.

تا آدلاید در استرالیا.

This proved that Anonymous and this idea

ثابت شد که گروهAnonymous و این ایده،

can rally the masses from the keyboards

می توانند توده ها را از صفحه کلیدها

to the streets,

به خیابان ها بکشند،

and it laid the foundations

و پایه هایی بنا شد

for dozens of future operations

برای دهها اتفاق آینده

against perceived injustices

در اعتراض به علیه بی عدالتیها

to their online and offline world.

در دنیای آنلاین یا آفلاین.

Since then, they've gone after many targets.

از آن پس، آنها به دنبال اهداف زیادی رفتند.

They've uncovered corruption, abuse.

به افشای فساد و سوء استفاده پرداختند.

They've hacked popes and politicians,

پاپ ها و سیاستمداران را هک کردند،

and I think their effect is larger

و فکر می کنم تاثیرشان بزرگ تر است از

than simple denial of service attacks

حملۀ سادۀ قابل اغماض به سرویس هایی است

that take down websites

که سایت ها رو از کار می اندازند،

or even leak sensitive documents.

یا حتی اسناد حساس رو منتشر می کنند.

I think that, like Robin Hood,

به نظرم آنها مثل رابین هود،

they are in the business of redistribution,

در کار توزیع مجددند.

but what they are after isn't your money.

اما چیزی که به دنبال آن هستند، پول شما نیست.

It's not your documents. It's your attention.

اسناد شما نیست. توجه شماست!

They grab the spotlight for causes they support,

توجه شما به دلایلی که حمایت می کنند،

forcing us to take note,

مجبورمان می کنند توجه کنیم،

acting as a global magnifying glass

به عنوان ذره بینی جهانی عمل کنیم

for issues that we are not as aware of

برای چیزهایی که به درستی نمی دانیم

but perhaps we should be.

اما شاید لازم است بدانیم.

They have been called many names

انگ های مختلفی بهشان زدند

from criminals to terrorists,

از مجرم گرفته تا تروریست،

and I cannot justify their illegal means,

و من نمی توانم معانیِ غیرقانونی شان را توجیه کنم،

but the ideas they fight for

اما ایده هایی که برای شان می جنگند،

are ones that matter to us all.

همان هایی ست که برای همۀ ما مهم اند.

The reality is,

واقعیت این است که

hackers can do a lot more than break things.

هکرها کارهایی خیلی بیشتر از شکستن چیزها انجام می دهند.

They can bring people together.

می توانند مردم را دور هم جمع کنند.

And if the Internet doesn't like it

و اگه اینترنت خرسند نباشه،

when you try to remove things from it,

از این که چیزی رو ازش حذف کنند،

just watch what happens

عواقبش را ببینید

when you try to shut the Internet down.

وقتی سعی کردید اینترنت رو از کار بندازید.

This took place in Egypt in January 2011,

این اتفاق در ژانویه ۲۰۱۱ در مصر افتاد

and as President Hosni Mubarak

هنگامی که رئیس جمهور حسنی مبارک

attempted a desperate move

در یک تلاش بزرگ سعی کرد

to quash the rising revolution on the streets of Cairo,

انقلابِ در حال بزرگ شدن در خیابان های قاهره را سرکوب کند.

he sent his personal troops

وی شبانه گارد شخصی اش را

down to Egypt's Internet service providers

به شرکت های ارائه دهندۀ اینترنت مصر فرستاد

and had them physically kill the switch

و مجبورشان کرد سوییچ های ارتباط کشور با دنیا را

on the country's connection to the world overnight.

به صورت فیزیکی نابود کنند.

For a government to do a thing like that

انجام چنین کاری از سوی یک دولت،

was unprecedented,

بی سابقه بود.

and for hackers, it made it personal.

و برای هکرها، موضوع شخصی شد.

Hackers like the Telecomix group

هکرهایی مانند گروه تِله کامیکس

were already active on the ground,

به صورت علنی فعالیت می کردند،

helping Egyptians bypass censorship

به مصری ها کمک می کردند تا سانسور را دور بزنند

using clever workarounds like Morse code

با راهکارهای هوشمندانه ای مانند مورس

and ham radio.

و رادیو آماتوری.

It was high season for low tech,

بازار داغِ فناوریِ قدیمی!

which the government couldn't block,

که دولت نمی توانست آن را مسدود کند.

but when the Net went completely down,

اما هنگامی که شبکه کاملاً قطع شد،

Telecomix brought in the big guns.

تله کامیکس، اسلحه های بزرگ بیرون کشید.

They found European service providers

ارائه دهندگان اینترنت اروپایی را پیدا کردند

that still had 20-year-old

که هنوز زیرساخت ۲۰ سالۀ

analog dial-up access infrastructure.

دسترسی آنالوگِ دایال-آپ داشتند.

They opened up 300 of those lines

آنها حدود ۳۰۰ خط را برای استفادۀ مصری ها

for Egyptians to use,

باز کردند،

serving slow but sweet Internet connection

که به مصری ها، سرعت پایین ولی شیرین اینترنت

for Egyptians.

ارائه می داد.

This worked.

و موثر افتاد.

It worked so well, in fact,

در حقیقت خیلی هم موثر بود،

one guy even used it to download an episode

حتا یک نفر از آن برای دانلود یه قسمت از

of "How I Met Your Mother."

سریال "چطور با مادرت آشنا شدم" استفاده کرد.

But while Egypt's future is still uncertain,

اما آیندۀ مصر هم چنان متزلزل است،

when the same thing happened in Syria

وقتی همان اتفاق در سوریه می افتد

just one year later,

تنها یک سال بعد،

Telecomix were prepared with those Internet lines,

تله کامیکس به همان خطوط اینترنت مجهز بود

and Anonymous,

و به طور ناشناس،

they were perhaps the first international group

شاید اولین گروه بین المللی بودند

to officially denounce the actions

که رسماً رفتار ارتش سوریه را

of the Syrian military

تقبیح کردند

by defacing their website.

با دستکاریِ سایت شان.

But with this sort of power,

اما با این نوع قدرت،

it really depends on where you stand,

وابسته اید به مکانی که در آن هستید.

because one man's hero

چون قهرمان یک نفر،

can be another's villain,

می تواند تبه کار نفر دیگر باشد.

and so the Syrian Electronic Army

بنابراین ارتش الکترونیک سوریه

is a pro-Assad group of hackers

گروهی از هکرهای اسدی ست

who support his contentious regime.

که رژیم ستیزه جویش را حمایت می کنند.

They've taken down multiple high-profile targets

آنها اهداف بزرگی را ساقط کردند

in the past few years,

در چند سال اخیر،

including the Associated Press's Twitter account,

شامل حساب توئیتر آسوشیتد پرس،

in which they posted a message

و در آن پیامی گذاشتند

about an attack on the White House

در بارۀ حمله ای به کاخ سفید

injuring President Obama.

و مصدومیت رئیس جمهور اوباما.

This tweet was fake, of course,

این توئیت البته واقعی نبود،

but the resulting drop in the Dow Jones index

اما سقوط سهام در شاخص داو جونز

that day was most certainly not,

در همان روز چرا.

and a lot of people lost a lot of money.

و مردم زیادی مبالغ هنگفتی متضرر شدند.

This sort of thing is happening all over the world right now.

این قبیل اتفاقات امروزه در همه جای دنیا اتفاق می افتد.

In conflicts from the Crimean Peninsula

در درگیری های شبحه جزیرۀ کریمه

to Latin America,

یا آمریکای لاتین،

from Europe to the United States,

از اروپا تا ایالات متحده،

hackers are a force for social,

هکرها، نیروهایی برای استفادۀ اجتماعی،

political and military influence.

سیساسی و نظامی هستند.

As individuals or in groups,

به شکل فردی یا گروهی،

volunteers or military conflicts,

داوطلبانه یا در گروهی نظامی،

there are hackers everywhere.

هکرها همه جا هستند.

They come from all walks of life,

از هر طبقه ای هستند،

ethnicities, ideologies and genders, I might add.

می توانم اقوام، ایدئولوژی ها و جنسیت را نام ببرم.

They are now shaping the world's stage.

آنها اکنون جایگاه جهانی را شکل می دهند.

Hackers represent an exceptional force for change

هکرها نمایندۀ قدرتِ استثناییِ تغییر

in the 21st century.

در قرن ۲۱ اند.

This is because access to information

به این خاطر که دسترسی به اطلاعات

is a critical currency of power,

ارز مهمِ قدرت است

one which governments would like to control,

چیزی که دولت می خواهد در کنترل داشته باشد،

a thing they attempt to do by setting up

چیزی که مثلاً به این روش انجامش می دهند:

all-you-can-eat surveillance programs,

پکیج های آل-این-وان اما تحت کنترل!

a thing they need hackers for, by the way.

چیزی که به خاطرش به هکرها نیاز دارند.

And so the establishment has long had

این شکل گیری زمان زیادی مثل رابطۀ عشق و نفرت بود

a love-hate relationship when it comes to hackers,

زمانی که صحبت از هکرها می شد.

because the same people who demonize hacking

چون کسانی که هک را تقبیح می کردند،

also utilize it at large.

به صورت گسترده ای از آن استفاده می کردند.

Two years ago,

دو سال پیش،

I saw General Keith Alexander.

ژنرال کیث الکساندر را دیدم.

He's the NSA director and U.S. cyber commander,

وی مدیر امنیت ملی و فرماندۀ سایبریِ آمریکاست.

but instead of his four star general uniform,

اما به جای یونیفورم چهار ستاره اش،

he was wearing jeans and a t-shirt.

تی شرت و جین به تن داشت.

This was at DEF CON,

همایش آمادگی دفاعی بود،

the world's largest hacker conference.

بزرگ ترین کنفرانس هکرهای جهان.

Perhaps like me, General Alexander

شاید ژنرال الکساندر هم آن روز مثل من،

didn't see 12,000 criminals that day in Vegas.

در وگاس ۱۲٫۰۰۰ مجرم ندید.

I think he saw untapped potential.

فکر می کنم پتانسیل بکر دید.

In fact, he was there to give a hiring pitch.

در حقیقت وی برای استخدام آنجا بود!

"In this room right here," he said,

او گفت: "امروز در این اتاق،

"is the talent our nation needs."

استعدادی ست که نسل ما بدان نیاز دارد".

Well, hackers in the back row replied,

و یک هکر از ردیف انتهایی پاسخ داد:

"Then stop arresting us."

"پس دستگیریِ ما را متوقف کنید".

(Applause)

(تشویق حضار)

Indeed, for years,

در حقیقت سال ها،

hackers have been on the wrong side of the fence,

هکرها سوی اشتباه نرده ها بودند.

but in light of what we know now,

به لطف آن چه امروز می دانیم،

who is more watchful of our online world?

چه کسی بیشتر از همه مراقب دنیای آنلاین ماست؟

The rules of the game are not that clear anymore,

قوانین بازی دیگر به آن سادگی ها نیستند،

but hackers are perhaps the only ones

اما هکرها شاید تنها کسانی هستند

still capable of challenging overreaching governments

که توانایی جدال با دُوَل تندرو را دارند

and data-hoarding corporates

و شرکت های محتکر اطلاعات

on their own playing field.

در زمین بازی خودشان.

To me, that represents hope.

برای من، این یعنی امید.

For the past three decades,

سه دهۀ گذشته،

hackers have done a lot of things,

هکرها کارهای زیادی کرده اند،

but they have also impacted civil liberties,

اما بر آزادی های مدنی،

innovation and Internet freedom,

نوآوری ها و آزادی اینترنت هم تاثیرگذار بودند.

so I think it's time we take a good look

فکر می کنم زمان آن رسیده با بینش مثبت

at how we choose to portray them,

آنها را تصویر کنیم.

because if we keep expecting them to be the bad guys,

چون اگر همیشه انتظار آدم بد بودن را از آنها داشته باشیم،

how can they be the heroes too?

چطور می توانند قهرمان هم بشوند؟

My years in the hacker world

تجربۀ سال هایی که در دنیای هکرها داشتم

have made me realize

both the problem and the beauty about hackers:

دو جنبۀ زشت و زیبای هکرها را

به من آموخت:

They just can't see something broken in the world

آنها نمی توانند چیز مشکل داری در جهان ببینند

and leave it be.

و از کنار آن رد شوند.

They are compelled

مجبورند

to either exploit it or try and change it,

یا از آن استفاده کنند، یا تغییرش دهند.

and so they find the vulnerable aspects

و بدین ترتیب جنبه های آسیب پزیرِ

in our rapidly changing world.

دنیای سریعاً متغیر ما را بیایند.

They make us, they force us to fix things

مجبورمان می کنند، چیزها را درست کنیم.

or demand something better,

یا چیز بهتری تقاضا کنیم.

and I think we need them

و به نظرم به آنها نیاز داریم

to do just that,

دقیقاً به همین منظور،

because after all, it is not information

چون در آخر، این اطلاعات نیست،

that wants to be free, it's us.

که می خواهد آزاد باشد، ما هستیم.

Thank you very much.

بسیار سپاسگذارم.

Thank you. (Applause)

سپاسگزارم. (تشویق حضار)

Hack the planet!

سیاره را هک کنید!