3 ways to build a happy marriage and avoid divorce | George Blair-West

Translator: hamed amiri Reviewer: sadegh zabihi

Almost 50 years ago,

تقریبا ۵۰ سال قبل،

psychiatrists Richard Rahe and Thomas Holmes developed an inventory

روانپزشکان ریچارد راهی و توماس هولمز لیستی از

of the most distressing human experiences that we could have.

اضطراب آورترین تجربیاتی که ما می‌توانیم داشته باشیم تهیه کردند.

Number one on the list? Death of a spouse.

شماره یک در لیست آنها چه بود؟ مرگ همسر.

Number two, divorce. Three, marital separation.

شماره دو: طلاق. سه: جدایی از شریک زندگی.

Now, generally, but not always,

همیشه صادق نیست، اما بطور کلی،

for those three to occur, we need what comes in number seven on the list,

برای اینکه این سه مورد را تجربه کنیم، مورد هفتم در لیست باید اتفاق افتاده باشد،

which is marriage.

یعنی ازدواج.

(Laughter)

(خنده)

Fourth on the list is imprisonment in an institution.

شماره چهار در لیست، حبس شدن در زندان است.

Now, some say number seven has been counted twice.

اکنون ممکن است بعضی از شما بگویید که شماره هفت دو بار به حساب آمده است.

(Laughter)

(خنده)

I don't believe that.

اما من اینچنین اعتقادی ندارم.

When the life stress inventory was built,

وقتی فهرست اضطراب آورترین‌ها تهیه می‌شد،

back then, a long-term relationship pretty much equated to a marriage.

روابط بلند مدت هم معادل با ازدواج در نظر گرفته شد.

Not so now.

اکنون این گونه نیست.

So for the purposes of this talk, I'm going to be including

با توجه به هدفی که در این گفتگو دنبال می‌کنیم من قصد دارم،

de facto relationships, common-law marriages

روابط کوتاه مدت؛ ازدواج‌های قانونی،

and same-sex marriages,

ازدواج دو هم‌جنس با یکدیگر،

or same-sex relationships soon hopefully to become marriages.

یا روابط دو هم‌جنس که محتمل است به ازدواج بینجامد را نیز بحساب بیاورم.

And I can say from my work with same-sex couples,

و من بر اساس تجربه کاری خود با زوج‌های هم‌جنس، می‌توانم اینگونه بگویم

the principles I'm about to talk about are no different.

که اصولی که قصد دارم در مورد آن صبحت کنم در مورد آنها هم صادق است.

They're the same across all relationships.

این اصول در مورد همه این روابط صدق می‌کند.

So in a modern society,

در یک جامعه مدرن،

we know that prevention is better than cure.

این را می‌دانیم که پیشگیری بهتر از درمان است.

We vaccinate against polio, diphtheria, tetanus, whooping cough, measles.

ما در برابر فلج اطفال، دیفتری، کزاز، سیاه‌سرفه و سرخک واکسیناسیون انجام می‌دهیم.

We have awareness campaigns for melanoma, stroke, diabetes --

ما برای ملانوم، سکته، دیابت کمپین‌های آگاه‌ سازی داریم.

all important campaigns.

که همه کمپین‌های مهمی هستند،

But none of those conditions come close

اما هیچ کدام از آنها به وضعیتی نرسیده‌اند

to affecting 45 percent of us.

که ۴۵ درصد از ما را آلوده کنند.

Forty-five percent: that's our current divorce rate.

۴۵ درصد: نرخ فعلی ما در طلاق است.

Why no prevention campaign for divorce?

چرا هیچ کمپینی برای پیشگیری از طلاق نداریم؟

Well, I think it's because our policymakers don't believe

من فکر می‌کنم به این دلیل باشد که سیاستمردان ما اعتقاد ندارند

that things like attraction and the way relationships are built

که چیزهایی مانند جذب کردن یکدیگر و روش ایجاد رابطه،

is changeable or educable.

قابل تغییر یا قابل آموزش باشند.

Why?

چرا؟

Well, our policymakers currently are Generation X.

خب؛ سیاستمداران فعلی ما نسل X هستند.

They're in their 30s to 50s.

آنها بین ۳۰ تا ۵۰ ساله هستند.

And when I'm talking to these guys about these issues,

وقتی من در مورد این موضوعات با آنها صبحت می‌کنم،

I see their eyes glaze over,

بی رغبتی را در چشمهای آنها می‌بینم،

and I can see them thinking,

و می‌توانم صدای درونشان را بشنوم که می‌گویند:

"Doesn't this crazy psychiatrist get it?

«آیا این روانپزشک دیوانه این را نمی‌فهمد؟

You can't control the way in which people attract other people

که ما نمی‌توانیم روشی که افراد یکدیگر را جذب می‌کنند‌

and build relationships."

یا روابطشان را ایجاد می‌کنند کنترل کنیم.»

Not so, our dear millennials.

اینگونه نیست نسل هزاره‌ای‌های عزیز.

This is the most information-connected, analytical and skeptical generation,

سیاستمداران ما از نسلی هستند که اطلاعات‌محورترین و بسیار تحلیل‌گرترین و دیر‌‌باورترین نسل است

making the most informed decisions of any generation before them.

و بیش از همه تصیمات آگاهانه‌تر می‌گیرد.

And when I talk to millennials, I get a very different reaction.

اما وقتی که من با نسل هزاره‌ای‌ها صحبت می‌کنم واکنش خیلی متفاوتی را می‌بینم.

They actually want to hear about this.

آنها واقعا می‌خواهند در مورد آن گفتگو کنند.

They want to know about how do we have relationships that last?

آنها می‌خواهند در مورد اینکه چگونه می‌توان روابط بلند مدتی داشت بیشتر بدانند.

So for those of you who want to embrace the post- "romantic destiny" era with me,

اجازه بدهید برای آنهایی از شما که می‌خواهند دوران عاشقانه‌ای را تجربه کنند،

let me talk about my three life hacks for preventing divorce.

در مورد سه راهکار برای پیشگیری از طلاق صحبت کنم.

Now, we can intervene to prevent divorce at two points:

ما می‌توانیم به پیشگیری از طلاق از دو منظر نگاه کنیم:

later, once the cracks begin to appear in an established relationship;

منظر اول: در رابطه ای که قبلا ایجاد شده اختلاف بوجود می‌آید،

or earlier, before we commit, before we have children.

و منظر دوم: قبل از اینکه به یکدیگر متعهد شویم و بچه‌ای داشته باشیم.

And that's where I'm going to take us now.

و ما الان می‌خواهیم از همین منظر در مورد آن صبحت کنیم.

So my first life hack:

و اما اولین راهکار،

millennials spend seven-plus hours on their devices a day.

نسل هزاره‌ها بیش از هفت ساعت در روز را با ابزارهایشان می‌گذرانند.

That's American data.

این آمار مربوط به آمریکا است.

And some say, probably not unreasonably,

و بعضی می‌گویند احتمالا این کار عاقلانه نیست.

this has probably affected their face-to-face relationships.

این موضوع احتمالا بر روابط چهره به چهره آنها تاثیر گذاشته است.

Indeed, and add to that the hookup culture,

و علاوه بر آن بر فرهنگ ارتباطی آنها نیز تاثیر داشته است،

ergo apps like Tinder,

برای نمونه اپلیکیشنی مثل تیندر.

and it's no great surprise that the 20-somethings that I work with

و چندان عجیب نیست که تعدادی از آنها که با من ارتباط دارند،

will often talk to me about how it is often easier for them

اغلب در این مورد به من می‌گویند که برای آنها

to have sex with somebody that they've met

داشتن سکس با کسی که ملاقات کرده اند آسان‌تر از

than have a meaningful conversation.

داشتن یک گفتگوی معنی‌دار است.

Now, some say this is a bad thing.

بعضی‌ها می‌گویند که این چیز بدی است.

I say this is a really good thing.

من می‌گویم که این واقعا چیز خوبی است.

It's a particularly good thing

داشتن سکس خارج از چارچوب ازدواج

to be having sex outside of the institution of marriage.

منحصرا چیز خوبی است.

Now, before you go out and get all moral on me,

قبل از اینکه بخواهید به من تذکر اخلاقی بدهید،

remember that Generation X, in the American Public Report,

به شما می‌گویم که طبق گزارش عمومی آمریکا در مورد نسل X

they found that 91 percent of women

۹۱ درصد از زنان

had had premarital sex by the age of 30.

تا ۳۰ سالی قبل از ازدواج سکس داشته‌اند.

Ninety-one percent.

نود و یک درصد.

It's a particularly good thing that these relationships are happening later.

این چیز خوبی است که این روابط دیرتر اتفاق می‌افتند.

See, boomers in the '60s --

در دهه شصت،

they were getting married at an average age for women of 20

زن ها بطور متوسط در سن ۲۰ سالگی و

and 23 for men.

مردان در سن ۲۳ سالگی ازدواج می‌کردند.

2015 in Australia?

در سال ۲۰۱۵ در استرالیا چطور؟

That is now 30 for women and 32 for men.

در حال حاضر این سن برای زنها ۳۰ و برای مردها ۳۲ است.

That's a good thing, because the older you are when you get married,

این چیز خوبی است، زیرا هرچه در سن بالاتری ازدواج کنید،

the lower your divorce rate.

احتمال طلاق شما پایین‌تر خواهد بود.

Why?

چرا؟

Why is it helpful to get married later?

چرا دیرتر ازدواج کردن مفید است؟

Three reasons.

به سه دلیل:

Firstly, getting married later allows the other two preventers of divorce

اول اینکه ازدواج دیرتر، این امکان را فراهم می کند که

to come into play.

دو عامل پیشگیری کننده دیگر هم وارد بازی شوند.

They are tertiary education

این دو عامل عبارتند از تحصیلات عالیه و درآمد بیشتر،

and a higher income, which tends to go with tertiary education.

که میزان درآمد با تحصیلات عالیه نیز ارتباط دارد.

So these three factors all kind of get mixed up together.

بنابراین هر سه این عوامل با یکدیگر ارتباط پیدا می‌کنند.

Number two,

شماره دو:

neuroplasticity research tell us

تحقیقات مربوط به انعطاف‌پذیری عصبی به ما می‌گوید

that the human brain is still growing until at least the age of 25.

که مغز انسان حداقل تا سن ۲۵ سالگی در حال رشد است.

So that means how you're thinking and what you're thinking

این به این معناست که طرز فکر شما و چیزهایی که به آن فکر می‌کنید

is still changing up until 25.

تا ۲۵ سالگی تغییر می‌کنند.

And thirdly, and most importantly to my mind, is personality.

و سومی که به نظر من از همه مهمتر است شخصیت است.

Your personality at the age of 20

شخصیت شما در سن بیست سالگی،

does not correlate with your personality at the age of 50.

با شخصیت شما در سن ۵۰ سالگی همسبتگی ندارد.

But your personality at the age of 30

اما شخصیت شما در سن ۳۰ سالگی با شخصیت شما

does correlate with your personality at the age of 50.

در سن ۵۰ سالگی همبستگی دارد.

So when I ask somebody who got married young why they broke up,

پس وقتی از کسی که در جوانی ازدواج کرده می‌پرسم چرا بهم زدید،

and they say, "We grew apart,"

می‌گوید، «بزرگ شدیم و از هم فاصله گرفتیم،»

they're being surprisingly accurate,

آنها به طرز شگفت انگیزی درست می‌گویند.

because the 20s is a decade of rapid change and maturation.

زیرا ۲۰سالگی دهه‌ای است که تغییرات سریع و بلوغ اتفاق می‌افتد.

So the first thing you want to get before you get married is older.

بنابراین اولین چیزی که شما قبل از ازدواج باید بدست آورید مسن‌تر شدن است.

(Laughter)

(خنده)

Number two,

شماره دو:

John Gottman, psychologist and relationship researcher,

جان گاتمن؛ روانشناس و پژوهشگر در زمینه روابط،

can tell us many factors that correlate with a happy, successful marriage.

فاکتورهای زیادی را که با یک ازدواج شاد و موفق ارتباط دارند تعیین نموده است.

But the one that I want to talk about

اما آنچه من می‌خواهم در مورد آن صبحت کنم،

is a big one:

خیلی مهم است:

81 percent of marriages implode, self-destruct, if this problem is present.

اگر این مشکل باشد ۸۱ درصد از ازدواج‌ها فرومی‌ریزند، خودبخود نابود می‌شوند.

And the second reason why I want to talk about it here

دلیل دیگری که من می‌خواهم در مورد آن اینجا صبحت کنم،

is because it's something you can evaluate while you're dating.

این است که شما می‌توانید در زمان نامزدی آن را ارزیابی نمایید.

Gottman found that the relationships that were the most stable and happy

گاتمن دریافت که روابطی که در بلند مدت

over the longer term

بیش از همه شاد و پایدار هستند،

were relationships in which the couple shared power.

آن روابطی هستند که در آنها زوج قدرت را بین خود تقسیم کرده‌اند.

They were influenceable:

آنها قابل نفوذ بودند:

big decisions, like buying a house, overseas trips, buying a car,

تصمیمات بزرگ مثل خرید یک خانه، سفر خارج از کشور، خرید یک ماشین،

having children.

یا داشتن بچه.

But when Gottman drilled down on this data,

اما وقتی که گاتمن بر روی این داده‌ها عمیق شد،

what he found was that women were generally pretty influenceable.

آنچه او متوجه شد این بود که زن‌ها عموماً انعطاف‌پذیر هستند.

Guess where the problem lay?

حدس بزنید مشکل کجاست؟

(Laughter)

(خنده)

Yeah, there's only two options here, isn't there?

بله فقط دو گزینه داریم، همینطور نیست؟

Yeah, we men were to blame.

بله، ما مردان هستیم که باید سرزنش شویم.

The other thing that Gottman found

چیز دیگری که گاتمن فهمید

is that men who are influenceable

این بود که مردانی که انعطاف‌پذیر بودند،

also tended to be "outstanding fathers."

باز هم تمایل به «پدرسالار» بودن داشتند.

So women: How influenceable is your man?

بنابراین باید از زنها پرسید: مرد شما چقدر انعطاف‌پذیر است؟

Men:

و به مردان باید گفت:

you're with her because you respect her.

با او هستی چون به او احترام می‌گذاری.

Make sure that respect plays out in the decision-making process.

از وجود احترام در فرآیند تصمیم‌گیری اطمینان حاصل کنید.

Number three.

شماره سه.

I'm often intrigued by why couples come in to see me

من اغلب متعجب می‌شوم که چرا زوج‌هایی

after they've been married for 30 or 40 years.

که بیش از ۳۰ یا ۴۰ است ازدواج کرده‌اند، برای مشاوره نزد من می‌آیند.

This is a time when they're approaching the infirmities and illness of old age.

این زمانی است که آنها به ناتوانی‌ها و بیماری‌های دوران پیری می‌رسند.

It's a time when they're particularly focused on caring for each other.

این زمانی است که آنها منحصراً بر مراقبت از یکدیگر تمرکز می‌کنند.

They'll forgive things that have bugged them for years.

آنها چیزهایی که برای ‌سال‌ها آزارشان داده است را می‌بخشند.

They'll forgive all betrayals, even infidelities,

آنها همه خیانت‌ها حتی بی‌وفایی‌ها را می‌بخشند.

because they're focused on caring for each other.

زیرا آنها بر مراقبت از یکدیگر تمرکز دارند.

So what pulls them apart?

پس چه چیزی آنها را از یکدیگر جدا می‌کند؟

The best word I have for this is reliability,

بهترین کلمه‌ای که من برای توصیف آن دارم قابل اتکا بودن،

or the lack thereof.

یا فقدان آن است.

Does your partner have your back?

آیا شریک شما پشتیبان شما هست؟

It takes two forms.

این پشتیبانی دو شکل دارد.

Firstly, can you rely on your partner to do what they say they're going to do?

اول، آیا می‌توانید به شریک خود در مورد آنچه که قصد انجام آن را دارد اعتماد کنید؟

Do they follow through?

آیا آنها همانگونه که می‌گویند عمل می‌کنند؟

Secondly,

دوم،

if, for example,

اگر برای مثال،

you're out and you're being verbally attacked by somebody,

شما بیرون باشید و مورد حمله کسی قرار بگیرید،

or you're suffering from a really disabling illness,

یا مثلاً از بیماری ‌ ناتوان‌کننده‌ای رنج می‌برید،

does your partner step up and do what needs to be done

آیا شریک شما پا پیش می‌گذارد و کارهایی که لازم است

to leave you feeling cared for and protected?

تا شما احساس حمایت و امنیت کنید را انجام می‌دهد؟

And here's the rub:

مشکل در اینجاست:

if you're facing old age,

اگر شما دارید با کهنسالی مواجه می‌شوید،

and your partner isn't doing that for you --

و شریک شما کاری برای شما نمی‌کند،

in fact, you're having to do that for them --

و در حقیقت شما مجبور باشید آن کارها را برای او انجام دهید،

then in an already-fragile relationship,

می‌توان گفت که رابطه شما شکننده است،

it can look a bit like you might be better off out of it rather than in it.

به نظر می‌رسد بهتر باشد شما از این رابطه خارج شوید تا اینکه در آن باقی بمانید.

So is your partner there for you when it really matters?

در نتیجه باید پرسید آیا شریک شما، وقتی که کمک لازم دارید برای کمک به شما حاضر است؟

Not all the time, 80 percent of the time,

توقع نداریم همیشه، ۸۰ درصد مواقع،

but particularly if it's important to you.

اما خصوصاً اگر برای شما واقعاً اهمیت دارد.

On your side, think carefully before you commit to do something for your partner.

پس قبل از اینکه متعهد به انجام کاری برای همسرتان شوید به دقت در مورد آن بیندیشید.

It is much better to commit to as much as you can follow through

بهتر است که به اندازه‌ای متعهد شوید که قادر به انجام آن باشید

than to commit to more sound-good-in-the-moment

نه اینکه بخواهید برای خوب جلوه دادن خود به کارهایی متعهد شوید

and then let them down.

و سپس نتوانید از عهده آن برآیید.

And if it's really important to your partner, and you commit to it,

و اگر واقعا چیزی برای شریک شما مهم باشد و شما به انجام آن متعهد شده‌اید،

make sure you move hell and high water to follow through.

مطمئن شوید که از پس هر مانعی برای انجام آن برخواهید آمد.

Now, these are things that I'm saying you can look for.

اینها چیزهایی است که باید دنبال آن باشید.

Don't worry, these are also things that can be built

البته لازم نیست نگران‌ باشید چون این چیزها را می‌توانید

in existing relationships.

در رابطه‌ای که هم اکنون شکل گرفته است نیز ایجاد نمایید.

I believe that the most important decision

من معتقدم مهم‌ترین تصمیمی که

that you can make

شما ممکن است بگیرید،

is who you choose as a life partner,

این است که چه کسی را می‌خواهید به عنوان شریک زندگی خود انتخاب کنید.

who you choose as the other parent of your children.

این است که چه کسی را می‌خواهید به عنوان پدر یا مادر فرزندان خود انتخاب کنید.

And of course, romance has to be there.

و البته احساسات عاشقانه هم اهمیت دارند.

Romance is a grand and beautiful and quirky thing.

احساسات چیزی بزرگ و زیبا و حیرت‌آور است.

But we need to add to a romantic, loving heart

اما برای گرفتن بزرگترین تصمیم زندگی‌مان،

an informed, thoughtful mind,

لازم است فکری آگاه و مدبرانه را

as we make the most important decision of our life.

به قلبی عاشق و پرشور اضافه کنیم.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)