The three ways that good design makes you happy | Don Norman

دونالد نورمن: سه راه شادی بوسیله طراحی

Translator: Negar S Reviewer: soheila Jafari

The new me is beauty.

شخصیت جدید من در زیبایی خلاصه می شود!

(Laughter)

(خنده حضار)

Yeah, people used to say, "Norman's OK,

بله! مردم عادت داشتند بگویند دونالد نورمن، ای ... بدک نیست،

but if you followed what he said, everything would be usable

اما اگه از حرفهای اون پیروی کنید، همه چیز کارآیی پیدا می کنه

but it would be ugly."

اما زشت میشه!

Well, I didn't have that in mind, so ...

خوب، من منظورم این نبوده ، پس..

This is neat.

این جالبه.

Thank you for setting up my display.

ممنونم که نمایشگر من رو راه انداختین

I mean, it's just wonderful.

خارق العاده ست.

And I haven't the slightest idea of what it does or what it's good for,

من کوچکترین اطلاعی ندارم که این محصول چه کار میکنه یا به چه دردی میخوره!

but I want it.

اما من می خواهم اش.

And that's my new life.

این زندگی جدید منه.

My new life is trying to understand what beauty is about,

هدف زندگی جدید من اینه که بفهمم زیبایی چیه،

and "pretty," and "emotions."

به چی میگن دلپذیر و احساسات چه جوریه.

The new me is all about making things kind of neat and fun.

شخصیت جدید من بدنبال ساختن محصولاتیه که باحال و سرگرم کننده باشند.

And so this is a Philippe Starck juicer, produced by Alessi.

مثلا این آب پرتقال گیری فیلیپ استارک، ساخت آلسی

It's just neat; it's fun. It's so much fun I have it in my house --

اونقدر سرگرم کننده ست که من یکیش رو خونه دارم.

اما من آن را گذاشتم دم در، نه اینکه باهاش آبمیوه بگیرم!

but I have it in the entryway, I don't use it to make juice.

(خنده حضار)

(Laughter)

درواقع، من یک نمونه آب طلا کاری شده رو خریدم.

In fact, I bought the gold-plated special edition

که یک یادداشت کوچیک روش بود

and it comes with a little slip of paper

که می گفت: "از این آبمیوه گیری برای گرفتن آبمیوه استفاده نکنید!"

that says, "Don't use this juicer to make juice."

"چون اسید داخل آبمیوه روکش طلا رو از بین میبره."

The acid will ruin the gold plating.

(خنده حضار)

در حقیقت، من یک قوطی آب پرتقال خریدم

(Laughter)

So actually, I took a carton of orange juice

و ریختم توی لیوان تا بتونم این عکس رو بگیرم.

and I poured it in the glass to take this picture.

(خنده حضار)

(Laughter)

اما پایین صفحه یه چاقوی فوق العاده ست.

Beneath it is a wonderful knife.

یک چاقوی مارک گلوبال ساخت ژاپن.

It's a Global cutting knife made in Japan.

اول از همه، ببینید چه فرمی داره، دیدنش شگفت آوره.

First of all, look at the shape -- it's just wonderful to look at.

ثانیا، تعادلِ واقعا زیبایی دارد

نگه داشتنش حس خوبی دارد

Second of all, it's really beautifully balanced:

ثالثا، اونقدر تیزه که همان لحظه میبرد.

کارکردن باهاش لذت بخش است.

it holds well, it feels well.

And third of all, it's so sharp, it just cuts.

پس این یکی همه خصوصیات خوب رو با هم داره. درسته؟

It's a delight to use.

هم زیباست و هم بدرد بخور.

And so it's got everything, right?

تازه تفکر برانگیز هم هست

It's beautiful and it's functional.

چون میتونم براتون کلی خاطره ازش تعریف کنم.

And I can tell you stories about it,

خواهید دید که من یک تئوری درباره احساس دارم .

which makes it reflective,

طرح شادی آفرین شامل سه بخش است: زیبا ، بافایده، تفکر برانگیز.

and so you'll see I have a theory of emotion.

هیروشی ایشی (Hiroshi Ishii) و گروهش در دانشگاه ام آی تی(MIT)،

And those are the three components.

بالای یه میز پینگ پنگ، یه پروژکتور نصب کردند

Hiroshi Ishii and his group at the MIT Media Lab

و تصویری از سطح آب رو روی میز انداختند

took a ping-pong table and placed a projector above it,

که ماهیها توش شنا می کنند.

and on the ping-pong table they projected an image of water

و همانطور که شما پینگ پونگ بازی می کنید، هر جا که توپ روی میز میخورد ،

with fish swimming in it.

موج آب پراکنده میشه و ماهیها فرار می کنند.

And as you play ping-pong, whenever the ball hits part of the table,

و خوب البته توپ دوباره در طرف دیگر به میز می خورد.

the ripples spread out and the fish run away.

موج ها دورباره به ماهیها میخورند -- بیچاره ماهیها، نمی تونند یه جا آرام بگیرند.

But of course, then the ball hits the other side,

(خنده حضار)

the ripples hit the -- poor fish, they can't find any peace and quiet.

بنظر شما آیا این راه خوبی برای پینگ پونگ بازی کردن ست؟

نه! آیا سرگرم کننده است؟

(Laughter)

Is that a good way to play ping-pong?

صد البته!

No. But is it fun?

یا گوگل (Google) رو ببینید.

Yeah! Yeah.

مثلا اگر تایپ کنید: "طراحی و احساس"

Or look at Google.

If you type in, oh say, "emotion and design,"

10 صفحه نتیجه جستجو میگیرید.

گوگل آرم اش رو کش میده ،

you get 10 pages of results.

و بجای اینکه بگه " شما 73000 نتیجه جستجو دارید ،

So Google just took their logo and they spread it out.

این صفحه یک تا بیست است. صفحه بعدی"

Instead of saying, "You got 73,000 results.

فقط به تعداد صفحات حرف O نشان شما میده.

This is one through 20. Next,"

واقعا که ساده و زیرکانه است.

they just give you as many o's as there are pages.

شرط می بندم خیلی از شماها متوجه آن نشده بودید.

It's really simple and subtle.

I bet a lot of you have seen it and never noticed it.

ذهنِ ناخودآگاه شماست که

یه جورایی متوجه می شود، و این لذتبخش است.

That's the subconscious mind

و شما علت اون رو نمیدونید،

that sort of notices it -- it probably is kind of pleasant

و این واقعا ذیرکانه است.

and you didn't know why.

و البته، این نکته هم جالبه

And it's just clever.

که اگر شما "طراحی و احساس" رو جستجو کنید

And of course, what's especially good is,

اولین وبسایت در 10 صفحه نتیجه جستجو، وب سایت من است!

if you type "design and emotion,"

the first response out of those 10 pages is my website.

(خنده حضار)

عجیبه که گوگل درباره نحوه جستجو دروغ می گوید.

(Laughter)

Now, the weird thing is Google lies,

چون اگر شما تایپ کنید "طراحی و احساس"

گوگل می گوید: شما نیاز نیست "و" را تایپ کنید، ما آنرا بصورت خودکار در نظر می گیریم.

because if I type "design and emotion,"

it says, "You don't need the 'and.' We do it anyway."

خوب،

پس من تایپ می کنم "طراحی احساس"

So, OK.

و دیگه وب سایت من یافته اول نیست!

So I type "design emotion"

یافته سوم در لیست است.

and my website wasn't first again.

خیلی خوب، یه داستان دیگه تعریف کنم.

It was third.

Oh well, different story.

یک مقاله فوق العاده در نیویورک تایمز

There was this wonderful review in The New York Times

درباره خودرو مینی کوپر (MINI Cooper) چاپ شده بود.

about the MINI Cooper automobile.

نوشته بود: شما می دانید که نقصهای زیادی در این ماشین وجود دارد.

It said, "You know, this is a car that has lots of faults.

اما با این حال آنرا بخرید.

Buy it anyway.

چون رانندگی با آن لذتبخش است.

It's so much fun to drive."

و اگر به داخل ماشین نگاهی بیاندازید...

And if you look at the inside of the car --

من می خواستم نگاهی به داخل آن بیاندازم، کرایه اش کردم.

I mean, I loved it, I wanted to see it, I rented it,

این من هستم که از پسرم در حال رانندگی عکس گرفتم

this is me taking a picture while my son is driving --

و داخل ماشین عکس گرفتم، همه چیز لذتبخش طراحی شده است.

and the inside of the car, the whole design is fun.

فرمهای منحنی و تر و تمیز.

It's round, it's neat.

کنترلها فوق العاده کار می کنند.

The controls work wonderfully.

بله، این فلسفه جدید زندگی منه: خوبه واسطِ کاربر زیبا و سرگرم کننده باشه.

So that's my new life; it's all about fun.

من واقعا معتقدم که با محصولات دلچسب بهتر میشه کار کرد.

I really have the feeling that pleasant things work better,

قبلا این نظریه برای من هیچ معنایی نداشت

and that never made any sense to me

تا اینکه بالاخره آن را دریافتم. نگاه کنید:

until I finally figured out -- look ...

من یک تخته را روی زمین میگذارم.

I'm going to put a plank on the ground.

فرض کنید یک تخته 9 متری با نیم متر عرض

So, imagine I have a plank about two feet wide and 30 feet long

می تونم راحت روی آن تخته راه بروم، بدون اینکه به زمین نگاه کنم

and I'm going to walk on it, and you see I can walk on it without looking,

می تونم عقب و جلو بروم و یا به هوا بپرم

I can go back and forth and I can jump up and down.

بدون هیچ مشکلی.

No problem.

حالا، همون تخته رو در ارتفاع 100 متری میگذارم

Now I'm going to put the plank 300 feet in the air --

حالا حتی به آن نزدیک هم نخواهم شد، خیلی ممنون.

and I'm not going to go near it, thank you.

Intense fear paralyzes you.

ترس شدید آدم را فلج می کند.

It actually affects the way the brain works.

ترس در واقع عملکرد مغز شما را تحت تاثیر قرار می دهد.

So, Paul Saffo, before his talk said that he didn't really have it down

"پل سافو"، قبل از سخنرانی اش گفت تا چند روز یا چند ساعت

until just a few days or hours before the talk,

قبل از سخنرانی دقیقا نمی دانست چی میخواهد بگه

and that anxiety was really helpful in causing him to focus.

این در واقع اضطراب بود که به او کمک کرد تا تمرکز کند

That's what fear and anxiety does;

حدی ترس و اضطراب به تمرکز کمک میکند

it causes you to be -- what's called depth-first processing --

باعث می شود شما

to focus, not be distracted.

تمرکز کنید، حواستان پرت نشود.

And I couldn't force myself across that.

نمیتونستم خودم رو مجبور کنم از روی آن تخته عبور کنم.

Now some people can -- circus workers, steel workers.

اما بعضی ها میتوانند: مثل بدل کاران سیرک، یا کارگران کارخانه فولاد.

But it really changes the way you think.

اما اضطراب واقعا نحوه تفکر شما را تغییر می دهد.

And then, a psychologist, Alice Isen,

و اینجاست که روانشناس آلیس ایسن (Alice Isen)

did this wonderful experiment.

یک آزمایش بینظیر انجام داد.

She brought students in to solve problems.

او تعدادی دانشجو را برای حل مساله انتخاب کرد.

So, she'd bring people into the room,

اونها را به درون اتاقی آورد.

and there'd be a string hanging down here

یک نخ از اینجا آویزان بود

and a string hanging down here.

و یک نخ هم از اینجا آویزان بود.

It was an empty room, except for a table with a bunch of crap on it --

و یک اتاق خالی، فقط یک میز با مقداری خرت و پرت روش

some papers and scissors and stuff.

چند برگ کاغذ و قیچی و خرده ریز

And she'd bring them in,

اونها رو می آورد داخل

and she'd say,

و بهشون می گفت

"This is an IQ test and it determines how well you do in life.

"این یک آزمون هوش است که نشان می دهد شما در زندگی چقدر موفق عمل می کنید.

Would you tie those two strings together?"

میشه اون دوتا نخ رو به هم گره بزنید؟"

So they'd take one string and they'd pull it over here

خوب، اونها هم یکی از نخ ها رو می گرفتند و می کشیدند اش اینجا

and they couldn't reach the other string.

اما دست شان به اون یکی نخ نمی رسید.

Still can't reach it.

باز هم دور از دسترس بود.

And, basically, none of them could solve it.

و به همین سادگی، هیچکس نمی تونست این مساله رو حل کند.

You bring in a second group of people,

سپس گروه دومی رو برای این آزمایش میاورد

and you say, "Oh, before we start,

و بهشون میگفت: "اوه، قبل از اینکه شروع کنیم،

I got this box of candy, and I don't eat candy.

من این بسته شکلات رو نمی تونم بخورم،

Would you like the box of candy?"

شما این بسته شکلات رو دوست دارید؟"

And turns out they liked it, and it made them happy --

از قرار معلوم آنها شکلات دوست داشتند، و شکلات اونا رو خوشحال کرد.

not very happy, but a little bit of happy.

نه خیلی خوشحال، کمی خوشحال شدند.

And guess what -- they solved the problem.

و حدس بزنید چی شد، اینبار آنها مسأله رو حل کردند.

And it turns out that when you're anxious

بنظر میرسه که وقتی شما مضطرب هستید

you squirt neural transmitters in the brain, which focuses you

نوعیی فرستنده های شیمیایی عصبی در مغز تراوش میشوند که تمرکز شما را زیاد میکند

makes you depth-first.

باعث میشه شما در یک راه حل تعمق کنید. (depth-first search)

And when you're happy -- what we call positive valence --

و وقتی که شما خوشحال هستید، حالتی که ما بهش میگیم ظرفیت مثبت،

you squirt dopamine into the prefrontal lobes,

در مغز شما دوپامین (حامل عصبی) تراوش میشه

which makes you a breadth-first problem solver:

که باعث میشه شما راه حلهای زیادی را سطحی امتحان کنید. (breadth-first search)

you're more susceptible to interruption; you do out-of-the-box thinking.

[در این حالت] شما ممکنه زودتر حواستان پرت بشه اما خلاقانه فکر میکنید.

That's what brainstorming is about, right?

عملکرد طوفان فکری همینه، درسته؟

With brainstorming we make you happy, we play games,

در مرحله طوفان فکری، ما شما رو خوشحال می کنیم، بازی میکنیم،

and we say, "No criticism,"

و از انتقاد می پرهیزیم.

and you get all these weird, neat ideas.

و شما به این ایده های عجیب و جالب می رسید.

But in fact, if that's how you always were you'd never get any work done

اما در واقع، اگر شما همیشه در این حالت بودید، هیچ کاری به انجام نمی رسید.

because you'd be working along and say, "Oh, I got a new way of doing it."

چون شما مقداری کار می کردید و بعد می گفتید: "اوه، من یه راه دیگه برای انجام اینکار پیدا کردم."

So to get work done, you've got to set a deadline, right?

پس برای تکمیل کار باید برای خودتون مهلت بگذارید.

You've got be anxious.

تا برای اون تاریخ اضطراب پیدا کنید.

The brain works differently

و مغزتون متفاوت عمل کنه.

if you're happy. Things work better because you're more creative.

وقتی خوشحال هستید، چیزها بهتر کار می کنند بخاطر اینکه شما خلاق تر هستید.

You get a little problem, you say, "Ah, I'll figure it out."

اگر به مشکل کوچکی برخورید میگویید: "آهان! من حلش می کنم."

No big deal.

چیز مهمی نیست.

There's something I call the visceral level of processing, and there will be visceral-level design.

من به این عملکرد میگم لایه احشايى پردازش.

بیولوژی - بیولوژی ما رو تطبیق داده تا از رنگهای روشن خوشمون بیاد.

Biology -- we have co-adapted through biology to like bright colors.

این مخصوصا خوبه چون پستانداران میوه و گیاهان با رنگ روشن رو دوست دارند

That's especially good that mammals and primates like fruits

چون وقتی شما میوه میخورید

and bright plants, because you eat the fruit

شما درواقع هسته های اونرو هم پخش میکنید.

and you thereby spread the seed.

اولويتهای زیادی در مغز تعبیه شده اند.

There's an amazing amount of stuff that's built into the brain.

ما از طعم های تلخ بدمون میاد، از صداهای بلند خوشمون نمیاد.

We dislike bitter tastes, we dislike loud sounds,

ما از هوای گرم یا هوای سرد خوشمون نمیاد.

we dislike hot temperatures, cold temperatures.

ما از صداهای خشن بدمون میاد، از چهره های اخمو بدمون میاد.

We dislike scolding voices. We dislike frowning faces;

ما چهره های متقارن رو دوست داریم، و غیره و غیره.

we like symmetrical faces, etc., etc.

خب این لایه احشايى است

و در طراحی، شما میتونید لایه احشايى رو به شیوه های مختلف بیان کنید.

So that's the visceral level.

In design, you can express visceral in lots of ways,

مثل انتخاب فونتهای خاص یا رنگ قرمز برای گرما، خیلی مهیجه

like the choice of type fonts and the red for hot, exciting.

یا جگوار سال 1963

در واقع ماشین بدرد نخوریه، خیلی اوقات خراب میشه

Or the 1963 Jaguar:

It's actually a crummy car, falls apart all the time,

اما صاحبانش عاشقش هستند.

و واقعا زیباست و در موزه هنرهای معاصر نگهداری میشه.

but the owners love it.

یه شیشه آب

And it's beautiful -- it's in the Museum of Modern Art.

شما می خریدش بخاطر شیشه نه بخاطر آب

A water bottle:

You buy it because of the bottle, not because of the water.

و وقتی آبش تموم میشه، مردم اونو بیرون نمی اندازند.

And when people are finished, they don't throw it away.

بلکه آن را نگه می دارند - آخه شبیه بطریهای شراب قدیمی است - آن را برای دکور نگه می دارند

They keep it for -- you know, it's like the old wine bottles, you keep it for decoration

یا شاید آن را دوباره از آب پر کنند

or maybe fill it with water again, which proves it's not the water.

اینها همه درباره تجربیات احشايى است

It's all about the visceral experience.

مرحله ی میانه پردازش مرحله رفتاری است

The middle level of processing is the behavioral level

بیشتر کارهایی که انجام میدهیم در لایه رفتاری است.

مرحله احشايى نا خودآگاه است و شما متوجه آن نیستید

and that's actually where most of our stuff gets done.

مرحله رفتاری نیز ناخودآگاه است و شما متوجه آن نیستید.

Visceral is subconscious, you're unaware of it.

Behavioral is subconscious, you're unaware of it.

تقریبا همه کارهایی که می کنیم ناخودآگاه است.

من دور صحنه راه می روم , اما حواسم به این نیست که پاهایم را کنترل کنم.

Almost everything we do is subconscious.

I'm walking around the stage -- I'm not attending to the control of my legs.

دارم حرف میزنم، راه میروم, اکثر صحبتهای من ناخودآگاه است

I'm doing a lot; most of my talk is subconscious;

که قبلا تمرین شده است و درباره اش فکر کرده ام.

بیشتر کارهایی که انجام می دهیم ناخودآگاه است.

it has been rehearsed and thought about a lot.

رفتار خودکار - رفتار مهارتی همه ناخودآگاه هستند

Most of what we do is subconscious.

Automatic behavior -- skilled behavior -- is subconscious,

و توسط لایه رفتاری کنترل می شوند.

و طراحی رفتاری مردم رو در کنترل کارشان میگذرد

controlled by the behavioral side.

And behavioral design is all about feeling in control,

که شامل بکارگیری و فهمیدن

which includes usability, understanding --

همچنین حس و لمس است

علت این که چاقوهای گلوبال بسیار جالب هستند همین است

but also the feel and heft.

آنها بسیار زیبا، متوازن و تیز طراحی شده اند

That's why the Global knives are so neat.

شما حس کنترل در بریدن میکنید.

They're so nicely balanced, so sharp,

یا وقتی یه ماشین کورسی با عملکرد بالا

that you really feel you're in control of the cutting.

Or, just driving a high-performance sports car

را در یه پیچ مشکل به راحتی میرانید

over a demanding curb --

احساس میکنید محیط کاملا در کنترل شماست

again, feeling that you are in complete control of the environment.

یا حسِ طبیعت.

Or the sensual feeling.

مثلا دوشِ تفریحی کوهلر، دوش آبشار،

This is a Kohler shower, a waterfall shower,

در واقع، تمام دستگیره های زیر نیز سر دوش هستند.

and actually, all those knobs beneath are also showerheads.

به همه طرف آبپاشی میکنه

It will squirt you all around

در ضمن میتونید مدت طولانی

and you can stay in that shower for hours --

بدون اصراف آب دوش بگیرید.

and not waste water, by the way,

چون همان آب را دوباره در جریان میگذارد!

because it recirculates the same dirty water.

(خنده حضار)

(Laughter)

این قوری جالبی است که

Or this -- this is a really neat teapot I found

من در هتل ۴ فصل درشیکاگو پیدا کردم

at high tea at The Four Seasons Hotel in Chicago.

قوری قابل چرخش روننفلدت.

It's a Ronnefeldt tilting teapot.

این تقریبا شبیه شکل قوری معمولی است

That's kind of what the teapot looks like

اما راه استفاده از آن این است که شما قوری را روی میز کج میگذارید

but the way you use it is you lay it on its back,

و شما برگهای چای در قوری میریزید،

سپس قوری را با آب پر میکنید

and you put tea in,

چون آب روی چای را میپوشاند

and then you fill it with water.

The water then seeps over the tea.

و چای در سمتِ راست قرار گرفته

And the tea is sitting in this stuff to the right --

طرفِ راست این خط.

در داخل آن یه برآمدگی هست پس چای اینجا قرار میگیرد

the tea is to the right of this line.

و آب به این ترتیب آن را پر میکند

There's a little ledge inside, so the tea is sitting there

و هنگامی که چای آماده ست ، یا تقریبا آماده ست ، شما آن را کج میکنید.

and the water is filling it up like that.

And when the tea is ready, or almost ready, you tilt it.

و این بدان معناست که چای تا حدی تحت پوشش آب است

And that means the tea is partially covered

در حالی که کاملا دم میکشد.

و هنگامی که کاملا دم کشید قوری را به صورت عمودی قرار دهید

while it completes the brewing.

حالا اگر یادتان باشد چای بالای این خط است

And when it's finished, you put it vertically,

و آب فقط تا این اندازه بالا می آید

and now the tea is -- you remember -- above this line

and the water only comes to here --

بنابراین چای را پس از دم کشیدن، خارج از آب نگه میدارد

بعلاوه آن با فرد ارتباط برقرار میکند

and so it keeps the tea out.

که کاری است که احساسات انجام میدهد

On top of that, it communicates,

احساسات در مورد واکنش است.

which is what emotion does.

Emotion is all about acting; emotion is really about acting.

احساسِ امنیت در محیط

شناخت درباره فهم جهان است، و احساسات دنیا رو تفسیر میکنند

It's being safe in the world.

Cognition is about understanding the world, emotion is about interpreting it --

احساسات درباره تعبیراست گفتنِ: خوب ، بد ، بی خطر ، خطرناک ،

احساسات ما را آماده برای حرکت میکنند برای همین عضلات سفت یا آزاد میشوند

saying good, bad, safe, dangerous,

and getting us ready to act, which is why the muscles tense or relax.

برای همین میتونیم احساسات یک نفر دیگر رو تشخیص دهیم

And that's why we can tell the emotion of somebody else --

چون عضلات شان ناخودآگاه عمل میکنند

مگر به جزء عضلات صورت که ما تکامل یافته ایم تا با آن احساسات را بیان کنیم.

because their muscles are acting, subconsciously,

except that we've evolved to make the facial muscles really rich with emotion.

خوب این قوری با احساس طرح شده

چون به گارسون علامت میدهید که من چایم تمام شده -- ببینید راست روی میز ایستاده ام.

Well, this has emotions if you like,

because it signals the waiter that, "Hey, I'm finished. See -- upright."

و گارسون میتونه بییاد و بپرسه : "بیشتر آب میل دارد؟"

And the waiter can come by and say, "Would you like more water?"

به نوعی جالبه. چه طراحی فوق العاده ای است.

و بعد سوم تفکر برانگیز است

It's kind of neat. What a wonderful design.

And the third level is reflective,

میشه گفت مانند فراخود

which is, if you like the superego,

آن بخش کوچکی از مغز است که هیچ کنترلی بر عمل ندارد

it's a little part of the brain that has no control over what you do,

هیچ کنترلی برحواس پنجگانه ندارد

no control over the -- doesn't see the senses,

عضلات را کنترل نمیکند.

کلی به ماجرا نگاه میکند

doesn't control the muscles.

این که صدایی که در سر خود میشنوید

It looks over what's going on.

که قضاوت میکنه : این خوبه، این بده.

It's that little voice in your head

یا چرا این کار رو میکنی؟ من نمیفهمم.

that's watching and saying, "That's good. That's bad."

صدای هشيارى توی سرتان است

Or, "Why are you doing that? I don't understand."

این یه محصول بسیار تفکر برانگیز است.

It's that little voice in your head that's the seat of consciousness.

دارندگان هامر گفتند : "می دونید من اتومبیل های زیادی در طول زندگی داشته ام

Here's a great reflective product.

انواع اتومبیل های عجیب و غریب ،

Owners of the Hummer have said, "You know I've owned many cars in my life --

اما من هرگز تا به حال یک ماشین نداشتم که اینقدر جلب توجه کند."

all sorts of exotic cars,

میخوان خودشون رو اینجوری به مردم جلوه دهند

but never have I had a car that attracted so much attention."

ربطی به راندمان ماشین ندارد.

اما حتی اگر یه مدل ماشین بهتر بخواهید

It's about attention. It's about their image,

این ماشین GM است

و دلیلی که ممکنه شما در حال حاضر آن را خریداری کنید اینه که به محیط زیست اهمیت میدهید

آن را برای محافظت از محیط زیست میخرید،

not about the car.

حتی اگر چند مدل اول این ماشین واقعا گران باشند

If you want a more positive model --

this is the GM car.

و کاملا تکمیل نباشند.

And the reason you might buy it now is because you care about the environment.

اما این طراحی انعکاس داره

And you'll buy it to protect the environment,

و یا یه ساعت گران قیمت که باهاش به مردم پوز دهید

even though the first few cars are going to be really expensive

که بگویند اوه نمیدونستم که تو این ساعت رو داری.

and not perfected.

بر عکس این یکی ساعت

But that's reflective design as well.

یک ساعت مچی خالص رفتاری

Or an expensive watch, so you can impress people --

که احتمالا بهتر از اون ساعت ۱۳۰۰۰ دلاری کار میکند

"Oh gee, I didn't know you had that watch."

اما زشت است.

As opposed to this one,

این براستی ساعت پسند دونالد نورمن ها است

which is a pure behavioral watch,

جالبه که بعضی اوقات شما یک احساس رو مقابل یه احساس دیگه میگذارید

which probably keeps better time than the $13,000 watch I just showed you.

ترس احشایی از سقوط

But it's ugly.

علیه حس بازتابه که میگه اشکالی نداره بی خطره.

This is a clear Don Norman watch.

And what's neat is sometimes you pit one emotion against the other,

ماشین آلات پارکهای تفریحی کهنه و فرسوده بنظر آیند شما هرگز سوار آنها نمیشوید.

the visceral fear of falling

against the reflective state saying, "It's OK. It's OK. It's safe. It's safe."

این یک احساس رو مقابل دیگری گذاشتن است.

چیز جالب دیگر اینکه

If that amusement park were rusty and falling apart, you'd never go on the ride.

(خنده حضار)

So, it's pitting one against the other.

خوب جیک شاهی یه مبل ساز است،

او این مجموعه غیر قابل باور از مبلمان رو می سازد.

The other neat thing ...

و این صندلی با چنگال طراحی اوست،

(Laughter)

و صندلی بیچاره توپ خود را از دست داده است

و سعی داره توپش رو دوباره به دست بیاره قبل ازاینکه کسی متوجه شود.

So Jake Cress is this furniture maker,

and he makes this unbelievable set of furniture.

چیزی که جالبه اینه که که چگونه شما این داستان را باور میکنید.

And this is his chair with claw,

خوبی احساسات همینه.

and the poor little chair has lost its ball

این شخصیت جدید است.

and it's trying to get it back before anybody notices.

از این به بعد فقط حرفهای مثبت میزنم.

(خنده حضار)

And what's so neat about it is how you accept that story.

( تشویق حضار)

And that's what's nice about emotion.

So that's the new me.

I'm only saying positive things from now on.

(Laughter)

(Applause)